Drie verse vijgen...

Na een hoogzomerende paasvakantie zijn we terug in normaal Belgisch voorjaarsweer terecht gekomen. Begin deze week was nog meer dan oké, maar vanaf woensdag kregen we (eindelijk) weer wat hemelwater over de Polder. De natuur, en in het biezonder het recent aangelegde en dus nagelnieuwe grasmattentapijt omheen Casa Polo, verademde hoorbaar. Een zucht van opluchting ontsnapte ook aan Pola & Polo's lippen bij deze eerste natuurlijke bewatering waardoor zij voor een keer de tuinslang en bijhorende sproeisystemen aan de kant konden laten. Weeral wat tijd gewonnen en drinkwater gespaard. Manolo, van zijn kant, laat het niet aan zijn robotmatig hart komen, en maait onverdroten verder om onze pelouse op schone lengte te houden. Wie wel last had van de weeromslag was de anders zo betrouwbare en bedrijfszekere website van de Bodemkundige Dienst van België. Een ganse dag lang kreeg ik geen zinnig advies uit deze nochtans professionele en alom gewaardeerde raadgever. Lang heeft deze panne gelukkig niet geduurd, want zoals U ondertussen wellicht zelf hebt kunnen vaststellen zijn er opnieuw voorspellingen en mag U dit komende weekend naast enige kans op neerslag ook rekenen op hoge temperaturen voor de tijd van het jaar...
Tot zover het weer. Of toch... : ook op school zijn we er "weer" aan begonnen. Het derde trimester stelt in wezen niet veel meer voor: zoals steeds zit het "weer" vol met uitstappen, vrije maandagen, schoolfeesten en een heuse opendeurdag. Het zal "weer" snel voorbij zijn, en deze keer is er geen weg terug. Het is mijn laatste derde trimester, ik ga er nog eens voor en wil er volop van genieten. Mijn leerlingen, toch zij die tot de lezerspopulatie van dit bloggewrocht behoren, zijn bij deze verwittigd! En daarna is 't vakantie...

Aangezien de nationale sportmedia het liever hebben over een portugese voetbalploeg die enkele potten maakt tijdens een eindrondematch in de derde Europese bekercompetitie moet heer Polo alhier "weer" zelf tot een eigengereide actie overgaan, houdende een meer dan verdiende en dus allerurgentste persmededeling:
" Gisteravond speelde "ons klein", die ondertussen uitgegroeid is tot een "grote madame", met haar Salamantese collega's in en tegen Valencia de tweede wedstrijd in de finale van de play-offs voor de Spaanse titel. Stevige pot basket die oververdiend werd gewonnen door Anke & Co. 85 - 90, en... kampioen ! What a season: SuperCopa, EuroleagueCup en Campeonas de Liga 2010-2011 !!!

TRIPLE de ANKE DE MONDT

(Er zijn er voor minder Sportvrouw van het Jaar geworden.)"
Hier moet heer Polo even van bekomen...

Marco Polo

De Paastijd vliegt....

