Over and out !

De warmste meimaand sinds het begin van de meteorologische metingen zit erop. Voor mij valt het redelijk mee, vooral omdat ik zeker in de tweede helft van de maand van heel weinig tot niks heb gepresteerd. De problemen met mijn persoonlijke loodgieterij hebben een grotere invloed gehad op het verloop van mijn postoperatieve activiteiten, en dan vooral op het gebrek daaraan, dan ik vooraf had durven vermoeden. Toch houd ik mezelf, en uiteraard ook U, beste lezer(-ster), voor dat aan het eind' van deze vijfde maand een positief bilan kan opgemaakt worden.
Na diverse stappen bleek de einddiagnose nog redelijk mee te vallen, mag de daaropvolgende operatieve ingreep als geslaagd worden beschouwd en gaat de algehele revalidatie, zowel fysisch als mentaal, de goede richting uit.
Stilaan zullen rust en zelfvertrouwen opnieuw de bovenhand krijgen en zal er in de loop van juni hopelijk weer sprake mogen zijn van de "den ouwe Polo" ...
Zoals voorgenomen heb ik mezelf ook een tweede keer doorheen het romanesk-historische storybook van De Da Vinci Code geworsteld, hetgeen mij na een eerste lezing en het zien van de film toch nog een beter inzicht opleverde in het nauwelijks 48 uur durende verhaal van Dan Brown.
Maar nu is het genoeg geweest: ManUnited won de Champions League, Anderlecht de Belgische Beker, de 2 Williams zussen liggen eruit op Roland Garros, Stijn Devolder gaat de Ronde van België winnen en Contador waarschijnlijk de Giro, Charleroi is kampioen in het basketbal en Aimé Antheunis te duur voor Germinal. Wie leeft er hier boven zijn stand ???
Ik niet, want terwijl David himself voor de LA Galaxy vanop
60 meter raak trof ben ik erin geslaagd om tot vlakbij "la Posh"
te geraken. 'k Heb haar niet nog een wijngaard, maar gewoon een Brouwerij Duvel als verjaardagscadeau gegeven...
Eenvoud siert !

Zo, dit voor wat mei 2008 betreft, vanaf morgen is juni aan de beurt... en dan is Frank er weer, met meer weer!

Marco Polo

Van knooppunt naar knooppunt ...

We hadden gisteravond nog even gebeld om zeker te zijn van de afspraak. Geen nood echter...
Zó had Hij het zich voorgenomen, en zó zou Hij het ook doen.
Kort na zonsopgang, omstreeks half acht, zou Aloysius Primus Zijn pauselijke vélocipède bestijgen en de lange rit naar Hoboken aanvatten. Om er zeker van te zijn dat deze onderneming binnen de grenzen van het menselijk, maar ook meteorologisch mogelijke zou vallen had mijn episcopale vriend zelfs de Buienradar geraadpleegd. Dat zag er (gisteren!!!) allemaal prima uit: tegen tien uur zou de langverwachte ontmoeting plaats vinden aan de voordeur van huize Polo, Zijne Onfeilbaarheid zou even de tijd nemen om mijn nederige stulpje te betreden, maar wenste omtrend het middaguur alweer van wal te steken teneinde de buien voor te zijn en een goede twee uur later droog en ongeschonden zijn terugkomst te vieren op het hofstedelijk domein in de Holleweg.
Zó had hij het zich voorgenomen..., en toen bleek dat het ook helemaal anders kan uitpakken. De cyclosportieve kwaliteiten van onze Primus kennende stond ik reeds ruim vóór 10 uur op de uitkijk. Ondertussen was mij echter al duidelijk geworden dat de voorspellingen van de Buienradar niet met een korrel, niet met een schep, maar met een scheepslading zout moeten genomen worden. Ook Frank Deboosere zat er deze keer schuimroods naast, om het met één van zijn favoriete lapsi te zeggen.
De hele voormiddag regende het van pijpestelen tot ouwe wijven en vieze verzen: het was me een potje.
Zou de Hoogheilige ondanks dit kl*teweer Jupiter en de andere atmosferische goden getrotseerd hebben??
Een telefoontje naar Aloysia, al even Prima, haalde elke twijfel weg: Hij was vertrokken op het afgesproken uur.
Toch meenden wij ons vragen te moeten stellen bij de huidige stand van Zijn beslissingsvermogen: zou Hij tijdig inzien dat het een kletsnatte en verzopen expeditie dreigde te worden die Hem zeer op de proef zou stellen? En zou Hij dan besluiten om rechtsomkeer te maken of ....Hem kennende, koppig vol te houden en Zijn onderneming tot een geslaagd einde te brengen?
Dat het antwoord op deze louter rethorische vraag zo voor het grijpen ligt mag U, beste lezers, -innen en -essen niet verbazen:
wij kennen onze Apostolische Pappenheimer!
Hoe het verhaal juist in elkaar zit laat ik Hem liever zelf uit de doeken doen bij een volgende blog-encycliek of gewoon tussen pot en pint, de soep en de patatten, ... U zegt het maar.
Ik beperk mij er hier toe U een beeld van de Grote Afgepeigerde voor te leggen zoals Hij zich bij aankomst aan mij vertoonde ...

