Hopus Popus...

Tijdens het voorbije weekend deed zich de gelegenheid voor te proeven van een mij tot nu toe onbekend bier. Omdat ik wel eens iets anders wilde nuttigen dan mijn vertrouwde Duvel ging ik in op de suggestie van een serveerster in de Essense "1804" en liet mij een Hopus voorzetten. Een bitter blond bier dat in tegenstelling tot Moortgats klassieker nog wel voorzien is van een eerlijke portie gist onder de sluitdop. Voor een uitgebereide evaluatie verwijs ik U naar Bierman, wiens blog absoluut een bezoekje waard is. Ik ben er vrijwel zeker van dat menig lezer dezes die blogspot bij zijn favorieten zal plaatsen om er later nog eens een kijkje te gaan nemen. Wat mij betreft was die eerste Hopus een schot in de roos. Vandaar mijn wens- en aangepaste toverspreuk:

"Hopus, Popus, Pilatus Pas,
Ik wou dat mijn glas weer boordevol was!"

En dan nu snel het bed in, morgen vroeg uit de veren en op weg voor mijn laatste trip-met-leerlingen naar Parijs: de zogenaamde PA-REIS 2011! U hoort er later meer over.

Marco Polo

Een dag van 23, en een van 24 uren...

Hoewel deze dag slechts 23 uren telt en ik in een vlaag van overmoed vannacht nog een extra uur March Madness heb bekeken, besteed ik toch een kort moment aan de creatie van weer een nieuwe bijdrage die deze sinds bijna zes jaar aan de gang zijnde blogonderneming in leven moet houden. Hoe haalt een mens het in zijn hoofd een zinsconstructie als deze hiervoor uit de mouw te schudden, laat staan aan de andere kant van het virtuele net deze passage al lezend tot zich te nemen? Een beetje kierewiet aan beide zijden...? Het moet iets in die aard zijn.
Maar goed, ik ging het over dit weekend hebben.
Zaterdag waren de tuinaanleggers voor de derde dag op rij present. Om het verhaal kort te houden, maar U desalniettemin van de nodige informatie te voorzien grijp ik nog maar eens naar het procédé van de vier prenten in één beeld. Dat moet dan zoveel zeggen als 4.000 woorden, of nog meer...

De appelbeet van Steve heeft hopelijk niet dezelfde gevolgen als die van Adam in de hof van Eden. Met één erfzonde ligt er al meer dan genoeg druk op onze eertijds zo atletische schouders.
De kans is klein dat het die kant opgaat: in onze tuin is er geen sprake van een slang. Anderzijds mag de potentiële Eva-rol van la Pola niet onderschat worden.

Een geheel ander verhaal was onze aanwezigheid op een volleybalwedstrijd in Tisselt. De dames van MSiks Blaasveld, de club van mijn maat Louis VB, namen het zaterdagavond op tegen die van Vlamertinge, de ploeg van mijn goede vriend Eli P.
Op uitnodiging van Louis en tot grote verrassing van Eli waren wij bevoorrecht toeschouwer van deze match.

Hoewel het resultaat van de heenwedstrijd (2-3 voor MSiks) een spannende confrontatie liet vermoeden was het geboden weerwerk van Vlamertinge, in een weliswaar genietbare partij, onvoldoende om de Blaasveldse meiden van een vrij gemakkelijke 3-0 te houden. MSiks gaat naar de ereklasse ! En ik naar m'n bed, want morgen is er weer een echte 24 urendag...

Marco Polo

Et c'est parti...

