Bruisend Brussel

Van druppelen was absoluut geen sprake in Brussel,integendeel: blauwe luchten met hier en daar een flardje wit van een paar verdwaalde wolken en zon-zon-zon "in overvloed/en abondance".
Tijdens de rondleiding in het Federaal Parlement kregen we gratis en voor niets een uiteenzetting over de werking van Kamer en Senaat door niemand minder dan de Brakelse Herman De Croo.
In zijn geheel eigen stijl en met af en toe een greep uit de
"De Croo-jaanse" vocabulaire wist hij moeiteloos de aandacht van de jonge meute bij het Kamergebeuren te houden.
Leerrijk en boeiend, en zeker zij die toevallig op de stoel van Elio DiRupo, Freija Vandenbossche of Flahaut zaten -ik noem zomaar wat- houden een goede herinnering over aan dit bezoek.

Daarop volgde een PITO-versie van boterhammen in het Koninklijk park: met zicht op de fontein en daarachter de statige gevel van het Paleis der Natie ging de lunch vlot naar binnen.

Terwijl onze leerlingen daarna op foto-safari gingen konden wij op een aangepast ritme van het zonnige stadscentrum genieten.
Bij het bekijken van onderstaande prent kan U meteen vaststellen dat ik mij ook deze keer in zeer aangenaam gezelschap bevond en U zal begrijpen dat de achtergrond, hoewel zekerlijk esthetisch verantwoord en getuigend van creatief inzicht, helemaal niet terzake doet...

'k Heb mij voorgenomen om, zeker bij mooi weer, nog eens terug te gaan naar Brussel. Met wat ik al heb opgestoken bij mijn eerste bezoek met Luigi en na de recentste ervaringen is het een vaststaand feit dat Brussel mij veel te bieden heeft.
En met de trein is het uiteindelijk altijd een beetje vakantie...
als hij op tijd rijdt!

Maar nu zoek ik de bedstee op. Drukke dagen, zomeruur, voorjaarsmoeheid, de oude dag... en nog zoveel voor de boeg. Morgen, 1 april, moet ik uitgeslapen en klaar wakker aan de slag teneinde niet in de eerste de beste aprilgrap-valkuil te trappen.

Slaapwel!

Marco Polo

De kortste dag...

't Is weeral gebeurd: we hebben vandaag de klok een uur vooruit gedraaid en onszelf daardoor medeplichtig gemaakt aan het scheppen van de kortste dag van het jaar.
"23 uur in een etmaal", hoe moeten we dat gaan uitleggen, laat staan verkopen? Slaat toch nergens op! Nu al solden???
Mag zelfs niet, want sperperiode!!
Vergeet het maar snel. Binnen een paar dagen vinden we het normaal dat het vroeger licht wordt, of was het later?
Of blijft het langer licht?? Wat een belachelijk gedoe toch! Misschien is hiermee wel het bewijs geleverd van het feit dat ik een kieken ben: ik snap er niks van, want ben geheel en al van slag...
door het zomeruur !!?

"Als het regent in Parijs, druppelt het in Brussel"
Dat wil ik morgen wel eens checken: bezoek aan het Federale Parlement en daarna een stadswandeling door onze hoofdstad in gezelschap van 6 IW, TW & BTW... dezelfde groep waarmee we eergisteren nog in Parijs waren.
Batterijen zijn opgeladen: de mijne en die van het fototoestel.
Ik kijk al uit naar nieuwe locaties voor originele klasfoto's!
Het moet niet altijd Versailles zijn...

Marco Polo

Lente in de koelkast...

De enigen die er tijdens mijn afwezigheid werk van hebben gemaakt zijn de bloesems van onze perelaars: midden in de week met moeite een blad te bespeuren en nu zijn de bloemknoppen niet meer te tellen. De rest van de tuinflora staat nog even ver als de dag voor ik naar Parijs vertrok: water genoeg, maar ze hebben dringend wat zon nodig en hogere temperaturen om "mijnen hof" van kleur, fleur en grandeur te voorzien.
Nu werden we in Lutetia ook niet echt verwend door de weergoden. Veel grijs, kille temperaturen en een stevige wind maakten er eerder een late herfst- dan een vroege lente-uitstap van. Maar leuk was het wel, leuk en vermoeiend.
Reizen om te leren en te fotograferen...

Deze keer hebben we de klassieke groepsfoto op het bordes achter het kasteel van Versailles gemaakt. Liggend maar kunstzinnig en dus esthetisch verantwoord naakt was ruim voorhanden en mits enig schuiven werd bovenstaande compilatie een feit.

