Reflections of my mind...

In de 1000 klassiekers van Radio2 zijn ze ondertussen aan nummer 41 begonnen: Bad moon rising van CCR. Wie luistert er deze week niet naar Radio2 ? Ik anders nooit, maar op het einde van het jaar is het een diepgewortelde traditie geworden.
Een kerstboom zetten is er deze keer niet van gekomen, maar Radio2 rules ! 40: Testament, Boudewijn De Groot.
Hier in de Mededelingen ben ik ook aan de laatste etappe begonnen: de 141ste van weeral een behoorlijk gevuld blogjaar.
Daar horen natuurlijk overzichten en nabeschouwingen bij: overpeinzingen, bedenkingen, diepgaande gedachten, bespiegelingen en beschouwende overwegingen. Laat mij daar nu net genoeg van hebben met alle jaaroverzichten en terugblikprogramma's die al weken lang op tv te zien en op de radio te beluisteren zijn geweest. Ik rond dan maar af op een manier die mij al meermaals gered heeft en ook U lieve lezer/-es het doorworstelen van een zoveelste ellenlang epistel bespaart.
"Eén beeld zegt nog steeds zoveel meer dan 1000 woorden."
1De weerkaatsingen, weerspiegelingen of een spiegelbeeld van een beregend terras aan de dijk van Oostende: reflections, en daarbij kan iedereen zijn eigen bedenkingen maken...
Een foto die als incontournable geboekstaafd stond in de aanloop naar deze TOP 12 en waarvoor ik mijn goede vriend Pjottr, alias PeterPignans, alle credits toedicht: hij zat tegenover me op die regenachtige novemberdag en wilde het door regendruppels geteisterde raam vastleggen voor het nageslacht.
Van het een kwam het ander, en aldus ontstond deze laatste prent in de aftiteling van 2010...

Nu vlieg ik erin. Het laatste uur klassiekers is traditiegetrouw het aanhoren niet waard, wegens te melig en o zo voorspelbaar, maar dat doet niets af van de geneugten die een volle week goede muziek en gene zever op de radio mij kunnen opleveren.
Om de oudejaarsavond hier ten huize Polo in te zetten doe ik een beroep op Dire Straits en dan nog wel op de ongelooflijke, onvergelijkbare, onverslijtbare en dus absolute "Best Off...".
Da's pas genieten!

Ondertussen staan we op de uitkijk en blikken samen met een curieus duo vooruit naar een hopelijk gelukkig en kommerloos 2011, waarvoor mijn Beste wensen !!!

Marco Polo

Een boom voor Jan...

We naderen met onvoorstelbaar rasse schreden het einde van het jaar en tegelijkertijd kom ik bij de laatste eenheden van mijn fotoselectie terecht. Het is er mij wel degelijk om te doen om bij elke prent een boompje op te zetten over het hoe en waarom en wat er mij uiteindelijk toe gedreven heeft om de sluiterknop in te drukken. Nog onthullender kan het worden als ik daarenboven weet te formuleren welke drijfveer achter de finale selectie van de betreffende prent schuil gaat.
Paasvakantie 2010. Anzère, Zwitserland.
Vermits heer Polo niet meer beschikt over de nodige souplesse in knieën en heupen en bovendien liever blijft opstaan dan al lerende te vallen en daarna weer recht te krabbelen, heeft hij de skibotten en -latten sinds een vijftal jaren over de haag geworpen.
Om het oude lichaam toch enigzins in form te houden en de buikvetophopingen ten gevolge van uitbundige eet- en drankrituelen onder vrienden te voorkomen of alleszins te vertragen, probeer ik dagelijks een flinke wandeling in te plannen. Het plannen is, wegens ingebeelde drukte en nog zoveel willen doen, meestal moeilijker dan de eigenlijke uitvoering want eens de deur uit wandel ik best graag. Zeker in de bergen...
2
Langs de kant van de weg kwam ik deze joekel tegen. Hij lag samen met vele lotgenoten gestapeld en te wachten om afgevoerd te worden. Toen was het gewoon éen van de vele foto's, en zelfs thuis bij het selecteren en organiseren van de massa vakantiekiekjes op de computer zou hij op het eerste zicht de externe harddisk niet gehaald hebben. Bij een tweede kuisbeurt zag ik hem weer, en net voor ik wilde doorklikken naar de "prullenbak" zoomde ik toch even in. Mijn oog viel op de jaarringen: vreemde vorm door de klaverbladachtige contouren van de stamdoorsnede, wisselende diktes en dat periodisch aan verschillende kanten, maar vooral veel... Veel jaarringen. Nog meer inzoomen, en ik begon te tellen: 1,2,3,... 35, 36... 68,69,... 99, 100, 101,... 111 !!
Respect! Deze kanjer stamt uit 1899 en is een jaar ouder dan Jan Goossenaerts, Essenaar en oudst geregistreerde mannelijke inwoner van Europa. Wetende dat Jan zijn hoge leeftijd bereikte met het eten van veel poepgelei en dat de Zwitserse woudreus het zonder moest stellen, buig ik diep voor beiden en bied hen mijn blijken van respect aan. Komaan Jan, nog eentje en ge hebt hem!
111 jaarringen...

