Too busy to be true...

De voorjaarskoersen zitten er (gelukkig) weer op en behoudens een flits van Gilbert en een geheel onverwacht goed moment van Boonen was er voor de Belgische coureurs geen eer te rapen. Niet dat ik daar wakker van lig, het zal heer Polo zelfs droge worst wezen in dit geval. "Waarom dan toch deze materie onder de laboratoriumloep genomen?" vraagt U zich geheel terecht af. Het hoort nu eenmaal bij het voorjaarlijkse sportpatrimonium waarin onze nationale wielertrots eertijds veel meer brokken maakte dan heden ten dage, en dus zal er wel een nostalgische aandrang zitten achter deze voor het moment zeer on-Poloiaanse maar tevens geheel ongevaarlijke reflex.

 

Veel tijd heb ik niet gespendeerd aan het bekijken van de zogenaamde voorjaarsklassiekers, dus daar moet ik mij niet druk om maken. Een veelvoud van de aandacht ging trouwens naar die andere voorjaarstraditie waaraan ik mij vroeger als deelnemer overgaf en waarbij ik tegenwoordig noodgedwongen de rol van toeschouwer of volger op mij neem. De voorjaarsmarathons! Twee weken geleden creëerde ik nog zitvlees tijdens de live-reportage van de London Marathon: sweet memories and lots of emotions.

 

Afgelopen weekend was ik echter de bevoorrechte getuige/volger/fotograaf van Ellekeuh VH die de marathon van Antwerpen op haar palmares kwam schrijven. Er waren nog bekenden in het pak, maar Serge, Dimi noch Bjorn heb ik kunnen opsnorren tijdens mijn heen en weer pendelen tussen de verschillende pacemakerbalonnen...

 

Ellekeuh! van haar kant liep een prachtig parcours en finishte, ondanks de beruchte klop van de hamer, heel properkens beneden de vier urengrens. Chapeau 'madam', zoals een anonieme supporter je ruim over halfweg nog toeriep. Knappe prestatie ook van de andere kameraden, en zelf was ik meer dan blij dat ik het van zo dicht kon volgen. Dat maakt toch iets goed van het grote gemis.

 

Rustiger, maar zeker even beklijvend gaat het eraan toe in The Crucible Theatre van Sheffield. Daar caramboleren ze het WK Snooker bij mekaar en kletsen ze de ene na de andere rode in de pockets. Misschien eerder iets voor oudere mensen, en dus wordt heer Polo er ondanks de spannende frames toch rustig van. Je kan er de hele dag naar kijken met die ochtend-, middag- en avondsessies en als het echt moet kan je op de meest onmogelijke momenten op Eurosport en BBC ook nog voor de herhalingen terecht. Marathonuitzendingen...

Prop daar nog af en toe wat voetbal tussen, hoewel... Da's nu een sport die zichzelf de das aan het omdoen is. Ze moeten het van de spanning hebben, maar die wordt zowel in de eindfase van de Champions League als tijdens de play-offs van de Belgische Jupiler League probleemloos onderhouden door de boel te blokkeren, niet te willen voetballen en dus in een tactisch hoogstaand maar spektakelloos partijtje rondspelen te laten verzanden. Mooi is anders. Neem daar dan nog de hele heisa bij omtrent de arbitrage: discutabele fases die volgens de betrokkenen nooit correct beoordeeld worden, scheidsrechters die constant de kop van jut zijn en bonden en verantwoordelijken die pertinent blijven weigeren om beroep te doen op technologische hulpmiddelen die het de referees wat gemakkelijker zouden maken om juiste beslissingen te treffen.

 

Geef mij dan maar basketbal. Over de grote plas zijn ze vorige week aan hun play-offs begonnen. De échte dan!! Spanning en spektakel zat. Een mens kan met moeite de opeenvolgende wedstrijden bekijken en dus hebben ze daar de 'condensed games' gelanceerd in de uitgestelde verslaggeving. Op NBA.com en via Apple TV kan heer Polo zich onophoudelijk vergapen aan de knapste en meest beklijvende acties van de meest attractieve sport ter wereld. Binnenkort gaan we conference finals in, en van dan af wordt het bij regelmaat live kijken tijdens de nachturen. Too busy to be true...!!

Marco Polo

Veel cijfers tussen de letters...