Een dag later kwam het Louvre aan de beurt, en daar konden die van 6IW niet aan de uitdaging weerstaan: snel en deskundig de Mona Lisa van haar haakje gehaald en lopen maar, tot zij onverhoeds op de fotograaf van wacht botsten...

Een gedurfd initiatief dat getuigt van hun grote interesse voor en kennis van de kunst: nu nog verfilmen en we hebben een kanshebber voor één of andere César!

Wie zeker ook een "schone" prijs verdient is het Duivenmeisje
bij de Piramide van het Louvre. Als zij de vogels voedert lopen
de toeristen storm en ziet het er écht zwart van 't volk...

Vannacht schakelen we weer over naar de zomertijd: van 2 naar 3 skippen we een uur en morgen heb ik minstens evenveel tijd nodig om alle klokken in en om het huis die nog niet satelietgestuurd zijn in de zomerpas te laten lopen!
Da's dan nog een uur minder "weekend"...

Marco Polo

The "Polder" ruulzz...

De eindsprint in San Remo heb ik aan mij laten voorbijgaan.
Ik was blijkbaar niet de enige, want de inbreng van Tommeke-Tommeke stelde ook deze keer niet echt veel voor. Het klassieke homeo-gebeuren moest wijken voor "de mannen van de Polder".
Zoon Bram was weer in Antwerpen en de bende van Holsbeek deed ook nog eens de Hobokense Graspolderlaan aan.
Differentiatie is in de Polo-clan geen ijdel woord, en dus gingen Bieke & Frank op Ikea-strooptocht en bezoek bij Bonnie, toog la Pola met Joke & Wout de speeltuin in en kozen Bram, Witse "und der Alte" voor een lentefrisse Polderwandeling.

De zon scheen de zoveelste dag op rij en liet ons genieten van de fauna en flora in de zo geliefde Polder. Alles moest wijken, zelfs
"la classica di Primavera", het homeo-genoegen en...
grote fout, maar hopelijk snel vergeven: het online volgen van Rivas-Perfumerias, de clash tussen de nummers 3 en 2 in de Liga Feminina. Geen winst voor Anke & Co zodat Rivas nadert tot op één punt in de rangschikking. In Salamanca moeten de meisjes even door een mindere periode, maar hopelijk bouwt men ondertussen aan de nodige mentale weerbaarheid en pakken zij de basketbaldraad weer op tegen de FIBA-Euroleague Final Four.
't Kan (en moet zelfs) niet altijd super zijn, maar op 3 en 5 april verwacht ik toch een topprestatie!
Verder heb ik er de weersvoorspellingen even op nageslagen, en vastgesteld dat we het de komende dagen met minder zon en lagere temperaturen moeten doen. Ook in Parijs... en da's jammer, want in de tweede helft van de week wordt dat mijn reisdoel.
Drie dagen als begeleider met onze zesdejaars naar de Lichtstad.
Dat zal bij PeterPignans meer dan één belletje doen rinkelen!

Marco Polo

Lente 2009

Gisteren was het de start van de astronomische lente, de dag waarbij de zon door het lentepunt gaat. Dat gegeven heeft men ons en vele anderen vóór en na ons gemakkelijkheidshalve laten memoriseren als zou het ieder jaar op 21 maart plaats vinden.
Niets is echter minder waar, het shuffelt continu en bovendien at random tussen 20 en 21, en daar is geen touw aan vast te knopen.
Dat is nu ook niet aan de orde: tussen de laatste en de eerste van de daaropvolgende maand, dan moeten we ervoor zorgen dat we de eindjes telkens weer aan elkaar knopen, niet nu!
Het zal mij trouwens worst wezen wanneer de lente volgens astronomische regels in gang schiet: als de zon volop schijnt en de winter doet vergeten, de bloesems op springen staan en de vogels door de lengende dagen kierewiet en suskewiet tegelijk slaan van pure zotternij, als ik even dwangmatig in de tuin wil werken als dat ik op de fiets wil springen om mijn buitenrondjes te draaien, als de kat van huis is en de muizen dansen... dan begint de lente!!
Dàn, en niet anders !!!
Gisteren dus, en de astronomen hadden deze keer overschot van gelijk. De zon scheen van 's morgens tot 's avonds, net als alle andere dagen, maar nu kwam er zelfs geen poging van één of andere wolk om een schaduw over de Polder te werpen.
Vollen bak zon, de ganse dag, met lekkere lente-temperaturen waarbij de loomte je niet meteen overspoelt, zoals dat wel eens gebeurt als de natuur een ongecontroleerde sprong maakt naar beter weer, maar die uitnodigen om het huis te verlaten en tot actie over te gaan. Ik ben niet de enige die nu in gang schiet:
kijk hoe de lentebloesems hun beste beentje voorzetten om de Primavera-sprint te winnen...

