Crisis of Criwas...

De wereld draait door, en af en toe aan zo'n snelheid dat het voor mij niet eenvoudig meer is om te kiezen welk actueel item op verantwoorde wijze in mijn bloggalerie mag opgenomen worden. Toch denk ik dat het mij deze keer is gelukt.
Ik zat al lang te broeden op een eigenzinnige invalshoek om de huidige crisis aan te kaarten. Iedereen heeft de mond vol over werkloosheid, kredietcrisis, economische impasse, financiële malversaties en bovenop de waanzinnige transfertbedragen en dito gouden handdrukken.

Ik wilde echter iets anders. Mijn aandacht werd getrokken door de problemen in de textielverwerkende nijverheid.
Als ik de ontwerpers mag geloven wiens creaties werden geshowd op de catwalks van Parijs, Milaan, Londen en New York dan moet ik wel aannemen dat ze daar ook een en ander te kort komen. Weinig om het lijf omdat er niet genoeg stof voorhanden is om de eindjes aan elkaar te knopen of gewoon de draad kwijt?

Feit is dat de modellen er niet om kunnen lachen. Dit mag ons niet verwonderen, als we weten dat deze meisjes de collecties voor de zomer van 2010 presenteren. Er moet nog heel wat ten goede veranderen voor onze dames weer deftig op straat kunnen komen, en daar heeft die verdomde crisis alles mee te maken.
Toch is er hier en daar al uitzicht op beterschap.
Onderstaande schoonheid mag dan al over niet veel meer vestimentaire uitrusting beschikken dan haar collega's hierboven, zij ziet er tenminste iets fleuriger uit en heeft een doel voor ogen: "Fly me to the moon..."

Dat denkt ook de wassen blote madame op de Tears of Eros- expositie in Madrid. Maar is het wel een wassen blote madame, of een blote madame die moet gewassen worden, of was de madame te bloot of is het toch een blote wasmadame...??

Aangezien uw dienaar met zijn Pola nog deze week naar Salamanca trekt zou het kunnen dat hij voor alle zekerheid een ommetje maakt langs Madrid om met eigen ogen vast te stellen waar de klepel hangt, het kalf gebonden ligt, de kat van huis is, de muis van wanten weet en vanwaar die mannen hun mosterd halen...
Allez vooruit: ik zoek het met graagte voor u op.

Marco Polo

"Rood & Wit" bij Fort VIII...

Het begon, zoals zo dikwijls, in complete onschuld.
We zouden tussen de andere vrijdagse bezigheden door nog eens tijd maken voor een wandeling. Het weer leende zich ertoe.
Deze keer niet in ons eigenste Polderbos, maar wel door park Sorghvliet en een rondje om Fort VIII er bovenop.
Het plan was gemaakt, de beslissing genomen... en dan blijft er alleen nog de uitvoering over. Move on...!
We parkeren de auto bij kasteel Sorghvliet en kiezen "uiteraard" niet voor de kortste weg naar het fort. We betreden wél de oude looppaden uit mijn bijna vergeten "Joggings & Marathons"-leven. Herinneringen borrelen op over versnellingen in de lange dreef en weerstandsreeksen op de helling naar het grote parkprieel.
Hoewel de locatie prima oogt en het uitzicht zeer rustgevend is zijn de rustbanken en het gebruik ervan nog niet aan ons besteed.

Het tempo zit er goed in en we "draven" omzeggens door de platanendreven rond de fortgracht. Hier gaat la Pola haar tekenhart in perspectief kunnen ophalen. We wandelen de omloop in clockwise direction, zodat we de afstandnoteringen voor lopers, joggers en wandelaars per hectometer kunnen opvolgen.
Mooi, mooier, mooist ...
Nog veel mooier wordt het als we bij het bordje van de 1300 m plots een prachtige vliegenzwam naast het pad bemerken.
Even afdalen langs de waterkant om een foto te maken.
Maar kijk, daar nog één... en daar twee kleintjes, en hier nog een moooie in de zon, en ginder nog een koppel ...
Nog nooit zoveel vliegenzwammen bij elkaar gezien!

