Toch 'super' die Mario...!?

De zomer heeft gisteren kortstondig toegeslagen in Belgikistan.
Met een flits van een hittegolf werd de activiteitsgraad van Uw ijverige dienaar terug in de 'ruststand' gezet en neemt hij de tijd om weer op zijn effen te komen. Het geplande werk is gedaan, nu gaan we relaxen.

Met twee flitsen van Mario Balotelli... heeft een sterk spelend en zeer gedreven Italië de Mannschaft uit het EK geknikkerd.

Gekke Mario leverde een knappe wedstrijd af met een meer dan degelijk Italiaans elftal. Verdiende winnaars. Misschien hebben we gisteren wel de eigenlijke finale van dit kampioenschap gezien, tenzij de Spanjaarden tijdens de ultieme eindstrijd hun écht en dus voorwaarts gericht tikki-takki nog eens willen bovenhalen. Zondagavond zullen we het weten...

Marco Polo

Orde van de dag...

Het is weer eens zover: voor de zoveelste keer heeft men in Vlaanderen het grote onderwijsdebat vanonder het stof gehaald. Normaal is heer Polo niet te vangen voor zo'n educationeel reformatiegat, maar aangezien er de voorbije dagen niet veel anders te rapen viel moeten jullie het hier maar mee doen.  Pascal Smet is de zoveelste minister die zichzelf de geschiedenisboeken in wil catapulteren bij middel van een doorgedreven onderwijshervorming. Of hij er zelf enige notie van heeft, pap van gegeten of anderzijds een onbestemd vermoeden heeft van waar de klepel zich deze keer kan bevinden is niet aan de orde. Smetje gaat voor verandering, en wat de schoolgaande en lesgevende goegemeente daarvan vindt zal hem 'look'worst wezen...

Na de EK-kwartfinales stonden ons twee voetballoze etmalen te wachten, en wat doet een mens in en mét de dientengevolge vrijgekomen tijd? Wij, Polo & Pola, hebben gisteren een rondje gefietst via de knooppuntenroute: 42 - 43 - 33 -14 - 09 - 40 - 43 - 42 .... oftewel een zuidoostelijk gedraaide lus vanuit Polderstad met daarin een stukje Wilrijks Geitenpad. Meer dan mooi, en héél rustig...

En dan gaan we nu over tot de orde van de voetbaldag, of geeft U de voorkeur aan de voetbalorde van de dag? Maakt weinig uit. Op dit moment moeten ze er nog aan beginnen in Donetsk en dus kunnen de halve finales nog alle kanten uit. Afhankelijk van wie er vandaag en morgen wint blijven er nu nog vier mogelijkheden voor de finale op zondag:

Duitsland - Spanje

Duitsland - Portugal

Italië - Spanje

Italië - Portugal

 Spanje en Portugal gaan er zo dadelijk werk van maken en zullen ervoor zorgen dat er over goed twee uur, al dan niet na verlengingen en strafschoppen, nog slechts twee van de bovenstaande opties overblijven. Wordt het een 'paarse' replay van een poulewedstrijd, krijgen we de langverwachte clash der grote voetbalkanonnen of wordt het toch Italië - Portugal...??

Marco Polo

Nu zijt wellekome...

Na de verpozingen van het voorbije weekend was het vandaag weer 'werkendag' voor heer Polo. Waar ik vorige week een (kilo)meterlange ligusterhaag onder hande had te nemen, waren nu de taxusblokken naast het voordeur-voetpad aan de beurt. Dat laatste is nu opnieuw probleemloos te betreden en de ingang van mijn stulpje ligt weer in ieders bereik. Vandaar de titel van dit stukje: niet alleen als in het kerstlied, maar ook 'nu' zijt U wellekome...

Na de geleverde inspanningen was het absoluut noodzakelijk om mijn batterijen snel terug op te laden ten einde mij te wapenen voor de nakende bezoekjes. Daarom heb ik aansluitend mijn toevlucht gezocht tot een legaal pepmiddel: niet teveel, maar wel van het goede...

