De finale 2011-loodjes

Terwijl de nieuwjaarsfestiviteiten in een niet te stoppen tsunami van oost naar west over de aardkloot razen zit Uw bloggende dienaar aan het klavier om de laatste TOP 12-foto's te posten. Het moet vandaag allemaal snel-snel gebeuren om de onverbiddelijke deadline te halen. Geen nood echter, hier zijn ze...

3. Moskou...

Moskou bij nacht
het Rode Plein op z'n best
Sint Basilius aan de ketting
Avenida deed de rest...

2. Merkozy...

Een Duits dreigement
op een Franse autoweg
Wie daar achter rijdt
heeft dubbele pech...

1. Banana-home...

Cercle Brugge kampioen?
Neen, geen zwart- maar grijs en groen
This is my home-sweet-home
met de nieuwe bananeboom!

Zo, dat was het voor 2011.
Er rest mij nog één alinea waarin ik 'uit de grond van mijn lichtelijk getormenteerde hart' dank wil zeggen aan iedereen die mij op een of andere wijze geholpen, getroost, opgemonterd of aan het lachen gebracht heeft tijdens de voorbije twaalf maanden. Familie en vrienden, van dicht of van ver, lezers en lezeressen/-innen van deze weblog, iedereen die mijn schrijfsels heeft doorwrocht of mijn geleuter aanhoord en zeker zij die ondanks alles de tijd hebben genomen én moeite gedaan om een reactie te formuleren, een commentaar achter te laten, een belleke te plegen, een kaart of brief te schrijven én te versturen of mij zelfs verbaal en in levende lijve te woord wilden staan. Dankuwel iedereen, U hebt er mij echt mee ondersteund en ervoor gezorgd dat ik ondanks die 60ste verjaardag en de rikketik-perikelen van de laatste weken... met veel verwachting uitkijk naar 2012. Weer een nieuw jaar waarin we het hopelijk allemaal gaan maken en waarvoor ik U allen het allerbeste toewens.
Bij hoge blog-uitzondering voor iedereen "XXX"....

Marco Polo

Shine a Light...

Gisteravond was Uw dienaar, en met hem het clubje laatavondkijkers van Canvas, virtueel te gast in het Beacon Theater op Manhattan, New York. In de herfst van 2006 stonden de Rolling Stones daar op de bühne met hun toenmalige show, Shine a Light.
Martin Scorsese, U weet wel..., plaatste er de allerbeste cameramensen en alom bekroonde cinematografen omheen en produceerde tot grote vreugde van vele baby-boomers een documentaire van het allerhoogste niveau. Mick, Keith, Ron en Charly geven zoals steeds in een live-optreden het beste van zichzelf. Voeg bij de act van de ondertussen al hoogbejaarde zwerfkeien het enthousiaste métier van de begeleidende muzikanten én het talent van top-producer Scorsese en U maakt kennis met een voor meerdere herhalingen vatbaar dvd-product. In deze donkere dagen tussen Kerst en Nieuwjaar mag het licht al eens in de ons omringende duisternis schijnen.
Meer dan eens zelfs...
Met de Stones in het voorprogramma mogen volgende prenten hopelijk rekenen op een ruim publiek. Daar ga ik toch van uit.

6. Ghetto-monument in Krakau...

Honderd lege stoelen
symbool voor oorlogsleed
Weg uit het ghetto
en nooit meer weergekeerd

5. Aix-en Provence...

Twee dames in Aix
bij het huis van Cézanne
Op weg naar het strand?
Raymond weet ervan...

4. Sunday Morning (Ekaterinburg)

Ekaterina wordt wakker
en start nog onzeker
Vanavond finale:
'ons klein' pakt de beker!

Toeval of niet, op de 1000 Klassiekers hoor ik 'nu':
Let the midnight-special shine a light on me...
Met dank aan de 'Creedence Clearwater Revival'!

Marco Polo

Hectische internet-heropleving....

Zoals te verwachten was is er van de rust en de kalmte tijdens de internet- en bij uitbreiding telefoonloze periode niet veel meer te merken nu hier te velde alles weer zijn gewone communicatieve gangetje gaat. Het opschonen en reorganiseren van de adresboeken eiste het nodige denkwerk en het daaropvolgend pragmatisch handelen werd bij regelmaat vergezeld van een stevige godslastering. De Heer moge het mij vergeven. Als wiedergutmachende boetedoening wil ik U alvast de volgende drie exemplaren van mijn foto-selectie aanbieden. Het zijn late opvolgers van het eens zo gerespecteerde daguerreotype, maar laat U zich vooral niet vangen aan deze uitspraak. Terwijl in de Polder de eerste vuurpijlen worden afgeschoten door het zich vervelende eindejaarsgrut en de knallende fusées door het winterse avondzwerk schieten plaats ik de volgende prenten. Er is geen draad aan vast te knopen, maar de reden waarom een haveloze junkie op het strand van Morro de Sao Paolo, een schijnbaar jaloerse Venus van Milo in het Louvre en de jaarlijks weerkerende Antwerpse kathedraal de selectie hebben gehaald en werden uitverkoren om vandaag in deze 'mededeling' te figureren moeten we wellicht zoeken in de herinneringen die deze lichtdrukmalen bij mij oproepen. Een mooie mix zou ook wel kunnen: een kathedraal op het strand, de Venus mét armen in het MAS en een fietsende junk' in zaal 8 van het Louvre. Aan warrigheid geen gebrek...

9. Bike on Morro-beach...

Deze eenzame fietser
het rijwiel aan de hand
is blijkbaar de weg kwijt
mijlen-ver van Ameland...

8. Met of zonder...

Eentje met

en eentje zonder.
Over de schouder
of toch maar eronder?

7. MAS 'koekestad'...

Onze eigen kathedraal
achter een wand van golvend glas
De mooiste aller torens
in breedbeeld vanop het MAS.

Ik kan U melden dat de eerste helft van de 'TOP 12 2011' erop zit. Het gaat hier veel sneller dan bij die Radio2-klassiekers, maar die zijn dan ook met duizend...

Marco Polo

Hoe sterk ben ik nog?

Hier ben ik dan weer. 't Heeft even geduurd, maar uiteindelijk raakte ik na een totale black-out wegens 'dode lijn' toch nog voor de jaarwende terug op het internet. Als het aan die van Mobistar had gelegen of mogen liggen dan zou het 2012 geworden zijn. De redding kwam echter uit de Telenet-hoek, hier net achter de hoek. Finaal zijn er wel 10 dagen overheen gegaan, maar kom... dat beschouw ik dan maar als een welgekomen pauze. De bloedverdunner heeft ook wat meer tijd nodig dan verwacht om mijn papje weer vlot vloeibaar te krijgen en ondertussen doen de beta-blokkers meer dan hun werk, of wat dacht U van zo'n 40 à 45 rustpols bij het ontwaken? Mijn medische begeleiders hebben dus hun handen vol aan bloedtrekken, evalueren, doseren... en dan moeten die mensen ook nog Kerst, Oud- en Nieuwjaar vieren. We proberen er samen een mouw aan te passen en hopen dat we de goede weg opgaan. Vandaag is het dan weer alle hens aan het internet-dek. Vanmiddag was de installatie en activatie een feit en zou er hier weer uit volle borst gesurfd, gemaild en geblogd worden. Surfen en bloggen leveren weinig problemen, maar het overhevelen van m'n adresboek in de webmail van Telenet loopt niet zo vlot. Morgen nog maar eens rustig proberen. Nu laat ik mij op sleeptouw nemen door de 1000 klassiekers van Radio2 en schotel U in sneltreinvaart mijn foto Top 12 van 2011 voor. Om alles in goede banen te leiden zal ik dagelijks drie prenten loslaten op de blogpagina. Volgorde speelt geen rol, het heeft mij zo al moeite genoeg gekost om deze keiharde selectie tot een voor mijzelf aanvaardbaar einde te brengen. Dus louter en alleen in numerieke volgorde, wat daar ook mee mag bedoeld worden... en met telkens een licht-poëtische ontboezeming, wellicht als gevolg van de ruim in de tijd gespreide en aldus rustgevende voorbereidingswerken...

