3.666,66666666666666.....

Na een magistraal nummertje 'zandcrossen met 7 voor eigen volk' dat voor de gelegenheid mocht doorgaan als wereldkampioenschap kon het niet anders of geheel in de lijn van de kleinheid der dingen moest er een belachelijk akkefietje achteraan komen. Christophe Roodhooft, zelfverklaard opperhoofT van de Albert-clan, manager en dus poenpakker van dienst, zocht en kreeg vandaag zijn aandacht in de slipstream van de kampioen door met groot vertoon in de media te komen vertellen dat de bondspremie van 22.000 € niet zou verdeeld worden onder de andere leden van de Belgische cyclocross-ploeg. Consternatie alom en tegelijkertijd begrip en onbegrip, 'natuurlijk dat' en 'hoe haalt hij het in z'n hoofd'. De gekende sportwereldforums staan bol van de verwijten en de schimpscheuten, terwijl de clanfans dan weer voor wederwoord en verdediging van hun wonderduo zorgen.
Naar mijn mening te zot om los te lopen, hoewel ze natuurlijk niet misstaan in die door henzelf dolgedraaide meute: 60.000 knakworst etende en bier zwelgende 'supporters' die voor de grootste Vlaamse kermis van het jaar zorgen, het equivalent van onze nationale sportcultuur. Nederland staat tijdens het komende weekend iets gelijkaardigs te wachten: het WK schaatsen 'afstanden' in Thialf, Heerenveen.

 

Daarbij zal het vermoedelijk al Oranje zijn wat de klok slaat, met hier en daar een verdwaalde Noor en een scheve-schaats-rijdende Amerikaan of Canadees. Aangezien er in ritten per twee wordt gereden gaan ze natuurlijk niet met zeven op een rij in beeld komen tijdens de wedstrijden, maar op de ranglijsten gaat er zeker heel wat 'oranje-blanje-bleu' te bespeuren zijn.
Terug naar de zandstoemperspolemiek hier te lande: later op de dag werden de woorden van een voor zijn beurt sprekende Roodhooft herroepen en Niels Albert zelf maakte ervan dat er geen 'extra' premies zouden betaald worden. Voor wie niet direct begrijpt wat hij daarmee bedoelt wil ik er wel een tekeningske bij maken: 22.000 € verdelen over 6 'ploeg'genoten wil zeggen dat ieder 3.666,66666666666666.....€ moet krijgen. En ik vermoed dat dit zowel voor de manager als voor de renner in kwestie net iets te moeilijk is geweest. Volgens de ene dan maar niks en de tweede dacht aan afronden, maar wil er geen geld aan inschieten. Met 0,0000000000000005..... hebben 'coureurs' veel minder problemen, niet?

Marco Polo

Een oogje in het stakingszeil...

Nationale staking of niet, Uw bloggende dienaar heeft een blik geworpen op wat zich vandaag in onze contreien zoal afspeelt, bleef daarbij behoorlijk op zijn honger en zet zich daarom nu aan het klavier teneinde  middels een nauwelijks terzake doende bijdrage zijn bescheiden lichtje nog maar eens over de dagdagelijksheid der wereldse onnozelheden te laten schijnen.

Vooreerst wil ik de 'kameraden' van de vakbond een helpende hand aanreiken. Zou het niet beter zijn bij de interviews en aankondigingen van de stakingen een appetijtelijke presentatrice op te voeren in plaats van al die activisten in blauwe, groene of rode vuilzakken. Ook in de buurt van piketten en blokkades zou het voor begrip en welwillendheid kunnen zorgen bij hen die zich steeds gepakt voelen door deze activiteiten. Het oog mag ook iets hebben, en zeg nu niet dat zoiets niet werkt of onmogelijk is. Bij onze zuiderburen stond deze potige dame, voorzien van weligtierend wit borsthaar, haar mannetje op de rode loper in Cannes. En inderdaad, geen klachten vanwege de kijkers of luisteraars en al evenmin van de fotografenvakbond. Alles in Cannen en Cruyken...

