Troubles in paradise...

Na opnieuw een dagje Pitoën in gezelschap van 6IW, de klas die er bijna in geslaagd was om onze Pa-reis 2010 naar de verdoemenis te helpen, was ik enkele uren geleden dringend aan relaxatie toe. Perfect moment om mij weer bij de sauna aan te melden: tijdens de voorbije bestralingskuur was het zweetritueel zo goed als verboden, zeg maar te vermijden, omdat dit de markeringen op de huid te snel zou doen verdwijnen en de verpleegkundigen van dienst aldus in het ongewisse zouden verkeren om de apparatuur exact af te stellen en te richten bij gebrek aan referentiepunten.
Nu de 33 zonnebankbeurten achter de rug zijn mag ik echter weer het zweethok in en gebruik maken van de bubbelbaden, stoom- en infraroodcabine en de andere geneugten van een saunacomplex. De draad is weer opgenomen en geheel uitgerust en voldaan zette ik mij vanavond nog even aan de pc voor een korte blogproductie teneinde U op de hoogte te houden van de laatste evoluties alhier en daarbij een paar prentjes door te sturen.
Tot mijn grote verwondering komt er geen ene prent op het blogscherm te voorschijn.
Waarschijnlijk een of andere shortcut in het Blogger-concept.
Refresh page... Niks.
Even de pagina sluiten en opnieuw openen... Niks.
Even van het internet en weer inloggen... Nog steeds niks.
Troubles in paradise !
Nog maar eens refreshen... En nog steeds... Eindelijk, daar gaan we: één foto... Blijven volhouden, en tenslotte deed ie het toch: alle foto's weer zichtbaar en ik kan aan de slag.

Zeker het vermelden waard is de reünie waar ik tijdens het afgelopen weekend aan heb deelgenomen: Mieke A. en Tinne L. hadden het idee opgevat om de oudleerlingen van de land- en tuinbouwrichtingen van ons geliefd instituut samen te brengen. Heel leuk initiatief, en met een tiental leerkrachten erbij werd het een gezellige avond met lekker eten, héél véél straffe verhalen en goede herinneringen uit hun Pito-periode.

En Mieke, zoals beloofd is hier dan de reclame voor Het Boerenijsje:
het melkveebedrijf met ijssalon van de familie Aertsen in Loenhout, de plek waar de reünie doorgang vond, plaats had en was georganiseerd. Voor alle andere lezers en lezeressen: klik even de link aan en verken de boerderij, maak kennis met het productie-proces, bekijk de vele mogelijkheden en stip alvast een datum aan in Uw agenda om te gaan proeven van het lekkerste melkijs in de Noorderkempen. Uit eigen ervaring kan ik U meedelen dat de aangegeven reisweg op de website duidelijk de voorkeur verdient boven een zelf uitgestippelde benaderingsroute. Mijn eigengereid gedrag koste mij en m'n passagier zo'n 25 minuten extra om via omwegen en talloze ronde punten uiteindelijk op de aangegeven weg en dus ter bestemming aan te komen.
Ook hier dus troubles, maar we haalden wel het ijs.... Lekker!!

Marco Polo

J'suis de retour...

"Just is just" en als hij gelijk heeft zal hij dat ook krijgen.
Awel, Frank DB had gelijk voor wat het weer tijdens de voorbije drie dagen in Parijs betreft en wij zijn dus maar terug naar Antwerpen gekomen om ons weekend hier rond te maken.
Programma-gewijs zijn wij in Pito gebonden aan deze vroegste lenteperiode om de eindejaarsuitstap te organiseren. Voor mooi lenteweer moet men dus echt op publieke dames-geluk rekenen, en aangezien die in Parijs sowieso al handenvol werk hebben (!!?) schiet er voor onze beau temps niet veel meer over. Een beetje wel maar niet echt overtuigend: af en toe een streepje zon, soms een brede opklaring en de eerste dag zelfs zachte temperaturen voor de tijd van het jaar. Verder moesten we het doen met wat regenbuien, een matige tot strakke wind, een dicht wolkendek en werd het naar het einde toe behoorlijk fris. Toch hebben we het weer overleefd, ondanks de niet altijd even leuke reacties van de ons toevertrouwde jongeren. Sta mij toe geen tijd noch moeite te verspillen aan enige uitweiding dien omtrent, maar U een kort en met beelden gestoffeerd verslag van onze uitstap voor te leggen.
Zoals steeds is de keuze van woord en beeld in deze blogbijdragen de allerpersoonlijkste uitdrukking van mijn meest individuele kijk op de zaak en moet er dus zeker niet al te diep op ingegaan, zelfs helemaal geen rekening mee worden gehouden en kan U zich voor een waarheidsgetrouw relaas van de feiten beter wenden tot een van mijn companen op deze Pa-reis.
Om te beginnen zijn hier drie compilatoire collages om U een idee te geven van de meteorologische omstandigheden. Van donker en bewolkt over lichtgrijs tot strakblauwe lucht: we hebben het allemaal gehad. De diverse locaties vragen na veelvuldig bezoek wel eens om een andere belichting, en kijk: de amateur-fotograaf in mij werd op zijn wenken bediend...