Marco Polo

Snowmanblues and reincarnation...

Deze week worden we voorzien van allerlei lijstjes en records die betrekking hebben op het bijna afgelopen jaar. Een van die beste prestaties ooit is het aantal sneeuwdagen dat binnen één kalenderjaar, in dit geval 2010, geteld wordt. We hebben er nu al 53 op de meter staan en het jaar is nog niet helemaal voorbij. De kans dat er nog sneeuw valt de eerstkomende dagen blijkt gering, maar in Belgarije weet je nooit! Het vorige record dateerde van 1906, en dat is alweer meer dan twee wereldoorlogen geleden. Weinig topprestaties die zolang standhouden bovenaan de tabel !
3
Wat de foto's betreft kon de inleiding van dit stukje niet beter getimed zijn. Net nu ben ik bij de Hobokense voorjaarssneeuwman aanbeland. Het lijkt heel lang geleden, maar ook in januari, februari en zelfs even in maart van dit jaar viel en lag er sneeuw. Anders waren we natuurlijk nooit aan die 53 dagen geraakt.
Met medewerking van mijn kleinkinderen kwam in die periode deze sneeuwman tot stand. Een prachtexemplaar dat het toen nog een week uithield en getooid met een strooien hoed uitkeek naar de lente. De gelaatsuitdrukking is er een van vertrouwen en geloof in de toekomst, want heel in de verte ziet deze kerel zichzelf al herrijzen uit de nieuwe verse sneeuw in december.
Voor sneeuwmannen geldt alvast het geloof in de reïncarnatie.
Tenminste, als wij ze daarbij een handje willen helpen...

Marco Polo

Onnozel manneke...

Als ik mij niet vergis is deze dag ook in de vorige jaargangen van Marco Polo's mededelingen aan bod gekomen. De herdenking van de onnozele kinderen achtervolgt mij al een leven lang. En hoewel de woordverklaring voor "onnozele" in deze context absoluut niet negatief is roept de term bij mij nog altijd eerst de connotatie op met dwaas, belachelijk, dom, idioot of onbeduidend. Zij die ooit geboren zijn op 28 december en dus hun levenlang verjaren op deze dag dragen voor altijd de Antwerpse eretitel van "Onnozel Manneke". Allez vooruit Bossie, daarmee weet ge het nu ook!!!
Terug tot de orde van de dag:
4
Dees "onnozel manneke" heeft lang onze aandacht vastgehouden tijdens het afgelopen jaar. Bij de uitkom van de lente verscheen hij een eerste keer in de tuin met zijn tot een zwart gilleeke gereduceerd verenkleed. Hij zag er niet uit, zat constant te rillen en kon zich slechts met heel veel moeite verplaatsen.
Een vogel voor de kat !
Niets was echter minder waar, want enkele weken later strompelde onze gevogelde Camille Huysmans nog steeds door de tuin. Straffer zelfs: toen we na de zomervakantie terug thuis kwamen was hij de eerste om in de buurt van de hangmat naar Franse broodrestjes te komen zoeken. Van onnozel manneke promoveerde hij aldus tot gewaardeerd surviver en verdient daarom zeker een plaats in de foto TOP 12 - 2010.
Waar hij nu uithangt weet ik niet, maar een sjalleke zal hem alleszins deugd doen in deze winter der winters...

Marco Polo

Walk the line...

