One blog a day keeps the jetlag away!!

Na de eerste uiting van mijn NYC-impressies gisteren geef ik U vandaag bij wijze van aanvulling een overzicht aan de hand van wat we uit de City Pass gehaald hebben.
Om de trip comfortabel te starten hadden Bieke, Bram & Anke
ons voorzien van een startpakket US-dollars en tevens al wat informatie gegeven over hoe we die centjes best konden gebruiken. Ze hebben het van geen vreemden...
We hebben hun goede raad opgevolgd en, jawel... reeds voor onze afreis via internet allebei zo'n toeristenpaspoort gekocht.
Wie voor weinig geld veel wil zien van het "klassiekers"aanbod doet hiermee alleszins zijn voordeel, niet alleen financieel maar ook praktisch: je omzeilt lange wachtrijen, krijgt gratis (of met korting) een audio-gids en zelfs tickets voor tijdelijke tentoonstellingen...
Een VIP-behandeling zonder champagne...!
Kijk even mee in welke volgorde wij onze kaartjes uit de
City Pass-boekjes lieten scheuren...



MoMA: Museum of Modern Art ....
Vice versa prentjes zien kijken op een eerste regenachtige namiddag in "The City that never sleeps".

Empire State Building ...
Na vergezichten kijken vanop het Observatory gingen we souvenirs shoppen op de 80ste verdieping van wat na 9/11 de hoogste(?) en meest memorabele building van Manhattan is...

American Museum of National History ...
Deze jongen gaat 's nachts op stap doorheen het ganse museum...
of was dat alleen zo in de film?!

Circle Line Sigthseeing Cruises ...
Rond de zuidpunt van Manhattan: ze horen het niet graag,
maar ook hier zit het Financial District in een dipje!!

Guggenheim Museum...
Singing in the rain!!... maar voor City Pass-holders is er een snelle en droge oplossing, een shortcut zeg maar.

The Metropolitan Museum of Art ...
Naast héél véél andere kunstwerken:
De Oogst, van Pieter Breughel de Oude, alias Peer den drol.
Was hij nu Vlaming of Nederlander??

City Pass.com ... een aanrader!!!

Marco Polo

Moeilijk kiezen...

Met deze titel wil ik geen allusie maken op wat de wijfelende middengroep van de kiesgerechtigd-geregistreerde Amerikaanse bevolking nog te doen staat tegen dinsdag aanstaande.
Zij zullen uiteindelijk toch weer gaan bepalen wie er naar welk "wit" onderkomen trekt voor de komende vier presidentiële jaren:
een Iglo in Alaska of The White House in Washington, DC ...?!
Neen, het is er mij alleen om te doen U, hooggewaardeerde lezer(es), een kijk te gunnen op en te laten delen in de onnoemlijk moeilijke taak die zich vandaag aan mij opdringt en waarbij ik tot een moreel-, ethisch- en verhalend-verantwoorde selectie wil komen uit (of "van": U zeg het maar!) een schuimroots voorhanden zijnde en recentelijk door mijzelf geschoten hoeveelheid foto's teneinde U een exquise kijk te geven op onze vandaag perfect volgens planning afgeronde New Yorkse City-trip.
Zij die een uitgebreid verslag van dit gebeuren verwachten kunnen "het" tot meerdere eer en glorie van Manhattan en zijn bewoners op het frontaal lichaamsdeel dat zich tussen ribbenboog en schaamstreek bevindt, meer bepaald HUN BUIK, schrijven...
De Apple, het bezoek eraan en de daarbijhorende sensaties en indrukwekkende gewaarwordingen zijn gewoonweg "to Big" om in dit simpele bloggetje te beschrijven.
Geen verslag dus, maar alleen wat beelden met daaraan naar eigen goeddunken gekoppelde bedenkingen of impressies...

Dan maar direct met de Amerikaanse deur in huis:
op Times Square moet je de tkts-balie "gezien" hebben, maar als ik ergens ter wereld in een MacDo wil eten is het wel op deze plek... en dat hebben we dan ook gedaan!!!

De Yellow Cabs zorgen letterlijk, figuurlijk en massaal voor kleur in het razend drukke straatbeeld. Bij een citytrip-toerist geniet de Subway echter de voorkeur: sneller, handiger en goedkoper...
en minstens even boeiend als in Parijs of Londen.

