Back to back....

In deze turbulente eindeseizoensperiode die bol staat van de finales, play-offs en eindrondes is er nu plaats voor een 'Keek op de Basketweek' van 'Ons Klein' (nu met twéé hoofdletters!). Deel één kreeg U bij een eerdere gelegenheid al in het heel kort samengevat. Nu zet ik een en ander op een kampioenenrijtje:

zaterdag 21/04  Wisla wint game 1 in de play-off finale: 73-59
zondag 22/04    Wisla wint game 2 in de play-off finale: 72-60
vrijdag 27/04    Wisla wint game 3 in de play-off finale: 58-59
zaterdag 28/04  Wisla wint game 4 in de play-off finale: 50-56

Wisla Krakau haalt dit jaar na de Poolse beker dus ook de landstitel binnen. Knappe prestatie en schitterend slot van een sterk seizoen waarin de bijdrage van ene Anke De Mondt niet gering was. Tijdens deze pittige eindreeks stond zij gemiddeld 32 minuten op het veld,  scoorde in totaal 46 punten, plukte 14 rebounds en was goed voor 10 assists en evenveel steals en 'boemde' als hoogtepunt de 58-59 winst in game 3 op haar conto. Dit zegt genoeg: een héél sjiek resultaat, en bovendien steeds in funktie van de ploeg. Ze heeft haar bordje flink leeggegeten, en liet niet na mij achteraf te melden dat haar bobijntje af was en ze dringend aan een recuperatieperiode toe is. Niet te verwonderen als ik zie wat ze dit jaar weer heeft uitgespookt: 35 matchen in de Poolse competitie, met een overall gemiddelde van 25 speelminuten, 20 Europese duels waarbij ze telkens zowat 28 minuten speeltijd sprokkelde en voor de rest nog wat bekermatchen om de gaatjes te vullen. Veel moest er evenwel niet gevuld worden, dat was het programma sowieso met meer dan behoorlijke verplaatsing in de nationale competitie en  met de regelmaat van de Fiba-klok daar tussendoor een Europese trip. In april speelden de meiden van Wisla Can-Pack Krakow 'elf' matchen. En nu zijn ze dus Pools kampioen: MISTRZ POLSKI.

 

Ze heeft er altijd hard voor gewerkt en veel geduld moeten hebben, maar nu heeft Anke dus haar tweede landstitel op rij binnen. Na Spanje is Polen aan de beurt. Back to back...

Marco Polo

Bij leven en welzijn...

We zijn weer even niet te stoppen: Roger Ghysen, Pol Vangheluwe, Jos & Roger Van Den Driessche, Pol Ghysen & Van Den Driessche, Roger Vangheluwe en Jos Ghysen. Eens men begint te spitten in een ver of minder ver verleden komen er feiten boven die in de tijdsgeest van toen met de 'mantel der liefde' werden bedekt en nog graag met een extra waas van onwetendheid werden omgeven. Vandaag de dag regeert echter de onderzoeksjournalistiek en die haalt van alles en iedereen het onderste boven. Dan is er geen houden aan en maakt het weinig tot helemaal niks meer uit: 'te bed of niet te bed', een 'schurend scharniertje' min of meer of gewoon maar 'jossen' op zondag. Volgens Brugse ingewijden zou de tekstschrijver van Miel Cools' 'Boer Bavo' zijn mosterd ook al in de catacomben van Omroep Limburg gehaald hebben. De Jos in kwestie en waarvan sprake... kan zich evenwel geen details herinneren en vindt het allemaal 'dikke zever'.

 

't Is inderdaad al lang geleden, en de mens is niet meer van de jongste. Maar bij leven en welzijn, gaan ze hem ook vandaag over acht dagen nog de imposante oren van het hoofd zagen over de toestanden van weleer. Het is toch godgeklaagd, hé menneke...

Nog meer klachten komen er vanwege supporters die deze week hun favoriete ploegen thuis ten onder zagen gaan: Barcelona moest er op eigen speelveld aan geloven tegen Chelsea, en hetzelfde lot was daags nadien Real beschoren tegen den Duits uit München. Geen Champions League finale dus voor de Spaanse grootmachten die deze keer excelleerden in het verzamelen van gemiste kansen, of bij ontstentenis daarvan in amechtig, inspiratieloos en onvermogend balletje-tik vervielen en er zelfs geen penalties in kregen. Het kan verkeren, zei Boer Bavo, en hij kneep - net als gefrustreerde topvoetballers wel eens plegen te doen - nog enkele katjes in het donker. Dat zullen niet die van Ieper geweest zijn, want die Blue Cats mochten gisteren victorie kraaien en een feestje bouwen nadat ze KaBo op eigen veld de Belgische titel in het damesbasketbal hadden ontfutseld. Ook deze laatste gingen na een prachtig seizoen... thuis onderuit!