Zij die deze uitgave al eerder bekeken, hebben samen met mij vastgesteld dat een en ander niet helemaal klopte. In de drukte van de laatste schooldagen en het daarop direct aansluitende kerstweekend was de afwerking van deze blogeditie in de mouw blijven zitten. Met enige vertraging doe ik wat er van mij verwacht mag worden en geef ik dus wat verhelderende, edoch even zo goed geheel straffeloos te verwaarlozen commentaar bij de volgende foto's van de TOP 12 - 2010.
6
La Pola tijdens een met strandzand gestraalde wandeling. Zij en Witse namen de leiding en zetten de lijnen uit. Wij volgden. In de verte ligt Wenduine, maar zover zijn we die keer niet geraakt...
5
Tijdens de Oesjmachara-feesten zit Wout te mijmeren bij de vuurkorf. De mid-week met bomma en bompa aan zee is maar net achter de rug, en mogelijks droomt hij hier al van een volgende uitgave. Als kinderogen kunnen dwingen, dan hebben deze alvast het vuur hoog doen opflakkeren...

Marco Polo

Groe(n)ten uit Bethlehem...

Aan de vooravond van het christelijke kerstfeest bevind ik mij op vreemde bodem en dus groet ik U gemakkelijkheidshalve vanuit Bethlehem. De geselecteerde beelden hebben echter niets te maken met enig stal-, ster- of herdersgebeuren, laat staan met de geboorte van een Heiland. In deze koude decemberdagen bied ik U hartverwarmende zomerprenten...
8
Op wandel in het Spaanse binnenland trof mij ergens in juli deze aanblik over een stoffig wandelpad, waarbij ik meteen het antwoord wist op de ongestelde vraag: "Zelfs de dennenappel valt niet ver van de boom!"
7
Terug van de vakantietrip, een boek bij de hand, een zweem van lavendel in de neus en een frisse rosé binnen bereik: puur leesgenot in mijn eigen zomerse tuin....
En nu voor U allen een zalig kerstfeest!

Marco Polo

Tusse de vaawe, de soep en de petatte...

Veel leuteren, miereneuken, emmeren en tenslotte dan maar dweilen met de kraan open: dat is in het kort de omschrijving van een lange decemberdag vol klassenraden. We doen het voor de goede zaak van de leerlingen, en vooral uit solidariteit met de collega's. Iedereen door hetzelfde bad: commentaartjes intikken, rapportformuleringen afwegen, onvoldoendes op een rij zetten en vechten tegen de bierkaai. Natuurlijk is er van bier geen sprake, zelfs geen glaasje wijn komt er aan te pas. Dat zou de hele cinema iets draaglijker maken en de inspiratie opvoeren teneinde de beoordelingsterminologie uit te breiden en misschien wat hedendaagser te laten klinken. Een mooi resultaat, flink gewerkt, doe zo verder, schitterend, goede punten, fantastische punten, knappe prestatie, zwak resultaat, matig resultaat, herpak je, ondermaats resultaat, loon naar werken...
Maar wat is het resultaat?? In juni komen meestal dezelfde problemen weer boven water, en eind augustus doen we alles nog eens dunnetjes over na de herexamens. Na al die keren heb ik het wel gehad en vraag ik mij meer en meer af tot wat dit allemaal moet leiden. Ik word een ouwe knorpot...
Gelukkig kreeg ik tegen het eind van de kalvarietocht een sms van mijn zoon: "Ga je vanavond mee naar de film?"
Perfect: saved by maai zeuneke!! Voorstel: Frits & Freddy.

Ik keek er naar uit. Zaal 16 - Rij 7 - Stoelen 20 & 21.
Niet echt een superfilm, maar voor wie eens ontspannen achterover wil hangen en anderhalf uur behoorlijk geacteerd kolderiek amusement kan verteren mag het een aanrader heten. Tenminste als de taal van de Wannes en Axl Peleman U niet vreemd zijn: "Veur tusse de soep en de petatte... ?!"

Marco Polo

My kingdom for a horse...

Na Annelies Rutten en Bent Van Looy neemt nu ook Freek Braeckman plaats in de afgaanderij van de Allerslimste Mens ter Wereld. Geen commentaar echter, het moet hier vooruit gaan, we hebben geen tijd te verliezen en het komende weekend is weeral aan feesten en genieten gewijd. Dus...
10
Voor deze prent ben ik in Brussel blijven hangen. Aan het Koningsplein stond deze ju-kees mij op te wachten. Ju-kees was de roepnaam van mijn eerste houten paard, de speelkameraad waar ik als kleine ukkepuk bij ging uithuilen als ik mijn zinnetje niet kreeg. In de hoek van de kamer, achter de zetel.
De blauwe ju-kees staat ook in de hoek, maar dan van het plein, en achter een hekken. Pure nostalgie...
9
Tegenwoordig is het geen houten ju-kees meer, maar zijn het de Kowalski-paarden in de Polder die op mijn sympathie kunnen rekenen. Als ik voor een frisse neus of een goede uitwaai-beurt de straat oversteek, dan hoop ik steeds op een ontmoeting met de ruige grazers in het Natuurpunt-domein. Dikwijls lukt het, maar slechts zelden krijg ik de gelegenheid om zo'n goedgevulde en uitgebalanceerde foto te maken. Daarom dus op 9...

