Voor je 't beseft ben je 50 !!!

Het lange 1 mei-weekend is begonnen met een feestje!
Patje heeft deze week Abraham gezien, en wilde ons dat even persoonlijk vertellen: heel de familie, de buurtgemeenschap en de collega's van Pito én de Middenschool (zo is het politiek helemaal correct!) waren uitgenodigd op een drink met een hapje !
Zo'n avond samenvatten is geen klein bier (!!!), zeker als je de tent niet mee gesloten hebt.
Toch kan ik U aan de hand van enkele beelden, mij spontaan ter beschikking gesteld door Dame Dany, wel een indruk geven van waar het allemaal over ging ...

Enkele gasten op een rij, die er elk het hunne van denken:

Ines beseft blijkbaar dat het binnen afzienbare tijd haar beurt is ...
Uw dienaar heeft het al lang achter de rug, so ... don't worry !!!
En Sofie, die kan er nog mee lachen: 't is nog zo ver weg ...

Het dameskoor van Stabroek bracht een Hommage aan de Jubilaris, zij het onder de vorm van een "Afrekening met de Man van 50" ... Een tekst die spijtig genoeg iets te laat komt om het nog tot "Nieuw Vlaams Lied van 2006" te brengen !!

In de coulissen werd al geoefend voor een sterk nummer bij een volgend feestje: een "bril-jant" idee van een "gekroond hoofd" !! Mocht U enige gelijkenis vermoeden met een bestaand persoon, dan moet U volgende keer nog maar eens goed kijken, want ... ook hij zal 50 zijn voor hij het goed beseft !!!

En de Jubilaris zelf ?
Hij keek toe, zag dat het goed was ... en amuseerde zich kostelijk !!!
Proficiat Patje, doe zo verder !!!

Dat we vandaag nog eens naar Stabroek reden om de 10 km van de Pito Jogging af te werken is een verwaarloosbaar detail, dat bij mij echter weer spierpijn en heupproblemen opleverde.
Herstel- en onderhoudswerken dringen zich op !!!

Andermaal was MC de snelste van de Pito-boys, dat hoeft geen betoog: hij had er zich de avond voordien grondig op voorbereid, zoals hij alleen dat kan. Aloysius Primus kan er enkel jaloers op zijn!
Het resultaat was dan ook prima: een hoofdpijnverdrijvende duurloop, een zalige douche en dan ...
een donkere Leffe als afsluiter !!!

Ik blijf U op de hoogte houden ...

Marco Polo

De Knack-molen maalt heel langzaam

Dat een weekbladredactie niet even snel op de bal speelt als een krant weet ik al lang. Dat is meestal een pluspunt als het gaat over "een rustiger oordeel vormen" en de zaken "vanop enige afstand" bekijken: het meer beschouwende én diepere journalistenwerk. Dat werkt blijkbaar als het de redacties uitkomt, en vooral als zij kunnen terugvallen op hun vertrouwde informanten en commentatoren. Helemaal anders verloopt het als de actualiteit en de bijhorende beoordeling een plotse bocht maakt.
Dat was deze week het geval in de als media-hype gepresenteerde roofmoord op Joe Van Holsbeeck. Al twee dagen weet iedereen hier te lande dat er een inschattingsfout gemaakt werd en dat onterecht allochtonen van Noord-Afrikaans origine, Marrokanen dus ..., verdacht en opgespoord werden. Het Laatste Nieuws, algemeen erkend en geduid als een flut-sensatiegazetteke, was er maandagavond al van op de hoogte en bracht het in zijn dinsdagochtend-editie: het waren twee Poolse jongens ...
Blijkbaar te laat voor Knack om nog iets bij te sturen: zowel in het editoriaal "Van de Redactie" door Rik Van Cauwelaert als in "De Week", Belgisch weekoverzicht ...

... als in een nabeschouwing bij "De Stille Mars" van zondag blijft men spreken van of verwijzen naar de Noord-Afrikaanse oorsprong van de vermoedelijke daders.
Ben toch benieuwd hoe ze dit volgende week gaan rechtzetten?
Als ze zich laten verleiden om met z'n allen mee te gaan in de hype, de actualiteit te snel willen beoordelen (op de voet volgen is voor de kranten dacht ik ?!) en de verkoopcijfers ter wille wel 10 keer melding maken van het gebeuren ... dan kan je in dit geval je vingers wel eens verbranden .
Da's bij deze dus gebeurd !

Marco Polo

Herstel ?!

Daar lijkt het vandaag stilaan naartoe te gaan: vanochtend verliep de verplaatsing van het bed naar de badkamer iets minder moeizaam, zelfs het opstapje in de douche leek beter te lukken. De spieren voelen nog "mörg" aan, maar de stramheid wijkt gestaag. Hopelijk is binnen een paar dagen alles opnieuw in orde, en ben ík weer de oude.

Over "ik" gesproken: ik vier vandaag mijn naamdag.
25 april is al sinds het begin van het christendom de feestdag van de heilige Marcus: de evangelist !!!
Hij is mij lang geleden voorgegaan in het neerpennen van dagdagelijkse akkefietjes. Het evangelie volgens Marcus is dan ook één van mijn favoriete boeken, hoewel het van 1969 moet geleden zijn dat ik er mij nog in verdiept heb. Toch kan het geen toeval zijn dat ik tijdens een meerdaagse "B & B"-fietstocht op de Veluwe (1993) de slaapkamerbijbel opensloeg midden in het evangelie van Marcus, en meer bepaald op de pagina terecht kwam van de Parabel van de Zaaier ... je weet wel: een deel van het zaad viel op de dorre akker, tussen de stenen en de doornen, en een gedeelte in de "rijpe voor" !!! En dat droeg honderdvoud vrucht !
Om mijn bloggewrocht in leven te houden is enige graad van vruchtbaarheid ook aangewezen, anders zou het een mager beestje blijven. Gelukkig vind ik voldoende inspiratie in mijn dagelijkse omgeving, en als dat niet genoeg is ... pleeg ik wel eens beroep te doen op de muze van St Marcus: die fluisterde hem toch ook heel wat verhaaltjes in zijn oor!

