Wieder gut gemacht?

Allez vooruit, november zit er ook al op. Nog één maand voor we 2014 schrijven, maar wat voor één. 't Zal er weer zijn voor we het goed en wel beseffen. Zo gaat dat, zelfs voor een teruggetreden "leraar L.O."die zichzelf quasi absolute rust wilde opleggen zijn er zoveel dingen te doen en niet te laten dat de tijd als een razende voorbij vliegt. Ik wil dat tijd-racen niet zomaar en met lede ogen aanzien en besliste enkele dagen geleden om weer een tandje bij te schakelen en in het wiel van een mij voorbij stormend peloton te kruipen: de homeo-draad terug opgepikt en dus af en toe een uurtje op de hometrainer met een stukje film voor de neus. Gaat goed voorlopig: zachtjes aan, dan breekt het lijntje niet en kan ik in de toekomst weer wat opbouwen. Daarnaast blijf ik het alledaagse om mij heen met een net niet alledaagse aandacht in ogenschouw nemen om het geheel ten dienste van U, mijn zeer gewaardeerde lezer-, -es- en innen alsnog en met geregelde tussenpozen de blogrevue te laten passeren. (Een zin waarbij al minstens één kwissende lezeres, ik noem geen naam/namen, de kriebels heeft gekregen. Een pilleke kan helpen, om het daar maar bij te houden...)
Nu ik, zelfgestuurd óf geheel ongewild en dus en stoemelings, in de aardrijkskundige buurt ben aangeland ga ik deze geografische wending meteen gebruiken als naadloze overgang naar volgend item.
Een jaar geleden, tijdens de Van Cauwelaert-Meulenaere heisa, besliste ik om de Knack te laten voor wat hij was. In april zei ik mijn abonnement op en van dan af hoefde ik niet meer te wachten tot woensdag... om een beslissing te nemen. Daarmee was het echter niet gedaan: er volgden een informatief schrijven, een abonnementsvoorstel met hoge korting en nu ligt hij gedurende twee maanden opnieuw 'gratis' in mijn brievenbus. Ongevraagd, zomaar, helemaal voor niets. Een poging tot Wiedergutmachung. Bijna geslaagd zou ik zeggen, totdat ik het volgende artikel onder ogen krijg.

Jeroen De Bruyn schrijft (ik schreef bijna 'blogde') over een triviaal onderwerp in wat zij daar hun 'Wereld'-hoek noemen. Mooi meegenomen, niet te zwaar op de hand, vlot uit de pen. Maar als de Knack de Knack wil zijn en blijven, dan moet ook een lichtvoetig journalist zich aan de algemeen aanvaarde geografische afspraken houden en in zijn geschriften de heersende wereldoriëntatie respecteren. Of is Jeroen het noorden kwijt? Jong en onervaren? Maar wat dan te denken van de senior-writers die naast hem werken en allicht over zijn schouder meegluren, de hoofdredacteurs die over de aparte bijdragen gaan en de eindredactie die finaal haar fiat moet geven? Niemand van de hele Knack-vestiging die nog thuis is en/of de weg weet op de Europese landkaart?
Nederlanders zijn 'onze' Noorderburen, wij zijn 'hun' Zuiderburen en de Fransen de 'onze'...
Het zal bij die twee gratis maanden blijven!

Marco Polo

Suid-Afrika 2013 'Finale'

Er is weeral een hele maand voorbij sinds ik na een elf uren lange vlucht voor het eerst voet op Suid-Afrikaanse bodem heb gezet. De reis begint zich meer en meer af te spelen tussen mijn verre herinneringen. En wat 'erger' is: ik ben al meer dan twee weken terug in ons eigenste kouwe kikker-land. In die periode heb ik mij gelukkig 'kunnen' maar ook 'moeten' warmen aan het af en toe schrijven en posten van enkele reisimpressies op deze blog. Lang niet alles is hier aan bod gekomen, maar vandaag is het toch tijd om dit 'ver van mijn bed'-hoofdstuk af te sluiten. De actualiteit, privé en publiek, verdient weer mijn aandacht. Maar nu eerst nog enkele laatste mededelingen...

Tijdens onze reis kwamen de meest uiteenlopende zaken aan bod. Zoöok een bezoek aan Born in Africa. Een project dat 10 jaar geleden werd opgestart door Isabelle de Smul en ondertussen aan een gestage opgang bezig is. Doel: onderwijsmogelijkheden bieden aan kinderen in sociaal-economisch achtergestelde wijken rond Plettenberg Bay. Meer en beter dan ik hier uit mijn klavier kan tokkelen vindt U alle informatie door op hun website te klikken.

