Winterse wirwar...

Na de festiviteiten van het vorige weekend werd een verbaasd kijkende Polo met zijn neus op de Antwerpse feiten gedrukt. Om in de stijl van mijn laatst aangekocht citatenboek te blijven, pleeg ik er eentje uit de eigen mouw: Post convivium, sequit accumulator purgamentis. Na het feest, zeg maar achter de stoet, komt de vuilkar. Om U te zeggen dat niet alles rozegeur en maneschijn is. De soixantenaire van La Pola werd op waardige en vreugdevolle wijze gevierd, en tegelijkertijd werden al afspraken gemaakt om het een volgende keer minstens even feestelijk te doen. We wensen haar nog vele jaren.... wat niet kan gezegd worden van haar Corsa'ke, dat het na ruim één decennium trouwe dienst nu ongeveer voor bekeken houdt. "Het" was vrijdag met geen ene mogelijkheid aan de praat te krijgen. Dat wordt afleveren, inleveren, over and out. Tegelijkertijd begint mijn motorisch en klimaatbeschermend voertuig, de Signum, ook tekenen van o.a. aircosologisch verval te vertonen en dus speel ik hier eveneens met de idee om het trouwe vehikel aan de kant te schuiven en binnen afzienbare tijd in zijn vervanging te voorzien. Hopelijk wordt dat schuiven niet al te letterlijk opgenomen, want met de plotse én vroege winteropstoot zijn de omringende wegen van een oppervlakkige gladheid voorzien die we de laatste tijd niet meer gewoon waren. Opletten is dus de boodschap, ook met de vervangwagen die tijdelijk de Corsa vervangt. Want ja, het definitieve afscheid is nog even uitgesteld. Een nieuwe startmotor blijkt toch nog een haalbare optie te zijn: we zien wel waar het scheepje strandt... Naast het auto-verhaal is er ook nog een radiator-story: het nieuwe onderdeel dat twee weken geleden aan onze centrale verwarmingsvoorziening werd toegevoegd functioneert niet naar behoren. Die installateur moet nog maar eens langskomen, en een efforreke doen!! Ook hier hoop ik op een goede afloop. Natuurlijk zijn deze strubbelingen niets in vergelijking met de winterse problemen waarmee de daklozen, sans-papiers en asielzoekers tegenwoordig te kampen hebben. Mijn winterse problematiek is volgende week opgelost, en daarna kijk ik rustig uit naar een aanvaardbare mobiliteitsoplossing in het komende voorjaar. Time will(em) tell me...
Of diezelfde tijd raad, laat staan een oplossing gaat brengen voor Lierse (7-0 en voetbal van m'n kl**ten), Brugge (2-1 en een zevende nederlaag in de competitie), Ajax (met de billen bloot tegen Real en Suarez voor 7 speeldagen uitgesloten) en Real Madrid (zonet een 5-0 pandoering geslikt op Barcelona) is nog maar de vraag: een paar aankopen tijdens de winterstop en hier en daar een trainer op den dop... 't Is nog maar eind november en de winterse wirwar is al compleet!

P.S. En kijk, ik heb net deze tekst nagelezen, gepubliceerd en zie dan op internet dat Beerschot zo'n vijf minuten geleden Glenn De Boeck als coach ontslagen heeft. Den Beerschot, ja... die was ik natuurlijk vergeten!!

Marco Polo

Miss Sixty and more...

En wederom is er een groot gat geslagen tussen twee opeenvolgende blogitems. Er moet etwas los sein in de planning en periodisering van heer Polo, zeker wat zijn schrijf- en publicatieritme betreft. Om de boel enigzins aan te wakkeren en mezelf weer op de rails te zetten ben ik vandaag overgegaan tot de aanschaf van een meer dan prijzenswaardig drukwerk.

Onder de gevleugelde titel "Verba volant, scripta manent" is een Latijns gezegden- en spreekwoordenboekje van de Lannoo-persen gerold en door Knack ter vorming ende verstrooiing aan de abonnees voorgesteld. Gezien de meer dan favorabele aankoopprijs van dit frivole document kon ik deze opportuniteit niet aan mij laten voorbijgaan, laat staan dat ik het zou negeren. Als ik mij nu meteen op de studie van deze Latijnse oneliners gooi zal Bart De Wever binnen enkele weken aan mij een kwaaie Allerslimste Mens-klant hebben.
Ik heb er alvast eentje uitgehaald dat mij ervan kon overtuigen om te blijven bloggen: "Qui scribit, bis legit." Wie schrijft, leest (minstens) twee keer. In mijn geval is dat zelfs niet voldoende: klopt de zinsbouw, staan er niet teveel fouten in, snap ik zelf wel wat ik uit de mouw geschud en op het klavier getokkeld heb, slaat het geschrevene op iets of niets en is het aldus verwekte proza geschikt ende waardig om aan mijn hooggeëerd publiek te worden voorgelegd? Daarom lees ik dit blogepistel meerdere malen alvorens op de publicatieknop te drukken.