Ook nu krijgt de memorie een boost en peil ik terug in de verhalen en de sprookjes van weleer. Woonden er vroeger kabouters in die paddestoelen, of waren het stoelen voor vermoeide padden...??
Ik heb het eertijds nooit goed geweten, maar nu denk ik toch een tip van de sluier te kunnen oplichten. Toen ik thuis mijn foto's ging klasseren kwam ik onder andere uit bij deze prent...!!!?

Een pad op weg naar stoelen die blijkbaar reeds bewoond zijn door een kabouter... Wie geeft hiervoor een sluitende verklaring?!
Los van het feit dat ik tijdens de wandeling zelf geen flauw vermoeden had van wat er op mijn geheugenkaart geregistreerd was, voelde ik mij op de terugweg toch voortdurend in het oog gehouden, gevolgd, ja zelfs bespied. Paranoia!!
Maak jezelf niks wijs!! Het hielp allemaal niks: bij het verlaten van het park heb ik al wandelend en zonder mij om te draaien snel een aantal automatische opnames gemaakt, en kijk...

You'll never walk alone...!!!

Marco Polo

Komkommer- en pompoenentijd...

De pompoenentijd is nog lang niet voorbij.
Hoewel reeds vele oranje kanjers bij diverse gelegenheden en op verschillende locaties in de soeppot zijn verdwenen, blijven er nog altijd enkele prachtexemplaren over waarmee ik alsnog de kroon op het culinaire pompoenwerk wil plaatsen. U hoort er nog van...
Vandaag toog uw bloggende dienaar bij uitzondering op woensdag en al even exceptioneel voor de derde keer in een week naar het gekende instituut. Aldaar bogen wij ons in collegiaal overleg over de door onze pupillen behaalde resultaten tijdens de startperiode van dit schooljaar. Het ziet er naar uit dat we bij het eindoverleg in juni 2010 weer evenveel werk gaan hebben als al de vorige jaren, want voortijdige noch blijvende oplossingen zijn blijkbaar niet van deze educationele wereld. Daar vallen we echter niet over vermits ook de keuze voor een brug of een tunnel niet zo eenvoudig is en in het politieke landschap zelfs niet blijvend: vandaag ja, morgen neen en na de stemming misschien...
De warrige gedachtengang van dit schrijfsel zal U er ondertussen wel van overtuigd hebben dat heer Polo een redelijk inspiratieloze periode doormaakt, om niet te zeggen dat hij zich in een diep persoonlijke komkommertijd bevindt.
Daarom echter niet getreurd, want zoals het oud-vlaams gezegde luidt: "Er is een tijd van komkommer, en een tijd van gagaan..."
Bij deze is die van gagaan gekomkommerd...

Parco Molo

Horses... Pardon? Yes, paarden!!

Een mens mag niet altijd binnen vertoeven, ook al zijn daar leuke en zelfs nuttige bezigheden te verzinnen. Bij tijd en wijle is een verblijf in de buitenlucht meer dan aan te raden, vooral nu er dit weekend regelmatig sprake was van opklaringen en aangename temperaturen onder een weliswaar aarzelende najaarszon.
Dan mag je niet twijfelen: stapschoenen aan, fototoestel om de schouder, muts, hoed of klak op, de straat over en de polder in. Het was verdorie veel te lang geleden!!
Dat dachten de permanente bewoners van de Hobokense Polder blijkbaar ook en zij schoven geduldig aan voor de foto.

Deze Kowalski-paarden hadden het meteen begrepen en gingen heel professioneel de catwalk op. Dat kon niet gezegd van de Galloway-runderen: die stuurden deze keer hun kat.
Ondertussen waren Polo & vooral Pola druk in de cuisinale weer geweest om zowel op vrijdag- als zaterdagavond een duo vrienden en collega's aan de familiale tafel van een genietbaar maal te voorzien. Twee keer een schot in de roos en een aangename verpozing. Dat het vaste voedsel ook dient doorgespoeld moeten ze ons niet leren. Tussendoor met een glas water, maar het hieronder verzamelde leeggoed had voordien vooral een heel andere inhoud gekend...

