Zonnig zonder zonnebril

Om mij finaal voor te bereiden op wat vanaf aanstaande maandag 33 keer komen gaat heb ik samen met La Pola nog maar eens de Salamantese contreien opgezocht. Om heel eerlijk te zijn was deze trip al veel eerder gepland dan dat er van enige bestraling sprake was, maar gezegd is gezegd en beloofd is beloofd.
Net als twee weken geleden zijn wij ook nu weer op de vooravond van de vlucht naar Charleroi gereden om aldaar in een hotel vlakbij de luchthaven te overnachten. Op die manier besparen we onszelf behoorlijk wat stress en hoeven we ons geen zorgen te maken over files op de Brusselse ring of andere verkeersperikelen. Deze keer vonden we bovendien ook Vlaamse zenders op de hoteltelevisie en zagen dat Bent Van Looy tactisch iets sterker uit de hoek kwam dan Filip Joos en deze laatste dan ook definitief en onherroepelijk uit De Slimste Mens bonjourde.
Iets gelijkaardigs was ook weggelegd voor de Anderlechtse vedetten: in de derde minuut werd het al 1-0 op de Brugse schaatspiste. Cercle virtueel geplaatst voor de halve finale door hun goaltje op verplaatsing en doordat de heren van de voetbalbond uiteindelijk dan toch maar voor "eerlijk duurt het langst" gingen en de terugwedstrijd ook lieten spelen.
Tijdens de resterende 87 minuten valt er niks meer te beleven.
Paars-Wit krijgt het deksel op de neus en ... exit Anderlecht.
De volgende morgen kwam het busje zo... omstreeks tien uur en dropte ons enkele minuten later voor de vertrekhal van Brussels South Charleroi Airport. Probleemloze vlucht: "on schedule", constant "uber den Wolken" en bij aankomst in Valladolid nog steeds "on time". De autorit naar Salamanca verliep dan weer "onder" het grijze wolkendek, maar vandaag is het hier stralend blauw met permanent een winters witte zon aan de hemel.
Geen of weinig wind en dan is een terraske al best te doen.

Bij al dat zonnigs ben ik voorwaar mijn zonnebril vergeten...
Niet getreurd echter: een paar uur later ligt diezelfde Plaza Mayor er op een andere manier maar ook weer heel prachtig bij en dan heb ik absoluut geen nood meer aan verduisteringsglazen.
Of het moest voor de schitterende volle maan zijn...

Morgen rijden we naar Madrid: de toerist uithangen en 's avonds gaan we Katrijn en Egon oppikken aan de lokale luchthaven.
Mijn collega's komen een kijkje nemen in Salamanca en tegelijk checken of Anke inderdaad kan basketten. Dat wordt spannend.

Marco Polo

Slecht weer en zonnebrillen

Bij het bekijken van mijn Saturnale foto's in het vorige verslag schiet mij net iets te binnen, iets wat ik U zeker niet mag onthouden. In deze grijze periode van kakkewieteweer zit een mens wel eens te dromen van zonnige(r) dagen en vraagt zich dan soms luidop af: "Hoe lang nog tot de zomer?"
Mijn vriend Noël stuurde onlangs onderstaande prent om mij erop te wijzen dat het nog zes maanden duurt vooraleer we ons écht in de "Summertime" kunnen wentelen...

Waarvoor mijn dank: voor de zes maanden én voor de foto! Tijdens onze laatste uitstap naar Salamanca maakte ik, dankzij de in- of zeg ik mee-breng van Rudi-de Chocolade Jacques-man, dan weer kennis met de nieuwe stijl van zonnebrillen die mij direct een zomers gevoel gaven. Ook dat helpt om regen en grijze luchten te overleven. Ziet nu allen, Gij die op een verrassing zit te wachten, wat mij gisteren door de virtuele geest speelde en aan het immaginair Poloiaanse brein ontsproot:

Zó kunnen zij er beter tegen, en ook wij natuurlijk. Nog zes maanden, en dan kunnen de nieuwe zonnebrillen op!!
Nog zo lang...?
Ik probeer er volgende week al een op mijn "zonnebank".
Neen, niet de derde van links! Een zonnebril!!