Op de terugweg van mijn virtuele speurtocht naar meldenswaardige randactiviteiten viel mijn oog op enkele hoogst dynamische en compleet okselfrisse Femen-deernen die zich in Davos van hun borstrokken hadden ontdaan en daardoor zonder enige moeite de aandacht van de goegemeente en de immer aanwezige leden van het portrettentrekkersgild wisten te vangen voor hun protestoptreden in de marge van het WEF, Wereld Economisch Forum. Naar ik eerder vernam was ook Vlaams ministerpresident Peeters daar ergens in de buurt. Niet om te protesteren, maar om te aperitieven en mee aan tafel te zitten en om tussen de kreeftensoep en de hertekalffilet vanuit de ivoren toren zijn fiat uit te spreken over een mogelijke indexsprong bij de eerstkomende aanpassing van wedden en uitkeringen.
Van hem heb ik gelukkig nog geen troosteloos 'beeldeken' gezien.
Geef mij maar deze 'gratiën'.

U weet wel, het oog...

Marco Polo

Even bekomen...

Ongeloof is mijn deel bij de vaststelling dat de week er weeral opzit. Nog maar pas bracht ik U op de hoogte van mijn aanstaande en inmiddels reeds gepasseerde uithuizigheid of daar zit ik alweer aan m'n eigen pc-tje om verslag te doen van onze trip naar het zonnige zuiden. Aangezien we de ochtendspits rond Brussel wilden vermijden startte ook nu onze uitstap 'vooravondlijk' met een zoveelste comfort-overnachting in Hotel South. Na het ontbijt werden we heel relaxed en goed op tijd naar de luchthaven gebracht en kon de eigenlijke reis beginnen. Ryanair-vliegen op Madrid, Hertz-huurauto oppikken en dan zo'n 30 km over de magistrale verkeersringen rond de Spaanse hoofdstad.
Wat een ruimte...
Doel van onze rit is Alcalá de Henares, geboortestad van Cervantes-de geestelijke vader van Don Quichote de la Mancha.
La Pola heeft andermaal een perfecte reisorganisatie afgeleverd, en dus vinden we zonder al te veel problemen een veilige parkeerplaats in het centrum van de stad en vlakbij Hotel-Restaurante Cervantes. Dit gezellig en pretentieloos hotelletje is onze standplaats voor de komende dagen. Het wordt direct (en voor mezelf misschien net iets teveel) genieten van de zon. Terrasje en een pintje. Beetje wandelen, lekker eten, glaasje wijn en een echte Spaanse en dus late siësta als gevolg. Daar kom ik niet zo heel fris uit, en dat ga ik de volgende dagen meermaals moeten bekopen. Toch gaan we nog even een frisse neus halen en maken we wat prentjes van een sfeervol stadje bij valavond...

Komt Don Quichote hier van links of van rechts?

Plaza Cervantes

 

Rua Mayor

De volgende dag verschijnen onze vrienden uit Salamanca op het appel: samen met Mari Cruz, Lourdes, Daniel, Jesus en Manolo trekken we nog eens door de gezellige straatjes. Het traditionele terrassengenot neem ik er graag bij, maar nu met meer voorzichtigheid: een cola is voldoende en een beschermende tulband (waarvan gelukkig geen foto) tegen de zon doet wonderen. Daarna is het tijd om te lunchen 'op z'n Spaans'...

Om onze spijsvertering een handje toe te steken wandelen we nog maar eens door de Rua Mayor, en kijk: tijdens de siësta is het in deze langste gaanderijstraat van Spanje nog rustiger dan 's avonds laat. Geen kat op straat...

Dan maar een koffie en daarna de auto's in om door de toenemende avondspits naar Rivas te rijden, zo'n 30 km verderop. De meisjes van Wisla kunnen op heel wat supporters rekenen, en met een gedeelte daarvan ben ik al een hele dag op stap. Die verdienen dus een foto apart.

 

Over de wedstrijd zelf ga ik kort zijn deze keer: sterke prestatie van 'ons klein', spannend scoreverloop, maar niet goed genoeg om te winnen. 71-66 en in de rangschikking voor de volgende Europese ronde kan er nog vanalles gebeuren. Na de match gaan we nog 'een kleinigheid eten' en komen in een overvolle taverne terecht tussen de voetbalfans. Alle tv-schermen kleuren knalgroen, en daarop speelt zich de zoveelste 'clásico' af tussen Real Madrid en Barcelona. Een belevenis op zich en een meer dan sfeervol etentje. De nachtelijke terugrit verloopt feilloos, maar de naar mijn huidige normen 'drukke dag' zal toch weer zijn tol eisen. De volgende ochtend bezoeken we het geboortehuis van Cervantes, maar daarna is mijn pijpke uit. Nog even extra rusten, inpakken, autorit naar Aeropuerto Madrid-Barajas en zonder enige vertraging terug naar huis.
Even bekomen, maar het gaat alweer beter.