In het MoMA trof ik dit werk van Rem Koolhaas..., en een bijhorende animatiefilm van Madelon Vriesendorp, zijn echtgenote ... "echt"waar!...vertelt op een hallucinerende wijze over de geschiedenis van en het dagelijks leven in New York en zijn vijf boroughs: intrigerend...! Bekijk deze foto maar eens rustig..., en da's maar een begin van de allusies, intriges, scherpe bochten en dubbele bodems die in de kortfilm aan bod komen. Schitterend !!!

Port Authority Bus Terminal aan 42th & 8th.
Aangezien wij net buiten New York logeerden en iedere dag via de Lincoln Tunnel naar Midtown Manhattan kwamen, was dit het dagelijkse " το 'Α' και το 'Ω' ", de alfa en de omega, ons begin en einde van elke bezoekdag aan de Big City: mooi toch...??!

En ging Loft, of was het LOFT...
in première in Antwerpen of op Broadway..???
Geen idee...
Wat ik wel weet: vanaf nu ga ik de strijd aan met de jetlag!!
En dat kan enkele dagen duren...

Marco Polo

Het aftellen is begonnen...

De valies is gepakt.
Mijn handbagage in een rugzakske gepropt.
Paspoort, tickets, portefeuille, geld, gsm,... niks vergeten???

Lezers van deze blog die ondertussen ook supporter zijn van Anke, of dat nu willen worden, wil ik ten stelligste aanraden om nu eens door te klikken naar Anke in Salamanca. Ze heeft eindelijk de tijd gevonden voor een up-date van haar blog, en 't is de moeite...

Het aftellen is hier ondertussen in z'n eindfase: vandaag steken Polo & Pola de grote plas over voor een bezoek aan New York.
We landen vanavond rond 10 pm local time (ik pas mij aan!)
en mogelijkerwijs zal dit zowat het eerste zal zijn wat we tijdens
de taxirit van Manhattan te zien gaan krijgen ...

We 'll see...

Marco Polo

Smurfen 50 .... Smurfinnen bijna !!!

Deze keer een bericht van een heel andere orde.
Ik grijp even terug naar een gewoonte uit relatief lang vervlogen blogtijden: het vermelden van speciale verjaardagen of die dat bijna zijn en daarvoor kunnen doorgaan...
Vandaag worden de "blauwe mannetjes en het vrouwtje" van Peyo 50 jaar. Enkelen onder ons, en twee daarvan heel in het biezonder, kennen meer dan één Smurfin... en die worden "bijna vijftig".
De Smurfinnen..., inderdaad !!!
Dat werd eerst op aangepast sportieve wijze gevierd...

... en daarna zijn de jonge dames natuurlijk niet meer te stoppen!!!
De heren van stand stonden erbij, en keken ernaar...
En zij zagen dat het goed was!!

Marco Polo

Pitstop in Hoboken, Belgium

Na de memorabele basketmatch van zaterdagavond hebben we samen met Anke de vrije tijd die ons zondag restte ingevuld met een trip naar Ledesma en Zamora. Twee minder bekende plaatsen in het binnenland van Spanje, die echter het bezoeken meer dan waard zijn.
Ledesma is helemaal niet toeristisch.
Je kan er op een zondagmiddag ongestoord door de stille straatjes wandelen, en zien hoe "la mama" in een onovertroffen clair-obscure scène gaat aankloppen bij dochterlief om te zeggen dat de tapas staan te wachten...

Aan de rand van het dorp tref je dit prachtig uitzicht.
Lucht, licht, water en bruggen zat. Dan is de gedachte aan de "Bridges of Madison County", hoewel ze er helemaal niet op lijken, voor de hand liggend en niet veraf.

Maar daarmee was het bruggenverhaal niet afgesloten, want ook in Zamora kunnen ze er wat van en wordt er, zoals je hieronder ziet, niet op een boogske meer of minder gekeken. Zou het een Spaanse burgeroorlog-versie kunnen zijn van "A Bridge too Far"...?
"Zo vader, zo dochter" ...: ook Anke heeft na of naast het basketbal de smaak van het fotograferen danig te pakken.

