'Hoet' U voor de beeldekens...

Weeral de hoogste tijd om mijn meest recente bedenkingen aan de blogpagina toe te vertrouwen. Voor ik het weet zal het ooit wel eens een keer te laat zijn. Vraag dat maar aan Paco de Lucía en Jan Hoet, om er maar twee te noemen die perfect in het actuele plaatje passen. De eerste lei gisteren zijn bijltje neer in het rulle zand van Playa del Carmen en hield op slag het flamenco voor bekeken. Laatste keer tikkertje gespeeld met de kids op het strand van Cancún, waarna zijn tikker niet meer tikte. 66, zesenzestig, fantastische muziek (met dank aan Arne, die mij ooit op het goede spoor hielp in de buurt van Avignon!), bevlogen muzikant. Luister maar eens naar Rio Ancho. Algeciras zal straks misschien niet op de geplande route liggen wanneer Polo & Pola door Andalusië trekken, maar ook buiten jouw geboorteplaats zullen we genieten van het onnavolgbare gitaarspel dat je ons hebt nagelaten...
 

Geen 24 uren later kwam het nieuws dat onze eigenste kunstpaus Jan Hoet was overleden. 77, zevenenzeventig. Jan keek niet op een inspanning en spaarde zijn ouwe lijf allerminst. Nu de fysieke ongemakken zich sneller en met korter tussenpozen aandienden en ook niet meer zonder gevolgen bleven had hij zich uiteindelijk toch voorgenomen om het wat rustiger aan te doen. Dat rustiger werd meteen een paar weken kliniek, in kritieke toestand en dan hops... zoals hij het zelf zou gezegd kunnen hebben: alles is eindig, de klok is maar een symbool, maar als die stopt met tikken kan heel af en toe datgene waar die klok voor staat ook wel eens eindigen. Gedaan met organiseren en de curator uithangen. Wie gaat er nu nog onomwonden durven zeggen dat Marc Eyskens een kloteschilderij gemaakt heeft?

Als de regelmaat gerespecteerd wordt dan is het vandaag aan een bekend personage van 88, achtentaggetig (dixit Kris Meertens) om zijn of haar pijp aan de beruchte Maarten te overhandigen. Ik houd een oogje op de nieuwssites van onze kwaliteitsmedia.

Dit maar om te zeggen dat een mens, als hij daar al behoefte aan mocht hebben, nooit te lang mag wachten om zijn onnozelheden te spuien. Er zijn zo van die dagen dat je niet weet waar eerst aan te beginnen. Eerst is er een hele dag niks, en dan plots blijkt er geheel onaangekondigd en onverwacht een overvolle bijkomende agenda te zijn als het op georchestreerd nietsen aankomt. Zo overviel mij maandag ll. een overdosis 'mijn interesse opwekkende' avondtelevisie...

Hebt U ook gekeken, of was U verstandiger? Ik dacht mij deze keer eens te laten meedrijven op enkele buikgevoelens. Met het Mes op Tafel is voor mij al jarenlang een zeer genietbaar kwis- en gokprogramma, dus waarom niet? Aansluitend bleek er een op zijn minst boeiend interview te lopen in Eén op Eén met Hans Vandeweghe. Op Canvas was er Belga Sport dat in een lichte overlapping met het vorige item de Val van Lucien Van Impe in de Tour '77 uit de historische doeken deed. Nog niet gedaan: er was nog een biografisch familieportret van Elio Di Rupo met tegelijk de eerste aflevering van een reeks over Johan, de bekendste nummer 14 uit het Nederlandse voetbal op 'den Ollander'. En als toetje nog een stuk Waes vs Wauters: deze keer iets meer down to earth en dus wel te pruimen (vond ik). Een hele avond lang bewegende beeldekens, met overuren voor de Telenet-digibox als gevolg. Overdaad schaadt! En toch heb ik het overleefd. Ik ben dan ook nog geen achtentaggetig...