De zwaluw is al lang niet meer alleen en met zijn allen kloppen zij overuren. Zoveel zelfs dat er de voorbije dagen voorwaar zomer in de lucht hing. Zon in een blauwe tot licht omfloerste hemel, weinig wind en temperaturen ver boven normaal voor de tijd van het jaar (dixit Frank DB, en die kan het weten). De bloesems waren niet te stoppen, en ook onze Japanse kerselaar liet deze kans niet voorbij gaan. Het was zijn laatste, en vandaar deze foto van een Azteekse godheid op de vensterbank die het niet begrepen heeft op de achter hem opdoemende bloesemwaas. Wegens aanpassingswerken in de tuin van Graspolderlaan 6 was beslist om de oude knar te vervangen, en dus ging hij gisteren voor de bijl, of beter: hij moest het afleggen tegen het geweld van de kettingzaag. Daar is geen kruid tegen gewassen, zelfs geen knoestige kerselaar. Bij de start van de tuinwerken kregen we al meteen te maken met een vernieuwde uitgave van de langste dag. Zo zijn die groene jongens, en zeker Steve & Lus: als het begint te kriebelen staat er geen maat op die gasten. Van 's morgens vroeg tot 's avonds veel te laat ratelde hun kettingzaag, graszodensnijder en de kleine graafkraan. Met die laatste werden de oversized wortelpartijen van de eerder genoemde kerselaar en een wilde kastanje te lijf gegaan. Het was een dubbeltje op zijn kant en de gemotoriseerde pk's hadden alle moeite om de strijd te winnen. Toch bleek ook hier weer dat de aanhouder wint, zodat een glunderende tuinmaster na een lange strijd zijn trofee kon afvoeren...

Dat was nog maar een begin, zoals later zou blijken. Daarover vertel ik U in de volgende bijdrage wel meer. Heel laat in de avond heb ik mij op Canvas nog laten verleiden om Simon & Garfunkel te volgen bij een film over het maken van Bridge over Troubled Water. Nostalgie. Prachtige muziek op een schitterende elpee en een zeer genietbare documentaire, al moest daar wel een stukje nachtrust voor ingeleverd worden.

En aangezien ik dan toch bezig was heb ik mij daarna nog begeven aan een overzicht van de gespeelde wedstrijden in de NCAA Basketball March Madness-serie. Ook rechtstreeks via het internet te volgen, en dus nog meer slaap kwijt. Maar nu ze daar aan de Sweet Sixteen bezig zijn is elke match er eentje van het hoogste niveau. De basketballeken stellen er zich vragen bij, maar de kenners weten wat ik bedoel. Nog meer nostalgie én inderdaad door dit alles zelf ook aan een langste dag bezig.
Mais, c'est parti...!!

Marco Polo

With Love from... Russia!

Al maakt één zwaluw de lente niet, het speelse vogelexemplaar houdt het mooie weer nu wel even aan de praat. Zeg ik het goed als ik U meld dat wij vandaag de vijfde zonnige dag op rij mochten noteren? En wat voor een...!? Zo'n dag waarop actievoerdsters voor Water Day zonder enig probleem uit de kleren en in het bad gaan om de aandacht te vestigen op de overconsumptie van water in onze Westerse wereld.

Terwijl zij de aquatieke rekening maken van onze eetgewoonten spuit de fontein van Trafalgar Square dat het een lieve lust is.
De bobby op de achtergrond houdt heel plichtsbewust een oog op de passanten en heeft geen aandacht voor Victoria en Monica, hoewel die regelmatig ook boven het zeepsop uit poseren...

Een gelijkaardig getalenteerde dame heeft deze dag uitgekozen om het tijdelijke voor het eeuwige in te ruilen: Liz Taylor hield het vandaag voor bekeken en heeft er een punt achter gezet.
Net geen 80, en misschien wel de strafste Cleopatra aller tijden...

Richard Burton zal het geweten hebben: zijn rustige dagen in het hiernamaals zijn geteld en een verwittigd man...
Virginia Woolf is on her way, her stairway to heaven...!!

Ook Polo & Pola hebben vandaag een stairway beklommen, zij het van een bescheidener kaliber. Om de tweede Final Four-deelname van "ons klein" te kunnen bijwonen gaan we binnenkort de verplaatsing maken naar Ekaterinburg, Rusland.
Daarbij hoort een visum, en dat zijn we gaan aanvragen bij de medewerkers van de Consul Generaal van de Russische Federatie in Antwerpen, de heer Evgeny Baranovskiy.