Gelukkig zijn er tegenwoordig ook fotografische weergaven die, zoals U allen ondertussen wel weet omdat het alhier tot in den treure werd herhaald, meer zeggen dan de welbekende duizend woorden. Ik maak er hier nog eens gebruik van om U een impressie te geven van wat er zich verleden zaterdag afspeelde aan de Hobokense boorden van de Schelde...

La Pola heeft de 60 lappen goed doorstaan, en dientengevolge haar Rubicon overgestoken !! Rocco en Arturo hebben hun muzikale duit in het zakje gedaan, de Miss'en waren in hun nopjes, net als de respectieve partners: "Wij stonden erbij, en keken ernaar." En last, but absolutely not least gaat mijn eeuwigdurende dank naar de aanwezige afstammelingen voor de schitterende arrangementen en het niet aflatende portretten-trekken, de hele nacht lang. Zo kom ik zelf ook nog eens op een foto te staan...

Marco Polo

Zondvloed en andere calamiteiten in België...

De voorbije week is er weer eentje om in te kaderen.
Om te beginnen was er de zondvloed over België, tijdens dewelke vooral Oostvlaamse en Vlaams-Brabantse gemeenten het gelag moesten betalen van de kortzichtige milieu- en verkavelings-reglementering in ons op sterven na dode vaderland. In Wallonië wordt gebaggerd en hier niet: geen of gebrekkige communicatie dienaangaande tussen de beide regio's zorgde ervoor dat sommige rivieren in Vlaanderen wel buiten hun oevers moesten treden.
En da's dan nog zacht uitgedrukt: het liep op meer dan één plek de spui(t)gaten uit! Zelfs mijn zaterdagse tocht naar de sauna werd een zich herhaaldelijk vastlopende zoektocht naar overdrukke om- en/of binnenwegen teneinde een ondergelopen stuk Hemiksem-Schelle te vermijden. Uiteindelijk bleek dit slechts klein bier, vergeleken bij wat men elders te verduren kreeg. Het was met die uitzonderlijke regenval een paar dagen grote paniek in Belgarije. Maar dat hebben we hier ook als er 5 centimeter sneeuw valt of als de thermometers 4 dagen tegen de 30° Celsius aanwijzen. Het is blijkbaar moeilijk om in dit hoogontwikkeld West-Europees apenland een aanzet te geven tot goed bestuur, en wellicht helemaal onmogelijk om dit laatste te vertalen in daadwerkelijke realisaties die ook op termijn resultaat opleveren.

Bij deze stel ik dan ook vast dat God in de hemel nog geen haar veranderd is sedert hij ten tijde van Noah de aarde een eerste keer onder water zette: als het fout loopt straft hij. En blijkbaar heeft België het verdiend: wie niet horen wil ...

Toch hebben Polo & Pola het niet aan hun hart laten komen en zich al evenmin door de watergoden laten intimideren. In de gutsende regen zijn wij zondag naar Mechelen gereden om aldaar een eerder dit jaar ontvangen Bongobon "Ontbijt met bubbels" te verzilveren. Het was een voltreffer.
Bij deze kan ik U dus de PURO in Mechelen warm aanbevelen als het gaat om een lekker en verzorgd ontbijt en het iets meer mag zijn. Ontbeten werd er daags nadien wederom, en voor La Pola was dat opnieuw met bubbels.
Om ervoor te zorgen dat hun vriendin haar zestigste verjaardag niet zou vergeten waren Leen en Katie in alle vroegte afgezakt naar Hoboken. Totaal verrast en niets vermoedend ontwaakte La Pola onder de tweestemmige uitvoering van een nooit eerder gehoord Happy Birthday. Of was het toch een hoopgevend Lang zal ze leven in evenzoveel toonaarden...?

