Don't eat the yellow snow...

Heb er vandaag gewoon wat dagelijkse bezigheden opzitten. Voor dagelijkse kost gezorgd. Peekesstoemp met spekskes. En niet vergeten: eindelijk nog eens een pot pompoensoep gemaakt. De vuilbakken buiten gezet, en eens ze geleegd waren ook weer op hun plaats achter de haag. En ja, het was weer tijd voor een babbeltje in de buurt van 't MAS. Maar mijne maat was deze keer wat later, en dus... liep ik even de MAS-shop binnen. Moest er niet zijn, had niks nodig, maar heb mezelf toch maar een eerste kerstcadeautje gekocht. Moet stilaan kunnen, want voor november is het nu over and out. Dus gaan we X-MAS shoppen....

Dat gaan jullie geweten hebben: inspiratie voor 250 blog-publicaties. Of toch iets in dien aard. En daarna niet naar de Duvelse kroeg, maar bij de buren van Waanzee. Helemaal anders, gene zever, beetje retro, toch wat echter, en vooral... veel rustiger. De leeftijd, hé!

Marco Polo

Polish November Impressions...

De terugreis uit Polen is vlot verlopen en zonder enige moeite hebben wij de Hobokense draad alweer opgenomen. Gisteren kregen we, blijkbaar als zachte overgang, ook hier in de Polder de vertrouwde grijze luchten nog voorgeschoteld. Het Poolse gevoel was niet veraf. Misschien is dit het juiste moment om 'ons klein' nog even op te voeren: nààst de basketbal-arena, en voor de deur van haar appartement. 33 it will be !
Een verblijfplaats op leeftijd...??

En voor wie even mee wil proeven van onze Krakoviaanse ervaringen heb ik hier wat foto's, die aan meer dan 1000 woorden per prent een vlotte lopende band draaiende kunnen houden en U een idee geven van...

 De vrouw met de hermelijn...

weer niet gezien: een volgende keer??

 "Grijs" uitzicht over Kraków

vanuit nummer 33...

 La Pola in het Schindler Museum

Aangrijpend én goed gebracht: allebei...

Een achterpoortje...???

Pools impressionisme

 

En om te eindigen nog dit: gisteren hebben we voor en na het virtueel-statistisch opvolgen van de Wisla-game in Madrid, gewonnen met 62-66, de laatste drie afleveringen van De Slimste Mens door de digibox gedraaid. Dikke proficiat en alle respect voor Tomas Van Den Spiegel !!! En ja, wij hebben de drie afleveringen gezien met 64x sneller doorgespoelde reclameblocs. Zaaalig...!!

Marco Polo

Op de valreep nog wat november...