Wat uitzicht betreft stelen de toren van het bisschoppelijk paleis en de kathedraal de show: van alle kanten heb je er een mooie kijk op, en met die blauwe lucht is het natuurlijk super.

Maar als ik de wolkjes van boven de "Puente de piedra" en het thema van het "Obispado" samenvoeg en aan Anke vraag wat zij verkiest, dan moet het iets van deze aard zijn ...

Momenteel voelt mijn aanwezigheid in België, voor zover ik een vergelijking kan maken met tv-beelden van F1-wedstrijden, zo'n beetje aan als even snel in de pitlane duiken, banden ... euh, ondergoed wisselen, voltanken op alle mogelijke wijzen en er dan weer snel vanonder muizen. Mijn schoolopdracht past nog net tussen de twee uitstappen in. Morgen nog een kort optreden, daarna valiezen pakken en liefst niet teveel vergeten.
Ben benieuwd of de Apple nog even Big is als in 1987: toen was ik daar om mee te lopen in de plaatselijke marathon, nu gaan we proberen om in vijf dagen zoveel mogelijk indrukken op te doen van Manhattan. 't Zal een goedgevuld programma worden, maar daarover lezen jullie later meer op deze blog.

Marco Polo

Op de afspraak...

We waren gisteravond met 3200 blauw-witte supporters op de afspraak in de Pabélon Würzburg voor de klassieker van het Spaanse damesbasket: Salamanca - Valencia.
Na een matige voorbereiding en een slappe competitiestart van Salamanca moest het normaal gesproken een makkelijke klus worden voor Valencia. Daarenboven hadden die van Salamanca net een Europese uitwedstrijd achter de rug met heen en terug een reis van zo'n 12 uur. De supporters echter geloofden erin, zoals steeds in Salamanca, en maakten dat de speelsters hun vermoeidheid even vergaten. Na een moeilijk begin (11-19) kwamen ze na het eerste kwart toch op een 28-23 voorsprong, om bij de rust Ros Caseres weer te zien naderen op 2 punten: 44-42. Na de rust was Valencia nergens, maar Salamanca vergat het karwei af te maken: slechts (!!!) 66-54 na 30 minuten.
Dan wordt het toch nog spannend ... Op 4 minuten van het einde is de kloof geslonken tot 4 punten, maar daar blijft het uiteindelijk bij: 91-86, en groot feest in en om "de Würzburg"!!

Voor de harde supporterskern nog even melden dat Anke (inderdaad op haar nieuwe pantoffels!) met 18 punten én een oerdegelijke prestatie in verdediging één van de smaakmakers was en een heel sterke én verstandige partij afleverde: zij gaf die van Valencia meermaals het nakijken!!!
Wij hebben er heel erg van genoten...
en ook van het Italiaans etentje achteraf!
't Moeten niet altijd tapas zijn, nietwaar Signore Spaghetti?!

Marco Polo

Wie het schoentje past...

Het Assepoester-sprookje dat de gebroeders Grimm via Giambattista Basile overgenomen en bewerkt hebben uit de italiaanse verhalenbundel La Gatta Cenerentola krijgt hiermee een spaanse variant...

Anke was nog maar net terug thuis of ze probeerde haar nieuwe schoeisel al eens uit: past prima!!! En dus op aanvraag even poseren op het zonnige terras...

Was het weer gisteren, vooral na de middag dan, best te genieten, vanmorgen zag het er helemaal anders uit...

Ook dat is Salamanca!
Daarom echter niet getreurd: we maken ons klaar voor de match vanavond, en daarna gaan we gezellig een hapje eten...

Marco Polo

WWF : World Wide Family

Dit is om te beginnen een hele echte avant-première...

van het nieuwe basketbalschoeisel van Anke.
Sinds gisteren resideren Polo & Pola weer voor een poosje in Salamanca. Anke zelf is nog op Euroleague-trip naar Hongerije en komt pas vanavond terug. Daarom hebben wij bij aankomst haar postpakket in ontvangst genomen, en zie: dit zijn haar zelf ontworpen Nike's - Made in China - die hopelijk voor de grote ommekeer in de wedstrijdresultaten gaan zorgen.
Dat zien we morgenavond wel als ze Valencia partij geven...
Ondertussen hebben wij hier vanmorgen een originele kunstwandeling gemaakt langs de oevers van de Rio Tormes.
In een semi-industriële ruïne aan de waterkant stonden we plots oog in oog met deze "frisse" knaap...

