Laatste vakantieweek...

Vandaag gaat mijn aandacht en bekommernis naar al diegenen die middels een van hogerhand opgelegd zomerreces de brug hebben gemaakt tussen de laatste en de eerste schooldag van twee elkaar opvolgende schooljaren en dus weeral een 'grote vakantie' achter de rug hebben. Voor jullie is het dan zover. Heer Polo zelve kan zich maar al te goed herinneren hoe dat vroeger in zijn werk ging, maar heeft er nu absoluut geen boodschap meer aan. Door de betrokkenheid van onze kinderen en kleinkinderen bij datzelfde schoolgebeuren kan ik er mij toch nog iets bij voorstellen, hoewel de scherpte grotendeels verdwenen is en de herinneringsflarden steeds vager worden. Maar goed, ik wil mijn gevoel voor solidariteit nog wel eens bovenhalen en dus benoem ik deze voorbije dagen met het in onderwijsmiddens algemeen aanvaarde en zo vertrouwd klinkende 'laatste vakantieweek'! Het besef van wat er tijdens de andere tien maanden van het jaar zo allemaal te gebeuren staat is in de loop van de voorbije acht weken probleemloos verdwenen, maar nu is het er weer... en hoe?! Wat zich op 30 juni aandiende als een bij wijze van spreken eeuwigdurende periode van oeverloos nietsdoen blijkt nu heel en al verschrompeld en in sneltreinvaart te zijn gereduceerd tot weer eens diezelfde 'laatste week'! Het komt weer zo snel dichterbij dat er voor al de vooruitgeschoven afspraken, klusjes, uitstapjes en voorbereidende karweitjes nog nauwelijks plaats is. De laatste week zit meestal overvol, en dat is op dit moment bij heer Polo niet anders. Het beproefde procédé van de 1000 woorden vervangende beeldvorming zal mij ook nu weer uit de blogistieke nood moeten helpen...

 

Maandag

Nieuwe terrastafel met bijhorende zetels

Dat verdient een oregano-bloemetje

 Dinsdagavond

De voorboden: gestaag aandrijvende wolkjes die zich later in de week spontaan aaneengesloten hebben en ons, veel sneller dan gewenst, de eerste herfstgevoelens aansmeerden

 

Woensdag & Donderdag

Paar leuke accessoires: drie varianten van tijm en twee geluidloos snaterende eenden (met dank aan Bram & Shanthi)

Het is dus ook voor Marco een goedgevulde week geworden: een avondvullende gezelschapsdrink met de buren, een gezins-BBQ tot in de late uurtjes, 'ons klein' en la Pola uitzwaaien bij hun vertrek naar Krakau, een Pito-receptie om de nieuwe lading 'op rust gestelden' bij te staan in hun overstap naar het officiële en als dusdanig gesubsidieerde nietsdoen, een nachtelijke BBQ-toemaat mit der Egon, een eerste sessie ligusterhaag kortwieken waarbij het verlengsnoer even ongewild als ongeweten maar zeer drastisch werd ingekort, een fietstochtje met daarin een overzet naar Bazel met als 'Doel' een leuk terras en dito gesprek met Geert T., de fietsende filosoof uit Sombeke. Vandaag had ik een bijna vergeten afspraak in Holsbeek: juf Bieke gaat haar klasje 'klaarzetten' en dus kwam het goed uit dat 'den bompa' een oogje in het zeil kon houden ten huize Swevers en straks is er nog een afscheidsfeestje van Els G., waarover (als mijn memorie het toelaat) later meer...

Zouden de Belgian Lions gisteren ook hun afscheid van het Europese kwalificatietoneel ingezet hebben? Na een stevige partij basket gingen ze in het vierde quarter zwaar onderuit: 8-25 om de tricolore oren, een in Polen zwaar bevochten én verdiende bonus helemaal kwijt, voorlopig op de derde plaats in hun poule en zo goed als zeker verplicht om de volgende drie matchen winnend af te sluiten. Tegen Finland dan nog liefst met een monsterscore. Ik ga dat verhaaltje van die kameel bij de stadspoort en het oog van de naald nog eens goed bekijken. Daar heb ik tijdens deze 'laatste week' nog wel tijd voor (denk ik)...