Vroegwarme dagen eisen zo hun tol. De tijd smelt tussen te korte en op dagtemperatuur draaiende nachten door en loopt mij klevend langs de vingers. Als dit zo verder gaat wordt het maandag een hele opdracht voor onze nakomelingen om de chocolade paaseieren in de tuin te vinden en te rapen alvorens zij (de eieren!!) tot een Nutella-achtige pasta zijn verworden.
Het eierfeest wordt hier op maandag gevierd omdat alzo in één klap de klokken van Rome én Marcus Evangelist, de patroon- heilige van Marrek O'Polo, op stichtelijke wijze worden herdacht. Men neme elke gelegenheid te baat om te paren, desnoods het nuttige aan het aangename...
De weergoden weten ondertussen van geen ophouden: het zomert hier dat het een lieve lust is. Als er uiteindelijk een frisse wind, als voorbode van een donker wolkendek met mogelijks bijhorende regenbui, verkoeling over de Polder blaast stel ik voor een keer de gazonbesproeiïng maar even uit. Fout gegokt, want de regen viel er boven Brussel al uit en de resten van het "frontje" maakten een flauwe bocht en dreven snel af naar Oosterdonck. Terug naar af dus, en als heer Polo na een late saunabeurt thuis arriveert staat Pola-lief te spuiten en te sproeien of haar leven ervan afhangt. Merci Pola, ook namens de nog immer groene en dankzij de ampele kunstmatige beregening stevig doorgroeiende pelouse. We gaan er nog plezier aan beleven, samen met U allen die ons op tijd en stond met een bezoekje willen vereren. Naast Cava en Duvel zal ik ook wat Bokma en zelfs een Veusseltje koud zetten.
Maar nu nog even over de tijd en het verlopen ervan. De klok tikt ongenadig door, steeds aan hetzelfde tempo, terwijl het bioritme van Uw dienaar bij deze mediterrane omstandigheden de richting uitgaat van een aan de situatie geadapteerde "mañana, mañana"-ingesteldheid en de daaraan overmijdelijk verbonden "hakuna matata"-filosofie. Gelukkig, meer dan gelukkig vertoef ik nog in een quasi omnitolerant Paasreces, waarin alles kan en niets hoeft noch moet gedaan worden. Geen verloren tijd, geen schuldbesef, geen boetedoening. De Vasten is voorbij, de Goede Week loopt naar analogie met de donderdagse cena op haar laatste benen en de Verlossing is nabij. Om van deze leuke momenten weer even voluit te kunnen genieten keert het verloren schaap voor enkele dagen terug naar de stal en de Goede Herder. Halleluja, halleluja !!
Zolang er maar geen Van Geluwhe in de buurt is, want dan is het zelfs voor een schaap niet meer veilig...
Wat wil een mens nog meer?

Ieder zíjn klokje om de Paastijd te zien vliegen...

Marco Polo

Zomerse Semana Santa 2011...

Belgen en Nederlanders beleven in hun thuisland een hoogzomerse week in april, zo net voor het feest van de Verrijzenis. Een week die in Spanje doorgaat als Semana Santa, maar in de Lage Landen aan de Noordzee al eeuwenlang gewoon de Goede Week wordt genoemd. En "goed" is ze, deze zevendaagse periode voor Pasen met Augustiaanse temperaturen en Juliaans terrasjesweer. April, bekend om haar capriolen, geeft dit jaar wel een heel biezondere invulling aan dit grillige begrip. Waar we ons bij tijd en wijle in deze vierde maand van het jaar "normaal" verwachten aan regen- en hagelbuien, grijze luchten en een stevige voorjaarsstorm met laat-hivernale kwikniveau's moeten we in 2011 vervroegd de schaduw opzoeken teneinde het getaande lijf te beschermen tegen nog grotere rimpelvorming als gevolg van overdreven bronzage. Naast regelmatige lommerpassages is het heden ten dage ook hoogst aangewezen om voldoende vocht tot U zelve te nemen om aldus de perkamentachtige vervorming van Uw huid tegen te gaan, of alleszins te vertragen. Ook de grasmatten, de nieuwe dakplataan en de hortensias in onze recent heraangelegde tuin vragen de nodige aandacht en bij deze tropische omstandigheden extra veel kunstmatige beregening. Gezien de precaire situatie heeft heer Polo alhier de waternoodtoestand afgekondigd: water is er vanaf nu alleen voor de planten en de bloemekes die in de kilte van de avond moeten besproeid worden. De mens zal zich aan de situatie aanpassen en enkel bieren, bij voorkeur Duvel, wijnen, rood mag maar rosé zal ook wel smaken bij 25°C..., mojito's, caiperinhas en andere cocktails tot zich nemen. Op die manier wil ik een bijdrage leveren aan het op peil houden van de nodige waterreserves en de natuur niet nodeloos extra belasten. Wie ook haar best doet om deze maand op ecologisch verantwoorde manier door te komen is deze mooie meid, die April heet (sic)...