't Moeten niet altijd middeleeuwse gebouwen of renaissance-schilderijen zijn die onze aandacht en bewondering wekken.
Misschien graven ze deze pipo binnen 2000 jaar wel weer op en krijgt hij een plaats naast de muurschilderingen van Pompeï ???

Tijdens die wandeling, bij een hete café Americano op een Salamanquees terras, kreeg ik bericht dat de Visa-kaart van Bram eindelijk gearriveerd is in het bankfiliaal. Daar heeft hij nu niet veel meer aan, maar 't is alleszins beter dan zijn bagage die waarschijnlijk aan een "reis rond de wereld in 80 dagen" bezig is. Zoonlief zelf is in de wolken, nu hij en kameraad Sven in Los Angeles dagelijks optrekken met hun basketidolen van de plaatselijke Lakers.
"'t Kan verkeren..." zei dochter Bieke zonder daarbij expliciet aan Bredero te denken, en ze bleef als enige van de Hobokense tak van de De Mondt-familie in de zwart-geel-rode heimat om alzo de kerk in het midden en de wereldwijde vertegenwoordiging van ons gezin in evenwicht te houden.

Marco Polo

Did it again !!!

Daar komt het dikwijls op neer in dit aardse tranendal:
nog een keer en weer opnieuw en vaneir ...
Soms met een "Pfff!!! 't Is weer van 't zelfde..."
en soms met een glorieus "Yesss!!! 't Is weer gelukt!!"

Mijn aandacht, bewondering en hemelhoge appreciatie gaat natuurlijk vooreerst naar m'n blogcompaan Aloysius Primus: Hij deed het toch maar weer feilloos binnen de opgelegde tijd en wie Hem op een strafpunt wil tracteren zal heel ver en tevens vruchteloos moeten zoeken naar een afgeworpen balk, een kluitje in de watergracht of een weigering voor een oxer of een driesprong. Felicitaties zijn Uw deel, en daar bovenop mijn eeuwigdurende dankbaarheid voor die maandelijks deugddoende leesmomenten. Yesss!!!

Vannacht vond het finale debat plaats in de aanloop naar de presidentsverkiezingen tussen Obama en McCain, en Yesss!!!
He did it again! 't Is nu 3-0 voor Barack Obama, en bij de McCain's en de Palin's wordt het stil in de barak...

En de Spanjaarden deden het ook nog eens, nu ten koste van de Rode Duivels: scoren in de eindfase van de match en de volle buit mee naar het Iberisch Schiereiland... België - Spanje 1 - 2
Pfff!!!'t Is weer van 't zelfde...
Weer Felaini met een schijtpas in de voeten van de tegenstander en weg momentum, weg voorsprong en weer het gemekker van Vandereycken...

Uw Polo-dienaar besloot dan maar om het ook nog eens te doen: een ticketje boeken, valiesje pakken en naar Brussels South (klinkt beter dan gewoon maar Charleroi...) Vandaar een paar dagen naar Anke en de wedstrijd Salamanca - Valencia meepikken.
Op hoop van zegE(n)...Polo goes Spain again !!! Yesss!!!

Marco Polo

Geef er eens een lap op ...

Hij, die eergisteren op deze plek nog werd gehuldigd ter gelegenheid van zijn verjaardag en middels een virtuele postkaart het allerbeste werd toegewenst door een frisse bende overjaarse grouppies, wordt vandaag alweer tot de orde geroepen:
op bloggen staat geen leeftijd, en dus wil ik de Pauselijke Hoogheid houden aan Zijn eertijds aangegaan engagement en Hem herinneren aan de door Hem "in tempo non suspecto" gedane belofte als zou Hij telkens omstreeks de Iden, en meerbepaald op de vijftiende van iedere maand een blogsel produceren.
Hallo Aloysio !!! Het is weer zover !!!
Morgen verwacht ik, en samen met mij vele duizenden, wederom een nieuwe blogiaanse variant van wat wij kennen als een pauselijke encycliek: naast een prozaïsch hoogstaand verslag van Uw dagdagelijkse bezigheden ontwaren wij mogelijks wederom een hoop onfeilbaar gelul dat evenwel als groot voordeel heeft dat het onze dag kleurt en ons bovendien de actuele $$-kommer en €€-slommer doet vergeten.
Geef er maar een lap op beste vriend en verwijs onze Premier en zijn regeringsverklaring nog eens naar de herkansingen, voor zover hij dat zelf nog niet heeft gedaan.
Deze keer mocht "onzen Yves" evenwel rekenen op steun vanuit een onverwachte hoek: in de slipstream van de kredietcrisis, het totaal bancaire débacle en de meltdown van het Fortis-aandeel gaat hij voorwaar nog even overleven in de "16".
Straffe numéro !!!