Marco Polo

W'emme van de gaz...

Bij nalezing van vroegere berichten, waaronder ook het laatste hieronder, kom ik tot de vaststelling dat ik de term 'binnenkort' al te gemakkelijk en bovendien in de meest oneigenlijke zin van het woord gebruik. Gemakzucht of fout woordgebruik of een beetje van beiden, terwijl ik beter had kunnen schrijven dat het er ooit nog wel eens van zou komen..., of iets in die aard. Kortom, het heeft weeral ruim lang geduurd voor heer Polo een teken van blogleven geeft en aldus van zich en de zijnen laat horen. Maar goed, hier ga ik dan. Vorige vrijdag was onze laatste in Peer: inpakken verliep veel vlotter dan ooit tevoren en dus hadden we ruim de tijd om tussen Erperheide en Xhoffraix, want dat zou onze standplaats voor het weekend worden, nog een extraatje in te lassen. Het zoals steeds goed geïnspireerde oog van La Pola was deze keer gevallen op het blotevoetenpad in Zutendaal. Een heerlijke gewaarwording om nog eens op je blote onderdanen opeenvolgend over de meest diverse ondergronden te taffelen. En kers op de taart, vond ik... maar ja, wie bén ik?... de gelegenheid om in het voetspoor van onze verre voorouders te kunnen lopen. Dat vonden ook Witse, Wout en Joke en dus deden ze het met heel veel overtuiging. Een mooie omloop hebben ze daar uitgewerkt in het rustige Zutendaal: absoluut de moeite om het ook eens te proberen als U in de buurt komt. Van al dat wandelen krijgt een mens natuurlijk honger en die hebben we op weg naar de Hoge Venen gestild in Munsterbilzen: om Witse's zevende verjaardag te vieren leek mij de Remise NewStyle een geschikte plek. En we hebben er lekker gegeten...

En dan ging het naar die andere afspraak om de zomervakantie mee af te sluiten: met de Bonnie en de zo goed als voltallige familie De Meyer gingen we voor het weekend een vakantiehuis bezetten aan de rand van de Hoge Venen.

 

Schitterende groep, leuk weekend, veel eten en drinken, wandelen, spelletjes allerhande en vooral ook kaarten. Een tof weekend samen om nog eens de 85ste van Pola's moeder te vieren: hiep, hiep, hiep... hoeraaaa!!!

 

Met dank aan Tante Mieke voor de mooie foto van onze groepswandeling!  En dan zijn we nu eindelijk terug thuis geraakt en konden we er vanaf de eerste dag weer voluit voor gaan. Wat klussen en leveringen ontvangen, een onverwachte afspraak met de aannemer van Infrax om de gasaanvoer te moderniseren en aan te passen aan de huidige normen en... de ontdekking van een tot op de draad versleten elleboog in de leiding. Gevolg: gasaanvoer tijdelijk afgesloten, loodgieter gecontacteerd en die kan pas maandag aanstaande aan het werk beginnen. Tot zolang geen warm water. Dat wordt tussendoor dus een koude douche. Normaal mag dit het bloggen niet beïnvloeden, tenzij er onderkoelingsverschijnselen zouden optreden. Dan hebben we pas echt van de gaz... 

Marco Polo

Vakantie-traditie...

Traditiegetrouw zijn Polo & Pola er voor een midweek tussenuit geknepen met 'die van ons Bie'.  Net als de vorige drie keer kozen we voor een periode in eind augustus om een huisje van een of ander Belgisch parkverblijf te huren. Deze keer ging het dus richting dé Limburg: Centerparks Erperheide in Peer.

Bie en Frank even gerust, en wij onze handen vol. Hoewel dat laatste met drie snel groter en alsmaar flinker wordende kleinkinderen niet moet overdreven worden. Het verschil met de eerste keer (2009?) is onvoorstelbaar: nachtjes doorslapen zijn geen probleem, late ontbijten worden regelmaat, om de beurtrol bij het afwassen wordt helemaal niet moeilijk gedaan en verliezen bij een spelletje met/van broer & zus of bomma & bompa is al veel minder een drama dan een paar jaar geleden. Op het einde van een rondje minigolf wordt zelfs vriendelijk geposeerd voor de fotograaf van dienst.