Wie wel elke dag voor de nodige portie zelfbedruipend water zorgt is een bananenplant die zich ten huize Polo met veel enthousiasme staat te ontwikkelen uit een Amsterdamse scheut. Iedere ochtend verzamelen de dauwpartikels zich tot een heuse druppel die dan de weg van de minste weerstand zoekt, en onder invloed van de zwaartekracht... valt.

Water voor de paarden.
Horses...???
Pardon?!
Yes, ... paarden!!!

Marco Polo

Eerste nachtvorst...

We hebben het eindelijk aan ons flosj: de eerste vriesnachten zijn een feit en 's morgens ligt aarzelend en broos de prille rijm over de velden te wachten om dan snel te verdwijnen bij de eerste warmte van de ochtendzon.

Onder een bijna heldere sterrenhemel dook het thermometerkwik al twee keer vlot onder het nulpunt. De terrasplanten schuiven we wat dichter bij elkaar in de luwte van de achtergevel en de laatste pompoenen krijgen een beschutte plek in de houtberging.
Daar houden die het nog wel enkele weken uit tot we ook de allerlaatste zullen verwerkt hebben in een of ander culinair experiment. Verder moet er nog niet veel gebeuren in de tuin: vorige week heb ik waarschijnlijk voor het laatst dit jaar het gras afgereden, de haag staat al langer kort en om de laagstammen bij te snoeien wacht ik tot alle blaadjes zijn gevallen.
Misschien moest ik maar eens denken aan wat winterbloemen om de manden en de plantenbakken te vullen.

De zichtbare doortocht van commander Frank De Winne met zijn ISS is gisterochtend jammerlijk aan mijn aandacht ontsnapt:
't zal voor een volgende keer zijn.
Die mannen draaien nog wel enkele rondjes daarboven...
Wie wel al zijn laatste rondje gedraaid heeft is Frank VDB.

Een straf verhaal? Volgens mij past het in het totaalplaatje van de zwaar gehekelde wielersport, en is het maar de vraag hoe ver Mol van Moeskroen ligt. Of hoe lang het gaat duren voor we over Tommeke Tommeke en zijn Maison Bleue gaan horen??
In de wereld van de vélo is de realiteit dikwijls straffer dan fictie, maar niet alleen daar...

Ge zult zo maar op tv komen!!

Marco Polo

La Coupole en nog eens....

Mijn korte maar intensieve tweedaagse werkweek zit er weer op. Behoudens het feit dat ik eindelijk weer de loopsloefen heb aangebonden en zowel gisteren als vandaag een mini-polderloop heb afgehaspeld valt er over dit onderwerp weinig te vertellen. Same old story...
Wel het vermelden waard is de verjaardag van onze Pauselijke Vriend. Gisteren rondde Aloysius Primus de kaap van 60.
Hiep Hiep Hiep... Hoera!!!! Hiep Hiep Hiep... Hoera!!!!
Hiep Hiep Hiep... Hoeraaaaaaaa!!!! Ik hoop dat Hij nog vele jaren die twee lengten voorsprong op mij mag behouden.

Ook Arnold, alias Nolle, heeft diezelfde voorsprong op mij van bij zijn geboorte meegekregen. Hij is het ook die ons: Leen, Katie, Niekol, Eli en mezelf bij een klassieke oudgedienden-reünie via Ieper naar La Coupole in St Omer leidde.

In deze nooit gebruikte Nazi-lanceerbasis voor V2-raketten is een schitterende overzichtstentoonstelling te bewonderen over WO II in het algemeen. Ontzettend veel visueel interessant materiaal met voor elk wat wils: rakettenhistorie en de dubbelrol van Werner Von Braun voor de Duitse oorlogsindustrie én de ontwikkeling van het Amerikaanse ruimteprogramma , Duitse bezetting in Noord-Frankrijk, holocaust,landing in Normandië...
Onderstaande Citroen Traction 11, die door het FFI, Les Forces Françaises de l'Intérieur, in 1944 werd gebruikt, maakt deel uit van een beklijvende expositie.

