Er hat's gewusst...

"Natürlich hat er es gestern gewusst:
bestimmt, ungegensprechlich und gans sicher!!"
Uit deze foto blijkt maar al te duidelijk dat Manuel Neuer, de goalie van Duitsland, heel goed wist dat de bal over de lijn ging: hij was bevoorrecht toeschouwer en dan nog vanop de allereerste rij!
In tegenstelling tot wat velen beweren lag de keeper dus niet in de gezichtslijn van de blunderende scheidsrechter, maar hing op dat moment hoog en droog in zijn doelvlak en kwam in een flits op een geweldig idee. Origineel was het niet echt, maar als Duitser leverde hij hiermee wel het bewijs van zijn kennis betreffende de vaderlandse geschiedenis: "Ich habe es nicht gewusst." en daarmee was de kous af. Scheidsrechter in de war, en op bevel van herr "Befehl ist Befehl" Obersturmbahnführer Blatter geen kans op herziening of verbetering van de beslissing. De twijfel regeert, de discussie moet blijven en vooral de eerlijkheid wordt geofferd op het altaar van de commercie en het spektakel. Dat dit spektakel minstens even groot zou geweest zijn met een tussentijdse 2-2 komt bij het bejaardenclubje van de Fifa niet aan de orde natuurlijk. Enig idee welke flater straks zal opgevoerd worden bij Nederland-Slowakije?
Volgens mij heeft Bert Van Marwijk al een plannetje: "We starten gewoon de match met 12 op het veld, de scheidsrechter kan dit moeilijk controleren want mag geen rekenmachientje gebruiken (electronisch hulpmiddel!!). Wanneer hij er toch nog mocht achterkomen voor het einde van de wedstrijd, dan kan hij de genomen beslissing niet meer annuleren want dat zou tot gezichtsverlies leiden bij de voetbaltop..." Die Bert toch! Hij zet er misschien wel twee keepers in: één om de ballen te stoppen en één om ze snel weg te pakken als ze toch over de lijn zijn gegaan...

Marco Polo

Niets gezien...??!

Op de voorlopig heetste dag van het jaar heb ik mij ter bescherming tegen de brandende hoogzomerzon tweemaal binnenskamers teruggetrokken voor een pot voetbalkijken. Tweede dag van de achtste finales en een mens moet al eens, indien voorhande, zijn verstand gebruiken en niet steeds in die blakende zon vertoeven. De verwachtingen waren hooggespannen, en vooral de affiche voor de namiddagmatch tussen Engeland en Duitsland zag er veelbelovend uit. Het werd een onuitgegeven variante op de WK-confrontatie uit 1966 tussen dezelfde ploegen. Dat de scheidsrechter in die door God vergeten tijd nog twijfelde of de deklatbal van Geoff Hurst toen vóór of achter de doellijn was neergekomen kan ik begrijpen, maar wat vanmiddag gebeurde kan er bij mij niet in. Zuiver doelpunt, bal minstens één yard -speciaal voor de Engelsen veronderstel ik- voorbij de lijn, 27 herhalingen waarop alles duidelijk is te zien... en gewoon verder spelen. Nog geen zweem van twijfel bij de heer Jorge Larrionda, scheidsrechter van dienst. Hij gaat voorbij aan een perfecte 2-2 voor de Engelsen, op een cruciaal moment kort voor de rust. De zogezegd grootste sportorganisatie van de wereld blundert op een onnnavolgbare wijze. Bij een sport waar één enkel doelpunt meestal alles bepaalt gooit men er nog steeds met de pet naar. Geen electronische hulpmiddelen nodig, en dat was bij dit doelpunt ook het geval: 258 miljoen televisiekijkers zagen een geldig doelpunt, maar de scheidsrechter beslist (verkeerd). Het beste wat commentatoren, coaches en zelfs spelers daarop weten te vertellen ligt in de buurt van "Ja, zo is voetbal nu eenmaal..." Heel pover antwoord en zwakke reactie in wat anders altijd moet doorgaan als de allerbelangrijkste en levensbepalende bijkomstigheid op deze wereld.
En ja, de Engelsen waren niet goed. En natuurlijk waren de Duitsers voor drie kwart van de tijd veel beter, maar de scheidsrechter blundert op een ongelofelijke manier. Nu het 4-1 werd zal dat detail weer snel vergeten zijn, maar eerder deze week hoorde ik een Nederlandse commentator tijdens een dubieuze fase in de groepsronde nog zeggen dat we "dankzij Sepp Blatter en de andere leden van de FIFA bejaardensoos (sociëteit) nooit zullen weten of die bal voor of achter de lijn werd gestopt..."
Shame on FIFA !

