Vanuit Villanova zijn we gisteren via een prachtig baantje naar het Monastir de Poblet gereden.
SCHIT-TE-REND !!!
En juist wat het zijn mag: geleid bezoek in het Cattalaans, waar ik dus nog minder van versta dan van Spaans, maar da's niet erg want er is zoveel te zien, écht waar, dat er geen uitleg bij hoeft. Zéér goed onderhouden, want nog steeds de thuishaven van zo'n 50 Cisterciënzers, prachtig gerestaureerd waar het nodig was en verder getuigend van zijn grootsheid in een prachtig kader. Laat ze maar zeggen: die paterkes weten bij-God zeker hoe het moet.
Vandaag zijn we Siurana gaan verkennen. Eduard heeft niet overdreven: dit is het einde van de wereld. De steile weg loopt echt dood voor het dorp, en daarachter is er niks meer. Een zeer authentiek nest waar de klok is blijven stilstaan. Er wordt wel gebouwd of vooral verbouwd, maar van drukte is er absoluut geen sprake. Een refuge met 18 slaapplaatsen voor bergwandelaars en klimmers, een hotelleke met 6 kamers en op weg naar het dorp een klimmerscamping. Het lijkt veel, maar het stelt niks voor: het is er rustig, de mensen leven op het ritme van vroeger, het uitzicht is naar alle kanten adembenemend mooi ... echt een plek om eens een hele tijd te blijven hangen. Bloggen zou er moeilijk zijn, maar misschien schrijf ik hier dan wel een boek ???
@ Jan M.(Pito) en Geronimo: er staat een echte "buurtbank" op het enige pleintje van het dorp. Jullie hebben de foto tegoed.
@DanythePany en PeterPignans: jullie vallen al in de prijzen. Bestellen maar !
Nu zit ik in het Info-Internet van Prades. Nog maar eens een ander klavier en alle info in het Cattalaans, ook de display van Blogger ...
We hebben zonet inkopen gedaan, en hebben vanavond spaghetti met verse saus uit de skottelbraai op het menu. Ook een caraffa plaatselijke landwijn hoort daarbij: misschien is 2 liter voor vanavond teveel, maar morgen is er nog een dag ...
'sta logo !!
Marco Polo
30 juli 2007
28 juli 2007
Zomervakantie 2007 - Deel IV
Als U de moeite neemt om ook dit deel van mijn vakantieverslag te lezen dan is de score "4 op en rij" ... en wint U bij onze eerstvolgende wederzijdse ontmoeting een consumptie op mijn kosten. Enige voorwaarde tot tractatie: vertel mij ook een en ander over Uw vakantie-ervaringen en/of -belevenissen. Dat kan via dit kanaal, maar ook een belleke, sms-je, kaartje of zelfs een stoemmelings gesprek komt in aanmerking om samen van een frisse ... te genieten!
Wij zijn ondertussen weer op een andere plek aangeland: Villanova de Prades, in het achterland van Tarragona. Onverwacht, niet gepland, toevallig, maar toch weer op zoek naar het goeie weer. Niet dat het atmosferisch gedoe in Plasencia ons onaangenaam was, integendeel: we hebben er een fijne tiendaagse beleefd. Maar om de etappes voor de terugreis haalbaar te houden hebben we beslist om alvast een ietsie-pietsie richting Pignans op te schuiven: dat werden dus eergisteren een volle 750 km over Madrid (34 gr) en Zaragossa(38 gr) om bij Lleida(35 gr) de Tarragonese heuvels in te duiken. Op Camping Serra de Prades hebben we een goed onderkomen gevonden. Er zijn wel buitenlanders, vooral Hollanders dan, maar weer niet teveel. Het ligt hier in de "bijna"-middle of nowhere, dus vooral Spanjaarden uit de ruime omgeving die hier hun weekends komen doorbrengen. We kunnen er onze draai goed vinden.
Na een voormiddag relaxen aan het zwembad zijn we gisteren na de siësta vertrokken voor een eerste trip. Het werd direct een rit van goed 20 km door dichtbeboste heuvels naar L'Espluga de Francoli . Van de stad hebben niet zoveel gezien: overal werden voorbereidingen getroffen voor de zevende avond van de Festa Major 2007. 10 dagen feest voor de plaatselijke bevolking, dus bijna alles gesloten ... en eigenlijk waren we ook uit op wat inkopen voor het avondmaal. Toch een winkel die open was: plaatselijke specialiteiten ...
We werden er geholpen door een Belg: Eduard leeft en werkt al 33 jaar in Spanje. Eerst in de horeca, en sinds 3 jaar zijn eigen zaak in L'Espluga dus. Naast wijn, water, een frisse Leffe in een "diepvries"-glas ... had hij ook nog een tip voor een uistap naar het echte einde van de wereld: Siurana. Ik breng er volgende keer verslag over uit.
Vandaag zijn we dan naar Tarragona gereden: zeker de moeite en met een beetje afkoeling vanuit de Middellandse Zee haalden we zelfs een terras op het centrale plein voor het Ayuntamiento ... Gazpacho Andalouse, Paëlla Mediterrana en een verse fruitcoctail er achteraan. In de stad hebben we onze ogen toch uitgekeken op de Romeinse opgravingen: de ontwikkeling van het legioenskampement naar een volwaardige Romeinse vrijstaat wordt mooi weergegeven. Ook wat er later met dat alles tijdens de Middeleeuwen gebeurde wordt goed in beeld gebracht. Voeg daarbij nog een uurtje slenteren over de nieuwe Ramblas en U ziet dat wij weer van een leuke daguitstap genoten hebben.
Na de terugrit was het afkoelen in en uitblazen bij het zwembad. De frisse pintjes blijven er goed ingaan. Ik houd nog even het been stijf tussen wat Spaanse chicos in het internet-kamertje van de camping: zij zullen iets later moeten beginnen "gamen" ... no problem !!
Dit verslagje is weer ten einde, ik check m'n mail nog even en dan zien hoe het verkeer voor volgende week voorspeld wordt ... we hebben dan nog zo'n 650 km te gaan naar PeterPignans.