Marco Polo

In de ban van de puck...

Terwijl het drama in Kiev zo stilaan hallucinante proporties heeft aangenomen lopen de Olympische winterspelen in Sotsji op hun laatste benen. In één simpele openingszin manoeuvreer ik mijzelf in een clijsteriaanse spagaat van de hoogste orde. Ondanks de voorgestelde overeenkomsten, de gedane beloften en de aanwezigheid van het Joenk op veilige afstand van de barricaden ziet het er in Oekraïne niet zo goed uit. Zoals ik hier al eens eerder vermeldde ben ik echter niet de man en is dit niet de plek om oordelen te vellen over zaken waar ik te weinig of niks van afweet. Deze dingen gaan mijn petje te boven en moeten beoordeeld worden door slimme mensen, véél slimmere mensen dan deze simpele boerenlul. Wat niet wegneemt dat ik een standpunt kan innemen: " Zoiets kan toch niet!". Dat ondertussen op een paar forse steenworpen daar vandaan de Olympische molen gewoon verder maalt is iets wat de oude Grieken zich niet konden voorstellen. Toen ook al: brood en spelen en vooral "big money", maar de onderlinge strijd werd stilgelegd en een nieuwe mocht maar beginnen nadat de laatste lauwerkrans was uitgereikt. Dat was de regel, en zo werd het aan ons doorgegeven in de officiële geschriften. Tot zover de geschiedenis of hoe het voorgaande daarin later als een annecdote zal worden opgenomen. Over naar de orde van de dag: tijdens het weekend worden er aan de boorden van de Zwarte Zee nog een aantal medailles verdeeld. Daaronder is die voor het ijshockey bij de mannen zeker niet de minste. Putin heeft van het behalen van die titel, naast het organiseren van deze megalomane kermis op zich, een absolute topprioriteit gemaakt. Rusland zou de rest van de wereld weer even overklassen. Dat roept herinneringen op aan heroïsche duels uit de koude oorlogsjaren toen de Tsjechen, de Amerikanen en de Canadezen het in zwaar beladen wedstrijden opnamen tegen de Russen. Deze keer werd het plan al redelijk vroeg gekelderd door de Finnen. Weet U wel, dezelfde Finnen die uiteindelijk mee bepalen waarom een brandweerwagen 'rood' is? Nooit van gehoord? In 't kort dan: op een brandweerwagen zitten 12 spuitgasten, 12 pence is één shilling, een munt van Engeland, da's een eiland, daarrond zwemmen vissen, vissen hebben vinnen, vin in 't Engels is 'fin', de Finnen vochten tegen de Russen, en de Russen... die zijn 'rood'!

Einde verhaal dus voor de Putinezen in de kwartfinales. Hier ziet U hoe het gebeurde: tikkie-takkie van de Finse aanvaller, Russische goalie nog met z'n Colaatje in de weer en hopla! De Finnen naar de halve finales en de Russen naar Siberië, naar een of andere goelag of gewoon naar Kiev? Uiteindelijk zijn het wel de hockeywedstrijden die mij op de valreep nog naar het tv-scherm hebben gelokt. Spannend, zowel bij de mannen als bij de vrouwen. Onvoorstelbare damesfinale: USA 2-0 voor tegen Canada. Toch nog 2-1, géén 3-1 door verre bal op paal van leeg doel, maar wel 2-2. Overtime: golden goal voor de Canadese meiden!! Grrrrr!!! Bij de mannen maken morgen Zweden en Canada uit wie er kampioen wordt. Op het puntje van mijn stoel dus, en in de ban van Puck Futin. Maar die zag U als aandachtig toeschouwer hierboven al, niet...?

Marco Polo

In de ban van Newton...