Of ze het ervoor gedaan hebben zullen we wel niet te weten komen, maar ook in de tweede match vandaag tussen Argentinië en Mexico slaagde het scheidsrechterstrio erin om een hemelshoge kemel te schieten. Doelpunt ... offside ... afgekeurd?
Neen, blijft toegekend want ik kan hier mijn beslissing van daarnet niet terugdraaien. Don Diego haalt het van een zwakke Roberto Rosetti, onkundig scheidsrechter van dienst.
Argentinië - Mexico 3-1.
Ik versta niet dat wie deze sport zo ernstig neemt dat hij er zijn boterham (met beleg) mee verdient of als bobo in de Vip-tribunes zit dit allemaal zomaar laat passeren en bovendien pikt omdat... in voetbal alles kan. De dwaze dingen blijkbaar eerst...

Marco Polo

Uitgeteld...

We hebben onze schrijvende perscollega's de tijd en de ruimte gegeven en ze hebben er schuimroods gebruik van gemaakt.
Alles en nog meer is aan bod gekomen om de afgang van les Bleus te analyseren en er een aanneembaar verhaal aan te wijden. Acceptabel of niet, ik zou het eerder aanstootgevend noemen.
Een bende rotverwende jongetjes, die het allemaal zelf voor het zeggen willen hebben, strandde in haar eigen grootheidswaan en vond er geen sportief antwoord op. Wat had U anders gedacht? Vier jaar geleden leidde Maître Zidane het debacle in tijdens de verloren WK-finale tegen Italië. Met een frustratie-kopstoot op de borst van Materazzi tekende el Zinédine meteen voor een fin de carrière en mineur. Twee jaar later liepen de Haantjes vast in de groepsfase van het EK en keerden roemloos huiswaarts met één schamel puntje. Trainer Doménech kreeg nooit greep op de groep en slaagde er maar niet in om van een reeks getallenteerde individuen een ploeg te maken. Een flagrant handspel van Thierry Henry en de daaruitvolgende score tijdens de barragematch tegen Ierland zorgden er voor dat de notoire valsspelers van Frankrijk zich toch nog, maar dan geheel onverdiend, konden plaatsen voor het WK 2010 in Zuid Afrika. Daar ging het, zoals U allen wel weet, uiteindelijk van kwaad naar erger. Het ergste van al vind ik wel dat Sarco himself de zaak naar zich toe gaat trekken. Schoenmaker...

De Fransen zijn uitgeteld, maar hetzelfde dient gezegd van de Azzuri. Ook zij hebben het deze keer niet kunnen waarmaken. Volgens mijn vriend en collega Signore Spaghetti moeten we er niet te zwaar aan tillen: zijn Italianen kunnen ook niet telkenmale en steeds opnieuw de wereldtitel mee naar huis nemen. Hij rekent al op 2014, maar de finalisten van 2006 halen nu zelfs niet de achtste finales... Om de Europese uittocht rond te maken gingen ook de Grieken, Slovenen, Serviërs, Denen en Zwitsers voor de bijl. Europa scoort 6/13 in de voorronde, Amerika 6/7, Afrika 1/6 en voor de rest blijft er nog een 3/6. Europa moet dus eigenlijk gedelibereerd worden, Amerika gaat met een "cum laude" lopen, terwijl Afrika op een zwaar onvoldoende strandt...
Ondertussen hebben we de eerste twee matchen van die knock out-fase tussen de BBQ-schotels door al bekeken en beleefd, en gezien dat Zuid Korea en de USA te licht zijn bevonden: uitgeteld, "over and out" en naar huis.

Heer Polo zelve heeft zich vanochtend begeven aan het snoeien van de buxusbollen, het bijwerken van een derde van de ligusterhaag en het stofzuigen van wat voorlopig moet doorgaan voor een grasperk. De warmte, de inspanning en de opeenvolging van activiteiten hebben ervoor gezorgd dat ook Uw dienaar zich als compleet uitgeteld moet aanbieden en derhalve aan een dagske rust toe is...