 

Met dank aan 'noenkel' Michel!!

Marco Polo

Jong & Oud...

Gezien de zeer wisselvallige en dus ten huidige momente door onze lokale weermannen en -vrouwen quasi onvoorspelbare weersomstandigheden moet ik de grootste voorzichtigheid aan de dag leggen bij het plaatsen van mijn eerste stappen in de achtste jaargang van deze Mededelingen van Marco Polo. Waar wij heden ten dage mooi weer verwachten om gestage voortgang te boeken in de tuinwerkzaamheden overvallen ons 'en stoemelings' de meest uitbundige plensbuien en zien wij ons genoopt de siësta uit te breiden en te verlengen tot een halve dagse en dan nog liefst binnenskamerse rustperiode. Evenzo hebben wij af te rekenen, in positieve zin dan wel, met het geheel onverwacht uitblijven van met grote stelligheid aangekondigde regen- en of hagelbuien waardoor ten dien momente de zwaarst in vraag gestelde buitenhuizige organisaties toch probleemloos hun doorgang kunnen vinden. Alles bij elkaar zult U mij, Uw onderdanige dienaar, niet horen klagen over de atmosferische omstandigheden en de weerslag daarvan op de activiteitenkalender van het afgelopen weekend.
Vrijdagavond stond een langverwachte reünie met mijn voormalige L.O.-collega's op het programma. Die avond dus geen voetbalbeelden van de zwaargeladen kwartfinale tussen Duitsland en Griekenland. Geen nood echter: tijdens een meer dan geslaagde 'vleeswandeling' in De Stroopop bereikten ons de iPhone updates van het scoreverloop, en daar konden wij het best mee doen. Het was een zeer geslaagde avond, vriend(inn)en: lekkere bieren en een heerlijke vleesschotel! Bedankt voor de uitnodiging, de tractatie en het bijkomende geschenk...

Gisteren was het dan weer tijd om, onder optimale klimatologische omstandigheden, de benen te strekken en middels een lichte duurinspanning met de Pito-plussers de eerder opgeladen calorieën uit het lichaam te wandelen. Julia VdB, voormalig secretaresse in ons geliefd instituut, had de 'oudjes' opgeroepen om in Vorselaar op pad te gaan en samen de omgeving te bezoeken waar zij haar jeugd heeft doorgebracht.

 En dat er iets te vertellen valt over die tijd en over Vorselaar, dat hebben we ter plekke kunnen vaststellen en bovendien weet Julia haar publiek op een geheel eigen manier aan zich te binden. De 'madammen' op bovenstaande foto hangen aan haar lippen terwijl la Julia met een ongelofelijke flair haar verhaal doet. Die 'veertien kapellekes' zullen wij niet snel vergeten...

 En wat dan te denken van het kasteel van Vorselaar en de verhalen over 'den baron'? Hartelijk dank nogmaals aan Julia, Leo en alle andere Vorselaarse collega's voor de leuke namiddag en het aangename gezelschap.

En voor mij waren het 'back to back' twee mooie dagen: een avondje met de jeugd en een uitstap met de oudjes, en met allebei voel ik me supergoed. Geweldig toch...

Marco Polo

Halsstarrig conventioneel...

Al voor de zevende keer pleeg ik deze copie van de allereerste Marco Polo-post in de verjaardagsblog te plakken: 

22 juni 2005

beste Aloysius,

voor de "zoveelste keer" probeer ik nu eigenhandig een blog op te starten. Ik ben méér dan benieuwd naar het resultaat.... Stel je voor dat het eindelijk lukt: heel de vakantie heen-en-weer en op-en-af .... berichten vanuit Yucatan-Mexico, om jou en je eega op de hoogte te houden van onze vakantie-avonturen, alsook af en toe een tipje sluier lichten van de avond-uren... in Mexico kan dat meer dan een tipje zijn !!! Enfin, ik was weeral blij je vandaag even te ontmoeten. Al was het maar even: mijn dag kan niet meer stuk (of misschien alleen met stukken en beetjes...) Ik ga dit verzenden (hoop dat het lukt) en dan weer aan de gitaarstudie...
Op hoop van zege !!!!

marco polo

Op naar de achtste jaargang en ten evenzovele male dank aan Zijne Doorgeluchterde Googgeit Aloysius Primus, de vriend van vele ultieme voorzetten en perfecte steekpassen, Hij die op woensdag 22 juni 2005 de aanzet gaf tot wat U nu onder ogen hebt: de enige echte, onvervalste en aan  absolute dwaasheid grenzende Mededelingen van Marco Polo. 