De school ligt midden in de township, waar nu ook al Mandela-huisjes staan. En inderdaad, er ligt ook een basketpleintje op het schoolterrein. Iemand interesse om er een basketstage te gaan geven? Ik wens iedereen daar veel succes toe, want ze kunnen het gebruiken. Opleiding verzorgen en kansen bieden aan kinderen die hun talenten willen gebruiken, ervoor willen gaan en zich ontwikkelen tot rolmodellen in de plaatselijke samenleving en dat alles ondersteunen met een pak vrijwilligers. Dat verdient onze aandacht en steun: mogelijkheden zat om er een steentje aan bij te dragen. 

En dan is het nu tijd om op Poloiaanse wijze afscheid te nemen van Suid-Afrika: in het geel van Stellenbosch! Want dat is de kleur waarmee ik deze reis het meest zal blijven associëren in mijn dromen...

 Bobbejaan klim die berg, so haastig en so lustig
Bobbejaan klim die berg, so haastig en so lustig
Bobbejaan klim die berg om die Rooinek te vererg
Hoera vir die Boer, hoera !
Je moe nie huil nie, je moe nie treur nie
Die Stellenbosse kerels kom weer

Baie warm groete van een in 'Oome Samie se Winkel'

welgemutste Stellenbosche kerel.

Marco Polo

Suid-Afrika 2013 'Pierre sy reëls in beeld'

Gisteren kwam er via e-mail een blog-reactie binnen van de heer Vermeulen, U weet wel: de beste gids van Suid-Afrika. Hij heeft er weer een tour opzitten en had dus even de tijd genomen om de laatste Marco Polo-bijdrage te lezen. Met een fijne waarderingsuiting als gevolg. Baie dankie, Pierre! Dit geeft mij de gelegenheid om even stil te staan bij wat hij ons aldaar de eerste dag in het busje als dé 'toeristenregels' van Suid-Afrika heeft aangereikt. Ik wist niet wat ik hoorde.

Reël 1: Die enigste ding wat jy kan neem in Suid-Afrika is fotos.

Bovenstaande  prent, geschoten door Eddy J. getuigt van het feit dat Uw schrijvende dienaar zich daar inderdaad ook als actief portrettentrekker heeft gedragen. Baie goeie punten, nie!!?

Reël 2: Die enigste ding wat jy kan agterlaat in Suid-Afrika is voetspore, en niks meer as dat.

Heer Polo heeft daartoe zijn 'stinkende best' gedaan, maar dan zijn er in onze Blauwe Vogel-groep duidelijk enkele die méér dan dat hebben achtergelaten! Ik kon er niet omheen om bovenstaand beeld daarvan vast te leggen in een pixelmatig opgebouwde bewijsvorm. Zoiets kan tellen, niet...?!

Misschien heb ik die twee regels enigermate en in aangepaste vorm kunnen combineren met elkaar: bij de close-up die ik nam van Georges heb ik ook een reflectie van mezelf genomen in zijn oogbol. 't Is dan wel geen 'footprint' die ik achterliet, ik maak er met dezelfde letters zeker een 'fotoprint' van...

Marco Polo

Suid-Afrika 2013 'Die groot vyf'

Is het omdat gisteravond hier in de Polder al de eerste sneeuw van het late najaar is gevallen, omdat de buitentemperatuur met een smak naar beneden is gegaan, omdat het ondanks de aanpassing naar het winteruur 's morgens al zolang donker blijft, of omdat ik de indruk heb dat twee weken, thuis of op verplaatsing, steeds sneller voorbij vliegen...?? Het lijkt allemaal al zo lang geleden. Snel, voor ik het vergeet nog even verder vertellen wat er in Suid-Afrika te beleven viel. Vandaag toon ik U de kijk-trofeeën, en dus de beeldekens die Uw dienaar aldaar geschoten heeft van 'die groot vyf'. In chronologische volgorde zoals ze zich voor mijn oog presenteerden.Gelukkig had ik mijn ouwe Lumix mee en de daaraan onlosmakelijk verbonden Leica 35-420 mm. Daarmee valt meestal wel een deftig portretje vast te leggen.

 Buffels in een gezamelijk herkauwmoment...

Net niet trompettende olifant die gestoord werd tijdens zijn avondlijke schransperiode: 250 kg plantaardig voedsel per dag haal je niet snel 1-2-3 even binnen...

