Frikadellen met kriekskes...

We hebben zaterdag in Essen afscheid genomen van "ons moeder".
Zij die erbij waren zagen dat het goed was, en werden er nog eens aan herinnerd dat alles zijn tijd heeft, dat La Esterella niet alleen over de "Lie-ve-vrou-wetoren" zingt en dat Limelight een verDuveld beklijvend muziekstuk blijft. In de tekst van Bieke en door de frikadellen met kriekskes bij de koffietafel leek "ons bonma" nog prominent aanwezig. Dank aan iedereen die deelnam aan de afscheidsdienst, en in het biezonder elke lezer, lezerin en lezeruit van deze blog die mij met zijn en haar aanwezigheid een warm hart onder de riem kwam steken. Het heeft mij geholpen en veel deugd gedaan. Er werden heel wat herinneringen opgehaald, en iedereen was het erover eens dat zij een biezondere vrouw is geweest: bijna gewoon en net daardoor zo heel speciaal.
Moeder, we gaan je missen.
Van jou leerde ik, onder vele andere, dat een mens zijn beloften moet nakomen of anders beter kan zwijgen.
Welnu ik heb niet gezwegen, maar zaterdag aan Wim beloofd dat ik de blogdraad weer ging opnemen, en dus...

Marco Polo

't Is wel geweest...

Moeder, "ons moeder", is vrijdagavond stillekes vertrokken. Haar vermoeide en door ziekte uitgeputte lichaam en haar nog slechts bij momenten heldere geest moeten elkaar voor een laatste keer gevonden hebben, en samen beslist dat het genoeg geweest was. Om het met haar eigen woorden te zeggen:
" Nu is 't wel geweest!"

Woorden die zij gebruikte om ons, kinderen, er vroeger op te wijzen dat het gedaan moest zijn met mokken of ruzie maken.
Dat we lang genoeg gezeurd hadden, maar ook dat het goed was geweest en dat we nu maar eens tevreden moesten zijn. Dat het tijd was om te gaan slapen. Dat te tijd gekomen was om in te pakken en te vertrekken. Dat het goed en voldoende was geweest...

Zo zijn ook haar bijna 85 jaren op deze aardbol geweest: goed, niet altijd gemakkelijk, zeg maar met pozen moeilijk en hard. Op deze foto blikt zij met een schalkse blik terug op dat rijkgevulde leven : haar manier om met de zware momenten af te rekenen. Ze heeft haar part van de moeilijkheden en de miserie zeker gehad, maar ze kwam er altijd sterker uit. Ze knoopte de budgetaire eindjes aan elkaar als het nodig was. Ze kon relativeren als geeneen, maar zonder afbreuk te doen aan de ernst van de zaak. Ze had aandacht en tijd voor wie haar belde of opzocht voor een babbel, voor wie met zijn of haar zorgen om troost of raad bij haar kwam. Zij had begrip voor eenieders standpunt. Zij stond ook open voor andere overtuigingen en was als katholieke huisvrouw een zeer geliefde en gerespecteerde buurvrouw op 't Molenheike, indertijd het roodste nest van Essen. Zij had een ongelofelijk luisterend oor, groter nog dan dat van Roodkapjes grootmoeder:
"Dat is om beter naar jou te kunnen luisteren..."

Wie haar ooit ontmoet heeft zal haar missen. Zij en wij noemden haar Josephine, Josée, moeke, ons moeder, tant' Josephine, ons bonma, de bonma van Essen, tot zelfs Madame De Mondt...
Net als 'de moeder Gods" gaf liefde haar duizend namen.
Bedankt moeder voor al je zorgen, je goede raad, je liefde en je wijsheid, je geduld en je humor, je vriendschap en je begrip. Bedankt...

Marco Polo

Meer moet dat niet zijn...

Hoewel het erop lijkt dat de tijd dezer dagen even stil staat, tikt de klok toch onherroepelijk verder...

Ik heb net als de meesten onder U, en dientengevolge laat ik Tantan even buiten beschouwing, een lang weekend achter de rug. Een heel lang weekend zelfs. Maar zoals U allen, Tantan incluis, ondertussen wel weet is dat voor mij al geruime tijd niks biezonders meer. Ik moet er gewoon doorheen. Geen vijven noch zessen, geen koetjes noch kalveren, geen "Och God!" noch "Och Heere!": gewoon recht-toe recht-aan vijf dagen "congé payé"!
Mijn voordeel is dat ik na enkele jaren super-parttime gewend ben geraakt aan en mij gehard heb tegen het weder-oppik-effect van de draad na zo'n uitgebreid en zich wekelijks herhalend reces.
In tegenstelling tot zovelen die vandaag een punt plaatsten achter hun ruim overbrugde weekend en met lome benen weer de werkvloer betraden heb ik mij als naar gewoonte fris en monter ten Pito-tonele gepresenteerd. De weersverbetering heeft mij bovendien gestimuleerd om er weer vol voor te gaan: speerwerpen en hordenlopen op de tartanbaan van Stabroek. Meer moet dat niet zijn...