2014... om maar meteen met de cijfers te beginnen, is zo'n jaar waarin Pasen in al zijn omslachtige glorie het slotweekend van de gelijknamige schoolvakantie in beslag neemt. In het vakjargon spreekt men dan van 'ne late Pasen' die de kalenderplanners ertoe noopt om de veertien dagen Easterbreak in totaliteit voor het eieren- en verrijzenisfeest te proppen. Op die manier mogen leerlingen en leerkrachten om de zoveel jaar ook eens genieten van die extra officiële verlofdag op Paasmaandag. Voil à, dat hebben ze weer gehad! Net als het mooie weer, waarvan we naar mijn aanvoelen tijdens de voorbije weken in ruime mate hebben mogen genieten en hetwelk nog een tijdje blijkt aan te houden. Sabine H. en Frank D.B. zijn hopeloos op zoek naar depressies en koudefronten. Iedere avond blijven zij hun kijkers waarschuwen voor neerslag in allerlei vorm, terwijl de pelouses in onze Vlaamse verkavelingen met de dag schraler en rosser worden en de sproeiers de uitbundig bloeiende tuinperken niet bijgewaterd krijgen.

Met vandaag een ferme 25 graden op de thermometer zal het weer dicht bij een warmste 25 april aller tijden zijn. Mooi toch, zodat Uw evangelisatoire webkrabbelaar zijn naamdag in zomerse omstandigheden kan vieren: Santo Marco!

In de jaren '50 van de vorige eeuw waren de vier evangelisten absolute inspiratietoppers wanneer het ging om jongensnamen. Johannes, Lucas, Mattheus en als het even kon mocht het ook een Marcus zijn: zij leverden in alle mogelijke varianten de benaming voor een groot gedeelte van het mannelijke nageslacht in onze Lage Landen en ver daarbuiten. Neem van mij aan dat ik mijn ouders nog elke dag dankbaar ben om de naamkeuze voor hun telg en dat ik Marc, Mark, Marco of Marrek veruit verkies boven Abel,  Manasse,  Abiram of welke andere bijbelse eerstgeborene-benaming dan ook. Merci, Pierre en Josée!

Eens de Paas- of welke andere vakantie dan ook achter de rug mogen wij ons opmaken voor een aangepast verkeersbericht op de radio: deze keer stond er tijdens de ochtendspits van die eerste werkdag 266 kilometer file op de Vlaamse wegen. Geen rond getal, maar wel genoeg om even bij 'stil' te staan. Dat kunnen zij die toen onderweg waren alleen maar bevestigen.

'Ons klein' kwam dicht in de buurt bij dat recordcijfer: als gast in het Sportcafé van ATV mocht ze na een basketinterview over KaBo het programma afsluiten met een minuutje vogelpik. Voor Anke genoeg om 259 bij mekaar te 'pikken' en zo post te vatten net achter Jan 'Caje' Ceulemans in de lijst van beste ATV-vogelaars. Voor leuk basketbalnieuws kijken we samen met haar uit naar het komende seizoen: 2014-2015 zal een nieuwe uitdaging betekenen en die wil ze zeker niet uit de weg gaan. Meer nieuws volgt later. Zo rond de klok van half twaalf...

Het laatste getal in deze bijdrage is 17, mijn geluksnummer. Maar niet alleen daarom staat het hier te pronken als afsluiter. De ware reden is dat Jean-Marie Pfaff deze cijfercombinatie in een nooit eerder geziene context ten berde bracht. Tijdens een van de Europese voetbalwedstrijden zat hij deze week als analyst/commentator in de studio en had hij het over zijn huidige opvolger bij de Münchener Mannschaft: Manuel Neuer. En wat 'der Jean-Marie' zo geweldig vindt aan Neuer? Dat hij mee vooruit voetbalt en regelmatig uit 'de 17 meter' komt om zijn verdedigers voetballend te steunen en te sturen. Da's knap, zoiets als Stanley Menzo in de jaren '80 onder Aad De Mos... alleen speelde die voor de 16. Dezelfde 16 waarbinnen de penalty gefloten wordt, waarin veel volk zich verzamelt bij een hoekschop of waarbuiten een keeper de bal niet met de handen mag spelen. Maar de 17...?? Ik hou het toch gewoon bij 'my lucky number', JM!