Verder geniet ik vandaag net als jullie van de stijgende temperaturen en de zonnige perioden.
Vanavond hoop ik wat basketwijsheid op te doen bij Niksa Bavcevic, de coach van Bergen, die een clinic geeft in Havré.

Zo begint het basketspelleke weer op meerdere manieren deel uit te maken van mijn dagelijks leven.
Morgen zou het herstel van het onderstel zich dan moeten verder zetten...

Marco (ik ben geen) Pool-ho !!!

Een tunnel teveel ...

Als een echte beginneling ben ik gisteren tegen de lamp gelopen.
Totaal onvoorbereid, en met een opeenvolgend en zich herhalend blessure-verhaal dat kan tellen, ben ik tegen beter weten in gisterenvoormiddag toch naar Linkeroever gereden: de Antwerp 10 miles stonden op het programma. Het aangename lenteweer, de vroege -dus niet overdreven maar gezellige- inschrijvingsdrukte en de muziekbandjes die hun eerste probeersels de prille lentelucht inbliezen hebben mij over de twijfeldrempel gestuwd. Binnen de kortste keren was alles geregeld, en stond ik -inschrijvingsnummer in de hand- terug op Hobokense bodem. Toen begon het pas echt: lang geleden dat ik nog eens in zo'n wedstrijd had meegelopen ... op eigen houtje alles willen organiseren, maar (verdomd!) beseffen dat ik er eigenlijk helemaal niet klaar voor was. Ontbijt verwaarloosd, proberen bij te sturen met toast en zoetigheden rond het middaguur, zenuwachtig als een klein kind alle spullen bijeenzoeken ... van loopkledij, handdoek & droge kleding tot hangslot voor een fiets die ook al meer dan een jaar niet meer van stal was geweest, enfin ... Amateurisme met een grote A !

Bedoeling was om halftwee van huis te vertrekken: zenuwen nopen mij tot een extra defecatie, en met een bijkomend rondje "heb ik alles & ben ik niks vergeten" is het uiteindelijk 13.45 u als ik de pedalen in beweging zet. In de nieuwe (1993 ?) fietserstunnel is het aanschuiven bij de liftbak: ik ga dan maar, fiets op de schouder, te voet naar beneden .... en aan 't ander eind van de tunnel idem dito naar boven. Nog een dikke vijf minuten peddelen en ik ben bij de verzamelplaats voor de start. Bij het zien van enkele Pito-supporters, een reeds gefinishte Marcus Aurelius, de Pito-dames die hun Ladies Run beeindigen en enkele collega's die al klaar zijn om aan de 10M te beginnen, slaan twee gevoelens mij om het hart: faalangst en schrik dat "den bil" het niet zal houden, maar tegelijk dat goede gevoel om er weer bij te zijn !!!
't Wordt een hele opdracht om mij nu niet te verliezen in overmoed. Ik moet gewoon tevreden zijn dat ik hier ben, en hopen dat ik tegen vijf uur die 16 km achter de rug heb en mijn bagage en fiets teruggevonden heb.

Om drie uur start ik in gezelschap van Signore Spaghetti: tot de laatste moment gerust op het grasveld, geen stress, achteraan in het pak ... Na 2 km een "bonjourke" aan burgemeester Janssens die staat te supporteren: de aandacht is er, en 't kost absoluut geen moeite. Bij het ingaan van de Konijnepijp richting Stad voel ik mij prima. Toch moet ik opletten voor m'n rechter heup: geen probleem, alles gaat lekker ... té lekker! Zelfs in de tweede helft van de tunnel blijven we lopers inhalen: il Signore volgt gezwind, en ik heb zelf niet door dat ik te snel loop ...
Amateur !!!
In de binnenstad moet ik stilaan inbinden, en komen ook de eerste pijnprikkels door: ik krijg het op m'n heupen !! Bram & Anke hebben postgevat op de Grote Markt: halfweg, cruciaal punt, en gisteren voor mij het begin van een verlate "kruisweg".... Semana Santa Flamenca !!?
Ik hoop tijdens de tweede passage van de tunnel eerst wat te recupereren in de afdaling, en dan het resterende Linkeroever-parcours normaal af te werken.
Dat is buiten "het einde van de tunnel" gerekend: net op het moment dat ik licht zie, word ik dermate verblind dat ik de tegenligger op de linkerkant niet zie aankomen ... ik kom mezelf tegen!!!
Geen commentaar: licht uit, gordijnen toe, benen weg ... en nog dik vier kilometer voor de boeg. De fles Gatorade die er bij de volgende bevoorrading in één keer in gaat komt jammerlijk te laat: wringen en boksen, strompelen en opnieuw proberen, en vooral geen tempo meer kunnen maken ...

'k Heb het gehaald, maar hoe ?!
Weer een les in bescheidenheid en realisme: 't is niet omdat het vroeger een paar keer heel goed ging, dat het nu nog goed zal gaan ... en zeker: als ik door blessures niet regelmatig kan trainen, dan moet ik er gewoon niet aan beginnen. Zo'n talent ben ik niet !!
'k Heb een serieuze vlaai gekregen: ik pas voor het gezamelijk after-race bacchanaal (dan moet er echt iets fout zijn) , en rij rustig huiswaarts ... met trap-af én trap-op in de fietserstunnel.
Een lekkere pasta, een heet bad, een luie avond ... alles helpt een beetje, maar ik voel mij vandaag net als vroeger na een pittige marathon: stramme benen, pijnlijke spieren, een beetje leeg in het hoofd (hoewel sommigen onder U dat in mijn geval niet abnormaal zullen vinden) ...
Ik reken toch op een normale herstelweek, zodat ik ... zaterdag weer mee kan doen aan de Pito Polder Jogging !

Marco Polo

Vraagteken ...

