Weer of geen weer...

Tijdens het voorbije weekend, hetwelk in mijn huidige situatie zo'n 4 à 5 dagen duurt, had ik "la Pola" zover gekregen om samen met mij enkele fietstochtjes te maken in de buurt.
Prachtig nazomerweer, een paar leuke dingen gaan bekijken,
geen te lange afstanden maar wel via de iets rustiger wegen in onze omgeving. Geslaagd initiatief noemen ze zoiets dan!
Voor mij waren het de klassieke twee vliegen in één klap: rustig de beentjes strekken om het vrouwtje een plezier te doen en mijzelf evenzogoed en tegelijkertijd in stilte voorbereiden op het geplande plichtsmatige gebruik van mijn nieuw vehikel om af en toe de weg naar en van ons geliefd instituut al fietsend af te leggen.

Na het weekend bleek evenwel dat we wat "mooi weer" betreft het beste gehad hadden/ hadden gehad voor september.
Een temperatuurduik die momenteel enkel door de aandelen van Fortis en Dexia kan geëvenaard worden, winden die van alle kanten kwamen maar zelden uit het goede gat en wolken die de regen uiteindelijk niet meer konden ophouden: zever, smos-, druil- of kletsende regen, buien, vlagen en noem maar op.
Vandaag is het herfstoffensief ingezet en net vandaag kwam het voor mij best uit om een eerste keer met mijn trapvélo naar onze onderwijsinrichting en terug te rijden. Op schoolse wijze uitgedrukt vallen mijn lesuren van dinsdag op 3+4 en 5+6, wat wil zeggen dat ik tegen de klok van 10 op het PITO verwacht word en rond 15 uur weer aan de terugrit kan beginnen.
Vanmorgen had ik een ruime marge genomen, en was al om 8 uur in de Graspolderlaan vertrokken: meer dan tijd genoeg om de bijna 25 km naar Stabroek te overbruggen.
Laten het nu net die bruggen geweest zijn of de afwezigheid daarvan of mijn twijfel aan het berijdbaar en bereikbaar zijn dezer, maar ik heb er vanmorgen een potje van gemaakt: verkeerde weg gekozen, juiste weg teruggevonden, alternatieve route via een twijfelachtig gemarkeerd fietspad verkozen, vastgereden in een ochtendmarkt, niet voorziene omleidingen door wegwerkzaamheden ... alles heb ik gehad.
Maar ook rugwind, en dat element zorgde ervoor dat ik de moed niet verloor en bij aankomst nog alle tijd had om een verkwikkende douche te nemen alvorens mij aan het sportieve onderricht van de mij toevertrouwde jongeren te begeven.
Oh ja, en de buien was ik ook voorgebleven: wat dat betreft mocht ik dus niet klagen.

Voor de terugrit had ik mijn licht opgestoken bij enkele collega's die wat fietsen betreft over een veel grotere routine en ervaring beschikken dan ikzelf. Dankzij hun goede raad heb ik wel de juiste koers gevolgd bij mijn terugkeer naar de haardstede, maar waar zij niet voor konden zorgen was de windrichting: in tegenstelling tot vanmorgen edoch geheel volgens de verwachtingen was deze nu compleet défavorabel en zat hij dus tegen. Ook de regen viel vrij fors uit het wolkendek en zorgde bij momenten voor kletsnatte omstandigheden. Enfin, wat voor enkele onder jullie jarenlang dagdagelijkse kost is geweest of nog steeds is deed zich aan mij vandaag voor als een waarachtige ontdekking en uitdaging voor mijn eigenste lijfelijke body.

Na een Map24-controle op de pc bleek dat ik vanmorgen een kleine 28 km had gereden en dat er deze namiddag een goede 24 op de teller zouden hebben gestaan indien zulk toestel zich op mijn fiets zou hebben bevonden, wat weliswaar het geval niet is. Vanmorgen reed ik er ruim anderhalf uur over en vanmiddag, tegen de wind en de regenvlagen in, was dat slechts een uur en tien minuten. Al deze gegevens leren mij dat het redelijk goed gaat met mijn post-prostataire conditie, maar dat er evengoed nog marge is voor verbetering. Morgen doe ik het buiten wat rustiger, teneinde geheel fit en paraat te zijn voor de sportdag van donderdag, maar indoor wil ik de homeo-draad van trappend kijken weer oppikken.
Wat te denken van 45 minuten ROME ...???