Tijdens het lezen van het hier al eerder aangehaalde 'U bevindt zich hier'-boek van Christopher Potter ben ik zowaar zwaar in de ban geraakt van Isaac Newton, den ouwe Newton zoals men wel eens pleegt te zeggen. Deze duivel-doet-al uit de 17-18de eeuw zou in onze dagen een hoogbegaafd polyvalent multitasker genoemd worden, of wat dacht U van een kerel die de 'jobs' van natuur- en wiskundige, astronoom, natuurfilosoof, alchemist, officieel muntmeester en theoloog combineerde.

 

Ik meende hem mij vooral te herinneren als de boeklezende Engelsman die, wegens niet ver van de boom, een appel op zijn hoofd kreeg en meteen de zwaartekracht uitvond. Die bestond al langer natuurlijk, maar hij kreeg het verschijnsel beter onder woorden en dus ook verkocht!Blijkt dat dit maar een anekdote is en dat zijn ware ontdekkingen en wetten nog van een heel andere orde zijn. Onvoorstelbaar tot wat één mens allemaal in staat is.

Het toeval wil dat er in de fotografiecursus deze week ook een Newton aan bod kwam: der Helmut. Geen Lotti, Kohl of Schmidt maar Helmut Newton. Het deed bij Uw dienaar meteen een belletje rinkelen, want deze portrettentrekker heeft in de Polo-blog ooit al zijn opwachting gemaakt. Vraag mij niet wanneer, da's te lang geleden en af en toe is mijn geest al even zwak als het menselijke vlees... So! Maar als ik hieronder een tipje  van zijn cinematografische sluier licht, dan zal U het zeker de moeite vinden om nog eens terug te scrollen in deze lange lijsten van bijdragen om op geheel zelfstandige basis te ontdekken waar het toen juist over ging.

Het is zomaar één van zijn vele blote tetten-foto's, die echter allemaal een mooi verhaal vertellen en op zijn minst esthetisch verantwoord zijn. Een voorbeeld misschien om in de toekomst wat aan te werken. En aldus brengt heer Polo zichzelve inspiratiegewijs op ideeën. Wat zou er gebeuren als ik het werk van deze Newton's aan elkaar zou koppelen? Niet alles tegelijk natuurlijk, maar neem nu die appel...

Op deze manier krijgt U een duidelijk beeld van de invloed die de zwaartekracht, in hoofde van een appel - model Pink Lady , uitoefent op de kledij van de dames links. Even langsgaan bij de ouwe Newton en de 'jonge' kan weer aan de slag! Wat waren die drie wetten ook weer?

Marco Polo

Boerenbedrog op (bijna) alle fronten...

Bij een laat zondags ontbijt lees ik vandaag een verslag over het zoveelste boerenbedrog van GDF Suez. Via hun dochterbedrijf Electrabel hebben ze de Belgische belastingbetaler nog maar eens een ferme hak gezet en een stevige loer gedraaid.

Het systeem is zo duidelijk als vervuild bodemwater en zo doorzichtig als een loodzware smog tijdens de ochtendspits. Te hoge rekeningen gepresenteerd aan het Belgische filiaal, op die manier de lokale jaarwinst zwaar afgeslankt, dus lagere aangifte bij de Belgische belastingsdiensten die alzo vele tientallen miljoenen fiscale euro's aan de inning zien ontsnappen. Eind (?) van het verhaal: geen dividenden uitbetaald, ook niet aan de vele gemeenten die rekenen op de return van hun al dan niet moreel verplichte aandelenlonderschrijving. Die lopen allemaal een pak geld mis, liepen letterlijk en figuurlijk op 'nen bec de gaz'  en zien hun financiëel evenwicht, als dat al bestond, zwaar over stag gaan. Uiteindelijk zijn wij allemaal weer het kind van de Franse rekening. Nicolas Fouquet had het zo gek niet kunnen verzinnen voor zijn baas Louis XIV! En dus zou dit verhaal perfect een plaats verdienen in de "Recherche..." van Marcel Proust.