Iets later dan voorzien verscheen Hij redelijk "getekend" op de plaats van afspraak, edoch dat hebben wij middels een ruim uitlopende audiëntie goedgemaakt. U mag er zeker van zijn dat we van ons samenzijn genoten hebben. En even zeker van het feit dat Zijne Pauselijkheid eerder schoorvoetend afscheid heeft genomen en de terugrit aangevat naar het verre Noorden, alwaar Hij moe en uitgeteld, mààr gezond en wel, voldaan en gelukkig en blij dat het achter de rug was Zijn Pauselijk vehikel op stal heeft gezet en ....
ZZzzzz !!!

Marco Polo

" Witse - Wout " 1 - 1

Eind vorige zomer verraste Witse, mijn jongste kleinzoon uit Holsbeek, de hele familie door op de vooravond van zijn tweede verjaardag een spectaculaire buiteling te maken met een jaap van een hoofdwonde als gevolg.
Met spoed naar "de spoed" om daar een rij hechtingen én een grote plakker te scoren. Stoer én cool !!!
Wout heeft tot gisteren gewacht om ons op een gelijkaardige stunt te vergasten. Zelfde scenario, alleen de plakker nu in het midden.

Hij heeft er zijn tijd echt wel voor genomen denken wij dan, maar daar had Wout een hele goeie reden voor. Hij wist goed wat hij deed, want juist gisteren waren het dezelfde 4 verpleegsters van wacht als op 23 augustus 2007. En of hij gelijk had om het rustig aan te doen en zijn tijd af te wachten...?!
Kijk eens hier !!!

Bij mij mankeert er ook nog een en ander. Ik denk dat ik mij volgende keer maar eens bij "de spoed" van Gasthuisberg zal aanmelden om de MWW te checken !
Bedankt voor de tip, jongens !!

Marco Polo

MJ & MP

Hoewel het langzaam gaat en gestaag, maar hopelijk net daarom des te zekerder, kan ik U melden dat tussen mijn persoonlijke evenaar en mijn aller-individueelste steenbokskeerkring de controle over eb en vloed stilaan de goede richting uitgaat.
Het kost mij heel wat concentratie, zweet, af en toe een vloek, maar gelukkig nog geen tranen en zeker geen bloed om de enige echte MWW (Marco's WaterWerken) weer in hun normaal regime te manoeuvreren. Daarenboven ontbreekt het mij bij regelmaat aan het nodige geduld, die mooie deugd voor anderen, om rustig en stap voor stap de nodige vorderingen te maken en ze ook naar waarde te schatten. U weet wel: ik heb liever dat het een beetje vooruit gaat, zelfs zonder geit !

Maar kom, genoeg daarover: verder naar de belangrijke, dus de leuke dingen des levens!
Zo arriveerde Anke deze week terug in de heimat na haar Spaanse basketbalseizoen. Broer Bram was ook hier voor opvang en ontvangst. Samen hebben ze hun laatste buit verdeeld:
het resultaat van goed gepland en weloverwogen Spaans-Chinees internetshoppen werd al snel uitgestald en onze nederige woonst omgetoverd tot een "MJ to AJ" Nike-shop.

Als de kinderen maar gelukkig zijn...
Maar ook papa werd niet vergeten: om de vele uren van recuperatie en rust op een leerrijke manier in te vullen werd mij een mini-serie ter hand gesteld over het avontuurlijke leven van mijn grote voorbeeld Marco Polo.