Ik trof haar aan op het internet toen ik mezelf al googelend wilde informeren betreffende de huidige "hete aprilse dagen". In de wetenschappelijke veronderstelling dat dit een eerder uitzonderlijk dan doordeweeks of althans jaarlijks weerkerend fenomeen is ging ik op zoek naar documentatie betreffende eerdere hete aprildagen. Tot mijn verbazing, maar tevens niet onaangenaam verrast, kwam ik bij deze variant van Hot Marijke terecht. Tijdens een kort telefoongesprek bevestigde zij haar deelname aan de voorgestelde actie en verklaarde zich bereid eveneens het water te sparen voor de plantjes en haar balkonnetjes enkel van het allernoodzakelijkste schuimrandje te voorzien. Waarvoor dank.

Wie tijdens deze hete week ook opnieuw zijn opwachting maakt is hij die we vorige maand voor 40 dagen de woestijn in zagen trekken. Hij is de droogte ondertussen goed gewoon, en zal met plezier weerkeren in ons midden. Voor hem geen probleem, als er maar een frisse pint... euhh Duvel klaarstaat.

Marco Polo

Onterechte kritiek...

Met de idee van recht op vrije meningsuiting in hun achterhoofd en daarmee mikkend op de bloemenhof van de zelfverklaard kritisch ingestelde journalistiek, hebben de heren Smagghe (Touring) en Matienko (VAB) vandaag aardig wat commentaar en kritiek gespuid op de organisatie van de Antwerp 10 Miles & Marathon. Zo zou er te weinig rekening gehouden zijn met de verkeerssituatie en de trafficale bereikbaarheid van de Koekenstad. Teveel mensen zouden te lang in de file gestaan hebben bij de doortochten van de Waasland- en de Kennedytunnel. Mag ik de bollebozen van Touring en VAB er "en passant" toch op wijzen dat die files er zowat elke dag staan om structurele redenen, omdat een of ander vrachtwagencowboy zijn zoveel-tonner tegen een brugpijler of in een wachtende rij auto's heeft geboord of gewoon omdat het enkele uren stevig regent. Er is altijd wel iets wat misloopt in de Antwerpse automobiele circulatie: in de ochtend, in de avond en zelfs op zondag. Deze keer wezen alle vingers, of toch minstens twee, in de richting van die vermaledijde loopwedstrijd die zonodig het zondagverkeer moest blokkeren. Laat mij nu beelden hebben, of toch minstens één, waaruit mag blijken dat de organisatie alles in het werk heeft gesteld om de marathon op ordentelijke wijze te laten verlopen.

Lopers waren voorzien van verkeersmatig gestuurde berichten die andere deelnemers moesten helpen om op verantwoorde wijze hun loopgedrag aan te passen aan de omstandigheden, en daarnaast waren er ook goed herkenbare verkeersbegeleiders die door het AMPD (Antwerp Marathon Police Department) werden ingezet om voortdurend bijstand te verlenen wanneer er zich verkeersgerelateerde problemen zouden voordoen.
Wat mij betreft moet er geen verantwoordelijkheid afgeschoven worden op de Antwerp Marathon voor het desastreuze verkeersinfarct van afgelopen zondag, maar zijn het de autobestuurders zelf die voor de problemen hebben gezorgd.
Blijf nu eens in die luie zetel thuis zitten, kijk naar een of andere koers zoals ge steeds doet in het voorjaar of rijd uw gras af terwijl er een klassieker passeert, maar kom niet naar Antwerpen op de dag van de Marathon & 10 Miles. Hebben Smagghe & Matienko er al eens bij stil gestaan hoe het er op zo'n dagen aan toe gaat in New York, Londen, Parijs, Berlijn? En daar heb ik nog nooit een Traffic Coach gezien...

Marco Polo

Allemaal helden...

Mooi marathonweer vandaag, en dus konden mijn helden niet aan de lokroep weerstaan. Samen met nog zo'n 2500 gedrevenen hebben zij de volle 42.195 meter in Antwerpen afgehaspeld.