12. Parijs...

Dit is zonder twijfel
een hele gekke prent.
Een werkstuk van Gust Eiffel
als zijn 'toren' welbekend...

11. Ouro Preto...

Eén kruis voor wel honderd huizen
Braziliaanse symboliek
Aan de basis liggen dikwijls
'Portugees' en 'katholiek'...

10. Amsterdam...

Big brother is watching
drie-hoog aan de kant
van Artis naar Mokum
'Toch niets aan de hand...?!!'

De eenzame fietser blijkt dus toch sterk genoeg om het jaareinde te halen. Nog negen lichtdrukmalen te gaan...

Marco Polo

Sportman & Sportvrouw 2011

Terwijl op één het meest hypocriete sportprogramma van het jaar aan de gang is en er met veel geld een op voorhand gepland feestje wordt gebouwd voor de 'ons kent ons'-maffia van de journalistengilde, met als vervelende bijkomstigheid dat men ook sporters moet uitnodigen, zit Uw bloggende servant zijn bewondering uit te tikken voor een ware atleet en een echte held. Pieter VC, boezemvriend van de zoon des huize Polo en bij uitbreiding dus ook van 'ons', was vandaag aan de slag in de enige echte Hel van Kasterlee, de zwaarste duathlon ter wereld. 15 km lopen, 105 km mountainbiken en nog eens 30 km lopen haspelt deze frisse dertiger af binnen een tijdsbestek van 10 uren. Waarvoor mijn oprechte bewondering en huizenhoog respect. Ik was ter plaatse, ik keek ernaar en maakte er een foto van...

Proficiat Pieter!! Voor mij zijt gij de sportman van het jaar.
En natuurlijk vind ik dat 'ons klein' vanavond in de studio moest zitten voor het sportgala, misschien zelfs in de zetel voor het finale interview. Dan had het daar niet moeten gaan over blessures en een verdere afgang, de geboorte van een eerste baby en een come-back of een titel en een net-niet-prestatie, maar dan was er een sportvrouw van het jaar geweest met doorlopend klinkende prestaties, een mooi palmares met een Europese titel bovenop.

Marco Polo

Eindejaarsgeleuter...

De herfst is aan een inhaalbeweging bezig: regen en wind en wind en regen, fors kouder en nog meer regen, nog meer wind en daarenboven is de donkerte niet meer uit het straatbeeld te bannen. We naderen met rasse schreden de kortste dagen van het jaar en dus mag de kerstverlichting aan. Nu heer Polo zo stilaan wat bekomen is van de aanslag op zijn cardiaal systeem probeer ik als zijn trouwe toeverlaat en lotgenoot weer wat orde te scheppen in de dagelijkse beslommeringen. Met een forse dosis geluk en een strakke planning zijn we er deze week al vier keer in geslaagd om op evenveel dagen een wandelbaar moment te vinden en een rondje Polderstad te lopen. 'Op z'n Hollands' weliswaar, want daar staat ons lopen voor hardlopen en maken zij een wandeling als ze een blokje omlopen. Vlaams en Nederlands, Hollands en Zuid-Nederlands,... hopelijk bent U nog mee.

Desbetreffend heb ik na mijn Augustinus-passage gebruik gemaakt van de eerste 'platte' periode om mij te verdiepen in de 'Avonturen van een NEDERBELG', een boek van politiek journalist Derk-Jan Eppink. Lichte lectuur met een Nederlandse inkijk op Belgische politieke en andere taferelen, en waarin dus menigmaal de overeenkomst van de taal maar tegelijkertijd het grote verschil aan onderliggende betekenis en verklaring aan bod komen. Luchtig geschreven, als dat al verstaanbaar is voor een Nederlander, maar toch hier en daar voor vormverbetering vatbaar. Wie het eens proberen wil die mag: kandidaten kunnen onderaan dit artikel reageren via een 'comment' en Uw dienaar zorgt voor de rest. En wie niet lezen wil, die kan alvast de omslagillustratie van Ever Meulen in zich opnemen...

Wat illustraties betreft is heer Polo weer aan zijn jaarlijkse fotoselectie begonnen. Alle door mijzelf gemaakte digitale prenten van het voorbije jaar passeren de revue en dingen mee naar een plaats in de Longlist 2011. Na enkele nachtjes slapen ga ik er nog eens met de grove borstel doorheen en selecteer op buikgevoel en volgens achtergrondverhaal mijn 24 favorieten. Daarna wordt het pas echt moeilijk, want dan moet ik een TOP 12 samenstellen die naar 'goede' gewoonte op deze blog wordt voorgesteld tijdens de laatste week van het jaar. Ik gun mezelf nog enige tijd ter overweging en deliberatie, maar na het weekend worden er knopen doorgehakt. Ik lijk wel een federaal onderhandelaar: onhandelbaar...

Nu onze nieuwe regering er eindelijk is moeten we elke dag paraat staan om de verwachte fiscale ingrepen en budgetaanslagen te pareren. Wat te verwachten was is dan ook gebeurd: de mogelijkheid om groene leningen af te sluiten eindigt op 31 december. Daarom heb ik voor La Pola nog snel een energievriendelijk badpak gekocht. Deze originele toepassingsvorm van zonnepaneeltjes zal mij volgend jaar een belastingvoordeel van 40% opleveren en bovendien zorgen voor warme voeten tijdens kille zomeravonden.

Marco Polo

Onderduims...

De herfst doet haar intrede.
Stormachtig weer met hevige regenbuien, en dat duurt nog de hele week. Volledig in de kaart van de nieuwe Mannschaftsleiter van Club Brugge: de loopgrachten zullen snel onder water staan en een vijfde 'Daumke' op rij zou mij dus helemaal niet verwonderen. Wat dit onderwerp betreft wil ik met graagte verwijzen naar een onlangs verschenen column op De Morgen.be van de hand van Filip Joos. Zeker het lezen waard. Onder de titel 'Het experiment' werkt deze voetbalanalist een scenario uit over het beleid van blauw-zwart en de mogelijke gevolgen daarvan. Het kan ook helemaal anders aflopen, maar deze verhaallijn leest lekker. Geef mij dan maar de 2-2 die K.Antonia FC afgelopen zondag nog weggaf aan Rapid Leest. Jammer dat mijn maatje het met één punt moest stellen, maar wij hebben wel 4 doelpunten gezien. Euh 3, want bij de 2-0 stond ik te bestellen aan de kantinetoog: 2 thee en een cola. Echt waar, en daar geen herhalingen...!! Vier op een rij dus voor Herr Daum, en daar kan op de korte termijn geen criticus tegenop.
Ben trouwens ook benieuwd hoe het verder gaat lopen bij Ajax: voorlopig geen Van Gaal aan het sportieve roer, Cruijff die het hoge woord voert en zondag een 'Daumke' gespeeld op RKC...

Het voorgaande stond in de steigers en was bijna geheel klaar om op de blog gepost te worden toen in de vroege namiddag het nieuws binnenkwam dat er in Luik een bloedbad was aangericht. Drama. Natuurlijk zijn daar geen zinnige woorden voor, al zeker niet om het even ter sprake te brengen in een vrijblijvend gewrocht als deze Polo-blog. Wel spektakel in de media: die hebben er weer een vette kluif aan, tot zelfs de opvoering van de revue van buitenlandse nieuwszenders die België daarom in hun headlines plaatsen. Het nieuws op één heeft tegenwoordig een hoger vtm-gehalte dan wat er op de Uw-dag-kleurende zender zelf wordt afgeleverd. Sensatie, veel meer dan onder Daum...

Marco Polo

Paniekvoetbal alom...

