Eindelijk vakantie...

Jazeker, het is dan weer zover: we hebben exact de eerste helft van het kalenderjaar achter de rug en dus begint in ons landje voor leerkrachten, leerlingen en iedereen die op een of andere manier met het onderwijs te maken heeft de grote zomervakantie. Ook heer Polo vindt dit een goed moment om de (keuken-)riem er even af te leggen. Teneinde dit goede voornemen te concretiseren en in daden om te zetten heeft la Pola mij vandaag op sleeptouw genomen en hebben we sinds lang nog eens een polderwandeling gemaakt.

 

Reeds bij de eerste waterplas werd mij duidelijk waarom de puiten tegenwoordig zo juichend tekeer gaan. Voor die mannen is geen water te diep: met veel tamtam wippen ze aan het warme oppervlak van de ene madam op de andere en laten veelvuldig sporen achter. Ben benieuwd of ze morgen nog zoveel praat hebben, of zouden zij dan ook aan hun vakantie beginnen? Dat de zomer er wel degelijk zit aan te komen valt af te leiden uit de fleurige outfit van de volgende twee puiten. Onvoorstelbaar wie of wat je daar in de Polder allemaal tegen het lijf kan lopen. De flora, maar vooral de fauna in de Hobokense Scheldebocht kent geen grenzen...

Vanaf dit moment wijkt mijn trouwe Lumix niet meer van m'n zijde: zomertijd is dé periode om leuke prentjes te schieten, het moeten niet altijd kemels of bokken zijn. Zelfs een verloren tv-moment kan inspiratie bieden...

Of wat dacht U hiervan: op dit eiland ben ik ooit nog op vakantie geweest. Schitterende regio! Volgens mij deelt ene Jan Bakelants absoluut mijn mening, en dat in lengte van jaren. Groot gelijk man...

Marco Polo

Naweeën en groeipijnen...

De trouwe volgers van deze blog weten dat heer Polo, Uw noeste schrijver en onverdroten publicator, tijdens de afgelopen weken meer dan zijn beste beentje heeft voorgezet en dientengevolge quasi permanent uit zijn pijp is moeten komen. Dé keuken heeft daar alles mee te maken, maar ook de heropflakkererende toewijding aan en interesse voor hét spelleke. Deze twee items hebben ervoor gezorgd dat de geleverde inspanningen niet zozeer in de kleren dan wel in de leden van Uw bloggende dienaar gingen hangen. De NBA-nachten en het daardoor veroorzaakte slaaptekort zijn nog lang blijven nazinderen. Niet aan toegeven, maar een ouwe krijger heeft zo zijn zwaktes... en dus heeft het geheel sporen nagelaten. Ook het vrij actieve opvolgen en begeleiden van de keukenwerkzaamheden eiste meer van mijn sletige lichaam dan ik had verwacht. Er komt gewoon geen einde aan. Alles tesamen zorgt dit ervoor dat zich actueel de naweeën voordoen van die gecombineerde functionaliteiten. Tel daarbij de opstoot van vrijetijdsinvullingent, het op de valreep bijwonen van het Leonard Cohen-optreden en tot tweemaal toe een avondje Rijsel alwaar het EuroBasket Women 2013 zijn verloop kent, en het mag duidelijk zijn dat er op dit moment sprake is van enige vorm van aftakeling. Niet dramatisch, maar hoog tijd dat het vakantie is. Bij gebrek daaraan, want niet in het curriculum van een gepensioneerde, zal ik mezelf de nodige rust opleggen en overgaan in de slow-modus.

Neem.... daarom... de... tijd... om ... onder-... staaande... prent.... rustig ... te bekijken....