Marco Polo
Wij zijn ondertussen weer op een andere plek aangeland: Villanova de Prades, in het achterland van Tarragona. Onverwacht, niet gepland, toevallig, maar toch weer op zoek naar het goeie weer. Niet dat het atmosferisch gedoe in Plasencia ons onaangenaam was, integendeel: we hebben er een fijne tiendaagse beleefd. Maar om de etappes voor de terugreis haalbaar te houden hebben we beslist om alvast een ietsie-pietsie richting Pignans op te schuiven: dat werden dus eergisteren een volle 750 km over Madrid (34 gr) en Zaragossa(38 gr) om bij Lleida(35 gr) de Tarragonese heuvels in te duiken. Op Camping Serra de Prades hebben we een goed onderkomen gevonden. Er zijn wel buitenlanders, vooral Hollanders dan, maar weer niet teveel. Het ligt hier in de "bijna"-middle of nowhere, dus vooral Spanjaarden uit de ruime omgeving die hier hun weekends komen doorbrengen. We kunnen er onze draai goed vinden.
Na een voormiddag relaxen aan het zwembad zijn we gisteren na de siësta vertrokken voor een eerste trip. Het werd direct een rit van goed 20 km door dichtbeboste heuvels naar L'Espluga de Francoli . Van de stad hebben niet zoveel gezien: overal werden voorbereidingen getroffen voor de zevende avond van de Festa Major 2007. 10 dagen feest voor de plaatselijke bevolking, dus bijna alles gesloten ... en eigenlijk waren we ook uit op wat inkopen voor het avondmaal. Toch een winkel die open was: plaatselijke specialiteiten ...
We werden er geholpen door een Belg: Eduard leeft en werkt al 33 jaar in Spanje. Eerst in de horeca, en sinds 3 jaar zijn eigen zaak in L'Espluga dus. Naast wijn, water, een frisse Leffe in een "diepvries"-glas ... had hij ook nog een tip voor een uistap naar het echte einde van de wereld: Siurana. Ik breng er volgende keer verslag over uit.
Vandaag zijn we dan naar Tarragona gereden: zeker de moeite en met een beetje afkoeling vanuit de Middellandse Zee haalden we zelfs een terras op het centrale plein voor het Ayuntamiento ... Gazpacho Andalouse, Paëlla Mediterrana en een verse fruitcoctail er achteraan. In de stad hebben we onze ogen toch uitgekeken op de Romeinse opgravingen: de ontwikkeling van het legioenskampement naar een volwaardige Romeinse vrijstaat wordt mooi weergegeven. Ook wat er later met dat alles tijdens de Middeleeuwen gebeurde wordt goed in beeld gebracht. Voeg daarbij nog een uurtje slenteren over de nieuwe Ramblas en U ziet dat wij weer van een leuke daguitstap genoten hebben.
Na de terugrit was het afkoelen in en uitblazen bij het zwembad. De frisse pintjes blijven er goed ingaan. Ik houd nog even het been stijf tussen wat Spaanse chicos in het internet-kamertje van de camping: zij zullen iets later moeten beginnen "gamen" ... no problem !!
Dit verslagje is weer ten einde, ik check m'n mail nog even en dan zien hoe het verkeer voor volgende week voorspeld wordt ... we hebben dan nog zo'n 650 km te gaan naar PeterPignans.
Marco Polo
24 juli 2007
Zomervakantie 2007 - Deel III
Als alle goede dingen uit 3 bestaan, dan zeker ook deze zomervakantie. Ik ben eindelijk tussen al de vakantiebezigheden nog eens tot op het marktje van Plasencia geraakt.
Het internetlokaaltje zit afgeladen vol. Het wordt zweten !!
Da`s niks nieuws, want na een Belgische ochtend en voormiddag gaat de zon er weer voluit voor. Vandaag houden we het al sinds een uur of elf rond de 35 graden. Smeren, drinken en in de schaduw wandelen of liggen.
Gelukkig ligt er op het kampeerterrein een ruim en heel proper zwembad: we profiteren er dan ook volop van!!
Het reisverslag zal zo stilaan een opeenvolging van anecdoten worden: voor een echte chronologische verslaggeving zijn er te weinig hersencellen die nog goed functioneren bij deze warmte.
Cáceres, Trujillo & Toledo.
Vorige donderdag hebben we Cáceres en Trujillo bezocht: schitterend. Helemaal niet te druk: het lijkt wel of de doorsnee toerist er nog niet van gehoord heeft, of er geen interesse voor heeft. Voor mij niet gelaten: rustig slenteren door de oude stad van Cáceres viel voor de middag best mee. Bovendien kregen we tussen de oude muren van een kasteel, een klooster en een hotel een gratis flamenco-optreden van Paco en Jésus.
Mooi ... ik ben er blijven plakken en de mannen hebben hun strafste nummers even bovengehaald : kippenvel !!!
En wat een klanken ... De foto`s volgen later.
Trujillo is even mooi, maar nog rustiger. Wij vertrouwen nogal regelmatig op de Trotter-gids, en die had het deze keer wederom bij het rechte eind: aan de rand van de Plaza Mayor onder de strijdlustige blik van Pizarro, de ontdekker van Peru, is het heerlijk tafelen op een van de lommerrijke terrasjes.
Enkele dagen later maakten we de trip naar Toledo. Naar ons aanvoelen is dit sterk overroepen. De stad pronkt wel op de lijst van het Werelderfgoed van Unesco, maar dan mogen ze er van mij nog veel bijzetten. `t Wordt direct ook veel drukker met busladingen toeristen die voor de verplichte rondleidingen worden gedropt en op sleeptouw genomen door kwetterende én drukdoende gidsen.
Neen, als je eerst al Burgos, Salamanca, Segovia, Cáceres en Trujillo ... hebt bezocht, dan sta je van Toledo niet echt meer te kijken. Misschien hadden wij ook net ons cultuurhistorisch saturatiepunt bereikt, maar toch...
Parque Nacional de Montfragüe
Maar daarom niet getreurd: er is hier ook nog iets anders te beleven en te bekijken in Extremadura. Zo zijn we al 2 keer gaan wandelen in het Nationaal Park van Montfragüe.