Het is een belevenis op zich: in alle rust en gelukkig met het mooie weer van de zwaluw, want in open lucht, wachtten wij op de stoep onze beurt af. De portier van dienst, neen niet de consul die hierboven staat afgebeeld maar een ernstig type Baconfois, lijkt recht uit de Collega's geplukt. Hij regelt de hele handel en wandel van Russen die een paspoortverlenging komen aanvragen, zij die dat al gedaan hebben maar het ge-update document komen afhalen, Belgen die om een of andere reden een inreisvisum voor Rusland willen en evenzo zij die vijf dagen eerder de aanvraag indienden en nu hun toegangspas komen halen. Er wordt beroep gedaan op Uw geduld, maar dat is ons niet vreemd aangezien wij ons bij diverse diensten van pensioenen en ziekenkassen moesten aanmelden om in regel te zijn met onze nakende op ruste-stelling. Eens binnen werden we vriendelijk verder geholpen. Afgezien van enkele ontbrekende copieën die ik een uurtje later nog kon afgeven was alles in orde. We zijn nu in het bezit van een "ticket" en bijhorende betaalbewijzen waarmee we volgende week de paspoorten mét visa kunnen afhalen. Voor een simpele donder als heer Polo is dit inderdaad een hele belevenis, en nu moet de reis nog beginnen. Ik houd die zwaluw goed in de gaten...

Marco Polo

More moon....

Gisteren beleefden we in aanloop naar de eerder aangekondigde supermaan al een prachtige dag. Het mooie weer kwam net op tijd, ook voor de wielrenners tussen Milaan en San Remo. Al wil ik U hierbij, niet zonder enige fierheid, meegeven dat ik consequent ben geweest en niet heb gekeken naar de rechtstreekse uitzending op televisie. Zelfs de commentaar van Mart Smeets heeft mij niet kunnen verleiden. U weet wel, vandaag een glansrol en morgen moeten toegeven dat er gelardeerde vette hesp tussen de boterham lag. Neen, voor mij geen tot heraldiek opgeklopte dopingverhalen meer: ik heb iets anders gedaan met mijn tijd.
Of toch niet? Ik heb mij in een oeverloos bad van zalig nietsdoen ondergedompeld en heb "den boel den boel gelaten"...
's Avonds heb ik mij in het zog van La Pola richting Roma begeven en aldaar genoten van het voorlopig laatste optreden van de heren Michiels en Leyers in hun Vlaamse theatertournee. Vooral de oude nummers (Tell me what it takes, Broken, Fallen Angel, Ain't that simple, ...) zij het telkens in een nieuw jasje, konden mij bekoren. Soulsister, al bij al een fijne belevenis.

Vandaag deden we er nog een schepje bovenop.
De Hobokense Polder baadde één dag voor de officiële start van de lente in een heuse primaveriaanse sfeer. Toch een gevolg van dat vollemaanse perigeum? We gaan het niet weten, en voor mij is dat ook van geen enkel belang want...

Dit mocht ik U zeker niet onthouden: op weg naar de Roma toonde de volle maan zich in al haar glorie en in mijn gedachten torende die gulden schijf met haar prachtige maanlandschap hoog uit boven een roesverwekkende bodyscape. De voorbije week was Allan Teger in het nieuws met zijn nieuwste Gallery of Nude Fine Art Photography. Dat bracht Uw dienaar op het idee om zelf ook nog eens een knip- & plakrealisatie te fabriceren, en dan maar meteen in de stijl van die bekende lichaamlandschapskunstenaar.
Zowel de maan aan de Antwerpse hemel als de dame op de voorgrond zijn toevallige passanten en schoven als bij wonder samen in het fotografisch droomkader.
Een mens mag al eens geluk hebben, niet...?

Marco Polo

Superma(a)n ...