Dit bezoek, alsmede de heerlijke quiches van de noen ten huize Peeters, de tapas des 's avonds in de Companie en het samenzijn met de vrienden van weleer maakten van deze weekenduitstap weer een zeer genietbaar gebeuren. De volgende afspraak is reeds gemaakt en staat in ons aller agenda's genoteerd.

Tegen die tijd zullen alle pompoenen er wel geweest zijn: uitgehold, gestoofd, gekookt, gepureerd en geconsumeerd.
Want zie, met de regelmaat van de klok wordt er hier of bij vrienden en familie wel eentje soldaat gemaakt en verdwijnt dan telkens uit de verzameling.

Het lijken wel de 10 kleine negertjes...

Marco Polo

Op de counter...

Een oud Belgisch voetbal-adagium getrouw heb ik mij tijdens de midweekse boerentornado gedeisd gehouden en de storm laten over waaien. Met regen kunnen wij leven, en zelfs een tijdelijke straatoverstroming mag in ons kikkerland geen onoverkomelijke problemen opleveren. Als we daar dan toch aan toe zijn roepen we de leden van de politieke kaste even samen, schrijven een referendum uit en vegen aan het resultaat van dat laatste ons...

Ondertussen had ik na een eerste oefensessie in Amsterdam ten tweede male een pompoensoep bereid, deze keer tijdens het regengeweld in Essen. Zonder wijs beraad, maar in een buikgevoelige reflex heb ik ze aan de "goede" weergoden aangeboden. Deze actie had het resultaat van een ouderwetse counter: als bij toverslag sloeg de situatie om. Na vierentwintug uur troosteloos waterverdriet hervonden wij donderdag onder een stralend blauwe hemel onze zelfzekerheid, onze positieve ingesteldheid en zelfs onze trappers. Om helemaal zeker te zijn deden we de pompoensessie nog eens over in Holsbeek met als gevolg dat ook vrijdag een mooie nazomerse dag werd.
Zo zie je maar: niet op je kop laten schijten door die agrariërs!!
In de tegenaanval gaan, en scoren op de counter!!

Lang leve de pompoensoep
... met geroosterde pijnboompitten en croutons!!!

Marco Polo

Boeren aan de macht....

Wie nog mocht twijfelen aan de power van onze agrarische medeburgers heeft gisteren wellicht een overtuigend antwoord mogen ervaren in de kletterende regenbuien die het Vlaamse landsgedeelte overspoelden. Na maandenlange droogte konden de boeren het stof niet meer slikken. Maandag waren zij in slagorde naar de Europese wijk in Brussel getrokken en onder het mom van een betoging tegen té lage melkprijzen offerden ze eieren, hooi, mest en honderden liters melk aan de regengoden.

Zogezegd om hun melkargumenten kracht bij te zetten, maar wij weten beter! Deze tactische zet oversteeg in hoge mate het Roze Duivelsgeklungel van de laatste jaren want zie, gisteren was het al koekenbak: plensbuien, stortvlagen, oude wijven... alles kwam in één grote en blijvende geut naar beneden. Zelfs onze nationale trots, de luchthaven van Zaventem was urenlang onbevliegbaar. Als een landbouwer zegt dat het menens is, dan moet de vos geen passie meer preken maar ervoor zorgen dat hij op tijd de plaat poetst waar de klepel hangt, want zo tikt hij nergens...

Marco Polo

Weer eens in Amsterdam geweest...

Het was voor Polo & Pola weer stilaan de allerhoogste tijd geworden om zich nog eens noordwaarts te begeven teneinde zoon Bram een bezoek te brengen in zijn Hollandse habitat. Volgens Kris De Bruyne moet je er eens naar Van Gogh gaan kijken, maar aangezien we dat bij een vorige gelegenheid al eens hebben gedaan viel onze kunstkeuze deze keer op Bijlmer openluchtkunst, de Open Ateliers in De Pijp en een extraatje waar we zelfs niet op voorzien waren.