Marco Polo

MP Breaking News

Als het om snelle en "speciale" berichtgeving gaat zit U goed op deze site. Zoals U allen weet is geen inspanning mij te veel om mijn trouwe publiek te informeren en te voorzien van de laatste nieuwtjes betreffende de meest onnozele onderwerpen en personages. Om in het oog springende futiliteiten van al dan niet bekende individuen aan te kondigen heb ik een kersvers logo van een ochtendlijke kwaliteitskrant bewerkt en er een MP (Marco Polo) Breaking News eye-catcher van gemaakt. Bij deze zal ik meteen en voor het eerst gebruik maken van deze nieuwigheid:

Niet het aftreden van Marianne Thyssen als voorzitster van CD&V is hier het grote nieuws, noch het feit dat zij zich beroepsmatig en gemakkelijkheidshalve opnieuw naar het Europees Parlement zal begeven, maar wel de hele ommezwaai die zich voordoet in haar recreatief bestaan. Gedaan met fietsen, tafelen en bier drinken...
Om de weerbarstige en als steeds dwarsliggende Yves Leterme van antwoord te dienen heeft "la Marianne" zich ook een voetbalploeg uitgekozen om voor te supporteren. Niet simpel natuurlijk, omdat wij weten dat den Yves kickt op "les Rouches du Standard" en Thyssen zich op z'n vrouwtjes eerder aangetrokken voelt tot St-Gillis Waas, St-Niklaas of Oud-Heverlee. Daar moet een ploeg met inhoud tegenover staan, en dan nog liefst met spelers en een coach die tot de vrouwelijke verbeelding spreken. En welke up-grade heeft die dekselse Marianne daartoe ondergaan...???

Een Argentijnse, bij God...
don Diego gaat niet weten waar hij het heeft!!
Volgens mij straalt Marianne veel meer charisma uit in haar nieuwe omgeving dan tijdens haar passage in de voorzitterszetel van het CD&V. Goed gedaan, meiske!!
Voor de rest van het WK voetbalnieuws verwijzen we deze keer graag naar onze collega's van de schrijvende pers. Dat zij het nu maar eens komen uitleggen waarom de Fransen, de Italianen en de Denen het niet gehaald hebben...

Marco Polo

Eerste lustrumviering...

Een aloude gewoonte getrouw start ik de verjaardagspublicatie met een copie van de allereerste geslaagde poging op deze blog van...

22 juni 2005
beste Aloysius,
voor de "zoveelste keer" probeer ik nu eigenhandig een blog op te starten. Ik ben méér dan benieuwd naar het resultaat.... Stel je voor dat het eindelijk lukt: heel de vakantie heen-en-weer en op-en-af berichten vanuit Yucatan-Mexico, om jou en je eega op de hoogte te houden van onze vakantie-avonturen, alsook af en toe een tipje sluier lichten van de avond-uren in Mexico kan dat meer dan een tipje zijn !!! Enfin, ik was weeral blij je vandaag even te ontmoeten.
Al was het maar even: mijn dag kan niet meer stuk (of misschien alleen met stukken en beetjes...) Ik ga dit verzenden (hoop dat het lukt) en dan weer aan de gitaarstudie...
Op hoop van zege !!!!
marco polo


Vandaag schrijven we 22 juni 2010 en zijn we dus al aan de vijfde verjaardag van dit triviale proza-gedrocht toe.
Hiep Hiep Hiep HOERAAAAA !!!
En op naar de volgende...

Marco Polo

Op z'n Duits...

We beleven morgen, na alweer een meteorologische ommezwaai die kan tellen, allicht de koudste "langste" dag van het jaar in het laatste decennium. Van een grote verwarring zaaiende openingszin gesproken...

Heer Polo laat het echter niet aan zijn hart komen. Wat ik de voorbije periode al aan ontgoocheling heb moeten wegslikken wegens het halstarrig, hautain en inspiratieloos optreden van de zogezegde topvoetballers wordt de laatste dagen enigzins goedgemaakt door de verrassingen en de bijhorende rekeningen die door de "kleine ploegen" aan de grote(?) worden gepresenteerd. Waar Duitsland, Engeland, Italië en Spanje steken laten vallen is bij Frankrijk zelfs de priem uit het breiwerk gehaald. Die gaan zwaar tegen hun goesting nog een overbodige match moeten afwerken tegen het thuisland. Als Mexico en Uruguay het een beetje begrijpen gaan zij in hun laatste wedstrijd voor een oerdegelijke salonremise à la "Oostenrijk-Duitsland"(WK 1982)... maar dan nu met een gelijkspel als einddoel. De twee anderen maken aldus geen schijn van een kans meer: 5 punten is en blijft altijd meer dan 4, hoe je het ook draait of keert. En dus Mexico en Uruguay naar de achtste finales.
Nederland is daar als eerste al absoluut zeker van, en wat erger is (of net niet?!) gebeurde dit zonder mooi, fraai noch flitsend voetbal. Twee oersaaie matchen en toch zes punten. Om de 1-0 tegen Japan te bekijken had ik zelf gelukkig mijn toevlucht genomen tot een 2 x 45 minuten (FIFA-correctie: 46 + 48 minuten) hometrainer-sessie. Fernanda ter wille droeg ik daarbij een Braziliaans shirt onder een oranje supportershoed.
Zo houd ik alvast déze kerk in het midden.
Ze gaan het boven de Moerdijk zeker niet graag horen, maar volgens mij was het "op z'n Duits". Veel kwaliteit op het veld, maar een te hautain optreden om daar ook maar iets van te tonen aan de betalende toeschouwer en de kijkers thuis. Een eerste helft die overliep van lusteloos tikkie-t'rug, na de rust een paar versnellingen en met de hulp van een flaterende Japanse keeper: 1-0. Mooi zo. En dat was het dan. Pluspunt voor onze Noorderburen: op deze manier wint de Mannschaft meestal de grote tornooien. Dus Nederland nu al wereldkampioen...??