Marco Polo

Eindejaarsrituelen...

We zijn weer zover: de astrologische winter begint vandaag en luidt aldus de eindfase in van een eens te meer snel vervlogen jaar. Om mij aan de jaarlijkse rituelen te houden dien ik vandaag te starten met de publicatie van de eerste foto's uit mijn finale TOP 12 van het afgelopen jaar. Ook nu weer ging er een onvergelijkbaar strenge selectie aan vooraf, en net als bij vorige edities moesten er een hele boel mooie prenten de duimen leggen. De ingeving van het moment, de speciale herinnering, de combinatie van inhoud, vorm en kleur, de keuze van het hart en nog steeds dat verdomde buikgevoel hebben bepaald welke twaalf deze keer de ultieme Marco Polo's van 2010 in figuratieve zin zullen tooien. Ook deze keer staan de cijfers niet voor een of andere rangorde en wordt er, voorlopig althans, nog niet over podiumplaatsen gesproken.
We steken maar meteen van wal, alwaar de beste stuurlui staan...
12
Pa-Reis 2010: het waren niet meteen de PITO-lieverdjes die we dit voorjaar meegenomen hebben naar Parijs. Om hen een beetje in toom te houden werden de wandelparcoursen enigzins aangepast en uitgebreid. Op die manier kwamen we op een late namiddag terecht bij de wereldberoemde stoelen in de Jardin du Luxembourg. Nog nooit zag ik de kaki-groene zitmeubelmeute zo kris-kras én verlaten door elkaar staan. In het aanschijn van het gelijknamige Palais waar de senaat samenkomt konden zij symbool staan voor de stoelendans die op gezette tijden achter deze statige gevels plaatsvindt...
11
Brussel is de stad waar het druppelt als het in Parijs regent, en de Kunstberg is een locatie waar de klok lezen enig logisch denkvermogen kan vergen. Dat reflecterende beelden bij mijn favorieten horen zullen de meesten onder U wel weten, net als ik weet dat de capaciteit tot stapsgewijs interpreteren in ruime mate aanwezig is bij mijn hooggeëerd lezerspubliek.
Neem er de tijd voor, het is geen vijf voor twaalf...

Marco Polo

Pre-winter sermoen....

Er zit serieus wat rek op de feestperiode: we beginnen er deze keer vroeg genoeg aan en het einde is nog lang niet in zicht. Het voorbije weekend werd reeds geheel ingepalmd en bestond uit een aaneenschakeling van etentjes ter gelegenheid van heuglijke gebeurtenissen. Het begon op vrijdag met het verjaardagsdiner van buurvrouw Denise in de Minerva. Zaterdagavond stond de periodieke reünie en petit comité gepland met mijn "beste" studiegenoten uit de collegetijd 1963-1969. Deze keer waren we te gast bij Peter en Mieke in Kalmthout, zeg onder deze omstandigheden gerust het hoge noorden van onze provincie. En geloof het of niet, of beter gezegd "vroeg begonnen is half gewonnen", maar het eerste kerstfeest kreeg zondag zijn beslag met de familie De Meyer, La Pola's side... Anke recht van het vliegtuig, Bram en Shanthi na een Siberische autorit door Nederland en Bieke & Co na een slibberbaan over de Brusselse ring waren allen present om samen met tantes en nonkels, neven en nichten "de Bonnie" een om practische redenen vervroegd Zalig Kerstmis te wensen. U ziet het zelf, Polo, Pola & Co laten er geen gras over groeien! Dat zou in de huidige klimatologische situatie trouwens verwondering wekken: pakken sneeuw... en daarover gras laten groeien?! Ter gelegenheid van de diverse festiviteiten werd telkens van matig tot doorgedreven kennisgemaakt met de winterse verplaatsingscondities en hivernale verkeersomstandigheden. Het ging van ijskoud (en dan zijn de ruiten van een auto zonder chauffage zelfs aan de binnenkant stervormig bevroren) en glad, over spekglad en moeilijk berijdbaar wegens overvloedige sneeuwval, tot en met een heuse blizzard tijdens de nachtelijke terugrit uit het hoge noorden die ons deel werd tijdens de passage over de Antwerpse ring. Met de gladde ochtendrit van vandaag naar ons Stabroeks instituut heb ik het wat autorijden in de sneeuw betreft nu wel eventjes gehad. Morgen is er een rustdag voorzien, en daar ga ik uitgebreid gebruik van maken om de batterijen weer op te laden. U hebt het al 'tig keer gehoord: we hebben er nu een record aantal sneeuwdagen opzitten dit najaar, maar... de winter moet morgen nog beginnen!! We raken er stilaan aan gewend en zijn dus voorbereid op het vierde seizoen. Laat komen die kerstvakantie en de familiale verzameling rond de boom en de lichtjes. De examens kunnen mij niet meer weerhouden, want sinds vanmiddag achter de rug, de meeste cadeau's zijn gekocht en de pakjes... gepakt! Nog even vergaderen, of toch nog een keer en daarna nog eens om ons bezig te houden. Maar dan is er vakantie!
Tot onze grote spijt hebben wij Pjottr-PeterPignans gisteren in de steek moeten laten. Hoewel het om een grootse verjaardags-herdenking ging, noem het een septantenaire..., moesten wij verstek laten wegens die eerder geplande familiebijeenkomst die, op onze vraag nota-bene, geheel vooraan in de feestperiode werd geroosterd. We wensen hem via dit kanaal nogmaals een heel gelukkige verjaardag en nog vele vier-seizoenen-cycli in goede gezondheid en vreugdevol vertier.