Marco Polo

Rotterdam tussen pot en pint...

Niet moeilijk dat er hier de laatste tijd zo weinig te rapen valt: heer Polo bevindt zich meer buiten dan binnen de afbakening van zijn homespot, paart weliswaar het nuttige aan het aangename, maar is zodanig benomen door allerhande activiteiten dat de gelegenheid om daarover een blogske te plegen wel eens ontbreekt. Na de Hallerbos-escapade was het verzamelde beeldmateriaal nauwelijks van de geheugenkaart naar de laptop overgeschreven, stonden de pixels nog na te trillen op de externe harde schijf, of Marco zat alweer in een busje richting Rotterdam om met enkele gelijkgezinde curieuzeneuze mosterdpot-fotografen de stad van Mario Been, Hugo Borst, Leo Beenhakker, Joke Bruijs en Kees Brusse... om het maar bij enkele BRB's - bekende Rotterdammers met een B - te houden. Matthijs en Lukas, de initiatiefnemers van de trip,  hebben ons een pittige dag aangeboden met heel wat leerrijke fotosituaties en tips en behoorlijk wat wandelkilometers. Ze zorgden bovendien voor schitterend weer, hoewel zij dat zelf niet als hun eigen verdienste zagen. Wie had er dan wel voor gezorgd... Frank Deboosere misschien?? Bij mijn weten was het pas de tweede keer dat ik de havenstad aan de Maasdelta bezocht, en net als die keer in 1987 toen ik er de marathon liep was het een mooie zonnige dag. Toen een nadeel, want eigenlijk veel te warm om zo lang te lopen, maar nu de ideale conditie om de vele gebouwen en monumenten onder goede omstandigheden via objektief en sensor op de SD-kaart te registreren.  Eindelijk heb ik met eigen ogen de veelbesproken kubuswoningen van Piet Blom aanschouwd...

Controversiële architectuur, maar ik zou zo'n stadswoning zelf wel eens willen uitproberen en het bezoekje aan een als mini-museum ingerichte woon-unit heeft die goesting zelfs nog wat aangewakkerd. Eens kijken of we in de nabije toekomst een weekendje R'dam kunnen doen, en overnachten in de jeugdherberg StayOkay. Experimentje? Verder liepen we over de Erasmusbrug: R'dam en bruggen... ook daar hangt een marathonherinnering aan vast, zij het dat het om een foute parcoursinschatting ging toen de Maasbrug in zicht kwam. Ik dacht dat ik er bijna was, maar dat viel ferm tegen, ik was er bijna... geweest!

Nu wordt er, zeker bij mooi weer, ruimschoots tijd uitgetrokken om te rusten en te recupereren na het oversteken van weer een brug. Prachtig uitzicht trouwens. Fijne dag, mooie dingen gezien en veel foto-ervaring opgedaan. Ik zou nog veel plaatjes kunnen posten, maar zoals steeds stel ik voor dat zij die meer willen weten en zien gewoon eens langslopen of een afspraak maken, dan kunnen we tussen pot en pint...

Afsluiten doe ik deze keer met een beeld van het gloednieuwe Centraal Station van Rotterdam: Station Kapsalon! Ook daar hoort meer uitleg bij. Inderdaad: bij een afspraak, tussen pot en pint!

Marco Polo

Semana botanica & Logica...

We hebben het er hier recentelijk nog niet over gehad, maar Semana Santa draait ondertussen op volle toeren. Na voze woensdag en witte donderdag zijn we middels goede vrijdag aan de vooravond van paaszaterdag beland. Ook de nieuw testamentaire klok tikt onverbiddelijk en snel, de passie is bijna uitgepreekt en dus mag de vos weldra gaan rusten. Nog een paar klokken die de obligate paaseieren boven onze Polder komen droppen en dan zit het er weer op voor een jaar. Het hele gebeuren was mij bijna ontgaan met al die reisjes en uitstappen. Het is vollen bak voorjaar in Hoboken, weliswaar met meteorologische ups & downs, en dan slaat heer Polo zijn vleugels uit om de wereld te verkennen. Turkije is nog maar net achter de rug, of Uw portrettentrekkende vriend dirigeerde zijn schreden en gemotoriseerde vierwieler richting Hallerbos. Van horen zeggen, en dit jaar ook van lezen in SHOOT, was ik te weten gekomen dat daar in het voorjaar een mooi natuurspektakel te bewonderen valt. Van half april tot half mei, afhankelijk van de saisonale omstandigheden, staan de boshellingen daar te pronken in een blauwpaarse bloemenpracht. De moeite waard, zo waard zelfs dat ik er 's morgens alleen op uittrok om foto's te maken en 's middags nog eens terugreed om er met zij die vakantie hebben een familie-uitstap van te maken.