Marco Polo

Geloof het of niet....

Geloof het of niet maar sinds de vorige bijdrage heb ik nog geen minuut tijd gehad om mij aan het bloggen te wijden. Het mooie weer zorgde ervoor dat wij hier eerder aan zonnen, fietsen en BBQ-en dachten dan aan tokkelen op een klavier. Toch heb ik af en toe een oog op de computer geworpen, en dat resulteerde in leuke en minder leuke vaststellingen. Vooreerst de leuke: de kleine bezoeker hierboven is de gekke variant en verjongde uitgave van schrijver dezes volgens een digitale trukendoos dewelke mij per e-mail werd toegezonden door mijn zoon.
Er is in deze een ruim aanbod om (bij voorkeur) van uzelf al dan niet flaterende varianten te aanschouwen en aan de wereld kenbaar te maken. Voor eigen gebruik kan ik ook het manipuleren van drukmalen uwer dierbaren aanbevelen, maar breng hen voor alle veiligheid op de hoogte van uw scabreuze activiteiten teneinde de familievrede tenminste te handhaven tot de eerstvolgende successie-perikelen.

Dit brengt mij bij een minder leuke: nauwelijks te geloven ....

Wat eens stralende uithangborden waren in het Belgisch bankaire landschap zijn nu verdachte symbolen van "noodlijdende" ondernemingen, die met onze centen verkeerde spelletjes spelen. Op de rand van de afgrond, of al halverwege de dieperik in?
Nu de ene zijn steun binnen heeft, wil de andere natuurlijk ook uit dezelfde subsidiaire ruif eten. Schande!!
Hopelijk scheuren wij er niet meer dan één broek aan!

Toch sluit ik af met een positieve noot: tijdens mijn Middelheim-namiddag hoorde ik een uiteenzetting door een medewerker-bruggenbouwer van de museumwereld naar de samenleving. Samen met jongeren van een naburige school, wijkbewoners en kunstminnende zielen uit de verre omgeving bouwden de Nederlandse kunstenaars Andreas Hetfeld en Suus Baltussen een prachtig NEST op het Kiel. Een mooi initiatief dat het woon- en leefbare wil benadrukken binnen deze "blokken-wijk" en de klemtoon legt op menselijke verhoudingen en contacten ...
Ongelooflijk: er blijft hoop, zelfs op sociaal betere tijden !!

Marco Polo

Die van '58 worden 50 en die van '50 ... 58 !!

Het hele jaar door wordt er gevierd en herdacht dat Expo'58
50 jaar geleden is. Een vice versa omkeerbaar recto verso laat mij toe een woordspeling te becijferen met deze getallen, dewelke U in gecomprimeerde versie wordt aangeboden in de titel van deze bijdrage. Alles en iedereen wat in '50 een aanvang nam of ter wereld kwam en dientengevolge het levenslicht zag viert dit jaar zijn 58ste verjaardag. Eéntje moet hierop nog enige tijd wachten, maar voor het Antwerpse Middelheimmuseum is het al zover. Geopend in 1950 draait dit openluchtmuseum van de moderne en hedendaagse kunst al 58 jaar mee.
Uw dienaar nam er vandaag deel aan een info-namiddag voor leerkrachten en kon op die manier nog het een en ander opsteken over dit prachtige parkmuseum.
Mijn eerste kennismaking stamt uit de tijd ... dat mijn kinderen naar de lagere school gingen "op" Don Bosco. Nadat ik Bieke, Bram en Anke aan de schoolpoort had afgezet reed ik af en toe door naar Wilrijk om in het Nachtegalenpark, Park Den Brandt en het Middelheimpark mijn looptraining af te malen en zodoende toen reeds het nuttige aan het aangename en het fysieke aan het culturele te paren. Later gingen we regelmatig met vrienden en kennissen een wandeling maken tussen "de beelden van 't Middelheim" om daarna op 't terras in 't Nachtegalenpark een Duveltje te nuttigen. Vandaag verliep het bezoek onder leiding van een welbespraakte en onderlegde gids en had ik ruim de tijd om mijn foto-collectie uit te breiden.