Het was een spannende competitie. Met eindscores van 55, 54 en tweemaal 53 mag je gerust spreken van een close-finish. Iedereen op het podium! Zoeken jullie op de foto maar eens uit wie er won. 

Morgen zijn we hier al aan onze laatste dag, wat niet wil zeggen dat de vakantie er al opzit. Binnenkort meer nieuws.

Marco Polo

Da's erover....

Bovenstaande titel slaat niet op de actuele hoogzomerse weersomstandigheden, hoewel...Eigenlijk is het te warm om een blog te lezen. Dat blijkt uit het lage aantal bezoeker-clicks de laatste dagen, maar daarom niet getreurd. 't Is en 't blijft 'schoon weer' en dan hoor je heer Polo niet klagen. Het schrijven zelf heeft wellicht ook wat te lijden onder de tropische warmte en vandaar de naar mijn doen eerder beperkte productiviteit. Laat U daarom zeker niet ophouden door dit woordenbraaksel maar zoek een plaatske in de schaduw om Uw hangmat te installeren en vergeet vooral Uw mojito niet. Het mag ook een fietstochtje zijn in de al dan niet nabije omgeving of spring gewoon de auto in en zoek de dichtsbijzijnde file-naar-de-kust. Voor elk wat wils...

Ik hou het voorlopig ook maar bij een prentje, om niet te zeggen een eerder alarmerend beeld, van mijn goeie vriend Jehan. Sinds hij als voetbalcoach de overstap gemaakt heeft naar de nationale reeksen is hij goed op weg om een tweede Boskampke te worden. Hij is altijd wel een stevig bazeke geweest, maar nu vind ik toch dat hij overdrijft. Als het is om met beide voeten op de grond te blijven en dientengevolge zich te vrijwaren van en te beschermen tegen het in sportmiddens al te snel opduikend zweverig gevoel van op wolken lopende pseudo-vedetten, dan heb ik daar begrip voor. Het zal ook nodig zijn na de goede start in de Cofidis-beker. Maar dit Jehan, dit is erover...

Marco Polo

't Een en 't ander...

Het zat eraan te komen, en voor we het goed en wel beseften is het er dan ook helemaal vàn gekomen: 't is nog eens echt zomer geworden in ons landje. Na een kille junimaand en een grotendeels uitgeregend juli zitten we met de gebakken zomerperen: we beleven hondshete etmalen op en rond de Antwerpse moederkesdag. Alle festiviteiten en organisaties bulken van de pret en massa's deelnemers genieten en kunnen het nauwelijks geloven: Zomer in Belgikistan!!!
Van 't een in 't ander dan maar: met de meteorologische omwenteling achter de rug en de nu stilaan stabiele -voor zolang het duurt- weerssituatie in onze contreien werden we ook op een sportieve ommekeer getrakteerd: Belgen die weer kunnen winnen. In een tot op het abnormale af gehypete oefenpot tegen Oranje hebben de Rode Duivels zich dan toch eens van hun goede kant getoond. De troepen van weliswaar kersvers maar toch al voor de tweede keer bondscoach Louis Van Gaal werden, zij het ondanks en dus ook middels de gekende ups en downs, door onze sjotters verslagen met 4-2. De Hollanders moesten na hun roemloze EK-terugreis uit Krakau ook Brussel verlaten langs de achterdeur. Louis heeft al heel wat moeten uitleggen daar boven de rivieren, maar da's aan hem wel besteed natuurlijk. Hier onthouden ze een leuke voetbalmatch in een zomerse atmosfeer, Holland ging voor de bijl en dat het eigenlijk 'niet voor écht' was vergeten we gemakkelijkheidshalve: België, de wereldkampioen van de oefenmatchen...

Op datzelfde moment werd er in Polen wel om de punten en de knikkers gespeeld: de Belgian Lions, onze nationaal basketspelende mannen, gingen er in Gdansk de Polen verslaan met 57-64 in een eerste kwalificatiematch vor het komende EK. Veel minder aandacht, met moeite te volgen op een of andere livestream, maar een 'super'-prestatie. Polen geldt als groepsfavoriet en moest er in eigen huis aan geloven tegen een gemotiveerd en behoorlijk gedisciplineerd spelend Belgisch team. Da's 't een en 't ander...Proficiat !!!

