Gedaan met de grillen ...

April loopt op zijn laatste benen. Na de buien en de kilte van maart is de temperatuur af en toe al fors de hoogte ingeschoten.
Heel af en toe, want van enige regelmaat in het weerbeeld is er om voor de hand liggende redenen absoluut geen sprake in april.
Was het voorbije weekend er een om in te kaderen, dan tuimelde maandag het celciusniveau al van ruim 20 tot beneden de 15, en deden ze er gisteren even vlot nog een paar graden af.
En toch is april een niet te versmaden aanloopperiode naar wat algemeen wordt aangenomen als zijnde de tijd waarin wij voor hetere vuren komen te staan.

Meteen een plausibele verklaring waarom mijn voorkeur uitgaat naar het vrouwelijk als geslachtsbepaling voor het woord "maand, v. (m.) (-en), 1. elk der twaalf, met een eigen naam onderscheiden tijdperken, waarin een jaar verdeeld wordt: .."
Om deze stelling te onderbouwen zet de grilligste aller maanden er vandaag een grijs punt achter, met bijhorende buien, regenvlagen bij tussenpozen en een sterk variabele wind uit wisselende richtingen: het blogweer bij uitstek.

Mijn aandacht gaat dezer dagen vooral uit naar het Snooker World Championship 2008 in The Crucible Theater in Sheffield.
Meer dan wat er actueel gaande is in deze competitie boeit mij telkens weer het feit van en de reden waarom ik elk jaar als ware het bij toeval, stoemelings en puur per abuus in deze waanzinnige tredmolen terecht kom.
Die reden ligt in een ver verleden...
Ik schrijf het jaar onzes Heren 1977: wij wonen sinds een jaar in Polderstad, huurwoning in de Wouter Dilftlaan. Ik ben druk doende met het schrijven van een thesis om mijn studie kinesitherapie af te ronden en het bijhorend diploma te verwerven. Ondertussen zorg ik dagelijks voor de laatste papflesvoeding van zoon Bram. Trage eter als hij is, neemt deze vaderlijke plicht alsmaar meer tijd in beslag.
Om die op een aangename manier door te brengen, want van een verbaal-communicatieve "vader-zoon"-relatie komt op dat moment nog niks in huis, zoek ik afleiding bij ons eerste televisietoestel. De bedieningsknoppen zaten toen nog alleen op het toestel: vooraf instellen en een programmakeuze maken was de boodschap, en dan met zoonlief op schoot in de diepe fauteuil. In die tijd was BBC 2 de zender waar "in 't laat" regelmatig NBA-basketbal was te zien ... en mijn keuze lag vrijwel steeds vast. Zo vast dat, toen die eerste keer dat The Crucible Theatre de plaats innam van The Boston Garden, zelfs zoon Bram een protesterend gegrom liet horen, nog trager ging zuigen aan zijn fles ... en ik de hele snookerwedstrijd bleef uitkijken. Op een zwart-wit scherm ...!!
De commentaar was bijna die van een radioverslaggever: tot op de halve Engelse inch beschreef hij de positie van de bal en vertelde er ook bij om welke kleur het ging. Op de duur leerde ik de grijstinten onderscheiden, en zat ik er nog maar zelden naast als het om een rode, de zwarte of de witte speelbal ging.
De rest was iets moeilijker: eigenlijk duurde het tot wij in 1983, toen wij na ijverig spaarwerk op ons nieuwbouw-afbetalingsbudget een eerste kleurentelevisie kochten, voor ik op een ordentelijke wijze dit sublieme spel kon volgen.
Subliem is niet alleen het spel op zich, maar de manier waarop BBC het evenement presenteert, in beeld brengt en van commentaar voorziet is van een hemels niveau.
Daarom, beste mensen, spendeer ik nu weer menig uur voor het groene scherm. Heel af en toe zap ik eens naar de grasgroene variant om een snipper Champions League mee te pikken, maar al snel keer ik terug naar Sheffield: spanning, humor, métier, topkwaliteit ...