We hadden met de Braminator afgesproken in de OSB-school waar hij nu al jaren de kaas op zijn multi-granen boterham verdient.
Samen trokken we vandaar door de Bijlmer, die zogezegd beruchte en grootste achterstandswijk van Nederland. Van de straffe verhalen merk je bij daglicht niets, integendeel. Rust, veel ruimte, vriendelijke mensen en sinds enige tijd....

...kunst op de gevels, onder de bruggen en op de open pleinen.
De moeite om eens door te wandelen en te genieten van de kleuren en de vele projecten. Af en toe lopen we leerlingen van meester Bram tegen het lijf en da's iedere keer goed voor een fijne babbel.

Zaterdag waren de weergoden tegen ons, maar ondanks het beperkte buitenprogramma vonden we toch de tijd om in de buurt van de Waag enkele olifanten te spotten. Puur toeval deze keer...

... maar wel leuk meegenomen.
Hoewel: bij nader inzien bleken deze dieren veel te zwaar om te tillen, laat staan te verplaatsen naar Bram's appartement en daarom hebben we wijselijk besloten de beesten te laten voor wat en waar ze waren.

Het derde luik van onze Amsterdamse kunsttriptiek bestond uit een vrije deelname aan de Open Ateliers-dagen in De Pijp.

Veel mooie dingen gezien, leuke overzichtsexpo, vriendelijke en gastvrije kunstenaars die hun huis open zetten voor de bezoekers en hun werk tentoon stellen in de kleine Hollandse living, de keuken, het bureel, de traphal, tot zelfs de slaapkamer toe.
Veel sfeer, en overal waren we even welkom.

De bovenstaande collage geeft een kleine impressie van wat er zoal te zien was. Mijn speciale aandacht ging echter naar een doek waarop ik enkele bekenden meende te zien. Nu vraag ik mij toch af waar en wanneer D & I geposeerd hebben voor dit werk, en of er misschien meerdere exemplaren in omloop zijn?
Ik neem er alvast de tijd voor om dat uit te zoeken. De queeste naar de Rechtvaardige Rechters sleept toch ook al even aan....

Marco Polo

Boerengolf 2009

Nu het lesgeven na het griep-intermezzo weer op bevredigende wijze is opgestart mocht ik gisteren al meteen opdraven voor een extraatje. De jaarlijkse sporthoogmis van Pito, de nationale schoolsportdag: voor deelnemers en aanwezige begeleidenden steeds een leuk evenement, voor niet-geïntresseerden en daardoor afwezigen een gemiste kans waar zij niet van wakker liggen, en wij nog veel minder.
Om diverse logistieke redenen opteerde ik bij de editie 2009 voor een fietsbegeleiding naar het boerengolfen. Deze alternatieve vrijetijdssport stond door het steeds toenemende succes bij de inschrijvingen reeds voor de vijfde keer op het programma.
Tot hiertoe had ik nog niet de gelegenheid gehad noch de noodzaak gevoeld om verder te gaan dan de organisatorische e-mailcontacten met Anita van de Zonneland-hoeve.
Deze keer echter zette ook ik de ultieme stap. We vertrokken met de fiets van verschillende locaties naar het boerengolfterrein in Nispen. Mijn startplaats was de watermolen van Kalmthout.
Leuke fietsrit, prima gezelschap, aansluiten bij een andere groep op Kalmthoutse Hoek en verder perfect uit de wind gezet om in de beste condities aan het golfspel te kunnen beginnen.

Onder het alziend, zoals steeds kritisch maar toch veelal goedkeurend oog van onze boerengolfgoeroe gingen we aan de slag. Het was er allemaal: dreigende wolken, drie verdwaalde regendruppels, spelbepalende windstoten en een veestapel die zijn rol speelt in het verloop van de competitie. Toch hebben we het niet aan ons hart laten komen. De omstandigheden waren goed, maar niet te onderschatten en als de familie Jackass ook nog haar duit in het zakje kwam doen dan bleek de weg naar het "hole" plots veel complexer en beduidend langer dan gedacht...

Uw dienaar heeft ervan genoten, en zoveel is zeker:
nog velen met hem...

Marco Polo