Wie in San Remo als eerste over de meet gaat zien we straks dan weer,(jaja, en meer dan waarschijnlijk nog een keertje vanop de homeo-vélo) maar de afsluiter voor deze blogbijdrage komt uit een heel andere hoek: bij het rangschikken van mijn documentatie over de "White Parties" (zie de Hopeloze Hoogmis) stootte ik op enkele lichtdrukmalen die het bekijken meer dan waard zijn.

Le (Grand-)Père Noël weet blijkbaar van wanten als het om feesten gaat. Hij en zijn gezelschap mogen er absoluut zijn en misschien zal deze compilatie bij U, en één (of enkele) onder U in het biezonder, een minzame glimlach om de lippen doen onstaan om van het billekletsend schaterlachen maar te zwijgen.
Wie graag in Noël's buurt op de foto komt stuurt maar een prentje van zichzelf en ik knip, plak, vergroot of verklein, verwijder rode oogjes en pas de kleuren aan...

Marco Polo

Hopeloos ?

Exact een jaar geleden liet ik mij op deze blogspot nog uit over de hopeloos tanende aandacht waaronder 19 maart, Saint Joseph oftewel "Vaderkesdag" te lijden heeft.

Welnu, beste vrienden en lezers/ -essen, er is sedertdien heel weinig veranderd in onze Antwerpse contreien en mijn "stukje" van toen heeft absoluut geen gevolgen gehad voor de lokale vieringsdrift ter gelegenheid van deze dag der vaderen. Integendeel, geruislozer dan ooit dreigt hij nu te passeren.
Hugo Claus kan er maar één keer definitief een punt achter zetten, en dat deed hij vorig jaar. Ter informatie dien ik er U daarenboven op te wijzen dat 19 maart niet zomaar een feestdag is. Het is een Rooms-katholiek Hoogfeest, waarop in feestelijk witte uitrusting een Hoogmis dient gecelebreerd te worden.
Daar is heden ten dage nog maar weinig meer van te merken, of het zou één van de White Parties moeten zijn die in deze periode alom te lande worden georganiseerd.

Er blijft evenwel nog een mogelijkheid om de gemaakte fout recht te zetten en de gemiste kans alsnog te grijpen: de tweede zondag van juni, dan wordt de Belgische vaderdag gevierd.
Profiteer ervan, zolang het nog kan! Na de staatshervorming zal
19 maart de enige wettige Vaderkesdag zijn: niet alleen zoals nu in Antwerpen, Italië, Spanje en Portugal maar in heel de Verenigde Staten van Vlaanderen... en omstreken. U bent verwittigd!

Marco Polo

Cijfers & Scores: 14-8 ... 10-9 ... 0-0 ... 1-1 ... 8-7

Eindelijk waren alle voorwaarden vervuld om van een eerste geslaagde lentedag te mogen gewagen: blauwe lucht en dus zon, weinig wind, aangename temperatuur. 't Was bovendien dinsdag en dus mijn wekelijks moment om met de fiets de 25 km naar PITO af te leggen. 't Was zelfs zo goed dat ik met de kids op school 2 keer de wei ben ingetrokken om baseball te spelen. Inderdaad: zij spelen en ik doe een poging om de punten te tellen en dientengevolge de score bij te houden. Toeval of niet, maar zowel voor de middagpauze als daarna was de score 14 - 8.
En telkens won de groene ploeg. Het was een heerlijke dag!

Bij thuiskomst realiseerde ik mij dat vandaag St Patrick's Day gevierd wordt: alles een beetje groen (voilà, daarom wonnen waarschijnlijk die groene teams op school!!) en natuurlijk ook een beetje Irish. Daar horen een paar foto's bij...

De laatse toont 2 zuipschuiten in een Brusselse Irish Pub:
salon-proleet Bob Geldof had Jose Manuel Barroso, de baas van de Europese Commissie, uitgenodigd om tijdens de werkuren en voor de camera's samen een "St Patrick's day pint" te gaan pakken!
Geldwolf kennende weet ik niet of hij ze ook betaald heeft.