Eergisteren nieuwkomer Liang Wenbo in een adembenemende serie en met 12 - 13 zien winnen van Joe Swail.
Geen toppers? Wel een fantastisch spannende match, met Swail die na 8 - 12 een geweldige remonte inzet en de jonge Wenbo die na de winnende bal met zijn geluk geen blijf weet.
Gisteren de tweede 147 van het tornooi gezien: Ali Carter in grootse doen tijdens een close-game met Peter Ebdon.
Meer details ga ik niet geven, 't is tenslotte maar een spelleke.
Toch heeft het spelleke er gisteren voor gezorgd dat ik gepast heb voor Geert Mak en een aflevering van In Europa, ook al ging het over Vichy-France tijdens WO II.
Alles heeft zijn tijd...
Gelegenheid om ernaar te kijken is er genoeg: dagelijks zo'n 7 uur rechtstreeks en oogstrelende verslaggeving op BBC 2 en daarnaast, als het echt moet, kan U ook op EuroSport terecht.

Marco Polo

Ontwaakt gij luie slaper ...

Hij is terug in onze polder.
Vanmorgen in de hele vroege uren, lang voor de vijverfontein tot leven kwam, klonk hij heerlijk helder tussen het ochtendkierewiet, de roekoekoe en het suskewiet van de andere zangvogels.
Een paar dagen geleden had ik in een radioprogramma gehoord dat de koekoek in onze streken met uitsterven bedreigd werd. Door de niet te stuiten klimaatsveranderingen zouden de andere zangvogels, die als leenouders dienen voor het koekoeksei en het daaruit voortkomende jong, te laat uit het zuiden terugkeren.
De koekoek zou zijn ei niet op tijd kwijt kunnen en dus met de gebakken peren zitten. Aangezien uit peren, en al zeker niet uit de gebakken exemplaren, geen koekoeksjongen voortkomen zou de soort dus echt wel eens in de problemen kunnen geraken.
Vandaag echter voel ik mij een heel pak geruster: ook later op de dag, in de eerste zinderende middagwarmte klonk zijn roep onophoudelijk en bij regelmaat uit de toppen van de populieren.

Als hij in de Hobokense Polder, met zijn 55 variëteiten alhier-broedende zangvogels, geen adoptiebroedparen vindt voor zijn kind, dan zal het nergens lukken.

Het is dus ook meer dan waarschijnlijk aan dit Polderexemplaar te danken dat mijn periodieke homeo-slaap vandaag eindelijk onderbroken werd. In de voorbije periode was ik er niet meer in geslaagd om nog tot een serieuze rit op mijn homeo-toestel te komen. Oké, ik had mij wat meer toegelegd op het lopen om de Antwerpse Aflossingsmarathon voor te bereiden, maar dat was slechts een flauw excuus om mezelf te sussen en de dreigende luiheid te verdoezelen. Vanmiddag heeft de koekoek mij tijdens een darmtransitbevorderende middagwandeling echter weer tot de orde geroepen. Eens terug onder dak heb ik de renners vanop mijn immobiel traptoestel gezelschap gehouden tijdens de eindfaze van de laatste lenteklassieker: Luik-Bastenaken-Luik.

De overwinning heb ik aan Valverde moeten laten, maar de sprint heb ik wel vanop de eerste rij gadegeslagen ... en ze hebben mij zelfs op de nieuwe helling "Roche aux Faucons" niet uit de wielen kunnen rijden.
De luie slaper werd op tijd gewekt !

Marco Polo

In Flanders Fields ...

Aan de vooravond van wat naar mijn aanvoelen een PITOreske pedagogische studiedag gaat worden neem ik nog even de tijd en de vrijheid om U te berichten over de eerder deze week plaats gehad hebbende uitstap naar de Westhoek met een goed gestoffeerd, edoch niet overladen programma betreffende de Groote Oorlog.
Aangename leerlingen.
Collega's om U tegen te zeggen.
"U !!!"
En mooi weer !
't Is hier in '14-'18 heel wat minder geweest !!

We begonnen op Tine Cot Cemetery, een Britse begraafplaats waar nu 11.000 gesneuvelden begraven zijn. Herinnering aan de slag bij Passendale: 500.000 doden in 100 dagen. Internationaal symbool van zinloos oorlogsgeweld.


Twee op drie graven verwijzen naar een onbekende ...
Zoals je ziet zijn het niet altijd "poppies" die de graven sieren: deze verdorde roos met gebroken steel spreekt boekdelen.
Teveel jonge mensen uit heel het British Commenwealth liggen hier in de Westvlaamse klei.

