Hoogzomer in overdrive...

Hebt U er ook van genoten?
Euhhh?
Van de voorbije week, bedoel ik. En van het mooie weer?
In ons eigenste Belgenland dan nog wel: blauwe luchten, windstilte en constant zonnige dagen! Dagtemperaturen om en omtrent de dertig graden en nachten die nauwelijks enige verkoeling brengen. Terrassenweer: 24 op 24, 7 op 7!!! Er bestaat dus nog zoiets als échte zomer in Belgikistan. Uitgerekend tijdens die hemelse periode was Uw dienaar 'actief' als coach bij GameTime 'Summer Camp', jaargang 7.

In Tongerlo, of all places. Met Bram en Sven, Anke en Karen B, Stefaan, Maarten & Johan VG en mijne maat Rudiman CJ. Weeral een onwaarschijnlijk toffe ervaring met heel veel basketbal, maar met evenveel menselijke diepgang, vriend- en kameraadschap. Op alle vlakken staat hier 'beleving' centraal! Tijdens zo'n week vliegt de tijd, en voor je het goed beseft sta je wat weg te dromen en voor jezelf uit te mijmeren tijdens de afsluiting van het kamp. Daarna opruimen, afrekenen bij Simonneke en een laatste avondmaal met de coachingstaff in 't Contrast. Op weg naar huis begint het te regenen, en is de zomer weer voor even gedaan...

Net op tijd om aan de Spelen te beginnen. Correctie: om aan het televisioneel volgen van de Olympische Spelen te beginnen. Een openingsceremonie kan mij maar matig boeien, laat staan bekoren. Persoonlijk vind ik het weggesmeten geld, verloren tijd en heeft het weinig te maken met het actuele doel van de Olympics. Daarom ook heb ik het einde van de uitzending niet gehaald, maar koos ik er gisteravond voor om enig tekort aan slaap in te halen. Het waren vorige week traditiegetrouw sterk ingekorte kampnachten, en bovendien stond er midden in de week nog een heen-en-weer naar Amsterdam op het programma voor Eddie Vedder in Carré. Verjaardagscadeau van de kinderen. Daar moet ik geen tekeningske bij maken hé, een foto volstaat schuimroods...

 

Bedankt Bieke, Bram, Anke, Shanthi en Frank. Ik heb er geweldig van genoten, en een beetje slaapachterstand had ik er dan ook graag voor over. 

Ondertussen zijn vandaag de Spelen dus echt van start gegaan en klopt ons televisietoestel overuren. Het lijkt me handig om de afstandbediening in bewaring te geven bij de buren en het apparaat pas na de sluitingsceremonie, die la Pola uiteraard wel wil zien, uit te schakelen. Vandaag heb ik alleszins al een paar merkwaardige momenten kunnen bekijken: 'pépé' Jean-Mi S. die in zijn zevende Olympiade de eerste ronde in het tafeltennistornooi probleemloos overleeft, de eerste Belgische 2012-medaille die -ook zonder die andere Jean-Mi... DD- door een judoka wordt behaald, en natuurlijk de Olympische wegrit in het wielrennen waar deze keer geen oortjes aan te pas kwamen en waar dus weer echt moest gekoerst worden. Geen play station-toestanden in een geprogrammeerd koersverloop en dus een open en veel moeilijker te voorspellen koersgebeuren. Wel een speciale ontknoping, hoewel... Een aanmoedigingspremie vanwege de ruim bemiddelde koersveteraan uit Kazakstan voor de medevluchter die in ruil daarvoor méér dan zijn deel van het werk doet, op het einde nog eens onnodig en vooral aan de verkeerde kant achterom kijkt en finaal vergeet te spurten om de overwinning. Het is wel eens meer gebeurd in het wielrennen, om niet te zeggen dat het bijna tot de dagdagelijkse geplogenheden behoort en aldus ook gedoogd wordt. Vinokourov dus, en verder geen gezeur. Het gaat enorm snel daar in Londen en ik probeer zoveel mogelijk mee te pikken. Bij onze nationale televisiezenders doen ze enorm hun best om zoveel mogelijk Belgen 'rechtstreeks' in beeld te brengen. Vandaar dat onze Samsung heel de dag op Canvas staat en ik de tricolore prestaties aldus op de voet tracht te volgen. Jammer van de commentaren, want om een of andere reden word ik daar knettergek van. Niet te doen. Als ik de Belgen wil blijven volgen zal vanaf morgen de 'mute'-knop ingedrukt worden, maar ook dan zal er de komende veertien dagen nog heel wat te beleven vallen...

Marco Polo

The 'blue sky' is the limit....