 

Dan rest er ons deze week gelukkig nog een hele portie snooker vanuit The Crucible Theatre in Sheffield, waar om de wereldtitel wordt gespeeld. Altijd top!!! Net als de koffiekoeken van 'dé Rik', mijn vroegere directeur op het Pito: op marathonzondag had hij er meer dan twee uren voor over om de door de loopwedstrijd zwaar bemoeilijkte route tussen zijn en mijn huis af te leggen en de zelfvervaardigde lekkernijen ten huize Polo af te leveren. Van een verrassing gesproken. Merci, Henri !
Een dikke 10 op 10 voor de kwaliteit, de verfijndheid van het product en de uiterst vriendelijke bediening. Daar kan onze eigen bakker nog niet aan tippen. Wanneer is het opnieuw marathon in Antwerpen? Bij leven en welzijn, over 51 weken...

Marco Polo

Trop is teveel, of toch niet?

VDB, de beruchtste beenhouwer van België, en in die sector betekent deze 'ere'titel heel wat, sprak ooit de gevleugelde woorden "Trop is teveel, en teveel is trop..." toen een madame van lichte zeden kwam vertellen dat hij een roze tutu droeg tijdens de balletten. Inderdaad, de 'roze balletten'... maar dat is al lang geleden en veel wijzer zijn we er toen ook niet van geworden.

 

De uitspraak blijft wel als klassieker genoteerd en mag, mits de posthume goedkeuring van Polle Pensj, vrijelijk en zonder enige bijkomende financiële noch natuurlijke vergoeding gebruikt worden om in zeer ruime context elke vorm van overdrijving of overdaad aan te duiden. Aangezien ook Sabam de rechten niet claimt  stond niets mij in de weg om er deze bijdrage mee te openen, of alleszins een onschuldige variante erop naar voren te schuiven.

Het was me het sportieve weekend wel, met zo'n ruim aanbod dat het mij spontaan deed denken aan en daaropvolgend grijpen naar de hoger geciteerde uitspraak om er melding van te maken. Soms is het in dat opzicht heel rustig en moet een mens diep spitten om een noemenswaardige activiteit te vinden die het aanschouwen waard is, laat staan dat men er zich voor verplaatst en het nog de moeite vindt ook om er nadien over te schrijven in deze blog. Edoch deze keer was het anders, heel erg anders, gans anders... 'Hans Anders'.
Op het voetbalfront was er de 'do or die' van STVV tegen Westerlo, and indeed STVV died. Over and out. Volgend jaar beter, maar dan wel in tweede klasse. Daarnaast ging het in Spanje om de twaalfde Clásico van het lopende voetbalseizoen. Real won op een diefje in Camp Nou en wordt meer dan waarschijnlijk kampioen. Boven de Moerdijk kon Ajax de drie punten thuis houden en zit in een zetel om de eindfase van de competitie in te gaan. Hopelijk vallen zij zelf ook niet in slaap, wat de concurrenten de laatste tijd wel bij regelmaat hebben gedaan. Maar kom, sinds het duidelijk is dat Cruyff de baas is in en om de ArenA wordt er weer gevoetbald als voorheen en zal de felbegeerde schaal wel in Amsterdam blijven. Brugge liet nog maar eens de kaas van het eigen brood halen, en deze keer zelfs door die klungelaars van Anderlecht. Nu moeten ze bij mij ook niet meer afkomen, hé. Herr Daum: "Zet Mbokani bij ons en we winnen." Dat zo'n uitspraak van een Duitse trainer moet komen. Nog zo één, en de Paashaas dropt speculaas in uw Zwarte Piete-schoentje! Maar kom, ik heb er toch weer om kunnen lachen. Gelukkig, want aan de laat weggegeven 1-1 van Antonia viel weinig pret te beleven, hé Johan?! Dat moet beter, anders gaat het in de eindronde niet lukken. Over Beerschot wil ik het vandaag niet hebben, en ook den Antwerp verdient deze keer geen aandacht. Er stonden teveel échte sportitems op het programma.