De eerste werkweek zit er op, en de tijd lijkt nóg sneller te gaan dan tijdens de vakantie. Plots is er weer vanalles te doen...
Het lesschema op school valt nog meer dan mee, zeker als er een vrije Paasmaandag in die eerste week zit. Daarenboven blijken mijn batterijen in Burgos goed opgeladen, zodanig zelfs dat ik de krachttraining voor houdingscorrectie met alle klassen heb meegedaan: je moet me hier zien zitten/hangen !!
Gisteren heb ik met een bende collega's de VVV-traditie weer opgenomen: een uurtje "Notelaer" is een mooie afsluiter van de schoolweek, en het was al best te doen op het terras ...
's Avonds heeft "Het Bernini Mysterie" het makkelijk gehaald van Anderlecht-Standard: in één rush ben ik met al mijn aandacht door de laatste 60 bladzijden gegaan.

Een onvoorziene en schokkende ontknoping, een echte Dan Brown waardig, en net als in zijn andere boeken heeft de vrouw het laatste woord ...

Daarnaast kondigen een hele reeks activiteiten zich tegen hoog tempo en in grote getale aan.
Een jaar telt 12 maanden, dus ook een sabbatjaar!
Dat wil zeggen dat ik er eind april weer helemaal invlieg. Zij die mij van wat naderbij volgen of één van de laatste publicaties van Marcus Aurelius gelezen hebben, zullen al wel weten dat de basket-microbe weer heeft toegeslagen. Vanaf volgend seizoen zit ik op de bank bij B.B.C. Geel. Ik vind er een heel gedreven ploeg, zowel spelers als omkadering, die de drive te pakken hebben en er voor willen gaan. Het lijkt me een ideale situatie om de basketdraad weer op te pikken. Dat wil wel zeggen dat er al een heel pak besprekingen en vergaderingen achter de rug zijn, en dat er nog minstens evenveel op stapel staan om 2006-2007 degelijk voor te bereiden.
Ook wat VTS betreft is er opnieuw werk voor mij weggelegd: in Lummen en Kortrijk kan ik mij weer gaan uitleven met de aankomende B-trainers die er hun opleiding krijgen.
Tussendoor verjaren er weer zoveel mensen, die allemaal een feestje geven en die ik bij die gelegenheid ter plekke wil gaan feliciteren ...

Het vraagteken waarvan sprake in de hoofding betreft mijn loopcapaciteiten!
Tijdens een laatste oefenloop in Burgos sloeg de blessure-duivel weer toe: een ritske in de rechter hamstrings. Enkele weken voordien was het de linkerkuit geweest, en nog maar eens die hamstrings... En morgen zijn er de Antwerp 10 miles !!! Als tussenstap naar de 20km van Brussel en een marathonneke in 't najaar mocht dat geen probleem zijn, maar ....
Als mijn onderstel niet echt gaat beteren, dan moet ik heel die planning nog maar eens herbekijken, hoe jammer ik dat ook vind !
Vanochtend heb ik even getest: bedoeling was 10 minuten, maar uiteindelijk zijn het er 30 geworden. Geen probleem, maar héééél traag gelopen én ... met rechts "nen billap" !!!
Ik zal er morgen staan, maar of ik het ook haal ....: 't zal een vraagteken zijn !

Marco Polo

Iedereen terug thuis

De Paasvakantie zit er weer op. Gisteren heb ik mijn collega's op school eindelijk terug gezien en gesproken: wat een verhalen !!! Iedereen lijkt wel weggeweest: op zoek naar beter weer, cultuur, natuur en rust, cullinaire (hoog)standjes of gewoon maar een andere omgeving.
Italië, Sardinië, Frankrijk, Spanje, Egypte, Belgische kust .... iedereen heeft op zijn of haar manier de batterijen weer opgeladen en de geldbeugel leeggemaakt. Gelukkig zijn er creditcards die ruimte geven aan rode cijfers, zodat zelfs de meer kooplustigen of diegene die wat langer of verder van huis willen zonder problemen hun gangen kunnen gaan.

Ook in mijn eigen thuisbasis werden de plaatsen geleidelijk aan terug ingevuld: Pola was dan wel het verst van huis geweest, zij was zondag als eerste terug. Het tijdsverschil met Nepal zorgt voor een iets langere aanpassingsperiode, maar ook zij is vandaag toch vertrokken naar school.
Zelf ben ik zondagnamiddag uit Burgos vertrokken. De play-offs zitten erop, eerste ronde 0 - 2 voor Hondarribia en dochterlief als een witte inpak-tornado door het appartement. Klein (en iets groter) materiaal, dozen met allerlei spulletjes en sportzakken vol kledij, wijn en andere geestrijke dranken: het ging allemaal de auto in en de grenzen over naar Belgë. Na een rustige nacht in de buurt van Tours (chambre pour handicapé: quelle chance!!) volgde een vlotte tweede helft van de rit en om iets over één kreeg ik de Nepalese verwelkomingskrans om de nek. Na een stevige, edoch sobere hap was het spullen uitladen, lichte en donkere was sorteren, wijnflessen stapelen en Anke's materiaal rangeren in de garage.
En jawel, daar was Bram: die had 's morgens de terugvlucht vanuit Valladolid gehaald, en stond rond half vijf, na al wat eerste Antwerpse omzwervingen, weer in de Graspolderlaan. Om enkele uren later door te reizen naar Amsterdam, waar zijn leerlingen zitten te wachten ....
Vandaag is het dan de beurt aan Anke: vlucht VY 6060 vanuit Madrid van 9.30 u wordt in Brussel verwacht om 9.49 u. Dat wil zeggen dat dit het einde is van deze bloginterventie: ik neem de A12, want op de E19 staan ze nog aan te schuiven vanaf Mechelen-Zuid.
Verder zorg ik vandaag nog voor de selectie en ordening van mijn Burgos-foto's ...
Tot later!

Marco Polo

Dwaalspoor...