Wie ik niet zoveel kans toeschrijf om politiek te overleven is McCain's runningmate Sarah Palin. Haar 72-jarige gangmaker zal alle moeite van de Westerse wereld hebben om Obama in de sprint te kloppen en aldus een presidentieel invallerszitje warm te houden voor zijn Alaskaiaanse vriendin. Maar la Palin weet van aanpakken, wil er ook al wel eens een lap op geven en legt voorwaar niet al haar eieren in één en dezelfde mand.
Naast haar politieke ambities lijkt zij, conservatief republikeins of niet, over nog andere talenten te beschikken...

Mocht U denken dat ik hier alludeer op lichtzinnige uitspattingen of bijverdiensten in het pornografisch of erotisch circuit ..., dan hebt U het fout. Wat zij ons in bovenstaande fotografische neerslag wil aanbieden is een verhelderende inkijk op interne zaken. Blijkbaar beschikt zij daarover in zeer ruime mate(n): zowel de inkijk als haar interne aangelegenheden zijn grensverleggend. Daarenboven ben ik er vrijwel zeker van dat in deze de vlag, indien van XXL-formaat, wel degelijk de lading dekt...

Mocht het politiek niet lukken, dan ligt er zeker een mooie toekomst in het verschiet als directiesecretaresse van een of andere grootbankdirecteur: momenteel liggen in die sector een heleboel onpeilbare diepten te wachten, waarvoor haar fysieke présence dan weer het gedroomde uithangbord kan zijn...
Ik zeg maar wat: Fortis -77% ... Palin 38DD ... Lippens de retour !!!

Marco Polo

Voor één in het biezonder ...

Er was door Jan en klein Pierke, maar ook door Sabine, Peggy, Jill en Hilde, Frank, Eddy, Bob en Armand zaliger plus de hele reeks buitenlandse weervrouwen en -mannen, voor vandaag nog een mooie zonnige nazomerdag aangekondigd.
Tot nu toe echter ziet het er buiten alleen mistig en grijs uit en van zon is er al helemaal geen sprake. Maar daarom niet getreurd:
ik draai de centrale verwarming een paar graden hoger, gooi een blok extra op het open haardvuur en verwarm mij aan de blijde gebeurtenissen van de dag.
Geen tijd om mij te buigen over de financiële poespas daarbuiten. De rode grafieken op de beeldschermen die ook al diep in mijn portefeuille zijn doorgedrongen moeten maar even aan de kant. Dat er dit weekend geen eerste klasse-voetbal is wegens een weinig begeesterende interland tegen Armenië maakt al evenmin iets uit. Zelfs het feit dat onze jongste spruit met haar team voor de tweede keer op rij het onderspit moest delven in de Spaanse competitie is, hoewel absoluut onprettig, niet van die aard dat het mijn opborrelende vreugde kan temperen.
Neen, vandaag is het 12 oktober en op die dag mag mijn goede vriend, mentor, voedstervader, lichtend voorbeeld, kameraad, inspirator en pauselijk geïnspireerd medium ALOYSIUS PRIMUS naar jaarlijkse gewoonte de kaarsjes uitblazen. Ieder jaar eentje meer, en zolang hij dat blijft doen zal ik hem op allerlei manieren blijven verRassen ter felicitatie met zijn VERJAARDAG !!!

Hiep Hiep Hiep .... Hoera !!!

Marco Polo

De tijd .... van toen !