 

Het voor en na van de keukenwerkzaamheden laat zich in een vrij geconcipieerde collage samenvatten en geeft een beeld én impressie van hoe heer Polo deze periode heeft beleefd en heden ten dage tracht te verteren.De nieuwe vormgeving heeft zo zijn gevolgen voor de plaatsgebonden activiteiten. Ruimte gerelateerde wijzigingen vragen een permanente aanpassing van de automatismen: waar het uitladen van de vaatwasmachine en het opbergen van de gereinigde spullen voorheen zo'n 10 minuten in beslag nam heb ik daar vandaag volle drie kwartier aan besteed. Om de haverklap een draaibeweging in de verkeerde richting, foute lade, nog een andere kast proberen, bakschalen lagen vroeger naast de kookpottenla en nu eronder... De ware groeipijnen manifesteren zich echter nog het sterkst doordat de keukenklok een andere plaats heeft gekregen en ik al wel honderdzevenentachtig keer naar de verkeerde muur heb gekeken om te weten hoe laat het is. Dit leidt bij wijlen tot algehele verwarring. Zo hoorde ik minister Muyters gisteren nog een uitspraak doen over loopbaansex !? Wat heb ik gemist? Toch te vroeg op pensioen gegaan? Of heb ik het fout begrepen: de naweeën van de groeipijnen...

Marco Polo

Leonard Cohen *****

Op de valreep, het nippertje. Puur toeval, a lucky shot, absolute last minute. Een mens moet al eens geluk hebben en dient zich daarenboven te laten leiden wanneer de gelegenheid zich voordoet. Zo verging het Uw dienaar gisteren via Facebook: Hanne C geeft 2 kaarten weg voor Leonard Cohen's optreden diezelfde avond in het Sportpaleis. Ik blijk de lucky bastard te zijn die eerst reageert op haar status. Kort daarna ontvang ik een mail met daarbij de e-tickets. Afdrukken, douchen (m'n aaigen wassen!), eten, eindje met de auto, dan tram 6... Om acht uur zitten wij in blok 128 en zien iets later een fitte zeventiger het podium oprennen: Mister Leonard Cohen groet het publiek, en laat er geen twijfel over bestaan dat hij helemaal klaar is om er een onvergetelijke avond van te maken. Hij heeft meer dan zijn gelijk gehaald. Ten bewijze daarvan: het werd een subliem optreden.

En laat 'zeventiger' maar klinken als een understatement: de man wordt weldra négenenzeventig en sloft niet maar rent het podium op, gaat veelvuldig door de knieën en staat telkens even fluks weer op. Hij verlaat de stage ook steevast huppelend als een dartele hinde. Een elf. Een elf van achtenzeventig. Is hij nu 11 of 78...?
Hij noemt zichzelf een golden boy die alleen maar zijn talent gebruikt. Tegelijk is hij echter een meester in het dankbaar een respectvol omgaan met anderen: zijn muzikanten, technici, de crew én het publiek.  "Thank you for climbing all those stairs to find your seats up there..." richt hij zich tot de mensen op de bovenste ring. Bedankt Mister Cohen voor het prachtige optreden, en bedankt Hanne voor de kaarten. Ik kan er weer even tegen...

Marco Polo

Traditionnellement vôtre...

Tegen beter weten in, maar met een enorme waardering voor de aanstichter dezes en een warm gevoel dat onlosmakelijk verbonden is met deze langste dagen van het jaar - weer of geen weer - post ik onderstaande copie van de allereerste Marco Polo-publicatie al voor de achtste keer... 

 22 juni 2005 

beste Aloysius, 

voor de "zoveelste keer" probeer ik nu eigenhandig een blog op te starten. Ik ben méér dan benieuwd naar het resultaat.... Stel je voor dat het eindelijk lukt: heel de vakantie heen-en-weer en op-en-af .... berichten vanuit Yucatan-Mexico, om jou en je eega op de hoogte te houden van onze vakantie-avonturen, alsook af en toe een tipje sluier lichten van de avond-uren... in Mexico kan dat meer dan een tipje zijn !!! Enfin, ik was weeral blij je vandaag even te ontmoeten. Al was het maar even: mijn dag kan niet meer stuk (of misschien alleen met stukken en beetjes...) Ik ga dit verzenden (hoop dat het lukt) en dan weer aan de gitaarstudie... Op hoop van zege !!!! 

marco polo 

Een achtste verjaardag die dus geheel volgens de Poloiaanse logica een negende jaargang inluidt: het gaat sneller dan ik ooit had durven denken.En dan vraag ik mij toch af wat Zijne Hoogheid Aloysius Primus hierover zoal denkt. Dat kom ik allicht te Zijner tijd wel te weten...