Naast enkele min of meer traditionele en dus obligate aandachts- punten voor een bezoek aan de lichtstad, met o.a. Notre Dame, Hôtel de Ville, Place des Vosges, Louvre, Defense, Forum des Halles, het senaatsgebouw in de Jardin de Luxembourg, Tour Eiffel, Arc de Triomphe, Cité des Sciences en bovenop bij aankomst en vertrek de imposante stationshal van de Gare du Nord leidde een zeer ervaren Oranje-gids ons nog naar twee andere bezienswaardigheden...

Onverwacht, maar niet echt verrassend, kwamen we op onze route langs een Marco Polo-restaurant. Overal ter wereld wordt mijn naam al dan niet ijdel gebruikt en dient ter opfleuring en aanprijzing van diensten, goederen en organisaties die het beste met de mens voor hebben. Ook hier in Parijs, redelijk diep verscholen in het florissante Saint Germain des Prés en op een steenworp van de Eglise Saint Sulpice is er een Italiaanse eetgelegenheid die mijn nominatieve aanroeping in de hoofding draagt. We zijn er 's avonds gaan eten, en 't was prima.

Veel straffer was het volgende: kuierend door Le Marais, en eigenlijk op weg naar de betere boutiques in de wijk, wees mon guide -die voor de gelegenheid eens niet Nathalie heette- mij quasi argeloos en toevalligerwijze op een kleine etalage vol sanitaire onderdelen. Et alors...??
Daarvoor ben ik toch niet naar hier gekomen gekomen.
Maar... "What the f*ck!!"... wat lees ik daar op het raam ?

Inderdaad, onze GROTE vriend heeft dus een satelietstudio in hartje Marais, Paris IV-ième. Tussen de trendy bars, typisch Joodse winkels, restaurants en stijlvolle boutiques heeft Marc XXL zijn eigen pied à terre. Toen hadden we het wel gezien, hebben de kinderen verzameld en zijn vertrokken.
J'suis de retour .... 88,8 kg nat aan de haak, een leuk neveneffect van een strak driedaags citytrip-schema!!

Marco Polo

Op temperatuur...

Hoewel het nieuwe seizoen met de nodige haperingen van start gaat en er van enige standvastigheid in het voorjaarsweer nog geen sprake is gaat er niets, of alleszins heel weinig boven het zich nu toch stilaan ontwikkelende Primavera-sentiment.
Ik voel me goed en geraak op bedrijfstemperatuur, zodanig zelfs dat mijn biologische thermostaat af en toe een sprongetje wil maken en mij aanspoort om alle gewaden af te gooien en over te gaan tot het (in mijne) pure genieten van de aangename omgevingstemperatuur. Hierbij moet ik U allen, en Il Signore Spaghetti in het bijzonder, eerlijkheidshalve mede geven dat de 28° Celsius nog lang niet bereikt zijn en dat we hier ten Poldere, net als elders in Belgarije, dus nog van een ruime groeimarge kunnen gewagen. Geen paniek echter: wat niet is kan nog komen, en als ik het zo zie is het er op sommige plekken al ....