In avant-premiere laat ik U hier alvast even snoepen van zo'n boshyacint. Er staan er miljoenen, zoniet -jarden, en als de bezoekers de wandelwegen en -paden niet verlaten dan blijft dat zo nog vele jaren.  Bloemenpracht forever? In een volgende bijdrage komen er nog meer prentjes van het Hallerbos, maar eerst gaat heer Polo nog een andere richting uit. Noordwaarts en op city-trip: morgen staat Rotterdam op het programma. Benieuwd wat dat wordt: oren en ogen wijd open want deze uitstap gaat onder begeleiding van Matthijs, de bevlogen docent waarbij ik vorig  najaar een fotografiecursus volgde op Sint Andries. Dat wordt alvast een leerrijke dag.

Om nog even bij de actualiteit te blijven: de flitsmarathon van gisteren heeft blijkbaar zijn effect niet gemist. Meer dan anders zouden de snelheidsbeperkingen gerespecteerd zijn, ook al kostte dat - zelfs bij heer Polo - af en toe wat moeite. Hopelijk heb ik de dubbele heen en weer naar Halle zonder overtredingen kunnen afwerken en liggen er binnenkort geen pv's in de brievenbus. Het was me wat die hele flitstoestand. Ook de aangehaalde argumentaties waren ernaar: plaatsen waar te snel gereden wordt, waar er gevaarlijke situaties ontstaan door snel rijden en in de omgeving van scholen waar veel kinderen in het verkeer komen. Dan moet je deze actie uitgerekend op een vakantiedag plannen natuurlijk...

Marco Polo

Turks fruit...

Het moet al zo'n twee weken geleden zijn dat ik voor het laatst van achter dit klavier het virtuele woord tot U richtte. Zoals reeds eerder door menigeen werd vastgesteld en ad hoc wederom zijn bewijs vindt in het actuele verloop der dingen blijkt de tijd nog steeds te vliegen: in no-time zijn U en ik veertien dagen verder. Daaraan verandert lezen over of zich verdiepen in deze materie geen ene moer. Vooruit dus maar, want op mijn teletijd-machine staat geen 'marche arrière'. En vooruit is het gegaan. Polo & Pola hebben de helft van de inmiddels vervlogen tijd gespendeerd aan een rondreis langs de westkust van Turkije. Niet voor het eerst, want bij aanvang van het nieuwe millennium trokken wij reeds gepakt en gerugzakt in Joker-slagorde langs de historische sites van Efese, Milete, Didima en andere oud-griekse nederzettingen. De goeie herinneringen gekoppeld aan de gaten in onze geheugenkaas zorgden er echter voor dat wij dit stuk cultuur-historisch erfgoed nog wel eens wilden bezoeken. RSD reizen doet het, via diverse partners als Knack, GvA, EOS, diverse artsenorganisaties en het Turkse ministerie van toerisme al enige tijd op z'n Godfather's...

Aldus konden wij niet aan de drang weerstaan, maakten van de geboden gelegenheid dankbaar gebruik en behoren ondertussen tot de grote groep van tevreden RSD-klanten. Het was een goed georganiseerde, kwalitatief hoogstaande uitstap in prima gezelschap en onder leiding van een zeer bekwame en vlotte gids. Wie interesse heeft voor geschiedenis en cultuur kunnen we deze reis zeker aanraden. Wijzelf zoeken in de min of meer nabije toekomst nog naar een goed moment om ook Lycië en Cappadocië op dezelfde manier te bezoeken, en dat mag dan met graagte opnieuw onder leiding van Hatice, een echte topmadam die van wanten weet.