Ik sluit mijn pre-winter sermoen af met een verwijzing naar een Facebook-notitie van F.K., een collega tuinbouw in hogergenoemde onderneming met educatieve doelstellingen, algemeen gekend als "het PITO". Op zijn examenvraag "Wat kweekt men in mergelgrotten?" kreeg hij als antwoord: championen, champions, shapenons, shampionnen, championnen, champignonmest, champignons, champignonnen, chapignons, schampions, champignomen, schampions, padestoelen, champignons, champignonennes, champignonnen, championnen, paddestoelen, champignongs, chamions, champions en sjampichnons.
Voor wie mocht beginnen twijfelen en tussen het bos de bomen niet meer ziet: de juiste schrijfwijze van de algemeen aanvaarde benaming voor een Agaricus bisporus/bitorquis is te vinden op het digitaal woordenboek voor de Nederlandse taal.
Of zouden het misschien schaampionnen kunnen zijn?
Of strooizout op de staart van een trekvogel...
nog zo'n seizoensgebonden onderwerp!

Marco Polo

Negen bedenkingen bij een vrij weekend...

Sinds eind vorige week draaien we op PITO onder het examenregime: des voormiddags worden de proefwerken afgelegd of afgenomen, al naargelang aan welke kant van het onderwijsgebeuren men zich bevindt, en na de noen wordt er gestudeerd of verbeterd, ook al naar diezelfde voorwaardelijke omstandigheid in te vullen. Sinds jaar en dag maak ik, als lid van het L.O.-corps, een uitzondering op die tweede regel. In 1977 wees voormalig directeur Vrebosch, ver vooruitlopend op de huidige en zo goed als eeuwigdurende onderwijshervormingen, mij erop dat ik maar beter geen examens uitschreef voor "turnen". Wellicht begreep de goede man niets van de Bottuliaanse afkortingen die ik in de uitgeschreven tekst van de examenoefeningen had gebruikt, en dus leek het hem handiger mij maar meteen te ontheffen van deze taak. Hij gelukkig, ik ook.
Ik ben er hem nog steeds dankbaar voor. Eind der gedenkwaardige jaren '70 ging ik dus quasi avant-gardistisch voor de permanente evaluatie. Dankzij de ingreep van Armand, die ik nog steeds met "directeur" pleeg aan te spreken, heb ik nu dus tijd om mijn blogachterstand in te halen. Merci, directeur Vrebosch!

Desbetreffend ben ik U enkele nabeschouwingen verschuldigd die handelen over en een beeld geven van het voorbije weekend.
Om het geheel overzichtelijk te houden heb ik besloten mijn mijmeringen te nummeren, edoch de chronologie der feiten schrijversvrijelijk en gemakkelijkheidshalve aan mijn laarzen te lappen.