Britt, Pieter en Dimi kunnen nu nog meer dan vroeger en bovendien tot in lengte van dagen op mijn nooit aflatende bewondering en respect rekenen. Ik mocht meefietsen en foto's maken, en op die manier toch nog enigzins ervaren hoe het er heden ten dage aan toe gaat onder de marathoniens.
Zoiets roept herinneringen op. Proficiat alledrie !!!

Marco Polo

Manolo...

Nadat eerst onze buren en daaropvolgend The Bramminator himself voor ampele beregeningssessies van de nieuwe grasmat hadden gezorgd, was het de beurt aan heer Polo om na de terugkeer uit het verre Ekaterinburg de sproeiactiviteiten over te nemen. Het nieuwe gras slorpt met deze droge dagen massa's water op, maar het resultaat van die ecologisch wellicht niet verantwoorde waterverkwisting mag dan weer wel gezien worden. Groener dan ooit ligt mijn bedauwde pelouse te glinsteren in de ochtendzon. Om de heleboel onder controle te houden doen wij een beroep op de net aangekochte robotmaaier van Husqvarna. Zijn broer rijdt al jaren het gras bij Raymond & Denise, dezelfde buren als van het waterfestijn, en die noemen hun Automower James.

Hij die bij ons aan de slag is gegaan luistert naar een welluidende variant voor de naam van Manuel (I know nothing, I'm from Barcelona): Manolo. Daarmee wil ik hem geen onrecht aandoen, noch zijn capaciteiten onderschatten. Ik wilde op deze manier de mogelijkheid open laten om bij een eventueel falen in de beginperiode zijn onwetendheid in te roepen als excuus, alsmede het nog niet vertrouwd zijn met de nieuwe werkomstandigheden en dito -terrein. Niets van dat alles is echter nodig geweest, want vanaf de eerste in bedrijfstelling loopt Manolo flink zijn rondjes en maait het gras dagdagelijks en naar wens. Prima investering, baasje tevreden en tijd voor andere dingen: eerst een saunabeurt met een extra uurtje zonnekloppen en 's avonds naar Game 2 kijken van de halve finales play-off tussen Avenida en Rivas. Via Feb.TV konden we getuige zijn van de tweede overwinning voor Salamanca: 2-0 en dus door naar de finale. Deze vierde gewonnen topmatch in 8 dagen is nog maar eens een illustratie van wat die meiden allemaal in hun mars hebben. Morgen is er dan weer de marathon en de 10 Miles van Antwerpen. Coachend en fotograferend zal ik mij al fietsend in de Koekenstad wagen, de drukte tegemoet. Oh ja, en na dat alles is er weer tijd voor een uitgebreid sproeimoment om het koninkrijk van Manolo te behoeden voor uitdroging en verdorring. Schol...

Marco Polo

More Final Four ...

Op een naar vakantienormen onchristelijk vroeg moment van de dag zet ik mij aan de schrijftafel, lees het pc-klavier. Gisteren ging een eerste poging om U meer nieuws te melden over het kampioenenweekend de mist in. Urenlang had ik 's avonds zitten tokkelen en het tweede Championsleague voetbalavondje moest het stellen zonder mij. Gebrek aan interesse.
De in Ekaterinburg aangemaakte adrenaline stuurde lichaam en geest en liet mij telkens weer belanden bij Spaanse websites van kranten, televisie en basketbalorganisaties om beelden, verslagen en impressies bijeen te scharrelen betreffende de huldiging van las Campeonas. In ons eigen landje is er hier en daar ook aandacht voor de topprestatie van Anke en wie de taal van Molière geen onoverkomelijke hinderpaal vindt kan een kijkje nemen bij Basket Féminin. Dit is al jarenlang hét informatie- kanaal van het Belgisch vrouwenbasket, waar ook de prestaties van onze expats worden gevolgd en van de nodige "zinvolle" commentaar en analyses worden voorzien. Zelf had ik een oogst aan videomateriaal naar aloude gewoonte en volgens een beproefd recept op de parallelsite van Marrek O'Polo geplaatst, teneinde de drukte alhier wat in de hand en onder controle te houden. Wie meer wil weten en zien zette zich dus rustig voor het scherm, met een natje en een droogje en neem de tijd om samen met ons te genieten van deze mooie herinneringen.
Knap om zien hoe "ons klein" van al die momenten mag genieten. Dat pakken ze haar (en ons) nooit meer af!
Maar dan, laat in de avond, als de jetlagresten de concentratie en snelle reflexen beginnen aan te tasten, FLOEP... heel het kladwerk van dit blogartikel naar de Filistijnen, verschwunden, weg, kwijt! Niks aan te doen. Gelukkig zijn de bewerkte foto's en compilaties niet verloren, want veilig opgeborgen in een apart bestand op de harde schijf. Vandaar dat ik U nu alsnog een indruk kan meegeven van hoe ik deze Rusland-trip heb beleefd. Polo zou geen Marco heten als het niet via de prentjes zou gaan. In Moscou kan je er niet aan voorbij...