Boeiend, inspirerend, educatief en het bekijken meer dan waard. Nu komen ook De Wonderen van de Oriënt weer aan bod: een boek dat na een eerste beperkte leespoging in het rek gebleven is.
Eerst nog "even" De Da Vinci Code herkauwen, en dan ...

Marco Polo

Nieuwe buren

Vanmorgen omstreeks 8 uur, net voor de Antwerpse zomerfontein haar Ostaijaans gekletter over de vijver spreidt, streken onze nieuwe buren neer in hun uitverkoren dagbiotoop.
Elke ochtend vaste prik, zelfde protocol: met een diep resonerend en trompettend "ah-honk" draaien een zestal Canadese ganzen nog een klapwiekende inspectieronde over de slapende tuinen, maken een professionele U-bocht en landen trappelend en flapperend onder nog meer herkenningsgetoeter op de overloopvijver tussen de Fasen I en II van Polderstad.
Wij wakker? Iedereen wakker !!!
Da's hun devies, en met luid gekwetter vertellen ze de achtergebleven babysitters wat er op en rond de Polderbosche waterplassen weeral te beleven was vannacht.
Aan vogelenzang en ander gekwintelier zijn we hier wel gewend geraakt tijdens die bijna 30 jaar aan de rand van het druk door zangvogels bewoonde Polderbos. Bovendien zaten er vroeger massa's eenden op "onze" vijver, en was het daar steeds een leven en herrie van jewelste. Maar eens die steeds groter wordende kolonie alle eendekroos en kikkerdril had opgevreten trad er stagnatie op in de populatie en met een of andere ziekte onder de veren moest tenslotte ook de laatste eend het begeven.
En de stilte kwam weer over de vijver.
In de trekperiode af en toe een koppel zwanen, jawel, of een verdwaalde gans, maar van eenden geen sprake meer ... Rust.
Tot vorig jaar een eerste koppel Brantae canadenses onze speelse waterpartij ontdekte, vlakbij het nochtans ecologisch verantwoord en botanisch goed onderhouden natuurgebied van de Hobokense Polder. Hier en nergens anders zouden zij hun dagen doorbrengen, hun "spellekes" spelen, hun eieren leggen, beschermen en uitbroeden én hun nakomelingen leren "ah-honken" dat horen en zien vergaan!!
En zo geschiedde: het eerste paar voegde enkele kuikens toe aan de vijverbevolking, trok door het goede voorbeeld een paar bevriende koppels aan en momenteel leven er 3 broedparen, met respectievelijk 1, 3 en 7 rondkwakkelende jongen en nog 3 jong-volwassen celibatairs. Dit alles is voldoende om, vooral tijdens de ochtenduren, onze buurt van de nodige natuurlijke achtergrondgeluiden te voorzien.

Teneinde mij niet al te paniekerig te blijven focussen op het waterhuishoudelijk herstel en het absolute drup-vrij krijgen van het kraantje tijdens mijn post-operatieve rehabilitatieperiode, heb ik gisteren de LUMIX weer ter hand genomen, en ben erop uitgetrokken om het familiale ganze(n)leven op de SD-kaart vast te leggen. Zelf vader zijnde van 3 spruiten, ging mijn aandacht vooral naar het koppel met hetzelfde aantal jongen. Na enig wandelwerk, tijdens hetwelk de blaasbeheersing zich met wisselend succes voltrok, trof ik hen aan de rand van het water ...

Water, water, overal water !
Bij Toutatis, deze collage brengt iets teweeg in mij...

Marco Polo

Meer dan 32 miljoen... ???

Rarara, waar slaat dit op?
Is het misschien, naar beneden afgerond weliswaar, het saldo van Marco Polo's spaarrekening?
Of heeft zijn alter ego, Marrek O'Polo, de lotto gewonnen ...??
Of is het de waarschijnlijke afstand in lichtjaren tussen de aarde en een identieke tweelingplaneet ??
Een andere mogelijkheid zou kunnen zijn: het aantal braadworsten dat sedert het begin van de "Open Deur Dag"-traditie in PITO-Stabroek verkocht werd?
Is het soms het totaal aantal adepten dat zich aangetrokken voelt tot de blogs van Aloysius Primus, PeterPignans en Signore Spaghetti en tussendoor ook een bezoekje brengt op de site van Marco- en Marrek O'Polo?
Vele mogelijkheden laat ik hier en op dit moment, staande achter het klavier en enige genant opspelende onaangenaamheden ter hoogte van de sonde-entrée dapper verbijtend, onbesproken.