Toen ik mijn avond waardig zappend wilde afsluiten stootte ik bij France 3 op Toulouse-Lille, een terugwedstrijd in de kwartfinales van de Franse voetbalbeker. 0-0 en eigenlijk geen zak aan te zien, was het niet dat net toen een speler van Lille de rode kaart kreeg. Even mijn Frans gehoor scherpen, en wat blijkt? Toulouse speelde ook al met 10, maar bij Lille was dit de tweede man die vroegtijdig naar de kleedkamer mocht. Nog 7 minuten te spelen, en kijk: alle remmen los, we gaan sjotten om te winnen.
In dat korte tijdsbestek lukt het niet en dus blijft het 0-0, ook met de brilscore van de heenmatch erbij. Verlengen met 10 tegen 9.
En we blijven sjotten om te winnen. Wat voorheen niet kon, lukt nu wel en na 120 minuten is het zowaar 1-1 geworden en het publiek kan zijn plezier niet op. Strafschoppen... en we gaan ver: 4-4 na de reguliere reeks van 5, en pas in de achtste beurt kon de doelman van Toulouse het verschil maken door een tweede redding. Toulouse gaat door en ik tevreden naar bed.
In de Franse beker valt er altijd wel iets te beleven!!

Marco Polo

Spaanse pudding en osso bucco...

6.48u: ik trek een eerste oog open op deze zondagochtend.
't Is nog te vroeg, geen zonlicht door de gordijnen en ik draai me nog eens op de andere zij. Zij? Waar is zij? Geen "La Pola" te zien, en ook geen ijsblokje van Philippe Geubbels dat mij aanstaart vanop het nachtkastje. Ik sluimer nog even in.

7.23u: het tweede oog gaat deze keer ook open. Nog steeds alleen?? Dan weet ik het weer: de vrouwen zijn op weekend!
La Pola, met haar maatjes -Leen & Katie- vanop Parnas 1968...
Mei '68?! Hebben zij mee voor de ommekeer gezorgd?
Ik wil ook helpen: krab overtuigd maar zonder verdere interesse aan m'n edele delen en bedenk wat ik vandaag zoal kan doen.

7.44u: 't heeft lang genoeg geduurd. Ik ben nog heel even "weg" geweest, maar nu ruil ik onvoorwaardelijk mijn horizontale positie voor een vertikaal vervolg van de dag. De lichten branden weer tussen mijn twee oren en ik weet waar ik vandaag aan toe ben.
'k Heb zelfs al een kladje in m'n hoofd voor deze blog...

8.30u: de sanitaire besognes zijn achter de rug, het fruitontbijt is binnen, de vaatwasser leeggeruimd: we gaan eraan beginnen.
Vanavond komen de drie meiden hier eten, en ook hun halve trouwboeken zullen er zijn: Nolle & Eli, weeral té lang geleden!!
Ik moet straks nog een paar vergeten spullen halen voor dat avondmaal, anders komt dat niet goed en krijg ik op m'n donder ... Neen, alle gekheid op het welgekende stokje, ik kook straks voor de vrienden, en meteen is een deel van de titel verklaard :
het hoofdgerecht zal osso bucco zijn.

Dat is voor straks, maar nu het kladje-in-m'n-hoofd.
Ik sloot gisteren de dag af met het lezen van de laatste "A day in the life"-bijdrage van Tantan. Man, man... waar blijft ze het halen en hoe doet zij het? Knap werk en een aanrader om via-via of rechtstreeks een regelmatig blogbezoek te brengen. Ook zij staat rechts bij de "links" onder de licht aangepaste of noem het vermassacreerde titel: One day in Tantan's life.
Een waardige afsluiter van zomaar een dag in het leven van Marco Polo. Uit die dag selecteer ik voor deze blogbijdrage mijn beleving van de voorlaatste rit in Parijs-Nice.
Wegens weeral grijs en miezerig nam ik rond 2 uur toch maar mijn toevlucht tot een paar uur "koers naar de zon". Eerder deze week reed ik al een poosje door de Ardèche-streek en nu was het doelwit Fayence!! Niet faience, van de geglazuurde steentjes, maar Fayence: eindpunt van een in meer dan één opzicht memorabele rit. Vooreerst passeren we op zo'n 5 km van de aankomstlijn Seillans, de laatste verblijfplaats van Vlaanderens grootse televisie-wielercommentator: Fred De Bruyne.