WYSIWYG is de titel van de interactieve rondleidingen voor het secundair onderwijs: What You See Is What You Get ....
the better you see the more you get!
Dat heb ik vandaag zeker gedaan, en wederom ... mijn trouwe LUMIX ter hand genomen om het geheugen te ondersteunen en een compilatie met een persoonlijke "touch" te maken.
Geheel gratis en vrij ter beschikking hadden de mannen van de groendienst de resultaten van hun snoei- en kapwerk ter fotografische observatie achtergelaten. Zoiets laat een Polo niet onberoerd, en zie wat mijn kijk op het Middelheimmuseum vandaag òòk heeft opgeleverd...


Marco Polo

Πάντα ῥεῖ...

Alles stroomt, alles beweegt, niets is wat het was en nooit blijft iets hetzelfde. Zo ook dit bloggewrocht van mij. De ene keer volg ik de actualiteit, een andere keer wil ik grasduinen in het nabije of verre verleden. Dàn gaat het over het publieke schouwtoneel en dan weer komt het privé-gebeuren aan bod. Soms gaat het over sport, kunst, cultuur en af en toe laat ik mij verleiden om een schemerig licht te laten schijnen over de politieke situatie.
Soms probeer ik alles tegelijk de revue te laten passeren, en dan is het Πάντα met een hele grote P!! Om plaats te maken voor zo'n allesomvattende onderneming moet er eerst wat puin geruimd worden, en dat doen we zo ...

Voor een degelijke defragmentatie mag ik niets over het hoofd zien, zelfs niet die onderdelen waar het hart doorgaans vol van is en "De Mondt" van overloopt: compresseren die handel, opschuiven en ruimte creëren. Da's het motto en Leitmotivbij de start van een geestverruimende blogonderneming.

Waar ik U vorige keer ingelicht heb over het feit dat mijn kunstcollectie op meer dan democratische wijze werd uitgebreid met een Standaard-werk van Jan Fabre, wil ik U vandaag middels twee zelfsamengestelde octoptieken een diepere inkijk bieden op dit unaniem hooggeprezen meesterwerk.

Fabre-langs-achter op de frontpagina, Jef Colruyt, meneer Anciaux, Jean-Luc-U-weet-wel, buigen of barsten, schoonheid zonder grenzen, van Amsterdam tot Mekka en Albrecht Dürer.
En verder viel mijn geoefend oog ook op ...

De spinnenkop, Jan Wauters & - Mulder, Belgisch surrealisme, signor Barroso, de beurs of de zee (?), gokken als kunst en vice versa en tenslotte een klok van Rome voor een Belgische koe.

Wie nog verder wil geïnformeerd worden over deze hemelse creatie moet ik nu echter doorverwijzen naar de Nieuwe Mededelingen van Marrek O'Polo, alwaar U een door heer Polo handgeschreven versie kunt vinden van de rode draad die Fabre statementsgewijs door "zijn" krant liet lopen.

Genoeg!! Over nu naar het volgende item: maandenlang zat het eraan te komen en ik erop te wachten en zaterdag was het zover. Bieke en Frank hadden weliswaar 20 september uitgekozen om te verhuizen, maar de reünie van de Promotie "Sportkot 1973" lag al eerder vast. 35 jaar is het geleden dat we het ILO van Leuven verlieten, en onze vorige bijeenkomst dateerde al van 5 jaar terug. Hoe zou het met Polly zijn en met Jan en Eli, met Betty, Viv', Bernadetje, Jos en zijn vrienden Musketiers Leo en Marc, alias Nestor? Hoe zou het met Hugo gaan en met Louis, met Jef en met Imelda, met Jos II, met Jan & Hilde, met Hervé en met onze proffen? Wat zou er geworden zijn van Rudy en Eddy, van Chris, van Cecile,van Swatje, Erik, Lies en al die anderen die ik al zolang niet meer gehoord of gezien heb??