Gaan we het dan maar even over het marathonlopen hebben. Er was een tijd dat Uw schrijvende dienaar het maar al te graag op een loopje zette: loopse deernen of niet, hij trok bijna dagelijks zijn Pegasus-sloefkes aan en bereidde zich voor op menig marathon. Die van Londen bijvoorbeeld. In 1990 was ik één van de toen ruim 20.000 deelnemers. Als ik de perscommentaren mag geloven dan gingen er gisteren bijna 40.000 van start. Hoewel het geheel regelmatig van hoofdsponsor en dus ook van naam wisselt, van ADT tot Virgin, blijft de afstand dezelfde en is het nog altijd de BBC die de verslaggeving doet. Fantastisch! Beste sportreportage die er waar of wanneer ook ter wereld gemaakt wordt of werd. Als ik de beelden zie en vooral de bijhorende themamuziek hoor, The Trap van Ron Goodwin, die al 30 jaar onveranderd de uitzending inleidt en afsluit, dan schieten de haartjes op mijn armen steil rechtop en trekken er rillingen over m'n rug. Geweldig...
In vergelijking daarmee is er qua omkadering en presentatie voor de Antwerp Marathon nog een lange weg te gaan, maar de beleving vult ook hier ieder voor zichzelf in. Zo trekt heer Polo er al menig jaar fietsend op uit om deelnemende vrienden en/of bekenden een hart onder de riem te steken, een frisse slok water aan te reiken of de nodige foto's te maken als herinnering aan een superprestatie. Model van dienst was deze keer mijn oud-collega Hans, die met het fluo-groene truitje en dus centraal-rechts op de foto...

Leuke belevenis, ook voor mij. Alles bij elkaar ben ik zo'n 3 uur onderweg geweest, waarvan bijna een uur aan de zijde van deze kranige knar. Hans klokte af op een mooie 3u30', een propere tijd zoals men in het joggerswereldje pleegt te zeggen. Proficiat!

Ook basketbal spelende dames konden dit weekend op mijn steun en interesse rekenen: voor die van KaBo maakten we andermaal de verplaatsing naar Boom. In hun tweede finalematch behaalden zij een broodnodige overwinning tegen Ieper, en gaan woensdag in de 'belle' knokken om de landstitel. Anke & Co speelden zowel zaterdag als zondag in hun 'best of seven' voor de Poolse titel. Twee overwinningen, twee dikke matchen van 'ons Klein' (verdient ondertussen al minstens één hoofdletter!!) en dus moeten ze Polkowice nog twee keer de baas blijven om de titel te pakken. Veel succes aan iedereen! De wedstrijden van Wisla zijn trouwens in supergoede live-stream te bekijken op 'lovewomensbasketbal': allen op post, duimen én genieten!!

 

Dat deden wij hier gisteren met Luik-Bastenaken-Luik op de achtergrond. Er is geen minuut verloren gegaan in dit superdrukke sportweekend. Was het trop? Misschien een beetje, maar zeker niet teveel...

Marco Polo

Lokale donderslagen...

Het blijft bewolkt en grijs, winderig en buiig weer. Later op de dag verwachten Frank & Co zelfs onweersdreiging, met af en toe een kans op een lokale donderslag. Laten we het daar eens over hebben: de lokale donderslagen, of wat daarvoor moet doorgaan volgens de al even lokale media...

 