1. Zalig de vrouwen die er tesamen op uit trekken en hun wederhelften aldus het genot van een vrij weekend aanbieden. Hen behoort het rijk der hemelen, waar doorheen zij Ryanairsgewijs en vrolijk vliegend steeds nieuwe bestemmingen blijven opzoeken.

2. Zalig de mannen die het ondertussen begrepen hebben en er na al die jaren eindelijk ook eens een gezamelijke driedaagse van maken. Ook zij zijn welkom in de hemel, maar moeten op weg naar Sinte Pieter de linker roltrap gebruiken...

3. Zalig zij die er geen gras over laten groeien: hoewel een sneeuwstorm met hevige rukwinden ervoor zorgt dat de dames niet in Riga (Letland), maar in Kaunas (Litouwen) landen zijn ze niet te stoppen, stappen op de bus en zijn een kleine vijf uur later toch waar ze moeten zijn. Waar een wil is, is een weg... maar ook een omweg, en die leidt dus ook naar Riga.

4. Zalig zij die het onderste uit de kan halen: hoewel onze maat Eli nog een vrijdagavondtraining had af te werken kon dit Nolle noch mijzelf ervan weerhouden om dan reeds één bloemetje buiten te zetten, zij het heel bescheiden met een wandeling(ske) over de Gentse kerstmarkt en een culinaire genoegdoening in de Coeur d'Artichaut.

5. Zalig de rustige zielen: de mannen beleven een uitermate kalme zaterdag. Eens de derde musketier gearriveerd is vallen we aan op een uitgebreide brunch en besluiten daarna de dag sereen zijn gang te laten gaan. Half slapend ondergaan we een cult-filmke en daaropvolgend de in deze periode van het jaar onvermijdelijk geteleviseerde cyclo-cross.

6. Lui zweet is rap gereed, maar ook dat is zaaaalig...
In de sauna smeden we snode plannen.

7. Zalig zij die nog niet te oud zijn om te leren: op zondag bezoeken we het STA°M en zijn dik drie uren in de ban van Gent en zijn geschiedenis. Prachtig concept, schitterend museum.
Om het met Tantan te zeggen: "Een aanrader!"

8. Zalig zij die toch op tijd terug zijn van hun weekend-weg, en aanschuiven aan de dis. Even zalig de drie heren van de schepping (zo voelden wij ons weer héél even) want zij hebben de hongerigen gevoed en de dorstigen gelaafd. Een stukje bergrede tussendoor is nooit weg: Mattheüs of Lucas, maar geen Marcus...

9. Winnen is voor Vlamvo belangrijker dan deelnemen, maar nu ze toch in Wetteren waren konden ze evengoed een matchke spelen. Eli coachte, Nolle en ikzelf volgden aandachtig in de tribune.
Hier vond ik de aanleiding én inspiratie voor deze
"negen" bedenkingen...


Marco Polo

Slimme mensen en cholesterol...

Deze week is Erik Van Looy begonnen aan een nieuwe serie van
De Slimste Mens, in dit geval De Allerslimste Mens. Bedoeling is om net als de voorbije acht jaren een geestige en intrigerende quiz aan te bieden, en dit vier keer per week. De formule is gekend en heeft haar waarde al meermaals bewezen: genietbaar en geliefd bij het zeer brede publiek en dus een topper in de kijkcijfers. Bepalende factor voor het succes is de naturel waarmee presentator Van Looy de heleboel aan elkaar praat. Stukken beter dan De Pappenheimers, waar ik met de beste wil van de wereld niet voor in de zetel kan gaan zitten. De Slimste daarentegen...
Het is weer zover: ik verlaat mijn werktafel en ga me voor het tv-scherm installeren. De rest hoort U later wel!

Voor zij die de aflevering van vandaag niet gezien hebben en toch op de hoogte willen zijn: Annelies Rutten ligt eruit na een dwaas einde. Frank "De Mens" Vander Linden begaat eigenlijk een tactische fout door zich te laten zakken, maar Annelies zelf stopt dan weer te vlug in haar nabeurt. Geveld door de stress?
Na een gemakkelijke vraag over Dior is het snel gebeurd...
En zo zijn mijn "donkere" avonden weer voor een tijdje structureel en aangenaam ingevuld. Het moet niet altijd voetbal zijn, zeker?

Mijn ochtenden start ik al even planmatig: na een fruitontbijt ga ik bijna dagelijks de homeo op om een aflevering van I Claudius , de Britse serie over keizer Claudius, bijeen te trappen.
Ik heb vandaag de negende episode gezien: "Zeus, by Jove!"
Ook nog altijd best te pruimen, en een topprestatie van Derek Jacobi in de hoofdrol.

