Er valt weer heel wat te vertellen over de voorbije week, zoveel zelfs dat ik een lijstje heb moeten maken en dat er een selectie met uitsluiting van mededelingen aan te pas kwam ten einde mijn lezerspubliek niet te overbelasten, noch over te belasten bij het doorspartelen van dit bloggewrocht. Ook wat de titel van deze bijdrage betreft werd er veelvuldig geknipt, geschoven, geplakt en toch weer teruggegrepen naar een eerdere ingeving. Uiteindelijk is het dan gelukt en hier gaan we dan voor de duizenddriehonderdste keer... 1300... ook dat had een titel kunnen zijn, maar neen: first things first, het was de week van de
Special Olympics - European Summer Games - Antwerp 2014.
Marco Polo en zijn gade leefden er op een speciale manier naar toe. 'Ons klein' was er namelijk nauw bij betrokken als meter van de Belgische Unified Basketbalploegen en dus ging papa mee naar de openingsceremonie in Brussel en vergezelde mama dochterlief bij de afsluitende show in het Sportpaleis. Spetterende optredens en een aangrijpende ervaring. Het kleine getormenteerde bloedsomlooppompje van Uw dienaar heeft zich van zijn beste zijde moeten tonen om de emoties vlot door te stuwen en middels een licht verhoogd slagritme te verwerken. Maar geen nood, ik heb het overleefd. Anke hield ons in de loop van de week bij de les en op de hoogte, want op die andere hoogte waren de dakwerkers aan de slag ten huize Polo en was onze aanwezigheid alhier meer dan gewenst, zoniet noodzakelijk. Verder dan opening en sluiting dreigden we dus niet te komen, maar gelukkig werden we/ze hier te lande getrakteerd op twee volle weken schitterend nazomerweer en konden de heren dakdekkers in sterk wisselend ploegverband de klus alsnog tijdig klaren. Alles dicht, nieuwe leien, nieuwe Velux-dakramen, nieuwe roofing, nieuw lood, nieuwe goten... enfin, een nieuw dak dus. Als de tussenkomst van de verzekering nu nog wordt afgerond dan slapen we in de toekomst onder een behoorlijk gesponsorde nieuwe overkapping. Elk nadeel heb ze voordeel...
En dus kwam vrijdag vrij, en weet ik meteen waarom die dag zo genoemd wordt. Zo vrij dat we toch nog op een diefje tussen Polo's kappersbeurt en Pola's medewerkingsmoment bij de Schakel naar de finale van het basketbal konden gaan kijken. Samen met de Unified Belgian Basketball Godmother, haar mama en de Bonnie (een heus driegeslacht) en de enige echte "A" van HustleAir. Een topbelevenis voor deze simpele jongen!
De Belgische dames wonnen goud en zilver, wat wil een mens dan nog meer? Grote ambiance, feest, polonaise, party,... en daarna Anke die alle gouden basketbalmedailles bij dames en heren mag uitreiken. Zoiets moet ik meer doen, daar wordt een mens alleen maar beter van. Fantastisch toch!
In de loop van de week gebeurden er nog wel enkele dingen die het vermelden waard zijn en in de toekomst wellicht hun invloed zullen hebben op deze blog. Zo besliste ik na de zeer geslaagde uitstap van vorig weekend naar Planckendael om een jaarabonnement te nemen voor de Antwerpse Z00 en haar Mechelse uitbreiding. De bedoeling is om deze parken bij regelmaat te bezoeken, en liefst op de rustige momenten. Het wordt een hele uitdaging om dan te proberen met veel geduld, vallen en opstaan en de nodige dosis geluk wat mooie dierenportretten te maken. Rekening houden met de omstandigheden: tijdstip van de dag, belichting, activiteitsgraad van de dieren, rust en kalmte of toch ook maar eens de dierentuindrukte? Ik kijk er al naar uit, maar zal ook wel mijn agenda nog scherper in de gaten moeten houden. Er is nu al zo weinig tijd voor extra dingen...
Verder komt natuurlijk ook de start van de reguliere basketbalcompetitie in de Belgische eerste klasse steeds dichterbij. Anke wil er dit jaar weer het beste van maken en hoopt dat ze haar bijdrage kan leveren aan een succesvol seizoen voor haar nieuwe ploeg, Kangoeroes Boom. Ze heeft zich alvast nieuw schoeisel aangeschaft, en als ik het zo bekijk denk ik dat Shanthi niet ver uit de buurt was toen de keuze gemaakt werd. Dit moet vonken geven!
Om deze zeer speciale week af te ronden hebben we een bezoek gebracht aan een van de nieuwe eetgelegenheden op het Antwerpse Zuid:
Native. Dit biologisch bistro bevindt zich in de Muntstraat in de Sint Andries-wijk. Eerlijk, lekker, gezond, no nonsense en bovendien heel betaalbaar. Beperkte maar verrassende kaart, kraakvers, homemade. Vlotte, vriendelijke en zeer correcte bediening. Wie heer Polo niet op zijn woord wil geloven mag het vragen aan de steeds zeer objectief oordelende Katrijn V. die gisteravond met P & P de tafel deelde. Hier zien ze ons zeker nog eens of meerdere malen terug...
Marco Polo