Veel leuker, minder schadelijk, maar evengoed bedrog: van korte stompkes ellenlange sierpalen maken! Waar heb ik het in godesnaam over? Een fait divers, niet meer of niet minder, en dus en stoemelings ook in die rubriek onder ogen gekregen op de startpagina van mijn ouwe pc.  Blijkt dat enkele Australische bloggers de wolvenstreken van hun eigenste Margot Robbie op de voet hadden gevolgd en haar verschijnen aan de zijde van Leonardo DiCaprio in het Wallstreet-epos onder de kritische loep hadden genomen.

Over bovenstaande scène gaat het. "Onmogelijk!!" schreeuwden de Aussies, want van gewoon praten hebben die geen hoge hoed op als het om gelijk halen gaat. Zij waren er heilig van overtuigd dat er geknoeid was met de beelden: Margootje is een knappe meid en mag er zeker zijn, dat wist Wim Sonneveld in zijn tijd al en om die reden moet het aanklikken van de hyperlink sterk aanbevolen worden, maar zoooooo'n lange benen?! Onmogelijk of niet waarheidsgetrouw? Het was eerder het tweede, en dat bleek al snel toen de Sunday Times er ook een paar reporters opzette (op de zaak, niet op Margootje!). In de digitale wereld van tegenwoordig is trouwens (bijna) alles mogelijk. Mijn woorden zijn nog niet koud, laat staan op de blog verschenen, of ik moet al een correctie aanbrengen: digitaal is gewoon ALLES mogelijk. Het bewijs hiervan ziet U op onderstaande prenten...

 Met mijn eigen amateuristische huis-, tuin- en keukenprogramma heb ik even aan de benen van Margot getrokken, en hopla: haar stevige stappoten waren, zij het op eerder klungelachtige wijze, in geen tijd omgetoverd in elegante zwierzwaaiende stelten. Dus niks onmogelijk, en wees er zeker van: van zulk boerenbedrog lust Heer Polo er nog wel een paar. Laat maar komen.

En dan nu weer snel over naar de strafste FB-groep van de laatste weken: Ge zijt van Essen, als... 
Niks bedrog, wel veel boeren natuurlijk, maar een fantastische ervaring: al die herinneringen, anecdotes, foto's en zelfs filmkes van toen. Als er dan hier en daar zelfs in 't Essens wordt getypt, dan is het  plaatje helemaal compleet. Tot de volgende, houdoe....!!!

Marco Polo

Hoe zit het nu eigenlijk?

Het ziet er deze week niet zo simpel uit. Zowat alles wordt in vraag gesteld, en als men er niet eenduidig uitkomt wordt er om economische redenen allicht een dubbel-oplossing voorgesteld en uitgewerkt. Neem nu Valentijn en heel de commerce eromheen: blijkbaar is de grens bereikt, zit er geen rek meer op het concept en zijn de groeicijfers minimaal of verwaarloosbaar. Behoudens enkele hardleerse onverlaten loopt iedere consumptioneel afgerichte man in de week voor 14 februari sinds jaren de bloemen-, parfum- en lingeriewinkels plat om voor zijn geliefde een cadeautje te kopen. We zouden kunnen denken dat de hype op het einde van zijn of haar (met Valentijn weet je nooit...) possibiliteiten is aanbeland.

 

Niet zo voor de sector van de opgeblazen romantiek, want kijk wat ze nu nog uithalen: wie niet genoeg heeft aan één Valentijnsdag kan op 13 februari Mistress Day vieren. En door deze affaire-dag min of meer te officialiseren worden de omzetcijfers toch weer mooi de hoogte in geduwd. Lang leve de Pompadourekes, maar hou het stil.