Een overdreven glunderende 'Baard' Vande Lanotte staat in paginabrede artikels zijn verhaal te doen over de gewonnen veldslag tegen energiereus Electrabel. Een terecht proficiat is hier op zijn plaats, aangezien niet alleen de kleintjes 'hunne kak' hebben ingehouden en verzaakt aan de geplande indexatie op 1 april.
Dus toch een graptje...? Samen met Essent, Luminus, Nuon en de andere fragmentaire spelers op de markt gaat uiteindelijk ook het Franse monster geen meerprijs opleggen."En ik ben nog niet klaar met Electrabel!!" fulmineert den Baard. Straffe taal in de roes van de overwinning. Toch maar oppassen met die Fransen en hun hypergespecialiseerde advocaten.
Daarnaast is er immers de leveringskost voor onze energie: in Polo's geval, en ook bij menig lezer dezes, gaat een niet onaardig percentage van de totaalrekening naar de lokale netbeheerder Iveg, die resorteert onder Infrax-vlag. Samen met Eandis staan die in voor het overgrote deel van de energiedistributie in Vlaanderen en rapen daar ongelooflijk veel geld voor op. En dan heb je nog Elia, de beheerder van het Belgische hoogspanningsnet... En van toen ik ooit het verhaal las over de ontwikkeling van het beruchte windmolenpark voor de Belgische kust en de rol die Vande Lanotte daarin speelt en gespeeld heeft, meen ik mij te herinneren dat zijn belangen in die onderliggende distributiestructuren niet zomaar weg te cijferen zijn en dat 'den Baard' in heel zijn oorlog met de energiemarkt dus behoorlijk wat garen spint als hij die beheerders nog even uit de wind kan zetten. In deze context wellicht de meest voor de handliggende, edoch niet meest aangewezen uitdrukking om de feiten voor te stellen, noch 'von hinein zu interpretieren'...
Voorlopig houden we het, als donderslag, bij de mededeling van Electrabel dat zij naast het niet toepassen van de aangekondigde indexverhoging een prijsvermindering van 10% gaan doorvoeren. Voor wie en op wat is nog niet geheel duidelijk, maar mits het voordragen van een volgende interpretatieve wet zal den Baard daarin op zijn geheel eigen wijze snel klaarheid brengen.

Hoewel niet bij heldere hemel, is de donderslag die vanuit het Brugse doorheen de Vlaamse politieke coulissen denderde niet onopgemerkt voorbij gegaan. Een smeuïg artikel in een weekblad wordt een hot item bij overname in de dagbladpers en benadert de status van een hype als er dienomtrent met aanklachten wordt gezwaaid in televisionele duidingsprogramma's. Pol Vangheluwe zal het geweten hebben. Neen, dat was Roger. Roger Van Den Driessche. Of toch niet?

 

Wie weet hoe het kalf gebonden ligt mag mij een seintje geven. In het aloude 'in Keulen horen donderen' kan de laatste Duitse Hanzestad vanaf nu zonder enig bezwaar vervangen worden door haar ... oudste voorganger in Vlaanderen: Brugge. Sta mij toe in dit kader op geheel toepasselijke wijze af te sluiten met de weersvoorspelling voor dit weekend aldaar:
"In Brugge is het half bewolkt met kans op zware buien, en af en toe een lokale donderslag." BOEM ... BOEM ... BOEM !!!

Marco Polo

Fris aan de vis...

In een voor de tijd van het jaar nog té frisse periode heb ik mij de voorbije dagen gelukkig kunnen verblijden in enkele hartverwarmende bezigheden. Om de blogdraad op te pikken moet ik terugkeren naar zaterdag: bezoek van en mini-reünie met Leen & Nolle en Katie & Eli. Het doet nog altijd steke-deugd als we elkaar weerzien. Na de MAS-dag met 'die van ons Bie' gingen we nu 'met de oudjes' voor een MAS II-editie, dewelke al heel lang was vastgelegd en afgesproken. Deze keer hebben we wat meer tijd genomen om de verschillende tentoonstellingen te bezoeken: ieder op z'n eigen tempo en volgens de allerpersoonlijkste voorkeuren van het moment. Mijn eigenste hoogtepunt tijdens deze culturele expeditie en tevens tot het laatst opgespaarde moment van bewondering wil ik alhier graag met U delen: 'Madonna met kind' van Jean Fouquet, oftewel de blauwe deerne met de rode engeltjes.

 

Voor mij een super-schilderij: prachtig glanzende kleuren, op hout geschilderd, strakke toete-bollekes -de hoofdjes én de borsten-en dan te weten dat deze prent dateert uit het midden van de 15de eeuw. Nà Christus, ja...!!! Ik had ze eerder al eens in het KMSKA gezien, maar aangezien dat nu wegens verbouwingswerken voor langere tijd gesloten is biedt het MAS de gelegenheid om haar een bezoekje te brengen. In de tijdelijke tentoonstelling, op de derde verdieping en onder de hoofding 'Meesterwerken in het MAS' spant zij voor mij de kroon! Mooi en op mensenmaat gepresenteerd in een voor haar gereserveerde ruimte.
Na het museumbezoek wachtte ons een al even gereserveerde tafel in Het Duvels Genot. Inderdaad, U leest het wederom goed: daar dronk ik eerder al meerdere Duvels met mijn Pito-compaan Geert ter gelegenheid van onze tussentijdse maatschappij-evaluerende gesprekken en tijdens de voorbije week waren we er nog te gast met 'die van ons Bie'. Toen hadden Pola & Polo een oog geworpen op de menukaart van het etablissement, gezien dat het goed was en meteen eetzitjes geboekt 'met zicht op het MAS' voor zaterdag. Met de welbekende, en alhier reeds eerder vertoonde, Duveldoorkijk op de golvende glaspartijen en Indische rode steen van het museumgebouw was het aangenaam zitten en genieten van de heerlijke en sterk biergerelateerde gerechten. Daarna met de bus naar huis en weer een dag om in te kaderen.