Sinds enkele dagen bereiken ons berichten over een nooit geziene vorm van paniekvoetbal op 't Antwerps 'schoon verdiep'. De angst bij CD&V-pooier Van Peel voor stemmenkanon en N-VA zwaargewicht De Wever is blijkbaar zo groot dat hij nu al zijn ziel heeft verkocht aan gladjanus Janssens, om aldus hun beider hachje te redden bij de volgende gemeenteraadsverkiezingen. Of het zal helpen, of integendeel de achteruitgang en het stemmenverlies van de tsjeven nog zal verergeren moet de toekomst uitwijzen. Straffen toebak alleszins: nadat in de Metropool alle vormen van straat- en raamprostitutie werden aangepakt en teruggedrongen verkopen de politiekers hun eigen gedegenereerd vlees binnen de muren van het stadhuis. En ondertussen maar schieten op de PS'ers van Charleroi...

Tegelijkertijd ben ik, zij het vanop afstand en door hartverscheurende omstandigheden dus niet live aanwezig, getuige geweest van de Ajax-knieval voor Real Madrid 2.

Akkoord: er waren de waanzinnig foute beslissingen van een grensrechter waardoor twee geheel reglementaire Ajax-doelpunten zeer ten onrechte en telkens op een cruciaal moment werden afgekeurd. Even opmerkelijk is de dubieuze 1-7 nederlaag van Zagreb tegen Lyon, waardoor de Fransen hun negatief doelsaldo op wonderbaarlijke wijze ombogen en de Ajacieden alsnog uit de volgende ronde van het grote kampioenenbal kegelden. Maar wat een amateuristische begeleiding op dat zogezegde topniveau: geen communicatie, waar Hollanders anders toch zo sterk in plegen te zijn, tussen de bank en de acteurs op het terrein. Acteurs, want spelers kan ik ze deze keer met moeite noemen. De platte-kezen zijn terug daar: geklopt door hun eigen hautaine klote-mentaliteit, er kan ons niks gebeuren, we gaan ons al helemaal niks aantrekken van wat er 'ginder' gebeurt, Van de Wiel die enkel gefocust is op een herinneringstrofee aan deze match en bij de rust al zeer inhalig en voorbarig truitje wisselt met Benzema, coach De Boer die daar geen graten in ziet en de ballen mist om zulk gedrag te sanctioneren, een ploeg die niet weet wat er gebeurt tijdens de tweede helft en zelfs niet beseft dat ze voor het oog van televisiekijkend Europa zichzelf voor aap zet. Ontgoocheling alom na het eindsignaal, bleirende klaagzangen over bedrog en mogelijke omkoperij in de studio's en al helemaal gejank en zelfbeklag tijdens de interviews. Met veel moeite kwam er wel eens een vraag naar de achtergronden bij Ajax en hoe slecht het daar op dit moment wel gaat, maar geen woord van kritiek op de belabberde mentaliteit en het meer dan lachwekkende gebrek aan communicatie en wedstrijdcoaching. Arm over het paard getild hoofdstedelijk voetbal, net als hier in België waar Anderlecht vanavond onderuit ging bij KV Mechelen. Paniekvoetbal alom...

Marco Polo

Coeur blessé...

Het is natuurlijk niet voor het eerst dat U mijn schrijfsels op deze blogspot gedurende enige tijd moest missen. Weet echter dat ikzelf deze keer het inactieve tussenspel al even erg vond, maar dat er nu geen ontkomen aan was. De tijd van het jaar, het vallen van het blad, de decompressie bij aanvang van een lange 'rust'periode, een avondje vol Bourgondische uitbundigheid, wat drukte in het hoofd of dan toch die duursport-voorgeschiedenis uit een tijd dat lang en hard trainen de norm was? De combinatie van alle voorgaanden als onderliggende reden en/of uitlokkende factor hebben ervoor gezorgd dat Uw schrijvende vriend en dienaar zich vorige week geleidelijk aan niet zo lekker begon te voelen. Wél voor de eerste keer wachtte ik nu niet de rust van het weekend af, maar maakte nog vlug een afspraak met de huisarts voor vrijdagnamiddag. Niet geheel onverwacht, aangezien er een maand geleden nog een voorvalletje is geweest, stuurde ze mij door voor een extra controle bij de cardioloog, en die wilde me dan weer graag een nachtje voor observatie in de hartbewaking houden.

De roffelende trom waarmee ik de avond voordien de kliniek was binnengestapt bonkte de volgende ochtend nog even vrolijk aan een 2u 54' marathontempo en zorgde ervoor dat 'harten-doktoor' mij in onvervalste reisbureau-stijl een bijkomende nacht in het etablissement kon aanbieden. We maakten er meteen een weekend van. Monitoring, adaptatie van de medicatie, aparte bloeddrukcontroles, tussentijdse filmopnames van de hartactiviteiten en als klap op de vuurpijl, na een tweede nu al minder plezante nacht, de ochtendgroet van Raymond van het Groenewoud: "Goeiemorgen, ouwe Rotkop' op mijn HB5 radio-extensie ...
De poging om het boeltje langs electronische weg weer op het juiste spoor te schieten wordt die dag afgeblazen wegens een verdacht 'wolkje' in het hartoortje en dus niet geheel aangewezen noch vrijgegeven voor de cardioversie. Uitstel van executie...van euhh, uitvoering van de geplande actie.
Omdat de bloedverdunners en de beta-blokkers nog verder hun werk moeten doen en men bij aanvang de reacties die dit alles teweeg brengt in mijn lijf van kortbij wil volgen wordt mijn hotelvoucher aangepast en ga ik in één vlotte beweging via verlengd weekend naar een verblijf voor onbepaalde duur. 'Woensdagavond met Bram & Johan naar Ajax-Real Madrid' staat niet alleen meer als na te streven einddoel in mijn medisch dossier, maar begin ik zo stilaan op m'n buik te schrijven: er is nog plaats tussen al de prikgaatjes van de bloedverdunners. Uiteindelijk zing ik het nog twee nachten en een halve dag uit met Fons (81) en WO II-veteraan Louis (87) op de reguliere cardio-afdeling. Daarna word ik ten voorlopigen titel vrijgegeven en mag ik naar huis. Zonder enkelband, maar wat is het verschil? Ik ga nu een drietal weken heel plichtsgetrouw pilletjes slikken, spuitjes zetten, mij onderwerpen aan regelmatige bloedcontroles... én ik ga mij rustig houden: een ongewild, edoch broodnodig intermezzo, waarbij ik eindelijk één van m'n zelfgeschoten Brazilië-prenten als illustratie kan gebruiken...

Mijn dank gaat naar allen die me belden, een kaartje stuurden, mij wisten te verrassen met een bezoekje en ook naar iedereen die reageerde op de info-mailtjes van La Pola betreffende mijn toestand. Toevallig of niet, maar wel heel regelmatig werd daarin de wens geuit dat ik maar snel weer 'de ouwe' moest worden: van het Groenewoud heeft dus toch gelijk!
Dit moest mij nog even van het hart...

Marco Polo

Spiegeltje, spiegeltje....

De drukte van het dagdagelijks leven als jong-gepensioneerde heeft mij er wederom toe genoopt enkele blogloze dagen in te lassen op het einde van wat een nieuwe recordmaand moet worden. In tegenstelling tot wat er in november gebeurde op de financiële markten houdt de notering van het bezoekersaantal op Marco Polo's Mededelingen meer dan stand, en is er zelfs sprake van een spectaculaire groei. Heer Polo verlegt zijn grenzen en scoort deze keer met absolute zekerheid meer dan 3000 bezoekers op de maandstatistiek. Bij deze wens ik mijn oprechte en eeuwigdurende dank uit te spreken ten opzichte van U allen die zich zo menigmaal en op regelmatige basis aanmeldt op mijn Blogger-domein. Bedankt. Merci. Thank You. Gracias. Grazie. Vielen Dank. Obrigado. Tak. Tack tack. Dziękuję. Asante. Gratias agimus tibi. En hopelijk ben ik niemand vergeten.