Er verandert niet veel op onze wereld, en van leren uit het verleden of eerder gemaakte fouten komt niet veel in huis. In een poging om daar iets aan te doen stond er een bezoek aan het museum "In Flanders Fields" op het programma.
In de schitterend gerestaureerde Ieperse lakenhalle is het een schooldrukte van jewelste.

De individuele Britse, Canadese en Franse bezoekers lopen wat verloren tussen de Vlaamse en Nederlandse schoolgroepen.
We sluiten de voormiddag af aan de Menenpoort: een monument voor 55.000 vermisten.

Na een pick-nick en aansluitend een terraske in de zon zijn we naar de loopgraven in Sanctuary Wood bij Hill 62 gereden.
Weer een hallucinant beeld: hier werd gevochten om elke morzel grond, om een paar meter klei, om een hele of een halve boom.
Als de (on)zin ervan ons nu ontgaat mag U dat niet verbazen: in Vietnam, Cambodja, Irak of Afghanistan was en is het nog steeds van 't zelfde...

Om het verhaal compleet te maken zijn we daarna nog afgestapt bij de begraafplaats van Langemark. Door de vele bezoekers ging de voor Duitse kerkhoven traditioneel geladen rust een beetje verloren. Toch bleek ook hier maar al te duidelijk dat een oorlog aan alle zijden verliezers telt. Zij die het niet meer navertellen, maar begraven als ze zijn getuigen van de wreedheden van weleer.

And last but not least...

... van John McCrae voor Marco Polo

ING Antwerp Relay Marathon

Aangezien de lichamen van Polo en Pola aan zeer differente bioritmen onderhevig zijn lenen de ochtenduren er zich meestal toe om mij onbekommerd op het bloggen te storten .
Zo doet er zich vandaag, na een korte periode van drukte en bezig zijn, een weliswaar niet te voorziene kans voor dewelke ik tegelijk met de linker en de rechter hand, om niet weer het al te uitgeholde "met beide handen" te gebruiken, wil grijpen.
Naast de blogperikelen, waaraan ik met noeste ijver maar in kleine beetjes een proper einde wil breien, stonden er deze week nog wel enkele activiteiten op de plank.
Zoveel, en van redelijk aanvaardbaar illustratie-materiaal voorzien, dat ik het niet voor me uit kan blijven schuiven. Ik doe dus een poging om U ook nu op de hoogte te houden van wat er zich afspeelt in het leven van Uw blog-schrijvende medemens.

Zondagochtend was het verzamelen geblazen op de Antwerpse Linkeroever. Wederom had ook ik mij laten verleiden (zie de auto-aankoop-saga van Signore Spaghetti in een vorige aflevering) om deel te nemen aan het lopen van een aflossingsmarathon.
Deze keer was het dicht bij huis: in de Koekestad !!
Op de fiets naar de afspraak en goed op tijd...
Dat leverde bij de piraten-speelboot onderstaand beeld van de Antwerpse Skyline op.

Daar zou het straks voor mij gaan gebeuren...
Maar eerst de afspraak, de nummers, de t-shirts én de groepsfoto !!

Om klokslag 10 uur staat iedereen klaar: vinger aan de knop van de chronometer bij begeleiders op de fiets, een zwerm motards in stand-by en klaar om de gashendel open te draaien, een massa toeschouwers en ja ... onder de ING-boog de lopers en loopsters waar het vandaag om draait met rechts al Chebet en zijn 2 hazen op de eerste rij.(maar om die te zien moet U wel even de foto aanklikken en inzoomen...)

(inderdaad: de 3 pikzwarte kerels met hun wit marcelleke !!!)
Als uiteindelijk ook de Simple d'Anvers, weliswaar 5 minuten te laat - maar dat heb je met schoon volk of met volk van 't Schoon Verdiep - de startlijn heeft gevonden mag hij de meute op gang schieten voor de marathon wat meteen het begin is van een lange dag Antwerps loopplezier.

Goed begonnen is ...
Maar daar kwamen wij niet voor: het werd genieten van de sfeer, het babbeltje onderweg, de bonjourkes naar enkele bekenden en de vele onbekenden langs het parcours en dat alles onder een stralende lentezon.
Oh ja, en genieten was er ook nog nà de aankomst...
zij het met een lichte grijns of gespeelde grimas wanneer één of andere gevoelige plek werd geraakt!!