Daarom heb ik besloten om de steven nu alvast even zuidwaarts te wenden en mij in buitengewoon aangenaam en erudiet gezelschap naar Lutetia te begeven. Ik verklaar mij nader: Chantal, Dany en Guy (de reeds hoger genoemde pasta-signoriteit) begeleiden mij op een queeste naar de grote Lichtstad. Spelbreker Frank De Boosere wist mij te vertellen dat op dit moment bovenstaande prent, noch iets gelijkaardigs, zou te bewonderen zijn langs de boorden van de Seine: morgen zullen we wel kunnen genieten van mooi lenteweer, maar verder zal het meteorologisch ballonnetje niet opgaan en is er behoorlijk wat kans op wind en regen.
In deze onderschat hij echter de Pito-crew schromelijk, want als altijd hebben wij een uitgekiend Plan B. Waar denkt U trouwens dat wij onze leerlingen heen loodsen als we een museum bezoeken? Neem nu het Louvre...

Daarvan komt zelfs de grootste cultuurbarbaar op temperatuur...

Marco Polo

Alles op z'n tijd...

Vrijdagavond heeft Randall Bailey komaf gemaakt met het sinds enige tijd in Antwerpen zwaar overroepen begrip "Sugartime". Volgens de Amerikaanse KO-killer volstonden 90 seconden ruimschoots om de met genodigden gevulde Lotto-Arena te overtuigen van zijn gelijk. Veel Sugar was er niet bij deze keer: over and out na 1'30" en voor Jackson alleen maar zure frut!

Zaterdagmiddag waren alle ogen gericht op Tom Boonen die als superfavoriet van start ging in de 101ste Milaan - San Remo.
Zeven uur later kwam hij 3 fietslengten tekort om Oscar Freire van de overwinning te houden.
Close, but no cigar...

's Avonds was het dan weer de beurt aan de basketbalmeisjes van Salamanca. In de topper tegen Valencia stond zowat het hele competitieresultaat op het spel: bij winst zouden ze de eerste plaats nemen en zich zo verzekeren van de pole-position in de play-offs, bij verlies zouden ze (meer dan waarschijnlijk) naar de derde plaats zakken en zichzelf in een veel moeilijker eindronde-situatie manoeuvreren. Aan de rust zag het er allemaal schitterend uit (46-32 ), maar daarna zakte de pudding stelselmatig in elkaar en moesten zij er met 68-72 aan geloven. Toch bleef de derde plaats hun nog bespaard, want Rivas liet vandaag dan weer een steek vallen in Zaragoza. Het zal weer van 't zelfde zijn als vorige jaren: er dicht bij, maar net niet...

Vandaag was ik net op tijd wakker voor een recuperatieloop om de gevolgen van gisteravond weg te werken of toch minstens te minimaliseren. Ik zat naar aloude Toon Hermans-gewoonte aan ààn een banket met mijn Rommeshoefvrienden Peter M., Herman D. en Theo D.B. én hun eega's. Eten en drinken vergezelden op sterrenkundige wijze de vele verhalen en straffe herinneringen die weer werden bovengehaald. Een half etmaal later stak ik een stevig tandje bij om via de nodige Polderkilometers min of meer in de buurt van mijn streefgewicht te blijven. Opdracht vervuld.
Later op de dag zat ik dan weer in de Blauwe Zaal van de Singel.

Er was veel meer volk dan op de foto, bijna alle stoelen waren bezet, en op het programma stond muziek van Strauss, Haydn en Brahms, gebracht door het Symfonieorkest van Vlaanderen.
Het was genieten (van de muziek), recupereren (van de eerder geleverde inspanningen) en nagenieten van een goedgevuld weekend. In die volgorde en alles op z'n tijd...

Marco Polo

Amateur-politici vs Ambassadeur "pur sang"

Wat ik gisteren nog aankaartte op deze blogpagina wordt vandaag, zij het in enigzins aangepaste bewoordingen, bevestigd in de Vlaamse pers: gedaan met de uitstapjes van De Crem.
Deze super-onkundige idioot moet van het politieke toneel gehaald worden voor het nog maar eens te laat is. Ging hij vorig jaar nog letterlijk plat tijdens de nachtelijke verkenning van een New Yorkse bar, dan deed hij dat deze week nog eens figuurlijk over door te zwichten voor de Amerikaanse druk om de Belgische soldaten een jaar langer naar Afghanistan te sturen. Daarnaast kwam aan het licht dat geen enkele politicus hem nog wil vergezellen op een buitenlandse missie, waarna die snoepreizen worden afgeblazen en Crembo dus thuis moet blijven.