Sinds het einde van de Olympishe Spelen beschikt Uw nederige scribent opnieuw over een minder strak en vooral minder gevuld televisieschema. Zeg maar dat ik praktisch op mijn vroegere ritme van 'bijna niet kijken' ben teruggevallen. Dat houdt in dat er weer veel tijd is vrijgekomen, en aangezien het nu te warm is om te werken stap ik weer af en toe op mijne vélo. Als de rikketik niet te erg opspeelt rijd ik een rondje langs de Schelde of waag mij aan een stukje knooppuntroute.  
Van 't een komt 't ander, en dus gaat mijn leesinteresse blijkbaar ook die kant uit.
 

Lezen allebei als een trein, en dat kan niet van elk boek gezegd worden...

Marco Polo

First things first...

En dus begin ik met een korte impressie van onze 'reünie en petit comité': de vier musketiers die er na de 40 jaren-bijeenkomst op de Rommeshoef, anno 2008, een gewoonte van gemaakt hebben om op regelmatige tijden en in gezelschap van onze levensgezelinnen verzameling te blazen. Deze keer waren we te gast bij Mieke & dé Peet: niet thuis, maar in hun buitenhuis in Zomerdorp 'Het Zwin', Cadzand. We hebben het geluk en de weergoden aan onze kant, want het werd een goddelijk dagje 'together' onder hemelse omstandigheden.

We geven het niet op, en iedere keer weer genieten we ervan om samen ouwe herinneringen óp, en dito koeien uít de ons omringende grachten te halen, onze standpunten betreffende het actuele wereldgebeuren aan elkaar te toetsen en geheel vrijblijvend, maar evengoed onbezoldigd onze suggesties ter verbetering van wat dan ook op onze planeet de vrije de loop te laten. Een dag is daarvoor nog steeds te kort. Bij deze gaat mijn dank naar de maten van toen, met wie ik het heden ten dage nog steeds goed kan vinden, en naar onze vier vrouwtjes die zulke bijeenkomsten steeds in goede banen blijven leiden.Heer Polo kijkt al uit naar de volgende...

Verder was er dit weekend niet zoveel om mij vrolijk over te maken. In Londen lopen de Spelen op hun laatste Olympische benen. Hoog tijd voor ons, Belgen, dat het gedaan is. Ook de laatste, wederom te hoge, verwachtingen werden niet ingelost. Wie gaat er eindelijk eens durven zeggen dat het met Hellebaut niks meer kan worden. Geen schande natuurlijk, maar een beetje realist zijn op voorhand kan geen kwaad: er is bij Tia, in tegenstelling tot enkele andere 'scherpe' atletiekmama's, wel nog wat extra moedervolume blijven hangen en dat is niet bevorderlijk voor het springvermogen. Op de beelden van de kwalificaties was al te zien dat de dash ontbrak en dat er van haar sowieso beperkte explosiviteit heel weinig was overgebleven. Tegen beter weten in blijven beweren dat ze een grote kans maakte op een medaille getuigt van een pertinent gebrek aan vakkennis bij onze sportjournalisten. Peking was mooi geweest, maar daarna was het dan ook gedaan. Over en out, ondanks de meervoudige come-backs. Daarover gaat het trouwens niet bij de medailleverdeling, hoewel er hier te lande maar al teveel zijn die de 'sportmoeder met kind'-foto's met veelvuldig eremetaal willen belonen. Fout, en hopeloos achterhaald. Net als Clijsters wilde deze mama er nog eens bij zijn, maar dan zonder enige kans op slagen. De radioverslaggever die na afloop haar trainer bedankte voor alles wat zij ons de voorbije vier jaar had gegeven sloeg de bal ook behoorlijk mis. Buiten een hoop opgeklopte illusies was er de afgelopen jaren niets in de sportieve aanbieding. Wakker worden! Dromen zijn bedrog...