Marco Polo

Halfweg...

Sinds mijn laatste bijdrage zijn we weeral een heel eind opgeschoten in ons aller dagelijkse leven. Heer Polo houdt zichzelf, niet de vogel (!!!),  iets beter in de hand dan voordien en werkt zich mondTjesmaat door de opgelegde klusjes in en om het huis. Met laag twee op de binnendeuren ben ik 'exact halfweg'. Van laag drie is geen sprake meer, net zomin als van Rusland, Holland, Polen, Oekraïne, Denemarken en al die andere uitgeschakelden in de poulefase van het EK. Ook de ligusterhaag moet er stilaan helemaal aan geloven: aan een ritme van drie goedgevulde groencontainers per keer heeft die nog twee beurten voor de boeg. Eén keer tussen de kwartfinales door en eentje na de halve finales, en dan kan ik terecht en ongedwongen genieten van een hopelijk denderende finale. Ook wat het snoeiwerk betreft bevind ik mij halverwege de opdracht, en dat alles zonder mij nog echt te forceren. Toeval of niet, maar we zijn vandaag ook even exact 'halfweg' de vierentwintigdaagse van het EK 2012. Mooie timing, toch?!

"En wat hebben we de afgelopen twaalf dagen geleerd, Piet?"
1. Dat vooral Holland en ook wel Rusland zijn afgestraft voor hun hautaine houding en veel te beperkte inzet. Dat de twee (Nederlandse) gedoog-coaches van deze teams er niet in geslaagd zijn hun manschappen aan één zeel te laten trekken, laat staan een bijkomend stapje te laten zetten om af en toe een gevallen steek van een ploegmaat op te rapen. Bovendien was na afloop duidelijk merkbaar dat zowel de Russen als de Hollanders slechte verliezers zijn...
2. Dat wie zich met de rug tegen welke muur dan ook bevindt, tot heel wat in staat is: het moegetergde en Europees vernederde Hellas haalt de laatste acht, terwijl Portugal in Ronaldo dan toch plots weer zijn bevlogen voetballerskwaliteiten ontdekt en naar de kwartfinales gaat...
3. Dat als Duitsland zo verder doet, ik meer dan waarschijnlijk mijn eerder dit jaar in Lyon verwoorde negatie ten aanzien van de Gary Linneker-quote "And at the end the Germans win!" moet terugtrekken, als de Grieken tenminste geen olijvenroet in het Sauerkraut strooien...
4. Dat Spanje met veel geluk en de hulp van een stekeblinde vijfde/zesde man en een koppige Duitse scheidsrechter in het tornooi gebleven is/gehouden wordt. In hun match tegen Kroatië waren ze bijna even hoogmoedig als Oranje voor de val, en gingen dezelfde weg op... Tot de instructies van de Uefa duidelijk werden: na de crash van Nederland moest Spanje 'coûte que coûte' aan boord gehouden worden, en daarvoor zijn mogelijkheden zat in deze met amateuristische middelen bescheidsrechterde multinationale en -miljardale kijksport. Buitenspelgoal valideren, handspel wegwuiven, moordaanslag (op z'n Ramos' hé...) binnen de 16 negeren en de bijhorende strafschop weigeren. Olé olé olé..!!
5. Dat de hele voetbaltop er nog altijd op gebrand is om te marchanderen, de matchen te arrangeren en de hele boel te belazéren... Geen sprake van technologie om doelpunttwijfels weg te nemen. Menselijke beslissingen staan boven alles, net zoals die vijfde/zesde man in de weg staat van een goedgevolgde lijnrechter en hem het zicht beneemt op de bal die al dan niet over de doellijn gaat. In een sport waar één enkel doelpuntje alles bepaalt laat men liefst ruimte voor interpretatie: geen toepassing van reglementen, maar interpretatie!? Manipulatie zal U bedoelen? Zuiver doelpunt van Oekraïne tegen Engeland niet gevalideerd. Het kon een heel andere wedstrijd, én een heel ander tornooiverloop geworden zijn... Misschien voor alle zekerheid toch nog maar twee extra 'mannen' ín de doelen zetten? Shame on you Fifa/Uefa!!