Vandaag 15 april kom ik tot het besef dat mijn aansporingen aan het adres van Aloysius Primus deze keer niet veel voorstellen. Meer zelfs: ik ben het kompleet vergeten! Te druk bezig met de processies en optochten van de Semana Santa. Niet alleen in de straten en op de pleinen waar ik zelf mijn fotomateriaal ga verzamelen, maar ook op TV is het één en al pinnemutserij: op minstens 5 van de 10 Spaanse zenders (nationaal, regionaal en lokaal) is het al Semana Santa wat de klok slaat. 't Is een gigantisch toeristisch gebeuren: gisteren op weg naar Valladolid snelden ons een hele rits Zwitsers voorbij tegen een snelheid die ze in hun eigen bergland enkel op hun Playstation II mogen halen.
Ze hadden geen ski's op het dak, en ook geen alpenhoorn in de koffer ... Semana Santa Tour in España: zoveel mogelijk processies zien in zoveel mogelijk verschillende steden.
Maar ook voor de Spanjaarden zelf gaat de spektakelwaarde van het hele gedoe met regelmaat de graad van devotie te boven. Het is overal feest en vertier, edoch als de processie te lang duurt dan wordt zelfs de goegemeente zenuwachtig: eerst moeten een paar grijze wolven dringend naar de overkant (waar ook voor hen nog steeds het gras groener blijkt te zijn...) tussen twee processiegroepen door. Dan vinden moeders met bleirende kinderen dat het genoeg geweest is, en geven aan de vaders opdracht om de snelste weg naar de auto te vinden: met de hele kroost in hun kielzog slingeren die over de voetpaden, tussen de kijkers, over de baan dwars door de fanfares tot op de hoek van de straat waar een politievrouw hen kordaat maar vruchteloos tracht terug te sturen ... tumult, drummen, processie geblokkeerd, politiefluitjes ...
De enige kalme mensen blijken een verloren gelopen ontdekkingsreiziger uit Venetië, zijn dochter die het allemaal al wel eens heeft meegemaakt hier en een "gekke Belg uit Amsterdam" die met een monkellach de drukte aan zich voorbij laat gaan.

Toch mag ik U enkele beelden van deze Procesión niet onthouden...



Zelfs hier zijn ze hem niet vergeten, en weet de kruisdrager ondanks zijn zware last nog steeds hoe laat het is !!!

Het is ondertussen zaterdag 15 april, 10.30 u: Marco trekt zijn Pega-sussen aan en tracht een loopje van 45 minuten rond te maken. Hopelijk is er al leven in de andere kamers bij mijn terugkeer, anders wordt het een solo-ontbijt en ga ik alleen shoppen ... want vandaag zijn de winkels opnieuw open!
Vanavond is er de terugmatch voor de play-offs: iedereen, waar hij of zij zich ook bevindt, wordt dringend verzocht van 20.00 tot 22.00 een blauw kledingstuk zichtbaar te dragen als teken van ondersteuning aan de "blauwe garde" van Burgos !!!

Morgen volgt dan een laatste bericht vanuit Burgos.

Marco Polo

Goeie Vrijdag !!!

Laat mij snel de draad oppikken bij het moment waar ik jullie vorige aflevering verlaten heb: nidos al huevo (vogelnestjes) met tomaten & verse groenten-saus ... aan de pasta kan het niet gelegen hebben!!
Met Joris (vriend van ploegmaat Nele) als co-piloot heb ik de rit heen en terug naar Hondarribia probleemloos doorstaan. Hondarribia zelf is een halve voorschoot groot, maar vind je wel terug in de reisgidsen o.w.v. zijn mooie geveltjes ...

Over de wedstrijd moet ik blogsgewijs kort zijn: gelijkopgaande maar zeer stroeve eerste helft (31-29), desastreuse derde periode ... en uiteindelijk verliezen met 12 punten verschil. Verdedigend liep het meestal volgens plan, maar als de shots niet vallen ...
Ze geven zich echter niet zomaar gewonnen, want morgenavond is de terugmatch hier in Burgos en het voornemen is dat men minstens nog eens gaat pootje baden in de baai van Irun-Hondarribia!

Donderdag werden de wonden gelikt (en de voeten gewassen!) : Anke wil uitslapen, en ik ook ... maar iets minder lang. Een middagwandeling door een zonnig en héél rustig stadscentrum, een biertje op een terras vlak voor de kathedraal, en dan een snelle hap op 't appartement, een wandeling en zonnemoment met ploegmaat Jenni in 't park, en dan was er weer een korte training.
's Avonds ben ik met Anke naar de "Procesión del Encuentro" gaan kijken: vanuit twee aparte processies ontmoeten de heer "Chésoes" en zijn moeder Maria elkaar voor de trappen van de kathedraal. Weer veel volk en evenveel "pinnemutsen" ...

... maar ook trommelaars!

Hier en daar is zelfs een etalage in "Semana Santa-stijl" te vinden:

Witte Donderdag en Goede Vrijdag zijn hier twee échte verlofdagen. Alle winkels en banken gesloten, maar voor de horeca een hoogtepunt: heel Spanje op stap !!!
Niet zo voor de basketspeelsters van Burgos, want die trainen elke dag. Vandaag is er wel tijd om samen naar Valladolid te rijden: "onzen" Bram komt aan om 9.40 u vanuit Charleroi - Brussels South. Hij komt samen met mij en z'n "littl' sis" Pasen vieren in Spanje!
Door het vroege opstaan voor de ochtendvlucht én het Ryanair-regime is hij zowat uitgehongerd als hij aankomt. Valladolid-centrum is vlakbij, en we beslissen om daar samen eerst een goed ontbijt te nemen. In de stad blijkt al vlug dat ook hier één en ander te doen is voor Goede Vrijdag. Na de croissant, de churros en de chocomelk nemen we plaats op de tribunes aan de Plaza Mayor en volgen (?) een uur lang het lijdensverhaal in 't Spaans. Tijd om bij te babbelen ...
Daarna vertrekt de processie met de muziek, de praalwagens en de pinnemutsen.
Bram en Anke gaan er helemaal voor: foto's en filmkes...

Elk huisje heeft hier inderdaad zijn kruisje...

Na de optocht bleken wij weer niet echt opgewassen tegen de vasten-traditie, en de honger dreef ons na enig zoekwerk in een authentieke tapas-bar. Onderweg werden wij er op subtiele wijze aan herinnerd dat de moeder van mijn kinderen elders op deze wereld het mooie weer maakt...