Het Mooie/Rode Plein bij nacht...

... en overdag.

La Pola met haar Spaanse vriendinnen voor het Historisch Museum, een pose voor het Goem Shoppingcentrum en een zicht op de Pokrovsky-kathedraal. Als ze hier de kasseien herleggen doen ze dat met groot vertoon van macht en veel personeel.
Of het dan ook sneller gaat is nog maar de vraag.
Recht én waterpas liggen ze alleszins wel!

Deze twee speciaal voor tante Katie, dan kan Eli af en toe eens rusten en toekijken hoe zijn kasseienterras gerenoveerd wordt.

(tel. +74598277621)

Verder zijn we in de Tsarenstad ook de metro ingedoken op zoek naar een aantal prachtige stations, die vooral door de toeristen gewaardeerd worden maar waar de modale Moscoviet als vanzelfsprekend weinig aandacht aan besteedt.

Metrostations.... Ze zijn niet allemaal zó mooi, maar U kan er gerust een halve dag in rondrijden om telkens een ander prachtexemplaar te gaan bewonderen. En voor een regenachtige namiddag is dat wel een perfect alternatief.
Voorlopig moet U het hiermee doen. Polo is back home, en hier wachten een aantal jobkes die niet door Moscovieten worden gedaan voor mij. Hasta la proxima...

Marco Polo

Euroleague Final Four 2011...

Het wordt een slechte gewoonte, maar ook deze keer scheidt ons een hele week van de vorige blogpublicatie. En net als vorige keer, toen een meerdaagse schooluitstap de reden was voor het lange uitblijven van nieuw leesvoer, is ook nu een buitenlandse trip de oorzaak van alle vertraging. "Ons Klein", on Zanke, speelde het voorbije weekend in Ekaterinburg met haar maatjes van Salamanca om de titel van Europees kampioen en dat was een goed excuus om zelf ook eens naar Rusland te reizen.
Het begon op een vroege woensdagochtend toen collega Noël R. La Pola & mezelve naar de Brusselse luchthaven reed. Waarvoor dank. Vandaar ging het via een tussenstop én transit in Praag, reeds eerder uitgeprobeerd - evenwel zonder gunstig resultaat - door diezelfde collega, naar Moscou.
Daar sloten we aan bij de die-hards van de Mare Azul, het onvergelijkbare supporterslegioen van Halcon Avenida.
Omdat het in de planning zat hebben we het Rode Plein, de metrostations en nog wat bezienswaardigheden van de Tsarenstad bezocht en bekeken, maar eigenlijk zaten we met onze gedachten al in de uitlopers van het Oeralgebergte waar daags nadien de Final 4 van start zou gaan.