Marco Polo

't Is gebeurd!

Inderdaad, nergens zijn de inmiddels genoegzaam gekende én gevleugelde woorden van Slimste Mens-presentator Eric Van Looy beter tot hun recht gekomen dan bij wat er zich vannacht afspeelde in Miami en door miljoenen via tv-, pc-, laptop-, tablet-, smart- en andere Iphone-schermen live gevolgd werd all-over de wereldbol: Parker blijkt een schim van zichzelf, Green bekent géén kleur, Ginobili blaast warm en teveel koud, Duncan faalt twee keer in 'clutch time', de jonge Leonard kan het nog niet alleen aan en de Miami Heat winnen Game 7.  Ze winnen de Finals met 4-3 en pakken daarmee hun tweede kampioenstitel op rij in de NBA. Eigenlijk hadden de Spurs het eergisteren moeten afmaken, maar nu was er dus een verdiende winst voor LeBron & Co in Game 7 en feest bij de dansmariekes van dienst...

Polo heeft, in nachtelijk gezelschap van 'ons klein', twee topmatchen gezien en is blij dat ie zich basketball-wise nog eens goed heeft laten gaan.Twee nachtshiften had ik er graag voor over. Ook al stond ik vanochtend meteen al met 'de vroege':  de mannen van de steenkapper waren er om kwart voor acht al om de werkbladen in de keuken te plaatsen. Die keuken, het houdt niet op! Maar ook daar zijn we weer een stap verder geraakt. De composietplaten liggen erin, de siliconen mogen uitharden en als morgen 'den Danny' van zijn woord is en alles rond krijgt, dan... is het ook wat dat betreft 'gebeurd'! Uw dienaar kan zich daarna weer volop wijden aan de grote bijkomstigheden des levens, wat die ook mogen zijn...

Marco Polo

Nightshift...

Elfendertigste vervolg van de Graspolder-keukensaga: onze vloer ligt erin. Een weekend-project resulteerde in de eclatante samenwerking van een onuitgegeven triumviraat en het resultaat daarvan mag gezien worden: hier ter plekke, U bent welkom. Merci Noël, merci nonkel Marc. Zonder jullie zat heer Polo nu nog te klooten met Van Kooten, niet verder dan tegelrij drie met de hulp van Wim de Bie. Neen, de bodem van onze eet- en kookruimte ligt er ongelofelijk gezellig en mooi bij te zijn. Waarvoor dank. Nu is het wachten op de steensjouwers die morgen de definitieve kookoppervlakte komen leveren en installeren, de nachlieferbare Türen, het verweesd achtergelaten zijfront, de plaatsing van de plinten en finaal het aanbrengen van het onvermijdelijke Pipercup Yellow-gele accent. We zijn er bijna, maar nog niet helemaal. De weg zou nog wel eens langer kunnen zijn dan we hadden gedacht, maar dat is ie nu eigenlijk ook al.

Geen paniek echter, op die manier komt er tussen de bedrijven door tijd vrij voor andere dingen. Wie had gedacht dat Uw bloggende compaan nog eens een volle nightshift zou uitzitten? Hijzelf al helemaal niet, maar toch... Als extraatje, zeg maar als zwarte kers op de roomtaart, viel vorige nacht Game 6 van de NBA-Playoff Finals 2013 van het internetscherm te rapen. Rechtstreeks vanuit Miami. Sorry Tony Vdb, ik heb hier geen  uitbreiding op welk kabeltelevisie-abonnement dan ook, en dus doen we het de Polo-way: inloggen op NBA.com, een paske forceren, HDMI-kabel van de laptop naar de tv en op die manier geraakt ook MP in de AA-Arena...

Fantastische wedstrijd, alles erop en eraan. En vannacht, met wat goeie wil en doorzettingsvermogen, Game 7 bekijken ??! Zou moeten kunnen. Nog eens afspreken met de Braminator in A'dam, en indien mogelijk vanaf 3.00 u met Anke ieder op het puntje van onze zetel? Dit wordt een pittige week.