Mocht U als trouwe lezer al enige onrust voelen opkomen bij het lange uitblijven van een nieuwe publicatie alhier, dan kan ik U bij deze geruststellen. Aangezien er in november ten huize Polo tot tweemaal toe verjaard wordt en bovendien ook door meerdere vrienden en vriendinnen, heb ik het tijdens de elfde maand behoorlijk druk met wensen formuleren en cadeautjes versturen of geven. La Pola op 15 en El Braminator op 22: laat het mij daar qua openlijke vermelding voorlopig bij houden. De anderen moeten echter niet wanhopen: ook hen zend ik mijn oprechte wensen en felicitaties. Voor iedereen dus een stevig "Hiep, hiep, hiep... Hoera!!!!"
En dan nu de ware reden van mijn uitgestelde mededeling: vorige week hebben wij ons gepakt en gezakt richting Kraków begeven. Omdat 'ons klein' nog steeds haar basketbalboterham in den vreemde verdient trekken ma en pa er af en toe op uit om een wedstrijd mee te pikken en de dochter eens in levende lijve te groeten. Dat we daarvoor de finaleweek van de Slimste Mens moeten missen nemen we er graag bij. Dat zien we overmorgen wel via de Telenet-digibox. Voor Pola heb ik het nog stil kunnen houden, maar zelf ken ik het resultaat van 't spelletje al wel. Ssssttt...!!!
We zijn anders wel op een goed moment naar hier gekomen. Woensdag kregen we een knappe overwinning van Wisla Can Pack Kraków voorgeschoteld. Spartak Moskou, toch ook geen meelopers in de Europese competitie, moesten eraan geloven met vlotte 76-64 cijfers. Anke zelf was ook in bloedvorm. Tot mijn grote frustratie ben ik echter nog niet zo goed thuis in het iPad-werk en lukt het linken en prenten publiceren nog niet. Nog even geduld dus voor foto's en statistieken. Of toch niet...?Verder is het hier een behoorlijk grijze bedoening: heel af en toe komt de zon er even door en is er een zweem van blauwe lucht te zien. Meestal echter houden ze het ook hier bij die bewuste vijftig tinten waarvan in de vorige afleveringen al sprake was. We vullen onze dagen met hier en daar een wandelingske, moeder en dochter gaan op winkel-trooptocht, we proberen wat restaurantjes uit en heer Polo is plichtbewust én geïnteresseerd toeschouwer van enkele trainingen. Ook het fotografisch oog heeft weer dienst gedaan, maar de resultaten daarvan bewaar ik voor een volgende keer. Morgen vliegen wij terug en Anke met de ploeg naar Madrid voor hun volgende Euroleague-match. Nu een goede serie neerzetten en ondertussen aandachtig blijven in de eigen competitie. Man, man, man... wat is het toch een boeiend leventje. Vraag dat maar aan die van Gembo: Domien & Co hebben met Mons een tweede eersteklassersscalp aan de gordel bengelen. Schitterend mannen, en stilletjes hopen op... Of gewoon luidop zeggen? De heren van de Liga kunnen zich beter even terugtrekken in conclaaf want het ziet er echt niet goed uit aan de zogenaamde top van de piramide. Met de groeten van,

Marco Polo

Novembersprokkels....

Heeft de novemberblues jullie ook te pakken?
De vijftig tinten grijs, waarvan sprake in de Big Air-bijdrage, hebben al flink wat in de meteorologische novemberpap gebrokkeld. Wie het op een rijtje wil zetten, maar daartoe net als heer Polo de tijd ontbeert, kan hier een kijkje nemen. Vooral het item over de nachtelijke mistvorming sprak mij aan: gisteren waren we samen met nonkel Michel te gast bij Heidi en Erwin, drie Jokervrienden sinds 2000. Het werd, net als al die vorige keren, een leuk weerzien en een fijne dag. De nonkel was aan beurt als chauffeur van dienst om de weg naar Leffinge-Middelkerke heen en terug af te malen. Waar we tijdens de heenrit vanuit een miezerig nat en uiteraard grijs Antwerpen vanaf Brugge in grote opklaringen terecht kwamen en later in de namiddag tijdens een wandeling in Leffinge-city onder een knalblauwe hemel genoten van een deugddoende herfstzon, moest onze voerman bij de terugtocht bijzonder attent zijn op de baan wegens van licht tot dicht variërende mist en dat de hele weg lang. Met een stramme heup en een stijve rug kon ik op de bijrijderszetel niet meteen de slaap vatten, en heb mij dan maar half wakend door de grijze nevels laten voeren. Meteen weet U waar mijn novemberblues zijn oorsprong vindt. Koude en vochtige lucht, krakende knoken, tanende souplesse en grijze luchten alom. Dat tijdens deze periode van het vallend' blad ook menig medemens het voor bekeken houdt in dit aardse tranendal en de rol moet lossen is een gegeven dat wij met het oplopen van de jaren ook meer en meer in onze nabije omgeving moeten ondervinden. Toeval of niet, maar in de aanloop naar meervuldig afscheidnemen zagen Pola & Polo tijdens de voorbije week een zeer beklijvende prent dienaangaande: The Broken Circle Breakdown, van Felix van Groeningen. Een aanrader, voor wie kan omgaan met sterke emoties en houdt van bluegrass en americana. Een en ander heeft er op dit eigenste moment voor gezorgd dat heer Polo weer een virtuele stap zet, en middels het downloaden van en zichzelf registreren bij Spotify tijdens het intikken van dit epistel naar de aanbevelenswaardige soundtrack van deze film zit te luisteren. Toch weer een vooruitgang in mijn dagdagelijks beleven. Als Veerle Baetens en Johan Heldenbergh straks uitgezongen zijn klik ik door naar Irish Music: eens kijken wat dat gaat geven...