Evenveel dank wil ik bij deze richten tot en zeggen aan Tomas Van den Spiegel, Belgisch basketbalmonument en daarenboven een kerel naar mijn hart, die er tijdens een interview in De Zevende Dag in slaagde om de hele vaderlandse sportpers een veeg uit de pan te geven en hen, los van het eigenlijke gespreksonderwerp, toch maar mooi in hun hemd te zetten. De abominabele verkiezingsuitslag voor de nominaties tot kandidaat-Sportvrouw van het jaar was ook hem in het verkeerde keelgat/verkeelde keergat geschoten en tevens een doorn in het oog, en leverde een sterk statement op. Onvermijdelijk in ons arme landje schoot hij ook hiermee zijn doel voorbij, en liet de interviewers onvermijdelijk achter in hun eigen ongewisse. Noch de zelfverklaarde opperwijsheid Ivan De Vadder, noch leuke nonkel Chris Van den Abeele konden ook maar iets vatten van wat Tomas' bedoeling was geweest met de in basketbalmiddens toch fel besproken tweet.

<<@tomasvds T. Van Den Spiegel:Bedenking Sportvrouw van het jaar 2011: Ann Wauters, supergenomineerd, beviel van zoon Vince dit jaar. @Ankedm won de treble met Salamanca>>

De VRT-bollebozen stelden hun focus op de term 'tweet' en dachten aldus bij de tijd te blijven, inhoudelijk hadden zij echter niet het minste vermoeden van waar de klepel zich eventueel mocht bevinden. Geen wonder dat Tomas zelf met verstomming en tevens 'van de hand Gods' geslagen zat te kijken om zoveel onbegrip bij zijn gesprekspartners.

"Dit is gewoon belachelijk...!"

Marco Polo

Zot van 'AA'...

De blogpen is weer even onaangeroerd gebleven. Was heer Polo dan toch meer geraakt dan hij wilde laten uitschijnen door het eerder vermelde onrecht dat 'ons klein' wordt aangedaan door de kaste der sportjournalisten of is het de tijd van het jaar, het vallend blad, het weer dat weer niet weet welke kant het eigenlijk op wil, een aanval van lethargie, in de breedste zin van de betekenis, op mijn dagelijkse bezig zijn...? Wat dat laatste betreft moet ik hier meegeven dat het steeds langer in de bedstee vertoeven alvorens de uitstap te wagen tegenwoordig vooral zijn oorzaak vindt in het feit dat Uw dienaar de avond voordien ook alsmaar later het pad naar datzelfde ledikant lijkt te vinden. De kippen zijn al heel lang op stok wanneer bij mij enige aandrang merkbaar wordt om hen te vervoegen, en dan volgt nog een lange procedure alvorens het zover is. Dit facet van mijn profiel laat mij in aanmerking komen om onderhandelingen te leiden: voor het slapengaan nog een ditje en een datje, toch nog even zus en anders zo, misschien nog snel even nu en anders morgen, ik weet het niet... Elio De Roeper heeft het handjes zwaaien uiteindelijk dan toch maar opgegeven en zit nu veel te laat, maar met het S&P-ratingmes in de rug lange gezichten te trekken en onmogelijke compromissen te sluiten met een stelletje ongeregeld dat zich 'onderhandelaars' noemt. De 'Schaam van België', want terwijl de crisiswolken zich in ijltempo aan het opstapelen zijn boven dit kleine koninkrijkje, zijn zij vooral bezig zijn met hun eigen postje en moeten ze ervoor zorgen dat de papa's fier kunnen zijn op en tevreden met de prestaties van zoonlief. Politiek op z'n smalst, maar wij gaan de gevolgen ervan in het lang en in 't breed op ons bord krijgen.
Zwijgen en eten...

Tussen alle perikelen en omstandigheden door heb ik na onze Krakau-reis weer uitgebreid tijd gemaakt om aan mijn homeo-reputatie te werken. De eerste aanzet werd een reeks van 6 x 45 minuten, dagdagelijks uitgevoerd tijdens het bekijken van een gelijk getimede tv-serie over Auschwitz. Aangrijpend en met een gunstig effect op mijn historisch bewustzijn én fysiek welgevoelen. Eens de toon gezet en de prestatiecapaciteit van mijn ouwe lichaam weer wat aangezwengeld, zette ik de stap naar het vroegere niveau: in één sessie een volledige langspeelfilm.

Met zorg heb ik een niet té lang exemplaar uitgezocht en kan U fier en tevreden 'mededelen'-want daar gaat het hier toch om- dat ik The King's Speech in één ruk heb uitgereden: 55 km in één uur en vijftig minuten. Zonder haperen...

Sinds weken vul ik de kleine gaatjes in mijn dagprogramma met een heuse inhaalrace op de stapel Knack's die hier tijdens de Brazilië-reis is ontstaan en die week na week bleef aangroeien wegens mijn eerder vernoemde onderhandelaarsgedrag. Eindelijk komt er nu schot in de zaak en belanden de opeenvolgende nummers steeds sneller in de papiercontainer. De traagheid waarmee de operatie zich ontrolde was vooral te wijten aan de tijd die Uw dienaar moest spenderen aan het oplossen van de sudoku's. Maar er is beterschap op komst: niet dat mijn puzzelvaardigheid in deze zo spectaculair verhoogt, hoewel oefenen ook hier tot de geboorte van een mooi artefact kan leiden, edoch het feit dat ik de bewuste pagina telkens uit het mij voorliggende nummer scheur en aldus de ware problemen voor onbepaalde tijd voor mij uit weet te schuiven. Moeilijkheden vermijden, bochten maken, onderhandelen zonder visie...: ik ben er helemaal klaar voor, Elio & Co!!

En wat de Sportvrouw 2011-saga betreft: na ampel overleg en daverende besluitvorming zijn via diverse kanalen contacten gelegd met leden van de journalistengilde. Wij en anderen met ons hebben de heersende onvrede gelucht, verwoord en doorgespeeld. Hierbij gaat mijn dank naar AL, BDM en BDM, RK en AVG om de zaak aan te kaarten en naar de heren PC, XL, RB, UDB, MVG en SP -allen op een of andere wijze lid van de schrijvende en reporterende kaste- voor de antwoorden die zij daarop alsnog formuleerden. Zij betoonden wel begrip voor de zaak, maar de professionaliteit waarmee zij deze verkrachting van wat een jaarlijkse hoogmis van de sportverdienste zou moeten zijn, hetzij be- dan wel veroordelen, doet mij vermoeden dat zij het geheel al even snel een plaatsje zullen geven in de 'toch maar liever snel vergeten'-blunderdoos van onze vaderlandse sportpers. Hartverwarmend zijn dan weer de vele reacties op FB, waar de
foto van een drievoudige bekerwinnares op veel 'I like'-bijval mag rekenen.

Om het geheel af te ronden ben ik op zoek gegaan naar iets wat ons kan wapenen en/of beschermen tegen al het onheil en de onrechtvaardigheid die in het dagelijkse leven rondwaart. Mijn oog viel daarbij op een ontwerp van de Georgische ontwerper GUDU. Om de verdedigingsfactor van het ensemble maximaal tot zijn recht te laten komen ik mijn bijdrage tussen deze twee dames. Waar zij vooral in hoofdelijke zin van een goede protectie genieten, doe ik datzelfde van de rest. Oh ja, en zot van 'AA'... + of - ?

Marco Polo

Explain this too to the four-year-old...

Bij de Facebook-ochtendpost zat vandaag onderstaande brief:

Beste basketbal liefhebber,

Dat we in ons Belgenlandje op basketbal gebied rare sprongen maken ben ik al gewoon ???

Dat ik me als basketbal liefhebber erger omdat ik in 1ste klas naar 4de rangs Amerikanen moet gaan kijken,terwijl onze eigen talenten hun shortjeuh zitten te verslijten op de bank,wil ik niet gewoon worden,maar het blijft een trieste waarheid...

Dat de "super" talenten van eigen bodem naar buitenlandse oorden trekken ,is spijtig ,maar ik kan het enkel maar aanmoedigen...ze kunnen er alleen maar beter van worden...

Dat onze 1ste Nationale dames geen "prof " zijn ,maar er een job op nahouden of studeren en 4/5 x per week trainen,om er dan nog met enige chance een schamel centje mee op te strijken,vind ik ook al zo een situatie om mee te lachen...