Er is daar een echt Provençaals pleintje naar hem vernoemd:
de Place Fred De Bruyne (spreek uit: Bruwinne!)
En misschien was dit wel het begin van het einde voor Contador, de Spaanse matador die de dag voordien nog heel het peloton op een hoopje koerste op weg naar La Montagne de Lure.
Wist hij het, of wist hij het niet (meer), maar na een eerste passage over de eindmeet moest er nog 40 km gepedalleerd worden in de ruime buurt rond Fayence met daarbij nog heel wat pittig klimwerk. In zo'n 20 minuten tijd zagen we een gedreven en allerte gele truidrager veranderen in een hopeloos zwalpend rennertje. Kopgroep van zes, met de top 5 uit het klassement. Ze gaan de boel afbreken. Luis-Leon Sanchez, tweede in de rangschikking demareert. Contador probeert... maar kan niet aansluiten.
De anderen wachten even af, en laten dan "de beste wielrenner van dit moment" achter: uit het wiel gereden. Straffer nog: een paar kilometer verder wordt hij ingehaald door het peloton, en ook die rijden hem voorbij. 't Leek wel of men zijn "soupappe" had uitgetrokken: als een gele pudding zakte hij in elkaar.
Een Spaanse pudding...
Dit had Fredje moeten meemaken: zijn commentaar zou weergaloos, beklijvend en empathisch geweest zijn.
En nu maar hopen voor het wielrennen dat hij inderdaad "gewoon" vergeten was nog iets te eten toen ze aan de finale moesten beginnen. Als de 2 Cola's(??) na de aankomst hun werk goed hebben gedaan rijdt hij vandaag weer vooraan...
Van een dichterlijke vrijheid genietend, et pour la petite histoire: tijdens de rustdag in de Giro at Fred De Bruyne graag osso bucco, en dan nam hij een pudding als dessert. Een gele...

Marco Polo

Schilderwerk & Schuurpapier

't Is weer donderdag en het wekelijkse schoolwerk is achter de rug. Vandaag begon grijs, werd miezerig en bracht echt schijtweer in de late namiddag, maar lijkt nu weer rustig én droog naar z'n eind te lopen. Van het grijs heb ik geprofiteerd om mij onledig te houden met wat rommelwerk in de tuin en het bijvullen van de houtvoorraad bij de open haard. Later kwam de door teveel reizen ontstane papperassenberg aan de beurt: rekeningen, attesten, aanvragen, informatie-bulletins... en een afspraak maken voor een gastroscopie. Sinds enkele jaren is dat ook bij regelmaat een goede gewoonte geworden, zeker na de prostataire verrassing van vorig jaar. Wat dat laatste betreft: de nasleep heeft lang genoeg geduurd, ik ben op dat vlak weer bijna helemaal de oude, maar moet nog even(?) geduld oefenen voor àlles weer in orde is.
Vooruit dan maar: even geduld ...!!!
Toen de weersomstandigheden helemaal de verkeerde kant dreigden uit te gaan heb ik de homeo-mobiel opgezocht. Dat was eigenlijk al veel te lang geleden. Via PowerCinema vond ik TV-één en samen met de renners van Parijs-Nice heb ik het laatste stuk van de rit naar Vallon Pont d'Arc afgehaspeld. We rijden door Saint Remèze, langs de Route Touristique des Gorges de l' Ardèche, via Vallon naar Ruoms en in het spoor van Jérémy ROY kom ik na een klein uur aan in de buurt van Le Pont d'Arc.

Da's pas genieten: mooi weer, rijden met uitzicht op de schitterende Gorges... ik herken een stuk weg waarlangs we jarenlang naar La Plage des Templiers zijn gereden voor een blote poepenvakantie en zelfs een gedeelte van mijn toenmalig duurloopparcours kwam aan bod. Geweldig!!
Maar ere wie ere toekomt: le ROY s'en allait et gagne !!!

Daarom echter niet getreurd, want aansluitend kreeg ik nog de slotkilometers van de tweede rit in Tirreno-Adriatico voor de homeo-pedalen. Opent die reportage toch met hagelwitte bergen en de marmergroeven van Carrara!

Ook nog zo'n prachtige vakantieherinnering: toen niet met de fiets, maar met de auto... zo hoog mogelijk de bergen in, tot de auto bij de voorlaatste groeve blokkeerde en ik rechtsomkeer moest maken op een smal grindpad naast de afgrond. La Pola krijgt nog steeds de kriebels telkens dat verhaal te berde wordt gebracht.

In Marina di Carrara stormde spurtbom Alessandro Petacchi als eerste over de finish, met in zijn wiel... jaja, Uw dienaar!
Toch weer goed mijn best gedaan: 54 km in 100 minuten, en twee keer in één dag aanwezig op het internationale podium!!