Een paar heerlijke hapjes en een lekker glas Rioja hielpen er ons doorheen. De terugreis naar Burgos verliep vlot. Nu is Anke naar de training en Bram haalt wat rust in middels een verlate siësta.
Straks trekken we de stad in voor de "Procesión del Santo Entierro" ... wat dat ook mag zijn: zeker en vast veel pinnemutsen en waarschijnlijk een sessie tapas!!

Hoe het verder gaat met mij en de kinderen lezen jullie morgen.

Marco Polo

Druk bezig ? Niks te doen ...

Het lekke band-incident heeft mijn actieradius gedurende een paar dagen ernstig beperkt. Zaterdagmiddag kon er wel gedepanneerd, maar niet gerepareerd worden. Zondag is ook in Burgos rustdag, maar aangezien er niets speciaals gepland was hoefde ik mijn geen zorgen te maken. Maandag bleek dat de band in kwestie aan vervanging toe was, en dat doe je best per twee op dezelfde as. Nog steeds geen probleem, behalve dan dat er van dit type geen twee in voorraad waren, moesten besteld worden ... enfin, je voelt het al aankomen: dinsdag om 17.30 u was alles weer in orde. Hopelijk echt in orde, want straks volgt al een lange testrit heen en terug naar Hondarribia.

Praktisch gevolg van dit alles was dat collega Nicole met de bus naar Bilbao moest, om vandaar terug te vliegen naar België. Het hield mijzelf ook wat dichter in de omgeving, en gaf me tijd om meer te lezen en af en toe een graantje mee te pikken van de Semana Santa.
Er is hier trouwens vanalles te beleven in de straat: in Anke's blog was al eens sprake van werkzaamheden, wel gisteren hebben ze de grote middelen ingezet ...

... en vandaag hebben ze zijn broertje er ook nog bijgehaald !!!

Gelukkig ga ik hier niet zo lang meer blijven, en dus ook geen last hebben als die gasten hun werk doen. Als ik nu op 't appartement ben is het om als een stoomtrein door"Het Bernini Mysterie" te razen, te koken, te bloggen of te slapen. Het dagelijks leven van een prof-basketbalspeelster is, buiten de wedstrijden, echt niet zo spectaculair. Vader en dochter hebben natuurlijk tijd om tussendoor wat te shoppen. Als mijn auto nieuwe banden krijgt, dan mag het baasje wel nieuwe loopsloefen zeker: een stevig paar Nike Pegasus, mijn vertrouwde merk. Die mogen al eens uit Spanje komen: Made in Indonesia ....

Verder was er gisteravond een Rosario , rozenkrans-optocht, door een buitenwijk van de stad. Op weg daarheen kwam ik langs de kathedraal, en kon het niet laten nog enkele foto's te maken: wat vinden jullie van deze ...

De rozenkrans zelf geeft o.a. volgende beelden ...


Daartegenover staat dan weer dat ik kies voor volgend slotbeeld, mij toegestuurd door een correspondent in de USA ...

... of hoe Paris Hilton wel een heel eigen invulling geeft aan haar Semana Santa!!

Nu gaan de "oude" loopschoenen aan, en mik ik nog eens op zo'n 30 minuten. Ja, en na de douche ben ik de kok: Anke komt dan terug van briefing & training, en om 15.15 u vertrekt de bus naar Hondarribia voor de eerste play-off wedstrijd.

Marco Polo

Happy Birthday III

Na Anke en Bram is het nu de beurt aan Bieke om ook via deze blog felicitaties te ontvangen voor haar verjaardag. Aangezien ik hier in Burgos mijn eigen foto-bestand niet kan raadplegen moeten jullie het stellen zonder beeldjes van het "oudste" De Mondtje, en zal ik proberen mijn beste verbale beentje voor te zetten.

Jonge dames zijn niet zo happy als hun leeftijd vermeld wordt, dus doe ik dat niet.
Omdat in de lente van 1975 de komkommertijd wel zeer vroeg werd ingezet, was iedereen in Deurne en omstreken in de ban van ... de geboorte van Bieke De Mondt. Net als nu was het "geen" weer: in de kille ochtend van 10 april ging de rit naar de kraamkliniek. Ik had gezien de gure weersomstandigheden een warme trui aangetrokken. Dat zal ik mij m'n leven lang blijven herinneren: in volle voorbereiding van de bevalling, tussen twee weeën door had "la Pola" nog de helderheid van geest om MIJ op te dragen die trui toch uit te doen omdat ZIJ het te warm had...
Toen dat gebeurd was ging het in rechte lijn naar de geboorte:

12.03 u ... Ik ben er !!! (Bieke)

Ze had er een goeie dag voor uitgekozen, want in de selecte kring van mensen die ook op 10 april geboren zijn vinden we ...

• 1932 Omar Shariff (Whaaaawww !!!... Dokter Zhivago)
• 1946 Armand (van o.a. "Ben ik te min?")
• 1952 Hugo Broos (tja ...!??)
• 19** "Dany the Pany" (the one and only !)
  
• 1973 Roberto Carlos (Braziiiiilllll !!!) en Sam Gooris (Brasschaat ...)
• 1986 Vincent Kompany (Mmmm...)

Ook waren er enkele die het op 10 april voor bekeken hielden...

• 1585 Gregorius XIII (bescheiden voorganger van Zijne Illustere Pauselijkheid Aloysius Primus)
• 1919 Emiliano Zapato (Mexicaans revolutionair ... zapateros !!!)

Verder lees ik nog dat qua gemiddelde dagtemperatuur in 1952 de hoogste waarde genoteerd werd: 15,5° C ... gemiddelde over 24 uren!!!
Is het daarom dat "den Broos" nog altijd zo "ne platte keis" is ???

Belangrijker dan de dag waarop zij het levenslicht zag zijn al de dingen die ze in dat licht al gepresteerd heeft: heel wat lezers en -essen kunnen meepraten over haar fratsen in Don Bosco, Sint Agnes, Goiaña/Brazil, 't Sportkot in Leuven, en verder Leuven en wijde omgeving...
Samen met Frank zette zij drie bloemen van kinderen op het wereldtoneel: Joke, Wout en Witse zijn al meermaals opgetreden in deze bloganalen en zullen dat nog vaker doen.