De Lakers wel: die haalden het donderdag in een spannende laatste match met 83-79 van de Celtics en kronen zich voor de zestiende keer tot NBA Champs .

Marco Polo

De langste week...

Het heeft hier de vorige jaren rond deze tijd regelmatig over de langste dag gegaan. U weet wel, soms 21 en dan weer 22 juni, de dag van de zomerzonnewende.

Ik dacht dat daarover het meeste al wel gezegd is, maar wat doen we met de drie dagen ervoor en evenveel daarna?
Dat is toch samen een zevendaagse die wij door de band een week plegen te noemen. Als ik er de Wikipedia op na sla, dan krijg ik voor dit jaar de volgende tabel:

Juni	Opkomst	Ondergang	Burgerlijke schemering
			Duur	Begin	Einde
18 06 2010	05:29	21:59	46.	04:42	22:45
19 06 2010	05:29	21:59	46.	04:42	22:45
20 06 2010	05:29	21:59	46.	04:43	22:46
21 06 2010	05:29	22:00	46.	04:43	22:46
22 06 2010	05:29	22:00	46.	04:43	22:46
23 06 2010	05:29	22:00	46.	04:43	22:46
24 06 2010	05:30	22:00	46.	04:44	22:46

Inderdaad, de zeven langste dagen van het jaar op een rij. Op een minuut na telkens zestien uur en dertig minuten licht per dag. Reken daar nog twee keer drie kwartier schemering bij, en de nachtraven moeten het doen met een schamele zes uren duisternis per etmaal. Bepaald weinig om dingen te doen die het daglicht niet verdragen. Van de andere kant levert deze week een angstwekkend hoog aantal lichturen op en is er tijd te over om alles te doen wat maar kan gedaan worden om de vakantie voor te bereiden.
Zo zijn daar voor mij op maandag nog 2 (twee) lesuren toezicht bij de proefwerken, en dan rest mij later nog slechts een kort optreden voor de verdediging van een eindwerk en de finale laatste schooldag, personeelsfeest incluis. Er wachten mij nog wel enkele klusjes in en om het huis, maar die kunnen de pret niet bederven. Wie ook goed werk levert is mijn PC, die terwijl ik deze regels tokkel aan een hels tempo staat te downloaden. De Lakers hebben inderdaad in Game 6 het laken naar hun kant gehaald, de score (3-3) in evenwicht gebracht en een belle afgedwongen.
Die werd vannacht gespeeld, wordt nu binnengehaald en vanavond bekeken. Sssst, nog niks zeggen en ook niet bellen of mailen!! Ik leid mezelf nog even af...

Donderdag stond Argentinië - Zuid Korea op het voetbalprogramma. 'k Heb de match gemist omdat ik niet aan de geneugten van zomerse zonnestralen op m'n blote bast kon weerstaan. Het gedacht alleen al..., en dan te weten dat de ervaring zelf nog veel aangenamer is bovendien. Tussendoor ben ik toch maar het stoombad en de bio-sauna ingestapt... en heb water gedronken, veel water.
De 4-1 overwinning zal het Argentijnse opdondertje in maatpak wel een kick bezorgd hebben. Ik van mijn kant en zonder maatpak lag op de zonnewei naast Miss Argentinian Sucker. Als ik mag kiezen, dan kan ik don Diego best missen.
Geef mij maar zo'n donderse miss...

Verder rest mij enkel nog een fleurige afsluiter
bij aanvang van deze langste week:
een frisse bos lavendia angustifolia
geheel van eigen kweek...

Marco Polo

Vervelend, eentonig en lawaaierig...