Een sfeerbeeld van onze passage door Temple Bar in Dublin brengt mij weer op het rechte blogpad: vooruit met de geit, 'hop on, hop off' en immer bergop. Het weinige verstand op nul, wat niet zo moeilijk is, en de blik op oneindig. Zelfs die van Club Brugge blijven sjotten, en wat veel belangrijker is: ten huize Polo zijn we, herfst of niet, blues of grass, niet warm niet willen, aan de opkweek van Banaan 3.0 begonnen. Beelden volgen...

Marco Polo

Big Air met Maltezer...

Na een eerste passage bij de Big Air-schans op vrijdagavond, is Uw rapporterende blogscribent zaterdagmiddag opnieuw richting de Scheldekaaien gereden. Graag had ik mij een echte kaaiman gevoeld, maar na de lezing van Koen Meulenaere's eerste column onder die naam in De Tijd was het scherpste er wel vanaf. In deze bijdrage van heer Meulenaere vond ik niet de echte puntigheid terug uit zijn Kwaad Bloed van weleer, noch het door de opgevoerde kwantiteit sterk verdunde maar toch nog steeds rake sarcasme uit de laatste jaren met Bladspiegel. Zo sterk zijn statement bij het stante pede verlaten van de Knack-redactie, zo flauw vind ik zijn entrée in De Tijd. De vorm blijft goed en zeer herkenbaar, maar dat hij het voor de inhoud al direct over de landgrenzen gaat zoeken vind ik zwak. Heeft Kaaiman al meteen een vingerwijzing gekregen van de grote bazen om niet te roeren in het vaderlandse potje? Er is toch materiaal genoeg en reden te over om de Ford-, NMBS-, begrotings-, en zovele andere carroussels, om nog maar te zwijgen over de post-electorale formatieproblematieken van "A", onder de loupe te nemen en de daarin figurerende acteurs een veeg uit de Meulenaere-pan te geven. Hopelijk komen den Baard, de Potager, de Loftsocialist en de Marketeer binnenkort ook om de Kaaiman-hoek kijken. Die kapstokken passen veel beter om het landelijk verankerd sarcasme van Meulenaere aan op te hangen en ten Tijdelijke tonele te voeren...
Maar goed, ik begaf mij via de boorden van onze meesterlijke stadsrivier naar de plek die ik gisteren alleen maar in de donkerte en met veel kunstlicht had kunnen aanschouwen. Vandaag kreeg ik er een heel andere kijk op...

En ik niet alleen. 't Allenkant hadden snowboardfanaten zich geposteerd om, gewapend met hun favoriete portrettentrekker, de jumpende collega's op de pixelgevoelige sensor te registreren. De nieuwste en hoogste springschans uit het Big Air-circuit naast enkele pre-historische havenkranen uit de jaren stillekes, straatgras tussen de kaaikasseien, een hoek van de "26" waar ATV zijn thuisbasis heeft en de rivier die overstoord en traag naar zee toe schuift...

Ze sprongen dat het een lieve lust was. Seppe Smits genoot van het thuisvoordeel, en de door hemzelf mee ontworpen schans, en werd de verdiende winnaar van deze eerste manche in het wereldbekercircuit. Voor Uw dienaar gaat het allemaal wat snel en een juiste kwaliteitsbeoordeling van de uitgevoerde sprongen moet U van mij dus niet verwachten. Ik ben al blij dat ik een paar, toch min of meer gelukte of zijn het eerder net niet mislukte, actiefoto's aan U kan voorleggen. De vijftig tinten grijs krijgt U er gratis bovenop...

Een ingeving van het moment leidde me daarna nog naar het dakterras van het nabijgelegen MAS. Van daarop had ik een mooi overzicht, hetwelk ik U uiteraard niet wil onthouden. Met wat slechte, respectievelijk goede wil lijkt het zelfs een heel klein beetje op een vrij bewerkte versie van de Lange Wapper-brug, die er wellicht nooit gaat komen. Indien toch, gaan we wel winterbanden met daaroverheen een stevig stel sneeuwkettingen nodig hebben...