Zonet heb ik op NED 2 de 789ste aflevering van het "2 voor 12"- vragenspel gezien. Al meer dan een kwart eeuw brengt de -in mijn niet altijd even objectieve ogen- mooiste presentatrice bij de Nederlandse televisie, Astrid Joosten deze kennisquiz op haar eigen onnavolgbare wijze tot in de huiskamer.
Een keigoed quizprogramma mét een mooie vrouw in beeld:
wat wil een (stilaan ouder wordende) man nog meer op een doordeweekse donderdagavond? Ook eens proberen??

Schilderwerk & Schuurpapier ???
Dat waren vanavond de te zoeken én ook gevonden twaalf-letter-woorden voor beide teams. Dat had U toch ook geraden... ??

Marco Polo

Toch even dit nog...

Een mini-trip naar Salamanca mag in mijn huidig leefpatroon dan al tot een quasi routineus gebeuren verworden zijn, toch kan ik U enige visuele herinneringen aan onze meest recente passage aldaar niet onthouden: hier gaan we...

Voor wie er mocht aan twijfelen: we zijn echt wel in de zaal geweest voor die eerste wedstrijd van Salamanca. Moeder en zus vóór aanvang van de match op de tribune en vader, als zo dikwijls, achter de camera. Toen was geluk nog heel gewoon!

Een klein uur later, tijdens de rust, voelden wij echter al nattigheid terwijl ook de coaching-staff de bui zag hangen: er werd druk overleg gepleegd en heen en weer gegesticuleerd, maar een oplossing kwam niet uit de bus...
Treurnis om de nederlaag en ontgoocheling bij de uitschakeling was ons deel, maar zoals in de vorige bijdrage reeds aangegeven: "Daar mocht geen lieve-moederen meer aan helpen!!"
Gedaan. Fini. Over and out! Schluss!

Pluspunt aan deze sportief-jammerlijke gang van zaken, hoewel "jammerlijke gang van sportieve zaken" hier evengoed zoniet beter zou geweest zijn, was dat wij zeeën van tijd hadden om nu samen met onze dochters door te brengen zonder bij regelmaat geconfronteerd te worden met verplichte rustpauzes, pasta-maaltijden, heen en weer hossen naar de sporthal...
Neen, het werd een lekker lui weekend waarin ieder zijn ding mocht en kon doen. Om de inwendige mens te versterken of minstens op peil te houden hebben wij ons vrijdag bij aankomst op een zeer on-Spaans moment naar Meson Las Conchas begeven voor een slok rode wijn en enkele van hun zeer gewaardeerde tapas. En zie wat dan het gevolg was...

Yoland' en Herman kunnen hun ogen waarschijnlijk niet geloven, maar zo zaten wij daar deze keer. En weer was het lekker!!
Nu ik toch aan het culinaire gedeelte ben begonnen kan ik evengoed meteen verder doen...
Zaterdag waren wij (niet voor het eerst) op een zeer goed adres voor tapas aan de bar of (mits enig wachten en in gezelschap van een Avenida-speelster) aan een tafeltje in de eetzaal: Meson Cervantes. Eén hoog in de zuid-oost hoek van de Plaza Mayor.
Heel speciale locatie en schitterende Spaanse keuken. Ook de rommel aan de voet van de bar is authentiek Spaans, net als de zich haastende señoritas onder de gaanderij.

En om 's avonds eens uitgebreid én rustig te tafelen is Casa Paca een absolute aanrader! Uitermate vriendelijke bediening, heel lekker eten en topwijnen aan een zeer verantwoorde prijs.
(hier ga ik wel erg de Mart Smeets-tour op...)

Geheel los van het gastronomische, wil ik U allen, en één in het biezonder, op de hoogte brengen van het feit dat ook in Salamanca de Lichamelijke Opvoeding heel na aan het Engels filologisch hart is gelegen en de toegangsdeuren beider faculteiten in realiteit niet verder dan een hinkstapsprong van elkaar verwijderd zijn.

Meer dan de vorige keren viel mij nu op dat ook in Salamanca de graffitti-rage hoogtij viert. Echt historische gebouwen blijven gelukkig ietwat gespaard of worden zéér snel gereinigd, maar in de winkelstraten van de oude kern is materiaal voor een foto-collage rond dit onderwerp zeer snel gevonden... én gecompileerd!!

Afsluiten doe ik met een vroege zondagochtendimpressie van een verlaten Plaza Mayor: peis en vree...


Marco Polo

Kort en bondig...