Het antwoord op de startvraag van dit artikel vindt U weer bij Marrek O'Polo: klik hier en ontdek waar het in de titel om gaat.

Marco Polo

Ere wie ere toekomt...

Gisteren, tweede dag van mijn tussentijdse thuisherstelperiode, kreeg ik een mailtje binnen van Steve Janssen.
Steve is jaren geleden een poos mijn collega L.O. geweest op het alomgekende en welgerespecteerde PITO. Zoals elke echte PITO-LO-er is hij een geboren lolbroek en beschikt hij ten opzichte van en met mezelf over een hoge affiniteitscomponent en appreciatiegehalte als het om grappen door- en terugsturen gaat. Onder andere om die reden houden wij occasioneel contact en bevolken aldus wederzijds elkaars adressenboek.
Wil het toeval dat heer Polo zeer gevoelig is aan dit soort vermakelijkheden, zeker als ze van het niveau zijn als wat ik deze keer onder ogen kreeg. Wie "haar" nog niet gehoord of gezien heeft moet nu eerst even overschakelen naar de Nieuwe Mededelingen van Marrek O'Polo, de annex-filmpjesverzameling die onder deze variante benaming een eigen, zij het veel rustiger leven dan mezelf is beginnen leiden.
....
Voor zoiets mag je aanspraak maken op een vermelding in deze rubrieken. Hartelijk dank voor het forwarden, Steve.
The rigth stuff at the rigth time!
Beter kon niet: om te genezen moet je veel lachen, en dat heb ik met dit uittreksel wel degelijk gedaan.
Zo hard zelfs dat de draadjes er van gingen spannen !!!
Vandaag gaat dat al beter, dus heb ik de blondine in kwestie nog maar eens haar verhaal laten doen.
Als blijk van (h)erkenning krijgen jullie de enige echte Steve Janssen, ondertussen hoofdcoach van Sparta/Feyenoord alhier via lichtdrukmaal aan U voorgesteld.
Voor vanavond wens ik, en meteen in naam van al mijn lezers en -essen, hem en zijn team veel succes toe in hun wedstrijd tegen Amsterdam. En hopelijk wordt het een 9° seizoensoverwinning...

Marco Polo

Mijn vriend "A4" en ik ...

En daar stond ik dan vanmorgen: la Pola de deur uit om zich een dag lang toe te leggen op lichamelijk educatief ontwikkelingswerk tussen matig tot geheel onwillige jongeren en ik alleen in dit grote stille huis. Straks is het vrouwtje terug, en word ik weer in de traditionele naverzorgingswatten gelegd, maar nu is het "solo-slim": ik voor mij, en alleen voor mezelf.
Daar moet ik dan maar doorheen: komaan, aan de slag!
En ik sta recht van tafel en stap met m'n lege tas naar het aanrecht.
Oops, dat gaat niet zo vlug ... iets houdt mij dwingend en op een vrij originele manier tegen. Daar rukt entwat, gelukkig slechts lichtjes edoch met aandrang, aan mijn jongeheer.
Verdekke, helemaal vergeten! Aan het eind van de sonde, op een mooi statief: mijn urinecollector!
Zie hem daar staan: al halfvol, en 'k ben nog geen uur wakker.
Negeren gaat niet, samenwerken is de boodschap.
In mijn ene hand de tas en in mijn andere die urinezak ... en zo naar het aanrecht. Dat was mijn eerste actie vandaag.
Het deed mij plots denken aan Sidney Poitier: die heb ik ooit eens een hele film lang geketend aan een blanke zien acteren.
En nu moet ik even google-spieken...
1958 "The defiant ones", een met twee Oscars bekroonde film van Stanley Kramer waarin hij (Poitier) samen met Tony Curtis ontsnapt. Destijds gaven actuele racistische vooroordelen het geheel een flinke meerwaarde, nu moet ik het zoeken in de richting van partnership en teambuilding, "Stay together" of toch maar het "Never walk alone"-idee?
Maakt niets uit: ik ben niet meer alleen ...