Marco Polo

Hoe is 't...?

Hoe het hier gaat?
Tegenwoordig draait ten huize Polo zowat alles en iedereen om de gezapige tot stand koming van een nieuwe kookomgeving, zijnde de keuken zelf en de aanpalende eetruimte. En zoals eerder beloofd geef ik U, mijn trouwe volgers, -innen en -essen, regelmatig een tussenstand van keukenzaken door. De assemblage van het koken-etentje ameubelement  is, om het met 'Sir' Georges Leekens woorden te zeggen, voor 90% af. Of meer zelfs... We wachten nog op een paar deurtjes, een wandje en de inbouw van het definitieve werkblad. Maar dat wisten jullie al. Ondertussen zijn de voorbereidende werkzaamheden voor het leggen van de kurk-kliklaminaat-vloer van start gegaan. En of het plezant is...?!

Maar de boog staat niet steeds gespannen en er is gelukkig ook nog tijd voor af en toe een keuken-tussendoortje. Zo hadden we voor donderdag nog net twee tickets kunnen boeken om in de Arenbergschouwburg Kommil Foo te... aanschouwen. Raf en Mich Walschaerts hebben met Breken weer een ijzersterke voorstelling in elkaar gezet. Sober, diepgaand, raak, beklijvend, vaak verrassend maar o zo herkenbaar, spits, met ernst en humor en met meer dubbele bodems dan een normaal mens zich meteen kan voorstellen: twee man en een paardekop. Voor mij een zeer geslaagd optreden.

 

Na de voorstelling loop ik vader 'Jef' Walschaerts tegen het lijf. We zien elkaar af en toe bij de podiumacts van 'zijn jongens'. In een ver verleden waren we collega's in de 'vakschool' van Essen. Brothers in crime die elkaar toen heel goed aanvoelden. Dat goede gevoel is er nog, en zonder er bij na te denken stel ik die ene vraag: "Hoe is 't...?" Onze ouwe Belgische frank valt meteen, en spontaan breien we onder ons beiden nog een verlengstuk aan die prachtige show van zijn twee zonen.  Voor het stekkendoosje, de paardekop en de duizend stukjes...
Merci Mich, merci Raf, merci Jef!

Om mij te wapenen voor de keukenvloerslag van het weekend had ik vrijdag nog een afspraak voor een Storm-achtige lunch op 't Eilandje. Met boven ons de volle 9 verdiepingen MAS-museum heb ik met Noël en Geert, twee zielsverwanten uit mijn Pito-jaren, gegeten en gedronken en het wereldse wel en wee de revue laten passeren. Bleek dat er niet veel deugde, maar dat het al bij al nog wel te doen was. We hebben gewacht tot de wind gedraaid was en wij hem 'mee' - volgens Geert toch liever 'in de rug' - hadden om huiswaarts te fietsen.

Een meer dan geslaagde uitstap die zeker een vervolg krijgt.
Verder beloof ik U eerstdaags het verdere relaas en de afwikkeling van de 'nieuwe keuken'-story.
Hoe is 't...?  Goed.
Ja maar, echt: oewist??  Goed. Goed. Euhhh...
Niks aan de hand.  Kop in het zand...

Marco Polo

We zullen moeten doorgaan...

Zei ik bij het slot van de vorige editie dat er morgen meer nieuws zou volgen? Wel, deze keer geen vertraging want ik bedoelde vandaag en dus ben ik er nu, maintenant, Heute godverdomme! (om het met Raymond v/h Groenewoud te zeggen) Om eerlijk te zijn, ik mag van geluk spreken dat ik er 'Heute' nog bij ben: het was me het weekje wel. Mensen zo hard zien werken knaagt aan mijn ouwe botten en blijft heus wel in de kleren hangen. Voeg daarbij de gearrangeerde dagdagelijkse cullinaire uitspattingen, de gedecimeerde nachtrust en de warmte van de afgelopen week en U zal begrijpen dat heer Polo aan rusten toe is. Bekomen van de geleverde inspanningen noemen ze dat...