En dan nu de leuke afsluiter op een prentje: het 'excellente' gezelschap waarmee ik het voorbije weekend in Amsterdam doorbracht!

Voor de 'curieuzeneuze mosterdpotten' onder U: "What was in Amsterdam, stays in Amsterdam!" Geen commentaar. Of toch wel? Eéntje dan maar...

Wie een parkeerplaats zoekt bij de Dam houdt er best rekening mee dat het in Krasnapolski altijd 'vrij vol' is...

Marco Polo

TOO LITTLE, TOO LATE...

Misschien was de titel van de vorige blogpost wel dichter bij de actualiteit dan ikzelf zou gewild hebben. Was er dan toch sprake van overmoed, teveel koeien tegelijkertijd bij de hoornen nemen, verder willen springen dan het beschikbare stokje lang is, overdrijven in de meest brede zin van het woord? Wellicht wel ja, want sinds gisteren zijn er weer enkele lichamelijke signalen die mij erop attenderen dat ik het voorlopig beter iets kalmer aan kan doen en dat het met 'wat minder' ook wel zal gaan. Dus luister ik maar weer naar m'n eigen ouwe lijf en schakel mezelf even terug in de relax-stand. Beter laat dan nooit, maar wellicht ook nu weer iets te laat om helemaal goed te zijn. Daarmee ben ik echter niet alleen, verre van zelfs...

In hun eerste match in de kwalificatieronde voor het EK Basketbal 2013 waren de Belgische basketvrouwen in hetzelfde bedje ziek. Pas in de tweede helft maakten zij er echt werk van en naderden tegen het einde van de match tot op twee punten van Slovenië. Net niet genoeg, en het betere weerwerk werd iets te laat ingezet. Eindstand 59-63. Volgende keer, morgen op verplaatsing in Slowakije en nog steeds zonder 'ons revaliderende klein', hopelijk beter. De weg is nog lang en de kansen op plaatsing menigvuldig.
Voor de Hollandse voetballers begint het verhaal eentonig te worden. Tegen Denemarken gingen ze onverwacht onderuit wegens de mouwen te laat en niet hoog genoeg opgestroopt en van Duitsland kregen ze voetballes. Een laat tegenoffensief kwam, zoals ik in de titel al aangaf 'too little, too late', en leverde geen punten meer op. Daarna begonnen die Kezen zowaar Belgisch te praten en orakelden in hun interviews onze eigenste ex-bondscoach Leekens na: "Mathematisch blijft alles nog mogelijk." Ze hebben dan nog gelijk ook, maar dan moet er zondag wel uit een heel ander vaatje getapt worden. Een roemloze uitschakeling in de poulefase zou wel heel hard aankomen bij onze Noorderburen, maar wie niet horen wil... Ook de van nature kritische Nederlandse persjongens stellen zich vragen: niet alleen bij de opstelling van het team, maar wellicht nog meer bij de instelling van de opgestelden. Jack Van Gelder wond er geen doekjes om tijdens het post-game interview met Wesley Sneyder: "Zijn jullie er wel echt voor gegaan? Zat iedereen kapot, ook fysiek, na deze nederlaag? Ik had niet steeds de indruk dat er steeds voor de volle 100% werd gespeeld..." Daar hoeft geen uitleg meer bij, denk ik dan als simpele boerejongen uit de Polder.