Wel, ze stellen het WEL !!!
We hebben gewandeld en gefietst, een rondleiding gekregen met uitleg bij enkele nieuwe realisaties van ons geliefd Instituut, een receptie aangeboden door dezelfde instelling en genoten van een diner en aansluitende t-dansant in de Salons Georges.
Maar bovenal hebben we genoten van elkaars gezelschap en van de massa's oude en nieuwe verhalen en annecdotes.
De dag was veel te kort, zelfs als ik de nacht erbij reken...!!

En Marco zou Polo niet zijn als hij, teneinde zijn tanend geheugen te ondersteunen, tijdens de wandeling niet snel een foto had gemaakt van dit sprankelend sportgedicht.
De titel van deze blogepisode heb ik echter van mijn goede vriend Jan DM, topzwemmer in zijn jonge jaren, daarna gedreven(sic) water-assistent aan het ILO en nu algemeen directeur van de Gentse scholengroep Panta Rhei!
Laat "het" nu maar stromen...

Marco Polo

In de aanbieding...

Zevenveertig minuten en achtentwintig seconden heb ik gisteravond aan de Pauselijke telefoon gehangen.
Lekker bijbabbelen met Zijne Heiligheid!
Eigenlijk belde ik Zijne Onfeilbaarheid met de vraag om informatie betreffende enkele oud-klasgenoten, maar al snel ging het gesprek over ons beider hobby: het bloggen. Hoewel Aloysius Primus als mentor fungeerde bij de opstart van mijn "blogcarrière" kan ik wel stellen dat ik hem wat kwantiteit betreft al snel mijlenver achter mij heb gelaten. De kwaliteit van Zijn blogexploten echter plaatsen mijn pogingen tot "schrijfsel plegen" telkens weer in een donkere schaduw: Hij is gewoonweg een geweldig woordkunstenaar.
En ook aan de telefoon is het een genoegen het oor te luisteren te leggen en te genieten van Zijn onvergelijkbare taalvirtuositeit.
Wat Hij met woorden doet laat men bij De Standaard sinds vorig jaar één keer per twaalf maanden door een gerenomeerd kunstenaar in een totaal concept gieten. De artiest in kwestie vervult gedurende één etmaal de rol van hoofdredacteur en mag naar eigen godsvruchtige inspiratie en vermogen "zijn" krant samenstellen. Het is de mensen van De Standaard dus ten tweede male gelukt: na Luc Tuymans vorig jaar was het vandaag aan Jan Fabre om zijn masterpiece af te leveren. Voor de schamele prijs van € 1.20 haalt men aldus een origineel kunstwerk in huis...

Zij die er vandaag niet aan gedacht hebben, het gewoonweg niet wisten of te laat waren om een exemplaar te bemachtigen in de krantenwinkel, kunnen alvast even proeven van bovenstaande collage waarin aandacht besteed wordt aan de voor- en achterkant, in detail het uitgavenummer en de onveranderde kostprijs, ondanks het stijgen van de grondstofprijzen, de energieprijzen en de werkuur-vergoeding en een reclame-detail wat mij is opgevallen: één jaar later kost een gelijkwaardige laptop bij dezelfde Carrefour-winkelketen € 100 minder, in dit geval dus een prijsverlaging van 16,66%.
Als dat zo verder gaat wacht ik nog even voor mijn volgende Aldi-aankoop: binnen zes jaar smijten ze die dingen waarschijnlijk gratis naar het hoofd van tevreden klanten ...

Als U ondanks alles toch de reclameboodschappen hebt genegeerd en de aanbiedingen aan U voorbij hebt laten gaan zodat U noch vorig jaar een Tuymans, noch vandaag een Fabre op de kop wist te tikken, dan bent U een voorbeeld van wat men "achter het net vissen" pleegt te noemen. Dat deze vorm van zogezegd gemiste vrijetijdsbesteding niet steeds als onaangenaam moet beschouwd worden, maar ook zijn positieve kanten heeft ziet U hierboven. Als zij zich steeds aldaar bevindt zou ik menigmaal met opzet mijn haakje aan de achterkant van het net uitgooien...