Eind goed, al goed: iedereen is gezond en wel ter been gearriveerd. Voor gedetailleerde resultaten en sfeerbeelden kan U terecht op sport.be via deze of voorgaande klik.

Een waardige afsluiter voor dit verslag leek mij het beeld van een net gearriveerde en glunderende italo-cabriofiel, in gezelschap van een al even tevreden ogende en fiere eega met de Onze-Lieve-Vrouwetoren op de achtergrond.

Dat werd in mijn geval alleen nog overtroffen door het droombeeld van deze drie nimfen die me in een onrustige post-marathoniaanse slaap kwamen uitnodigen om ook met hén mijn beste beentje, of wat er nog van overbleef, voor te zetten...

Marco Polo

( G-V-D !!! )² ... en nog meer !!!

Het zat er aan te komen, wat gebeuren moest dat zou ook plaats vinden en nu is het zover: er is een kink in mijn blog geslopen.
Tussen de vele beslommeringen en muizenissen door dacht ik dat het moment gekomen was om op mijn blogspot over te schakelen van het klassieke sjabloon-bewerken naar de vernieuwde optie om de indeling ervan onder handen te nemen. Up-graden via een simpele klik op het klavier. En hier begint het dan: nadat ik in een verkeerde reflex al te snel een fout had willen herstellen bleek dat mijn eigen instellingen van de side-bar verdwenen waren. Hoewel Blogger vermeldt dat er een "copy" bewaard wordt om later opnieuw te gebruiken, ben ik er voorlopig nog niet in geslaagd om die terug op te vissen. Bij een tweede, meer beredeneerde poging tot omschakeling naar de nieuwe bewerkingsomgeving ben ik er evenwel alsnog desniettegenstaande mijn voorafgaandelijk geflater toch in geslaagd dit hogere echelon te bereiken.
Het zal echter nog even duren voor ik de organisatie van links (die staan rechts!!) weer helemaal heb ingevuld en bijgewerkt. Ook zal U het enige tijd moeten doen zonder de enkele extra's die daar hun plaats hadden gevonden.
Weet evenwel, beste vrienden, dat ik mijn uiterste best doe om de hinder en het ongemak die zich door deze tekortkomingen manifesteren tot een minimum tracht te beperken door zo snel mogelijk deze onvolkomenheden uit de blogwereld te helpen.
Ik doe mijn best!

Mogelijks is mijn initiëel verkeerde ingreep te wijten aan een samenloop van warrigheden en ideeënkronkels die actueel convergeren in het organisatiecentrum van mijn snel verouderende hersenschors. Diverse problemen stellen zich op dit moment, en de Polo-idealen getrouw tracht ik voor elk van hen een oplossing te vinden, zoniet een brede informatie-achtergrond op te bouwen om aldus gewapend mijn licht op te steken bij min of meer professionele hulpverleners of instanties, teneinde de knoop te ontwarren en de draad weer op te pikken.
Zo blijkt uit mijn recente ervaringen met het voorbereiden van de opratie-omstandigheden dat de gekozen uitvoeringsmodaliteiten niet helemaal vallen onder mijn hospitalisatieverzekering. Zo zie je maar: een mens gaat zich vandaag de dag indekken tegen de gevolgen van 101 calamiteiten, en wat zie je dan? Er is nog 102,103, ... en 69 en 93 stonden tussen haakjes. 24 is dan weer alleen van toepassing als je inschrijving dateert van vóór de Groote Oorlog, en met 57 wordt geen rekening meer gehouden onder Leterme I.
Dit verandert evenwel de plannen niet: ik ga voor den truuk met de Da Vinci S !!