De week is weer voorbij gevlogen !
Wat gaat het toch snel en altijd maar sneller, en dat ondanks mijn verwoede pogingen om een zekere graad van onthaasting na te streven in alles wat ik doe. Bij mijn fietsverplaatsingen naar en van school rijd ik bewust wat trager, hoewel ik gemakkelijk(sic) sneller zou kunnen: niet afjagen !!! De invulling van mijn dagen, of het nu werk- of verlengde weekendetmalen betreft, mag ook rekenen op een hoog "doe-het-wat-kalm-aan"-gehalte en mijn nachten wil ik al evenmin overladen met overdadig veel slapen.
Kalmte en rust op alle fronten, alleen de tijd ... die kan ik niet vertragen noch beheersen, laat staan terugdraaien.
Het begint meestal een hele poos voordien: een paar afspraken op een blanco blad in de weekkalender.
"Kijk eens aan, niks te doen: hier moet het kunnen."
Af en toe komt er een bezoekje bij of wordt er een etentje gepland.
"Geen probleem, ruimte en tijd genoeg."
Een bijeenkomst met de vrienden van lang of héél lang geleden, de halfjaarlijkse Turkije-reünie...
"Ja, hier is nog een gaatje!!"
En tussendoor naar school, al dan niet met de fiets, enkele kasten in elkaar steken en familiebezoek afleggen.
"Oops!! Dat is weer nipt geworden!"
Ik kies er eentje uit: de vrienden van héél lang geleden !!!
In mijn vrije post-prostataire periode was ik begonnen aan de voorbereidingen van onze 40 jaar College-reünie: adressen opzoeken, telefoonnummers aanpassen, e-mailcontacten toevoegen, foto's opsnorren ...
En nu was het tijd geworden om over te gaan tot de eerste lijfelijke contacten, om suggesties te doen betreffende het programma en de wijze van ontmoeting en aldus de basis te leggen waarop we later dit jaar tot sluitende afspraken kunnen komen.
U zou kunnen denken dat het om een regeringsoverleg gaat, maar neen: hier is veel meer warmte tussen en respect voor de gesprekspartners en wij zijn echt van plan om er iets van te maken. Vandaar de eerste stap: Peter M. en Herman D., alias "de Peet en den Erre" waren donderdagavond te gast in Huize Polo. Voor het gemak van de lezer die mogelijkerwijze niet weet over wie het gaat, heb ik de heren van stand en hun gastheer persoonlijk en op discrete wijze aangemerkt op onderstaande foto. Deze dateert uit 1969, the year after, en tevens het jaar van ons gezamelijk afstuderen aan het College van het Eucharistisch Hart, ook bekend als de Rommeshoef van Essen.

We zijn in onze Guyeraans geperforeerde herinneringen gedoken, hebben foto's bovengehaald en besproken, anecdotes opgediept uit de verste donkere hoeken van ons geheugen en genoten van een goed glas Belgisch bier.
Het is een memorabele avond geworden, en een ontmoeting die de dag daarna in een e-mail op pakkende wijze werd ingeschat en getaxeerd: "...het heeft mijn hart verwarmd om te weten dat oude vriendschap niet roest, maar hoogstens wat afgestoft moet worden." En of zoiets deugd doet ...?!
Op het College zullen ze geweten hebben dat die van '69 iets van plan zijn: binnenkort staat het oudleerlingenbestand vol foto's van onze klas door de collegejaren heen met klastitularissen als de Piet, Vercammen, de Seels, nog eens Louis "Pallieter" Vercammen, de Mini en 't Voske. Kijkt U zelf maar ...

Marco Polo

Comeback!! Baby come back...