Het was een schitterende surprise en aansluitend een prachtige dag, waarvoor dank aan de initiatiefneemsters. Merci!
Verder stond er deze week nog de grootouderdag bij Witse op het programma, zwaaide ik Lambert - de liefste drukker van PITO - uit op zijn afscheidsreceptie en zat ik diezelfde avond nog aan tafel met Georges & Co om bij te babbelen en te genieten in restaurant DEGUSTATION in Berchem. U ziet het zelf: het mag weeral een wonder heten dat ik deze week heelhuids ben doorgekomen. En dan gaan we er vanavond nog zestig lappen op geven!

Als dat maar goed afloopt...

Marco Polo

Bloemkool-, pompoen- en kreeftensoep...

Zo te zien aan het blogarchief steven ik in deze maand november op een heus productiedieptepunt af. Dit is nog maar de vierde publicatie, terwijl de dagteller vervaarlijk dicht de Iden nadert. Aan U, lezers en lezeressen, zal het niet gelegen hebben.
Volgens de door Blogspot.com geheel vrijblijvend aangereikte statistieken is deze blog tijdens de afgelopen vier weken een kleine 1800 keer geopend. 't Moet zijn dat het heersende schijtweer een positieve invloed heeft op het tijdsverspillend recreatief bezig zijn van onze medemensen. Met zoveel bezoeker(ster)s voel ik natuurlijk de drang en de plicht om met iets meer regelmaat plaats te nemen aan het klavier. Dat er deze dagen niet zoveel te vertellen is mag geen excuus zijn om aan mijn gedane belofte van doordeweeks huis-, tuin- en keukenverslaggever te ontkomen.
Dit laatste komt goed van pas na een culinair avondje ten huize Luigi, de strijdmakker wiens achtergronden en diepe roerselen U kan ontdekken op de hiernaast geparkeerde Luctor et emergo-blog. Hij presenteerde bloemkoolsoep en crème brulé als respectieflijk pro- en epiloog omheen een gedegen corpus van mosselen op Philippiense wijze. Tussen de schotels en de aangepaste dranken door werd gegraven en gespit in ons en andermans verleden, kwam de Groote Oorlog uiteraard aan bod en passeerden Brusselmans, Verhulst, Toon Hermans, de jarige Neil Young, de pas overleden Harry Mulisch en de onvermijdelijke Hugo Claus de revue. De correct getimede degustatie van een naar goede gewoonte zelf uitgeschonken Duvel sloot een gezellige avond waardig af. Veel moest er deze keer niet geëvalueerd worden, maar dat kan bij een volgende gelegenheid al helemaal anders uitvallen. Ik ben er klaar voor...
Dat ik mij vandaag ondanks het overstromingsgevaar aan de bereiding van een zoveelste pompoensoepvariant waagde mag in deze context niet zwaarder wegen dan een voetnoot. Een dolle mix van wortel, appel, zoete ajuin, sjalot, gekruid spek en voorwaar een portie pompoen bleek achteraf zelfs eetbaar en met enige goede wil genietbaar. Gebakken appelschijfjes met een tikkeltje kurkuma eroverheen, net voor het opdienen in de soep gedropt, gaven aan het geheel een verre Oosterse toets.
Ook eens proberen...?!

Dan is het nu tijd voor een saunabeurt. Ik sprokkel mijn benodigdheden bij elkaar: handdoeken, slippers, badjas en...
een van Luigi geleend Claus-boek om de rustpauzes in te vullen:
Het jaar van de Kreeft.
Zelf een kreeft zijnde kan ik wellicht nog een en ander opsteken bij het uiteindelijk lezen van dit door mij al te lang veronachtzaamde Claus-product. In 1972 rolde het boek van de persen en reeds in 1975 mochten Rutger Hauer en Willeke van Ammelrooy in de gelijknamige verfilming hun gangen gaan. Die moet ik dan maar eens kopen, lenen, downloaden.... maar alleszins bekijken.

Marco Polo

En vandaag is het de elfde...

Voorlopig is er nog weinig beterschap merkbaar in de snelheid waarmee de tijd blijft verder razen. Het lijkt pas gisteren dat ik nog op de hoogten van de Sierra de Francia stond en uitkeek over Portugal. Vandaag zijn we al een week verder, mijn werk tweedaagse is voorbij en de eerste echte herfstorm drukt zijn stempel op 11 november. Dat de bijhorende rukwinden voor prangende situaties zorgen ziet U op onderstaande prent...