 Voor zover we hem na zijn prestaties(sic) van het afgelopen seizoen en zijn optreden op het huidige EK nog zo mogen benoemen, staat 'de leeuw' binnenkort toch in z'n hempie. Iets waartegen heel voetbalminnend Nederland zich alsmaar en tegen beter weten in blijft verzetten in de supportersgezangen en wat niet in dank zal afgenomen worden van de Oranje-selectie. Robben kijkt achterom: om de schade op te meten? Ook daarmee zijn ze iets...

Voor de NBA-fans is er tenslotte nog een gelijkaardig verslag: in Game 2 van de Play-Off Finals rekende OKC ook iets teveel op een late terugkeer en finaal haasje-over met Miami. Wat in de eerste match nog lukte botste nu op de onwil van de Heat-sterren. Ook hier was het 'too late', ondanks een heel forse inspanning op het einde.Winst voor Miami, 1-1 in de matchen en dus al minstens 5 wedstrijden in deze finales.

Marco Polo

TOO MUCH, TOO MANY...

Jaja, ze zijn er weer aan begonnen: het EK voetbal 2012 is vorige week van start gegaan en na vier dagen hebben we er al acht wedstrijden opzitten. Bij aanvang van zo'n kampioenschap is de kijkhonger nog groot en wil Uw dienaar heel plichtsbewust en als informatieve ondersteuning van de komende blogbraaksels dienaangaande alle deelnemende ploegen minstens één keer in actie zien. Makkelijk zat natuurlijk, nu ik als gepensioneerde de tijd maar voor het oprapen heb en de programmatie van de poulefase zo is dat ik zonder enig probleem mijn opeenvolgende avonden zoniet in ledigheid, dan toch op de rand daarvan met het bekijken van telkens twee voetbalmatchen kan doorbrengen. Om mij te helpen bij het onthouden van de resultaten en om de planning van de komende wedstrijden niet uit het oog te verliezen heeft zoon Bram mij een handig tornooischema cadeau gedaan...

Past niet in de borst-, noch in de gatzak, maar heeft een plaatske gekregen aan het terrasvenster naast de ontbijttafel. Zeer functioneel! Iedere ploeg is één keer aan zet geweest, en tot hiertoe kregen we van alles wat. Wat spektakel, inzet, ambiance en zelfs 'genietbaar' voetbal betreft staat voor mij Oekraïne aan kop. Aan de andere kant van de grafiek plaats ik Nederland: stroef, voorspelbaar, arrogant. Alles behalve 'leuk voetbal' waar zij naar eigen zeggen toch zo graag voor staan. Voetballend staat Shevchenko met zijn twee schitterende doelpunten veruit aan de leiding, en qua arbitrage geef ik een 10 aan de ref die de 1000% strafschop voor Nederland niet floot. Tenminste iemand met inzicht in het spelletje: een penalty laten trappen door een Hollander zou toch maar verloren tijd geweest zijn, dus gewoon niet fluiten en verder rommelen...
Naast de voetbalwedstrijden waren er ook de tennisfinales dames en heren (over twee dagen gespreid zelfs) op Roland Garros, zat ik vrijdagavond naar de beslissende vijfde match te kijken in de basketbalfinale van de Belgische play-offs tussen Oostende en Charleroi en waren er naar keuze op internet ook nog de integrale of samengevatte versies te zien van de NBA conference finals tussen Miami en Boston. Een beetje teveel van het goede? Dat valt nogal mee: tussendoor is er nog een behoorlijk stuk ligusterhaag gesnoeid en hebben de binnendeuren ten huize Polo een eerste 'vernieuwende' laklaag gekregen. U ziet, ik zit niet stil deze dagen en zo dadelijk ga ik dan de homeo op om Griekenland-Tsjechië te bekijken. Daarna een verkwikkend bad en Polen-Rusland. Dan toch maar wat teveel van het goede? Of van het goede teveel...??

Marco Polo

TOO FAR, TOO CLOSE...