De aarde, en bij uitbreiding haar bewoners mogen zich straks opmaken voor een vrij zeldzame gebeurtenis: het lunaire perigeum. Sinds 1993 heeft de maan niet meer zo dicht bij de aarde gestaan als nu. Het hemellichaam zal op 'slechts' 356.577 km van ons verwijderd zijn. Met wat geluk, een wolkenloze hemel en een vrije kalender ziet U morgenavond bovendien een "volle" maan die 14% groter zal lijken dan anders en maar liefst 70% meer licht zal weerkaatsen: de grootste en helderste volle maan in 20 jaar. Voor alle zekerheid geef ik U er meteen twee: positief en negatief, zoiets als ying en yang. Het kan de aarde maar helpen in haar poging tot overleven en voortbestaan...

Volgens sommige astrologen zou deze 'supermaan' rampzalige gevolgen kunnen hebben voor ons klimaat. Wie begin deze week niet op een andere planeet vertoefde weet dat moeder aarde absoluut geen behoefte heeft aan zo'n perigeum, of hoe U het ook mag noemen, om zich van haar scherpste kant te laten zien en dwaze dingen te doen. In Japan weten ze er alles van, maar in de verste verte nog niet hoe het daar zal aflopen.
Een zwaar verhaal, hoewel ook ver genoeg van ons bed - net als Lybië, Egypte en Bahrein - om het na enkele dagen in de vaderlandse pers al te moeten afleggen tegen het rookverbod in de horeca dat hier op 1 juli 2011 vervroegd van kracht wordt.
Een hot item dat eergisteren zelfs de voorpagina's haalde, maar waar we binnenkort hopelijk schouderophalend aan voorbij gaan. Eindelijk is het dan zover, en ik mag hopen dat het er deze keer nu eens écht van komt ook. Of zou er toch weer een Belgisch achterpoortje gevonden worden...? Geen moeilijker land om een wet er echt door te krijgen én te laten toepassen dan Belgikistan. Voor alles is er een maar en iedere keer komt er wel een drukkingsgroep op de proppen die het over een of andere discriminerende maatregel heeft. Man, man, man toch... het is om er moedeloos van te worden. We lopen hier verloren in onze regeltjes en ammendementen en raken meer en meer het pad kwijt als het om serieuze beslissingen gaat, of hoe gaan we anders verklaren dat er 9 maanden na een duidelijke verkiezingsuitslag nog steeds geen regering is. Het "record" staat vandaag op 277...
Daar kan geen superman tegenop.
De wereld draait door en gaat om zeep.
Er gebeuren rare dingen rondom mij.
En morgen schrijven wij... 278 !!

Marco Polo

4 dagen later...

De city-trip naar Valencia ligt alweer achter ons.
We hebben er zonder de geplande wedstrijd en ondanks het lamentabele weer toch het beste van gemaakt. En hoewel we voor deze uitstap een breed gamma aan vervoermiddelen hebben gebruikt werd er voor het stadsbezoek ook behoorlijk veel beroep gedaan op het lichamelijke onderstel.

Uw dienaar moest, met het excuus dat hij instond voor de lichtdrukmalige vastlegging van de activiteiten, regelmatig de groep laten gaan. U ziet echter ook dat ik niet de enige was die last had van de waaiervorming in het peloton. Om U een beeld te geven van wat er zoal te beleven viel doe ik nog maar eens een beroep op het "meer dan duizend woorden" truukje en schotel U enkele fotografische impressies voor...

Quasi onverhoopt vielen wij met ons al dan niet welgevormd achterwerk in de Valenciaanse Fallas-boter. Deze feestelijkheden die te maken hebben met het einde van de winter en de verwelkoming van de lente zetten gedurende twee weken de hele stad op stelten. Hierboven ziet U een momentopname van het dag-vuurwerk zoals het ieder etmaal om 14 uur wordt gehouden op het Plaza del Ayuntamiento. Afgeschermd binnen een stalen kooi en met de publiekelijke massa er vlak omheen jagen de diverse vuurwerkmakers iedere dag een paar honderd kilo knallers de lucht in. Een "daverend" schouwspel!