Zondag was en bleef het koud. Hoe kan het ook anders met een Amstel-Goldrace die aankomt op de Cauberg...? Uw dienaar haalde echter zijn warmte uit een gedoseerd-onderhoudende homeo-rit van twee volle uren, waarbij hij zowel de vroege vluchters ondersteunde in de eindfase van hun uitval, vanaf Schin-op-Geul zijn beurt van het werk deed in het achtervolgende peloton én, zij het op virtuele wijze, de eindsprint mocht aantrekken voor 'BELISOL'-Jelle Vanendert  In een beklijvende eindsprint op die koppige Cauberg kwam hij wellicht iets te vroeg uit mijn wiel, viel stil op 15 meter van de meet en moest Gasparotto voor laten gaan. Weeral jammer, hé Theo...

Even jammer was het voor al die marathonlopers in Rotterdam, die door de strakke wind en het te frisse ochtendweer hun geplande recordtijden niet haalden en zich al evenmin konden plaatsen voor de OS 2012 in Londen. Eén uitzondering: de winnende dame, Tiki Gelana, liep vlot het dames parcoursrecord van de Rotterdamse tabellen. Proficiat!!

Om de koude helemaal te verdrijven en de post-paasvakantietijd in alle rust en op gepaste wijze in te zetten hebben wij onszelve een saunabezoek opgelegd. De koude-epistels van Frank DB kunnen ons nu niet meer deren, heer Polo ziet alleen de positieve kant van de zaak: veel konijntjes tegen den draad... en al evenveel frisse vis!!

Marco Polo

... en het is vrijdag!!

Geen paniek, I'm still alive... en zelfs 'nog een beetje kicking': Tommeke-Tommeke heeft zijne Pasen niet gemist en een schitterende, laat ons ook hopen 'zuivere', prestatie neergezet op weg naar Roubaix alwaar hij zijn vierde overwinning in de kasseienklassieker mocht vieren. Terwijl Boonen & Co, voor zover die nog in beeld kwamen, tijdens het laatste anderhalf uur goed 60 km afmaalden op en tegen de 'botte stenen' van Noord-Frankrijk was Uw indoor fietsende verslaggever goed voor een kleine 45 km op de homeo-teller. Ik mag in de gegeven omstandigheden niet klagen.
Wie het zich daags nadien wel moesten beklagen waren de Antwerp Giants: voor een tot de nok toe gevulde Lotto-Arena gaven spelers én coaching staff de Belgische basketbalbeker cadeau aan die van Aalst. Op een ongelooflijk knullige manier werd een 14 punten-voorsprong op het terrein weggegeven tijdens het laatste quarter, terwijl de sportieve dirigenten dit alles op vrij hautaine wijze lieten gebeuren en het zo vaak geroemde toverstokje op zak hielden. Geen wit konijn, enkel de ondertussen welgekende one man show die deze keer tot de ondergang leidde en wat geleuter voor de tv-time outs tijdens de rechtstreekse uitzending op Canvas. Niks ingrijpends en dus ook géén beker in de Sinjorenstad. "Dan maar de titel...!!" klinkt het in de gekende Antwerpse stijl van bescheidenheid, en dàt wil heer Polo dan wel eens zien. Die weg is nog lang, nog veel langer dan die van Kabo en Wisla naar hun respectievelijke landstitels. Terwijl die van Boom zich klaarmaken voor hun eerste finale-treffen met Ieper heeft Wisla de eerste twee matchen voor de halve finale gewonnen. Nog één, en dan hebben ook zij hun finale-ticket beet. Morgen om 18 uur: Torun - Wisla, met live-scouting op Pllk.pl . We volgen 'ons klein' zo goed mogelijk, zeker nu we ook de drie Sweverkes in ons kielzog én op midweek-verblijf in de Polder hebben. Het is een volle week geworden, en vandaar ook dat deze bijdrage weer iets langer op zich liet wachten. Om te beginnen is la Pola met haar gevolg naar de Antwerpse poppenschouwburg Van Campen getrokken: met de markies van Carrabas, Jan-koekepan, enkele rovers en Ludwig-van-het-kerkhof werd daar weer een straf verhaal opgevoerd. Verder zijn we deze week op een zonnige ochtend met z'n allen de Hobokense Polder ingetrokken. Onze kids poseerden gewillig voor de foto...