Dat vindt ook deze madam...

Marco Polo

And the good news is...

1. ...dat Club Brugge ook met een 'Daumke-tegen' kan verliezen en de alhier eertijds geciteerde stelling van Filip Joos betreffende het absolute ontbreken van enige bestuurlijke visie dan toch een zekere grond van waarheid blijkt te bevatten. Gisteren 0-1 tegen KV Mechelen! Resultaten vallen tegen, supporters uiten hun ongenoegen, sponsor-imago wordt voor zover mogelijk nog negatiever ten tonele gevoerd ... en dus gaan de blauw-zwarte bobo's in crisis-conclaaf en de gelijkgekleurde poppen aan het dansen. Voetbal is oorlog, ook àchter de schermen, en aangezien 'den Duits' in deze recentelijk al twee keer aan het kortste eind trok ziet het er voor Herr Daum 'nicht so rosig aus'...

 

Wordt morgen allicht vervolgd in De Morgen, Het Nieuwsblad, Het Laatste Nieuws, De Frut, Het Belang, De Metro en zelfs in De Standaard.

2. ... dat 'de kleine van Kalmthout' er in Hoogerheide nog eens een serieuze lap op heeft gegeven. Kevin Pauwels won niet alleen de plaatselijke GP Adri van der Poel, maar staat ook bovenaan in de eindrangschikking voor de Wereldbeker. Goed zo jongen: laat uw benen maar spreken, voor de verbale uitleg kunnen de journalisten zoals altijd beter bij je oma 'Fientje' terecht.

3. ... dat ook voor de hooggewaardeerde vriendenploeg uit onze Leuvense jaren-stillekes het nieuwe jaar definitief is ingezet. Nog net op tijd bliezen Leen, Katie, Pola, Nolle, Eli en Polo... gisteren verzamelen in Ieper teneinde met enkele weken vertraging de overgang van oud naar nieuw te vieren. Naar goede gewoonte waren er hemelse hapjes, fenomenale gerechten en de nodige geestrijke dranken om dat alles weg te spoelen. Met dank aan Katie & Eli, die deze keer instonden voor de organisatie.

4. ... dat K.Antonia F.C. met een 2-2 op Arendonk de tweede periodetitel pakt in 1ste provinciaal Antwerpen. De mannen van Johan 'Pep' Lauryssen kunnen nu geheel ontspannen door het derde part van de competitie cruisen. Mochten ze de promotie niet rechtstreeks halen via de titel, dan is er altijd nog een tweede kans in de eindronde. Proficiat coach, knap werk!!

5. ... dat we deze week richting Madrid trekken om 'ons klein' aan 't werk te zien tegen het plaatselijke Rivas. Hopelijk zien we een goede wedstrijd en halen ze de punten binnen om alzo aan de leiding van hun Europese groep te blijven. Het weerzien met enkele Spaanse vrienden uit Salamanca zal hoe dan ook hartverwarmend zijn.

Marco Polo

Smile and the world is yours....

In dit artikel wil ik U vergasten op enkele prenten die het resultaat zijn van de prille samenwerking tussen Uw dienaar en zijn nieuwe digitale speeltje, de Canon EOS 1100D. Laat me beginnen met wat er in de voorbije dagen aan kleur te rapen viel tijdens een aarzelend gestarte maar uiteindelijk probleemloos verlopen polderwandeling. Blauwer had ik de lucht in dit nieuwe jaar nog niet gezien, en de sierappeltjes mogen er ook zijn. Ik hou het dan maar op een naturalistische versie van Red & Blue...

 

Vandaag was het dan weer heel andere koek: in de vroege ochtend, of was het nog de uitloper van de nacht, hoorde ik de bekende roffels op het dak. Na een keer of drie draaien van de ene luie kant op de andere hees ik mijn lamme body dan toch uit het warme nest. Eén blik uit het raam was genoeg om mij aan een volgende testfoto te wagen. Van wat eerder zo kleurrijk overkwam restte niet meer dan enkele grijstinten die achter de van schimmig tot haarscherp variërende regendruppels een geheel ander beeld van de polderse buitenwereld leverden...