Omdat de foto's in het ook al omheinde natuurpark niet echt van goeie kwaliteit bleken te zijn moet U het hier stellen met deze getopte neushoorns in een beschermde kijkarea bij een stopplaats langs Highway 62...

 Moeder de leeuwenvrouw neemt een pauze: gisteren pas gegeten, vandaag geen jacht...

En ook deze jonge cheetahs waren niet echt actief. Wat schaduw opgezocht, en als het echt moet dan maar wat poseren voor de 'Blauwe Vogeltjes'...

'Die groot vyf' staan allemaal op de gevoelige sensor-plaat. Opdracht volbracht. Bij een volgende gelegenheid is het de beurt aan de rest van de fauna en komt de flora ook nog aan bod. Zoals U samen met mij kan vaststellen is er nog heel wat werk aan de blogwinkel...

Marco Polo

Mud in Plugstreet...

Om te beginnen volgt hier een dienstmededeling: wie vanaf nu in de buurt van Park Spoor Noord plots een hongertje voelt opkomen kan ik met zekerheid Zum aanbevelen. Een pretentieloos én (h)eerlijk eethuis waar het goed toeven is. Bedankt Katrijn en Egon voor de tip, de uitnodiging en het gezelschap tijdens een zeer geslaagde zaterdagbrunch. Daar zien ze mij nog terug...

Vandaag onderbreek ik even mijn Suid-Afrikaans relaas om U mee te nemen naar een van God vergeten regio die zowat weggemoffeld ligt in de Belgisch - Frans-Vlaamse grenszone ten zuiden van Ieper. Hoe ik daar nu weer terecht gekomen ben? WO I-kameraad Eli heeft WO II-makker Arnold en Uw dienaar zelve, samen met onze respectievelijke vrouwen, een rondleiding gegeven langs de minder bekende oorden uit onze vaderlandse '14-'18 geschiedenis in de Westhoek. We passeerden door Vlamertinge, reden naar Dikkebus, kwamen langs Wijtschate en vervolgens door Mesen. Daarachter ligt in een federale spreidstand, die naast de landsgrens met onze zuiderburen ook de scheidingslijn tussen Vlaams en Waals gewest tracht te overbruggen, Ploegsteert-Queue de Charrue.

Een naam als een klok. Un nom comme une cloche.
Letterlijker kan toch niet, en dus hebben ze er ook maar enkele potige lokale brouwsels naar vernoemd. En inderdaad, het dorp van Frank Vandenbroucke en Het Zesde Metaal: "God is van ons' parochie en rijdt met de fiets..." Maar daar was het ons deze keer dus niet om te doen. Wij gingen er voor de 'Plugstreet '14-'18 experience': een recent geopend museum over de strijd, het front en het leven aldaar tijdens de Groote Oorlog.

Bleek daar toch een link met Suid Afrika te zijn: vlak in de buurt ligt het Hyde Park Corner (Royal Berks) Cemetery en het bijhorende Memorial Extension. SA Infanterie-soldaten hebben hier hun laatste rustplaats. En zou private J.Barnard de vader of de grootvader van die bekende hartchirurg geweest zijn? Of hoe heer Polo middels een inventieve draai toch enigzins in de buurt van zijn blogverhaallijn poogt te blijven...

Gids, leider en voortrekker Eli zorgde daarna voor de echte experience: een wandeling bij valavond door de Ploegsteertse velden. Een kleine 100 jaar geleden was het hier allemaal te doen en lag de ruime omgeving er heel anders bij met al die bom- en mijnkraters over en doorheen de frontlinies en loopgrachten.

Van zachtglooiende lijnen in een idyllisch avondschemer was er toen wellicht geen sprake. Wel van modder en slijk en zwaar doorploegde akkers, en die zijn er nu nog steeds...

Mud in Plugstreet, the real experience...

Marco Polo

Suid-Afrika 2013 'De Portretten'