En dan is er de kwestie van het universum, ons heelal, de kosmos... het kind moet een naam hebben, natuurlijk. Niet zo lang geleden ben ik nog eens begonnen aan de lectuur van zo'n ruimtelijk wegwijzende publicatie. Boeiend, tijdverslindend, aandacht opeisend leeswerk. Maar goed, het wordt nog beter als net op dit moment in de pers melding wordt gemaakt van een wetenschappelijke update. Een internationaal team van astronomen heeft vier verre clusters van sterrenstelsels opgespoord. Het licht van de verste van de vier heeft er meer dan tien miljard jaar over gedaan om de aarde te bereiken. Dat betekent dat we hem waarnemen zoals hij er ongeveer drie miljard jaar na de oerknal uitzag. Knap toch!? Kan U zich daar iets bij voorstellen? Dat is een miljard lichtjaren verder dan wat er tot nu toe te zien was. Nog niet duidelijk? Da's héél ver, zo ver... dat heer Polo zich daar niets meer kan bij voorstellen en dus straks met graagte zal teruggrijpen naar zijn actuele nachtkastlectuur.

Ook in deze Mededelingen bleek al meermaals dat alle goeie, maar ook de minder goeie dingen uit drie bestaan. Daarom grijp ik na de Valentijn-Mistress kwestie en het oerknalgeval ook nog even naar de klucht van de Jupiler Pro League. Die verkoopt de televisierechten voor de komende zes seizoenen aan de Italiaanse groep MP&Silva. Zal mij een zorg wezen. De reden waarom heer Polo er hier enkele regels aan wil spenderen is de aangehaalde argumentatie waarom het nu net de Italiaanse maffia moet zijn die gaat marchanderen met die rechten. Volgens de voetbalbobo's krijgen ze via die Italianen ook toegang tot de internationale markt. Alsof dat het verschil gaat maken: leg mij eens uit welk omringend land geld gaat geven om Belgisch competitievoetbal te mogen uitzenden. Na Vaticaanstad, Malta en de Far Oer moeten we zowat de meest grijze nationale competitie hebben van West-Europa. Met vijftig tinten komen we hier wel tien seizoenen door. Het draait natuurlijk weer om geld. En zoals meestal als er Italianen, ik schreef bijna Indianen (sic) maar dat slaat op de verhalen..., en Belgen in het spel zijn: om smeergeld. 

Agusta, Fyra, en dan nu MP&Silva.
Alla prossima volta!

Marco Polo

Weekend-ervaringen...

Bah, weeral een week verder... of het scheelt niet veel! Onherroepelijk tikt de klok. Gelukkig maar of het wordt hier nog een echte Neverending Story. Aangezien belofte op deze blog nog meer schuld maakt dan elders voel ik mij oprecht verplicht nu toch minstens enkele tipjes van onze 'jongens-weekend-sluier' te lichten. U weet wel: de vrouwen waren van huis en dus mochten wij eindelijk onze jeugdige hartjes nog eens ophalen. We sloegen de al dan niet gehavende handen in elkaar en naar goede, edoch vrij jonge gewoonte, brachten wij ons periodiek single-schap in elkaars gezel-schap door. Basecamp: Eksaarde. Baseline: Omzeggens 'alles' kan, en helemaal niks moet...
Naast herhaald en even uitbundig als uitgebreid ontbijten bleek er nog tijd te zijn voor een uitstap naar Gent met o.a. een bezoek aan de expo Lang leve de TV. Op de set van de IQ-kwis was het hard tegen onzacht op de letterborden. Uitslag onbeslist, maar het ging er alleszins serieus aan toe. Herman Van Molle weet niet wat hij gemist heeft aan die twee.

Daarna volgde een stevige stadswandeling: een frisse neus moet je verdienen, elke dag opnieuw en dus trokken wij dwars door de Gentse binnenstad. Een stad om van te houden (denk ik!) en zo multicultureel als de Noordzee diep is. Of tot diep in de etalages, voor wie daar de voorkeur aan geeft...

'Min moaten' moeten echter niet onderdoen voor deze modellen. Arnold, die wij ook al eens de goedgemutste noemen, zag er geen graten in om te poseren tussen twee plaatselijke schonen. Hoewel het duidelijk is dat er een behoorlijk vestimentair onevenwicht aanwezig is op dit portret vind ik het wel een redelijk uitgebalanceerde prent. Al zeg ik het zelf...