 

Al even kleurloos zien de komende halve finales voor de Belgische voetbalbeker er uit. Er waren wel enkele serieuze verrassingen, noem het gerust 'bijna-stunts', nodig in de terugwedstrijden voor de kwartfinales om Kortrijk - Bergen  en  Lokeren - Lierse op het rooster te zetten. Maar zeg nu zelf: dit is toch je reinste devaluatie van het Belgisch sjottersniveau. Waar zitten nu de topploegen en al hun buitenlanders met super-contracten? Geen interesse??
Dan maar een boek. Tussen de cadeau's zat bij de jaarwisseling een Knack-pakket met Scandinavische thrillers. Moordkuil was al zeer de moeite, en gisteren ben ik aan De Jongen in de Koffer begonnen. Allebei page-turners die er mogen zijn. De Scandinaven weten hier alles van...

De titel van deze bijdrage heb ik gepikt van m'n eigen 'Korte Seintjes': met dank aan Lee, wie hij of zij ook mag zijn, voor de tip. Jammer dat Phil Bosmans niet meer onder ons is, hij had er zeker een Vlaams-christelijke variante op gevonden. Of bestaat die al?

Marco Polo

Blue monday...

Blijkbaar heeft heer Polo de overstap naar 2012 goed verwerkt, wat mag blijken uit deze blogistieke triplette. Het is al een hele tijd geleden dat ik nog drie dagen op rij een blogpagina kon vullen, en dat zonder noemenswaardige tik-verkramping in mijn linker wijs- noch rechter middelvinger terwijl ik voor deze werkzaamheden toch grotendeels terugval op die twee extremiteiten. Mogelijk zit het goede weer er voor iets tussen en allicht mag een deel van de oorzaak ook gezocht worden in mijn cardiale wederopstanding. Samen met de restanten van het postsymfonisch goed-gevoel dat hier gisteren nog ter sprake kwam zijn dat meteen ook de drie elementen die voor mij de hele heisa ontrend het blauwe maandag-gedoe onderuit halen en de zogezegd wetenschappelijke benadering van de meest depressieve dag van het jaar tot zijn ware proporties herleiden, zijnde nul komma nul nougabollen of in het Contadoriaans: " Cero, punto, cero cero cero cero cero cero cero cero ..... cinco!!" Voor meer informatie verwijs ik U graag en met haar toestemming naar een zoals gewoonlijk zeer sterke en aangenaam weglezende bijdrage op de blog van Tantan. Eens daar aangeland kan U van de gelegenheid gebruik maken om haar vissen te voeren. Wat mij betreft wil ik het Blue Monday-syndroom bekampen met een inderhaast bijgewerkte prent en op die manier een positieve draai geven aan het in funktie van de commercie opgeklopte negativisme.

Dat de zogenaamde wetenschappers het nog niet helemaal eens zijn over dit gegeven mag al blijken uit het feit dat diverse bronnen, lees (1) en (2), refereren naar verschillende data. Het gaat hier dus de even verwarrende toer op als bij de Antwerpse 'verloren maandag', traditie welke ik deze keer zowaar vergat en dus de appelbol en het worstenbrood op mijn buik kon schrijven. Ook hier zijn de zelfverklaarde specialisten het niet altijd eens over de exacte datum waarop de café-gangers en andere Sinjoren zich aan de historische bladerdeegspecialiteiten mogen tegoed doen. Naar mijn bescheiden edoch stevig onderbouwde mening mag het elke week, en dat hoeft niet alleen op maandag te zijn...

Om af te sluiten wil ik U namens de eenden op de Poldervijver en speciaal voor deze gekke januari-dagen een goede raad meegeven: "Let op, wie zich op een blauwe maandag over één nacht ijs waagt heeft natte voeten voor ie het beseft...!!"

Marco Polo

Genieten...

Moest U in de voorbije periode regelmatig geduld oefenen om alhier een nieuwe blogbijdrage te ontdekken, dan probeer ik met deze back-to-back publicatie mijn schrijvend ritme weer wat op te voeren en U dientengevolge te laten genieten van heer Polo's kersverse prietpraat.

Trouwe lezers/-essen & -innen van deze blog weten onderhand dat zij zich bij aanvang van een nieuw kalenderjaar mogen verwachten aan de verslaggeving betreffende Polo & Pola's aanwezigheid bij een nieuwjaarsconcert in Gent. Het wordt een goede traditie die, dankzij de onderstaande en in hard-copy toegezonden invitatie van een mij nauw aan het - inmiddels weer rustig kloppende - hart liggende boezemvriend, ook nu weer probleemloos in stand gehouden werd.