Voor Uw nederige dienaar was het gisteren 'way too far': de overzichtstentoonstelling van Chantal Akerman's werk in het M HKA mocht dan al ruim binnen mijn fietsradius liggen, mijn inzicht in de filmische installatiekunst is te beperkt om als dusdanig van zo'n expositie te kunnen genieten. Toch weer iets bijgeleerd, en deze keer meer over mezelf en mijn beperktheden dan over het onderwerp van mijn museumbezoek. Ondertussen draaide de Sinksenfoor op volle toeren en verliep de fietstocht naar en van het Antwerpse Zuid tussen de buien door. In de eenvoud van het leven zitten vaak mooie dingen verscholen. Da's dan weer dichter bij het werk van madame Akerman dan ik kan vermoeden, hoewel veel luchtiger van toon...

Zoals beloofd in de vorige bijdrage blijf ik een oogje houden op de Lijn-activiteiten aan de nieuwe bushalte in Polderstad. Blijkbaar wordt deze blog ook gevolgd door zij die voor de organisatie van ons publiek reizigersvervoer instaan. Als reactie op de vermelding alhier van het randoverschrijdend standje van 'den 140' eerder deze week werd de daartoe vermoedelijk aanleiding gevende naaktposter van 'la Knuts' uit het reclamebord verwijderd. Een bocht van 180 graden, en de chauffeur van 'den 141' had het meteen begrepen: "Hiervoor zet zelfs ik mij behoorlijk aan de kant...". Van een ingrijpende wissel gesproken, en met onmiddellijk resultaat!

Verder hoorde ik de voorbije dagen de wind behoorlijk door de bomen waaien, genoot ik mét Luigi en tér gelegenheid van een uitgesteld kwartaals evaluatiemoment van een lekkere maaltijd in 't Hof ter Molen, moest deel één van de ligusterhaag omheen mijn habitat er in een dwingende snoeibeurt aan geloven, miste ik daarbij op slechts enkele centimeters een met vijf eieren gevuld merelnest, wordt er aldaar ondertussen gewoon verder gebroed, staat de homeo klaar en Uw dienaar op scherp om in onderlinge combinatie het EK 2012 voetbal door te spartelen, en word ik stilaan wild van de NBA-eindfase. Met dank aan Bram, Anke en Lat-Dior voor het gebruik van zijn login.
Om dit alles te verwerken, duikt heer Polo zo dadelijk de sauna in: daar blaas ik dan warm en koud, net zo snel en wisselend als de huidige weersomstandigheden veranderen. Oh ja, en volgende keer is 'den 13' aan de beurt. Ik vraag mij af waar die gaat staan: te ver of te dicht...?

Marco Polo

Nieuwe bushalte...

De blogstart van deze maand verliep zeer vlot. Inspiratie, timing, discipline... Alles klopte, het was te mooi om waar te zijn. Maar zie, na een paar dagen sputterde de motor. Hoewel de wisselende weersomstandigheden mij met de regelmaat van een regenvlaag en plensbui naar binnen joegen en ik maar plaats te nemen had achter het pc-klavier kwam er van bloggen weinig in huis. Links en rechts vond ik 'dringende' opdrachten op mijn weg, en als ik die ontweken had waren er de samenvattingen of rechtstreekse beelden van Roland Garros en/of de NBA-finales, om van de sp.a saga en Lieten-gate maar te zwijgen. Uw dienaar heeft het enorm druk dezer dagen, maar toch moest ik ergens tijd zien vrij te maken om een blogske te plegen. Tot overmaat van ramp en desastreuze samenloop van omstandigheden werd afgelopen maandag uitgekozen om in onze buurt enkele herstellingen uit te voeren aan het Telenet-kabelnetwerk. Resultaat: een kleine halve dag uit de circulatie en van het scherm. Tegenwoordig ervaar ik zoiets als een complete isolatie, en in dit geval alles behalve 'splendid'...
Maar goed, na enkele dagen pik ik als naar gewoonte de draad weer op teneinde melding te maken van de wereldschokkende gebeurtenissen die mijn dagen kleuren. Zo is hier in Polderstad een einde gekomen aan de infrastructuurwerken ter verbetering van de terminushalte van de bussen 13, 140 en 141 van de Lijn. Ruim een jaar geleden is men begonnen aan het herleggen van het voetpad, waarna men diezelfde wandelstrook ging verbreden tot een volwaardig passagiersplatform. Dientengevolge moest er een pand straatasfalt opgeofferd worden: breekwerken, noodsignalisatie, een dito 'halte' achter de hoek, verkeershinder, gevaarlijke situaties, stilleggen van de werken wegens burenprotest in verband met de plaatsing van het wacht- en schuilhuisje, en toen.... bleek dat de resterende asfaltbaan niet breed genoeg meer was om een bus met vertraging toe te laten een inhaalmanoeuver uit te voeren. Boordstenen terug uitbreken, busperron versmallen, oude asfaltlaag afschrapen, nieuw asfalt aanvoeren en leggen, nieuwe laag enkele dagen laten rusten en uitharden en na net geen dertien maanden bleek de klus geklaard.