De konijnen zijn in moten gehakt en middelerwijl reeds diep ingevroren, de tussenstop-overnachting en het bijhorende ochtendritueel met de kleinkinderen in Holsbeek was hartverwarmend en de ochtendrit dwars door het heuvelachtige Waals-Brabantse binnenland naar Charleroi Brussels-South Airport was op zich al een drie sterren-ontspanning waard.
Alles geheel volgens schema is de daarop aansluitende heenreis vrijwel vlekkeloos verlopen. Als extraatje raakte ik in het vliegtuig nog aan de babbel met een jongen die zijn Erasmus-lief ging bezoeken in Salamanca en informeerde naar de beste verbinding vanuit Valladolid. Sven Pichal indachtig zong ik de eerste strofe van "Rij met mij..." en bood hem een plaats aan in onze Hertz-Toyota Yaris-huurauto.
Internationaal carpoolen noemen ze dat!
We geraakten zonder problemen en goed op tijd bij Anke, gingen nog even een frisse neus halen en tapas eten in de stad (zonder Anke) en reden daarna samen naar de sportarena waar de Copa de SM La Reina 2009 dit weekend zijn beslag krijgt: El Multiusos Sánchez Paraíso. Een architecturaal pareltje en voorzien van meer dan 5000 zitjes. 't Was dan al schemerdonker, en met de grijze lucht niet echt het moment om buitenopnames te maken van dit knappe sportcentrum.
"Da's dan voor morgen", dacht ik,"want dan is er volgens de Spaanse Frank De Boosere volop zonneschijn." Fout gedacht!!
De zonneschijn is er wel vandaag, maar wij hoeven niet zo echt meer bij die sporthal te zijn. In de kwartfinale tegen Ibiza gingen Anke & Co met de billen bloot en 65-80 onderuit. Exit Copa! Geen halve finale vandaag en dus morgen al helemaal niet meer aan de basketbal-bak.
Jammer, maar het is niet anders en ook niet meer terug te draaien.
We maken er dus een relativerend en relaxed weekend van...

Salamanca blijft een schitterende stad!

Marco Polo

Prep' Day...

Preparation Day: dat is het vandaag weer helemaal hier in de Graspolderlaan. Tussen de dagdagelijkse beslommeringen door bereiden we ons voor op de zoveelste Salamanca-trip. Deze keer echter met als extra-hoofding: "Copa-expedition".

Gewoontegetrouw en met al heel wat ervaring in deze neemt het inpakken voor een korte Salamanca-trip hooguit 10 minuten in beslag: rugzakje met een paar onderbroeken, sokken, fris hemd, polo, reserve pull-over, handdoek, tandenborstel en het het fototoestel. Routineus: een beter woord weet ik niet te vinden. Zowel het boeken van de vluchten als het inchecken en het huren van een auto is tegenwoordig een kwestie van een paar minuten voor het computerscherm en als we de afgedrukte documenten dan ook nog in een handtas proppen hebben we al het nodige bij elkaar en kunnen we vertrekken.

Het boek voor onderweg wordt deze keer GIF van John Vermeulen.
Eerst nog even koken-etentje spelen, mijn Pito-konijnen vierendelen, inpakken voor de diepvries en daarna naar Holsbeek. Morgen mét Bieke naar Charleroi en als de piloot het dan nog kan... vandaar via Valladolid naar Salamanca.
Hoe het ginder verder verloopt hoort U later wel...

Marco Polo

Fietsen & Pannekoeken... of Pannenkoeken?

Zal ik het vandaag nog eens zonder foto's proberen?

Na de koude en gladde dagen in februari ging ik vandaag voor het eerst, en in 2009 pas voor de vierde keer, met de fiets naar school. De heenrit verliep meer dan vlot, en als ik mij niet vergis heb ik vanmorgen zelfs een parcoursrecord neergezet.
Geen vuiltje aan de lucht en een super-goed gevoel.
Ook, en misschien vooral door de vele mooie gebouwen, monumenten en beeldhouwwerken die ik op weg naar Pito onder ogen krijg. U zou het voorwaar als een kunst- & cultuurroute kunnen catalogeren: de Antwerpse Scheldekaaien met het Steen, een zicht op de kathedraal en het Vleeshuis, maar ook het appartementsgebouw waarin een groot stuk van LOFT zich afspeelde, het zwart-witte bOb Van Reeth-huis en de kantoren met dakappartement van wijlen Jo Crepain. Verder op de route rijd ik langs meerdere beeldhouwwerken die ik nu niet ga beschrijven, maar waar U later wel eens een foto van te zien krijgt.
't Is misschien een idee voor een vaste dinsdagrubriek:
"Met de fiets naar school en het fototoestel in aanslag."