Op deze artistieke media-dag wil ik U een eigen compilatie niet onthouden: de gymnastische kunsten worden hieronder op Riefenstahlachtige wijze aan de man gebracht, terwijl het muizenrijmpje de honger naar hogere poëtische waarden moet stillen. De lichaamskunsten, de fotografie en de literatuur op een onnavolgbare maar o zo sobere wijze met elkaar verstrengeld en gepresenteerd door "hem & haar":
Hij doet het zonder handen.
Zij klaarblijkelijk zonder tanden !!

Marco Polo

Aestas Indiana ...

We zijn deze week begonnen met de lezing van een nieuwe episode in het blogverhaal van Zijne Pauselijkheid Aloysius Primus.
Geen seconde heb ik getwijfeld aan het tijdig verschijnen en ter virtuele perse gaan van "Aestas Indiana", Zijn meest recente encycliek . Verpakt in het Hem eigen eloquente proza trekt het hele zomergebeuren in een gestaag ritme aan ons voorbij.
Alreeds vergeten momenten of in schimmige nevels verdwenen gebeurtenissen rakelt Hij kakelvers weer op, serveert ze met een onvoorstelbare flair en schwung en zorgt daardoor voor een dankbare herbronning en wederopstanding van ons stilaan wegkwijnend herinneringsvermogen.
Heb dank, Heer Aloysius, heb menigvoud dank!

Aansluitend op deze memorabele revival heb ik nota genomen van de ministeriële en dus per definitie leugenachtige uitlating van de heer Reynders, die ons kwam melden dat de Belgische banken absoluut geen gevaar lopen bij de huidige beursmalaise.
Hoe komt het toch dat ik dit niet vertrouw?
Twee dagen later komt de eerste minister, of hij die daarvoor door wil gaan maar op elk moment en alle vlakken voortdurend tekort schiet in deze poging - laat staan in het realiseren van de ware opdracht van zijn ambt, en tracht ons dezelfde geruststelling te verkopen. Resultaat: nog meer commotie en een Bel20 die stilaan de weg van de vrije val begint op te zoeken.
Ik kijk maar even niet meer naar de stand van de rekeningen ....

Gelukkig vierde men in Nederland deze week weer Prinsjesdag, zodat ook ik nog eens mijn "prinsjes" ten tonele kan voeren: lekkere frietjes bij de bomma, echt Belgisch !

Vandaag heb ik mij dan weer gekweten van een conjunctuur-ondersteunende opdracht en ervoor gezorgd dat onze economie kan blijven draaien: door de aankoop van een nieuw tweewielig en door eigen kracht aan te drijven vehikel doe ik mijn duit in het consumentaire zakje teneinde de dreigende macro-economische inertie af te wenden. Ik heb een nieuwe fiets gekocht.

Alles erop en eraan.
Alleen een drinkbushouder ontbreekt.
Die heb ik echter al snel in een alternatieve aanbieding gevonden...

Proost!!

Marco Polo

Red alert ...

Je zal het maar meemaken: gebruikmaken van de Kanaaltunnel en het openbaar internationaal vervoer om het geklooi van de vrachtwagens op onze autostrades te ontlopen en midden in de "Chunnel" .... Groot alarm: brand !!! En ongelooflijk maar waar: weer zit het probleem bij een vrachtwagen!

Gaat die camionmaffia dan nooit ten einde raken?
Voor je het weet ben je gegijzeld in het verkeer, en dat al lang niet meer alleen op de Périphérique de Paris, de buitenring om Brussel of de "1/2"Ring van Antwerpen...

Sinds mijn vorig bericht hebben we weer een jarige in ons midden gehad: Anke vierde haar 29ste in Griekenland. De pandoering die de Belgian Cats tegen het Griekse team opliep moet ze zeker niet persoonlijk nemen, het paars-blauwe rechteroog echter wel!
Nu direct met een frisse geest naar Salamanca, en op naar een goed seizoen ...!!!

Op diezelfde dag heb ik samen met m'n zoon & kleinzoons een rondje "olifanten kijken" gedaan in 't Stad. Zeg nu zelf...