Chauffeurs die het voorbije jaar op deze 'tijdelijk' vervormde locatie alle mogelijke fratsen mochten uithalen om hun rommelend gedrocht te parkeren of draaiende te houden moeten zich nu weer aanpassen aan een iets normaler situatie. Dat ook daarbij alle begin moeilijk is heb ik al meteen kunnen vaststellen én voor mijn lezers/-essen en/of -innen digitaler wijze op foto vastgelegd. Na lang zoeken meen ik de enige echte reden ontdekt te hebben waarom deze brave man zich zo schots en scheef en ver voorbij het bushokje op het voetpad heeft geparkeerd. Kijkt U ook even naar de stand van zijn rechter buitenspiegel. Volgens mij is dit voor hem de ideale positie om gedurende de vijf minuten terminuspauze op quasi onopvallende wijze een oog te houden op de Hannelore Knuts-poster achter hem. Hoe die van lijn 13 en 141 het er vanaf brengen heb ik nog niet op foto, maar geen nood: de maand is nog lang, en als het Telenet belieft breng ik U nog voor het grote zomerreces verslag uit van hun prestaties...

Marco Polo

Overlevingskunsten....

'Only the lonely'... en zo af en toe mag dat eens. Een dag lang mijn eigenste eigen ritme volgen, of althans proberen dat te doen. Tussen de twee oren durven op zo'n moment meer ideeën opborrelen en plannen huizen dan wat voor dit toch stilaan ouder wordende lijf nog tot de uitvoerbaarheid mag gerekend worden. Ik ga dus vandaag dit, en dat, en zus en natuurlijk ook nog zo... Tot ik mij realiseer dat mijn huidige actieritme niet alleen bepaald wordt door enkele fysieke onvolkomenheden die, hoewel ik er betrekkelijk goed mee omga, toch een zekere mate van belemmering vormen in de dagdagelijksheid van mijn bestaan, maar dat ook mijn actuele belevingstempo niet dat meer is van, pak 'em beet, twintig jaar geleden. Het is bij momenten een quasi voltijdse dagtaak om daarmee te leren leven en de feiten te accepteren zoals ze zijn, maar dat heb ik ervoor over. 't Is dat of mij overgeven aan zelfbeklag en bij tijd en wijle met het koppige hoofd tegen een betonstenen klaagmuur lopen. Doe mij dan nog maar een straf en sterk kopje relativeringsvermogen met daar doorheen een ferme scheut humor.