 

Tegen het einde van onze omzwerving kwamen we tussen de koeien en de paarden terecht. Anders dan bij vorige gelegenheden waagden de kids zich zonder problemen tussen en:of dichtbij de viervoeters. Aangenaam vertoeven...

 

Later op de dag kwamen de buien en trokken we, na een deugddoende siësta, naar het MAS. Onder de gedreven leiding van la Pola lieten de 'gasten' zich een geanimeerde zoektocht door het museum aan de stroom welgevallen. Niet alleen kijken en zoeken, maar ook een hele reeks opdrachten uitvoeren. Het werd een boeiende namiddag, die we - hoe kan het ook anders - afrondden met een frisse dronk in het Duvels Genot. De kids trakteerden, en den bompa dronk ... nen Duvel!!

 

Gisteren gingen we dan op bezoek in Essen: nonkel Guy en tante Rita waren maar wat blij dat ze de kids nog eens over de vloer kregen. Het werd een namiddag en avond vol spellekes en plezier, waarbij mijn jongste broer op aangename wijze mocht kennismaken met Boggle.

Bij toeval en dus zonder enige vorm van voorbedachtheid hebben we deze week voorgesteld en geprobeerd het televisie-kijken tot een minimum te beperken. En dat is vrij aardig gelukt. Zelfs het traditionele vroege ochtend-kijken, vooraleer bomma & bompa hun bedstee verlaten, heeft eraan moeten geloven. In de plaats daarvan werd er naar een boek gegrepen, of gingen ze met drie op de UNO-toer. Gezellig hé!!

Vandaag hebben we van het mooie weer gebruik gemaakt om een uurtje naar het basketveld te trekken: veel oefenen, dribbelen, passen, doelen en juf Joke die al uitleg geeft over 'hoe' de jongens best de bal vasthouden voor een perfect shot...

Om de week helemaal sportief te beëindigen zijn ze met la Pola nog naar het zwembad getogen en hebben daar hun baantjes getrokken. Proficiat, gasten! Dat verdient een bloemetje...

 

Als ze nu niet goed slapen, dan ken ik er niks meer van. Heer Polo van zijn kant zal zijn nachtrust goed kunnen gebruiken: mijn pijp is even uit, en morgen staat er alweer ander bezoek voor de deur. Maar daarom niet getreurd: we hebben ervan genoten, en tegen morgen zullen we er weer helemaal klaar voor zijn...

Marco Polo

Easter wake-up call....

Mag ik U bij deze een vrolijk paasfeest toewensen. Voor hetzelfde geld kunnen zij die er de voorkeur aan geven deze wensuiting omzetten in een 'zalige pasen'. Het is maar wat U verkiest. Wat iedereen wellicht nog liever zou hebben zijn wat extra graden op de Celsius-ladder om ten volle te kunnen genieten van de paasvakantie. Het is dan ook nog steeds behoorlijk fris voor de tijd van het jaar, en vooral de gevoelstemperatuur mag fors omhoog. Nu de Heer wederom is opgestaan kan hij misschien ineens werk maken van een apostolische weersverbetering, 'mit daank voor die bloeme'...
Tot zover de meteorologische kant van de zaak. Wat heb ik U nog meer te bieden? Het heeft er alle schijn van dat Pasen 2012 voor heer Polo een lazy sunday wordt. Gisteravond was ik met Pola nog eens later op stap dan onze tegenwoordige gewoonte is, en dus slapen wij de dag nadien iets langer en heeft het ouwe lijf ook meer tijd nodig om helemaal wakker en actief te worden. De reden van onze laattijdige uithuizigheid moet U zoeken in de stilaan weer frequenter toeslaande basketbalkriebels. Deze keer ging het om de return in de halve finales van de Belgische play-offs tussen de damesploegen van Boom en Namen, kortweg: KaBo-Namur.