Deze extra portie beweging moet mij helpen om de cholesterol weer onder controle te krijgen. Bij de laatste bloedtest bleek die terug de verkeerde kant uit te gaan, in tegenstelling tot de PSA. Hiervoor scoorde ik 0.05, en daarmee is de begeleidende uroloog best tevreden. Volgende meting over een jaar: december 2011. Dan ga ik voor een 0.00000000000005 zoals Contador...

Marco Polo

John Lennon Day...

Geheel op de valreep en net voor het verstrijken van de dertigste verjaardag van zijn overlijden kan ik deze heldenvererende bijdrage nog leveren met een korte herinnering aan John Lennon, de meest eigenzinnige Beatle van de vier.

Wie vandaag ook maar heel even naar de radio heeft geluisterd moet wel een of andere song van Lennon gehoord hebben. Daar ga ik het dus niet over hebben, en nog minder over de vele anecdoten en wetenswaardigheden die door de meest uiteenlopende specialisten, fans of adepten voor de microfoons werden gedebiteerd. Dat weten we ondertussen wel, en anders zijn daar nog de websites van de verschillende zenders waar U alles nog eens opnieuw kan beluisteren. Wat ik zelf aan elkaar heb geknoopt, en waar "den John" waarschijnlijk niet zo blij mee zal zijn, is de toevallige samenloop op dezelfde dag van zowel het overlijden van de heer Lennon, echtgenoot van Yoko Ono, als de door de katholieke kerk herdachte Onbevlekte Ontvangenis van Maria, de moeder Gods. Hij zal er toen wel niet bij stilgestaan hebben. Mocht dit wel het geval geweest zijn, dan heeft hij er hierboven zeker een lied over gemaakt en draaien ze dat daar al 30 jaar wegens constant in de Top 40.
Wie nog uit is op de aanschaf van wat ontbrekend muziek- of filmmateriaal van deze grootheid uit de pophistorie kan ik een Britse online-shop (met een goede reputatie) aanraden waar alles een pak goedkoper is dan hier te lande. Ik heb er deze week de Red & Blue Remastered van The Beatles besteld.
En aan het aanbod te zien zal ik er nog wel eens terecht komen, o.a. voor wat extra John Lennon-materiaal...

Marco Polo

't Leste Veusseltje...

Dat er sinds de vorige bijdrage ten huize Polo zowel warm als koud geblazen is, zal U wellicht niet verbazen. We zijn uiteraard niet de enigen die met de huidige klimatologische bokkesprongen worden geconfronteerd, maar deze keer doet onze op revalidatieritme draaiende centrale verwarming er nog een schepje bovenop.
Uw verslaggever heeft zich nog een paar keer aan het sleutelen gezet teneinde de doorstroming van het hete water in het hele systeem te optimaliseren en aldus de gevoelstemperatuur in de verschillende ruimtes op een aangepast en deugddoend niveau te brengen en te houden. Zoiets lukt een beginneling natuurlijk niet van de eerste keer, en dus was het bij aanvang van deze interventieperiode telkens afwachten wat het resultaat zou zijn van één of meerdere draaien naar links of rechts aan de uitstroomkraan van deze of gene radiator.
Het bleef bij verdienstelijke pogingen, maar deze konden zeker niet tot algehele tevredenheid leiden bij La Pola. Uiteindelijk werd er dan maar teruggegrepen naar een constructie die wij vroeger wel eens, zij het in een licht aangepaste versie, plachten op te zetten om de opstijdende warme lucht iets langer in de lager gelegen compartimenten te houden.

Waar vroeger een gordijn de toegang tot de eetruimte afsloot en een houten paneel voor de doorkijk werd gehangen, hebben we dit laatste vervangen door een sobere Marrokaanse plaid. Gelukkig moest ik niet alleen opdraaien voor de te leveren inspanning, maar kreeg ik assistentie van een bevallige jonge dame. Om te bewijzen dat "nu" de omgevingstemperatuur ter plekke meer dan aangenaam mag genoemd worden was zij bereid om na het volbrengen van de werkzaamheden nog "nue" te poseren.
Na haar vertrek heb ik mij ter kalmering en versterking een Veusseltje ingeschonken. Een deugddoende drank, mij aangeleverd door noenkel Michel uit Rijkevorsel. Tot mijn niet geringe ontsteltenis bleek het om de finale hoeveelheid in de fles te gaan: 't leste Veusseltje! Bij deze vraag ik de noenkel of hij bij een volgende gelegenheid voor een nieuwe voorraad kan zorgen?