Vele straten zijn 's avonds al schitterend verlicht, en ook daarbij wordt gemakkelijkheidshalve geen rekening gehouden met eventuele aanwijzingen of opmerkingen betreffende het zuiniger omgaan met energie. Het spektakel mag een prijs hebben vinden ze hier, en dus hebben wij er ook maar van geprofiteerd. In de persoon van Roger DK, soulmate sinds vele jaren, toon ik U een meer dan tevreden toerist die zijn ogen niet kan geloven en totaal overrompeld is door de feërieke illuminatie van het geheel.

Tijdens en vooral naar het einde toe van ons bezoek werd op veel pleinen en ronde punten van start gegaan met de assemblage van de mega-grote creaties die tegen morgen moeten af zijn en dan nog te bewonderen zijn tot zondag. Geheel toevallig liepen wij deze dame op het aantrekkelijke lijf, dat echter nog verre van compleet is en waaraan met man en macht gewerkt en gesleuteld wordt. Minder toevallig is het feit dat mijn keuze op dit beeld viel en dat ik de niet afgewerkte delen om esthetische redenen middels het gebruik van een eenvoudige bijsnijd-functie verborgen houd...

De man in de hoogtewerker heeft er er zijn handen vol mee maar kan zijn ogen er ook niet afhouden. Hij bleek ook bereid om ruime overuren te kloppen. Hoe zou U zelf zijn? Om de zaak naar aloude traditie af te ronden worden tegen het einde van de week prijzen uitgereikt voor de mooiste, de origineelste, de meest tot de verbeelding sprekende en....worden zondag al die mooie creaturen in de fik gestoken. Foetsie, weg, gedaan....

Oh ja, ik mag niet vergeten om deze moeder en dochter te bedanken die mij tijdens één van de wandelingen uit de wind hebben gezet, er aldus voor zorgend dat ik binnen de tijdslimiet bij het hotel arriveerde en het weekend verder in goed gezelschap kon afsluiten. Muchas gracias!!

Marco Polo

De woestijn in voor 40 dagen...

Ik kan er mij iets bij voorstellen...

Vandaag begint de Vasten: minder eten, geen vlees, geen alcohol...
't Zou voor menigeen onder ons niet slecht zijn, denk ik:
beter voor de bloeddruk, cholesterolwaarden op niveau, paar kilootjes minder en al de daaraan gekoppelde fysieke en mentale problematieken met een fors percentage naar beneden.
Maar gaan we er aan meedoen? De meesten niet, neem ik aan.
En toch zou het ons goed van pas komen. De christelijke motivatie van de "versterving" krijgen we natuurlijk niet meer verkocht, maar de eigen gezondheid, de verminderde impact op het milieu door minder vlees te consumeren, dat mooie kleedje of die coole jeans waar we na enig afslanken eindelijk weer in geraken zijn toch evenzoveel steekhoudende argumenten die ons zouden kunnen helpen. Neen, niet élke dag natuurlijk... heer Polo vergezelt zijn vrienden op een trip naar Valencia, en daar zal naast de plaatselijke paella ook nog menig ander culinair genot zowel in vaste als vloeibare vorm de revue moeten passeren.
Maar beloofd is beloofd: ik ga de woestijn in...
Binnen 4 dagen weliswaar, en voor "hoelang"...
Dàt moet U aan die Chinees vragen!

Marco Polo

Ieder zijn vrouwendag....