Met het risico dat wat hierna volgt door veel lezers, -essen en -innen van deze 'Mededelingen' op schallend hoongelach zal onthaald worden, sla ik toch de niets verhullende toetsen van het klavier aan om U te bekennen dat ik weeral teveel hooi op mijn agriculturele vork heb genomen. Met vers opgeladen batterijen en in de roes van een vacantionele overdrive dacht ik weer alles in een keer aan te kunnen: de thuisdraad oppikken, foto's selecteren en doorsturen, de opdrachten voor het lopende coStA-project uitwerken, een paar afspraken en etentjes tussendoor, om van de familiale en sociale besognes nog te zwijgen. Druk, druk, druk... en hoewel de tijd ertoe mij eigenlijk ontbrak heb ik nog uitgebreid de temporele ruimte genomen om mij te bezinnen over hoe de verslaggeving betreffende onze laatste intercontinentale escapade zich zou ontwikkelen. Tevens moest ik een richting kiezen waarin dit avontuur op een verantwoorde manier aan de lezende blogman en dito vrouw kon gebracht worden. Voorwaar geen eenvoudige opdracht, en dus werd wat ik in de vorige bijdrage als 'even laten bezinken' naar voor bracht in dit geval een volle week keihard doorzwemmen om boven te blijven. Veel aarde heeft dit crawlende ploeteren niet aan de dijk gebracht. Hoe ik de hele boel ook draaide of keerde, een bevredigende oplossing kwam er niet. En dus heb ik een goede reden gevonden om voorlopig de beelden te laten spreken en mij te beperken tot hier en daar een minimale commentaar. Laat mij beginnen met de foto's die mezelf bij het maken ervan de meeste voldoening hebben geschonken. Had ik vroeger nogal wat moeite met 'portretten trekken' dan gaat dit mij met de opgestoken ervaring tijdens de recente fotografiecursus heel wat beter af. Daar leerde ik naar de mensen toe te stappen, een gesprek aan te knopen en met hun goedkeuring enkele tot meerdere foto's te maken. Et voilà, dat is mij nu ook in Suid-Afrika gelukt: foto's met een verhaal...

 

Theo: de ijsco-man bij de Union Buildings, het parlementsgebouw in Pretoria. Een torentje met twee bolletjes chocolade,  a.u.b. Sorry, enkel ijsco/frisco mister!

'Belle'... de mooi-ogende dienster in een forellenrestaurant op weg naar het Krugerpark. Vandaag moet U het doen met haar schaduw, net als ik de eerste vier keer toen die over de tegenoverliggende muur passeerde. Dan kwam de babbel, en daarna de foto's...

Georges, garagist in Pelgrim's Rest en gespecialiseerd in old-timers. Had een Bentley, een Oldsmobile en een ouwe Ford in de werkplaats staan maar wist jammer genoeg niks van de Minerva...

Louwie, onderhoudsman voor de pompen in een ertsmijn bij Pelgrim's Rest. Had zijn dagshift er net opzitten en kwam zijn vrouw ophalen die in het achterliggend restaurant werkt.

Hoe hij heet ben ik vergeten. Moeilijk te onthouden zo'n Zoeloe-naam, maar dat hij ook van '51 is en mij daarom een warme knuffel gaf: dat vergeet ik nooit...

James, klusjesman bij het Born in Africa-project en voetbaltrainer in township 'Plettenberg'. Zoekt sponsors voor zijn schoolteam.

Mathew, super-beleefd kereltje ergens aan de rand van een parking. Hij spreekt goed Afrikaans, Engels en Xhosa.
Is dat jouw broer? Ja meneer,...
Gaan jullie naar school? Ja meneer,..
Wanneer beginnen de lessen? Om ach uur, meneer...

James, parkeerwachter in Houtbaai. Een ouwe man bij de zee: een broer van Ernest Hemingway?

Ben Hosian, een jonge man op zee: werkt op de toeristenboot waarmee we naar de zeehonden gaan kijken in Houtbaai. Goedlachs, en een vriendelijke kerel.

Kunt U hiermee even verder? Dan sluit ik nu af met een ongelofelijke anecdote: op Tafelberg hebben we een aan onszelf geadresseerde kaart op de bus gedaan. Gewoon gek, we wilden ook zo'n 'speciale' poststempel. Als die kaart al zou aankomen rekenden wij minstens op enkele weken 'onderweg'. Welnu, op dinsdag 12 november - drie werkdagen na de stempeldatum - lag de kaart in onze bus. Samen met nog een ansichtkaart. Ook uit Kaapstad! Afgestempeld op dezelfde dag!!! Van mijn ex-directeur H.A., ondertussen gepromoveerd tot dé Rik! Straffen toebak, niet? Hadden we elkaar daar nog tegen het op rust gestelde lijf kunnen lopen op een van die vele toeristische plekken waar alle bezoekers komen. Dat zou wat geweest zijn: met Maria en Rik een terrasje doen aan The Waterfront! Eén thee, ne platte water en twee Duvels...asseblieft!!
Marco Polo

Suid-Afrika 2013 'Proloog'