Marco Polo

Een streepje voor...

Ons Salamanca-weekend was nog maar net achter de rug toen ik mij alweer aanbood ter voorbereiding van een nieuw evenement. Omdat mijn postprostataire situatie toch niet zo clean was als ze zou moeten zijn werd ik in de maand december van de ene specialist naar de andere doorgestuurd. Na overleg bleek iedereen het erover eens te zijn dat een reeks bestralingen soelaas zou kunnen brengen om de resterende woekeraars een halt toe te roepen. Om dat hele project in goede banen te leiden moest ik mij eerst aan enkele voorbereidende onderzoeken blootstellen: letterlijk en figuurlijk. Nadat enkele duidelijke lichaams- markeringen waren aangebracht werd ik nog een paar keer gescand, gescreend en ge-MR-ied om de heren en dames medici in de gelegenheid te stellen een aan mijn situatie aangepast programma op te stellen voor SATURNUS, de "zonnebank" die ik vanaf 1 februari 33 keer met een bezoek zal vereren.

Op bovenstaande foto kunt U zien dat ik er weer helemaal klaar voor ben: een kruisje links, een kruisje rechts, maar vooral dat streepje vóór gaat het hem doen. Nu nog een nummer op schouder en dij, en ik kan het water in voor de triathlon...

Marco Polo

Men kan niet altijd alles hebben...

Met dit wijze motto in gedachte zijn we het voorbije weekend met "dé ploeg" basketvrienden naar Salamanca getrokken. Na al onze verhalen over die prachtige stad wilden zij dat ook wel eens met eigen ogen zien en ondertussen een "matchke meepikken" van Anke. Wat ik daarnet zei in de titel moest Bea reeds vroegtijdig beamen en later blijvend bevestigen: zij kon er niet bij zijn, maar liet mits een belofte van onzentwege betreffende een zorgzame begeleiding wel hare Serge meegaan. Daarom staan er dus maar negen op de groepsfoto, maar die tellen - zoals U verder in deze bijdrage zal zien - minstens voor tien.

Tijdens onze driedaagse bleek meermaals dat niet iedereen telkens op dezelfde golflengte moet zitten om er iets leuk van te maken. Waar wij mannen regelmatig en soms zelfs in voornaam lokaal gezelschap een bewonderend oog hadden voor de omgevings- factoren en de daarbij horende historische gebouwen...

...vonden onze voor de gelegenheid stijlvol genummerde en immer feestvierende vrouwtjes dan weer heel goed hun weg in duistere kroegen en drankgelegenheden allerhande.

Dat we af en toe toch met z'n allen achter hetzelfde idee stonden blijkt uit onderstaande prent. Een polonaise in de Rua Mayor: tijdens onze laatste uitstap op zaterdagavond gingen we met de hele bende lekker door het lint, gezellig uit de bol, net niet onderuit en dan unaniem en eensgezind terug naar het hotel.

Voor ik het vergeet: wat we ook niet hebben gehad was delen in de vreugde bij een zoveelste overwinning van de Salamantese basketdames. Ze gingen voor de bijl tegen een sterk Rivas: het kan niet alle dagen feest zijn. Hoewel: om Anke in geval van een nederlaag te troosten hadden wij een geheim opvrolijk-wapen meegenomen en dat het goed werkte ziet U hieronder!!

Marco Polo

Iedereen op de afspraak...

Gisteravond stond een door Bram georganiseerde "buitenlandse" basketbaluitstap op het programma.
In het kader van de Women's FIBA Euroligue speelde Salamanca op het terrein van Villeneuve d'Ascq. De Mondt Junior had een reisbus gecharterd én gevuld met boezem- en andere vrienden en dito -dinnen, buren en kennissen uit de basketwereld, collega's en familieleden uit verschillende takken van onze stamboom. Aangestoken door dat supportersenthousiasme waren er nog velen met eigen vervoer vanuit diverse uithoeken van ons landje naar de omgeving van het Noordfranse Rijsel getrokken om zich te meten met Les Z'Hurlants, de supportersschare van Villeneuve.