Tot zover de momentane samenvatting van mijn allerindividueelste gevoelens van onderwaardering bij het aanschouwen van de eerste veertien wedstrijden op het WK voetbal 2010. Vanaf nu en tot het eind van deze campagne wordt bij de berichtgeving hierover de hoofdletter "V" gebannen uit het woord voetbal. Hoofdlettergebruik is een teken van respect, hetwelk ik na het aanschouwen van 1316 minuten inspiratieloos gestuntel in deze geheel ben kwijtgeraakt. (1260 reglementaire wedstrijdminuten plus de door de FIFA blijkbaar standaard toegevoegde tijd van 1 minuut bij de eerste helft en 3 minuten op het einde van de match... Moet dat echt??!) Natuurlijk las ik daardoor gemakkelijker een plaspauze in, zit ik al eens te laat voor de buis en stap ik af en toe vroeger op: eentonigheid en verveling eisen hun tol. Ik heb zodoende meer dan waarschijnlijk wel enkele betere acties of wenkende kansen gemist, maar ook heel wat ergernis om het angsthazerig rondspelen, oeverloos geklungel, hulpeloos zoeken naar een aanspeelpunt en gesimuleerde fouten zijn mij op die manier bespaard gebleven. Zij die met mij in de wereldbekerhinderlaag zijn gelopen zullen moeten erkennen dat er maar één lichtpunt was, eine unheimlich leuchtende Verhellerung der Fussballerlebnis: die Deutsche Mannschaft.
Voorlopig nog met een grote "F" én "M"...
Straks moet ik eerlijkheidshalve ook Chili, Honduras, Spanje en Zwitserland nog een kans geven, maar om de te verwachten ontgoocheling te counteren ben ik alvast Game Six van de NBA Finals aan het downloaden.

Het gaat een beetje moeizaam, maar dat heb ik ervoor over:
1,09 GB, nog 2h 36m te gaan en dan... In een flits vanuit het Staplescenter veel meer spektakel dan in de voorbije vier dagen vanop de grasvelden in Zuid Afrika! Kunnen de Lakers deze keer de Celtics-machine ontregelen en een beslissende zevende wedstrijd afdwingen? Niks verraden, gewoon nog even geduld en dan ga ik zitten voor een paar uur basketbal. Pure klasse.
Geen flauwe kul, maar schitterende actie, oplopende spanning en daarbovenop in elke ploeg een scorend vermogen dat zijn gelijke niet kent tegen een nooit aflatende "defense".
Het is er ook heel lawaaierig, een echte heksenketel, maar veel verteerbaarder dan het monotone vuvuzela-gebrom.
Jan Wauters, God hebbe zijn ziel, zou er een heel vette kluif aan hebben en een dito tekst over spuien. Daartegenover is dit povere blogsel slechts klein bier, een mager beestje en van geen tel...

Marco Polo

Hoop doet leven...

Na mijn terugkeer uit Zeeland en tussen de voetbalvouwen door heb ik mij gisteren gekweten van mijn vaderlandse stemplicht. Deze keer moest ik mij aanbieden bij mijn eigen dochter: Anke had een funktie als bijzitter in stembureel 282, en zij deed dat met verve. Diezelfde zondagavond nog bleek dat Bart De Wever, geheel volgens de verwachtingen, de nieuwe stemmenkampioen was geworden. Al wat daaromheen als analyse, gevolgtrekking, vooruitblik of toekomstbeeld geopperd en gecreëerd wordt hebt U vandaag kunnen lezen in de kranten en horen op radio en televisie. Er komen heel wat veronderstellingen uit de bus, maar wat ik graag wilde vernemen is nog niet aan bod geweest. Als onderdeel van de confederale uitbouw der natie die NV-A naar voor wil schuiven had ik graag de mogelijkheid ontwaard om in beide landsdelen voor diverse sporten ook een nationale ploeg te selecteren. Dat zou, mits inschrijving door beide bonden, alvast een verdubbeling van onze kansen inhouden bij de kwalificaties voor europese en wereldkampioenschappen. Wat Noord- en Zuid-Korea kunnen moet ook hier tot de mogelijkheden gerekend worden. Hopelijk krijgen Bart en Elio dat voor elkaar. Daarna is er nog tijd genoeg voor B-H-V...

Aansluitend moet ik, hoe kan het ook anders, even mijn licht laten schijnen over het aan de gang zijnde WK voetbal. Met steile verwachtingen werd uitgekeken naar de eerste match van Oranje.

Tegen de Denen bleven zij met 2-0 aan de winst, maar veel meer valt er niet over te vertellen. Het was een slappe start, en net zoals de meeste wedstrijden tot hiertoe het aanzien nauwelijks waard. Hopelijk komt er snel verandering in, want in de NBA Play-Off Finales resten mij nog maximaal 2 matchen. Tussenstand: Lakers - Celtics 2-3. Gelukkig valt daar heel wat meer te beleven, maar zoals gezegd: dinsdag en donderdag... and that's it!