Het blijkt speciaal bekend bij vogelliefhebbers, U weet wel "ornithologen", niet die anderen ... en dan in het bijzonder om de gieren rond de Salto del Gitano te bekijken. Een schitterend beeld hoe die meer dan 150 zweefvliegers beurtelings, maar dikwijls in grote getale de stijgwinden opzoeken en dan op majestatische wijze het zwerk doorklieven, regelmatig zachte landingen uitvoeren om vanop de rotsen een blik te werpen op de Rio Tago en daarna opnieuw de diepte induiken en als automatisch telkens weer die juiste thermiek oppikken en schijnbaar moeiteloos hun verkenningsvluchten verder zetten. We hebben ze bekeken vanop het uitkijkpunt langs de Taag, maar ook vanuit een nabijgelegen eindpunt van een natuurwandeling en vanop de top van het Castillo de Montfragüe.
Boeken
Tussen de stadsbezoeken, de wandelingen, het zwembad en het bijhorende kampeerleven heb ik natuurlijk nog tijd om mijn leesachterstand in te halen. Niks hoogdravend, maar mijn verjaardagscadeau`s zijn er al doorgegaan: eerst De Helaasheid en daarna de Rebus. Zoals eerder al gezegd en nu bevestigd: de zoveelste Aspe-spurt, maar ook Verhulst vliegt er vlotjes door. Als voorspel had ik mij gewaagd aan een van de Knack-misdaadromans rond de Middellandse Zee: De nacht van de zwarte rozen van Nino Filastó. Speelt zich af in en rond Firenze, wat aardig verwarrend kan werken als je ondertussen je weg probeert te vinden in het Spaanse binnenland.
Straks zwerf ik nog eens door de Japanse Tuin, een kortverhaal van Aspe : ik ben er al teveel van vergeten, en om wat te relaxen helpt dat altijd.
Morgen is er nog een rustdag gepland, en probeer ik de Elementaire Deeltjes van Michel Houellebecq...???
Om dit derde verslag af te ronden kan ik U alleen melden dat wij zelf ook nog niet weten wanneer het volgende epistel zal verzonden worden, en nog minder vanwaar dat zal gebeuren. Ondertussen is er wel een mobiel telefooncontact geweest met PeterPignans en kan ik U mededelen -eindelijk nog eens een "mededeling"- dat wij op onze terugweg naar huis een ruime lus hebben ingelast die loopt over ... inderdaad: Pignans !!! Het komt er dus toch van!
Natuurlijk zullen de verslagen betreffende onze ontmoeting en de bijhorende activiteiten, voor zover voor publicatie vatbaar, simultaan te lezen zijn op ons beider blogs. Daar moeten jullie echter nog even geduld voor oefenen...
Voorlopig is dit alles.
Zoals ze hier zeggen: `sta logo !!
Marco Polo
Het internetlokaaltje zit afgeladen vol. Het wordt zweten !!
Da`s niks nieuws, want na een Belgische ochtend en voormiddag gaat de zon er weer voluit voor. Vandaag houden we het al sinds een uur of elf rond de 35 graden. Smeren, drinken en in de schaduw wandelen of liggen.
Gelukkig ligt er op het kampeerterrein een ruim en heel proper zwembad: we profiteren er dan ook volop van!!
Het reisverslag zal zo stilaan een opeenvolging van anecdoten worden: voor een echte chronologische verslaggeving zijn er te weinig hersencellen die nog goed functioneren bij deze warmte.
Cáceres, Trujillo & Toledo.
Vorige donderdag hebben we Cáceres en Trujillo bezocht: schitterend. Helemaal niet te druk: het lijkt wel of de doorsnee toerist er nog niet van gehoord heeft, of er geen interesse voor heeft. Voor mij niet gelaten: rustig slenteren door de oude stad van Cáceres viel voor de middag best mee. Bovendien kregen we tussen de oude muren van een kasteel, een klooster en een hotel een gratis flamenco-optreden van Paco en Jésus.
Mooi ... ik ben er blijven plakken en de mannen hebben hun strafste nummers even bovengehaald : kippenvel !!!
En wat een klanken ... De foto`s volgen later.
Trujillo is even mooi, maar nog rustiger. Wij vertrouwen nogal regelmatig op de Trotter-gids, en die had het deze keer wederom bij het rechte eind: aan de rand van de Plaza Mayor onder de strijdlustige blik van Pizarro, de ontdekker van Peru, is het heerlijk tafelen op een van de lommerrijke terrasjes.
Enkele dagen later maakten we de trip naar Toledo. Naar ons aanvoelen is dit sterk overroepen. De stad pronkt wel op de lijst van het Werelderfgoed van Unesco, maar dan mogen ze er van mij nog veel bijzetten. `t Wordt direct ook veel drukker met busladingen toeristen die voor de verplichte rondleidingen worden gedropt en op sleeptouw genomen door kwetterende én drukdoende gidsen.
Neen, als je eerst al Burgos, Salamanca, Segovia, Cáceres en Trujillo ... hebt bezocht, dan sta je van Toledo niet echt meer te kijken. Misschien hadden wij ook net ons cultuurhistorisch saturatiepunt bereikt, maar toch...
Parque Nacional de Montfragüe
Maar daarom niet getreurd: er is hier ook nog iets anders te beleven en te bekijken in Extremadura. Zo zijn we al 2 keer gaan wandelen in het Nationaal Park van Montfragüe.
Het blijkt speciaal bekend bij vogelliefhebbers, U weet wel "ornithologen", niet die anderen ... en dan in het bijzonder om de gieren rond de Salto del Gitano te bekijken. Een schitterend beeld hoe die meer dan 150 zweefvliegers beurtelings, maar dikwijls in grote getale de stijgwinden opzoeken en dan op majestatische wijze het zwerk doorklieven, regelmatig zachte landingen uitvoeren om vanop de rotsen een blik te werpen op de Rio Tago en daarna opnieuw de diepte induiken en als automatisch telkens weer die juiste thermiek oppikken en schijnbaar moeiteloos hun verkenningsvluchten verder zetten. We hebben ze bekeken vanop het uitkijkpunt langs de Taag, maar ook vanuit een nabijgelegen eindpunt van een natuurwandeling en vanop de top van het Castillo de Montfragüe.