Wat mijn belofte betreft aangaande het opkallefateren van deze blog, moet ik er wel aan toevoegen dat de eerste volgende dagen gevuld zijn met:
vandaag een komunniefeest
morgen de aflossingsmarathon van Antwerpen
overmorgen een volle dag Pito
over-overmorgen een volle dag Pito-on-the-Road: Flanders Fields en de Westhoek
de dag daarop een meet & greet met mijn jeugdvriend Eric Adriaenssens, heden ten dage notaris en specialist op het vlak van huwelijkscontracten. Zit er verandering aan te komen?? Ja, maar niet in de samenstelling van de équipe... We gaan samen eens bekijken hoe dat contract kan geöptimaliseerd worden naar de successievelijke toekomst.
weer een dag later wordt de Graspolderlaan overspoeld door ex-collega's op rust van la Pola!! Ik kijk er al naar uit..
vrijdag tenslotte is er het jaarlijks weerkerend bezinningsevenement op Pito, tijdens hetwelk wij de pedagogische kant van onze opdracht bestuderen. Dé Rik, onze vorige Directeur en regelmatig lezer van deze pagina's, had tijdens het laatste jaar van zijn Episcopaat het lumineuze idee om de organisatie van die dag aan ondergetekende toe te vertrouwen, en die was toen niet de enige die daarvan genoten heeft...
zaterdag heb ik dan waarschijnlijk weer even tijd om mijn ervaringen door een filter te halen en wat voor publicatie vatbaar blijkt alhier uit te tikken.
Bij leven en welzijn, tot vandaag over een week voor een volgende "Te bed of niet te bed" ...

Marco Polo

3 keer Proficiat !!! ... en 1 keer niet !!

Nadat ik deze week naar aloude gewoonte de maandelijkse blogpublicatie van Aloysius Primus had gesavoureerd, herkauwd, opnieuw gelezen en de bedenkingen erbij te sudderen had gezet klikte mijn rechter wijsvinger, onderdeel van een onschuldige hand, als bij toeval de link aan naar Pettegolezzi, de weblog van Signore Spaghetti. En kijk met mij wat ik daar aantrof, zij het hieronder in een licht aangepaste Poloiaanse versie van de feiten. Onze goede vriend is samen met zijn gade, La Ingritta, overgegaan tot de aanschaf van een opendak wagen, een zogenaamde cabrio. Dat er enig verleidingswerk bij kwam kijken mag ons niet verwonderen noch verbazen. Het wordt trouwens grif toegegeven door Il Signore himself, alweer in de hem eigen zwaar omfloerste stijl: "...hebben we ons laten verleiden door een auto..."

U gelooft het misschien niet, maar ik kan het U met de hand op het hart bevestigen: bovenstaande prent geeft de waarheid weer, en niets dan de waarheid. De Heer Spaghetti zit te glunderen in zijn eigen Guido-Cabrio-mobile !!!
Alleen de achtergrond is er met de haren bijgesleurd...
Aan deze combinatie kon ík dan weer niet weerstaan !!
Focus met mij op het blauwe raspaard vooraan, bereden door de enige echte Italian Stallion en verheft Uw stem:
Hoera!! Hoera!! Hoera!!
Driewerf Hoera!!!
(inschrijven voor een co-driver testrit op de passagierzetel kan op des Heren weblog vóór het te laat is!!)

Een ander item dat deze week mijn aandacht trok was een enquête op een Spaanse blog die vroeg naar de beste speelster van Perfumerias Avenida Salamanca. Kan ik er aan doen dat mijn vaderhart dan iets sneller gaat kloppen en ik het resultaat van het onderzoekje in een door ons gewenste richting help evolueren. Geheel legaal, mits wat e-mail verkeer en over-en-weer en hopla: daar staat "ons Anke" op één, on top of the bill.
Bedankt aan alle vrienden en vriendinnen, boeren en boerinnen, kennissen en kennissessen, prinsen en prinsessen ... zonder jullie snelle reacties was het nooit gelukt.

'k Vond het gewoon een leuk tussendoortje...
Wie zijn tussendoortje deze week op een grandiose manier gemist heeft is Tommeke-Tommeke!
Hij liet in Schoten zijn tussendeurtje openstaan:Verdommeke!!
Wie al te vroeg de Goden dankt of aanroept, komt wel eens bedrogen uit... GV-dommeke!

En zo ziet U maar: 't kan niet altijd (Schelde)prijs zijn...

Marco Polo

Veel schoon volk....