Marco Polo

Vrienden voor het leven!

Voor wie af en toe de economische berichtgeving volgt is het allicht geen nieuws meer dat men in België de grootste moeite heeft met koppelverkoop. Aangezien de wetgever er nog niet helemaal uit is, en dus net als in zoveel andere kwesties hier te apenlande nog geen duidelijk standpunt heeft ingenomen, is het de ene keer zus en de andere zo. Maar meestal zus en zo! Handelaars houden vol niet meer te weten waaraan of waaraf. Jaja, het bos en de bomen... Waar hebben we dat nog gehoord? De economische inspecteurs gaan op pad en verzamelen in geen tijd een heel pak spijkers op laag water, waar ze net als de meeste 'controleurs' geweldig goed in zijn. Als een concurrent dan toch een propere stunt uithaalt en iemand het gras voor de voeten maait is het janken bij de handelsrechter. Die kijkt snel de andere kant op, van waar de meest lucratieve wind voor hem waait, verdaagt de zaak en vergeet meestal binnen een redelijke termijn uitspraak te doen. Veel geblaat om weinig wol, een pot en een ketel die elkaar hun vijftig donkere tinten betwisten én verwijten. Een verhaal waar ik nog vele jaren verder mee kan. En nu spreken we nog maar van koppel-verkoop. Dan is Uw dienaar vele jaren geleden iets heel anders overkomen. Toen ik in de schaduw van de Leuvense Alma Mater mijn huidige Pola ontmoette en wij ons voornamen een niet nader gedefinieerd 'eind' samen het levenspad op te gaan, kreeg ik er geheel gratis haar twee onafscheidbare studievriendinnen op de koop toe en geheel gratis bij. Dat was één. Toen bleek dat die twee... (wat is het nu: één of twee?) na wat wikken en wegen en tussentijds beschikken elk ook nog een vriend aan de haak hadden geslagen, werd het geen koppel- maar een trippel-verkoop en dat alles nog in het meervoud. Voor Uw gemak vat ik het even samen: ik vind een lief in Leuven, krijg er haar twee vriendinnen bij, en daar bovenop nog twee schavuiten waar ik nooit meer ben vanaf geraakt. Vrienden voor het leven.

 

Met die mannen moest ik het voorbije weekend naar den oorlog. Onze vrouwen waren op citytrip en wij deelden ons single-schap in elkaars gezelschap. Of ik daarover nog meer ga publiceren op deze plaats is nog maar de vraag. Wij willen echt wel vrienden blijven... voor het leven!

Marco Polo

Lichtmis...

Twee kaarsjes om op de tweede dag van de tweede maand het licht te laten schijnen in de grijze aanloop naar het nieuwe voorjaar. Of moeten we toch eerst nog door een échte winterperiode? Wie zal het zeggen, Walter...??

Marco Polo

Een zoekertje...

Het nuttige aan het aangename koppelend, omdat 'paren' als woordkeuze alleen al hier een te hoog risico zou inhouden, verlaat ik mij bij deze op één van de hier gisteren reeds tentoongespreide hoogstandjes om U te wijzen op een beursgerelateerd verschijnsel. Hoewel het Brusselse autosalon zijn deuren voor het publiek reeds heeft gesloten op 26 januari en de website van VW gewag maakt van een beperkte verlenging van de daaraan verbonden condities tot gisteren 31 januari kan U er donder op zeggen dat U, mits voorlegging van onderstaande reclamecompilatie, nog aan Uw trekken zult komen bij Rietje, Joly, D'Ieteren, Jennes en andere Van Imschoot's...en nog steeds voor een gunsttarief de VW van Uw dromen op de kop kunt tikken.

Volgens heer Polo schuilen er nog meer opportuniteiten in de yoga-reeksen van Frau Hegre...

Marco Polo