Positief nieuws bereikte mij tijdens dit weekend vanuit het verre Nieuwmoer: mijn goede vriend en Pauselijke Kameraad Aloysius heeft zich wederom aan het bloggen gezet.

Na iets minder dan een half jaar stilzwijgen heeft Hij het klavier opnieuw beroerd en Zijn volgelingen toegeschreven. Hoewel Hij bij dit wederoptreden Zichzelve met Secundus benoemt, herken ik in Zijn waanzinnig wervelende woordenvloed zonder enig probleem de oude Primus. Heb dank Heer Aloysius, voor deze nieuwe bul. Hopelijk mogen wij weer bij regelmaat van Uw schrijfsels genieten. Meer moet dat niet zijn...

Het Belgisch voetbalseizoen is tijdens het voorbije weekend afgerond: bekerwinst voor Gent en nog een Europees ticket voor Genk. Twee ploegen content, en iedereen even met vakantie.
Meer moet dat niet zijn...

Marco Polo

Koude dagen...

U hebt het natuurlijk al lang vernomen via de media: we beleven in onze contreien de koudste meidagen sinds mensenheugenis. Dankbaar item voor onze weermannen en -vrouwen die het verschijnsel nog eens extra in de verf zetten door rijkelijk zout in de kille Hemelvaartwonde te strooien, en dat terwijl de aarde tegen een rotvaart aan het opwarmen is. Zeggen ze...
Wie of wat moeten we nog geloven? In april hadden wij de centrale verwarming al een paar graden lager gezet. Nu is daar geen sprake meer van: opnieuw een hogere kamertemperatuur instellen en de hele handel langer laten draaien. Hoe zit het nu eigenlijk?
Twijfel alom, en onzekerheid. Was het nu al lente, of beleven we nog een winterse uitloper? Schuiven de Arctische gebieden in onze richting en ondergaan we nu al de bijhorende invloeden?
Zijn het eieren of jong, is het wit of zwart? Het vraagt alleszins moeite om er nog wegwijs uit te raken. 't Is 't één en 't ander!!
Vroeger waren er nog de kerkelijke zekerheden des levens, maar ook daaraan komt een eind. In een tijd waar ongeloof, twijfel en wantrouwen in de katholieke kerk en haar bedienaars hoogtij vieren stelde ik als vanouds al mijn hoop op de IJSHEILIGEN. Mamertus deed waarvoor hij al eeuwenlang bekend staat: hij leverde de nachtvorst op 11 mei en hield het de ganse dag schijtekoud! Pancratius deed er nog een ijsschepje bovenop: scherpe wind en glaciaal aanvoelende regen maakten van 12 mei een barre dag. Het gras weigert te groeien, de jonge bloesems zijn eraan voor de moeite en de BBQ blijft onaangeroerd in het tuinhuis geparkeerd. Servatius mocht het Rerum Novarum-gebeuren onder zijn hoede nemen. En hier begint het fout te lopen.
Ondanks een kille voormiddag deed hij het iets minder fanatiek dan zijn collega's, wat al meteen resulteerde in iets zachtere dagminima. Vandaag veegt Bonifatius er blijkbaar helemaal zijn g*t aan. Een aangenaam ontwaken met zon en een lentegevoel bij de ochtendloop. Al na de eerste kilometer parelt het zweet op m'n voorhoofd. Vijf minuten verder en ik loop te hijgen als tijdens mijn betere zomerjoggings. Zouden de koude dagen al voorbij zijn? Kunnen ook de vier IJSBOERKES het kerkelijk instituut en zijn "waarden" niet overeind houden?

Roger Joseph Vangheluwe, voormalig bisschop van Brugge heeft er heel wat op de knieën gekregen, maar zet nu alles op de helling. Voor Rome en de clerus zijn de koude dagen nog lang niet voorbij.

Marco Polo

Zelden zo lang geduurd...

Het heeft inderdaad zelden 5 dagen geduurd eer ik weer een bericht plaatste op deze blog, en aangezien het geen vakantie is moeten er wel ernstige redenen zijn om er zo lang de blogblok op te leggen. Dat is nu dan ook het geval: moeder Polo, de bomma van Essen, stelt het niet goed en is een behoorlijk ongelijke strijd aangegaan met moeder natuur.

Verdere details houd ik voor mezelf en binnen de familiale kring waarin ze thuishoren.
La Pola van haar kant is niet al te vlot uit de artroscopische ingreep aan haar rechter knie gekomen, maar doet haar best en moet zich voorlopig behelpen met krukken en pijnstillers.
Die is nog jong, en is binnenkort weer de oude...
Of is dit toch niet de juiste woordkeuze?