Ook de 4 x 400m als Belgisch prestatiedoel mag men voor mijn part opdoeken. Als er dan toch maar twee goeie 400 meter lopers zijn, dan moet het BOIC aandringen op een nieuwe discipline: de 2 x 400m, eventueel mét en/of zonder stuurman. En dan geen excuses meer...
En laat mij het tenslotte ook maar niet te lang hebben over een 'super veldrijder op zijn retour' die naast het vele geld van de cyclocross ook snel even wilde cumuleren en grossieren in Olympische eer en roem via het mountainbiken. Met alle respect: Sven blijf bij uw leest. Een uur ploeteren in het veld en de bossen is iets helemaal anders dan 35 km bergop en bergaf knotsebollen over keien en kiezelpaden, in welk klimaat dan ook. We hebben tijdens deze weken één A-prestatie in een A-discipline gezien, en dat telde eigenlijk voor tien. Stel haalbare prioriteiten bij het BOIC, en voorzie Hans Van Alphen ruim van middelen en centen om zich gedurende de komende vier jaar geheel zorgeloos voor te bereiden op Rio. Dat begint morgen, met een weldoende decompressie-vakantie op kosten van Bloso & Adeps. Ook hier: "First things first..."

Marco Polo

Hans Van Alphen: RESPECT !!!

 

08.08.2012     100 m     11.05"   850 ptn

 

08.08.2012         Ver     7,64 m     970 ptn 

 

  08.08.2012     Kogel   15,48 m    819 ptn

   

08.08.2012       Hoog  2,05 m      850 ptn

 

08.08.2012      400 m       49"18  853 ptn

 

 09.08.2012   110 m H   14"89    863 ptn

  

 09.08.2012      Discus    48,28 m  835 ptn

 

  09.08.2012   Polsstok    4,80 m  849 ptn

 

  09.08.2012      Speer    61,69 m   763 ptn

09.08.2012    1500 m  4' 22"50  795 ptn

 

London 2012    Tienkamp   8447 ptn 

Proficiat !!!

Marco Polo

'Teek' your time...

Het weer is wisselvallig, maar dat maakt mij dezer dagen niet veel uit. Ik heb nauwelijks tijd om er notie van te nemen, laat staan dat mijn doen en laten erdoor zou worden beïnvloed. Sinds enkele dagen laten ze vanuit Londen ook de atletiek voluit op ons los, en dan is er tijdens Olympische Spelen geen houden meer aan. Grote finales, spannende beelden, beklijvende eindfases, hoopgevende prestaties van landgenoten, vreugdeuitbarstingen en uitingen van zware ontgoocheling. Schitterend, maar helaas ook weinig tijd om met andere dingen bezig te zijn. Bloggen komt er bijna niet van, en zo ja -in dit geval dus- blijft het bij een mini-aflevering. Daarom echter niet getreurd, binnen enkele weken wordt de achterstand weggewerkt, het blogistieke gat weer dichtgereden en de triviale informatieleegte opnieuw ingevuld.

 

Laat ik, zij het vlug-vlug en middels bovenstaand lichtdrukmaal zo'n 1000 woorden besparend, U toch snel even op de hoogte brengen van een (voor mij gelukkig) niet alledaagse gebeurtenis: naar mijn weten werd ik vorige week voor het eerst in mijn leven gepenetreerd door een teek. Dankzij de even kundige als geduldige medewerking van la Pola werd het beestje uit mijn rechter bilvlees verwijderd, en heb ik (voorlopig) geen last van vervelende Lyme-achtige verschijnselen. Hopen dat het zo blijft...

Tussen het vele televisiekijken door heb ik, vooral in de vroege en heel late uren, toch nog mijn volgende bibliotheekboek uitgelezen. Weer over voetbal?! Ja, en naar mijn bescheiden mening het lezen zeker waard. Minder stijlvol en spits dan de verzamelde Smeetsiaanse werkstukjes van Filip Joos, maar boeiend en meeslepend en met een sterk verhaal. De jaren '80: de periode waarin Marco van Basten zijn neus aan het Ajax-venster kwam steken om enkele jaren later naar het toen al tot de verbeelding sprekende AC Milan van Berlusconi te verkassen. Boeiend, en toch... als ik vergelijk met wat er deze week gebeurd is tussen Anderlecht, Moskou en Suarez: onder de huidige omstandigheden met testen en medische controles had 'San Marco' met zijn zwaar beschadigde enkels nooit de overstap kunnen maken naar Italië. Maar ja, de tijden veranderen en evenzo de transfer-geplogenheden. Als U meer wil weten over hoe het er vroeger in dat wereldje aan toe ging en het mysterie omheen 'de Hollandse Zwaan' wil ontrafelen, dan kan ik U maar één raad geven: take some time, ga er rustig voor zitten, en hou de teken uit de buurt...