De zevende zondagse regenbui valt uit een kletsnatte hemel. Uit de pc-boxen klinken de Peacemakers van Khayelitsha: een "Afrikaans/Zoeloe/Xhosa and  a bit of English" a capella-cd, vorige week gekocht bij Boulder Beach.
Heer Polo is terug op de afspraak en dat zult U, trouwe lezersschare, geweten hebben. Wolken, grijze luchten, wind en regen. Maar vooral de lage temperatuur ben ik niet meer gewoon. Al die factoren samen laten er geen twijfel over bestaan: dit moet Belgenland zijn. Ik wist van horen zeggen dat er nattigheid te voelen was in de Polder. Toen ik gisteren de gevallen herfstbladeren ging opvegen in de tuin heb ik het zelf ondervonden. Kletsnatte toestanden. Vanochtend was het al niet veel beter, en toen wij daarnet een frisse neus gingen halen verzopen we omzeggens op de beslijkte HP-wandelpaadjes.  Mocht Noah nog eens een ark willen bouwen dan is het volgens mij nu het moment om eraan te beginnen. Niet twijfelen en vooral niet te lang wachten.

Maar nu over naar datgene waar het hier meestal om gaat: het nieuws van de dag, al dan niet belangrijk, edoch in beperkte kring steeds het vermelden waard. De voorbije twee weken heeft la Pola mij op sleeptouw genomen naar een warm land, heel ver van hier. Om daar te geraken moest ik mijn persoonlijk record non-stop lange afstandvliegen fors verbeteren. De connectie naar Londen mag dan al verwaarloosbaar zijn, daarna moest ik het wel volle 10 uren uitzingen in een B 747-400 van British Airways om veilig en wel te landen in Johannesburg, Suid-Afrika. Met 18 "blauwe vogels" waren we die van dan af werden rondgeleid door Pierre Vermeulen, met voorsprong de beste gids in het meest zuidelijke land van Afrika. Er is zoveel te vertellen en er zijn zoveel foto's om te tonen dat het mij best lijkt om eerst nog enkele selectie- en opkuissessies in te lassen alvorens een overzicht te geven van deze uitstap. Ondertussen kan ik U alvast meegeven dat de combinatie "deelnemersgroep, reisroute en begeleider" tot het beste behoorde van wat ik mij bij zo'n georganiseerde reis kan voorstellen. Centraal stond de mens en de geschiedenis in een heel complex land, nog steeds deels in ontwikkeling. Pierre hield de aandacht vast met gedreven uiteenzettingen, ludieke tussendoortjes en bij tijd en wijle een 'brokje nuttelose inligting'. Absoluut fantasties. Nie te doen!!! Heer Polo was volledig in de ban van...
Om U een beeld te schetsen: U weet allen hoe mijn leesgedrag in mekaar zit. Een goed boek moet er in sneltreinvaart aan geloven, tijd of geen tijd. Welnu, ik was net voor de afreis begonnen aan Tommy Wieringa's "Dit zijn de namen", een geweldig sterk stuk proza. Hoe ik mijn best ook heb gedaan, uitlezen is er niet van gekomen: steeds andere dingen te doen, uitstappen, gesprekken, bezoeken, dutjes tussendoor en 's avonds moe maar voldaan in slaap vallen. De draad/draden van het verhaal heb ik probleemloos vastgehouden omdat het op zo'n sterke manier wordt gebracht, maar de tijd en de drang ontbrak mij om het geheel in Suid-Afrika af te ronden.

Eens terug thuis werd de leesklus binnen de eerste 24 uur geklaard. En dat ondanks het feit dat daarbij ook de eerste selectie in mijn foto-bestanden is doorgevoerd en de koffers zijn uitgepakt. De wasmachine heeft al x-keren gedraaid, de drooglijnen hebben volgehangen, de droogtrommel heeft bijgedraaid en de eerste strijk is al onder Pola's ijzer gepasseerd.

Een goed boek heeft het deze keer moeten afleggen tegen de top-ervaring van een prachtige rondreis. Veel indrukken, meningen, overwegingen. Interessante ontmoetingen en gesprekken. Teveel om op te noemen. Even laten bezinken en dan proberen in enkele afleveringen mijn bevindingen weer te geven. Oh ja, Pierre is gisteren al opnieuw aan een volgende tour begonnen. Wellicht met evenveel enthousiasme en gedrevenheid om zijn groep weer op de allerbeste manier te begeleiden. Baie goeie gids, die kerel. Nie te doen!!!

Marco Polo