Is het toeval of zat het al jarenlang in de planning? Vandaag valt Mardi Gras samen met de 100ste editie van Wereld-vrouwendag. Wat een combinatie, het zou in 2011 voorwaar een Marie Grasse kunnen heten. Al een eeuw lang viert men één keer per jaar "de vrouw". Wat heeft mensen ertoe bewogen om anno 1911, nog drie jaar voor er van een eerste wereldoorlog sprake was, een feestje te gaan bouwen om het bestaan van de vrouwelijke soortgenoot te celebreren? Was er bij de initiatiefnemers, want dat moeten toen toch mannen geweest zijn, sprake van enig visionair vermogen teneinde de onvermijdelijke opmars van de afstammelingen der Amazones te voorspellen en naar waarde én importantie in te schatten? Blijkbaar wel, want uitgerekend vandaag staan op het carnaval van Rio de meest tot de verbeelding sprekende billen en borsten klaar om deze eeuwfeestdag te kleuren en van de nodige glans en glitter te voorzien en aldus deze festiviteit niet onopgemerkt aan het mannelijk oog voorbij te laten gaan.

Veel meer kan ik er momenteel niet aan toevoegen. Of toch nog dit: straks is er Barcelona-Arsenal, U weet wel, en ook daar mogen de vrouwen mee naar kijken. Van emancipatie gesproken...

Marco Polo

A rising star...

Tussen twee Spaanse uitstappen waarbij het telkens de bedoeling is een wedstrijd van "ons klein" mee te pikken, maar daarover later meer, had ik het onvergelijkbaar en zeer gewaardeerd genoegen om een voetbalwedstrijd bij te wonen in de Antwerpse Kempen. Mijn goede vriend en L.O.-collega, Johan L., scheert met zijn team de allerhoogste toppen in de Antwerpse tweede provinciale .
KFC Antonia, want zo heet de club waar hij tegenwoordig zijn voetballeven aan verpand heeft, staat afgescheiden op de eerste plaats. Na de overwinning gisteren op het veld van zijn vorige club St Jozef Rijkevorsel (0-4) en de nederlaag van de tweede in de rangschikking staan ze zo maar even 10 punten los! Da's niet niks.
Volgens mij gaan die gasten "met de vingers in de neus" kampioen spelen. Nog 7 matchen te gaan en geen play-offs, gewoon rechtdoor naar de titel. Proficiat Johan, laat je ster maar rijzen! Voor volgend jaar in eerste provinciale kan ik je alvast een aangepaste outfit aanbevelen.

't Is eens iets anders dan een trainingsvest of een windjack.
In Barcelona loopt er ook een met dezelfde kledij en die doet het niet slecht! In een vorige bijdrage kon U lezen dat die man sukkelt met de rug en dan hoor ik bij het begin van die bewuste St Jozef-Antonia de minzame Guardiola van de Noorderkempen zijn assistent toespreken met de gevleugelde woorden: " 'k Hem last van mijne rug, Kurt!" Zo ziet U maar, niet alleen heer Polo maar ook de groten der voetbalaarde hebben rugklachten!!

Wat het verhaal van de Spaanse uitstappen betreft: onze eerstkomende trip gaat nu donderdag richting Valencia en was bedoeld om daar met de basketvrienden op zaterdagavond de topper Valencia-Salamanca bij te wonen.
Omwille van een recent afgesloten tv-contract wordt de wedstrijd echter verplaatst naar zondagmiddag, moment waarop wij al terug op weg zijn naar de luchthaven.

Jammer, maar deze keer dus géén match van Anke & Co... aldus de wetmatigheden van de heer Murphy, hier gemakkelijk-heidshalve en quasi gewoontegetrouw verkeerdelijk geciteerd in plaats van de Wet van Bedrog. Diezelfde mijnheer is niet aan zijn proefstuk toe als het om basketbalbezoekers in Salamanca gaat. Ooit misten we een vlucht en moesten we met Herman & Yoland' overboeken naar Zaragoza om dan na een autorit van 500 km diep in de nacht te arriveren. Een andere keer was er niks fout met de reis, maar moest Anke wegens ziekte forfait geven voor de match die we met Rudy & Frie wilden bekijken. Verder waren er Katrijn en Egon die ons eens achterna kwamen voor een match, maar zelf behoorlijk ziek en op halve kracht het weekend door moesten. Diezelfde twee kwamen onder begeleiding van een heuse chaperon, in de persoon van collega Noël R., moesten in Charleroi al enkele uren wachten en kwamen dus ook veel later dan gepland via Madrid ter plaatse. Dan was er mijn zus die bij haar laatste bezoek ook de geplande competitie-match zag uitstellen omwille van een te druk Europees programma. En nu dit.
Jammer, maar het is niet anders: met alle respect voor de heer Murphy die zijn uiterste best blijft doen om zijn reputatie hoog te houden. Dat is ook hij aan z'n sterrenstatus verplicht.