Boeken
Tussen de stadsbezoeken, de wandelingen, het zwembad en het bijhorende kampeerleven heb ik natuurlijk nog tijd om mijn leesachterstand in te halen. Niks hoogdravend, maar mijn verjaardagscadeau`s zijn er al doorgegaan: eerst De Helaasheid en daarna de Rebus. Zoals eerder al gezegd en nu bevestigd: de zoveelste Aspe-spurt, maar ook Verhulst vliegt er vlotjes door. Als voorspel had ik mij gewaagd aan een van de Knack-misdaadromans rond de Middellandse Zee: De nacht van de zwarte rozen van Nino Filastó. Speelt zich af in en rond Firenze, wat aardig verwarrend kan werken als je ondertussen je weg probeert te vinden in het Spaanse binnenland.
Straks zwerf ik nog eens door de Japanse Tuin, een kortverhaal van Aspe : ik ben er al teveel van vergeten, en om wat te relaxen helpt dat altijd.
Morgen is er nog een rustdag gepland, en probeer ik de Elementaire Deeltjes van Michel Houellebecq...???
Om dit derde verslag af te ronden kan ik U alleen melden dat wij zelf ook nog niet weten wanneer het volgende epistel zal verzonden worden, en nog minder vanwaar dat zal gebeuren. Ondertussen is er wel een mobiel telefooncontact geweest met PeterPignans en kan ik U mededelen -eindelijk nog eens een "mededeling"- dat wij op onze terugweg naar huis een ruime lus hebben ingelast die loopt over ... inderdaad: Pignans !!! Het komt er dus toch van!
Natuurlijk zullen de verslagen betreffende onze ontmoeting en de bijhorende activiteiten, voor zover voor publicatie vatbaar, simultaan te lezen zijn op ons beider blogs. Daar moeten jullie echter nog even geduld voor oefenen...
Voorlopig is dit alles.
Zoals ze hier zeggen: `sta logo !!
Marco Polo
20 juli 2007
Zomervakantie 2007 - Deel II
Het heeft heel wat voeten in de Spaanse aarde gehad voor ik weer aan bloggen toekwam. Vooreerst liggen de internet-café's in het Spaanse binnenland, waar wij meestal vertoeven, uiterst dun gezaaid en bovendien gaat het merendeel van mijn tijd naar wandelen, steden bezoeken, eten, rusten, lezen, ... vakantie dus !! Als ik dan eindelijk iets gevonden heb waar je het net opkan, dan mag het nog niet altijd onbeperkt. Hier op de Plaza Mayor van Plasencia mag ik maximum 30 minuten .. ?? Ik zie wel hoe dat afloopt: eerst weer even wennen aan het klavier, met of zonder leesbril werken, de comments lezen en eindelijk zelf beginnen.
Ik was in Astorga gebleven ... daar hebben we na het bloggen, wat behoudens enig protest van la Pola wel zonder tijdslimieten kon, lekker gegeten bij de tonen van een muziekconcours op de grote markt, om een Plaza Mayor maar eens anders te noemen. In deze stad heeft de heer Gaudi ook zijn sporen achtergelaten: het bisschoppelijk paleis werd door hem ontworpen, en wie de Sagrada Familia ooit zag kan zich allicht een beeld vormen van de overdaad aan versierselen waarmee dit bouwsel werd gerealiseerd.
Na 3 zonnige en warme dagen sloeg het weer plots om in Léon en omstreken: regen en koud, van de ene dag op de andere. Dat wordt dus "nat" inpakken en rijden tot we het betere weer treffen. We lezen en horen dat op onze geplande route naar Santiago het nog kouder en nog natter is en blijft: dus draaien we af naar het zuiden. Daar moet het beter worden, maar niet te snel: Salamanca passeren we in de regen en bij 14 graden ...
Uiteindelijk belanden we in Placensia.
"La Chopera" (het populierenbosje) is onze nieuwe standplaats. Van hieruit verkennen we de ruime omgeving ... Càceres, Trujillo, de vallei van de Taag en natuurlijk Plasencia zelf.
We stellen het prima en bekomen van de voorbije drukte op steeds aangenamer en rustiger campings. Voorlopig blijven we hier nog wel even hangen. Tenzij het weer heel erg verbetert in Galicië zal ik het antwoord schuldig moeten blijven op PeterPignans' vraag of de gerookte ham er echt zo lekker is. Ik doe het deze dagen regelmatig met een schotel embutidos en dat lukt ook aardig.
Bij zijn afscheid had directeur Ansoms het over iemand die graag ansichtkaarten van vrienden-op-reis ontving ... ik had de tip natuurlijk direct begrepen: zijn adreskaartje ging mee tussen mijn leesboeken. Blijkt nu dat dit het enige adres is dat we bij hebben: de rest ligt klaar op de hoek van de keukentafel in Hoboken! Dan zal de heer Rik het geweten hebben. Vol goeie moed begin ik aan een reeks "vakantiekaarten voor Rik": gewoonlijk kopen en verzenden wij er zo`n 25 ...
De twee eerste koop ik nog in Léon, een klein winkeltje met een mannetje uit het Franco-tijdperk. Hij heeft ook zegels, wat wil een toerist nog meer? Bij een volgende aanschaf in Trujillo blijkt dat de man mij ook nog het Franco-tarief had aangerekend voor een postzegel ... Kortom, mijn excuses voor het ongemak Rik, en de extra-port die je waarschijnlijk aan de postbode moet betalen retourneer ik je wel als we elkaar zien op de pensioneringsreceptie van Ome Wies en nonkel Fons.
Tot slot nog dit: op 17 juli wilde ik in alle stilte voorbijgaan aan een zoveelste verjaardag op reis. Dit was echter zonder la Pola gerekend: drie dikke kussen en de laatste Aspe samen met "De helaasheid der dingen" van Dimitri Verhulst. Hartelijk dank: "Rebus" wordt weer zo`n echte Aspe-rush en bij Verhulst kan ik zeker mijn taalgevoel wat aanscherpen ! Daarbij waren er echter nog enkele mensen die mij eraan wilden herinneren dat 55 definitief tot het verleden behoort. Sms-jes, telefoontjes en blog-comments van ... Bram, Bieke & co, Anke, tante Mieke, de Britt, Bonnie & Bompa, nonkel Jan, Tante Rita, Bomma & nonkel Guy, de Sven, Gerrit, Maarten, PeterPignans, Aloysius Primus, en hopelijk ben ik niemand vergeten !