Tenslotte is het de hoogste tijd dat ik Zijne Eminente Pauselijkheid Aloysius Primus even aanpor en op de hoogte breng van het feit dat wij morgen, 15 september, van Hem weer een knaller van een blogbijdrage verwachten. Hier is minstens een "red alert" van toepassing. Het is, net als ieder jaar, 3 maanden geleden dat wij ons nog konden verlustigen aan en vermijen in het lezen van zijn episcopale blog-encycliek. We zijn er zeker van dat het weer de moeite waard zal zijn en kijken er, al dan niet gebrild, naar uit!!

Marco Polo

911

Het begon toen als een doodgewone dag, maar daarna zou het nooit meer hetzelfde zijn. Hoe ging het ook alweer?
In 2001 vlogen er twee in het New Yorkse World Trade Center: netjes verdeeld in elke toren één.
Aan wat toen gebeurde en daarna kwam worden we sindsdien elk jaar herinnerd middels reportages, nieuwe films, documentaires en noem maar op. Ook wat ze eigenlijk niet zo graag horen wordt de politieke leiders rond deze tijd jaarlijks onder de neus gewreven: de felle en opgeklopte reactie die volgde, de jacht op de ongrijpbare Osama en de zogezegde massavernietigingswapens
die uiteindelijk een mooie cammouflage waren voor de strijd om olie in het Midden-Oosten.

Sinds enkele jaren maak ik van de gelegenheid gebruik om er op deze dag zelf eens goed in te vliegen. De manier waarop en de branche waarin speelt eigenlijk geen rol, als ik mij maar eens goed kan laten gaan. Om eerlijk te zijn ben ik mijn vorige acties al vergeten, maar daarom niet getreurd. Ik heb dit jaar "911" uitgekozen om onder een stralende zon kennis te maken met de
70 individuen die de Antwerp Elephant Parade 2008 vormen.
Fiets op en fiets af, foto's maken en verder peddelen in een zwoele nazomeratmosfeer. Het werden dus heliotrope opnamen en weergaven die nu aan een zware selectie worden onderworpen: laat ik kleuren of materiaal primeren of zoek ik het eerder in het verhaal of de boodschap die hen op het lijf geschreven werd?
Is het de lichtinval, de positie of de lokatie die nog een extra duit in het selectiezakje kan doen, of laat ik mij leiden door een allesomvattend en vrij opwellend "buikgevoel"?
Bij dat laatste kan ik mij wel een en ander voorstellen na mijn bezoek aan de Körperwelten gisteren in de Kelders van Cureghem.

Voor vandaag is dit mijn eerste keuze:
ik ga voor de kleur én het materiaal en misschien ook wel voor de dubbele bodem van "olifant op olifant"...

ELECTRA van Frank Van Herck staat op de Napoleonkaai,
aan de boorden van het Willemsdok.

Marco Polo

Lijven in schijven...

'k Heb vandaag een deel van m'n vrije tijd gevuld met een rit naar den abattoir van Anderlecht. Neen, niet in opdracht van Gaia maar om een bezoek te brengen aan de tentoonstelling van Körperwelten 4. U weet wel, die expositie van dr Gunther von Hagens, de meester der plastinatie.

Het was zeker de moeite: kijkt U zelf!

Het Brusselse stadsverkeer met zijn verwarrende aanwijzingen, omleidingen en lokaal ontbreken van enige richtingaanwijzer naar "De Ring" heb ik er dan maar bijgenomen...

Terwijl de Rode Duivels vandaag in Turkije een punt uit de Bengaalse brand sleepten en de Belgian Lions Oekraïne versloegen, liepen de Belgian Cats in Servië op het einde van de match tegen de reboundlamp...

Marco Polo

Rechten en plichten...