De kleur van het door natuurgeweld overmeesterde regenscherm herinnert er mij aan dat zoonlief in Amsterdam vandaag gewoon aan de slag bleef: voor die Hollanders geen vrije dag om het einde van de Groote Oorlog te herdenken. In "14-18" hadden zij er ook niet veel mee te maken. Wij des te meer, en ook al de geallieerden die van heinde en verre naar de Westhoek werden gestuurd om den Duits te lijf te gaan en in de Westvlaamse klei te versmoren.

Passchendaele 1917, Passendale pour les Flamands, staat wereldwijd bekend om zijn onmenselijke veldslagen en is het synoniem van doelloosheid, militaire verspilling en zinloos geweld. Ben eens benieuwd hoe dat in The Battle of Passchendaele wordt aangekaart?
Er was geen beter moment denkbaar om deze met Knackvoordeel aangeboden DVD te kopen dan nu, want...

Om het memoriaal geheel nog extra kracht bij te zetten steekt de kalendermaker af en toe een handje toe: al naargelang de situatie wordt aan deze elfde, voor of na, een brugdag gekoppeld. Tijd dus om eindelijk nog eens op die onder het stof geraakte homeo-petomeo-trainer te kruipen en de hierboven aangehaalde film te bekijken. Dit jaar wordt dat de twaalfde, morgen dus, die als vrijdag ideaal tussen de elfde en het weekend verdoken ligt. Wat dat betreft is er weinig verschil met Nederland, want daar wist Herman Van Veen het al in 1970, en zingt sinsdien nog steeds...

En vandaag is het de elfde
en hij is precies hetzelfde,
als de twaalfde of de tiende
ik kreeg wat ik verdiende
rozegeur, maneschijn
rozegeur, maneschijn
roze schijn.

Wist den Herman toen al
van 11 november-wanten ?

En om die ene biezondere bij deze gerust te stellen, grijp ik vandaag als afsluiter naar een dienstmededeling : het lot heeft beslist dat vanavond een fles Coteaux du Languedoc werd ontkurkt. Paste perfect bij een heerlijke spaghetti à la Pola...

Marco Polo

Moeilijke tijden...?!!

Allereerst voel ik mij verplicht U allen, en een ongeduldige jonge voetbaltrainer in het bijzonder, mijn oprechte verontschuldigingen aan te bieden voor het lange uitblijven van dit nieuwe epistel. U zal het waarschijnlijk niet willen geloven, maar voor mij is deze laatste week wederom voorbij gevlogen en ontbrak zelfs de tijd om mijn blogengagement na te komen. Nauwelijks had ik mij aangepast aan en neergelegd bij de idee dat er mij een ganse week verlof te wachten stond of ik had mijn Ryanair-handbagage reeds gepakt en stond gezakt klaar om te vertrekken. Woensdag zouden we van Charleroi naar Valladolid vliegen om vandaar door te tuffen naar Salamanca: naar goede gewoonte gingen we onze jongste spruit opzoeken en haar ondersteunen bij enkele basketbaloptredens aldaar. Een mens moet er af en toe eens tussenuit, nietwaar?! Sinds afgelopen jaar brengen wij de vooravond van deze trip ter ontstressing door in een hotel nabij de luchthaven: geen gedoe met files op de Brusselse ring, geen parkeerplaats zoeken en nog minder lopen en sleuren met de trolleys om toch maar niet te laat te komen aan de incheckbalie. Hotel South is wat dat betreft een aanrader met een goed bed, een schitterend ontbijtbuffet en een zeer gedegen en betrouwbare dienstverlening in de vorm van een gratis shuttle-dienst naar en van Brussels South Airport. Op die manier begint je reis uiteraard een dag eerder, en ook daar doen we het voor: een XXL weekend met nog meer variatie op diverse locaties.
De vlucht is prima verlopen, en vanaf de eerste minuut op Spaanse bodem werden we getracteerd op schitterend nazomers herfstweer. Is er dan iets mooier om aan dit autumniaal divertimento te beginnen dan een carajillo en een pintje op een zonnige Plaza Mayor...

We pikten 's avonds een Euroleague-wedstrijd met bijhorende overwinning mee en lieten ons nog even verwennen in een Spaanse brasserie. Daarna was het meer dan tijd om ons bedje te spreiden en onszelve te ruste te leggen. De volgende ochtend lieten we dochterlief volgens afspraak rusten, en trokken er zelf voor een tweetal dagen op uit. Ciudad Rodrigo... een stadje waar Napoleon en Wellington blijkbaar hun latere Waterloo-confrontatie al eens uitgeprobeerd hebben. De herinnering aan die opeenvolgende Franse en Engelse bezettingstroepen wordt er 200 jaar na datum nog steeds in ere gehouden...