Ondertussen ben ik al enkele uren verder, en kunnen wij het prima vinden bij elkaar.
Mag ik U voorstellen: A4 Unomedical
een urinezak van 2000ml ...
Ik zou hem deze dagen niet kunnen missen (omdat ik nog niet zelfstandig mag pissen !!) maar donderdag zullen wij elkaar verlaten, en ik weet nu al:
het zal even wennen zijn, al was het maar aan de herwonnen vrijheid van verplaatsen en bewegen.
Voorlopig volgen we elkaar als een schaduw.
Tenminste: als de zon schijnt!

Marco Polo

Na een korte onderbreking...

Zoals beloofd...
"Staande" aan het klavier stuur ik een snel bericht om al te bezorgde lezers op hun gemak te stellen: ik ben terug thuis.
Zitten gaat al, maar dan liever zonder storende druk op het midden van de onderkant: op de pot, bijvoorbeeld, da's prima!
Verder kan ik U verzekeren dat het hele hospitaliaire gebeuren zich op een technisch verfijnde en menselijk hoog te waarderen wijze heeft afgespeeld. Mijn respect en waardering voor heel de medische "staf" en het verzorgingspersoneel van St Augustinus.
Verder ga ik er hier geen reclame over (of is het toch weer voor ?) maken, maar geïntresseerden kunnen op eenvoudige vraag meer details bekomen via telefoon, al dan niet mobiel, via e-mail, sms, chat, gele postkaart, brief, Smartschool, of waarom niet... mondelings tijdens een bezoekje in levende lijve zelve aan de inmiddels geheel gedeprostateerde schrijver dezes.
De chirurg in kwestie, leider van de hele operatie, heeft mij al toevertrouwd dat de onderneming als geslaagd mag beschouwd worden, dat wij donderdag aanstaande nog even verzamelen voor een check-up en dat er mij behoudens uitzonderlijke complicaties in dit compartiment van het menselijk leven nog een lange en vooral vrolijke periode te wachten staat.
Ik houd hem aan zijn belofte, maar voel met mijn ellebogen dat het dik voor mekaar komt!
Over ellebogen gesproken: de Farao & Co hebben een heel pak van deze hoekige lichaamsdelen moeten uitdelen om AA Gent eronder te houden in de Belgische Bekerfinale Voetbal.

Toegegeven: na een behoorlijk tot sterk eerste uur van de Buffalo's hadden "de vrienden van Jehan" genoeg aan twee schitterende combinaties en dito doelpunten om verdiend met deze trophee te gaan lopen.
Oeps... de Farao is er mee weg! Lang leve de Farao!!!

Marco Polo

Er even tussenuit...

Et voilà, mijn valies is gepakt: toiletgerief, enkele t-shirts en shorts (Marco Polo slaapt meestal in zijn blote flikker, dus is er hier geen zomers pyjama-gerief voorradig !!), leesvoer voor een paar dagen (De DaVinci Code nog eens uit de kast gehaald!!) en natuurlijk papier en potlood/balpen voor de nodige aantekeningen,
zeg maar pre-historische blogdrafts.
Vandaag meld ik mij aan in St Augustinus voor de inleidende werkzaamheden, en morgen ga ik onder het mes.
Dan volgen er enkele dagen hospitaal.
Naar ik vernomen heb zou het ondertussen regenen en niet te best weer zijn. Als alles naar wens verloopt, en ook de zon weer schijnt, kom ik zondag al naar huis.
Ik stuur dan 's avonds een eerste verslagje: beloofd !
Tot dan...

Marco Polo

De omgekeerde wereld...

Zaterdag vertrokken we hier in zomerse outfit en met een kleine 30° Celsius op de buitenthermometer.
Twee uur later landden we in Valladolid: in Spanje, ja !!...
en stonden er te rillen op de tarmac: 11° !!
Ook de volgende dag was er "nog gene stoef op" ...