Het schoolgebeuren werd vandaag doordrongen met bakplaatgeuren die vanuit de refter het hele schooldomein inpalmden: de uitgestelde Lichtmis-panne(n)koeken-bak!! Iedereen gelijk voor de wet, en iedereen 2 panne(n)koeken met bruine suiker. Lekker!!!
Niet alleen lekker, maar ook heel voedzaam en praktisch wanneer men nog een 25 km-lange fietsrit te verwerken heeft na de schooluren. Gewoonlijk zie ik op de terugweg in de buurt van het Steen zowat scheel van de honger. Niet verwonderlijk, zeker wanneer U én ik ondertussen weten dat in de richting Stabroek - Hoboken de wind bijna altijd "tegen" staat. Zo was het ook vandaag: stoempen en knoeften om thuis te geraken, en zelfs niet in de buurt van het vroegere record. Weg "goed gevoel", maar het warme bad achteraf is dan weer een weldaad voor het afgepeigerde lichaam en doet enorme deugd...

Die enorme deugd moet ook volgen op de uitslag van de heenmatch in de eerste halve finale voor de Belgische voetbalbeker - RC Genk-SK Lierse 2-2 - voor elke rechtgeaarde voetbalsupporter in ons platte land. De heer A.VdP uit Duffel, in het dagelijkse leven collega in de polderschool van Stabroek, moet zowat in de zevende hemel zijn. Iets wat voor hem in de hoedanigheid van Lierse-supporter moet geleden zijn van die memorabele prestatie in de jaren '70 van de vorige eeuw, tegen het Leeds van die andere veelbesproken en hooggewaardeerde ex-collega. Hij, die wij doorgaans met Zijne Hoogheid plegen aan te spreken, en in de blogmiddens bekend is onder de naam van Aloysius Primus, voelt nog steeds een diepe pijn in het hart als hij aan dat feit herinnerd wordt.
Welnu, Hoogheid, het moge U tot troost wezen: niet alleen Leeds moest eertijds voor de bijl, ook het Genker-kruid is heden ten dage niet opgewassen tegen de Lierse vlaaikes!!

Marco Polo

Krokus-vakantie-luchten...

Vannacht geslapen als een blok, heb zelfs Bram niet horen thuiskomen van zijn Franse snowboardvakantie.
Ben uiteindelijk wakker geworden in drie moeizame etappes omdat ik wilde profiteren van deze laatste verlof-ochtend!
Morgen weer een vroege shift en dauwtrappen in Stabroek: wat het juist zal worden zal de situatie ter plaatse moeten uitwijzen want flexibiliteit gaat daar volgens mij voor alles. We zien wel!
Vandaag dus een luie voormiddag en daarna een polderwandeling om echt wakker te worden. De temperatuur lag zoals beloofd en verwacht ruim boven de 10°C en dat liet zich zien in de natuur.

Hoewel de astronomische lente pas op 21 maart begint gaat de meteorologische variant van dit fenomeen vandaag officieel van start. De natuur loopt omwille van de koude winterperiode zo'n 30 à 50 dagen achter op de evolutie in 2008, en dus kunnen we de bloemen op één hand tellen en de "katjes" moeten ook nog hard hun best doen om door te breken. En toch zal U mij vandaag niet horen klagen: kijk eens naar het overzicht van de voorbije vakantie-luchten...

Dan ziet U meteen dat we vandaag eindelijk terug een beetje in 't blauw gekleurd hebben. De wandeling was dus hoogst aangenaam en het deed dekselse deugd om vast te stellen dat wij niet de enige waren die een frisse neus gingen halen...

De fietsers herinnerden mij aan een voornemen om de namiddag in te vullen: op de homeo en voor het pc-scherm mee de renners achterna in Kuurne-Brussel-Kuurne.
En kijk eens aan wie daar kleur bracht in de uitzending: de heer Mart Smeets in een knalgele sweater !!!
Gescoord "tussendoortje" bij een namiddag shoppen in Briançon tijdens de Tour 2008? Samen met de kuitsokken??

Maakt niet uit. Het was een heel genietbare koers en tijdens de twee laatste wedstrijduren schoven er bij mij 60 kilometers onder de home-trainer door. In het zog van de kopgroep bereikte ik Kuurne en zag hoe Tom Boonen iedereen te sterk af was in de sprint. Er werd volgens de enen heel open en volgens anderen heel dom gekoerst. Feit is dat het een boeiend kijkstuk was en dat met de nieuwe lente en het nieuwe geluid er misschien ook een nieuwe manier van koersen op komst is. Wie zal het zeggen?

Marco Polo