Om mijn uitstapje af te ronden ben ik nog even binnen geweest in de MAONA. Maltezer-coffee... een prima opwarmer. Mmmm, lekkerrrrr !!!

Marco Polo

Friday Night Lights in Antwerp...

Dit weekend vindt in onze Koekenstad, op het terrein aan de Waagnatie, een wereldbekermanche Big Air snowboarden plaats.Tijdens de voorbije twee weken werd er alles aan gedaan om een gigantische schans neer te poten. Vanop Linkeroever levert zoiets schitterende beelden op: Bobbejaanland, of geeft U de voorkeur aan Walibi, aan 't Scheld...

Vandaag begonnen ze eraan. In de vooravond waren er een aantal opwarmingssprongen en konden het Antwerpse publiek én Marco Polo zich vergapen aan de stunts, maar ook aan de lichtjes. Hoewel we hier, wat dat laatste betreft, wel een en ander gewoon zijn vond Uw dienaar het toch de moeite om er een foto van te maken en die hier aan U te presenteren...

Natuurlijk hebben we in de buurt van 't Eilandje nog andere lichtjes, maar toch... toch plaats ik hieronder een uitzicht vanop de Londenbrug over het Kattendijkdok. Schoon hé...?!

En op de terugweg naar huis kreeg ik vanop een rustige plek nog geheel gratis en als toetje een uitzicht over een feëriek verlichte Antwerpse Ring, met druk verkeer aan de Kennedytunnel. Vooral richting Gent moesten de autobestuurders nogal wat geduld oefenen.

 't Was dan ook niet voor niets vrijdagavond...

Marco Polo

Van Dublin naar Amsterdam...

Voilà, heer Polo is terug thuis en kan opnieuw aan de blogslag. Bij nader inzien blijkt het al volle tien dagen geleden te zijn dat er hier nog iets gepost werd, te rapen en dus ook te lezen viel. Lang genoeg om mij vooreerst, in onvervalste 'falende voetbaltrainersstijl', uitgebereid te excuseren bij mijn fans en het bestuur van Blogspot.com. Aan deze kant van het klavier begint doorheen een massa niet-gepubliceerde ideeën en verslagen stilaan een schrijversconstipatie te dreigen. Daar moet snel verandering in komen. Toch is heer Polo ook maar een mens, mocht U daaraan twijfelen, en mijn dagen tellen tot nader order net als de Uwe slechts 24 uren. Vooruit met de Brugse geit: ik stop het geleuter en doe U kond van wat er mij sinds 26 oktober zoal heeft beziggehouden. Om te beginnen heb ik mijn vriend Serge gevolgd op zijn queeste naar een vijfde marathonmedaille.

Dit keer ging het richting Dublin. Hij was er helemaal klaar voor en poseerde dan ook ontspannen voor de 'funny wall of fame' toen hij in de inschrijvingshal zijn nummer ging ophalen. Daags nadien was hij nog steeds in grote doen en haspelde onder het goedkeurend oog van zijn supporters de 26,2 miles af in minder dan 4 uur en 30 minuten. Hij kwam, hij zag, hij overwon (zichzelf)... en genoot van zijn prestatie.

Aangezien we niet elke week in Ierland vertoeven en we samen met nog vier anderen een zeskoppige reisgroep vormden (Serge & Bea, Roger & Rita, Pola & Polo) was besloten om er een volwassen city-trip van te maken. Dublin was ons door velen aangeraden en we hebben er geen spijt van gekregen: na de marathon restten ons nog twee leerrijke dagen in de Ierse hoofdstad en daar hebben we meer dan het beste van gemaakt. Uiteraard werd de plaatselijke godendrank meermaals genuttigd en aan vergelijkende beoordelingstests onderworpen.

 Maar ook het aloud vrouwelijk schoon ontsnapte niet aan onze aandacht. Hoewel de bus op de achtergrond niet de onze, maar van een concurrerende firma is klonk de 'Hop on, Hop off'-slogan unisono, was alomtegenwoordig en spoorde ons menigmaal aan om toch maar een volgende bezienswaardigheid aan te doen. Wij 'volgden' dus in onvervalste Canvascrack-stijl... der'op en der'af!!