Minstens even schandalig vind ik dan weer de houding van Letreme en Reynders, die het kernkabinet minder belangrijk achten dan het voetbal en de vergadering zullen stopzetten om samen naar Standard-Gent te gaan kijken. Als dat hun prioriteit is, dan moeten ze niet klagen dat de burgers hun politiek geklungel niet au sérieux nemen. Ze zijn er een potje van aan 't maken.

Geef mij dan maar onze eigen Noël, multitasker mét prioriteiten, die zich momenteel i Nestland van zijn beste kant laat zien en voor wie geen opdracht te zwaar is, geen berg te hoog, geen brug te ver. Hij is zelfs multipel aanwezig als het om de begeleiding van zijn leerlingen gaat ...

En of het nu tijdens onze eigen sportdag is of op een Argentijnse degustatieavond in Narva, hij is en blijft onze boerengolf-ambassadeur bij uitstek...

Nispen, 1 oktober 2009

Narva, 17 maart 2010

Marco Polo

Dit had U nog tegoed...

Het is lang geleden dat Marco Polo nog eens zijn licht, al ware het in de vorm van een kleine spaarlamp, liet schijnen over onze vaderlandse politiek. Niet echt vreemd en nog minder onrustwekkend moet U allicht gedacht hebben: nu minder dan 1 op 5 van de Belgen nog een goed oog heeft op onze politici is de kans groot dat heer Polo tot de 4 andere behoort en zijn tijd niet wil verspillen aan hopeloze onnozelheden.
Goed nieuws is er inderdaad zelden te rapen en de berichtgeving omtrent gestelde doelen en te verwezenlijken plannen is kleurloos en niet echt hoopgevend. "'t Vet is van de soep" of zoals ze in de Vloanders zeggen: " 't Schoap es de preut af!!"
Om dat alles nog eens extra in de verf te zetten hebben onze Waalse broeders Michel Daerden en kunnen wij terugvallen op Pieter "Crembo" De Crem.

Deze laatste slaagt er wonderwel in om niets, maar dan ook niets op een deftige manier aan te pakken. Allez, de zwartjes uit dé Congo uitnodigen voor een feestje in Brussel. Dat is in 1958 al eens gebeurd, en zie wat er twee later later van gekomen is. Nu zou het bovendien gaan om een keurgroep moordlustige, stelende en in verkrachting gespecialiseerde militairen: Crembo op z'n best!!
Ze mogen hem eigenlijk niet meer alleen op pad sturen.
Onder de hoede van straathoekwerker Michel "Gainsbourg" Daerden zou nog net kunnen...

Op deze achttiende maart, tussen St-Patricksday en vaderkesdag, gun ik U nog een blik op...

... mijn loop- en fietsdagboek, en meer bepaald een overzicht van de voorbij zes en een halve weken. Om fit en monter de bestralingsreeks door te komen moest ik af en toe een tandje bijsteken. De som van al die inspanningen staat hierboven.
Om mezelf te belonen voor al dat labeur en als motivatie om op de ingeslagen weg verder te gaan heb ik mij een paar nieuwe loopschoenen aangeschaft: deze keer geen Nike Pegasus, maar voor de verandering de Asics Gel-Virage.
Voor de foto wilden oud en nieuw nog wel eens samen poseren.

Dit dubbelportret had U nog tegoed!

Marco Polo

Eindelijk lente...