Nog even over het voetbal: tot hiertoe heeft de Mannschaft het aantrekkelijkste spel gepresenteerd, hebben de meeste andere ploegen de kat uit de boom gekeken, staan er dus heel wat lege bomen in Kaapstad, Johannesburg, Durban en omgeving, hebben diverse underdogs en zelfs favorieten zwaar ondergepresteerd en gaat de trofee van het geklungel voorlopig naar de keepers van Engeland, Australië en Algerije. Met dank aan de zwabberende Jabulani ...

Marco Polo

Weer even weggeweest...

Ik heb mij op professionele wijze in afzondering begeven teneinde het opvolgen van de start en de verdere afwikkeling van het WK Voetbal 2010 op degelijke wijze voor te bereiden. Er werd bij deze op geen inspanning gekeken, hoewel ik moet toegeven dat het nuttige ook deze keer aan het meer dan aangename werd gepaard. Aandachtige volgers van de "Mededelingen van..." herinneren zich allicht dat er hier al enkele malen sprake is geweest van een Nederlands stel waarmee Polo & Pola sinds vele jaren op zeer vriendschappelijke voet omgang onderhouden. Die vele jaren zijn er ondertussen 30 (dertig...!!) geworden. Onvoorstelbaar hoe snel dat gaat. Deze speciale verjaardag gingen we samen vieren in Oostkapelle (Zeeland), waar Simon & Marianne beschikken over een vakantiehuisje. Tijd om uitgebreid bij te kletsen en met Sim' wat te filosoferen over de kansen van Oranje en de afwezigheid van de Rode Duivels, een uitwaaiwandeling langs de Vlissingse Boulevard en een rondvaart over de Middelburgse grachten te maken, herten te spotten in het waterwingebied van Oostkapelle en herhaaldelijk, zowel uit als thuis, lekker te eten.
Er was zelfs even tijd voor een stukje openingsconcert van het WK 2010 in de South Western Townships van Johannesburg (Soweto). Onder aanhoudend vuvuzela-getoeter hebben we daags nadien de tweede helft van de openingsmatch gevolgd. Wat daaraan vooraf ging moest het afleggen tegen een restaurantbezoek in Domburg bij een verDomd goeie Italiaan. Het waren weer dagen om in te kaderen, en voor we het beseffen komt 35 eraan...
Van deze passage in Nederland heb ik dus gebruik gemaakt om mij voor te bereiden op wat de volgende weken een groot gedeelte van mijn tijd in beslag gaat nemen en mij te voorzien van bijhorende attributen. Als Oranje speelt wil ik ze best ondersteunen, en wie dan op bezoek komt in de Graspolderlaan kan meteen aansluiten: er is genoeg supportermateriaal voorhande...

Marco Polo

Aftellen...

Daar draait het tegenwoordig om.
Op school sleept de meerderheid van zowel leerlingen als leerkrachten zich door de laatste lesdagen richting eindexamens. De warme, zeg maar hete periodes die we in de voorbije weken te verwerken kregen hebben de weerbaarheid van de schoolbevolking behoorlijk aangetast. Gezucht en tandengeknars was tijdens de maandagse lessen mijn deel: een foute inschatting van de eindfase leverde mijn pupillen nu niet meteen de aangenaamste momenten van het jaar. Maar het weze zo: zij hadden de planning in eigen hand en gingen enkele weken geleden voor de foute opties. Dan waren de klasgroepen die dinsdag aan bod kwamen iets gelukkiger, in de aanloop veel verstandiger en qua samenwerking het ganse jaar ook veel genietbaarder. Drie keer op rij kreeg ik een enthousiaste groep op de grasmat om na een geïmproviseerde haka een stevige partij rugby af te haspelen. Leuke dag. Prima afsluiter voor heer Polo, want daarmee zit het lesgeven er voor dit schooljaar op. Het aftellen laat ik vanaf nu over aan de anderen, en voor ik het goed en wel zal beseft hebben zijn de examentoezichten daar waarna ons alleen nog een dagje delibereren en een eindejaarsparty rest.
Wat voor heer Polo een heerlijke tijd wordt, is voor vele collega's een barre eindrush met tussendoor klassementspurten om de punten voor dagelijks werk op tijd in te voeren, de examenvragen volgens afspraak in te dienen, hopen dat het drukwerk succesrijk verloopt, de massa's examenkopij in ontvangst te nemen om dan te verbeteren en punten te tellen tot de pedagogische dood erop volgt. En tussendoor tellen ze af naar een welverdiende vakantie.