Tijdens een ommetje door de oude binnenstad van Salamanca werden regelmatig de paraplu's bovengehaald.
De omgekeerde wereld!
Maar zoals gezegd was het ons niet te doen om het mooie weer, dan hadden we wel in de Belgische (klopt dat nog??) Kempen moeten blijven, maar om de supporterale ondersteuning van de Salmantese basketdames. Die hadden enkele dagen voordien hun sportwereld en bijhorende beleving ook danig op z'n kop gezet: winnen op het veld van Valencia is niet iedereen gegeven, en zeker niet in het seizoen 2007-2008. Na die eerste thuisnederlaag was de titelhouder natuurlijk extra geprikkeld om de uitschuiver goed te maken in de "hel van Würzburg".

Op de Plaza Mayor keek "la Pola" als een echte afficionada de sportkranten in en gaf haar commentaar bij de starting-five van beide teams.

In de thuishaven van Perfumerias Anenida had men er alles aan gedaan om hun reputatie van beste, warmste, luidste, meest gedreven en super-positieve supportersgilde uit het Spaanse damesbasket waar te maken.

Leg het in België maar eens uit: voor een topmatch toch 4000 toeschouwers in een zaal met 3000 plaatsen proppen!
Een hemelse sfeer om in te spelen met supporters die voor, tijdens en na de wedstrijd amper blijf weten met hun enthousiasme .

Ook deze keer leverde Anke een schitterende prestatie af wat echter nu niet genoeg was voor de overwinning:
69-78 en 1-1 in de play-offs.
Morgen volgt de definitieve beslissing na Game 3.
Opnieuw in Valencia!!!

Gelukkig was maandag het mooie weer wel terug van de partij, en werden de terrassen al heel vroeg klaar gezet...
zodat iedereen tijdig kon genieten.

Oh ja, wie wil horen en zien hoe het eraan toeging in Würzbug die moet even op bezoek bij Marrek O'Polo ...

Marco Polo

Thumbs up for Perfumerias Avenida !

Ik hield het gisteren redelijk kort wanneer ik het had over de winst van Salamanca in Valencia. De onverwachte overwinning maakt dat zij zondagavond reeds voor de titel spelen in eigen huis.
Polo en Pola hadden het er nog over gehad: als we weten hoe de wedstrijden gepland zijn, en de gelegenheid doet zich voor, dan gaan we voor die laatste thuismatch naar Salamanca.
Toen bleek dat Anke & Co de finale gingen spelen waren er geen tickets meer om op een ordentelijke manier heen en vooral weer terug te reizen. Daar hadden wij ons al bij neergelegd, en daarom was er gisteravond wel enige wrevel en ontgoocheling omdat we er net nu niet bij zouden zijn: op één match van de titel (hoewel: de beer, het vel, één nacht ijs, te vroeg victorie kraaien...).
Dat was echter buiten "ons Bieke" gerekend: die had vanmorgen nog eens een poging gewaagd op Ryanair.com, en kijk ...
er was blijkbaar opnieuw plaats op de maandagse terugvlucht vanuit Valladolid naar Brussels South.
Conclusie: wij verlaten dit weekend het tropische Antwerpen en zetten koers naar een regenachtig Salamanca.
Deze keer doen we het niet voor de zon en de blauwe lucht, ook niet voor de middeleeuwse gebouwen en andere toeristische trekpleisters. Wij gaan supporteren !!

En als iedereen die deze blog leest het voorbeeld wil volgen van PeterPignans, de zonnekoning van de Var ...

... en zondag mee DUIMT voor Las Salmantinas, dan beleef ik daar misschien nog dé avond van mijn leven ! Op hoop van zege !!!

Geniet nog van het mooie weer. Ik ga inpakken !!!

Marco Polo

The girl is back in town...

Charlize Theron is reeds eerder opgevoerd in deze blog, en toch kom ik er met niet mis te verstane graagte nog eens op terug.
Dat doen ook de reclame-jongens van J'adore (Dior).
Al voor de derde keer doet zij ook in Hoboken haar ding en siert er de wachthuisjes bij de stopplaatsen van De Lijn.
Haar verschijning blijft indruk maken, zoveel zelfs dat men dezelfde foto nu ook gebruikt voor de J'adore L'absolu - campagne. Voor mij niet gelaten, in tegendeel ...
Hoe meer Charlize, hoe meer vreugd' !!!

Een korte fietstocht door onze gemeente leverde bij zomers weer de bovenstaande beelden op. Iedereen gelukkig: de mannen met de reclame en de vrouwen met het mooie weer !!
En wij met het weer, de reclame en de vrouwen ...