Ik ben nog maar zelden zo gelukkig geweest met de eerste zonnestralen en bijhorende zachte temperaturen als nu het geval is. Toeval of niet, maar deze warmte-opstoot viel samen met de laatste bestralingssessie in het kader van de strijd tegen de heropflakkering van mijn prostaatkanker. Terwijl zowat iedereen uitkeek naar de lente, kwam daar bij mij nog eens het snakken naar het einde van die 33 keer lange bestralingsreeks bovenop. Al bij al is het vlot verlopen, edoch: gedaan is gedaan, en zeker in dit geval is er vanaf veel leuker dan ermee bezig zijn, laat staan eraan beginnen. Maar goed, het zit erop en ik heb mij eindelijk weer een Duvel mogen inschenken, hem walsend in de hand genomen en dan (in meerdere keren) de kelk geledigd tot op de bodem. En of het gesmaakt heeft...?!
Om nog eens terug te komen op de lente: we hebben er dit jaar heel lang op moeten wachten, maar dat hield ook in dat we nu eindelijk weer eens van een echte winter konden genieten. Sneeuw en ijs en lage temperaturen. Heerlijk rillen en bibberen, waterogen en snotneuzen, en ijskoude oren. Nu ik dat allemaal neerschrijf schiet mij meteen te binnen dat vandaag wel de enige fietsrit naar de bestralingskliniek moet geweest zijn die ik zonder handschoenen reed. Dat wil toch ook wat zeggen...

Wij hebben hier te lande schijnbaar de koude achter de rug.
Mijn goede vriend en dito huisvader Noël R. zit er echter midden in: hij vertrok vorige week met 4 leerlingen van Pito voor een buitenlandse stage naa Restland. Het is bijna zoals bij een wereldreiziger: velen zullen het hem benijden, maar weinigen hadden de moed om het zelf te doen. Zo verging het ook mijne maat nadat hij had toegezegd voor die stagebegeleiding i Nestland. De commentaren waren niet uit de lucht en plots bekeek iedereen het als een vakantie. Niets is echter minder waar, want Noël draagt een grote verantwoordelijkheid en staat 24/24 klaar en ter beschikking van zijn pupillen. Bovendien werd de voorbereiding van deze activiteit duidelijk uitgevoerd in een ander seizoen, want van de arctische toestanden waar mijn vriend nu mee te maken heeft was in de reisbeschrijving geen sprake. Het mag ons noch hem evenwel verrassen, want waar lig Testland? Helemaal in het noorden tegen Rusland, en dan is Siberië niet ver weg hé...!

Noël kampt momenteel met temperaturen van -15°C tot -20°C!!
Terwijl wij het eerste vandaag en het tweede morgen in de plus krijgen voorgeschoteld. Dat wordt puffen.
Maar laat ons vrolijk zijn, er is reden genoeg om te toasten: ik heb de 33 overleefd, de lente is in 't land en Noël is in 't buitenland.
O Pestland!! Schol....

Marco Polo

Ajax - PSV

Eindelijk was het weer eens zover: een regelrechte topmatch in de Amsterdam ArenA. Deze keer tussen Ajax en PSV, momenteel en respectievelijk derde en tweede in de Holland Casino Eredivisie. Drie maanden geleden leek alles uitverkocht, maar plots waren er weer tickets beschikbaar op het internet. Voor € 200 kon je er in! Dat vond ik behoorlijk veel geld voor een potje kikkerlandvoetbal en dus was er van bestellen geen sprake. Toch keerde ik zaterdag-ochtend de neus van mijn donkerblauwe Opél (volgens Peeters-Leterme)/Opel (volgens de rest van het land) richting Belgisch-Nederlandse grens, stak die over bij Meer en zette vervolgens koers naar de geboorteplaats van Bertus Aafjes en vele andere bekende Nederlanders, Amsterdam.
Deze trip kwam niet ongelegen, zeg maar net op het goede moment, want enkele weken geleden hadden we met Polo Junior afgesproken om er nog eens een Mokummer weekend van te maken. Het heeft altijd behoorlijk wat voeten in de Hobokense polderklei om tot een gezamelijk vrij, of althans beschikbaar moment in ons beider kalenders te komen. Maar deze keer was het gelukt: op het randje van die beruchte maartse Iden.

Het werden twee dagen van veel bijbabbelen, een bitterkoude wandeling door het Vondelpark, wat slenteren door de Leidsestraat en toch maar die rode Fatboy-laptophoes kopen in de outlet, de basketbalmicrobe weer tot leven wekken middels enkele schitterende boekwerken op de salontafel bij Bram, in The American Book Center aan het Spui en later op de internet-boekensites van over de plas, en de eerste dag afsluiten met een paar uurtjes genieten in Ristorante Vasso... vlak in de buurt van de eerder genoemde boekenwinkel en wederom een aanrader!