Op deze ondertussen weeral derde zondag van het gloednieuwe 2012 klonk de lokroep luid en helder om ons onder een stralende ochtendzon in het rustige weekendverkeer te voegen en koers te zetten naar de Arteveldestad. Tijdig ter plekke, vlot geparkeerd en na een frisse neus-wandeling van goed tien minuten nemen Uw schrijvende dienaar en zijn eega plaats op de stoelen 11 en 13 van rij 7. Alle tijd, geen stress, lesje geleerd. Dan volgen twee uren waarin de juveniele muzikanten van het Jeugd & Muziek Orkest van Antwerpen het beste van zichzelf geven in een thema-voorstelling vol klassieke Oostenrijkse muziek. Prachtig. We genieten, samen met nog 798 andere gelukkigen, van de eerste tot de laatste minuut. Tijdens het optreden heb ik, net als bij voorgaande gelegenheden, oog voor de dynamiek en de gedrevenheid van de dirigent.

Ivo Venkov is al jarenlang de roerganger voor deze jonge meute. In 2011 heeft er een heuse aflossing van de wacht plaatsgevonden en ten opzichte van de 23ste editie van dt concert is zo'n 90% van de orkestbezetting vernieuwd. Ik herken slechts een paar gezichten op het podium. Tijdens de opvoering blijf ik verder zoeken naar bekenden, maar zonder resultaat. Wat mij echter wel opvalt terwijl ik de leden van dit symfonisch ensemble een voor een onder de loep neem, is hun uitstraling. Ook zijzelf genieten van de muziek die zij ons voorspelen en blijkbaar heeft de dirigent daar heel veel mee te maken. Ik begin de gedragingen van de muzikanten te volgen, en telkens wanneer zij oogcontact maken met hun conducteur volgt er een spontaan vrolijke reactie. Ze laten ook zien dat zij ervan genieten en herr Venkov haalt op die manier het allerbeste uit zijn jonge uitvoerders. Fantastisch. Bij het verlaten van het gebouw loop ik naast een van de muzikanten, feliciteer hem met het optreden en zeg dat ik ervan genoten heb.
"Wij ook!" antwoordt hij met een knipoog. De knipoog van hun dirigent, die er zelf ook iedere keer weer van geniet. Zeker weten...

Marco Polo

Of 't er een kanon afging...

Ik weet het, ik weet het...
Mijn oprechte excuses voor de wederom te lange periode van blogstilte. Een hele werkweek is er voorbijgegaan sinds de laatste publicatie. Het probleem is in de eerste plaats dat ik niet zo goed meer weet wat een werkweek is, en ten tweede zijn mijn dagen recentelijk weer zo goed gevuld dat ik bijna met heimwee terugdenk aan de structurele rust die de werkweken mij eertijds wisten te bieden. Mijn vorige textueel concept had nauwelijks de weg naar het wereldwijde web ingeslagen of de cardioloog van dienst wist mij tijdens een verhelderend consultatiegesprek al te melden dat de hervonden kalmte in mijn hartritme voldoende geruststellend is om de geplande cardioversie voorlopig een eind voor mij uit te schuiven. De beta-blokkerende medicatie mag grondig bijgestuurd worden en de stilaan volumineuze proporties aannemende consumptie van bloedverdunnende producten wordt, tot mijn grote genoegdoening, zo goed als stopgezet. Goed nieuws dus: geen kwaad woord alhier over de liefste aller huisartsen, maar na de menigvuldige bloedextracties tijdens al even zovele consultaties komt een periode van geen of veel minder doktersbezoeken mij zeer goed uit. Er gaat nu opnieuw meer tijd vrijkomen voor andere dingen, en de frustrerende gedachten in verband met de na te streven maar o zo moeilijk te handhaven bloedwaarden kan ik eindelijk weer van mij afzetten. Tijd die al meteen werd ingevuld met een bezoek aan de ex-collega's tijdens de traditionele nieuwjaarsreceptie in de refter van ons aller instituut. Daar kon ik de eerder genoemde frustraties rijkelijk van mij afkletsen: ik heb het verhaal van de rikketik-storing en mijn rijstpapbloed wel vijftig keer verteld...

Verder kreeg ik deze week ook regelmatige updates van de webwinkel betreffende de status van mijn televisie-bestelling. Om de wachttijd enigzins te veraangenamen stellen zij mij nog een leuk extraatje voor: in het kader van de planetaire opwarming en in het vooruitzicht van een mooie zomer zal er een nieuwe weervrouw bijgeleverd worden...