Molly Malone staat er al vele jaren haar 'Cockles and Mussels' te slijten en de ontelbare handopleggingen hebben duidelijk hun sporen achtergelaten. Uw handtastelijke dienaar moest jammer genoeg de vinger aan de ontspanknop van zijn kodakske houden en vond geen van zijn kompanen bereid tot enige gespeelde vrijpostigheid met deze bronzen lady. Wel gingen we vlak in de buurt een kopje koffie drinken om te bekomen van de emoties. Tijdens onze passage aldaar hield een andere dame, Sandy, een eind verderop lelijk huis in New York en omstreken. Was het een magisch realistische wenk van Hubert Lampo, of was het gewoon dom toeval: vlak naast mijn tafeltje passeerde deze gerafelde versie van de 'Stars & Stripes'. Versleten en gescheurd, maar wel nog in staat een frisse jonge bilpartij te verhullen en aan al te begerige blikken te onttrekken. Hoewel: de aandacht was meer dan gewekt...

Een hint voor de Obama-campaigners? Leuke verpakking, maar zorg ervoor dat de vlag de lading dekt en dat ook de inhoud de moeite loont. Zo zou ik nog even kunnen doorgaan, want de dame in kwestie moest wel heel lang wachten om af te rekenen. Geen nood, mijn koffie was nog heet en ik had alle tijd. Ook het Dublin-verhaal zou ik nog veel verder kunnen uitsmeren, maar sta mij toe niet al te zeer in detail te treden. Dit moet voorlopig volstaan. Zij die meer informatie wensen mogen gerust op audiëntie komen. Indien U zich aanmeldt met enkele flesjes Guinness kan ik U onmogelijk de toegang tot mijn huisstee weigeren, en bij een knetterende open haard zal ik mij allicht laten gaan en U verder op de hoogte brengen van wat er zoal gebeurde in Dublin.

Veel tijd was er niet om te bekomen van de trip, want de dag na aankomst vertrokken P & P al terug: langs de snelweg naar het Hoge Noorden ging het dit keer Amsterdamwaarts. Een bezoek aan Bram en Shanthi! Lang.., te lang geleden alweer.  Het werd een 'leuk', afwisselend, goedgevuld maar wel op eigen tempo, speels ontspannen weekend. Heerlijk. Samen thuis eten met Sofie en Hans erbij: een avond vol met goede gesprekken en Zwartse (en da's géén typefout!) humor. Een mens moet het eens meemaken! Zaterdag met z'n vieren naar het Tropenmuseum: we komen hier al voor de vierde/vijfde keer, en telkens is het boeiend, zijn er nieuwe collecties en de aanpak spreekt ons aan. Dit keer zijn de tijdelijken 'In het land van de keizer', een reisreportage uit 1930 over een trektocht door Ethiopië en 'Dankzij de Bruggen', een verzameling uitvergrote landschapsfoto's uit het museumarchief. Heel speciaal...

We zijn wat laat, maar 'Fred' schrijft op onze kaartjes dat we zondag ook nog binnen mogen. Dat doen we dan ook, want er valt zoveel te bekijken. Zaterdag gaan we na het korte museumbezoek iets langer vertoeven in De Biertuin. Zoals de naam het zegt: lekkere bieren allerhande, maar ook een menukaart zonder kapsones. De halve boerderijkip, waarbij heer Polo een Columbus nuttigde, is een aanrader. Als we zondagmiddag een tweede ronde hebben gemaakt blijven we eten in het museumrestaurant: een snelle hap met tropische accenten. Maar het belangrijkste tijdens dit weekend was het samenzijn met onze kids, en ja natuurlijk... een potje Guillotine en een Catanneke horen er ook bij! Ook dit verhaal is nog lang niet afgerond, maar bier of geen bier: over dit weekend wordt verder niet uitgewijd/uitgeweid. What happened in Amsterdam, stays in Amsterdam.

En nu vergat ik nog bijna te melden, maar U wist het allicht al, dat Georges Leekens dan toch het deksel op zijn ruim ontwikkeld reukorgaan heeft gekregen. Eigen schuld (van de Club), dikke bult (geld voor de wolf). Meer woorden gaan we er hier niet aan vuilmaken, behalve dit: het is een schande...

Marco Polo