Het tij kon dit jaar misschien wel een beetje keren door een echte Ster van "A" ,eentje van eigen bodem ,eentje van "achter den hoek",die kleinste van de De Mondts uit Hobokeuh,zij kon ons op de sportieve kaart zetten ,zij kon het uithangbord worden voor ons dames baketbal gebeuren,want zij had nu toch wel alles gewonnen wat er te winnen valt vorig seizoen ... en... jabedabedoeoeoeoeoeh ze stond eindelijk eens tussen de kandidaat genomineerden van "sportvrouw van het jaar 2011"...

Die kleinste speelt al jaar en dag in het "buitenland" als full time prof speelster,van enkele Villeneuve 'd Ascq jaren in Frankrijk naar de Caje Canarias / Jopisa Ciudad Burgos / Halcon Avenida jaren in Spanje om nu even dit seizoen de Poolse contreien van Wisla Can -Pack Krakow "wild" te gaan maken van die kleine van "A". Haar nationale "caps" mogen er ook nog eens wezen,vn jeugd t.e.m. senoir.

Diezelfde kleinste (zo ne kleine meter 80 ) had vorig seizoen alles gewonnen wat er te winnen valt ,behalve den beker "Copa La Reina"... De Supercopa in Valencia,was de aanvang vorig seizoen (en ik was erbij ,woopwoop ) ,nationaal kampioen van Spanje "olééééé" volgde om dan nog zomaar ffkes de Euroleugue winnen ,zoiets als de Championsleague voor de voetbal.

De langste winningstreak in professional sportsteams wereldwijd...

Ploegen als Prague ,Galatasaray,Tarbes ,Pecs,Wisla,Ros Casares en Sparta & K Moskow Region waren hapjes "voer" de ploeg uit Salamanca van die kleine uit Hobokeuh ...

Om het dan ook nog geloofwaardiger te maken,Anke is gene bankzitter hé ,no way ,zij is titularis en speelt gemakkelijk een klein losse 30 min./game !!!!!!!!!!

Allez,moest ne voetballer van ons landje op dat hoge niveau met zijn Spaanse club ( laat ons ne keer zot doen en Barca of Real vernoemen ) dit parcours afgelegd hebben en al diezelfde bekers/titels gewonnen hebben er zou geen stemming meer nodig geweest zijn ,die was zonder twijfel "sportman v/h jaar 2011"

Waarom zit ik hier nu uit men www-pen te lullen eigenlijk,waarom ben ik dit kleine notaaaaaatje aant publiceren ,wel .... om dit : bij de vrouwelijke kandidaten stond/staat Ann Wauters ,de enige naam die onze nationale pers kent als het over dames basketbal gaat ... en ja ,ook daar erger ik me al jaren aan !!!! http://www.nieuwsblad.be/Article /Detail.aspx?articleID=DMF20111107_073

Wel ,die bekende Wauters ,was een klein beeteke zwanger het voorbije seizoen,lees 2010-2011,dus als men dit als een super sportieve prestatie beschouwt en een nominatie waard vindt dan hebben héél wat maskes samen met mij verschillende nominaties mislopen ....

Allez,om de kromme cirkel rond te maken,is de boven vermelde madame ook nog in de top 3-shortlist geraakt ( zonder enige sportieve prestatie hé ) en maakt ze dus kans om sportvrouw van het jaar 2011 te worden ?????????????????? ,de andere 2 zijn Kim Clijsters en Evi Van Acker ... http://www.gva.be/nieuws/sport/andere-sporten/aid1093401/shortlist-met-kanshebbers-sportgala-2011-is-bekend.aspx

Begrijpen wie dit begrijpen kan,ik kan echt niet meer volgen,ach ja....,als dit een stemming is van beroepssportjournalisten ,dan zegt dit hééééél véééééél over hun kwaliteiten en kennis van zaken ...

1 lichtpuntje : de nationale damesploeg -18,met mijn ex-microobke Lynn Delvaux, staat ook in de top 3 -shortlist ,tja,zij zijn MAAR Europees kampioen geworden hé ,weet nie of dat genoeg is om te winnen hoor ,pffff....

Allez kleine Anke ,voor mij zedde een GROTE basketmadame en voor mij ben JIJ met stip "SPORTVROUW v/h JAAR 2011 " voilà ,en ...uwen beker hebde nog tegoe !!!!

Een teleurgestelde "A"

Na het lezen van dit artikel heeft Uw dienaar dan maar besloten om vandaag niet meer zelf in de blogpen te kruipen om zijn grieven desbetreffend aan de goegemeente kenbaar te maken, maar de schrijfster om toelating te vragen teneinde een copie van dit knallend werkstuk alhier integraal aan het Marco Polo-publiek te presenteren. Om de foto's die haar stellingname kleuren en kracht bijzetten te bekijken verwijs ik U graag naar haar Facebookaccount: probeer eens met 'Annickske', veel kans dat 'Luyten' zich vanzelf toevoegt. Met dank aan A.L. voor de tekst alsook aan R.K. voor zijn rake FB-status mededeling over ditzelfde onderwerp. Hoe dan ook blijf ik achter met hetzelfde verzoek, en richt dat dan maar aan B.V. uit Beringen Paal:
"Explain this to me like I'm a four-year-old..."

Marco Polo

Explain this to me like I'm a four-year-old...

Het zou wel eens kunnen dat ik zaterdagmiddag voor het laatst gebruik gemaakt heb van een aanbieding via de Lerarenkaart, niet alleen omdat ik er in 2012 geen meer ga krijgen maar ook om wat volgt...
Enkele weken geleden had ik 'ons' via het hiervoor genoemde kanaal ingeschreven voor een geleid bezoek aan het Diamantmuseum in Antwerpen waar een tijdelijke tentoonstelling loopt in het kader van Europalia, een internationaal festival dat om de twee jaar een land en zijn cultureel erfgoed in de kijker zet. Bij gebrek aan goed nieuws alhier kijkt deze organisatie, gesponsord met onze zuurverdiende en mondjesmaat opgespaarde euro's liever over de grenzen van het continent en richt de 'verrekijker' deze keer op Brazilië. Alhier kan ik een eerste keer verwijzen naar de titel-quote, mij geheel vrijblijvend aangereikt door onze 'halve Hollander' uit Amsterdam. 'Wij', na onze 5 weken trip doorheen het land van Lucas & Fernanda, waren natuurlijk zeer geïntresseerd, maar... bleven zwaar op onze honger achter. Het was een zwaar overroepen expositie met slechts een fractie aan specifiek Braziliaans materiaal en wat de rondleiding betreft was de ons aangewezen gids nu niet meteen de strafste van de bende. Een mens kan niet altijd scoren...
Aangezien we voor de verplaatsing naar het stadscentrum gebruik maakten van de Lijnbus, niet omdat die gratis of goedkoper zou zijn -Polo & Pola zijn nog geen 65- maar wel omdat de terminushalte van 'den 13' zich omzeggens vlak voor onze deur bevindt, wachtte er ons nog een wandelingske over de De Keyserlei om het museum te bereiken. Dé gelegenheid om daags na de fel omstreden kaalslag waarbij 96 linden het loodje moesten leggen een oogje te werpen op de naakte boulevard voor tussen het station en de leien. De betrokken diensten waren er blijkbaar met de grote middelen tegenaan gegaan, veel groter dan wat er voor de wegeniswerken doorgaans aan te pas komt, met als resultaat dat ik volgende weliswaar zwaar bewerkte fotografische indruk kon vastleggen...

Een zicht op de zijgevel van de Middenstatie, die aan het licht brengt dat het gebouw behoorlijk scheef is weggepoot ten opzichte van de De Keyserlei. En ten tweede male wil ik hier verwijzen naar de titel van deze tekst...

