Van Noord en Zuid...

Soms moet een mens de koe bij de horens vatten, ook al is het een wilde koe en zelfs al zijn de horens scherp. Enkele dagen geleden gingen Polo & Pola nog eens naar dé Kinepolis. "Weeral naar de cinéma...", hoor ik U al zuchten met direct daar achteraan: "Welk geprojecteerd verhaal kan die twee nu nog in beweging zetten en overhalen om 's avonds de huiselijke stek te verlaten?" Geen thriller of comedy, geen drama of historische film, geen kostuumfilm, geen romantische film, geen actie- noch politieprent, zelfs geen erotisch geïnspireerd portret van een of andere diva. Deze keer was het dat alles in één: De Nieuwe Wildernis, of een beeld van een stukje Nederland en zijn bevolking zoals ik het nog nooit zag. Het verhaal speelt zich af in de Oostvaardersplassen, niet zo ver van Amsterdam, tussen Almere en Lelystad. Ben heel blij dat ik deze film gezien heb, het smaakt naar meer. Eerst nog even uitvlooien wanneer het beste moment is om te gaan en wie of wat we dan vooral in de gaten moeten houden. Verder ook afspreken met 'onzenalve Nollander' of we het misschien samen kunnen doen én... last but not least: grondig uitzoeken wanneer Polo & Pola nog vrij zijn om zich naar het land onzer Noorderburen te begeven. Het moet er zeker eens van komen...

Om wat te oefenen en ons voor te bereiden op het komende grote werk in het Kotterbos, het Oostvaardersbos, het Oostvaardershout, het Oostvaardersveld en het Oostvaarderswold richten wij eerstdaags onze blik zuidwaarts en trekken naar het Krügerpark. Het leek 'ons' Pola geen kwaad idee om daar een paar safari's te doen teneinde de Oostvaardse smaak definitief te pakken te krijgen. Voor mij niet gelaten, en dus werden de valiezen gepakt. Nu nog vertrekken...

Marco Polo

Eraan voor de moeite...?

Hebt U tijdens de voorbije week ook de Sinterklaas-heisa gevolgd? Op de meest uiteenlopende media kwam de 'Sint en Zwarte Pieten'-polemiek aan bod. Bij heer Polo kon er bij het lezen van die standpunten hooguit een meewarige glimlach af en met graagte een zucht van ontgoocheling. Moet dit nu echt? Grote ogen trok pas ik bij het zien van Prem 'slimme mens' Radhakishun en zijn Sinterklaas-aanval in De Wereld Draait Door. Als er één is die doordraait, dan is dat Prem wel! Maar verder geen commentaar, dacht ik. Tot het bericht kwam dat er ook nog een professionele studie werd ondernomen in opdracht van de VN. De Verenigde Naties, jawel! De wereldorganisatie die bij gebrek aan resultaten op het vredesvlak voortdurend onder vuur ligt heeft besloten tot een alternatieve actie over te gaan. Waar gaan we het schrijven? Niet dat ik er zo zwaar aan til: de eigen kinderjaren liggen al ver achter me, en voor m'n kinderen hoef ik ook niet meer in de schouw. Maar hoe gaan we volgende keer met de kaarten omgaan?

Schuppenboer, Pieke Zot en Zwarte Piet? Gaat de Raad van State zich daarover buigen, het Grondwettelijk Hof of toch maar de Raad van Europa? De vakvereniging van kaartspel-fabricanten en de bijhorende distributeursbond ziet de bui al hangen. Voor de detailhandel kan het een plus zijn: de laatste 'boeken' met  52 kaarten, inclusief de Zwarte Piet zullen voor meer geld over (en wellicht ook onder) de toonbank gaan. En da's nog niet alles: in de pokerbranche staat er ons een heuse aardverschuiving te wachten. Als ook daar de Zwarte Boer moet afgevoerd worden krijgen we dobbelstenen met vijf vlakken, en dan?