Ik zal op tijd en stond wel een pilleke voor m'n hart moeten nemen, maar daarom niet getreurd. Laat maar komen!!
Deze madame had waarschijnlijk ook voor gisteren al goede meteorologische omstandigheden aangekondigd: niet echt warm, maar wel zonnig en droog en prima weer voor een bezoek aan de oudste stad van ons land, Tongeren. Een Bongo-uitstap in gezelschap van 'ons Bie': eens goed bijbabbelen tijdens een 1ste klasse treinrit heen en terug, een stadswandeling inclusief een beetje shoppen, aperitief op een zonnig en verwarmd terras met zicht op Ambiorix himself, heerlijk lunchen in de Bazilik en een bezoek aan het Gallo-Romeins museum. Schitterende dag!!!

Vader én dochter gelukkig: meer moet dat niet zijn hé!
En om af te ronden heb ik mezelf vandaag nog een cadeautje gedaan: bij het ophalen van een surround-systeem voor zoon Bram viel mijn oog op een 'gesoldeerde' camera: Canon EOS1100D. Vlotte prijs voor een ideaal instaptoestel om eindelijk ook kennis te maken met de echte reflexfotografie. Daar kon ik niet aan weerstaan en dus ook niet aan voorbij: meepakken die handel en nu maar lezen, oefenen en proberen...

Mijn ouwe getrouwe Lumix ZF50 moet niet wanhopen: van de plaats innemen, ruilen of dumpen zal geen sprake zijn. Hij heeft er trouwens voor gezorgd dat ik een eerste prentje van mijn nieuwe aanwinst kon maken om op deze blog te plaatsen. Het breedhoekiger vermogen van de Canon zal zo zijn eigen toepassingsmomenten hebben, terwijl de Lumix nog altijd mijn maatje zal blijven wanneer ik de natuur in trek of andere uitstappen maak. Een 35-420mm zoomvermogen laat je niet zomaar links liggen, zeker? En ook niet rechts.

Om af te sluiten een sportmededeling: vanavond leverde 'ons klein' nog maar eens een superprestatie af in de Poolse kompetitie. In een met 73-79 gewonnen partij op het veld van Torun was zij in 37 speelminuten goed voor 23 punten. 't Kanon staat blijkbaar weer op scherp...
Marco Polo

De cijfers dansen...

Het zal U niet ontgaan zijn dat ik mij, in tegenstelling tot en in scherp contrast met voorgaande gelegenheden, bij de laatste overstap van oud naar nieuw geheel onthouden heb van welke voornemens dan ook. Zou het te wijten zijn aan een geïndividualiseerd oprukkende vergrijzing, aan een teveel aan beschikbare tijd om evaluatiemomenten in te plannen of gewoon aan de periode van het jaar die nu eerder aanvoelt als mottige herfst en mij op m'n honger laat wat betreft snerpende winterkou? De vriezeman heeft nog niet in m'n neus gebeten, geen zangers met oudejaar en ook de driekoningen hebben zich deze keer niet aangemeld. Weinig afleiding dus en zodoende heb ik mij geheel gefocust op het doorlopen van het bloedverdunningsproces dat werd opgestart na mijn hospitalisatie begin december. Daarmee kon ik m'n dagen wel vullen en bleef er weinig tijd om welk voornemen dan ook een redelijke kans op slagen te geven. Naast beta-blokkers, bloeddrukregulatie en een bijkomend ondersteunend 'pilleke' moesten veelvuldig bloedtrekken en het navenant de resultaten daarvan voortdurend aanpassen van de antistolligsmedicatie mij naar een periode van drie weken goede antistolling leiden, of in cijfertaal: 3 weken met een INR>2.

Dat is in Polo's geval gemakkelijker gezegd dan gedaan. Ondanks het zeer regelmatig opbouwen van de dosering en het minutieus innemen van de opgelegde hoeveelheden konden de resultaten mij niet bekoren. Ook mijn huisarts vond het een vrij bizarre evolutie, of hoe lees je anders een op en neer van 0,95 - 1,1 - 1,6 - 1,4 - 1,9 - 1,7 - 2,0 - 2,0 - 3,1 - 1,5 - .....?? Alle moeite voor niets? Dat zien we morgen wel wanneer de cardioloog van dienst deze cijferdans gaat analyseren.