Ik neem er dus even de tijd voor.
Europa, de beurzen, de zoveelste aswolk, monseigneur Léonard, de Giro... ze moeten allemaal even plaats ruimen.
Binnenkort pik ik de draad wel weer op.
Beloofd...

Marco Polo

Kunst, cultuur en den IJzeren Weg...

Vandaag stond de Brusselse BOZAR op de kalender.

Middels een inschrijving via de Lerarenkaart konden we kennismaken met het schoolprogramma 2010-2011 van deze Brusselse cultuurtempel. Expo, muziek, archtectuur, dans... voor elk wat wils. Misschien nog iets om uit te proberen tijdens m'n laatste werkjaar op Pito: bezoek aan Brussel met daarbij een workshop film & muziek in de BOZAR. Alleen voor geïntresseerden, en dat mogen ook leerlingen zijn...
Als extraatje konden we een gratis bezoek brengen aan de actueel lopende tentoonsteling over "El Greco". Meer dan de moeite waard, ook al hadden wij de "Apostelen" al een keer gezien in Toledo en begin dit jaar in het Prado kennisgemaakt met een ander gedeelte van zijn immense oeuvre. In deze tentoonstelling worden regelmatig werken van de hand van de meester, Domenikos Theotokopoulos himself, geplaatst naast en vergeleken met identieke stukken die op bestelling en door medewerkers in zijn atelier zijn geschilderd en een derde variant op hetzelfde thema waarbij meester en leerlingen samen, tegelijkertijd en/of opeenvolgend, aan hetzelfde doek hebben gewerkt.

Iets totaal anders nu: vandaag is dat exact 175 jaar geleden dat de eerste treinen voor personenvervoer in België reden. Op 5 mei 1835 vertrokken drie treinen met 900 passagiers vanuit Brussel naar Mechelen. Dat waren de eerste gebruikers van het Belgische Spoorwegennet, de IJzeren Weg! Om de herinnering wat extra kleur te geven hebben Polo & Pola de auto's onaangeroerd in de garage gelaten en zijn per trein naar Brussel getogen om de hogergenoemde tentoonstelling te gaan bezoeken. Zowel op de heen- als de terugweg reden wij op het historische traject tussen Mechelen en, wat voorlopig nog de hoofdstad van ons land is, Brussel. De trein was ons vandaag welgezind: telkens op tijd, geen gemiste verbindingen en vriendelijk personeel.
Dat verdient een eervolle vermelding...

Met deze nieuwe en kleurrijke "landmarks" is verloren lopen in de buurt van een Brussels station geen optie, wat we dan ook niet meer hebben gedaan. Hoewel dit na het nemen van deze foto, een draai van 180° en het aanschouwen van de overkant een logisch gevolg van de daaruit voortvloeiende alteratie zou kunnen zijn. Aan hetzelfde kruispunt, maar er diagonaal tegenover, op de hoek van de Duquesnoy- en de Magdalenastraat draagt een doordeweekse cadeauwinkel een wel zeer memorabele naam...

Een mens zou voor minder "te voet" de straat oversteken.
Weg(W)ijzer...

Marco Polo

Robertson: voor alles is een eerste keer...

Neil Robertson heeft het uiteindelijk gehaald in de finale van het WK Snooker: 18 - 13. Blijkbaar is de spanning er wat uit gegaan nadat ik was gaan slapen. Voordien kregen we echter een behoorlijk gesloten wedstrijd, met meestal slechts enkele frames verschil maar zonder echte hoogtepunten. Een behoorlijk niveau, niet meer dan dat. Robertson is een verdiend winnaar, maar na een boeiend kampioenschap is het een matige finale geworden waarin weinig uitschieters te noteren vielen...

Voor alles is een eerste keer en als de kans zich voordoet dan moet je ze grijpen,dat zal deze Aussie ook wel geweten hebben.
Volgend jaar staat hij daar terug, maar dan met een immens verwachtingspatroon: de titel verlengen. Dat moet zowat de zwaarste opdracht zijn voor elke sporter die zich in de competitieve sector van zijn discipline waagt.

Ondertussen zijn we er (bijna) zeker van dat Georges Leekens de nieuwe coach van de Rode Voetbalduivels wordt, hoewel...
met lepe Leekens weet je nooit. Zijn handtekening staat nog steeds niet onder het contract, en zelfs dan heb je geen zekerheid.
Vraag het maar aan de mensen van Lokeren, Kortrijk, Moeskroen, Cercle, Gent, Roda, Charleroi, nog eens Moeskroen, en jawel: nog een keer Lokeren, Mechelen, en wederom Cercle en Kortrijk. "Nooit een contract helemaal uitgediend" en daarop baseert de bondsleiding zich om nu te stellen dat de kans dus groter wordt dat het toch eens een eerste keer moet lukken.
Voor alles is een eerste keer...
Volgens heer Polo ruilt de KBVB gewoon een advokaat voor een meester leugenaar, als daar al enig verschil in mocht zijn...