De vrouwen van Salamanca !!
Die hebben vanavond voor een ware stunt gezorgd door op het veld van Valencia te gaan winnen in de eerste wedstrijd van de play-off finales: 71 - 78.

Sterke prestatie van de hele ploeg, en nu ...
Zondag de kers op de taart ??!
Met dank aan de duimen van PeterPignans !
En of wij daar over drie dagen nog eens beroep op mogen doen ??!
Natuurlijk vergeten we noch de beer, noch zijn vel, noch het bijhorende verhaaltje...

Marco Polo

Week van de Goeiedag ... Goedendag !!!

Een initiatief van Boodschap Zonder Naam.
Goeiedag-spotters delen elke dag 100 keer € 25 uit aan mensen die op straat spontaan goeiedag zeggen tegen andere passanten.
En dat 5 dagen lang ...
Eén van de 500 krijgt de superprijs van € 25.000 !!?
Tof idee ?!... en straf dat ze daar een budget voor gevonden hebben. Past dit in de "samenleving nieuwe stijl" ...? Het doet mij denken aan de reactie van sommige leerlingen als je ze vraagt om even te helpen: "Wat schuift dat, meneer??"
Voor niets gaat de zon op, maar da's dan blijkbaar ook alles.
Hopelijk wil de goegemeente snappen dat er toch iets meer achter deze actie zit, en is het volgende week niet allemaal voor niets geweest. We zien wel !!

Googelend rond dit onderwerp kreeg ik voor Goeiedag 249.000 pagina's aangereikt, voor de Week van de Goeiedag nog 117.000 en voor de Goedendag nog eens 212.000 !!!
Goeiendag !!!

Hiernaast ziet U de enige echte Godendac: dac (Keltisch), dagger (Engels), dolk ... een goede dolk !
Hij is ons vooral bekend als het legendarische wapen van de Clauwaerts tijdens de Guldensporenslag.
Meer dan 700 jaar geleden ging het er hier al heel bitsig aan toe, lang voor B-H-V. Er groeit een sterk vermoeden dat de inspanningen van toen na zoveel eeuwen nog weinig resultaat hebben opgeleverd...



In het kader van de Goeiedag, het groeten en het aansporen
geef ik U deze "Wij duimen voor...!!" van mijn goede vriend PeterPignans nog mee...

Toepasbaar in alle omstandigheden en vele varianten, wil ik deze aanmoediging -mits goedkeuring en toelating van Pjottr- vandaag speciaal publiceren voor Anke & Co die morgen beginnen aan de finale-ronde van de play-offs.
Go for it !!!

Marco Polo

The heat is on !!!

De ballen van O'Sullivan hebben het de voorbije dagen dan toch weer gedaan: er stond geen maat op "het spel" van The Rocket. Hendry moest voor de bijl in de semi's en Carter kreeg van hetzelfde laken een pak in de finale. Als deze laatste nog veel boterhammen eet, en de korstjes niet laat liggen, zal hij er een van de komende jaren ook wel eens staan met die beker.
The Crucible gaat toch niet lopen...

Wie het wel warmer hadden en voor wie het nog echt spannend werd waren de meisjes van Salamanca: na de "80-47"-winst thuis kregen ze op Ibiza een frisse twintiger rond de oren.
De belle wonnen ze thuis dan weer met 75-71.
Anke & Co zijn dicht bij de uitschakeling geweest, maar nu wacht uiteindelijk toch de finale tegen Valencia.
Ja, inderdaad... D U I M E N ! ! !

Sinds het onstabiele 1 mei-weer van de vorige blog-editie is het op meteorologisch gebied blijkbaar de goede kant op gegaan.
Vrijdag hielden we het al grotendeels droog, maar de zon was er alleen met overtuiging in de voormiddag.
Toch goed genoeg voor een familiebezoek aan de Zoo...

Zaterdag en zondag was er volop zon en alle tijd om te genieten: eerst een uitstap met "nonkel Michel" naar Heidi & Erwin in Leffinge. Hun dochter Ruhne heeft er sinds enkele maanden een zusje bij, voor ons dus een reden om kennis te gaan maken met kleine Jente.