Zoals in de beste tijden was de zaal weer helemaal volgelopen: grote ambiance, veel oude bekenden en twee ploegen die er een spannend en genietbaar kijkstuk van maakten. Als ik U zeg dat de thuisploeg verdiend won en zich aldus verzekerde van een plaats in de finale (tegen Ieper) dan begrijpt U meteen dat de sfeer ook na de wedstrijd uitstekend was, de nabeschouwende gesprekken nog heel wat tijd in beslag namen en de herinnering-oproepende babbels tot laat in de avond uitliepen. Het gevolg daarvan heb ik U hierboven reeds omschreven. Nu is er vandaag gelukkig een goede gelegenheid om mijn lijf op aangename wijze weer tot leven te wekken. Vanmiddag zijn ze er in de buurt van Parijs al in het écht aan begonnen: de helletocht naar Roubaix. Straks hijst heer Polo zichzelve ook in het homeo-zadel om de laatste twee uren van de koers afwisselend in het wiel van koplopers, achtervolgers en peloton te kruipen en hen aldus te begeleiden naar de wereldbefaamde 'betonnen ovaal' van Roubaix.
Net nu komt de zon erdoor.
Ik ga mij klaarmaken.
Voor mij geen kasseien, enkel salonfähig pedallieren...

Marco Polo

Aprilgrap met een Baard...

Lag het aan mijn tijdelijke afwezigheid, aan een gebrek aan interesse of was er gewoon minder tot geheel geen aanbod? Uw dienaar heeft deze keer geen enkele aprilgrap ontdekt in de media. Niet dat ik het gemist heb, en U kan mij ook al niet aanwrijven dat ik er fanatiek naar op zoek ben geweest. De laatste jaren was het niveau van de grappen toch al naar een bedroevend laag peil afgezakt en bovendien moest steeds verder en dieper gezocht worden naar onderwerpen waar nog mee te lachen viel. Ik had er mij al bij neergelegd dat we het in 2012 'zonder' zouden moeten doen, tot ik vandaag het ochtendnieuws op de radio hoorde: den Baard brengt redding!

Gevraagd naar zijn mening en standpunt in de zaak van de energieleveranciers tegen de federale regering betreffende de door deze laatste opgelegde bevriezing der gas- en electriciteitsprijzen toonde de heer Jochan Vande Lanotte zich nog eens van zijn beste zijde: met het hoofd vooruit recht op de zelfgespannen valstrikken af, koppig stuntelend de vernieling in. Het is natuurlijk geen cadeau om de zoveelste flater van een in overdrive agerende bewindsploeg te komen goedpraten, maar die verantwoordelijkheid moet hij er maar bijnemen. Alleen den dikke van Vilvoorde kan het zich permiteren om na allerhande blunders en geklungel zonder een woord van uitleg en mét een riante vergoeding op zak het perk te verlaten. Die maken ze binnenkort nog ere-voorzitter van het ACW. Wedden van wel?!
Terug naar den Baard en zijn uitleg op de radio: "Als ik U nu zeg vanaf 1 april, dan verstaat iedereen daaronder dat zoiets vanaf 1 april ingaat. Maar als dat nu niet zo is dan wil dat nog niet zeggen dat we een slechte wet hebben gemaakt omdat die verschillend begrepen of uitgelegd wordt door de andere partij. Het zal vanaf 1 april zijn, en als ze het niet begrepen hebben dan ga ik aan het parlement een interpretatieve wet voorleggen ter goedkeuring, zodat iedereen die wet goed kan verstaan. Dat is zo voorzien in de grondwet voor als iets niet duidelijk is. Maar nog eens: de prijzen zullen bevroren worden vanaf 1 april, want zo'n interpretatieve wet heeft trouwens een retro-actieve kracht en gaat in op een vastgesteld moment in het verleden. Is dus retro-actief...."
En zo ging hij nog even verder. Om alles wat eenvoudiger te maken zou hij vanuit Oostende wellicht op retro-actieve wijze een interpretatieve uiteenzetting kunnen geven over de usurperende bevoegdheden dewelke aan de gemeenschappen worden toegekend om met de voeten van de brave burger te spelen. En om het nu eens in klare taal te zeggen: ook dat met terugwerkende kracht vanaf 1 april.
Met dank voor het ongewild grappige van de situatie. Toch iets waar ik mee kan lachen, totdat ons de rekening wordt gepresenteerd zeker...?

Marco Polo

Istanboel souvenirs...