'k Weet het Bieke, 't moest eigenlijk niet, maar 'k heb het dan toch maar gedaan... En iedereen die jou nog wil feliciteren mag dat doen via de comments onderaan dit artikel, ik stuur ze door naar jouw e-mail !!
Dikke kus en dito PROFICIAT!!!

Marco Polo

Burgos - Salamanca

Zaterdag was het dan zover: eindelijk zou ik weer een wedstrijd zien van Anke's team.
Ik wilde 's morgens een goed voorbeeld geven, en heb eindelijk de loopschoenen nog eens aangetrokken. 20 minuten ... eigenlijk met veel angst om weer een blessure op te lopen, maar dat viel goed mee. We zitten hier wel boven de 600 m, en 't is allemaal vrij heuvelachtig, maar al bij al mag ik niet klagen: de 10 mijl van Antwerpen blijven haalbaar (denk ik !!?).

Over het weer mag ik hier niet meer klagen: veel zonneschijn en veel meer blauwe lucht dan wolken. 's Middags gaat pa chefkok spelen: pasta met verse groentensaus gaat er altijd in voor een sportwedstrijd. Na de koffie laat ik Anke alleen, zodat ze in de aanloop van de wedstrijd kan doen wat ze altijd doet: niks dus ...
Het geeft mij de gelegenheid om nog even door de winkelstraten te slenteren, en wat denk je ... ?
Inderdaad: 2 truien "gescoord" in dezelfde winkel waar ik in november 2005 al m'n slag geslagen had. Ze zitten als gegoten en de kleuren bevallen mij: meer moet dat niet zijn!!
Op weg naar de parking del Centro loop ik mij vast tussen de "Bandas de Cornetas y Tambores" : uit alle straatjes komen blaaskapellen met trommelaars naar de Plaza Mayor.
Zij kondigen het begin aan van de Semana Santa.

Jong en oud is op de been om dit spektakel gade te slaan.

Via een omweg slaag ik er toch in om de parking te bereiken, Nicole wat verder op te pikken en nog tijdig in de sporthal te geraken voor de match.
Het wordt een zeer genietbare partij, die uiteindelijk oververdiend gewonnen wordt door Burgos: 83 - 71. Goeie wedstrijd van het hele team! Meteen weet ik dat woensdag de rit naar Irun Hondarribia zal gaan voor de eerste play-off wedstrijd.
Ook tijdens deze wedstrijd deed zich het ondertussen gekende Pito-verschijnsel voor:
enkele rijen voor ons ging Dany-the-Pany op de haar eigen manier steeds fanatieker supporteren voor Burgos!! En dat het hielp geeft de uitslag aan!!

Vandaag is 't Palmzondag: thuis vergeet ik dat meestal, maar hier is er dan een grote processie door de binnenstad. Bij een tussenstop aan de kathedraal is het drummen: veel kinderen, ...

... en als ze niet op de eerste rij staan, zorgen de vaders ervoor dat de peuters niets van het feest moeten missen!!

Voor mij is deze zondag verder een rustdag, voor Anke is er training (!), voor Huhg Hefner zijn er vandaag 80 Viagra-kaarsjes, voor Tom Boonen ging het iets te vlug, voor Gerard Reve hoeft het ook niet meer ... en Joke gaat vandaag met mama Bieke naar K3 !!!
Salou scoorde gisteren zijn eerste doelpunt voor Club Brugge: na twee maanden onderhandelen komt dat de nieuwe coach niet ongelegen !!!
Ik zoek morgen een garage om de lekke band te herstellen, en verder zien we wel...

Marco Polo

Aloysius Primus - Marco Polo : uitgesteld !

Net als krantenredacties pak ik vandaag uit met een hoofding die zeker de aandacht moet trekken, maar lang niet heel de lading dekt. En net als een aantal van mijn "free-lance"-collega's ga ik in de loop van mijn column vele facetten van het dagelijkse leven beroeren alsvorens mij over de inhoud van de titelzin uit te laten.

Om te bekomen van de Lerma-tour heb ik mij donderdag een snipperdag gepermiteerd: eerst lekker uitslapen en dan, in afwachting van de ochtendverschijning van "la escolta belga ... Anke De Mondt !!!" ben ik begonnen aan m'n tweede Dan Brown. Na de "Da Vinci Code" gaat nu mijn aandacht naar "Het Bernini Mysterie". Wie mij kent én al iets van Dan Brown gelezen heeft weet dat àl mijn aandacht hier een minimum-vereiste is !
Mijn concentratie en geduld werden evenwel allebei beloond: ik geraakte in de aanloop van het verhaal zonder al teveel problemen van Genève via Boston,Mass. terug in Genève ... en toen kwam Anke boven water!
Een relaxed ontbijt en daarna de stad in voor een eerste verkennende shopping-ronde: Marco blijft Polo, maar in Spanje is Zara nooit ver weg.
Op z'n Smeets' twee hemden gescoord, en op z'n Spaans een tapas-zaak bezocht ...
In de namiddag volgen Bernini, siësta, toch één hemd wisselen en eten inkopen elkaar op.
's Avonds doe ik beroep op mijn kookkunst om, ondanks een vrij lange stroompanne in de wijk, iets eetbaars op tafel te krijgen. Daarbij hoort dan een rechtstreekse van de basketbalwedstrijd Real Madrid - Barcelona: kwartfinale voor de Euroligue met een schitterende Axel Hervelle.

Gisteren was er een tweede streekverkenning buiten Burgos-stad.
In de koude (8° C) en mistige hoogvlakte ten noorden van Burgos ligt Aguilar de Campoo.

Niks wereldschokkends, maar nieuwsgierig als ik ben moet ik toch eens zien wie de "onzichtbare non" is uit de reisgids. Er is sprake van een Santa Clara-klooster waar je via een draaihek zelfgemaakte taart en koekjes kan kopen...
Na wat zoeken in en buiten het stadje leidt de zoete geur van versgebakken heerlijkheden naar een prachtig onderhouden Monasterio. Het binnentuintje is sober maar perfect verzorgd. Het draaihek is folklore geworden en ik weet nu waar "Soeur Sourire" haar tweede leven slijt...
Ondertussen heeft dochterlief mij verteld dat de échte "onzichtbare" mét draaihek in het Clarissenklooster van Lerma zit: woensdag gemist!! Waarvan akte.