Marco Polo

België's Hoop in Bange Sportdagen...

Van 100 (via 50, 33.33, 25, 20 en 16.66) naar 14.28... en hopla, terug naar 28,57%. Oftewel vanaf dag één met één Olympische medaille naar dag zeven met nog steeds één Olympische medaille en dan plots een Belgische schutter die raak treft. De BOIC- verwachtingen waren wellicht en ten zoveelste male te hoog gespannen, en de invulling laat voorlopig te wensen over. Nogal wat goeie wil, maar de echte vuist, de lef en het flegma ontbreken maar al te vaak. Daarenboven blijkt ook dat het vierjaarlijks vijf ringen-geluk in ruime mate afdwingbaar is en meestal de 'winners' als extraatje in de schoot valt. Of is het misschien al even waar dat we, gezien een lamentabel en kortzichtig nationaal sportbeleid de resultaten krijgen die we verdienen en dat daar zelfs geen lieve moederende  journalisten-jeremiade iets aan kan veranderen. Vandaag was er echter ene Lionel Cox, die bovenstaande Poloiaanse jammerklacht kwam weerleggen.

 

Mijn kennis van en de daarbijhorende ervaring in het karabijnschieten reiken niet verder dan enkele handvollen afgeknalde kalkpijpjes in de schietbarakken van de plaatselijke kermis op het Heuvelplein in Essen. Daar hing ik dan zover mogelijk voorover op de getapisseerde kraamtoog om van zo dicht mogelijk de wit-plaasteren pijpjes af te knallen. Hoe het er in de sportieve competities aan toegaat was mij een raadsel. Dat zal ook zo blijven, behalve voor wat de discipline
50m 60 schot liggend betreft: thanks to Lionel Cox!!
Geweldige prestatie.
We zijn bijna in de helft van de Spelen, en echt veel Belgische lol viel er nog niet te beleven. Dan maar als neutrale toeschouwer de betere prestaties opzoeken en mij trachten in te leven in de minder bekende sporten. Net als voor zovele landgenoten bestaat de meest typerende omschrijving van een Olympiade voor mij uit de periode van vier kalenderjaren tussen de gecomprimeerde kijkmomenten waarin ik veel zwemmen, maar ook diverse vormen van paardrijden, zeilen en windsurfen, roeien, schoonspringen, judo en noem maar op zit te bekijken op steeds groter worden de televisieschermen.
Gelukkig is er vanaf nu ook atletiek, dus zijn de échte Spelen begonnen. En kijk: de tribunes zitten van de weeromstuit stampvol. Interesse zat! Misschien zit er hier of daar nog een verdoken Cox- en/of Van Snick-ervaring tussen en kapen we toch nog een onverwachte plak eremetaal mee. We zien wel: nog negen etmalen te gaan.

In deze overvolle dagen vergeet ik al te gemakkelijk de hoogtepunten en zelfs de spektakel-momenten. Wat ik niet ga vergeten is onze recentelijke passage in Zoutelande. Tijdens een bezoek aan Simon & Marianne in het naburige Oostkapelle was er tijd voor een uitstapje naar het dorp vol jeugdherinneringen en met het meest zuidelijk gerichte strand van Walcheren. Ook nu was, net als in de vroege jaren '70, het mooie weer van de partij en liepen er behoudens de boerenpaarden voor het ringsteken nog steeds heel wat leuke Hollandse meiden over de dijk.

Ik kan de door deze mededeling eventueel verontruste lezers, -essen en -innen geruststellen dat ik mij aldaar bevond onder het waakzame oog van Simon V., en met staande stelligheid verklaren dat er deze keer van enige losbandige reacties of het relationeel evenwicht verstorende initiatieven absoluut geen sprake is geweest...

 Met dank aan Simon en zijn gade, de boerenknollen op de dijk en de dappere Belgen in Londen: augustus is van start gegaan, en laat ons hopen dat het een warme oogstmaand wordt.
Op hoop van...

Marco Polo