's Avonds maakten wij onze opwachting in Leuven, alwaar de plaatselijke Bears het voor de nationale competitie zouden opnemen tegen die van Pepinster. De Sportoase op de Philipssite, als een juweel aan de kroon van keizer 'Louis T' van Leuven, elders ook wel 'mijnheerke Louis' genoemd, is voorzien van een prachtige en voor deze gelegenheden zeer ruime ondergrondse parking waar men tegen een zeer democratische prijs en behoorlijk veilig zijn wagen kan achterlaten. Dat heb ik dan ook gedaan. En nu naar het sportieve gebeuren: onze aanwezigheid was er op in de eerste plaats op gericht om Witse, de jongste telg van 'ons Bie' zijn intrede te zien maken in de grote basketwereld. Aan de hand van een fanionspeler liep hij als een echte het veld op bij de ploegvoorstelling. Met nummer 4, net als zijn tante & meter Anke. Over het sportieve vervolg van de avond ga ik kort zijn: 60-30 bij de rust en uiteindelijk 101-68 na een saaie en zwakke tweede helft. De pinten die we aansluitend hebben genuttigd maakten dan weer veel goed, alsook het sms-je van een kennis die ons ervan op de hoogte bracht dat de slagbomen van de parkeergarage defect waren zodat we ons geen zorgen moesten maken om de vergoeding voor een avondje comfortabel stationeren.

Dit kaartje is één van de vele onbetaalde die avond. Als zoiets nog een paar keer gebeurt zal Mijnheerke Louis zijn begroting moeten bijstellen...

Over de begroting gaan de federale onderhandelaars het even niet meer hebben wegens het recentelijk ingediende ontslag van de formateur. Alexander De Croo weet van de prins geen kwaad, maar zijn acties vallen volgens mij onder de noemer 'pesten op het werk'.

Na 526 dagen... en ten derde male:
"Now, explain this to me like I'm a four-year-old."
Met dank aan 'the Braminator'...

Marco Polo

Are you ready for this?

Voilà, bij- én uitgeslapen en meteen vroeg aan de slag. Het weekje Polen ligt weeral twee etmalen achter mij. Meer dan gevuld en zeer aangenaam in de tijdsbeleving. U mag er trouwens zeker van zijn dat niet alle activiteiten werden vermeld in de blogbijdragen en dubbel-zeker dat al evenmin alle foto's een plaats hebben gevonden tussen de tekst. Het is een hele verzameling geworden, waarbij ik U ten huize Polo uitgebreide commentaar wil geven. Kom gerust eens langs, de thee en wodka staan klaar.
Uw dienaar heeft na zijn terugkeer niet lang stil gezeten. Hoogdringend, zo'n 83 weken te laat, moesten enkele uitgeleende werken van 'Kunst in Huis' uiteindelijk toch weer ingeleverd worden. Om het duo Hoenraet's te vervangen, dat na twee jaar zo stilaan tot het vaste Graspoldermeubilair ging behoren en waarvan ik met de nodige hartepijn afscheid heb genomen, werd gisteren een 'vroege' Clarysse aangesleept...

Het werk neemt dezelfde plaats in aan dezelfde wand als zijn voorgangers en zorgt voor een sfeeromwenteling tijdens het bestijgen van de huistrap. Zou de tweevoudige back-to-back quasi perfecte nachtrust daar al een gevolg van zijn...? Een nachtrust waar het ploegje van Di Rupo nu alleszins naar kan fluiten. Niet dat de 'zonen van' - want dat zijn die drie partijvoorzitters toch hé- er wakker van zullen liggen, maar de Montenese Berlusconi is wel kwistig met zijn aankondigingen van nachtelijk overleg. De afwerking ervan en de bijhorende resultaten zijn van een heel ander, veel lager niveau. Amateurs!! Het heeft lang geduurd vooraleer ik mij nog eens op het pad van de nationale onderhandelaars heb gewaagd, maar nu begint het toch stilaan écht mijn keel uit te hangen en is het zover. Door het regelmatig reizen en voldoende ver van huis zijn was de hele komedie uit mijn aandachtsveld verdwenen, maar als bij aankomst blijkt dat er nog steeds niks uit de bus mag of kan komen, er wordt getwijfeld en gelammenteerd, de boel blijft slabakken en de opgeroepen partijvoorzitters in hun woorden en daden evolueren tot een kringetje koffiekletsers is het de hoogste tijd dat ik er nog eens over begin. Niet vandaag, want dit wordt een mooie dag, maar... 'als ik ooit eens vijf minuten tijd heb'.

Om mezelf te verwennen heb ik na mijn kunstqueeste 'eindelijk' nog eens de sauna bezocht. Na een week begon ik het blote zweetritueel toch wel te missen, maar de inhaalmanoeuvers zijn gestart en Uw dienaar is weer klaar voor de dienst.
Nog meer zweet, en in deze ook bloed en tranen, kwam er 's avonds bij te pas wanneer ik via Canvas The Godfather III tot mij heb genomen. Voor de zoveelste keer heb ik genoten van de onnavolgbare traagheid waarmee Al Pacino de maffia-figuur van Don Michael Corleone gestalte geeft. Hoewel de realiteit deze afspiegeling van 'de georganiseerde misdaad op haar mooist' al lang ingehaald en ter plaatse heeft gelaten blijft het toch een aanrader voor wie de huidige 'klets-boem-patat'- en met veel effecten gekruide supersnelle actiefilms maar niks vindt.
Voor het actuele gangsterwerk moeten we natuurlijk bij Dexia en zijn Arco-derivaten zijn en bij de witteboordcriminelen van het hoogste échelon aldaar. Loodgieter Dehaene wenste vroeger nooit in te gaan op 'als'- of 'wat indien'-vragen en maakte zich er steeds vanaf met de "We gaan de problemen aanpakken en oplossen als ze zich stellen..."-quote. Die problemen waren nù wel degelijk aan de orde, maar van den dikke van Vilvoorde of zijn aanpak, laat staan oplossingen, hebben we niks of weinig gehoord. In de op en top Belgische benadering van dat debacle zijn het nu de Sossen die de Tsjeven hun vet geven, en deze keer hebben zij gelijk.
't Is ooit anders geweest. Als al die dames en heren politiekers nog eens echt kleur zouden bekennen en dan wel de kleur waar ze echt voor staan, het zou de boel wel wat duidelijker en doorzichtiger maken zeker. Ze mogen dan wel geen voorbeeld nemen aan deze supporter van Wisla...

Die is, zoals steeds, op alles voorbereid...

Marco Polo

Auschwitz & Birkenau...

Zoals beloofd een bijdrage over mijn bezoek aan deze concentratie- en vernietigingskampen. Veel schrijven zal er niet bij zijn deze keer. We hebben er een grijze en koude, naar Poolse normen 'frisse' dag voor uitgekozen, die absoluut indruk heeft gemaakt. Ik laat de beelden voor zich spreken en heb er enkele uitgekozen die mij het diepste raken...

Het selectieplatform bij het einde van de treinreis...

Laatste blik naar buiten...?

Het slot van de gaskamer: geen ontkomen meer aan...

Het valiesje van Raphaela en Sara...

Van een moeder en haardochter...?

Na een lange en koude dag zijn we naar het Joods kwartier in Krakau gegaan. Deze keer om er te eten en de vele impressies van de kampbezoeken een plaats te geven en te verwerken. De keuze viel op het Klezmer Hois, volgens de reisgidsen en hun eigen website het beste joods café-restaurant in Krakau. Heel gezellig, prima eten en ook de bediening verdient een positieve vermelding. Pola en 'ons klein' genoten net als de op onderstaande prent onzichtbare maar wel degelijk aanwezige fotograaf van dienst nog voor de maaltijd van een typische Purim thee...

Alles was lekker en prima verzorgd, huiswijn van een meer dan goede kwaliteit, en wat men ook over Joden mag zeggen: onze 'garçon' had mij er wel degelijk van verwittigd dat mijn dessertje het kleinste zou zijn...

Daarom echter niet getreurd: klein maar fijn en delicieus.
Voor mij is Purim op alle vlakken een succes!!

Marco Polo

Krakau - Krakow - Kraków...