Tussen bergen, over hoogvlakten en langs prachtige vergezichten gaat het dan richting Orbaneja del Castillo. Wederom zorgen de Monikken van Santo Domingo de Silos voor de muzikale begeleiding (CD 2). De zon doet moeite en 't schuifdak mag open: genieten van een knap decor!
Het dorpje plakt tegen de rotsen, maar dat hebben jullie bij een vorige gelegenheid al kunnen zien (Pola&Polo in Burgos, november 2005).

Bij dit bezoek is er minder spektakel bij de waterval wegens minder water, maar zijn de cafeetjes wél open. In één ervan zijn een racion de jamon en enkele San Miguel's mijn deel.

Bij het verlaten van het dorp nog even achterom kijken voor een laatste indruk...

Om van de vele wisselende landschappen te kunnen genieten volgt een rondrit langs Villacrayo, Oña en Briviesca om tenslotte weer in Burgos aan te landen.

De langverwachte ontmoeting met mijn boezemvriend Aloysius Primus gaat niet door. Het gemis aan de nodige en ons zo vertrouwde communicatiekanalen (gsm, e-mail, comments, smartschool-die notabene op 7 april in onderhoud moest... sabbotage???....) heeft ervoor gezorgd dat wij onze afspraak gemist hebben: een uurtje "Plaza Mayor-en" ging nog, in de hoop dat Zijne Eminentie links of rechts het gekroonde hoofd op schalkse wijze vanachter een pilaar zou steken, maar dan ging de maag zodanig knorren dat alweer op Spaanse wijze de honger diende gestild. De eerstvolgende ontmoeting in het ons vertrouwde Pito-biotoop zal uitwijzen hoe nipt wij elkaar gemist hebben, of hoe dicht we elkaar wel op de bekende hielen zaten.
Zoals de titel vermeldt: een buitenlandse ontmoeting tussen Aloysius Primus en ondergetekende is voorlopig uitgesteld.
Eens zal het er wel van komen ...

Marco Polo

5000 ...

Vandaag ga ik op uitstap buiten Burgos: Lerma, Covarrubias, Santo Domingo de Silos en de Yecla-kloof ! De vallei van de Arlanza heeft veel mooie dingen in petto!
Na een half uur A1-autoweg richting Madrid krijg ik Lerma in zicht: 4 spitse torens die een plateau boven de akkerlanden sieren !!!
Ooit waren ze van plan om van dit oord de hoofdstad van Spanje te maken.

De Parador, de Plaza Mayor en de verschillende kerken en kloosters binnen de omwalling getuigen daar nog van. Wat eens bedoeld was als regeringspaleis is nu een prachtig hotel: in de reeks van de Paradors door heel Spanje bekleedt deze van Lerma een ereplaats. De centrale "cour" is een juweeltje: daar een koffie slurpen en ondertussen je verdere trip plannen ... Moet kunnen vind ik: misschien een volgende keer !

Op de Plaza Mayor is er 's woensdags marktdag, en vandaag zijn de Lermaanse gepensioneerden paraat om hun plantgoed te kopen: pootaardappelen, tomatenplanten, pijp-ajuintjes, selder- en preischeuten... noem maar op, het ging allemaal vlot van de hand !

In een zuilengang die het mannen- met het vrouwenklooster verbindt moet ik toch even tot bezinning komen: te laat geboren, op de verkeerde plek, of gewoon niet begrepen waar het altijd om gaat ... die monikken toch !!!

Na een glas rode wijn (weeral!!!) gaat het richting Covarrubias.
Vrijdag verwacht ik Aloysius in Burgos, maar vandaag word ik al met de sporen van een ander Pito-monument geconfronteerd: enkele kilometer buiten Lerma rijd ik langs ...

... terwijl ik later op de dag bij de kerk in Santo Domingo de Silos nog deze kruidenierszaak aantref !!!

Het kan verkeren zei Bredero: collega Nicole als reisgezel, Aloysius Primus als bezoeker en de merktekens van Ines ... Pito loslaten wordt een hele klus!!!

Covarrubias zelf is een alleraardigst plaatsje: iedereen spreekt over het prachtige vakwerk waarmee de huizen zijn opgetrokken, maar ik had eigenlijk meer oog voor 't riviertje dat achter de kerk loopt. Ieder z'n goesting hé ?!

Van hieruit gaat het richting Santo Domingo de Silos: daar ligt het klooster van de Gregoriaans-zingende monikken, die in 1994 de ladder van de hit-parade bestormden en drie gouden platen veroverden !! 't Is ook een prachtig gebouw, met een speciale tentoonstelling rond de kloosterapotheek en liturgische kunst: de Spaanse jeugd zal het geweten hebben, want met busladingen worden zij aangevoerd voor de rondleidingen. Het is pas buiten dat mij de ware rust en stilte van dit dorp overvalt: je zou voor minder de contemplatieve toer opgaan!
Op de terugweg galmen de Gregoriaanse gezangen door de auto: ik ben weer een "gouden" dubbel-cd rijker, en de kronkelende bergwegen zorgen voor een steeds wisselend decor.

Het is vandaag weer de moeite waard geweest.
Tot slot vind ik na 3 rondjes toch eindelijk een parkeerplaats in de buurt van Anke's appartement en smaakt de "home made"- zalm "a la plancha" met gekookte patatjes en spinazie in roomsaus ... HEERLIJK !!!

Marco Polo

P.S. oh ja, vandaag ging de 5000-ste hit op de web-counter !!! Die zou normaal een fles champagne krijgen, maar aangezien ik niet weet wie het was ... trakteer ik iedereen die erom vraagt op een drankje ( van Duvel tot Cola !!! )

Moet er nog zand zijn ?