Bij het geruststellende nieuws van gisteravond kreeg ik ook de bevestiging dat blijven sporten prima is.
Alsof ik daaraan ooit had getwijfeld?!
Als bij de afsluitende babbel blijkt dat de uroloog van dienst zondag zijn eerste marathon loopt in Antwerpen ben ik zeker van plan om mijn 10 kilometer in de aflossingsmarathon op een meer dan ordentelijke manier af te werken. Ik heb dus vandaag met nog meer plichtsbesef mijn loopronde aangevat. Het is een uitstap van 45 minuten geworden: goed voor de gezondheid en net voldoende om nog even de loopspieren te prikkelen. Als kuiten, knieën noch enkels een negatieve reactie vertonen, dan is er vrijdagochtend nog net tijd voor een half uurtje "bollen".
Het was eraan te zien dat er binnenkort iets speciaal op til is in de Antwerpse loopwereld. Veel drukte in het park en rond het fort. Waar ik dikwijls moederziel alleen mijn kilometers afmaal was er vandaag veel schoon volk op de baan.

Allemaal nog efkes de benen strekken en een laatste voorbereiding voor de heilige loop van zondag.

En dan nu een voorsmaakje van wat er mij volgende maand te wachten staat.
Om de zaken onder controle te houden en de mijzelf opgelegde blogorde niet teveel te verstoren heb ik de informatieve video's aangaande de Da Vinci S-robotologie bij de Nieuwe Mededelingen van Marrek O'Polo ondergebracht. Meteen een gelegenheid om ook daar de nieuwe klok eens te bewonderen.
Mocht U hem hierboven gemist hebben, klik dan hier om toegang te krijgen tot het Marco Poliaanse filmmuseum.
....
Na deze uitzending van publiekelijk maar eveneens persoonlijk nut rest mij nog Zijne Eminente Pauselijkheid Aloysius Primus te complimenteren met zijn wederom zowel stichtende als lichtende blogbijdrage ter gelegenheid van de 15° dezer maand, en hem bovendien te bedanken voor de ondersteuning en de wijze raad.

Marco Polo

Alea iacta est...

Eerst was er, enkele weken geleden, de vaststelling van een verhoogde PSA (Prostaat Specifiek Antigen)-waarde in mijn bloed die wees op een prostaatprobleem.
Dan kwam de "touché" met als resultaat een knobbeltje en dus een echo én biopsie er bovenop. Een positieve uitslag voor deze laatste maakte een CT-scan en "total bot"-scan noodzakelijk.
Sinds vanavond weet ik dat deze laatste allebei negatief waren: geen uitzaaiïngen in beenderen of zacht weefsel en in de gegeven omstandigheden dus "goed nieuws"!
Het lot was mij gunstig gestemd...
Dit houdt in dat ik op de Idus van mei onder het mes ga !

't Is allemaal wel in miniatuur, maar 't zal voor mij een hele ervaring zijn: mijn eerste meerdaags verblijf in een hospitaal, de eerste keer onder narcose en de eerste "serieuze" operatie.
Ach, tegen de komende zomer zijn we dit met z'n allen weeral vergeten, en drinken we er een stevige "groene thee" op !!!
Voor ik dit kort bericht afsluit bedank ik U allen van ganser harte voor de vele blijken van medevoelen en aandacht.
De bakken positieve energie die ik van God tot klein Peerke, van Jan en Alleman (ook die met de pet), in één woord van iedereen mocht ervaren hebben mij staande gehouden en toch maar lekker in de goede richting gestuurd.
Mille gracie !!
Muchas gracias !!
Muito obrigado !!
Merci beaucoup !!
Thank you very much !!
Vielen Dank !!
Hartelijk dank !!!

En nu nog de pauselijke encycliek van 15 april...

Marco Polo

Nog even geduld...

Hoewel de voorbije periode rijk was aan bijzondere gebeurtenissen en daarmee gepaard gaande emoties, ben ik toch steeds blijven uitkijken naar de dag van morgen.
Eindelijk weer een vijftiende...
Eindelijk weer een pauselijk bericht...
Eindelijk weer iets om duimen en vingeren bij af te likken ...
Que usque tandem abutere Aloysie, patientiam nostram?
Hoe lang gaat gij ons geduld nog op de proef stellen, Aloysius ??

En eindelijk ook het verdict over mijn situatie.
Ik kijk er naar uit en houd U op de hoogte van het resultaat.

Marco Polo

Eindelijk nog eens uitgeslapen...