Samen met een vijftal Salamantese diehard's vormden we er een heuse spionkop: de Marea Azul op verplaatsing, een verlengstuk van het strafste supporterslegioen uit het Spaanse damesbasket. De supporters waren er, de ploeg was er en diegene waar al die mensen speciaal voor gekomen waren was er ook, en hoe...?
Anke schudde als in haar beste dagen een indrukwekkende 8 op 11 uit haar driepunterpols en leverde onder het oog van haar fans een schitterende prestatie af . Salamanca beheerste de wedstrijd van begin tot einde, zodat de coach vroegtijdig al zijn starters rust kon gunnen. Dat was echter zonder de Belgische fans gerekend: een aanhoudend spreekkoor dwong hem er omzeggens toe om "ons klein" in de laatste drie minuten toch maar weer het parket op te sturen. Eindstand: 72 - 97, en een welverdiende overwinning voor Halcon Avenida. Tussen de de-briefing, douche en pers- verplichtingen door maakte Anke ruim tijd voor een meeting met de aanwezige vrienden en fans en kon iedereen mee op de foto.
Een rustige terugreis sloot de lange avond af.
Iedereen moe, maar ook heel content!
Onze volgende afspraak met "dé ploeg" is nu zaterdag voor een thuiswedstrijd in de Spaanse competitie tegen het gelijk- gerangschikte Rivas Ecopolis: dat zou een topper moeten worden!
Hopelijk weer met àlle partijen op de afspraak...

Marco Polo

Zatte vogels...

Tijdens het voorbije weekend en de daarop aansluitende dagen is mijn aandacht vooral gewekt door de thema-verslaggeving in onze vaderlandse pers over de steeds verder oprukkende dronkenschap bij vogels. Zo noemt men tenminste de vorm van zoutintoxicatie met een daaraan gekoppeld loom, onevenwichtig en schijnbaar dronken gedragspatroon als gevolg van het drinken van door strooizout veroorzaakt pekelwater.

De beestjes zitten er inderdaad wat bezopen bij en reageren niet of heel traag. Zelfs fluiten doen ze niet meer, maar dat komt wel weer in orde volgens Jan De Wilde.

Wie er wel naar kan fluiten is Niels Albert, die tijdens het BK veldrijden in Oostmalle onderuit werd gehaald door een zatte westvlaamse vogel die voor het eerst naar een cyclocross ging kijken. Geen pekelwater voor Patrick B., maar waarschijnlijk teveel van de vlakbij gebrouwen Westmalse Trappist.

Hij moet volgende keer maar weer gewoon naar het voetbal gaan, daar zijn de hekkens sterk genoeg om zatlappen tegen te houden...
De derde zatte vogel die aan bod kwam was een Homo Politicus. Neen, dit keer gaat het niet over Crembo maar over de in Wallonië wereldberoemde Michel "papa" Daerden. Deze flierefluiter was nog eens op z'n best tijdens een vragenuurtje in de senaat toen hij zijn "witboek" over de pensioenhervorming kwam voorleggen. Wietboek...!

Dit heeft ervoor gezorgd dat hij na zijn YouTube-bekendheid van vorige zomer nu zelfs op BBC1 in de volle aandacht kwam. Leterme zal werk hebben om hem in 't gareel te houden.

Marco Polo

Eentje om het af te leren?

In de reeks eet- en drankfestijnen die in de nieuwjaarsperiode worden aangericht was het gisteren de beurt aan onze buren. Herman, Yoland', Raymond en Denise deden onze bescheiden stulp alle eer aan met hun bezoek. Wij van onze kant hadden voor "warm eten" en bijhorende dranken gezorgd en samen maakten we er een gezellige én lange avond van.