Hartelijk dank: zoals beloofd heb ik er ene op gedronken, en dat ga ik nu nog eens doen. `t Is goed meegevallen in dit internetlokaaltje: begonnen voor 30 minuten, anders niet ... en toch rustig mijn artikeltje kunnen afwerken.
Hasta luego !!!
Marco Polo
Ik was in Astorga gebleven ... daar hebben we na het bloggen, wat behoudens enig protest van la Pola wel zonder tijdslimieten kon, lekker gegeten bij de tonen van een muziekconcours op de grote markt, om een Plaza Mayor maar eens anders te noemen. In deze stad heeft de heer Gaudi ook zijn sporen achtergelaten: het bisschoppelijk paleis werd door hem ontworpen, en wie de Sagrada Familia ooit zag kan zich allicht een beeld vormen van de overdaad aan versierselen waarmee dit bouwsel werd gerealiseerd.
Na 3 zonnige en warme dagen sloeg het weer plots om in Léon en omstreken: regen en koud, van de ene dag op de andere. Dat wordt dus "nat" inpakken en rijden tot we het betere weer treffen. We lezen en horen dat op onze geplande route naar Santiago het nog kouder en nog natter is en blijft: dus draaien we af naar het zuiden. Daar moet het beter worden, maar niet te snel: Salamanca passeren we in de regen en bij 14 graden ...
Uiteindelijk belanden we in Placensia.
"La Chopera" (het populierenbosje) is onze nieuwe standplaats. Van hieruit verkennen we de ruime omgeving ... Càceres, Trujillo, de vallei van de Taag en natuurlijk Plasencia zelf.
We stellen het prima en bekomen van de voorbije drukte op steeds aangenamer en rustiger campings. Voorlopig blijven we hier nog wel even hangen. Tenzij het weer heel erg verbetert in Galicië zal ik het antwoord schuldig moeten blijven op PeterPignans' vraag of de gerookte ham er echt zo lekker is. Ik doe het deze dagen regelmatig met een schotel embutidos en dat lukt ook aardig.
Bij zijn afscheid had directeur Ansoms het over iemand die graag ansichtkaarten van vrienden-op-reis ontving ... ik had de tip natuurlijk direct begrepen: zijn adreskaartje ging mee tussen mijn leesboeken. Blijkt nu dat dit het enige adres is dat we bij hebben: de rest ligt klaar op de hoek van de keukentafel in Hoboken! Dan zal de heer Rik het geweten hebben. Vol goeie moed begin ik aan een reeks "vakantiekaarten voor Rik": gewoonlijk kopen en verzenden wij er zo`n 25 ...
De twee eerste koop ik nog in Léon, een klein winkeltje met een mannetje uit het Franco-tijdperk. Hij heeft ook zegels, wat wil een toerist nog meer? Bij een volgende aanschaf in Trujillo blijkt dat de man mij ook nog het Franco-tarief had aangerekend voor een postzegel ... Kortom, mijn excuses voor het ongemak Rik, en de extra-port die je waarschijnlijk aan de postbode moet betalen retourneer ik je wel als we elkaar zien op de pensioneringsreceptie van Ome Wies en nonkel Fons.
Tot slot nog dit: op 17 juli wilde ik in alle stilte voorbijgaan aan een zoveelste verjaardag op reis. Dit was echter zonder la Pola gerekend: drie dikke kussen en de laatste Aspe samen met "De helaasheid der dingen" van Dimitri Verhulst. Hartelijk dank: "Rebus" wordt weer zo`n echte Aspe-rush en bij Verhulst kan ik zeker mijn taalgevoel wat aanscherpen ! Daarbij waren er echter nog enkele mensen die mij eraan wilden herinneren dat 55 definitief tot het verleden behoort. Sms-jes, telefoontjes en blog-comments van ... Bram, Bieke & co, Anke, tante Mieke, de Britt, Bonnie & Bompa, nonkel Jan, Tante Rita, Bomma & nonkel Guy, de Sven, Gerrit, Maarten, PeterPignans, Aloysius Primus, en hopelijk ben ik niemand vergeten !
Hartelijk dank: zoals beloofd heb ik er ene op gedronken, en dat ga ik nu nog eens doen. `t Is goed meegevallen in dit internetlokaaltje: begonnen voor 30 minuten, anders niet ... en toch rustig mijn artikeltje kunnen afwerken.
Hasta luego !!!
Marco Polo
14 juli 2007
Zomervakantie 2007 - Deel I
Marco goes Oléron
Vertrokken naar het zuiden: wel in de goede richting, maar niet naar het goede weer. In de buurt van Tours bellen we met Pieter VC, die met vrouw ( jaja, al één maand getrouwd !!) en kinderen kampeert op Ile d'Oléron. Vrienden van Bram die we graag even gaan groeten.
't Is daar redelijk weer, dus pakken beter dan de buien en het grijze wolkenpak dat ons al bijna de ganse dag vergezelt op onze jacht naar de zon en het goeie weer over de Franse autoroutes. Op "le Viaduc" die toegang geeft tot het eiland is het nog steeds grijs, maar al wel droog. Als we de opeenvolgende dorpen doorkruisen op weg naar de uiterste noordwest punt stijgt de temperatuur ... maar wakkert de wind aan. Aankomst en installatie op een ruime plek naast Pieter & Ellen: de tent moet op met wind in de zeilen. Prima weer voor Pieter die z'n plank nog bovenhaalt en een uurtje gaat windsurfen.
Oléron is voor ons een tussenstop met een paar flinke wandelingen, leuke babbels met dat jonge stel en veel aandacht voor Len(2) en vooral Senne(4). We hebben wel direct de vakantiesmaak te pakken en rijden na 3 nachten (bij kamperen tellen ze met nachten, en je begrijpt al snel waarom...) vol goeie moed naar Pamplona.