Zondag werd het programma dan weer mooi opgedeeld.
Na het ontbijt eerst een partij Backgammon tussen moeder en zoon terwijl "der Alte" met een half oog op het scherm de eerste F1-wedstrijd in Bahrain volgde en met de resterende anderhalve aan The Book of Basketball is begonnen. Daarna op bezoek bij Shanthi: rondleiding in de nieuwe woonst van onze nieuwste familieuitbreiding, lekker kletsen bij de thee, de enige echte Kolonisten van Catan spelen en daarna een heerlijke schotel pasta van het huis. Tussendoor hadden "de mannen weten waarom" naar de samenvatting van Ajax-PSV gekeken. 4-1 ... en dik verdiend!
En wij weer de auto in en terug naar Hoboken.
Met nen dikke merci aan Shanthi en Bram voor het leuke weekend.
4-1 ... jawadde!!?

Marco Polo

101, 102, ...

Het is vandaag 102 dagen geleden dat mijn Pauselijke Vriend geheel ongewild en onzacht ter aarde nederdaalde. Miste Hij een sport of gleed de ladder onderuit? We weten het nog steeds niet met zekerheid. Ondertussen heeft Aloysius er onder de liefdevolle begeleiding van zijn pontificale eega een lang en gestaag revalidatietraject opzitten. En net als bij de nieuw aangetreden premier Leterme willen wij ook van Zijne Onfeilbaarheid weten hoe die eerste 100 dagen zijn verlopen.
Van Hem verwachten we geen goed bestuur, van Leterme trouwens ook niet, maar wel hopen we dat Onze Roerganger weer op het rechte pad komt, algeheel herstelt en weer de Oude wordt. Dan kunnen wij hem eerlang als vanouds en in vervlogen dagen dit epitheton toedichten en bijhorende lof toezwaaien...
Het aanhoudend koude winterweer en de herhaalde sneeuwprikken hebben hem meer binnen en achter de stoof gehouden dan hem lief was en goed ware geweest voor zijn fysische rehabilitatie. Geestelijk staat Heer Aloysius echter al goed zijn mannetje, 't is nu kwestie van de motor na het aanzwengelen ook blijvend op toerental te houden. Bij mijn bezoeken heb ik hem er telkens voorzichtig op gewezen dat het onderhand tijd werd..., neen: dat het wellicht niet ongepast ware... mmm, beter nog: dat velen met mij reikhalzend uitkijken naar en met toegeknepen billen zitten te wachten op een volgende aflevering van de Mededelingen van Aloysius I.
Voilà, het is eruit!!
Nu is 't aan U, mijn Vriend : nog drie keer slapen, en we beleven de iden van maart. U, die er een goede gewoonte van gemaakt had om ons telkens in het midden van de maand te vergasten op een al dan niet conciliaire bul laat Uw volgelingen nu reeds vier maanden op hun honger. Waarvoor, gezien de omstandigheden, alle begrip.
Is er echter een beter moment om de blogdraad weer op te pikken dan exact 2054 jaar na de theatrale dood van Julius Caesar in de Romeinse senaat? Qua geschiedkundige mijlpaal kan dit alleszins tellen! En zult U mij, na al die smeekbeden om opnieuw ter publicatie over te gaan, ook toespreken met die gedenkwaardige woorden: "Tu quoque, fili mi?"
Of wordt het gewoon: "Hoort wie klopt daar kinderen?"

Dit alles kwam in mij op toen ik vanavond de derde aflevering van de NPS quiz Met het mes op tafel had bekeken en ik mij in stilte afvroeg: "Zou Hij hier ook naar kijken...??"
En ja, U wist natuurlijk het antwoord op de tweede vraag van de derde ronde: dat Ierland de dupe was van dat verfoeilijke handspel van Thierry Henry.
...103, 104, 105 !!!

Marco Polo

100 push-ups for one bra...

De bladspiegel-babes van Koen Meulenaere in Knack zijn niet alleen ende doorgaans het aanschouwen waard, maar voeden ook af en toe mijn inspiratie. Deze week is Isabeli Fontana aan de beurt. Tot voor enkele uren een onbekende voor mij, maar dat veranderde al snel toen ik haar op pagina 109 heel kordaat mijn geesteswereld zag binnen stappen. Deze Braziliaanse brunette mag er zijn, en dat vinden ze ook bij Google: het intikken van haar naam levert binnen een fractie van een seconde 834.000 resultaten op en tussen de foto's zit meer dan bruikbaar materiaal.