Marco Polo

Robertson - Dott ... en Lee(p)kens

In Sheffield zijn ze aan de tweede finale-dag toe...

Graeme Dott en Neil Robertson nemen er ruim de tijd voor en houden het ondertussen meer dan spannend:

Zondagmiddag na sessie 1...
Robertson 3 - 5 Dott

Zondagavond na sessie 2...
Robertson 9 - 7 Dott

Maandagmiddag na sessie 3...
Robertson 12 - 10 Dott

En nu,maandagavond, staat het in de vierde sessie ...
Robertson 15 - 12 Dott

Nog minstens 3 frames te gaan, en dat kan nog een hele tijd duren. Heer Polo gaat het echtelijke bed opzoeken (waar staat dat alweer?) en zich van de nodige nachtrust verzekeren. Ook de heer Leepkens, euh... Leekens zal wel op beide oren slapen, nu hij de artiesten van de voetbalbond er nog eens ingeluisd heeft en Kortrijk en Lokeren met de gebakken peren laat zitten...

Mac The Knife is still kicking!

Marco Polo

Klussen, koken en (geni)eten...

Na een maand lang aprils blauw en wolkenloze luchten kregen we vandaag alle soorten hemelgrijs om deze eerste mei te vieren.
U weet wel, "Het Feest van de Arbeid", de dag waarop niemand werkt maar iedereen klust. Om deze traditie in stand te houden hebben Polo & Pola een Ikea-constructievoormiddag ingelast. Gisteren hebben we voor de polyvalente ruimte in onze eigenste Graspolderlaan 6 (fitness-, logeer-, bureel- en speelkamer) een nieuwe slaapbank aangekocht. Ikea biedt veel keuze in modellen, in materialen én in combinatiemogelijkheden met verschillende matraskwaliteiten. Wat voor- en nadelen tegen elkaar afwegen, de ruimte- en plaatsingsmogelijkheden bekijken en zonder dralen de kogel dwars door de kerk: BEDDINGE RESMO 3-zits slaapbank met GENARP RODE overtrek.

Vandaag hebben wij dan geheel Ikea-matig en volgens de aangegeven instructies al de verschillende onderdelen tot een degelijk 2 persoons logeerbed geassembleerd.

Op voorgaande compilatie ziet U dat ook La Pola het kluswerk niet schuwt. Met vaste hand volbrengt zij de opgelegde taken en aldus zijn de eenden eraan voor de moeite en waren het de vereende krachten die het hebben gehaald. Het geheel staat nu prachtig te wezen in een hoek van de kamer en te wachten op de eerste logés. Wie zin heeft in een B & B ten huize Polo kan een inschrijvings- formulier aanvragen en zijn of haar datumkeuze vastleggen en bekendmaken per kerende e-mail.
Ik kan U meteen van een prangende onzekerheid verlossen betreffende de plaatselijke keuken en daaruit voortvloeiende realisaties. Menigeen was verwonderd over het feit dat ik er tijdens mijn zonnebanksessies zo goed bleef uitzien (of was het: "begon uit te zien...") en bovendien de strakke lichaamslijn wat beter in het vizier kreeg. Gezonde voeding is daarvan de oorzaak. De maaltijden worden hier met liefde en toewijding bereid door
La Pola haarzelve, en de gezonde recepten komen tegenwoordig en bij regelmaat uit de laatste publicatie van madame Synergie, Sonja Kimpen...

Zo ziet U maar: gezond kan ook lekker, en lekker mag ook mooi zijn. In het boek én in de keuken, da's dubbel genieten!
Mooi is ook deze poster, bekend als Tennis Girl...

Weet U het nog? Heeft hij de muur van Uw studentenkamer gesierd of hebt U er ook een of andere cursus mee "gekaft"?
De foto is gemaakt door de onlangs overleden Martin Elliot.
In september 1976 liet hij zijn toenmalig vriendinnetje van de kunstacademie poseren voor dit, in die tijd, suggestieve hotshot.
De prent was ongelooflijk populair, en na de "kop" van Che Guevara de meest verkochte poster aller tijden. Enkel en alleen van de auteursrechten werd Elliot stinkend rijk en heeft er nog bijna 34 jaar heel riant van kunnen leven, tot hij op 24 maart 2010 zijn "Emmentaler" ergens in Zwitserland heeft gelaten.
Veel werk heeft hij aan die foto niet gehad, maar geld des te meer.
Daar heeft hij van genoten, en wij van haar billen...

Marco Polo