Inderdaad, met deze vraag open ik vandaag!!
Op weg naar Burgos, de stad van de Vlaamse burgers, waar ik samen met dochter Anke het einde van de reguliere competitie en de eerste ronde van de play-offs ga beleven, ben ik kort gaan uitwaaien op de hoogste duin van Frankrijk: de "Dune de Pila" in de buurt van Arcachon, even ten zuidwesten van Bordeaux. Na het sombere voorjaarsweer van de laatste weken werd ik daar getracteerd op een mooie blauwe hemel, een stralende zon en een lichte zeebries vanuit de blauwe oceaan. Daarvoor ligt dan die magistrale hoop duinzand .... te liggen : geweldig!!!
't Is een forse klim door al dat mulle zand, maar het uitzicht is dan ook de moeite: zeg nu zelf ...

Later die dag was er tijd voor een bezoek aan Pamplona. Een omweg, jawel, maar één die ik mij niet beklaag: 't is namelijk meer dan wat ook de stad van Ernest Hemingway. Mijn goede vriend Aloysius zal het zeker op prijs stellen dat ik zijn illustere voorganger met een bezoek vereerd heb.

De degustatie op het favoriete terras van "de Nest" ben ik echter misgelopen: "La Perla" krijgt een meer dan grondige opknapbeurt, en is gesloten!! 't Is het roze gebouw achteraan rechts ...


... en de rennende stieren van de San Fermin-feesten waren er ook niet: dus maar een rustig beeld van een typisch Pamploniaans straatje tijdens de siësta!

Die typisch Spaanse rustpauze ga ik mij hier ook eigen maken: elke dag een stevige uil knappen, af en toe wat lezen of tijd maken om te bloggen... het wordt een Paasvakantie om "U" tegen te zeggen, maar voor de vrienden en vriendinnen blijft het gewoon...

Marco Polo

Topje van de vrijetij(d)sberg...

Ik sta op de rand van een oceaan aan vrije tijd: de Paasvakantie !!!
Meer nog dan het zich jaarlijks herhalende zomergebeuren is Pasen deze keer dé grote uitdaging. Het lijkt wel of die vakantie maar het topje van de in aanhef vermelde berg is: zonder echte plannen zit er onderwater een quasi onmetelijke hoeveelheid ideeën die de kop opsteken, uitdagingen die zich aandienen, interesses die gewekt worden, aanraders die IK ter harte wil nemen, plannen die stilaan aan uitvoering toe zijn, inspiraties die ik een vruchtbare bodem wil schenken teneinde zich in mijn bloggewrocht ten volle te ontplooien..., enfin een hele hoop dingen te doen !!!

我...Ego...Eu...Jeg...Je...Yo...Io...I...Ich...Ik...
Vooreerst de aankondiging om vanaf nu mijn blog zoveel mogelijk in de ik-vorm te schrijven, zodat zowel vaste lezers als toevallige passanten zich een duidelijker waanbeeld kunnen vormen van wie er achter Marco Polo schuilgaat. Bij een indringend gesprek tussen Duvel en Cola, ter gelegenheid van een VVV-bijeenkomst, werd mij deze tip compleet belangeloos aangeboden. Ik wil er hier dan ook graag gebruik van maken, en U allen vanaf heden welkom heten ....

我... is het Chinese karakter dat staat voor de eerste persoon enkelvoud in onderworpen vorm.
Ik herinner het mij als de dag van toen: in 1266 kwam ik met mijn vader voor het eerst aan in Peking. We werden heel hartelijk ontvangen en mochten logeren bij Koeblai Khan.
Na een paar dagen vond ik zelf mijn weg in deze grote stad en een jonge explorator waardig legde ik contacten met de plaatselijke bevolking: tijdens de voorstellingsrituelen was ik wegens mijn "geblekkige chinese uitsplaak" meermaals genoodzaakt mijn naam op te schrijven. De Chinees in kwestie reageerde daar telkens op met een "我". Elke keer hetzelfde.... Later bleek dit het equivalent te zijn van mijn eigen Italiaanse "Io". En nog sterker: zelfs mijn Ego vond ik er helemaal in terug !!! U moet weten dat ik toen nog echt een jonge snaak was, en er véél beter uitzag dan op bovenstaand archiefbeeld. U kan zich voorstellen wat dit voor mij betekende !!! Om mijn lezers aller windstreken van dienst te zijn voeg ik er nog enkele varianten aan toe. Uitbreiding van dit bestandje kan steeds verzorgd worden via de "comments" . Ik dank mijn gesprekspartner bij deze voor de waardevolle tip!

"Comments" melken ...
Verder moet er mij toch iets van het hart: ik spaar tijd nog moeite om de aanblik van mijn weblog aantrekkelijk te maken, zij het vooral voor mijn mannelijke lezers. Als er mogelijkheid is om een mooie vrouw ten tonele te voeren zal ik die niet laten voorbijgaan (noch de gelegenheid, noch de mooie vrouw...). Toch blijk ik hier de bal compleet mis te slaan: op mooie vrouwen hebben mijn lezers geen commentaar, maar één fotootje van wat informatica-apparatuur jaagt de vonk door de mannenhersenen, en ontlokt direct enthousiaste "comments" ... Jongens, wat gebeurt er met jullie ?? Is ouwe Marco dan de enige die nog plat gaat voor "charme" en uitstraling??

Daarom toch nog even deze poging: volgens de lezers van For Him Magazine is actrice Scarlett Johansson de meest sexy vrouw ter wereld. Vorig jaar stond ze nog op de negende plaats op de lijst. Als ik de fotoserie van De Standaard bekijk blijft voor mij Angelina Jolie de nummer één: de naam zegt het zelf ...

Lezers en lezeressen die zich geroepen voelen om mijn keuze te ondersteunen of aan te vechten verzoek ik dringend om feedback te leveren via de ons bekende kanalen, als daar zijn: telefoon, gsm, e-mail, comment, smartschool, een authentieke brief of gewoon tijdens een goed gesprek !

Voorlopig zullen jullie het hiermee moeten doen: ik ga nu aan de praktische slag van inkopen doen, over inpakken om weg te wezen, tot koken om de innerlijke mens te versterken.
Ik hoop jullie binnenkort te kunnen vergasten op een verlengstuk aan deze eerste ego-trip !

Groetjes
Marco Polo