Mijn dank gaat bij deze naar Lennert en Julie, Noël en Chantal, tante Mieke, Raymond en Denise, Bonnie,  Louis & Lowie & Lewie... en last but niet in het minst mijn eigenste Pola voor al het lekkere en voedzame eten dat mij tijdens deze zware keukenwerkweek werd voorgezet. En dan heb ik het nog niet over de heerlijke dranken die bij dit alles werden geserveerd en aangeboden. Het was meer dan af vrienden. Merci!!

Ik zou bijna vergeten dat er nog enkele 1000 woorden besparende prenten te vertonen zijn.  Op woensdag werd de keuken geleverd, behoudens een verdwaald paneel en enkele deuren die 'nachgelieferd solten gewesen sein wirden'. Vertoont de Deutsche Gründlichkeit dan toch hier en daar een merkelmentje...?

Dit kon Debby & Nancy evenwel niet deren, en donderdag zijn ze er als bezetenen ingevlogen. Het ging vooruit, het ging verbazend goed vooruit. En dat met die hitte. Vrijdag schakelden ze dan toch een tandje terug, tempo iets lager, maar wel 12 volle uren aan een stuk. Om halfacht 's avonds legden zij er den blok op en werd er voorlopig opgeleverd. Alles werkt, niks lekt, nieuwe afloop doet het en verder wordt het wennen aan een totaal nieuwe ruimte.

Volgende week wordt het definitieve werkblad geleverd en geplaatst, en ondertussen zullen Polo & Co hun beste beentjes moeten voorzetten om er een nieuwe kurk-klik-laminaatvloer in te leggen. Zoals U ziet is het werk nog niet klaar, en moet Uw dienaar nog even doorgaan. Ik word echter niet aan mijn lot overgelaten, en 'Co' zal ervoor zorgen dat alles tot in de puntjes verzorgd en tijdig wordt afgewerkt. Meer daarover een volgende keer.

Marco Polo

Ik neem er de tijd voor...

Soms is het goed de boel vanop enige afstand te overschouwen, en dus heeft Marco een paar passen achteruit gezet. Overzicht? Door het bos de bomen, en dus even géén - maar nu weer wel - tijd om alles blogsgewijs aan de buitenwacht over te maken.
In de koude dagen van de voorbije (??) winter werden er snode plannen gesmeed ten huize Polo. Folders, toonzaalbezoeken, goede raad van al even goede vriend(inn)en, én... de alea zijn gejact! Na 33 jaren werd beslist de 'gele' keuken te vervangen. Een koppige en onbetrouwbare combinatie-afloop van gootsteen en vaatwasser was de aanleiding. Er zou veel breekwerk aan te pas komen, en dus... lanceerde la Pola haar kogel dwars door de naar goede gewoonte in het huiselijk centrum gehouden kerk: we gaan ineens voor een nieuwe!!! Daarom valt U nu mét mij midden in een 'too busy to worry'-periode. Gewoon een stapje terug, diep inademen, rustig blijven en de mannen hun werk laten doen. Take five (pictures worth a thousand words)...

Voor zij die hier nooit waren: zo zag onze 'gele' keuken eruit.

Beschouw het als een ode aan dé Jo...

 Op 21 augustus 1979 werden de schilderwerken gefinaliseerd.

En nu kwam Noël helpen bij de vóór-ontmanteling.

 Maandagochtend halfacht: D-Day...

 Tien uur: koffiepauze...

 Zelfde dag nog: alles eruit... (Slik-snik!!)

Debby en Nancy, euhhh... Danny en Eddy doen prima werk. Morgen volgt de rest van het verhaal. Uw dienaar gaat nu relaxen, genieten van het mooie weer hier en wat grasduinen in de integrale teksten van het onderwijsakkoord. Grote hervormingsplannen, geen daverende resultaten. Ondanks het non-akkoord zijn alle politiekers tevreden. En de leerlingen, de scholen en de leerkrachten?? Geen idee, ik neem er even de tijd voor...

Marco Polo