Dan zijn we eraan voor de moeite...!!

Marco Polo

Bij het afscheid van een minzaam mens...

Robert Soetewey

Vriendelijke collega
Geïnteresseerde sportvriend
Raadgever met een visie
Minzame kameraad
Man met een warm hart
Deze week
Veel te vroeg overleden

 En zo gaat het leven voor de een verder, en stopt het voor de ander. Geen ontkomen aan, maar wel iets om af en toe bij stil te staan. Twee weken geleden genoten we, samen met nog een twintigtal Pito-plussers, van een heerlijke najaarswandeling in de Hobokense Polder. Dinsdag was hij toeschouwer bij de Grote Sluitingsprijs in Putte om het einde van het wielerseizoen mee te maken, en enkele uren later...
Mijn deelneming aan Wanda & de familie.

Als er al drukte om mij heen te bespeuren was of er om een of andere reden een dwangmatig gevoelen de kop zou opsteken dan worden zulke verschijnselen onder de gegeven omstandigheden meteen weggerelativeerd. Hoewel het moeilijk is om die gevoelens onder de juiste woorden te brengen ga ik er maar van uit dat ook nu 'tijd' uiteindelijk raad zal brengen. Hier en nu maak ik de overstap naar, of noem het de aansluiting bij, het dagdagelijkse gebeuren via enkele artistiek gerelateerde lichtdrukmalen. U had van mij nog iets tegoed. Ik zou de sluier lichten van de geheimzinnige aankoop die we deden tijdens onze heenreis naar Pignans en dewelke wij, wegens tussendoor nog af te drukken, op de terugweg zouden ophalen. Welnu, dat is allemaal gebeurd, het transport is prime verlopen en de afdruk in kwestie heeft ook al zijn droog- en pletperiode achter de rug. Polo & Pola zijn de trotse eigenaars geworden van deze nr10 uit de nieuwe serie Migration van Olivier Brunot...

Als U in de buurt van Lyon nog eens in de file staat, of zelfs zonder dat, neem dan de afslag naar 38200 Vienne, parkeren aan de boord van de Rhône, te voet de oude stad in en dan op zoek naar de rue Teste Bailler en het gelijknamige atelier. Als hij daar niet is, vraag dan naar de rue du Collège 19 en misschien staat hij daar les te geven. Ben benieuwd of U het de moeite zult vinden? Wij alleszins wel, want hij die de verte inkijkt, gaat vertrekken, al op weg is of net twijfelt of hij wel zou gaan, zou durven, de migrant: hij heeft een propere inlijsting gekregen en een plek in een hoekje van ons huis.

 

Maar er was niet alleen een artistieke inbreng uit het Franse buurland. Veel dichterbij, in Sint Andries, heeft heer Polo zelf een fotografische studie gemaakt en een klein project - al zeg ik het zelf - niet onaardig afgewerkt.Ik ben al vele jaren in het bezit van een prentafdruk uit de parochie van miserie. Met de recentelijke fotografiecursus en de daarbijhorende en op zich onvergelijkbaar uitdagende begeleiding van Matthijs Uivel - lesgever, mentor en drijfveer van de groep - leek het mij een mooi opzet om te pogen dezelfde locatie nog eens in beeld te brengen. Statiefje aan de overkant en dan maar proberen: diafragma, sluitertijd, ISO, wel of niet inzoomen, het beeldkader aanpassen, alles kwam eraan te pas.

 

Met uiteindelijk bovenstaand dubbelbeeld als resultaat. De tekenaar/etser uit ver vervlogen tijden heeft het lang niet slecht gedaan, maar ook van mijn eigen fotografische bricollage ben ik niet ontevreden. Het brengt een mens op ideeën, en daar ging het tijdens deze 7-delige fotoworkshop vooral om. Toffe ervaring!

Marco Polo

Van de hak op die andere tak...