Mits wat constructief denken valt er ook zeer leerrijke materie te rapen. Tussen de foto's zijn er enkele uit de dsquared-collectie waarop la Fontana de ultieme push-up bra showt, terwijl ik nu net uit het zeer ruime fotobestand geleerd heb dat deze schoonheid ook best zonder push-up mag gezien worden.
Dat maakt natuurlijk de zaak niet van haar mannelijke collega's die af en toe met haar op het schavot moeten: om dezelfde lijn te lopen en een dito pakje op te houden zit Antonio aan een regime van minstens 100 push-ups per dag...

Marco Polo

Maar nu hebben ze 100...!!

Op de valreep en omdat ik hier echt niet omheen kan:
vandaag staat wereldwijd de 100ste internationale vrouwendag op het programma. Het was meteen een goede gelegenheid om in Hollywood de Oscar voor de beste regie aan Kathryn Bigelow te geven. Voor het eerst in 82 jaar een vrouw, en dan nog met een film die niet bij de echte kaskrakers hoort.
Het moest er eens van komen...

Veiligheidshalve en om alle naijver en de daarbij horende kwalijke gevolgen uit te sluiten ga ik hier niet mijn levensechte favorieten uit het vrouwengild' ten tonele voeren, maar moet U het doen met deze top 5...

Toch wil ik nu ook weer niet te hoog van de toren blazen, maar dat had U waarschijnlijk al gemerkt. Precies vandaag mocht ik op het gevreesde matje komen, en kijk wat er gebeurde....

Dat komt ervan als ze ieder jaar hun eigen feestdag vieren.
Maar nu hebben ze 100...!!

Marco Polo

Zo d'ouden zongen...

Vorige week werd Domien Loubry MVP van de 22ste speeldag in de Ethias League, de Belgische eerste klasse in het basketbal.
Dikke proficiat!!
Hij is een van de spelers die in m'n RBA-periode regelmatig de kolen uit het basketbalvuur haalde en als een aap uit de mouw,
de kat op de koord of een duiveltje uit een doosje evolueerde op het parket van de Deurnese Arena. Waar is de tijd?
Woensdag verjaarde hij, en toen ik hem op Facebook wilde feliciteren met zijn steeds maar ouder worden ontdekte ik meteen ook zijn nieuwe profielfoto: een klapper van formaat !!

Meteen ging er bij heer Polo echter een lichtje branden, ergens ver weg in mijn geheugen... en op een externe harde schijf moest er tussen de fotobestanden, bij de gedigitaliseerde copieën van onvergetelijke herinneringen uit mijn eigen oude plakboek ook nog zoiets te vinden zijn: "Dat zoeken we op!"
Als een volleerd "2 voor 12"-quizzer had ik maar 15 tellen nodig om het origineel in mijn fotoalbum op te sporen, en op de computer ging het nog sneller:
klik 1: go to extra HD1
klik 2: FOTO'S
klik 3: Herinneringen
klik 4: Esbac
klik 5: IMG_0023.JPG...

Deze prent dateert uit het begin van de jaren '70, toen ik mede het mooie weer maakte bij Esbac, de Essense basketbalvereniging van mijn geboortedorp. En mooi weer hadden we van doen, want we speelden altijd buiten op net iets andere ondergrond dan de blinkende parketvloeren van tegenwoordig!! Tussen beide opnames moet ongeveer 40 jaar liggen, maar met een hedendaags digitaal fotobewerkingsprogramma is de link vlug gelegd...

En binnen 40 jaar hangt ge daar nog Domien!
Misschien een idee om er dan een derde vakje aan toe te voegen: met een van jouw pupillen...?!

Marco Polo

Zwart, zwarter, zwartst...