Toen ik vanmorgen het slagveld overschouwde viel dat nog betrekkelijk mee. 't Is ooit erger geweest in mijn "wilde" jaren.
Toen werden de waterflessen zelfs niet meegeteld.
Aangezien vandaag weer de onthouding wordt gepredikt kan ik bij deze foto met de hand op het hart verklaren dat het er gisteren maar eentje was om het af te leren!

Zo moet ook Sven Nijs vandaag gedacht hebben toen hij in Oostmalle op weg was naar zijn zevende titel in het Belgisch Kampioenschap Veldrijden. Proficiat!!

Marco Polo

Het jaar is pas begonnen, en toch ...

... kan ik al vogeltjes kijken!
Net als tijdens de eerste sneeuwperiode helpen we onze gevleugelde vrienden ook bij de huidige tweede winterprik. Al een hele week hebben we regelmatig bezoek van meesjes, merels, spreeuwen en af en toe een parmantig roodborstje.
Terwijl de "mezenbollekes", zoals het woord zelve zegt, eigenlijk voor de mezen bestemd zijn en bij uitbreiding eventueel ook door een andere kleine vogelsoort kunnen gebruikt worden tonen de spreeuwen zich van hun creatiefste zijde door zeer snel de gewoonten van die kleintjes te copiëren en mee aan te schuiven of zelfs voor te kruipen in de rij bij de verzadigde vetbollen.
Ook van het drinkwaterschaaltje wordt dankbaar gebruik gemaakt. Dankbaar ben ook ik, omdat de gevleugelden zich nu iets makkelijker laten fotograferen en zich lenen tot het waardig gebruiken van hun naamsverklaring. Want wees nu eerlijk: die kleine rosse zet toch een fiere borst op, of niet soms??
We zien wel wat het weekend brengt en indien nodig komt er een nieuwe lading bollekes en blijven we nog even bijvoederen.

... heb ik nog strooizout gevonden!
Het strekt de zaakvoerder van De Blauwe Hond in Hoboken tot eer dat hij zo begaan is met de slechtzienden in onze maatschappij. Een blinde kan zijn spandoek lezen als er opnieuw strooizout voorradig is. Bovendien is hij zeer alert, want eens de laatste zak verkocht gaat ook het spandoek eraf tot er weer een nieuwe levering binnen is. Polo & Pola waren gisteravond bij de gelukkigen die zich nog van het zout voor hun voetpad konden voorzien. Beter laat dan nooit!

... is er weeral sprake van een Crembo-rel!
Met enige vertraging komen wij vandaag te weten dat de Pieter zich weer eens van zijn beste zijde heeft getoond: reactionair rechts dus! Hij is nog eens uit de bol gegaan, dit keer wellicht in nuchtere toestand, toen hij op de terugweg van Afghanistan over zijn toeren ging omdat er zich vertragingen voordeden. Groot lawijt, klein verstand en een kort lontje, maar dat wisten we al...

... staan er al 3 Belgen in een tennisfinale!Daar gaan we weer: binnen de kortste keren ligt het land opnieuw plat als Justine en Kim, maar deze keer ook Wickie Wickmayer - zolang we weten waar ze is, elkaar gaan bekampen in de Grand Slam-tornooien. Binnenkort staat de Australian Open al op het programma en moet wie kan alvast een snipperdag plannen, met bouwverlet gaan of rekenen op een spoorstaking...

... heb ik al een favoriete "tune" ontdekt!
Bij de promotietrailer van de Canvascollectie 2010 loopt naar mijn mening een zinneprikkelend muziekje. Het klonk mij niet onbekend in de oren, maar toch kwam er wat Google-werk bij te pas om te ontdekken dat het om een australische groep gaat:
The Temper Trap en hun nieuwste single Sweet Disposition.
Voor mij alleszins een topper, en de rest van hun discografie mag er ook zijn. Ik blijf hen volgen...

Marco Polo

Drij keuninge...