Ons verblijf in Istanboel zit erop. Gisteren zijn we teruggekeerd in een toen nog zonnig en prettig verwarmd Belgikistan. Aangename temperatuur, en dus kon heer Polo na het uitpakken van zijn valieske dan toch eindelijk de in Turkije ongebruikte shorts aantrekken en zijn eerste Duveltje nuttigen: in de zon en op het terras. Dat was iets helemaal anders dan de ijskoude wind op het bovendek tijdens de boottocht op de Bosporus of de stortbuien die ons tijdens de voorbije week meerdere keren binnen hielden. Maar daarom niet getreurd: we waren er voor de Final Eight, de eindronde van de Women's Euroleague, de hoogmis van het Europese damesbasketbal en niet voor het mooie weer. Dankzij de online meteo-diensten wisten we dat de klimatologische omstandigheden in de Hobokense Polder vorige week beter zouden zijn dan aan de zuidoostelijke rand van ons continent en aldus gewaarschuwd lieten we die zomerse opflakkering zonder al teveel morren achter ons.

De Final Eight dus: 'ons klein' had voor tornooi-tickets gezorgd op de VIP-tribunes en dus konden wij ons hartje ophalen aan het totale aanbod van 16 wedstrijden. Daarvan hebben we er toch 10 bijgewoond, de meeste in gezelschap van onze Spaanse vrienden uit Salamanca.

Voor een totaal overzicht van het tornooi, de resultaten en de statistieken verwijs ik naar de Fiba-site. Hoewel Anke's ploeg deze keer niet toekwam aan winnen werden ze enkel door de latere kampioen echt weggespeeld. 'Ons klein' zelf kan en mag terugblikken op vier goede prestaties tussen de Europese top: 50 punten, 13 rebounds en 9 assists zijn cijfers waar je mee mag uitpakken. Hopelijk levert het haar wat op en kan ze op hetzelfde elan nog even doorgaan in de Poolse play-offs.

Hoewel het, zoals eerder al gezegd, geen super weer was heeft dat er ons niet van kunnen weerhouden om toch bij regelmaat op verkenning te gaan in Istanboel-city. Daarbij maakten we meestal gebruik van het openbaar vervoer: bus, tram en trein doen het daar prima en voor een zeer aanvaardbare prijs. Het token- en jeton-systeem werkt goed. De discipline en de eerlijkheid bij de gebruikers ervan staat in schril contrast met het zwart-rijden en bijhorend agressief reactie-patroon in geval van betrapping, dewelke wij in onze Belgische 'groot'steden zo stilaan als normaal moeten gaan beschouwen. We hebben het zelf niet gezien, maar blijkbaar wordt er bij misbruik behoorlijk 'direct' opgetreden en aangezien de controles vóór het instappen gebeuren verloopt het reizen zelf, ondanks de drukte, op een zeer ontspannen manier. Van drukte gesproken: bij het begin van de Galatabrug die de oude en de nieuwe stad met elkaar verbindt, is er een toilet dat goede zaken doet. Hoe is deze massale toeloop op een doordeweekse dag anders te verklaren: even ontspannen 'drukken' voor we met z'n allen naar huis toe gaan ?!

 Een paar kilometer verderop, onder de Bosporusbrug tussen Europa en Azië, is er geen sprake meer van drukte: wij zitten in een kleine rondvaartboot en de hectische verkeerstoestanden spelen zich af hoog boven onze hoofden... 

Wat de bevolkingsmaat van Istanboel betreft hebben we nog iets bijgeleerd van een taxi-chauffeur. Tijdens een late rit na een etentje met Anke wist hij ons te vertellen dat we bovenop de 20 miljoen waar we al van wisten nog eens 5 miljoen extra moeten tellen: dat zijn de forensen, de buitenlandse zakenlui én de toeristen die dagdagelijks de totale bezettingsgraad van deze stad (zouden) opvoeren tot 25 miljoen. En toch viel het allemaal best mee: naast de drukke pleinen en bazaars zijn er ook rustige plekken te vinden... 

 

 Als je tenminste het juiste moment kan uitkiezen: zondagochtend, de reinigingsfontein op de binnenplaats van de Laleli-moskee. Op vijf minuten wandelen van 'ons' Darkhill Hotel.
Merci Pola, goede keuze! Alles samen hebben we er weeral een leuke uitstap opzitten: fijne momenten, mooie herinneringen en bovenop een voorraad cadeautjes die we nog moeten verdelen...

Marco Polo