Naast de Turken zelf en onze Turks-Hollandse gids heeft ook het reisgezelschap bijgedragen aan de zeer goede herinnering die wij aan deze week overhouden. Een toffe bende die er nog leuker op werd toen na een paar dagen bleek dat we met enkelen zowat de helft van de hele Noorderkempen als gemeenschappelijke kennis hadden, en dat anderen dan weer tot onze gemeenschappelijke via-via basketbalkennissen behoorden. Er kwam maar geen eind aan de step-by-step connections die finaal zelfs tot in de eigen familierangen doorliepen. Wie meer wil vernemen over deze reis moet binnenkort maar eens 'binnen wippen': de foto's zijn geselecteerd, moeten naar goede gewoonte hier en daar nog recht getrokken worden en dan gaat la Pola aan de slag om er weer een reisalbum van te maken. Vooraf even bellen dan staat de raki en de appelthee klaar, maar voorlopig moet U het hiermee doen. Tot binnenkort.

Marco Polo

Garamond forever...

Een mens zal dan maar goed gezind wakker worden en zich klaarmaken om een gelukkige laatste dag in maart af te haspelen: het weer valt reuze mee, de merels fluiten dat het een lieve lust is, Pharrell Williams gooit er nog een schepje Happy overheen en dan zet ik de radio op 'een'.  Op de meest onverwachte momenten werd in tal van vaste programma's en tussentijdse nieuwsberichten de hele dag door naar 'het' pronkstuk van de dag verwezen. De foto van Vlaanderen, waarbij de redactie op zoek ging naar waar de Vlaming mee bezig is. In mijn ogen vooral een poging om bij gebrek aan relevant nieuws in de aanloop naar de verkiezingen alvast enkele vuurtjes op te stoken om de politiekers uit hun dubbel geïsoleerde tenten te lokken en bij de gewone burger alvast wat sluimerend ongenoegen aan te wakkeren. De publieke omroep heeft zich voorwaar een zeer verheven doel gesteld: ze gaan op zoek naar die dingen waarvoor wij bang (zouden) zijn en waar wij nog vertrouwen in (zouden kunnen) hebben. Op zich kan zoiets nog, hoewel ik daar toch al mijn twijfels bij heb, maar de manier waarop de verschillende items werden in-, aan-, uit- en verpakt veroorzaakten bij heer Polo gefronste wenkbrauwen, verbitterde grimassen, knagende hoofdpijn en oprispend maagzuur. Als dit de uitgezette koers is voor de komende maanden dan zal mijn keuze snel gemaakt zijn: Radio Minerva. Geen geleuter, geen uitgelokt noch opgeklopt doemdenken en vooral geen interviewers die zichzelf en de studioklok belangrijker achten dan de gasten. Voila, ik heb gezegd... en inmiddels via 'luister live' de Antwerpse zender voor ouwelui aan de praat gekregen op mijn Macske: Big John van Jimmy Dean, meer moet dat niet zijn!

Goed nieuws dan maar: dankzij het slimme eindwerk van Suvir Mirchandani uit Pennsylvania weet iedereen nu waarmee hij of zij op een gemakkelijke en eenvoudige manier doorlopend profijt kan doen. Alle mogelijke overheidsdiensten kunnen op die manier besparen op hun lopende kosten.  Hij vond tijdens een wetenschapsproject dat Garamond het meest voordelige lettertype zou zijn omdat hierbij het minste inkt gebruikt wordt voor drukwerk. Een simpele zoekopdracht leverde me bij Google direct duizenden resultaten op waarbij ook vele andere studies en nog meer verschillende 'zuinige' en/of 'printvriendelijke' lettertypes aan bod komen.  Of Suvir gelijk heeft, of ik de mensen van inkopersplein.nl moet geloven, of toch Century Gothic de voordeligste zou zijn... Ik weet het niet, maar vond het wel leuk om vanaf nu Garamond als standaard lettertype in mijn e-mails te gebruiken.  Niet uit angst omdat ik teveel inkt zou gaan gebruiken - ik druk mijn eigen e-mails heel zelden af - maar gewoon omdat deze actie een positieve wending gaf aan het strompelend potje rondjes draaien in de huidige nieuwsgaring die mijn daginvulling dreigde te bepalen.  Does that make sense? Niet in het minst - moet ik toegeven - maar erger maakt het de zaak nou ook weer niet. Eens kijken wat 'ze' straks voor 1 april in petto hebben: vis of gene vis, ik wil er een smeuïge Hollandaise-saus bij...

Marco Polo