Ondertussen begrijpt U wellicht waarom ik "nu" nog een bijkomende opening in een andere binnenmuur aan het kappen ben. Maandag koop ik nog zo'n plaid, en daarna komt zij nog eens helpen. Het fototoestel ligt klaar...

Marco Polo

56.789...

Gelukkig zijn zij die de 56.789 hebben rondgemaakt, vlot en zonder haperen tot dat meesterlijke aantal kunnen tellen en er zelf nog deel van uitmaken ook. Wie aan al deze voorwaarden voldoet mag zichzelf beschouwen als een hooggewaardeerd en alom geëerd en geprezen lezer of lezeres van deze blog. Gisteren ging de teller, die U na een eind neerwaarts scrollen in de rechter kolom onder de korte seintjes en de volgers aantreft, over dit numeriek en in serie geschakeld vijfcijfer getal. Voor mij een reden om er een aangepast Duveltje op te drinken. Proost!!

Maar ook niet meer dan dat, want tussen alle auto- en chauffagebeslommeringen door bleef er niet zo veel tijd meer over om te feesten. De Corsa mag het, tegen beter weten in, dan toch nog eens proberen met een inderhaast geïmplanteerde nieuwe starter. Als nu de radiator nog even mee wil in deze arctische omstandigheden dan overleeft die kleine grijze de winter wel, en wie weet wat nog meer...
Daarnaast heb ik mij ook weten op te werken tot assistent-reparateur van centrale verwarmingsonderdelen. De al dan niet over het paard getilde beroepskracht heeft geheel volgens afspraak zijn best gedaan, de nodige truken uit de kast gehaald en uit de mouw geschud, maar bleek toch niet bij machte om alles helemaal volgens het boekje te laten werken. Hier te warm, daar te koud, deze te ver open en die andere dan weer niet ver genoeg... Blijkt dat ik, met zijn goedkeuring, nu tussentijds zelf aan de slag kan om de verschillende radiatoren af te stellen en het doorstroomdebiet aan de huidige omstandigheden aan te passen. Zonder diploma, en dus ook wel zonder factuur veronderstel ik. Volgende week breng ik verslag uit en bekijken we of ik zijn zaak ga overpakken. Ik houd U, als naar gewoonte, op de hoogte.

Sta mij toe op het einde van deze editie mijn vreugde te uiten over het feit dat "we" het dan toch niet gehaald hebben. Heel het megalomane voetbalwereldje hier te lande treurt blijkbaar omdat "we" het WK 2018 niet mogen inrichten. Ik niet!

Laat die Russen maar wat dure, grote en later dus hoogstens halfvolle stadions bouwen. De extra kosten voor veiligheid, politie en uiteraard de belastingsvoordelen die aan de FIFA moeten geofferd worden, mogen voor mijn part ook uit de Russische olieroebelvoorraad komen. Gelukkig hebben de corrupte leden van het Uitvoerend Comité in een geheime stemming ervoor gezorgd dat Belgikistan tegen zichzelf werd beschermd. Courtois, D'Hooghe, Leterme en al die andere mediageile potverteerders zouden wat graag de hoofdvogel hebben afgeschoten, en dat terwijl iedereen op deze aardkloot toch al jaren op voorhand wist dat dit een utopie was. Grootheidswaanzin...
Ik kan niet zeggen dat de wijsheid het heeft gehaald. Natuurlijk, en gelukkig maar, zijn de omkoopbare leden (zijn er dan ook nog andere..?) van dat comité nog altijd even corrupt als bij vorige gelegenheden, en dus hebben zij ervoor gezorgd dat wij de onvermijdelijke val toch konden ontlopen. Waarvoor dank.
Tegen 2018 koop ik mij een nieuw tv-toestel en kijk ik thuis naar het WK in Rusland. In 2022 wil ik echter wel ter plekke gaan kijken, in zo'n stadion met airco in de woestijnen van Qatar: 56.789 olie-$$ voor een zitje bij de finale ?!
En daarna in 2026 naar Amsterdam: als Nederland solo gaat maken ze sowieso meer kans om het te halen en tegen dan spoor ik rustig over en weer naar enkele wedstrijden. Misschien wel een Holland-België in de halve finales? In 2026....??!

Marco Polo