Als time money was, dan zou mijn financiële portefeuille er nóg slechter aan toe zijn dan zij nu al is. Fortis en Dexia zorgden reeds voor een hoop blauwe plekken in mijn spaar-, beleggings- en pensioen"vermogen", maar tijd heb ik helemaal niet meer !!!
Hoe kan dit nou? Ik heb het basketspelletje en de bijhorende tijdverslindende coaching-hobby toch opgegeven?!
En op school heb ik mij ook weten te beperken tot een halftijdse opdracht, wat volgens vrienden en kennissen die hun brood als zelfstandige of "in de privé" verdienen helemaal niets meer voorstelt. En toch, en toch ... heb ik geen tijd.
De enige plausibele verklaring die ik ervoor kan vinden ligt in de veronderstelling dat ik door die halftijdse opdracht niet alleen maar de helft moet werken, maar ook dagen heb die maar voor de helft meetellen: dus dagen van 12 uren...??!
Of misschien zit de aanstaande verhuis van mijn schoonmoeder er toch voor iets tussen! In mijn geval alleszins minder beangstigend of compromiterend dan de verhuis van een aanstaande schoonmoeder!! Ik ga mij er niet druk over maken, maar de tijd om te bloggen wordt steeds zeldzamer. En toch, en toch...

Aansluitend op de epiloog van mijn vorige publicatie
"Rome... Romeo... Romero !!!"
blijf ik nog even verwijlen in het wielrennersmilieu.
Sinds enige tijd weten we dat Lance Armstrong een comeback plant: niet moeilijk als je ziet in wiens wiel(!?) hij zit....
Om van de rest maar te zwijgen.

De aankondiging van zijn wederopstart was nog maar amper op het internet te lezen, laat staan dat er al een krant melding van had gemaakt in een papieren editie, of daar waren de andere dopingzondaars al om mee te delen dat ook zij wel een retour in het peleton zagen zitten: Alexander Vinokourov, Johan Museeuw en Frank Vandenbroucke.

't Is duidelijk dat de Leeuw van Vlaanderen betere tijden heeft gekend, maar hij weet alvast nog hoe het er na een overwinning aan toe gaat. Over Vandenbroucke ga ik mij hier niet uitspreken: met hem weet je nooit! Of toch wel: wij zullen het nooit weten !!!
Ondertussen is er sinds het WK weeral zoveel gebeurd in en rond het dopingpeleton dat ik de uitspraak van Lefèvre al bijna was vergeten...

Volgens mij hebben die oude knarren uit een vorige paragraaf overschot van gelijk dat ze het nog eens gaan proberen:
als Boonen & Co er niet meer van bakken dan dit, dan moeten zij niet eens zoveel doping slikken om ook goed mee te draaien!!!

Gelukkig was er het voorbije weekend weer een actie van de Lerarenkaart: een speeddate met de Antwerpse Provinciale Musea. In sneltreinvaart kon je kennis maken met het Zilvermuseum, het Diamantmuseum, het Modemuseum en het Fotomuseum. Dat laatste kenden we al van eerdere bezoeken en bij de andere ging onze voorkeur uit naar Zilver en Mode.

Die komen dus binnenkort wel eens uitgebreider aan bod.
Als we tijd hebben...

Marco Polo

Alle wegen leiden naar Romeo...

Zei ik U vorige keer niet dat ik mij aan een 45 minuten ROME ging begeven? Op de homeo nog wel en met als doel een veilige voorbereiding te treffen voor de jaarlijkse PITO-sportdag ...
Het heeft niet mogen zijn: om wille van allerlei andere beslommer- en bekommernissen ben ik donderdag vroeg in de ochtend zonder de vernoemde tainingssessie in de benen met collega's en leerlingen naar de Ardennen gereden om er te mountainboarden en de bijna-Franse bossen te exploreren.
Het weer hadden we nog niet echt mee, maar dat kon de pret niet bederven: 100 enthousiaste laatstejaars hebben weer het beste van zichzelf gegeven, of toch iets wat daar sterk op gelijkt.

De collega's hebben er ook van genoten: met volle aandacht,
in lichte looppas, met de glimlach, bij een tasje koffie en met
een ontwapenend open blik op wat nog komen moest...

Bedankt jongens en meisjes én collega's: jullie hebben er weer voor gezorgd dat deze uitstap naar de Ardennen een voltreffer werd. Merci !!!
En vandaag is het er dan eindelijk toch van gekomen:
"Homeo to Rome"..., zeg maar Romeo !!
En voor je het weet wordt het zoiets als Romero ...

Inderdaad: gestroomlijnde Rebecca !!!
In deze outfit zou ze zeker niet misstaan in sommige beklijvende sequenties van de ROME-serie: Go Pullo, gooo !!!
Morgen ga ik voor de volgende aflevering: je weet maar nooit ...

Marco Polo