Pamplona goes crazy
De enige "booking" die we vooraf maakten voor deze zomertrip was een "balcone" op de route die de "encierro"elke ochtend volgt door de straten van het oude stadscentrum in Pamplona. De 6 uitverkorenen (zij die vanavond zullen sterven) worden van de rand van de stad begeleid door evenveel ossen, enkele "pastores" en zo'n 3000 lopers tot in de arena. Wij staan er op 11 juli: vanaf 6.30u voel je de spanning opladen tot om exact 8.00u een eerste vuurpijl het signaal geeft voor de start van de stierenloop. Ik moet mij absoluut eens verdiepen in de werken van Hemingway. Death in the Afternoon, maar vooral The Sun Also Rises moeten op een ongelofelijke manier de sfeer van de San Fermin-feesten weergeven.
Over Ernest H. gesproken: het Grand Hotel La Perla is helemaal gerestaureerd, maar wij drinken onze koffie op een andere hoek van de Plaza del Castillo bij La Dolce Vita, coffee bar.
Terug naar de San Fermin-feesten: 24/24 en 7/7 ... daarmee kan je dit best samenvatten. Een ganse week loopt heel de stad getooid in rood & wit (de liefdevolle kleuren) en is het vooral de drank die hoofdonderdeel is van het feest. De Navarrezen houden nachtelijke picknick's op straat en jong en oud drinkt: jong "zich laveloos" en oud heeft dat al gehad en blijkt de grenzen ervan iets beter in te schatten. Den drank is den Duvel, ook hier, en wat met de stieren...?
Die mogen, telkens uit een andere stal, één dag komen meedoen: 's morgens 2 à 3 minuten in een dolle ren van zo'n 800 meter door de oude stad, en dan wachten om vanaf 18.30u één voor één de arena in te gaan en er een klein kwartier later dood uitgehaald te worden. Traditie: tauromachia !!!
Polo kampeert, en kamperen in de buurt van Pamplona kan je alleen op Ezcabar. Hier is bij momenten van beschaving geen sprake meer: ladderzatte Ieren, straalbezopen Aussie's en last but not least permanent op de rand van delirium tremens verkerende Nieuw-Zeelanders bevolken meer dan de helft van de camping. Voeg daarbij nog een lading Basken uit de Franse Pyreneeën en een stel over-enthousiaste Spanjaarden die hun 24/24 enkel rond de middag onderbreken om hun roes uit te slapen en vanaf 5 uur de kampplaats alweer op stelten zetten tot ze rond middernacht weer de stad induiken... Nu snap ik ook waarom "boxeur Crets" Firmin heet met zijn voornaam: gekker kan niet!
We hebben het erbij genomen, en we hebben het overleefd !!
Meer zelfs: tussendoor hebben we in de buurt de geboorteplaats van Franciscus van Xavier bezocht. Hij zou later bekend worden als Fr. Xaverius, wiens ordegenoten in Borgerhout het Xaverius-college oprichtten en nu onder de naam OXACO allerlei sportcompetities onveilig maken in Antwerpen en wijde omgeving.
Vlakbij gingen we in het Monasterio de Leyre de Gregoriaanse Vespers van de plaatselijke Benedictijnen beluisteren. 45 minuten bezinning midden een danteske Ferminiaanse driedaagse.
Exit Pamplona: via Burgos naar Leon
Het weer lijkt de goede kant op te gaan. In Burgos lezen we al 26 tot 29 graden op de digitale borden. We weten er zo stilaan onze weg en maken een tussenstop om eens lekkere tapas te eten in La Amarilla. Van dan af is het echt zomer geworden: richting Leon overspant een trillend blauwe lucht de autoweg. Slechts hier en daar is een verdwaald wolkje te bespeuren.
De camping-histories bespaar ik jullie, behalve de mededeling dan dat we nu echt rustig zitten als enige buitenlanders tussen de Spanjaarden.
Over de bezoeken aan Leon en Astorga bericht ik jullie later.
Foto's komen later tussen de teksten ...
Marco gaat eten in Astorga ...
Bon provecho !
Marco Polo
Vertrokken naar het zuiden: wel in de goede richting, maar niet naar het goede weer. In de buurt van Tours bellen we met Pieter VC, die met vrouw ( jaja, al één maand getrouwd !!) en kinderen kampeert op Ile d'Oléron. Vrienden van Bram die we graag even gaan groeten.
't Is daar redelijk weer, dus pakken beter dan de buien en het grijze wolkenpak dat ons al bijna de ganse dag vergezelt op onze jacht naar de zon en het goeie weer over de Franse autoroutes. Op "le Viaduc" die toegang geeft tot het eiland is het nog steeds grijs, maar al wel droog. Als we de opeenvolgende dorpen doorkruisen op weg naar de uiterste noordwest punt stijgt de temperatuur ... maar wakkert de wind aan. Aankomst en installatie op een ruime plek naast Pieter & Ellen: de tent moet op met wind in de zeilen. Prima weer voor Pieter die z'n plank nog bovenhaalt en een uurtje gaat windsurfen.
Oléron is voor ons een tussenstop met een paar flinke wandelingen, leuke babbels met dat jonge stel en veel aandacht voor Len(2) en vooral Senne(4). We hebben wel direct de vakantiesmaak te pakken en rijden na 3 nachten (bij kamperen tellen ze met nachten, en je begrijpt al snel waarom...) vol goeie moed naar Pamplona.
Pamplona goes crazy
De enige "booking" die we vooraf maakten voor deze zomertrip was een "balcone" op de route die de "encierro"elke ochtend volgt door de straten van het oude stadscentrum in Pamplona. De 6 uitverkorenen (zij die vanavond zullen sterven) worden van de rand van de stad begeleid door evenveel ossen, enkele "pastores" en zo'n 3000 lopers tot in de arena. Wij staan er op 11 juli: vanaf 6.30u voel je de spanning opladen tot om exact 8.00u een eerste vuurpijl het signaal geeft voor de start van de stierenloop. Ik moet mij absoluut eens verdiepen in de werken van Hemingway. Death in the Afternoon, maar vooral The Sun Also Rises moeten op een ongelofelijke manier de sfeer van de San Fermin-feesten weergeven.
Over Ernest H. gesproken: het Grand Hotel La Perla is helemaal gerestaureerd, maar wij drinken onze koffie op een andere hoek van de Plaza del Castillo bij La Dolce Vita, coffee bar.