Voor een niet alledaagse aankondiging ben ik steeds te vinden en ruim daarom graag plaats op mijn blog voor deze mededeling:

Vanaf donderdag 25 maart in het MoMu

'ZWART. Meesterlijk Zwart in Mode & Kostuum'

In deze tentoonstelling illustreert het Antwerps modemuseum de historische fases van de kleur zwart met voorbeelden uit de schilderkunst, historisch kostuum en hedendaagse mode, maar gaat ook dieper in op de textuur en mogelijkheden van zwart in verschillende materialen zoals bont, leder en kant. Olivier Theyskens, een van de aanwezige ontwerpers, scoort deze week alvast in de Knack-Weekend bijlage met zijn versie van zwart...

Toch is hij niet de eerste die ons vergast op een persoonlijke interpretatie van de obscure donkerte. Frederik De Wilde ging hem begin dit jaar reeds vooraf. Deze Brusselse kunstenaar heeft voor zijn werk "Hostage" het donkerste materiaal ooit gebruikt. Het is 144 keer zwarter dan zwart...

Hij bouwde zijn materie atoom per atoom op en deed dat met de nanotechnologische ervaringsdeskundigen van de Rice University in Texas, USA. Zoals de heer Yves Klein het blauwste blauw naar zichzelf noemde, zo biedt Frederik de mensheid nu het zwartste zwart aan als "De Wilde Zwart", niet te verwarren met het zwart uit het gelijknamige vierkant van Kazimir Malevich uit 1923...

De heer Malevich verwees met zijn vierkant naar een vierhoekig
"zwart gat", terwijl onze Belgen natuurlijk hun mosterd haalden bij het hier te lande ruim voorhande zijnde zwart geld, het georganiseerde zwartwerk-circuit, de door menigeen bekeken zwarte sneeuw om maar te zwijgen over de al dan niet vermeende "zwarten" die er na de tweede wereldoorlog aan moesten geloven. Geen al te leuke inspiratiebronnen...
De Hollanders hebben tenminste Sjakie Swart !

Marco Polo

Spencer scoort in Sydney...

Vandaag heb ik nog net kunnen genieten van de stralende lentezon tijdens mijn middagloopje. Een uur later schoof het hemeldak dicht en nu zitten we onder een egaal grijze wolkendeken, te wachten op wat komen gaat.
Als het hier lente wordt, dan zijn onze tegenvoeters aan de herfst toe.
Om die overgang niet onopgemerkt voorbij te laten gaan heeft men in Australië een beroep gedaan op Spencer Tunick, de fotograaf bij uitstek om grote massa's blote mensen in multipele megapixel-verzamelingen weer te geven.

Op de trappen van het Opera House in Sydney waren zo'n 5000 adepten uit de kleren gegaan om samen te poseren bij de zonsopgang en op die manier afscheid te nemen van de zomer...

Maar niet van elkaar:
"De hele wereld ziet ons !!"
en daarmee scoort Spencer nu ook in Sydney...

Marco Polo

Nieuwe lente, nieuwe mode...

Zit er dan toch nog enige regelmaat in het weerkundig gebeuren? Nadat een asgrauwe en superkoude februari-maand eindigde met een uitloper van de vooral in West-Frankrijk desastreuse voorjaarsstorm Xynthia, startte maart in meteorologische overdrive. Gisteren en vandaag liep ik mijn Stabroekse joggings onder een stralend blauwe hemel. Vandaag iets frisser, maar met weinig wind en ideaal om al lopend de conditie op peil te houden. We waren bijna vergeten hoe de zon eruit ziet, en vooral hoe zonneschijn voelt op je huid. Hoe lang het gaat duren is moeilijk in te schatten, aangezien onze weermannen en -vrouwen weeral over vriestemperaturen spreken en voor het einde van de week ... sneeuw voorspellen!! Maar wat we meepikken hebben we gehad: naar buiten dus, en genieten van het mooie weer!!

In Milaan hebben ze niet gewacht op die nieuwe lente om de modecollecties voor het volgende najaar te showen. Die Italianen zijn er weer snel bij. Opmerkelijk is deze keer dat er een voor ons zeer herkenbare inbreng is bij de accessoires...

Belgische frieten zorgen voor kleurige accenten bij de grijze en andere wintergetinte ontwerpen van Pucci, Gucci, Armani en Versace: "En... mag er zout op, mijnheer??"
Onvoorstelbaar...

Marco Polo