De titel van deze bijdrage is een gevolg van de voortdurende twijfel die mij parten speelt wanneer ik iets wil neerschrijven over de stad waar ik momenteel verblijf. In de gesproken taal is er nauwelijks een verschil tussen het Pools, het Engels en het Nedervlaams, maar niet zo wanneer het op papier of op een scherm moet verschijnen. Aangezien Uw taalbewuste verslaggever van dienst ook gevoelig is voor eenduidigheid moet er maar eens een keuze gemaakt worden. Bij deze leg ik mezelf op om vanaf nu 'Krakau' te gebruiken in deze verder ook in het Vlaams gestelde prozastukken. Weet echter dat het in dat geval steeds om Kraków gaat, Krakow voor mijn engelstalige bezoekers/visitors.

Om de Poolse draad weer op te pikken blik ik even terug en stel vast dat ik vorig epistel afsloot met het bezoek aan de zoutmijnen. Welnu, de dag nadien ben ik een kijkje gaan nemen op de ochtendtraining van wat nu 'onze meisjes' zijn: Wisla CanPack Kraków, oeps... Krakau. Aangezien 'ons klein' nog niet helemaal hersteld is van haar 'valling' moest zij de rest van de dag rusten, en trokken Polo & Pola onder hun ouderlijke beidjes op stadsverkenning. Doel van onze wandeling was nu de Wawel, de heuvel van Krakau, aan de boorden van de Wisla...

Zoals U ziet was het een stralend blauwe hemel waaronder wij onze zoektocht volbrachten. Nadat we zovele jaren al de Iberiaanse contreien hebben verkend en daarbij steeds op de rood-geel-rode vlag van Spanje stuitten was het nu als het ware een verademing om het met wit & rood te kunnen doen: de Poolse vaan onder de ingangspoort met op de achtergrond het kasteel van Krakau...
Het vervolg van onze uitstap bracht ons naar de klokkentoren van de kathedraal van waaruit wij konden vaststellen dat alhier de schemering veel vroeger invalt dan in ons thuisland. Ten bewijze daarvan onderstaande foto die ik nam om kwart voor vier, zijnde 15.45 u lokale tijd, en die U een blik gunt over het oude centrum van Krakau...
Daags nadien, ik maak een hele sprong, hebben wij een extraatje toegevoegd aan onze prospectie van Krakau en zijn ingegaan op het voorstel van 'ons klein' om een beroep te doen op de goede diensten van ene Marciej -jeugdige gids van dienst- die ons in zijn elektrisch aangedreven en tegen de koude afgeschermde toeristenvehikel heeft rondgeleid in de oude stad, ons door het Joodse kwartier voerde, een ommetje maakte langs de Schindler-factory en ons uiteindelijk naar het eigenlijke getto voerde. Als het overgrote deel van de rondrit al een behoorlijke indruk op ons maakte, dan werd Uw dienaar pas echt stil bij en aangegrepen door het aanzicht dat de Plac Bohaterow Getta, het plein van de ghetto-helden, bood bij valavond...

De verhalen die bij deze lege stoelen horen snijden hout en evengoed door merg en been. Als onze gids het heeft over de samendrijving van de Joodse bevolking op dit plein vanwaar zij op transport worden gezet naar Auschwitz, in detail gaat over het verzetswerk van die éne Pool die de apotheek 'onder de adelaar' runt en daarna vertelt over de Joodse kinderen die om economische redenen met zes op een rij achter elkaar moeten staan zodat één enkele kogel voldoende is om...
En dan moest het bezoek aan Auschwitz en Birkenau er nog aankomen. Dat was voor vandaag, maar als U het goed vindt blog ik daar morgen wel over. Alles heeft zijn tijd...
Marco Polo

1111111111.....1000...

11 november, wapenstilstandsdag of de jaarlijkse herdenking van het einde van 'den Grooten Oorlog'. In België en Frankrijk om die reden nog steeds gevierd als nationale feestdag, terwijl ze het in het Verenigd Koninkrijk houden bij een 'Remembrance Day' en de Amerikanen het doen met een 'Veterans Day'. Verder is deze dag ook de 315de van het jaar (316de in geval van schrikkel) en blijven er dus nog 50 te gaan in de lopende jaargang. Bovendien hecht Uw dienaar er speciaal belang aan omdat het vandaag weer zo een zichzelf continu repeterende datum betreft. De binaire graad van deze dag en bij uitbreiding het moment van publicatie dezer blog ligt biezonder hoog, want de 11de van de 11de maand van het jaar tweeduizend en 11 om 11 minuten over 11 leest zoals de titel van deze bijdrage: 1111111111. Dat heer Polo deze dag in Polen mag doorbrengen in aanwezigheid van de alomtegenwoordige Pola geeft aan het geheel nog een extra dimensie aangezien we na het grijze weer van gisteren vandaag opnieuw genieten van de zon, zij het met iets lagere temperaturen. Gisteren hebben we een uitstap gemaakt naar de zoutmijnen van Wieliczka, een plaats op zo'n 10 km van Krakau. Heel speciaal en zeker de moeite waard: 'vaut absolument le détour' om het met een Guide Michelin-uitdrukking te zeggen. Geen steenkool maar rotszout werd hier naar boven gehaald, wat de ondergrondse gangen alleszins een ander uitzicht heeft gegeven...

Of toch niet zo erg verschillend?? Ik zou het niet weten, want in een koolmijn ben ik nog nooit afgedaald. Het is wel een enorm uitgestrekt ondergronds netwerk dat al vele eeuwen in gebruik is en nog zou kunnen zijn, als tenminste de prijs van het zout niet zo sterk ware gekelderd en zelfs de Poolse uurlonen navenant veel te hoog liggen om het geheel nog rendabel te houden. De opbrengst komt tegenwoordig van de toeristen die in grote getale de site bezoeken. We waren al snel meer dan twee uren onder de grond, zodat we bij het verlaten van het complex alweer geconfronteerd werden met de vroeg ingevallen duisternis...

Wat ik ook zal onthouden is het feit dat er zoveel hout in die mijnschachten en -zalen is gebruikt ter ondersteuning van het geheel en dat er in de ruime buurt van Krakow zoveel open gebied te vinden is. De ontbossing is duidelijk niet alleen van onze tijden...

En dan nu deel twee van de titel: 1000. Van 22 juni 2005 tot en met 11 november 2011 zijn er in een periode van 2333 dagen op deze blog 1000 berichten verschenen. Dat is aan een gemiddelde van 3 bijdragen per week. Tijd om te vieren dus. Dat gaan we vanavond doen in Krakow, en daarover leest U later meer in nummer 1001.
1001 ... nachten??

Marco Polo

Dzień dobry...

Bij deze en dus vandaag stuur ik U allen als groet een 'goeie dag' vanuit Krakau en mag de authentiek Poolse vorm daarvan de hoofding van deze bijdrage sieren. Het gaat nog even duren voor ik vertrouwd zal raken met dit Slavisch communicatiemiddel. Woord per woord, traag en hopelijk ook gestaag, en dus begin ik maar met telkens goeiedag te zeggen tegen de mensen: "Dzień dobry!!"

Uw dienaar is in het spoor van de immer reizende en dientengevolge boven zichzelf uitrijzende Pola naar Polen getrokken: 'Polo & Pola in Polen'. Een ideetje voor een allitererende titel in het oeuvre van Studio Vandersteen. De meer dan goede reden voor deze verplaatsing is een bezoek aan 'ons klein' die, zoals velen van U en één daaronder in het héél biezonder wel weten, momenteel haar basketbalboterham verdient bij Wisla Can Pack Kraków. Om de bezoeken van ma en pa van voldoende sportinhoud te voorzien en zelf niet iedere dag te moeten trainen kiest Anke nog steeds voor een ploeg die ook in de Europese competitie actief is. Wij zien op die manier minstens twee wedstrijden in één bezoekperiode en 'ons klein' geniet van meer recuperatiedagen door het goedgevulde wedstrijdschema. Gisteren was het al direct van dat: Kraków - Taranto, vijfde wedstrijd in de Euroleague...