Vandaag heb ik nog eens kunnen uitslapen, én ga ik eindelijk weer een blogske plegen: terug aan de slag, hé Pjottr!
Ik wist wel dat mij na de Ronde van Vlaanderen niet echt een rustige week te wachten stond, maar dat het telkens zo vroeg-druk zou zijn had ik niet verwacht. Naast de twee Pito-ochtenden was er nog een "nuchtere" gastroscopie gepland, mocht ik een dageraadsverschijning doen bij het Vredegerecht van Antwerpen en kwam er samen met de aap nog een bijkomend medisch onderzoek uit de mouw. Details over mijn gezondheidstoestand krijgen jullie volgende week, als alle gegevens bekend zijn en de beslissende kogel door de alomgekende kerk is gegaan.
Maar nu terug naar de orde van de dag...

In mijn hoe-dan-ook nog steeds ruim voorradige vrije uren heb ik uiteraard niet stilgezeten. Hoewel, af en toe beweeg je beter niet teveel om een prentje te schieten. Ik heb deze week de nieuwe TRAVELER ingelopen. Tijdens een wandeling op de Antwerpse Scheldekaaien legde ik onderstaand tafereel vast...

In de schaduw van een zieke iep hebben Bassie & Adriaan hun caravan achtergelaten. Of is het een overblijfsel van Eric Van Looy's filmcrew, die enkele weken geleden een stuk van de kaaien had ingepalmd voor de opnames van "Loft"?
Wonen op de Scheldekaai met de machtige stroom aan de ene, en luxueuse skyline-appartementen aan de andere kant.
Het mobiele stulpje zorgt alleszins voor kleur in het straatbeeld.
Kleur is er ook aan de waterkant, waar de meerpalen sinds enkele jaren met een fleurig en kunstzinnig laagje acryl zijn bedekt.
Het biedt de mogelijkheid om traditionele toeristenschepen op een andere manier in pixels vast te leggen...


Iets verder lag de Marie-Louise (zoals verkeerdelijk nog even te zien was op een verslag van het maandagse VRT-journaal) ... Louise-Marie !!!
Eerder deze week zorgde Pipo De Crem voor de toespraak bij de inhuldiging van het "nieuwe" tweedehandse fregat dat België van de Nederlandse marine overneemt, en slaagde koningin Paola er niet in de champagnefles te kraken bij de doop.
Zij sloeg dus een mal figuur! Dit mag ons evenwel niet verbazen: een familiegewoonte én thuis stonden er altijd "reeds geopende" flessen te wachten op Albert & Co!! Maar nu was deze beauty, het schip dus, nog even te bewonderen aan het Zuiderterras ... wat ik dan ook heb gedaan en waarin ik U bij deze laat delen.
Aan alles komt echter een eind', zo ook aan deze wandeling.
Later in de week fietste ik voorbij een andere knapperd, aan het begin van de Fruithoflaan in Berchem.

Had mij al dikwijls afgevraagd wie hij of zij wel mocht zijn, en mij evenzoveel keren voorgenomen om er eens een foto van te maken. De vraag is opgelost en het voornemen, zoals U kan zien, tot uitvoering gebracht: U aanschouwt hierboven de ...
Puff Marshie - Antwerp Version van Yoshitomo Nara.

Als afsluiter voor vandaag een avondlucht boven "onze" Schelde:

Schuift er al eens een donkere wolk door het zwerk en vóór de zon, weet dan dat die zon blijft schijnen en met absolute zekerheid ooit weer tevoorschijn komt.
Zeker weten !

Marco Polo

't Is weer 't één en 't ander !

Een mens kan niet steeds alles tegelijk hebben, en dan spreken we over "het een óf het andere". Af en toe hebben we meer geluk en dan praten we over " 't een én 't ander".
Welnu, dit laatste weekend van de paasvakantie was het van dat:
't was 't een en 't ander!
Het gebeurt niet elk jaar dat twee van de absolute topevenementen uit de klassieke sportwereld in hetzelfde weekend plaats vinden, maar deze keer was het eerste van april goed voor de Grand National én de Ronde van Vlaanderen.