Terug naar de San Fermin-feesten: 24/24 en 7/7 ... daarmee kan je dit best samenvatten. Een ganse week loopt heel de stad getooid in rood & wit (de liefdevolle kleuren) en is het vooral de drank die hoofdonderdeel is van het feest. De Navarrezen houden nachtelijke picknick's op straat en jong en oud drinkt: jong "zich laveloos" en oud heeft dat al gehad en blijkt de grenzen ervan iets beter in te schatten. Den drank is den Duvel, ook hier, en wat met de stieren...?
Die mogen, telkens uit een andere stal, één dag komen meedoen: 's morgens 2 à 3 minuten in een dolle ren van zo'n 800 meter door de oude stad, en dan wachten om vanaf 18.30u één voor één de arena in te gaan en er een klein kwartier later dood uitgehaald te worden. Traditie: tauromachia !!!
Polo kampeert, en kamperen in de buurt van Pamplona kan je alleen op Ezcabar. Hier is bij momenten van beschaving geen sprake meer: ladderzatte Ieren, straalbezopen Aussie's en last but not least permanent op de rand van delirium tremens verkerende Nieuw-Zeelanders bevolken meer dan de helft van de camping. Voeg daarbij nog een lading Basken uit de Franse Pyreneeën en een stel over-enthousiaste Spanjaarden die hun 24/24 enkel rond de middag onderbreken om hun roes uit te slapen en vanaf 5 uur de kampplaats alweer op stelten zetten tot ze rond middernacht weer de stad induiken... Nu snap ik ook waarom "boxeur Crets" Firmin heet met zijn voornaam: gekker kan niet!
We hebben het erbij genomen, en we hebben het overleefd !!
Meer zelfs: tussendoor hebben we in de buurt de geboorteplaats van Franciscus van Xavier bezocht. Hij zou later bekend worden als Fr. Xaverius, wiens ordegenoten in Borgerhout het Xaverius-college oprichtten en nu onder de naam OXACO allerlei sportcompetities onveilig maken in Antwerpen en wijde omgeving.
Vlakbij gingen we in het Monasterio de Leyre de Gregoriaanse Vespers van de plaatselijke Benedictijnen beluisteren. 45 minuten bezinning midden een danteske Ferminiaanse driedaagse.
Exit Pamplona: via Burgos naar Leon
Het weer lijkt de goede kant op te gaan. In Burgos lezen we al 26 tot 29 graden op de digitale borden. We weten er zo stilaan onze weg en maken een tussenstop om eens lekkere tapas te eten in La Amarilla. Van dan af is het echt zomer geworden: richting Leon overspant een trillend blauwe lucht de autoweg. Slechts hier en daar is een verdwaald wolkje te bespeuren.
De camping-histories bespaar ik jullie, behalve de mededeling dan dat we nu echt rustig zitten als enige buitenlanders tussen de Spanjaarden.
Over de bezoeken aan Leon en Astorga bericht ik jullie later.
Foto's komen later tussen de teksten ...
Marco gaat eten in Astorga ...
Bon provecho !
Marco Polo
04 juli 2007
Relatieve rust ...
Marco Polo ....
kan Uw oproep niet beantwoorden wegens "op vakantie".
U kunt na de "biep" Uw gegevens achterlaten of een bericht intikken via de "comments" onderaan dit artikel. Indien mogelijk zend ik U dan wat nieuws over onze trip naar zonniger(?) oorden.
Wie blijkbaar erg geniet van Zijn Pauselijk Emeritaat is ons aller Aloysius Primus. Om niet geheel duidelijke, maar mij evenmin onbekende redenen ontving ik vandaag volgend bericht van Zijne Heiligheid:
Beste Vrienden,
Zo af en toe krijg ik via e-mail geestigheden binnen, waarvan ik dan de beste verder doormail. Sommige van die berichten zijn een beetje gewaagd, andere pikant, soms een beetje laag bij de grond, maar mijn enige bedoeling was om jullie er mee te laten lachen om je triestig bestaan een beetje op te fleuren. Helaas zijn er, bij wie die jokes in het verkeerde keelgat zijn geschoten, en men verwijt me daarom racisme, sexisme, of zelfs platte boertigheid. Dat was uiteraard mijn bedoeling niet, en aan diegenen die er aanstoot aan genomen hebben bied ik mijn welgemeende verontschuldigingen aan. Daarom heb ik dus besloten om voortaan enkel mails door te sturen met een hoog cultureel gehalte mbt kunst, natuur, architectuur, milieubehoud of enig ander onderwerp dat de Westerse beschaving enigszins in het licht stelt.
Hieronder dus de beroemde "Pont Neuf" in Toulouse: de werkzaamheden werden aangevat in de 16° eeuw, en beëindigd in het midden van de 17° eeuw. De brug werd uiteindelijk ingehuldigd door Louis XIV op 19 oktober 1659.
't Is tijd om mij te ontspannen en mezelf en U waarde lezer(es) wat rust te gunnen: voor we het weten zitten ook wij een brug te ver .... en tot wat zoiets kan leiden weten ze in Arnhem maar al te goed.
Ajuu !
Levet scone ende vroom..
en pluk op tijd een bloemeke !!!
Marco Polo
kan Uw oproep niet beantwoorden wegens "op vakantie".
U kunt na de "biep" Uw gegevens achterlaten of een bericht intikken via de "comments" onderaan dit artikel. Indien mogelijk zend ik U dan wat nieuws over onze trip naar zonniger(?) oorden.
Wie blijkbaar erg geniet van Zijn Pauselijk Emeritaat is ons aller Aloysius Primus. Om niet geheel duidelijke, maar mij evenmin onbekende redenen ontving ik vandaag volgend bericht van Zijne Heiligheid:
Beste Vrienden,
Zo af en toe krijg ik via e-mail geestigheden binnen, waarvan ik dan de beste verder doormail. Sommige van die berichten zijn een beetje gewaagd, andere pikant, soms een beetje laag bij de grond, maar mijn enige bedoeling was om jullie er mee te laten lachen om je triestig bestaan een beetje op te fleuren. Helaas zijn er, bij wie die jokes in het verkeerde keelgat zijn geschoten, en men verwijt me daarom racisme, sexisme, of zelfs platte boertigheid. Dat was uiteraard mijn bedoeling niet, en aan diegenen die er aanstoot aan genomen hebben bied ik mijn welgemeende verontschuldigingen aan. Daarom heb ik dus besloten om voortaan enkel mails door te sturen met een hoog cultureel gehalte mbt kunst, natuur, architectuur, milieubehoud of enig ander onderwerp dat de Westerse beschaving enigszins in het licht stelt.