Hopelijk brengen zij het er beter vanaf dan onze lokale vertegenwoordiger van de Hobokense merelpopulatie. Bij een te hoge graad van bevolkingsdichtheid gaan deze zangvogels er enorm hard tegenaan. Verdediging van of strijden om het noodzakelijke territorium en vechten voor een lekker wijfje kan zware gevolgen hebben.

Deze jongen ziet er niet bepaald vrolijk uit. Zaterdag en zondag leek het erop dat zijn uren geteld waren. Maandag keerde het weer echter, en met de afkoeling kwam bij hem ook het herstel.
Hij fluit weer dat het een lieve lust is, maar dan wel met een kale keel. 't Zijn barre tijden...

Met de start van de Pito-examens beginnen ze er ook in Zuid Afrika aan: het WK voetbal 2010. Het aftellen naar de eerste wedstrijd en de aansluitende maand "top"voetbal doorkruist bij velen de voorbereiding van de examenperiode en dat zullen we geweten hebben. Voor de leerlingen mag het geen probleem zijn: voormiddag examen, verfrissen, eten, wedstrijd om 14 uur, thee of koffie, wedstrijd om 17 uur, eten en een wandelingske, wedstrijd om 20 uur, een pintje of een cola, op tijd gaan slapen en de volgende dag weer fris op post voor het volgende examen. Een betere timing kan men zich nauwelijks voorstellen. Studeren?? Daar is het nu te laat voor, dat moest in de loop van het voorbije schooljaar al gebeurd zijn. Nu wordt enkel het bewijs geleverd van de voorheen verworven kennis.

Om af te sluiten wil ik de supporters van de Mannschaft (als die er al zouden zijn tussen de lezers, -innen en -essen van deze blog) geruststellen: na de Shakira-vertraging bij hun vertrek naar het WK is alles toch nog in orde gekomen. Een plaatselijke verslaggever heeft mij gemeld dat de ploeg na een voorspoedige reis reeds een training achter de rug heeft, en dat de sfeer "sehr gemütlig" is. Schweinsteiger is in grote doen en eist voortdurend de bal op. Aftellen dus, naar de eerste schermutseling....

Marco Polo

Drukke week achter de rug...

U zult het waarschijnlijk niet geloven en mij in één beweging van grove overdrijving betichten, maar het is zoals ik het hier neerschrijf: "Ik heb een drukke week achter de rug!"
Deze keer zijn het de schoolse en huiselijke bezigheden die mijn tijd opslorpten en belet hebben om de mij zo vertrouwde blogregelmaat te vinden en aan te houden.
Dochter Anke heeft vorige zondag La Pola bij de reishand genomen en samen zijn ze er een week op uit getrokken naar Cyprus. Voor de zon.... en laten we daar net nu ook hier in ruime mate van voorzien zijn geweest. (kon dit niet eenvoudiger?)
En nog steeds, want ik maak van een zonneschuilbeurt gebruik om het blogklavier met lome vingers te beroeren. De warmte heeft allicht ook invloed op de vorm van het volgende verhaal, als er al van enige conformiteit of romaneske consistentie sprake mag zijn.
Tijdens de uithuizigheid der vrouwe(n) kan een man alleen vele kanten op. Aangezien ik, U kan mij op m'n woord geloven, een zorgend type ben en zij die voortdurend het voorwerp uitmaakt van mijn zorgzaamheid nu schittert door afwezigheid, moest ik anderen opzoeken en vragen om tussentijds mijn préoccupatoire gedrevenheid te ondergaan. Aan slachtoffers geen gebrek.

Maandag heb ik Bram en Sven in de culinaire watten gelegd.
Na een doordeweekse werkdag heb ik pal in het midden van mijn schoolweek een bezoek gebracht aan de sauna om geest en lichaam te reinigen, heb inkopen gedaan en ben daarna aan het bereiden geslagen. We hebben lekker gegeten en er de tijd voor genomen. Om half elf stond ik nog in de keuken...