Waarbij hij naadloos overgaat tot de orde van de dag: van mijn hart een steen makende heb ik vandaag mijn 'Kunst in Huis'-abonnement opgezegd. Na zeven aangename jaren met wisselende, maar ook steeds blikverruimende ervaringen begon de klad er wat in te komen en wogen de organisatorische ongemakken te zwaar door. De uitleenlocatie in het oude stadscentrum zonder stationeergelegenheid in de buurt en dus des te groter risico op onnozele parkeerboetes en de zeer beperkte openingstijden hebben er mij toe genoopt een einde te maken aan deze ten huize Polo tot een cultuurritueel uitgegroeide gewoonte. Denk echter niet dat daarmee de kunst 'uit' huize Polo wordt gebannen, integendeel: 'onze' Wim is back.Na een tijdelijke ophangbeurt in een weing betreden en dus minder in het oogspringende ruimte van mijn stulpje hangt Voor één zoen van jou!! weer op een ereplaats in huis. Het moge hem een deugddoende troost zijn en een hart onder de revalidatieriem dat hij nog steeds op mijn onverminderde waar- ende bewondering kan rekenen. Laat bijgevoegde doorkijk dan ook gelden als blijk van erkenning. Verder kan ik iedereen nog geruststellen: de overige zes W Coppieters'en blijven op de hen vertrouwde plekken hangen. Zover ben ik dan, op nu naar het volgende punt in mijn dagorde. Wat was dat ook weer...

Marco Polo

De kruiwagen...

Voor ik het goed en wel besefte was het weer zover: de vijfde maand van het jaar ligt achter de rug en dus op apegapen. Zonder aarzelen, het tegendeel zou alsnog weinig aarde aan de dijk brengen, heb ik dan ook de zesde bij de eerste juni-hoornen gevat en meld mij zonder omwegen en wel meteen voor de start van mijn inmiddels vijfentachtigste maand als blogger. Een mens zou er niet goed van worden: vijfentachtig!! Hier is, naast de publicatie van bij tijd en wijle min of meer ernstig polemische schrijfsels ook heel wat afgeleuterd, gezeverd en gezwansd. Om daar mee om te gaan en zichzelve, noch de bomen in het soms zeer misleidende blogbos uit het oog te verliezen volgen mijn lezers, -essen en -innen al even zolange tijd de aanwijzingen in het onderschrift van de grote bloghoofding. Dat dientengevolge de consumptie van zout, water en wijn de laatste jaren in Hoboken en virtuele omgeving behoorlijk zou zijn gestegen is dan weer mooi meegenomen voor de lokale middenstand, of wat daar nog van overblijft. Enfin, de kop is er af en Uw schrijvende kameraad heeft zichzelve weer opgewarmd en is klaar om binnen een week of drie de zevende jaargang af te sluiten en de nieuwe, ondertussen reeds 'achtste', van deze Mededelingen aan te vatten.

Nu hoor ik U tot hier aan mijn schrijftafel zuchten: "Is er echt niks anders te melden, niks noemenswaardig gebeurd, dat hij ons weer met zijn 'zever in pakskes' om de oren moet slaan...?" Toch wel vrienden, toch wel. Op de valreep van de voorbije juich-, bloei-, Maius- ofte Mariamaand (het hangt alleen maar af van Uw ingesteldheid en/of interesse!) is heer Polo overgegaan tot de uitbreiding van zijn persoonlijke huis- & tuinequipement middels de aankoop van een onvergelijkbaar mooie en nooit meer uit het oog te verliezen...

KRUIWAGEN

Het mag U duidelijk zijn dat bij de aanschaffing ervan rekening werd gehouden met de rest van de tuinuitmonstering. De oranje band en de al even oranje handgrepen van dit éénwielig handvoertuig passen perfect bij de 'vuilbak' op de achtergrond: een authentiek Amsterdams model (nr.393493), mij ter hand gesteld door zoon Bram ter gelegenheid van zijn laatste verhuis. Wanneer die halve Hollander van ons weer een keertje in Hoboken is mag hij er geheel gratis mee rijden... om mijn tuinafval weg te kruien. Ofwel neem ik hem mee wanneer we volgend weekend naar Amsterdam gaan om met Cora, Jan, Shanthi, Bram... en nog vele duizenden Mokummers de eerste wedstrijd van Oranje op het EK voetbal te gaan bekijken. Mocht hun initiële optreden tegenvallen, kan ik meteen puin ruimen...

Marco Polo