Mocht U zich bij het open einde van de vorige editie weinig tot steeds minder verhullende droombeelden van een zich tot in de toppen van zijn tenen relaxerende Marco Polo voor de geest hebben gehaald, dan mag daar nu tot Uw aller geruststelling aan worden toegevoegd dat schrijver dezes zich in een traagzaam uitgesponnen dagtrip huiswaarts heeft begeven en dat ons deel van 'de verhuis' tot een goed einde is gebracht. Laat U niet misleiden door onderstaande plaatjes: heer Polo is wel degelijk 'gezond en wel', 'sain et sauf' zoals ze ginder zeggen, in Belgikistan gearriveerd. Geen rode hond, en al evenmin de aanwezigheid van een derde of anderzijds overtollig rollend dan wel loshangend attribuut mag enige bezorgdheid bij U doen ontstaan omtrent mijn welbevinden.

 

 

Beide maken deel uit van de kunstcollectie Peyrassol, waarvan eerder reeds sprake, en ik kon niet nalaten U nog even te laten meegenieten van wat we daar zoal voorgeschoteld kregen. Was het weer niet te pruimen die zondagavond, de hedendaagse artefacten op het wijndomein waren het des te meer. De meteorologische blogbocht is bij deze andermaal vlekkeloos ingezet, en dus... hebben we alhier in de Polder, wellicht net als U - mijn zeer gewaardeerd publiek - kunnen vaststellen dat België en bij uitbreiding de aanpalende Lage Landen niet al te hoog van de toren moet(en) blazen als het om aanhoudend mooi najaarsweer gaat. Noem het gerust de teloorgang van de Indian Summer-hype. 't Is goed geweest: zowel de zomer als de nazomer, allebei anno 2013, maar tot nader order blijft het hier le Plat Pays, avec un ciel si bas, avec un ciel si gris, avec le vent du nord... en de lucht, grrrrijs als de torens van Brugge en Gent. Ai, Marieke...!!!
De herfst heeft definitief zijn intrede gedaan. Nog een week en de wintertijd gaat in. Dan is 't helemaal afgelopen, en tijd om onze biezen te pakken. Dat gaan de Rode Duivels ook doen, hé. Nu ze zich 'mathematisch zeker' geplaatst hebben voor de eindronde van het WK 2014 in Brazilië lijkt het wel of er een heuse volksverhuis op gang gaat komen. Ik kan de letterhoogte van de krantenkoppen die het nieuws bekend maakten zelfs niet bij benadering meegeven, maar:

"We gaan naar Brazilië!!"

Ik kan niemand ongelijk geven. Polo & Pola zijn er al twee keer geweest, telkens voor een hele maand en met heel wat stop-, rust-  en verblijfplaatsen middels een aantal binnenlandse vluchten. Prachtig land. Een absolute aanrader. Maar als U veel wedstrijden wil zien en alles goed in beeld wil krijgen, dan is er slechts één  optie: thuis blijven en tv kijken! Er mag dan al een beer-connection bestaan tussen onze beide landen, aan de smaak van een frisse Belgische pint kunnen ze ginder nog niet tippen hoor!!
Maar goed, dat zoekt iedereen zelf maar uit. Als 'onze jongens' wereldkampioen worden, waar de verzamelde nationale media zo af en toe al over moeten berichten, dan zal het hier ook wel feest zijn zeker?! Da's nog eens iets om over na te denken.

Een en ander had zo zijn repercussies ten aanzien van mijn donderdagavondse tijdsbesteding: de fotografiecursus bij coStA. Vorige week gold er op de 'gedempte zuiderdokken' een tijdelijk parkeerverbod. Er stonden grote schermen en tegen vrijdagavond werd een massa voetbalsupporters verwacht, dus moest er tijdig ontruimd worden om de organisatie op poten te zetten. Gelukkig biedt 'de kaai' meestal nog wel een alternatief, wat mij dan weer een andere wandelroute opleverde door de wijk op weg naar mijn collega-portrettentrekkers. Van die gelegenheid heb ik gebruik gemaakt om extra inspiratie op te doen. Gevolg: een paar dagen later ben ik terug op pad gegaan om nachtelijke sfeerfoto's te maken. Ik heb heel wat uitgeprobeerd, zelfs nen Duvel in 't Misverstand, en kijk eens wat er uit de bus kwam.