Er wordt in en om de stad voldoende aandacht besteed aan de exploten van de 'white star' en overal hangen er affiches om de volgende wedstrijd aan te kondigen. Wie goed kijkt zal merken dat ook 'onze halve Hollander' hier al geweest is of nog verwacht wordt: het Poolse bijschrift heb ik niet meteen begrepen, maar toch.
Over de wedstrijd zelf nu: wegens een aanslepende verkoudheid is 'ons klein' al enige tijd niet tot minder actief geweest, en dat liet zich aanzien. Ze is nog niet opnieuw klaar voor het échte werk, en dus beperkte haar optreden zich tot een haar door de coach welwillend aangeboden probeersel van 3 minuten. We hebben dan maar gefocust op de supportersgekte en de cheerleaders: allebei van Poolse kwaliteit en dus niet te versmaden. De ploeg speelde niet heel scherp en had aan een middelmatige prestatie genoeg om de Italiaanse meisjes te verslaan: 64-58. We zien wel wat de volgende wedstrijd brengt.
Ondertussen hadden de Polo's niet stilgezeten natuurlijk: een ochtendwandeling in de buurt van Anke's appartement, verse spaghettisaus op mama's wijze maken, samen pre-game-pasta eten, na een korte siësta (jaja, we zijn Spanje en zijn gewoonten nog niet vergeten) een eerste verkenning van het stadscentrum en een wandelingske over de grote markt.

Dat noemen ze hier de Rynek Glówny, zeg maar de Plaza Mayor van Krakau. Ik weet er nog niet heel veel van, maar dat komt wel. Geen paniek, ik zoek het voor U uit en laat U delen in mijn ontdekkingen. Na een pintje onder de toren zijn we naar de zaal gegaan, binnen wandelafstand, en dus te voet. Wat zich daar afspeelde heb ik eerder reeds in het kort beschreven, dus ga ik meteen over naar de afsluiter van deze eerste bijdrage. U herinnert zich wellicht nog beelden van het uitzicht over de daken van Salamanca vanop Anke's dakterras aldaar. Welnu, ook hier hangt er een balkon aan haar huisvesting. En ook hier is er een 'view', deze keer geen terracotta dakpannen maar fleurige appartementsgevels...

't Is iets helemaal anders, maar zeker niet fout.
En om mijn goede voornemens niet meteen de nek om te wringen wens ik U bij het einde van deze eerste bijdrage vanop Poolse bodem nogmaals een warm 'Dzień dobry' en tot ziens... 'Do widzenia'!!!

Marco Polo

Dreams, dreams, dreams...

Onthoofd en zonder armen, behoorlijk beschadigd aan voor- en achterkant, meer brokken dan stukken en toch is deze madame één van de topitems in de tijdelijke tentoonstelling 'Sagalassos, City of Dreams' van het Gallo-Romeins Museum in Tongeren. Is het toeval dat zij in een donkere hal met rood omfloerst licht gepresenteerd wordt? Toeval of niet, naar mijn aanvoelen doet deze setting Aphrodite, godin van de liefde, alle eer aan en kunnen die van de Luikersteenweg, de Chaussée d' Amour, er eens achter komen...
Uw dienaar, in goed gezelschap, is haar gisteren gaan opzoeken. Na een gezamelijk ontbijt ten huize Polo, zijn wij met Heidi, Erwin & Michel, de vrienden waarmee we in 2000 door Turkije trokken en de archeologische site van Sagalassos ter plekke bezochten, naar Tongeren getogen. Heel doelgericht en evenzeer bewust van onze beperkingen hebben wij ons hierbij gehouden aan de tijdelijke tentoonstelling en zal Uw dienaar de rit allicht nog een keer overdoen om dan de rest van het gelauwerde museum te bezoeken. Deze keer alleen al keken wij onze ogen uit op een prachtig gepresenteerde expositie en genoten met volle teugen...

Met al deze dromen ging de sportieve realiteit zowaar aan mij voorbij. Slechts laat op de avond, nadat wij ons op de terugweg vanuit het verre Limburg nog tegoed hadden gedaan aan een wokfestijn, ben ik op zoek gegaan naar de marathonresultaten van Britje, Leen, Tineke en Berteko. Dit dappere viertal liep gisteren de New York City Marathon 2011. Wat een belevenis, en ik weet waarover ik spreek. In 1987 stond Uw toen nog scherpafgetrainde dienaar zelf aan de start van die wedstrijd en haalde ook de finish: een droom die werkelijkheid werd. Het is iets om nooit meer te vergeten, en dat zullen deze vier musketiers ook niet doen. De behaalde medailles herinneren blijvend aan één van de mooiste ervaringen die een marathonfanaat kan beleven...

Tongeren, Sagalassos, New York... en wij voegen er morgen Krakow aan toe: een eerste bezoek aan 'ons klein' in haar nieuwe basketomgeving. Ben benieuwd of ook daar de dromen uitkomen.

Marco Polo

Zoo Mega Donker...

Weinig organisaties kunnen zich beroepen op een aparte vermelding in de blog-analen van Marco Polo. Slechts heel af en toe kan Uw dienaar zich de discipline opleggen om het maar over één item te hebben in zijn mededeling, en dan nog zal er meestal een sidekick aan te pas komen. Maar nu is het weer zover: een bezoek met de kleinkinderen aan de Antwerpse Zoo om aldaar te genieten van avondvertellingen in een feeëriek decor heeft bij Uw verslaggever sporen van genot en een diepe indruk nagelaten. Na de normale sluitingstijd werd 'de zollozjie van 't stad' tijdens de herfstvakantie een aantal keer opengehouden voor laatavondbezoekers. In het donker zochten wij onze weg door de dierentuin, geholpen door een aantal medewerkers die ons met raad en daad en leuke verhalen bijstonden. Het begon allemaal met een ontvangst door Benoit de Bonne-nuit, de nachtdirecteur van de Zoo.

Hij sprak alle bezoekers opeenvolgend en zonder oponthoud op zeer begeesterende wijze toe en zette ons op het goede spoor. Met een schallend en opwekkend 'Goeienàvond!!' werden we de nacht ingestuurd. Via de kussen- en pantoffeldames, de rijmende vertelmadam en de nachtschilder ging het naar de bewaker van het 'droomei'...

Net als zijn collega's slaagde hij er op een heel enthousiasmerende wijze in om de aandacht van de kinderen te vangen en hen te laten delen in zijn waanzinnig, maar misschien wel waargebeurd verhaal. "Wat zit erin: een pinguin of een krokodil??"
Je zal het als achteloze jongeling maar meemaken, en met deze peiling naar existentiële diepte in het nog jeugdige achterhoofd staan we enkele hectometers verder voor de F.M.-droomcatcher. Alsof het de doodnormaalste zaak van de wereld is schotelt zij ons de klanken van de olifant-, walvis-, stekelvarken-, zwanen- en 'noem-maar-op'-dromen voor. We worden koud gepakt en moeiteloos aan het lijntje gehouden: jong en oud genieten, ieder op zijn of haar manier.
Terwijl de invallende nacht vruchteloos moeite doet om een gevoel van kilte op te wekken, het blijft tot laat in de avond 15 graden en meer, loopt ons parcours via reptielen en vissen naar de enige echte nachtmerrietemmer. Een unicum in de dieren- én mensenwereld: het verhaal, de voordracht en zij die het aan het kind, de man en de vrouw bracht. Schitterend!!
Na meer dan drie uur genieten verlaten wij redelijk afgepeigerd de Antwerpse diergaarde, niet zonder nog een laatste blik over de schouder op het mooie kader waarin dit alles zich afspeelde.

Met dank aan de dieren, de tuin, het personeel en de ingehuurde krachten voor de prachtige ervaring die wij met Joke, Wout en Witse mochten beleven. Dit gaan we niet snel vergeten.

En de sidekick?
Het 'Mega' in de aanhef slaat op de tweedehands-boekenverkoop van de Antwerpse bibliotheken waaraan wij, als aanloop naar het Zoo Donker!-spektakel, een bezoek hebben gebracht. Resultaat: 15 jeugdboeken, zes reisboeken, vier romans, drie thrillers en een cd... voor de fenomenale prijs van 11,50 euro. Altijd prijs, altijd gewonnen!!

Marco Polo