Hier zit ik dan eindelijk weer, na drie goedgevulde dagen en evenveel relatief korte nachten, bloggensklaar voor het klavier. Teveel belevenissen en impressies op zo korte tijd maken mij onrustig. Niet dat het zo'n wereldschokkende of levensbepalende feiten betreft, maar de bijhorende bedenkingen en overpeinzingen zorgden er wel voor dat mijne "mayonnaise" zodanig gewerkt heeft dat hij bijna schift. De werkdagen, hoewel nog steeds in aantal beperkt tot twee per week en dus reeds achter de rug, hebben onvermijdelijk aan het rustig opgebouwde vakantie-bioritme getornd en mij opnieuw met beide voeten op de werkvloer geplaatst. Het Pito-gebeuren kreeg voor mij tijdens deze eerste week van het nieuwe jaar een behoorlijk verlengstuk. Als naar aloude gewoonte wordt de eerste woensdagnamiddag na de kerstvakantie gewijd aan een personeelsvergadering, annex nieuwjaarsreceptie, teneinde het kersverse kalenderjaar op prettige manier in te zetten. Dat prettig gold deze keer zeker het tweede gedeelte van de activiteit, maar net als bij vorige gelegenheden past dit bijvoeglijk naamwoord helemaal niet bij de cijfers en tabellen, poging tot verklaring van nieuwe regelgeving, convenanten over fusies, defusies of splitsingen, opgelegde samenwerkingsakkoorden en andere uitwijdingen betreffende administratieve spitsvondigheden van ministeriële oorsprong die het onderwerp uitmaken van wat voor de gelegenheid onder de democratische noemer van "vergadering" wordt gepresenteerd, maar in feite een gefragmenteerde monoloog is door de elkaar aan de microfoon aflossende directieleden.
Dat heeft Uw toegewijde dienaar al een aantal keer gehad.
Het hoort natuurlijk bij de job, maar nu heb ik het écht wel gehad!!
Gelukkig zijn er daarna de drank en de hapjes om samen met de collega's en de oud-collega's te nuttigen en aldus een onderliggende sfeer op te bouwen waarmee we het weer een heel jaar gaan doen. Teambuilding dus!
Van deze gelegenheid heb ik gebruik gemaakt om zoveel mogelijk kussen en knuffels te verzamelen ter ondersteuning van mijn eigen weerbaarheid en veerkracht waarop ik binnenkort weer uitgebreid beroep zal moeten doen. Het "misbruik" bestond er evenwel in dat ik aansluitend, en dan vooral aan de vrouwelijke leden van ons korps, het verzoek uitte mij ten tweede male te omhelzen voor het goede doel. Op de terugweg van Pito naar huis zou ik de verzamelde zoenen en omarmingen gaan afleveren bij Hem die voor het eerst in heel veel jaren niet aanwezig kon zijn op deze jaaropener: Aloysius Primus brengt op dit moment zijn dagen door op de revalidatieafdeling van de Eeuwfeestkliniek in Antwerpen, U weet nog wel waarom...
Het heeft mij diep getroffen en aangenaam verrast dat niemand bezwaar maakte, en mij zelfs regelmatig een extraatje toefluisterde of bijknuffelde voor Zijne Onfeilbaarheid.
Groot was bovendien mijn vreugde toen een drietal zelfs bereid bleek om op deze Driekoningenavond mee ter klinieke te gaan en daar, net als de drie Wijzen, de amicale geschenken aan Zijne Pontificale Majesteit te overhandigen.

Waren het eertijds Balthazar, Melchior en Gaspar dan stonden gisteravond Chantal, Egon en Noël Uw dienaar ter zijde bij de overhandiging van al die uitingen van geestelijk en lichamelijk welbevinden. Het heeft Onze Roerganger voorwaar veel deugd gedaan en voorlopig staat Hij me toe U allen langs deze virtuele weg te danken voor de gedeelde liefkozingen. Hij drukt evenwel de stellige wens uit om iedereen, en dan vooral de vrouwelijke leden van ons korps, persoonlijk de wederomhelzing te kunnen schenken op een latere en nog nader te bepalen datum.
Ann, An, Nancy, Hilde, Ines, Dany, Tinne, Marijke, Sofie, Katrijn, Gerd, Nicole, Kristien, Anja, Denise, Inge, Frenzi, Els, Annemie, Els 2, Inge 2, Hilde 2, Ann 2, Anna, Evelien, Greetje, Kathleen, Ann 3, Kathleen 2, .... zijn gewaarschuwd!!!