 ISO 800, f/18 en een sluitertijd van 30 seconden. Statiefje heeft zijn nut bewezen. Zoiets als een 'wereldgoal': bal in één tijd op de slof en 'en volley' recht in de winkelhaak. Daar is ook geluk bij nodig dacht ik en dus noem ik het al bij al een 'lucky shot'. Een super-vuurvlieg of een zigzag laserstraal? You tell me...


Marco Polo

Er even tussenuit geweest...

 

Liepen wij de voorbije week, net als de konikpaarden in de Hobokense Polder, nog prinsheerlijk te genieten van de toen alomtegenwoordige Belgische zon en was donderdag de sollaneske kers op de indiaanse zomertaart, dan zijn we daags nadien opnieuw met beide voeten op de kletsnatte Franse aarde beland. Dat is ondertussen een hele week geleden. Vroeger plachten wij vanuit een somtijds verregend Belgenland op zoek te gaan naar warmte en zon tijdens een Franse of Spaanse vakantietrip. Deze keer echter kregen we net het tegenovergestelde voorgeschoteld. Oktober is natuurlijk niet te vergelijken met een hoogzomerse julimaand, maar toch. En dus mag het visionair gehalte van de laatste halve zin uit mijn vorige bijdrage als biezonder hoog worden ingeschat. Zelfs heer Polo had niet gedacht dat de paraplu zo snel en zo broodnodig uit het foedraal zou gehaald worden. Op weg naar het diepe Franse zuiden voor een helpende hand bij de verhuis van mijn vriend Pjottr planden we een tussenstop in de buurt van Lyon. Het werd uiteindelijk Vienne. Normaal aan de boord van de Rhône, en die avond tengevolge van de aanhoudend gietende regen er bijna in. Net niet zwemmen naar het hotel en daarna schuilend onder moeders regenscherm op zoek naar een restaurantje. Lekker gegeten, een verkwikkende nachtrust en de volgende ochtend onder de regenboog door op weg voor een iets uitgebreider kennismaking met de oude stad.

Dat leverde wat mooie beelden op en hier en daar een goeie babbel. Mijn recente fotografische bezigheden en de daardoor alsmaar eigenzinniger ontwikkeling van mijn optisch vermogen zorgden onder andere voor deze reflexmatig geschoten prent op weg naar het centrum.

Een reisbureau dat l' Afrique du Sud in z'n etalage had gezet en daarvoor een fel in het oog springende portrettentrekker uit de kast had gehaald. Fijn toch dat TNT die dag ook in Polderstad actief was om een camera te bezorgen. Daarover horen jullie later meer. We sloten de passage in Vienne af met een toevallig bezoek in de 'galèrie' van Olivier Brunot.

 

Mooie etsen, intrigerende beelden, een fijne man en een gedreven artiest. Bovendien een hele leuke babbel en dat alles resulteerde in een aankoop. Wat, wanneer en hoe? Ook dat horen jullie een volgende keer: de kersverse aanwinst moet eerst nog helemaal uitdrogen onder een stapel sprookjesboeken. Maar beloofd, ooit vertel ik jullie en meer over en wellicht hoort er dan ook een daguerreotypische copie bij.