Op de avond van schooldag twee, wanneer mijn weekend een aanvang neemt, kreeg ik mijn neven langs moederskant en Jan en Guy,mijn twee broers over de vloer. Dit als gevolg van een snelle afspraak na een nog sneller voorstel om niet steeds te wachten tot er weer een begrafenis is om elkaar te ontmoeten.
We hebben deze avond ingeschaald als eerste voorbereidend gesprek op een mogelijke reünie na vele jaren met een ruimer gedeelte van onze familie, of wat er nog van overschiet.
De heren waren in topvorm: de blonde en bruine Leffe, de DobbelPalm en dat verDuveld lekker Moortgatse gerstenat droegen bij tot een ongedwongen sfeer waarin iedereen zich brainstormend kon laten gaan en wij met z'n allen tot een evenwel voorlopige, maar verdacht constructieve besluitvorming zijn gekomen. Na het nuttigen van thee en/of koffie met daarbij een ruime portie Brugs gechocolateerde confiserie, overgoten met een Veusseltje waren wij het eens over volgende punten:
1. Hier moet een vervolg op komen.
2. Jan zal voor deze bijeenkomsten blijvend voor Brugse chocolade zorgen.
3. Uw dienaar spreekt noenkel Michel, voorlopig nog geen familie, aan om leveringen van voldoende verse Veussel te organiseren.
4. Werktitel voor de familiereünie: Gendarmerielaan 26
5. Als we goed werken blijft dat zo.
6. In 't ander geval, als we niet goed genoeg ons best doen, kan het ook Gendarmerielaan 17 worden, en dichten we ons zo een pad naar de toekomst voor alle neven & nichten...
Na de vergadering trok iedereen huiswaarts(?) om tijdig aan de volgende werkdag te kunnen beginnen.
En ik bleef achter met mijn weekend...

Ook dat is weer goedgevuld. Na een nog flitsender afspraak, en met goedkeuring van La Pola, stonden donderdagavond mijn Salamanca-collega's Egon en Katrijn op de lijst der genodigden. Het weer was ondertussen voor de tweede keer in vier dagen 180° gedraaid en we genoten van een BBQ bij zomerse omstandigheden. Sta me toe hier een beroep te doen op de door mij regelmatig ge(mis)bruikte uitdrukking "Eén beeld zegt meer dan...."

Tussendoor heb ik wat in de tuin gewerkt, een eindwerk nagelezen, schoolpunten verwerkt en ingetikt, geluierd in de zon, genoten van een fietstocht en een extra sauna-namiddag met veel zonneweide, een tweede keer in de tuin gewerkt en gepoetst in huis om moeder de vrouw morgen een cleane ontvangst te bereiden ten kastele Polo. Zo, dat was het.
Nu snel een douchke pakken, en naar de jaarlijkse PITO L.O.-BBQ.
Ik zie wel of er bruikbare beelden zijn voor de volgende blog.
Misschien zeggen die wel té veel....

Marco Polo

En dus...

...ben ik die trubulent haperende meimaand uiteindelijk toch doorgeraakt. Let wel, daar heb ik geen verdienste aan: het is de tijd zelve die doorgaat of blijft hangen, die soms vliegt en af en toe stilstaat maar die er steeds voor zorgt dat het leven het leven blijft. Mijn trein der traagheid trekt zich weer op gang en dus mag U zich opnieuw met enige regelmaat aan een blogsel verwachten. Terugblikkend op de voorbije periode merk ik dat U nog een beeldverslag tegoed hebt van mijn vierde PITO-uitstap.
We trokken daarvoor in goed gezelschap naar Lille-Rijsel en, geloof het of niet, ook voor deze trip hadden de collega's het allerbeste weer gereserveerd en gekregen.
Onder de L-toren en bij de ingang van het EurAlille shopping center werden we in de Japanse bloemen gezet...

Leerlingen laten tijdens een prachtig gegidste wandeling door de nieuwe stadswijk hun convergerend licht schijnen over de in te vullen vragenlijst...

Eindelijk een foto van die speciale voorgevel in de kathedraal Notre Dame de la Treille: sober, uitgevoerd in transparant marmer vormt deze een samenhang met de gothische stijl, maar breekt tegelijk met de traditionele architectuur van kathedralen uit de middeleeuwse periode. Heel mooi, zeker als de zon schijnt...

Om de thuisblijvers te plezieren werd beroep gedaan op een Franse zoete delicatesse uit de fijne patisserie van kwaliteitshuis PAUL: een doos mini-macarons met een divers smakenpallet en nog een knabbeltje voor bij de koffie en de thee...

Met dit deels voordien opgeslagen verslag is de aanzet iets makkelijker gegeven en kan ik mij een volgende keer toeleggen op de nieuwe plannen en uitdagingen die zich aan mij voordoen, de weersomstandigheden wier evolutie nog nauwelijks te volgen is en de vele fait-divers die het vernoemen niet waard zijn, maar zich in deze pagina's opwerken tot hoofdartikelen. U bent gewaarschuwd ende verwittigd en telt aldus dubbel, want die zijn er twee waard...

Marco Polo