Hieronder dus de beroemde "Pont Neuf" in Toulouse: de werkzaamheden werden aangevat in de 16° eeuw, en beëindigd in het midden van de 17° eeuw. De brug werd uiteindelijk ingehuldigd door Louis XIV op 19 oktober 1659.
't Is tijd om mij te ontspannen en mezelf en U waarde lezer(es) wat rust te gunnen: voor we het weten zitten ook wij een brug te ver .... en tot wat zoiets kan leiden weten ze in Arnhem maar al te goed.Ajuu !
Levet scone ende vroom..
en pluk op tijd een bloemeke !!!
Marco Polo
Terreur ...
Blijkbaar moet een mens ermee leren leven dat in onze maatschappij steeds meer daden van terreur worden gepleegd.
We denken daarbij meestal aan bomaanslagen, kidnapping of andere vormen van geweld die de samenleving of groepen ervan onder druk zetten. Al-Qaeda, ETA en IRA zijn of waren de meest geciteerde groeperingen in deze context.
Toch vind ik de acties van vliegveldpersoneel en daaraan verbonden beroepen al niet veel beter: op het moment dat massa's mensen na een jaar noeste arbeid eindelijk op vakantie kunnen vertrekken leggen die dames en heren een terminal plat, houden ze een stiptheidsactie bij de controles of legt het horaca-personeel er het bijltje bij neer. Daar sta je dan ... (foto 3)
En wat te zeggen van de wegterreur die onder het mom van tijdsdruk en "in time delivery" door de truckers wordt gevoerd: de ongevallen met vrachtwagen zijn haast niet meer bij te houden.
Tijdens de voorbije week werden weer enkele Belgische records neergehaald wat betreft de langste file in kilometers, de langstdurende wegblokkade met stilstaand verkeer als gevolg van een door te hoge snelheid gemiste bocht en de snelst opeenvolgende verliezen van lading binnen eenzelfde autostrade-segment...
Om de lijst van terroristische evenementen rond te maken richt ik nu mijn blik ten hemel en vraag mij af wat de weergoden in 2007 van plan zijn. Gisteren leek het wel of er een hectarengrote douchekop boven de polder hing, met water uit duizenden gaatjes. Ook in Wimbledon weten ze wat regen is ...
Ik laat de party-tent maar staan: misschien kunnen de thuisblijvers af en toe genieten van een beschutte BBQ-avond en dan zullen we zelf na onze vakantie-trip direct tot de feest-orde van de dag overgaan !
Marco Polo
We denken daarbij meestal aan bomaanslagen, kidnapping of andere vormen van geweld die de samenleving of groepen ervan onder druk zetten. Al-Qaeda, ETA en IRA zijn of waren de meest geciteerde groeperingen in deze context.
Toch vind ik de acties van vliegveldpersoneel en daaraan verbonden beroepen al niet veel beter: op het moment dat massa's mensen na een jaar noeste arbeid eindelijk op vakantie kunnen vertrekken leggen die dames en heren een terminal plat, houden ze een stiptheidsactie bij de controles of legt het horaca-personeel er het bijltje bij neer. Daar sta je dan ... (foto 3)
En wat te zeggen van de wegterreur die onder het mom van tijdsdruk en "in time delivery" door de truckers wordt gevoerd: de ongevallen met vrachtwagen zijn haast niet meer bij te houden.Tijdens de voorbije week werden weer enkele Belgische records neergehaald wat betreft de langste file in kilometers, de langstdurende wegblokkade met stilstaand verkeer als gevolg van een door te hoge snelheid gemiste bocht en de snelst opeenvolgende verliezen van lading binnen eenzelfde autostrade-segment...
Om de lijst van terroristische evenementen rond te maken richt ik nu mijn blik ten hemel en vraag mij af wat de weergoden in 2007 van plan zijn. Gisteren leek het wel of er een hectarengrote douchekop boven de polder hing, met water uit duizenden gaatjes. Ook in Wimbledon weten ze wat regen is ...
Ik laat de party-tent maar staan: misschien kunnen de thuisblijvers af en toe genieten van een beschutte BBQ-avond en dan zullen we zelf na onze vakantie-trip direct tot de feest-orde van de dag overgaan !Marco Polo
02 juli 2007
Lucky Bonnie !
Prosit Bonnie !80 geworden !!
Proficiat !!!
We hebben een schitterende dag achter de rug: een gezellige namiddag met volksspelen waar iedereen bij betrokken was en zich prima ammuseerde, een eetfestijn waar Breughel jaloers op zou geweest zijn en een heerlijke avond bijbabbelen en drinken ...
Het zit verDuveld in de familie !
De Bonnie genoot met volle teugen en zorgde voor hét kippevel-moment van de dag toen ze, terwijl den Bompa notabene een herstelslaapje inlaste, iedereen bedankte en daarbij een 62 jaar oud liefdesbriefje voorlas dat ze bij haar 18° verjaardag gekregen had van ... den Bompa.
Jong en oud pinkte een traan weg en slikte een hapklare brok door.
We wensen je nog veel gelukkige en gezonde jaren!
Volledig gratis kregen we een meteorologisch schitterende dag voorgeschoteld. Het kon niet beter : we waren op zowat alles voorbereid, hadden een party-tent en shelter klaargezet, in laatste instantie zelfs de windschermen bevestigd .... en dan kwam de zon, ging de wind liggen, kregen we zacht zomerse temperaturen en kon het feest beginnen.
Perfecte timing..
Dat vonden ook de 3 tenors: Tim, Bram & Peter ...
... en alle andere feestvierders.Vandaag werd er opgeruimd, en morgen is er "Part Two" in Berchem voor de oude "vrienden van toen" en de goede "kennissen van nu" met de kinderen in de keuken en aan het fornuis.
We gaan ons best doen ...
Zou daarna toch de tijd komen om op vakantie te vertrekken?
Ik laat het jullie bijtijds weten.
Marco Polo
Abonneren op:
Posts (Atom)