Tijdens het voorbije weekend werd hier een tweede cijfer-danske opgevoerd, maar dan met iets grotere getallen. Nu in huize Polo ook de stap naar de digitale televisie gezet is waren ze er in Brussel als de kippen bij om het btw-tarief voor deze eigentijdse vorm van beeldverteren meteen maar op te trekken naar de ons vertrouwde 21%. Geen sprake meer van een voordeel om meer kijkers over de schreef te te helpen. Dat is samen met de zonnepanelensubsidie gesneuveld, en dus moest er hier ter plekke en zelf aan een verantwoorde budgetering worden gedaan bij de aanschaf van een meer hedendaags televisietoestel. Dientengevolge stak de prijsbewuste consument in Uw dienaar het hoofd op en tegelijkertijd de handen uit de mouwen. Een paar winkelbezoeken in de buurt en een uurtje surfen door Belgische en Nederlandse webwinkels leverde al snel een goedgevuld data-Excelletje op. Via de merkensites en Youtube volgde nog een productvergelijkingsronde en werden de prijzen en bijhorende service nog eens aan elkaar getoetst. En dan kwamen de euro's aan bod: 1245 - 999 - 645 - 1249 - 899 - 699 - 749 - 1045 - 849 ... Olleke, bolleke, riebesolleke. Olleke, bolleke, knol!!
Knol, knal... de kogel door de kerk.
Aan een meer dan concurrentiële prijs en met een goede extra-garantie erbij wordt deze Samsung UE40D6510 eind volgende week aan huis geleverd. Deze prijsbewuste tv-keuze levert Uw dienaar bij aanvang van dit jaar al een bonus van 400 euro op. Niet zo straf als die van Dexia-holding, maar deze loodgieter eert dan ook het kleine zodat hij later het grote wel 'weerd' zal zijn...

Nog grotere getallen zitten er aan te komen nu onze nieuwe regering stilaan op kruissnelheid begint te experimenteren. Koningshuis wat minder doteren, of toch maar niet aan raken? Eigen wedde laten stijgen, verwijzen naar het vorige kabinet en dan doen of de neus bloedt? En wee U en ons en iedereen tegader want Freya VDB heeft haar pillichtje nog eens laten schijnen over de energievoorziening en sluit zich aan bij de visionairs die na de oplichtingszaak met de subsidies voor zonnepanelen nu beweren dat windenergie voordeliger zal zijn voor de consument. Aangezien het hier een sector betreft waarbij 'den Baard' Vande Lanotte nauw betrokken is zullen als naar gewoonte de cijfers hand in hand dansen met de kemels...

Marco Polo

De gele koning...

Hoewel Uw dienaar zich nu geheel en al in de begenadigde staat van gepensioneerde op rust bevindt en 'zijn eigen' bovendien een gecontroleerde kalmte tracht op te leggen na de rikketik-perikelen teneinde binnen afzienbare tijd klaar te zijn voor een geplande cardioversie... was de voorbije periode weer meer dan goedgevuld. Niet echt hectisch, niet dat er zoveel moet... maar ik wil toch zoveel dingen tegelijk doen en zoals men in mijn geboortedorp pleegt te zeggen: "Dat is er ginne op dees moment!" Gelukkig vervult la Pola zoals steeds haar ondersteunende rol en gaan de kerstverlichting en bijhorende versieringen door haar helpende handen. De opruim van de kerstbomen zelf zullen we dan weer samen voor onze rekening nemen. Dit jaar hebben we voor het eerst ons heil gezocht in het artificiële seizoensgroen en dus kunnen twee kerstsparren hun tijdelijk voortbestaan op de Ardense heuvelruggen of in een of andere Brabantse vallei, ik noem maar wat, een weinig rekken dankzij de Poloiaanse overstap naar kunststof en metaaldraad. Om redenen van privacy en huisvrede zal ik deze keer geen foto's plaatsen van het ons omringende kerstgroen. Er zijn al genoeg 'frist ladies' die na de obligate statieportrettering onder de christmas tree van hunnen tak maken omdat ze er niet flateus genoeg opstaan, om maar te zwijgen van zij die dan zonodig alleen op reis moeten vertrekken naar Hawaï...
Dit gezegd en geschreven zijnde hoor ik al menig lezeres/-in verzuchten: "Waar heeft hij het weer over?" en zelfs hier en daar krabt een ervaren volger zich in het hem resterende en dus sterk uitgedunde, zeg maar schaarse, hoofdhaar. "Is er dan niks anders te melden? Zo ja, doe het snel en laat ons niet teveel tijd verkwisten want dat is money. Indien niet, verzin dan iets, zuig iets uit uw duim of grote teen, maar zorg ervoor dat we waar krijgen voor ons zonet verkwiste geld..."