Vorige donderdag zag het er even naar uit dat de drukte voorbij was en ik mij met recht en rede zou kunnen klaarmaken om te gaan genieten van wat geordende vrije tijd waarin ik mij dan met ijvere regelmaat en groot plezier aan het bloggen kon wijden.
Voor de zoveelste keer fout!
Wie mét mij dacht dat het installatieverhaal achter de rug was had het even mis en fout gedacht als ikzelf: donderdagavond leek er geen vuiltje aan de lucht, maar vrijdagochtend was de virtuele informatica-hemel boven de Graspolderlaan nog grijzer dan het natuurlijke zwerk. Héél traag opstarten. Programma's die niet reageren, opstarten in veilige modus en systeem-herstellingen uitvoeren ... het mocht allemaal niet baten. Dan roept de plicht en bel ik de hotline van Medion: het duurt een eeuwigheid voor je binnenraakt en nog eens zo lang voor je via de call-girl bij de technische dienst belandt. Vanaf dat moment ging het razend snel: "Gooi Bullguard 7 uit je programmalijst en installeer een andere virusscanner!" Alstublieft. Dankuwel !

Eens dat opgeruimd ben ik maar doorgegaan: mijn bureau moest dringend ontdaan worden van een massa papieren, boeken, dvd's, rekeningen -al dan niet betaald-, gebruikte thee- en koffietassen, lege wijnglazen... Het was me daar een boel. En wederom roept de plicht: met de grove borstel er doorheen, en zie het resultaat...

Tussendoor moet ik mij in allerlei bochten wringen om mijn heropgepikte homeo-ritueel vast te houden: na de maandenlange onderbreking doet het niet alleen deugd om weer actief te zijn en wat aan de conditie te werken, het geeft mij ook weer de kans om in het filmarsenaal te duiken. Daar heb ik recht op, vind ik...

Mijn eerste periode ben ik doorgekomen met Monsignor Renard: een schitterende mini-serie met John Thaw in de hoofdrol. Prima verhaal, goed gebracht en perfect ingedeeld voor een heropstartend homeo-fanaat.

Voor het nageslacht en mezelf in latere en wellicht minder heldere momenten wil ik hier ook herinneren aan en melding maken van het feit dat Kim Gevaert vorige vrijdag de spikes aan de wilgen heeft gehangen: met een knappe overwinning op de 100 m tijdens de Memorial Ivo Van Damme heeft ze een punt gezet achter haar atletiekcarrière.
Ik sluit mij aan bij al die anderen: Proficiat!!! en bedankt voor alle mooie momenten, Kim. En nu maar kindjes maken, want daar was het hem toch om te doen hé!?
Da's jouw goed recht!

Nonkel Fons van zijn kant weet echter niet van ophouden: hij en Gilbert hebben Santiago de Compostella al bereikt en wederom verlaten om hun stappen te richten naar Fisterra, het einde van de Westerse wereld. Nu ja, hij laat natuurlijk het "kindjes maken" aan de jongeren en heeft zo zelf alle tijd om zijn kilometers te blijven afmalen. Proficiat Nonkel !!!

Dat er op de Gordel 20.000 deelnemers minder waren dan vorig jaar zal niet alleen aan 't weer te wijten zijn. Een terugval van 25%: als tevreden klanten terugkeren en tevreden deelnemers dat ook doen, dan moeten de organisatoren, en bij uitbreiding de Vlaamse politici die achter dit initiatief staan zich vragen gaan stellen.
Wat Leterme betreft: die z'n terugval in voorkeurstemmen zal in 2009 nog veel meer dan 25% bedragen.
Hij heeft het recht om baas te willen spelen... maar ook de plicht om het goed te doen, of dat alleszins te proberen !

Marco Polo

Oef ...

En ik die dacht dat met het begin van het nieuwe schooljaar ook rust en regelmaat in mijn dagelijks leven zouden weerkeren!!
Fout gedacht. We zijn vier dagen ver en ik ben nog geen minuut "gerust" geweest. De aanpassing op school is vrij goed verlopen en de lessen zijn in 80% van de gevallen een meevaller geweest. Enkele figuren in de laatste sessie meenden het vandaag op hun manier te kunnen doen en dachten het lesgebeuren te kunnen verknallen en de groepssfeer te verpesten.
Ook fout gedacht: It will be my way or the highway !
Volgende week sturen we dat bij en daarna moet het lukken.
Hadden we voor die klas gisterennamiddag wat extra tijd uitgetrokken bij de gegevensoverdrachten ... en was het bij mij net nog een ander "kieken" dat het vuur aan de lont stak.
Zo zie je maar: het blijft een boeiende job, want telkens sta je voor nieuwe uitdagingen en verrassingen.