Over de reis vertel ik U later misschien nog meer, maar alles en iedereen moest nu wijken voor de twee wedstrijden die Anke & Co naar het bovenste platform van het Europese basketbal moesten brengen. Ze spelen al enkele jaren met de besten mee, maar de kers op de taart, een titel of een beker, een kampioen- schap dat ontbrak nog. "Dan gaan we maar meteen voor de mooiste prijs die een basketspelende vrouw in Europa zich kan voorstellen" moeten zij gedacht hebben: de eerste plaats in de FIBA Euroleague. Vrijdagavond stond een confrontatie met hun Spaanse aartsrivaal Valencia op het programma.
Deze match in de halve finale werd zonder enige betwisting en oververdiend gewonnen: 49-61. Geen monsterscore, maar de eerste stap was gezet en meteen stonden ze voor een tweede Final Four-finale in twee jaar.
De rustdag konden de meisjes goed gebruiken, maar voor de fans duurde het ruim lang alvorens we hen weer mochten aanmoedigen bij hun acties op het veld. Ma & Pa hebben wel van de vrije namiddag geprofiteerd om dochterlief een bezoekje te brengen in het speelstershotel. En dan kwam eindelijk die hemelse zondag: Spartak Moscou moest eraan geloven en kreeg in de loop van de tweede helft zelfs een 20 punten-kloof aangesmeerd. In een hels einde, waarbij de Russinnen tot op 5 punten terug kwamen, bleef Anke ijzig kalm, scoorde nog een 6/6 vanop de vrije worplijn en ronde af met een allesbeslissende steal. Resultaat: 59-68 en Europees Kampioen!!!

"Ons Klein" is een "Grote Madame" geworden...
Proficiat Anke !!!

Marco Polo

Pa-reis 2011

Met deze gedaguerreotypeerde prent van een ginnegappend grinnikende grimmigaard luid ik het verslag in van mijn laatste Pa-reis met leerlingen. De formule zal ook U onderhand wel bekend zijn, al was het maar van de vorige verslagen over gelijkaardige gebeurtenissen op deze blog: "Men verzamelt enkele eindejaarsklassen, plaatst hen al naargelang de omstandigheden in een bus of trein, reist gezamelijk af naar de rijkelijk lichtafgevende hoofdstad van Frankrijk en betrekt aldaar een jeugdherberg. Men teistert de metro en loopt de musea en andere bezienswaardig- heden af/plat, neemt tussendoor geregeld de tijd om op een aangenaam verantwoorde wijze dorst te lessen en honger te stillen, terwijl voor nachtrust enkel de strikt minimale tijd dient uitgetrokken te worden. Na drie dagen sluit men opnieuw de gelederen, telt voor alle zekerheid het aantal manschappen dat zich aandient voor de terugreis en maakt onderweg naar huis "onder collega's" het bilan op van de uitstap. Terug aangekomen op het punt van vertrek levert men de leerlingen weer af bij de wachtende ouders en haast zich dan naar huis om aldaar uitgeteld en compleet afgepeigerd zo snel mogelijk onder de wol te kruipen." Dit jaar dus voor het laatst. Ik mag van geluk spreken, want de leerlingen van 6 IW, 6TW en 6BTW hebben er een zeer aangename driedaagse van gemaakt. We konden deze keer rekenen op een aangename, geïntresseerde, respectvolle en enthousiaste groep. Dat is ooit wel anders geweest. Maar nu niks dan lof en goeie commentaren. Een mooie afsluiter van een lange reeks. Als kers op de taart werd ik door mijn pupillen uitgenodigd om op hun kosten te poseren voor een karikaturist op het Heuvelplein van Montmartre. Het resultaat ervan ziet U hierboven bij de aanhef van dit artikel. Bij deze wil ik Glenn DL, Kim, Els, Kevin, Niels, Diego, Maarten, Dieter, Tifanny, Sarah, Thijs, Maxime, Sten, Joery, Jens, Sam V, Joyce, Bram, Sam D, Glenn H, Jeroen K, J-M, Guido, Jeroen vA, Siebe, Ben, Jef, Michiel en Butrint nog eens hartelijk danken voor de fijne geste. Op die manier komt er een einde aan mijn schoolgerelateerde optredens in Parijs. Ik heb er geen spijt van, niet van al die optredens en ook niet dat daar nu een einde aan komt. Rest mij de opdracht om één foto te kiezen uit deze laatste trip teneinde dit verslag waardig af te sluiten...

Marco Polo