Welaan dan, een van de bezigheden die mij hebben begeleid bij de overstap van oud naar nieuw is het lezen van nog maar eens een "Smeets". Kent U hem nog? Mart Smeets, Nederlands televisie-anker, sportjournalist, stukjesschrijver en dus ook auteur van boeken waarin zijn columns volgens thema verzameld zijn. Een gouden zet van de uitgever en de heer Smeets is er al jarenlang niet rouwig om dat hij op deze manier twee keer langs de kassa passeert. Een bourgondisch leven à la Smeets heeft zo zijn prijs, dus...

Dus heb ik mij van Kerst tot Driekoningen bij tussentijdse regelmaat onledig gehouden met het lezen van "Geel", een uitgave van 2006 die ondertussen al aan haar vijfde druk toe is. Kassa, kassa Mart! Het leest, nog maar eens, als een trein en het is toch zo verdomde moeilijk om de paperback na weer enkele stukjes voor het slapen gaan op het nachtkastje te leggen en de leeslamp te doven. Enig nadeel voor een heer op jaren zoals ik die te kampen heeft met een gebrek aan opslagcapaciteit in zijn stilaan verzadigd rakende anatomische harddisk: er zijn zoveel anekdoten met telkens weer verrassende details en evenzoveel interessante figuren bij betrokken dat het wel eens moeilijk wordt om de steeds 'gele' verhaaltjes van elkaar te blijven onderscheiden en de triviale wetenswaardigheden beschikbaar te houden in het geheugen. Maar daarom niet getreurd, er zijn zo van die dingen die altijd wel een plekje vinden en als ik al weet te onthouden dat dit exemplaar in Amsterdam op de plank staat bij Bram... Dank voor het uitlenen en met alle respect voor 'gele koning' Smeets voor het leveren van weer een flinke hap heerlijk leesvoer.

En dus.... ging de start van de solden aan mij voorbij, zal ik wellicht toch nog een koopje doen in de Led-tv-aanbiedingen bij Saturn, Van den Borre of ergens bij een webwinkel op het net, blijkt de overstap naar Telenet tot hiertoe een succes, was datzelfde succes mijn deel bij de laatste spelletjesavond alhier en mag ik mij tijdelijk de koning van de Guillotine noemen en wordt Kim Clijsters zo goed als zeker sportvrouw van het jaar 2012. Halve finale gehaald in Brisbane en na intensieve behandeling van haar opgave-blessure waarschijnlijk toch aan de start in de Australian Open. Daar kan geen gele koning tegen op, zelfs niet met 'nen nieuwen hoed' als de oude al versleten is.
A la berline postiljon!!

Marco Polo

Geen vragen meer...

Bij aanvang van het nieuwe jaar 'smeet ik mij' in ware kamikazestijl op deze blog. Diverse Belgische politiekers hadden naar eigen zeggen hetzelfde willen doen tijdens de eindeloze onderhandelingen of pogingen daartoe, maar om de meest uiteenlopende redenen zag niemand in die eindeloze periode een plat op de buikse duiksprong zitten en hielden de verkozenen des volks als oprechte angsthazen hunne kak in...
Daarvan is er ten huize Polo na de overgangsfeesten gelukkig geen sprake. Ik ging er gemakkelijkheidshalve van uit dat er geen ruggespraak noch verkennende conversaties zouden nodig zijn om de inhoud en de vormgeving van mijn eerste blogartikel voor 2012 in goede banen te leiden. Het Polo-publiek zou zeker en vast begrijpen waarover het ging en de foto, die ikzelf in hoogsteigen persoon geschoten heb vanop de Antwerpse kaaien tijdens de laatste nieuwjaarsnacht, was na de veelvuldige vingeroefeningen tijdens de selectie van de recente TOP 12 snel gevonden en gefabriceerd. Maar...
Op de vraag of het iets meer mocht zijn werd vanuit geheel onverwachte hoek op wel zeer bevestigende en al even dwingende wijze een antwoord gelanceerd dat geen twijfel liet bestaan over de bedoelingen van de correspondent. Frank DB, weermaker voor het Vlaamse volk, liet een volmondig "Ja" noteren en voegde een wervelende daad bij het blijkbaar weloverwogen woord: we werden vandaag getrakteerd op een kletsnatte storm met rukwinden tot 115 km per uur.

Frank heeft er nog maar eens niets van begrepen, en dus stel ik dit jaar veiligheidshalve maar geen vragen meer. Toch niet in de titels van mijn blogbijdragen...

Marco Polo

Mag het iets meer zijn....?

Marco Polo