Waar denkt U dat wij de nacht hebben doorgebracht?
Juist: in de kamer achter dat balkon met schildwacht!!
En of we rustig geslapen hebben...

De volgende dag was het de beurt aan een stukje Sierra de Francia. We kozen deze keer voor een uitkijk van op de Peña de Francia: helder blauw en eindeloos uitzicht over Portugal in het westen en Salamanca onder de wolken in het noordoosten.
Daar konden ze er toen een kruis over maken...

Na de afdaling stopten we voor een lunch in de buurt van La Alberca en reden daarna verder naar een van de kleinste dorpen in de buurt: San Martin del Castañar. Tijdens de ruime siësta, tussen twaalf en vijf, is er geen kat te zien op straat, of wat daarvoor moet doorgaan. Hier zijn waarschijnlijk de proefopnames gedraaid voor...

Ze hebben daar in die uithoek van Spanje wél een eigen Plaza de Toros, trouwens een van de oudste in het hele land, die nog jaarlijks gebruikt wordt tijdens de corrida van de Visitación op
10 augustus, maar er nu net als de rest eerder verlaten bijligt.

Wat ik niet zo direct verwacht had op deze plek is onderstaande impressie van een heus basketbalveld. Onder het oog van de klokkentoren kunnen de jonge Castañars, als die er nog zijn, hier hun overtollige energie kwijt...

En anders is het een goede plek voor de oudjes om mooie herinneringen op te halen. Dat is nog eens een idee om daar een weekendje met m'n oude basketvrienden door te brengen.
Wie weet...
Onze tijd raakte daarmee stilaan op, en we zetten dan ook koers naar Salamanca-City. Daar volgde nog een zonnige zaterdag met een gewonnen competitiematch in de vooravond en een heerlijke cena uit de mediterrane keuken van La Mezzanine als afsluiter.
Een heerlijke invulling van een welverdiende herfstvakantie.
Of had U iets anders verwacht?
't Zijn toch moeilijke tijden, niet...?!

Marco Polo

Bloedworst voor een koekoek....

We hebben tijdens de voorbije oktobermaand de zomer definitief achter ons gelaten en zijn zonder dralen de herfst ingegaan. Gisteren, het laatste etmaal van oktober, kregen we er de wintertijd gratis en bijna onopgemerkt bovenop.
November heeft haar bijnaam niet gestolen.
Boven slacht- of bloed- verkies ik haar als nevelmaand.
Aldus omfloersten mist en kleffe nevelslierten op deze Allerheiligendag de ochtendlijke vergezichten over het polderlandschap en verhulden de kleurig knallende herfstsymfonie van de vorige dagen.
Een mens zou er voorwaar neerslachtig van worden.
Dus toch maar de slachtmaand...?
Mij zal dat in deze worst wezen: bloedworst, welteverstaan!!
Dan maar meteen op zoek naar de seizoensgebonden inhoud van mijn ego, al dan niet ontdubbelde persoonlijkheid.
Daarbij laat ik mij als zo dikwijls leiden door indrukken, afdrukken, lichtdrukmalen en vertekende prenten.
Kijkt U even mee over mijn schouder wat voor dwaze resultaten de nachtelijke zinsbegoochelingen kunnen opleveren.

Dezelfde boom, dezelfde persoon, allebei een hoed en allebei goed... in hun vel. Ondanks de wisseling van de seizoenen en het verlopen van de jaren kan heer Polo nog tegen een stootje. Uiteraard is er voor ieder jaargetijde een aangepaste outfit, en dat maakt van Marco... at least a man for two seasons!
Blijkbaar al voldoende om binnen de kortste keren een echte fanclub op de been te brengen van waaruit de merchandising op hoogst professionele wijze wordt gestuurd. Hoe anders is de gepersonaliseerde kledij van haar achtenswaardige en wereldberoemde leden te verklaren...

Totaal verdwaasd en half van de kaart duikel ik de tweede helft van mijn herfstbreak in. Laat het U niet beïnvloeden in Uw doen of laten, noch verontrusten in Uw gedachten: de fanclub staat als één man achter mij, en veel gekker kan die ene vooraan in het midden kan en zal het niet meer worden. Laat die koekoek maar vliegen....

Marco Polo