Los van het feit dat niet iedereen met evenveel interesse uitkijkt naar deze gebeurtenissen en dat Uw waardering voor beide sporten van een hele andere orde kan zijn, kan ik U alvast toevertrouwen dat deze wedstrijden ieder op een onvergelijkbare wijze in beeld worden gebracht door onderscheidelijk de BBC en onze VRT. Sportverslaggeving van een bovenaards niveau:
weze de Britse commentaar "superb" en "absolutely fabulous" dan kan minstens hetzelfde gezegd worden van de wedstrijdbeelden en regie van de VRT-medewerkers.
En voor mijn homeo-supporters: beide "koersen" heb ik al trappend en zwetend gevolgd, met als resultaat een aangescherpte konditie om morgen terug naar school te vertrekken.

Daarnaast kwamen de voorbije week zowel de kip als haar ei in het nieuws: het ging er niet om wie er eerst was, maar van wie de minst schadelijke eieren komen.

Wij eten regelmatig een eitje van de "losse kiekens van Holsbeek", en of dat nu beter of slechter is dan die van "den Delhaize":
het zal mij worst wezen!
En die wordt dan een volgende keer wel weer getest...

Marco Polo

We proudly present...

Hallo, ik ben de "Lumix" Panasonic DMC-FZ50.
Als het om fotograferen gaat maak ik sinds een goed half jaar de dienst uit ten huize Marco Polo.

Maar wat gezegd van de nieuwe TRAVELER DC-XZ6 die mij deze week kwam vervoegen? In de aanbieding bij "den Aldi"...
Hij maakte een kennismakingsfoto van mij, en ik deed daarna met hem hetzelfde.

Voortaan gaan we er met z'n tweeën tegenaan. Hou U maar vast: het zullen serieuze lappen zijn die wij erop gaan geven!

Hoewel wij, Lumix noch TRAVELER, op generlei wijze betrokken waren bij de realisatie van onderstaand dubbelportret moeten we toegeven dat het een degelijk werkstuk is.
Maar over wie, wat of waar gaat deze prent?

Gasto en León ?
Gaston en Leo ?!
Marco Polo en Nonkel Fons ... in León !!!

Marco Polo

Valiezenjacht...

Wie dacht dat er alleen in Belgikistan organisatorische mega-kemels geschoten worden heeft lang het voordeel van de twijfel aan zijn of haar zijde gehad, maar wat er zich sinds enkele dagen afspeelt op Heathrow, de nationale luchthaven van Groot-Brittanybië, tart volgens Uw toegenegen waarnemer de opperste graden van hallucinatoire verbeelding.
Van bij de opening van een nieuwe en hypermoderne terminal liep daar vorige week de bagage-behandeling compleet in de war, en dit mag doorgaan als een actueel standaardmodel voor wat men in literaire middens een "eufemisme" pleegt te noemen.
Na enkele dagen stonden er al 15.000 koffers te wachten op afhandeling voor ontvangst, doorverzenden, retourneren, of verplaatsen. Niets daarvan lukte echter.
Het enige wat ze deden was meer en meer in de weg staan.
Ook het weekend bracht geen oplossing voor, noch verbetering van de situatie. Integendeel: vanmorgen vernam ik in een radio-nieuwsuitzending dat het aantal geparkeerde koffers was opgelopen tot 30.000... Het moment voor Marco Polo om een fotograaf op pad te sturen. Mits wat kunst- en vliegwerk ben ik erin geslaagd een fotografisch document samen te stellen waarbij U zich een beeld kan vormen van wat er op dit moment op Heathrowiaanse bodem gaande is.

Naast een hele resem hedendaagse modellen zijn er naar mijn bescheiden mening ook een aantal overjaarse exemplaren bij. Hopelijk zitten de heren Livingstone en Stanley niet meer op hun bagage te wachten...
Wat de Engelsen zelf niet kunnen, gaan ze nu uitbesteden aan Italianen. De hele handel wordt overgevlogen naar de luchthaven van Milaan, en daar ... zal men hopelijk de boel kunnen klaren. Wait and see!

Dat is ook de boodschap voor onderstaande dames: la Bruni in gezelschap van "Les Poseuses". Georges Seurat moet het geweten hebben: zo kom ik via een ommetje nog eens in het nieuws, anno 2008, en wie weet wat doet dat met de prijzen van mijn schilderwerken?? Op het eerste zicht kunnen zij nog heel wat gebruiken van wat er in hun (vermiste) koffers zit, maar dat schildert moeilijk met al die plooien en schaduwen.
Dan maar bloot op het portret: tot meerdere eer en glorie van Sarkozy et la France!

Marco Polo