Marco Polo

Schoon hé...

De kerstvakantie zit erop en morgen gaat heer Polo weer aan de PITO-slag. Met de aangekondigde ijzel zal het een hele toer zijn om tijdig en heelhuids in Stabroek te geraken. De verse sneeuw van de voorbije nacht zal met de aanhoudende vriestemperaturen nog wel even blijven liggen, en aangezien dit al de tweede winterprik is in evenveel weken zou het mij niet verwonderen dat de strooidiensten door hun zoutvoorraden zullen zitten. We zien morgen wel hoe het "terug naar school"-scenario verloopt...
Wat ik vandaag heb gezien was alvast de moeite. Wegens eerdere afwezigheid van twee aloude vrienden was de traditionele Silvesterreünie met "de zes van Leuven" enkele dagen uitgesteld. Gisteren werd dan wél verzamelen geblazen en aansluitend "warm en koud" tijdens een aan de festiviteiten voorafgaande saunabeurt. Voor wat de rest van de avond en de nacht inhield beperk ik mij tot deze summiere opsomming: klein pakje, champagne, knabbels, tapas, nog pakjes, meer champagne, pakjes..., feestdis met aangepaste wijnen, tussendoor enkele pakjes, nagerecht, pakjes... Slapen.
Vanmorgen lagen de Eksaardse weilanden er dan maagdelijk wit bij en de voetbalveldgrote pelouse van Leen & Nolle eveneens:
een mooi uitzicht bij een ontbijt met pakjes.
Daarna mocht iedereen beschikken en reden Polo & Pola huiswaarts om aldaar direct de Polder in te trekken voor een verfrissende wandeling. Ook hier zorgen sneeuw en blauwe lucht voor prachtige lichtbeeldopportuniteiten. Nu had ik mijn portrettenrekker wel meegenomen, en kijk...

Net als bij eerdere gelegenheden zeggen hier de beelden wederom veel meer dan het duizendvoud aan woorden. Bij de vorige sneeuwperiode liet ik U qua beeldmateriaal, wat Hoboken en zijn Polder betreft, op Uw honger. Bij deze hoop ik een ander te hebben rechtgezet en goedgemaakt...
Laat mij dan maar in één tijd een tweede inhaalbeweging uitvoeren en U een iets ruimere kijk gunnen op dat andere spektakel van licht én klank dat wij tijdens de echte overgang van oud naar nieuw mochten bijwonen: het nieuwjaarsvuurwerk op de Schelde.

Schoon hé...!!?
En dan nu: oogjes dicht, en snaveltjes toe.
Welterusten...

Marco Polo

Kan het nog klassieker?

Al even klassiek als mijn eindejaarsafsluiter gisteren is de opener voor het nieuwe jaar vandaag. Terwijl op de achtergrond de Wiener Philharmoniker, onder leiding van Georges Prêtre, het wereldberoemde nieuwjaarsconcert afwerkt doe ik wat opzoekings- en knip- & plakwerk om U een wereldwijd beeld te geven van de overgang naar het tweede decennium van de eenentwintigste eeuw.

Wat bij deze is gebeurd.
Ik voel dat het er nog in zit, ik ben het foto-bewerken nog niet verleerd. Dus blog ik ook in 2010 verder tot meerdere eer en glorie van al wie hier ter sprake zal komen, tot mijn eigen grote voldoening en hopelijk heeft U er ook nog iets aan.
Nu pik ik nog vlug een "Schöne Blauwe Donau" mee en wens U toe dat iedereen zich goed mag houden in dit kersverse nieuwe jaar.

Marco Polo