De Belgian Cats zorgden gisteravond dan weer voor die andere verrassing. Na de winst tegen Servië had ik goede hoop op een prima prestatie tegen Griekenland. Het tegendeel was echter waar: op 4 minuten van het einde stond er een 22-punten achterstand op het bord en ik vreesde al voor een dertiger.De dames dreigden zowaar met de billen bloot te gaan tegen de dochters van Troje. Gelukkig (!?) herpakten zij zich nog even en werd de schade beperkt. Verlies was er wel: 66 - 77. Zaterdag rijden we dan voor de derde keer in een week de 300 km heen en weer naar Luik: uitkijken wat de return tegen Bulgarije brengt.

Tussendoor werd ik geconsulteerd vanuit Amsterdam in verband met de mogelijke opdruk voor de trainingspakken van de sportleraren op de OSB. Ik ben benieuwd wat het gaat worden en of mijn voorkeur het haalt?

De rest van de tijd is in de installatie, de re-installatie, het systeemwerkherstel (28 keer) en het aan de klap houden of terug krijgen van de nieuwe computer gekropen, en een uurtje geleden draaide hij eindelijk weer min of meer zoals het moet.
Oef... !!!

Marco Polo

Op uw plaatsen... Klaar... ?! Start !!

Zo moet het in het hoofd van ruim 1 miljoen kinderen en enkele tienduizenden leerkrachten geklonken hebben vanmorgen.
Het schooljaar 2008-2009 begint en iedereen zal het geweten hebben. De wekkerradio spuit meteen de traditionele 1 september-nieuwsitems over verminderde werkingsmiddelen, gelimiteerde schoolrekeningen, gebrek aan een of andere competentie en noem maar op. Deze keer klopt men niet op het nageltje van de slechte algemene conditie van onze jongeren, maar moet het belabberde peil van de algemene kennis het ontgelden. En kijk, onmiddellijk meent "men" de verlaging van de schoolfacturen te kunnen realiseren door het schoolzwemmen af te schaffen of te beknotten. Mooi zo. Voor Londen 2012 zal dat niet veel verschil maken, maar tegen 2020, dat andere heilige project van onze Vlaamse politieke kaste, zal er niet één landgenoot in een Olympisch zwembad duiken, laat staan een halve of een hele finale halen.
Het zal meer gaan lijken op een gezellig bokaal-onderonsje
"Van den Broucke - Anciaux", en ondertussen elkaar maar toebrubbelen dat "we goed bezig zijn"!

Maar genoeg geprutteld en gerouspeteerd:
Op uw plaatsen... Klaar...?! Start !!
En daar gaan ze ...
Marco Polo van zijn kant heeft deze keer de blitzstart gemist wegens voorlopig géén opdracht op maandag.
Ooit had ik er in de gegeven situatie misschien absoluut bij willen zijn, maar deze keer leek het meer op het gekende verhaal van de jonge stier en zijn geprepensioneerde soortgenoot.

Een jonge en een oude stier staan rustig te grazen op een groene helling. Dan horen zij een dof gerommel op de prairie aan de andere kant van de heuvel. Het wordt steeds luider.
"Ga eens kijken wat er gebeurt", zegt de oude stier.
De jonge trekt naar boven, neemt een kijkje over de rand en roept meteen dat de andere ook maar moet komen.
"Kijk daar: een kudde van wel 1000 koeien!! Kom snel, we sprinten naar beneden en we knippen er een paar!" hijgt de junior.
"Rustig maar", weerlegt de ouwe:"We slenteren naar beneden en dan knippen we ze allemaal!"
Het schooljaar is nog lang genoeg, ik kom wel aan de bak ... Hoewel: zoals steeds zal ook nu de tijd weer vliegen en in de gegeven post-prostataire omstandigheden is er van enig knippen voorlopig hoegenaamd nog geen sprake.
Hoe dan ook, ik ga er morgen aan beginnen zonder startblokken. Die heb ik bij het vertrek van m'n marathons ook nooit gebruikt...

Marco Polo