Marco Polo

M'n rug op...

Krokusvakantie en dientengevolge nóg meer tijd...
Ik heb geen enkel excuus meer om niks op deze webpagina te plaatsen. Zelfs mij verschuilen achter het zo gevreesde bloggers-block zal geen soelaas brengen. Een hele week is het weeral geleden en dus heb ik beslist om mij vandaag nog eens echt te "smijten", U weet wel het actuele Wetstratees om te zeggen dat ik "er helemaal voor ga".
Het is hier niet de klaagmuur, maar zo af en toe moet ik op deze blogspot mijn hart eens kunnen luchten. Noem het stoom aflaten, of mooier nog: mijn mening ventileren. Voor wat Lybië, de moslimrevolutie, de karteliaanse breuk die dreigt tussen CD&V en N-VA, de prijsstijgingen van diesel en huisbrandolie, het GDF Suez-monopolie en zoveel andere wereldschokkende toestanden en evoluties betreft moet ik U verwijzen naar professionele bloggers die zich uitgeven voor journalist, en al dan niet vanuit hun loft commentaar geven op hogergenoemd gebeuren.
Hoe lang (is géén Chinees!), maar... hoe lang gaan die door zichzelf tot kwaliteitskrant uitgeroepen media het nog uitzingen? In een steeds sneller voorthollende wereld blijven zij maar hameren op de diepere waarde van hun berichtgeving en de kwaliteit en niveau van hun onderbouwde stellingname.
Precies of dat nog veel aarde aan de politieke dijk brengt?!
Een maand geleden kwam The Huffington Post in het nieuws. Vooral de verkoop ervan en de overname door AOL haalde toen de klassieke headlines, verder kwamen ze niet. Ondertussen draait die internetkrant op volle toeren en zijn de kwaliteitsmedia dikwijls op achtervolgen aangewezen. Wat haalt het nog uit?
Bij snelle verslaggeving kunnen de kranten het niet meer halen van het internet. Voor overzichtelijke standpunten en al dan niet populariserende beschouwingen is er meer tijd en ruimte in weekbladen en tijdschriften, en voor geschiedkundige analyses of predicties kunnen we ons beter richten tot de echte vaklui: de historici die deze ontwikkelingen in een meer omvattend tijdskader kunnen plaatsen. Ze kunnen m'n rug op...
Welke nieuwsgaring blijft er dan nog over?

Inderdaad: dat ook Pep Guardiola sukkelt met de rug, net als Uw dienaar. In de loop van de voorbije week liet ik mij verleiden tot enige handarbeid van het zwaardere soort. Niet dat het om een gigantische opdracht ging: een handje toesteken noemde ik dat vroeger. Eerder de vaststelling dat mijn ouwe lijf dergelijke hand- en spandiensten niet meer ongestraft kan uitvoeren weegt mij zwaarder dan ik had verwacht. L4 en L5 lijken het niet meer zo goed met elkaar te kunnen vinden en zorgen voor een onaangenaam lage ruggevoel. Het betert stilaan, en de warme crème die Bram mij gaf zorgt voor verlichting. La Pola dringt aan op professionele hulp, maar angsthaas als ik ben geef ik mezelf nog enkele dagen om het met de eigen huis-, tuin- en keukenmiddeltjes te proberen. We zien wel...

Die arme Guardiola is nog maar 40 jaar.
Misschien stuur ik Bram wel naar Barcelona: kan hij Pep voor de match ook een busje wondercrème gaan overhandigen...

Marco Polo