Daarna ging het rechtstreeks naar Pignans toe, alwaar we ons enkele dagen onledig hielden met het selecteren, organiseren, emballayeren, stockeren en reorganiseren van kaders en schilderijen, prenten en afdrukken, boeken, dvd's en cd's tot zelfs een aantal audiocassettes toe zodat finaal de auto en een geleende remorque behoorlijk gevuld en rijklaar stonden voor de terugreis naar le plat pays. Tussendoor was er echter tijd voor de nodige ontspanning. Ik noem en toon er maar twee. Vooreerst nam Peter ons mee voor een wandeling door de wijngaarden van de Commanderie de Peyrassol, een wijndomein in de nabijheid van zijn stek 'Les Aludes'. Het was ons, op aanraden van gastheer Pjottr, niet te doen om de commanderie zelf en al haar gebouwen maar vooral om de kunstwerken die tussen de verschillende druivenvelden te bewonderen zijn. Dit is er één van...

 Ik heb het niet nagevraagd noch opgezocht, maar zouden ze in de Var ook spreken van "een open deur intrappen"? Maakt niet uit: 't is een prachtig idee en een al even mooie uitvoering ervan op een ideale locatie. Meer moet dat voor mij niet zijn.

En meteen de tweede vorm van ontspanning er achteraan: heerlijk genieten van een zuiders zonnetje.Wat daar allemaal bij komt kijken laat ik aan Uw verbeelding over...

Marco Polo

Dorp in de stad...

Het wordt een nazomer om in te kaderen, zoveel is zeker. Nadat juli en augustus zich in de 'zomer- top 5' van het nieuwe millennium wisten te plaatsen zijn we ook september behoorlijk droog én warm doorgekomen. Zelfs de start van oktober verloopt onder een meestal zonnige hemel en dus kan de indianenzomer niet veraf meer zijn. Waar hebben we dat verdiend? Een mens zou er zowaar de weergoden opnieuw voor uit de kast halen en op 'ne piëdestal' zetten.
Dat schitterende weer lokt mij elke dag naar buiten. De snoeiwerkzaamheden, bij dubieuze klimatologische omstandigheden al snel 'het gevecht met de haag' genoemd, verlopen vlot en de drie 'groene bakken' zijn iedere keer vol voor ik het goed en wel besef. Dan is het telkens tijd om er 'uit de wind en in de zon' een volgend hoofdstuk uit de biografie van mijnheer Cohen door te jagen. Ik ben zo'n honderd bladzijden ver en het is mij al meer dan duidelijk dat er vele Leonard Cohen's geweest en nog steeds zijn. Wat een leven zeg...

Verder besteed ik deze week veel tijd aan mijn 'huiswerk' voor de fotografie-cursus. Vooreerst moet ik hier iets rechtzetten: het is niet costa, Costa of coSta, maar coStA !!! Just is just. Het is me wel een opdracht: een reportage over de wijk Sint Andries, met alles erop en eraan. Info via internet: niet alleen Google maar ook de website van 't Stad heeft heel wat te bieden. Een babbeltje op straat met de postbode, de barman in de coStA of zomaar de mannen van het 'wijkparlement' op de Sint Andries-plaats. Veel meningen en statements die allemaal helpen om mij een beeld te vormen van dit 'dorp in de stad', want dat is het wel. De job is nog verre van geklaard, maar hier zijn alvast twee van mijn prenten. Of ze genoeg vertellen is nog maar de vraag: alle begin is moeilijk, nietwaar.

 

In de Muntstraat is dit mijn gereflecteerde kijk op het gelijknamige plein waarover zoveel te doen is geweest: bouwproject vs ontmoetingsplein, parking of dan toch maar en ten voorlopigen titel 'een open ruimte' in de stad?

De Sint Andries-plaats zelf: een ontmoetingsplaats voor jong en oud, in het hart van de wijk, dikwijls bruisend van leven, heb ik op z'n stilst proberen vast te leggen. Het dorpsplein in de stad.

Voorlopig is dit alles. Er moet nog een en ander naast de blog geregeld worden, en dan pak ik mijn valies. Ajuu, nog even zonder paraplu...

Marco Polo