Zondag namen we deel aan een "Dag voor de Leerkracht" in het kader van WO I ... nog eens naar Tine Cot, maar ook Memorial Museum Passchendaele 1917 in Zonnebeke, een Australian Platoon Experience en tussendoor een Tommy Tucker,
dat typische WO I-gerecht, als lunch.
Leuke dag, goede begeleiding (Freddy!!!) en super-gezelschap:
La Pola en Uw dienaar deelden deze ervaring met collega Katrijn en zoon Bram, die voor de gelegenheid ook een partnerschap hadden aangegaan om van het Klasse-aanbod te kunnen genieten.

Wie dacht dat het daarmee afgelopen was, die kwam andermaal bedrogen uit. Gisteren gaven de weergoden er al een ferme lap op, en vandaag steeg de temperatuur nog met enkele eenheden. Gevolg: heer Polo full-time op het sportveld, keren en draaien tussen de speren... en de kraaien.
De tijd vliegt voorbij, de zon teistert m'n blotte schedel en de werkdag(sic) zat erop voor ik het goed en wel besefte.
Dan maar de tuin in en vanavond een relaxte BBQ:
The heat is on... en de flessen leeg !!!


Marco Polo

Een week met van alles wat...

Bij het begin van dit schooljaar hoorde ik dat 1 mei en Hemelvaart in 2008 op dezelfde dag zouden vallen. So what ?!
Stilaan groeide echter het besef dat ik dan een triple day-off zou hebben. In mijn grandiose '07-'08 uurrooster is donderdag altijd al een vrije dag. 1 mei, Dag van de Arbeid, staat ieder jaar geprogrammeerd als een etmaal niksen. En daar komt nu, op dezelfde dag, Rerum Novarum bovenop: de christelijke luilekker-variant voor de werkmens die het allemaal wel gehad heeft. Mooi zo !
Ik kon mij echter niet voorstellen dat die drievoudige vrije tijd amper genoeg zou zijn om vandaag het sportieve 24-uren aanbod te volgen.
De voetbalthriller Chelsea-Liverpool van gisteravond davert nog na: 3-2 na verlengingen, en "The Blues" naar de CL-finale in Moskou tegen Man United. Ondertussen knalden de meisjes van Salamanca na een 32-30 ruststand de tegenstanders uit Ibiza op een "80-47"-hoopje: 1-0 in de halve finales van de play-offs. Schitterende match van Anke.

Toch is er nog zoiets van een beer en een vel... Duimen allemaal!!! (als die van PeterPignans dat nog maar verdragen...)
In de late uurtjes was het dan aan Maguire en Perry om de spanning ten top te drijven in hun kwartfinale op het WK Snooker in Sheffield: vanaf 9-10 "step by step" naar 12-12 om uiteindelijk Perry te zien doorstoten naar de semi's : 12-13.
Vandaag moest ik wat bekomen van de doorstane emoties:
op een loopje, 8 km in 45 minuten en het verstand op nul.
Als vanzelf, vooral dat laatste!
Daarna even kijken hoe ze dat in Hoboken regelen op een
"1 mei-Rerum Novarum": twee belangrijke wielerwedstrijden voor en door elkaar, juniors en profs, en alles pico-bello !!
De weergoden weten natuurlijk niet waar ze het hebben.
Moeten zij vandaag, de 1 mei-traditie getrouw, zorgen voor schitterend zomers weer met een zachte lentebries ?
Of moet er toch die Rerum Novarum-bui boven hangen met strakke vlagen uit wisselende windrichtingen ?
Ze hebben er een potje van gemaakt: four seasons in one day !!!
Een kille voorjaarsochtend met schrale wind en af en toe een winterse bui onder grijze herfstluchten om de dag te besluiten met een zomers blauwe hemel !!!
Iedereen content: daar kan Leterme nog iets van opsteken...
Na nog eens een goeie babbel bij Serge & Bea sluit ik de dag af met de penalties op het einde van Glasgow Rangers tegen Fiorentina. Ouwe krijger Vieri krijgt hem er niet meer in, dus...
Glasgow - St Petersburg in de Uefa-finale.
Ondertussen weet ik dat Ronny "The Rocket" O'Sullivan zijn mindere start in de Crucible-Semi's te boven is gekomen, en al met 8-4 leidt tegen Stephen Hendry.

This man shows he really has balls !!!

Marco Polo