Weer een paar dagen verder, en ondertussen hebben we de 1250km tussen Fayence en Hoboken in één ruk overbrugd. Bij aankomst werden we getrakteerd op de restanten van de laatste twee weken regen over Vlaanderen. Gevolg: binnen de kortste keren miste ik de zon, het mooie weer en de blauwe lucht van Fayence en voelde mij compleet van de weergoden verlaten in dit koude kikkerlandje. Van puur miserie postte ik deze 'grand bleu' op Facebook: een blauwe middaglucht, begin deze week geschoten in het Zuidfranse binnenland...

Geen twee uren later klaarde de hemel boven de Hobokense Polder helemaal op en leverde het volgende beeld op...

Snelle reactie, en ook niet fout vind ik. Een mens moet misschien gewoon eens meer van zijn oren maken tegen die van hierboven. Weergoden, weermannen en -vrouwen: iedereen gelijk voor de wet. Presteren en deswegend gerespecteerd worden houdt in dat jullie in de zomer voor mooi weer zorgen. Zeker weten: als jullie er echt voor willen gaan lukt het wel hé!!

Marco Polo

Hill 61... and others!

Ze hebben er in de Tour zelfs een rustdag voor ingelast...
Heer Polo heeft gisteren de kaap van de 61 gerond: zoals al zovele, misschien wel ontelbare keren vierde ik mijn verjaardag op verplaatsing, in den vreemde en naar goede gewoonte 'op vakantie'. Terwijl de meeste 'coureurs' op hun luie Tour-krent lagen en er zelfs eentje was die zich liet betrappen (Néén, niet waar!!! Zeg dat het niet waar is!! Kan toch niet...) op het gebruik van dopingmaskerende producten moest Uw bloggende dienaar aan de bak om Hill 61 te beklimmen. Niet meteen een topper in het verjaardagengamma, daarvoor moeten we ons eerder naar de volle decenniakapen richten, maar voor mij belangrijk genoeg om er hier even aandacht aan te besteden. Ik heb er weer enkele dagen overheen laten gaan alvorens een blogepistel op U los te laten, maar bij aanvang van een nieuw levensjaar leek het mij een goed moment U wederom op de hoogte van mijn reilende zeilen te hijsen. Mits een korte opsomming en nog beter met enkele voor zichzelf sprekende beelden bied ik U, geachte lezer, -in & -es, een inkijk in wat mij de voorbije dagen zowat bezighield. Na de meerdaagse trouwfeestperikelen bij Jef & Liesbet en enkele welverdiende rustdagen in ons basecamp 'La Tuquette' stond een verplaatsing naar Pignans op het programma: een bezoek aan de gelijknamige en in één woord PeterPignans genoemde liep over een hartelijk aperitief, via een lui voortkabbelende lunch en een tamme namiddag uit in een laatavondlijk diner met aansluitend een nachtelijke terugrit door het Zuidfranse 'pikkedonker'. Weer een goed moment om in te kaderen...

 Les Aludes, Pignans

Gisteren was het dan aan schoonbroer, dito -zus én nichtje Lisa-Marie om deel uit te maken van het anniversaiëel gebeuren. In het natte thuisland was eerder al afgesproken en deze dag dus aangestipt om ons 'hun'-waarts te begeven en de dag te vullen met de gekende gezelligheden als daar zijn: een aperitiefje (of twee), een lunch, een wandeling (ook twee), een terraske (????) en wederom dat avondmaal met nachtelijke terugrit in de donkerte. Dit alles speelde zich af in Mougins, Biot, Antibes, enfin... au bord de la Méditerranée. En kijk, daar vind ik dan weer 'letterlijk' inspiratie voor de komende blogpublicaties....

A la prochaine...
Marco Polo

Les extrèmes se touchent...

We zijn weeral een week verder. Na de dubbel van André heeft het tot gisteren geduurd alvorens ik nog eens iets van de Tour heb gevolgd. Dé Alpenrit bij uitstek dit jaar ging van Albertville naar La Toussuire. Straffe stoten op de laatste beklimming: Pierre Roland die de Franse eer op hopelijk nonsuspectueuse wijze mag hooghouden, Belisol-man Jurgen van den Broeck die zich nog eens van zijn bijna allerbeste zijde laat zien, Cadel Evans die er genadeloos wordt afgereden en een voorlopig nog onverdacht sterke Chris Froome die ze allemaal het nakijken ging geven in de achtervolging maar door de ploegleiding en via de 'oortjes' werd teruggefloten en moest wachten op zijn kopman... Kan zoiets nog de dag van vandaag? Of weet die ploegleider exact wie wat wanneer gepakt heeft en dus al of niet in de schijnwerpers mag rijden en een dopingcontrole mag/kan riskeren? Weer een te negatieve instelling van heer Polo? De tijd zal het ons leren...

Na deze aansluiter op de vorige korte berichten kan ik verdergaan met een beschrijving van de Poloiaanse actualiteit. Wij, P & P, bevinden ons in een van de weinige, zoniet de enige stabiel zonnige regio van Europa. Fayence, in de buurt van Grasse en dus niet ver van de Côte d'Azur, is voor twee weken onze uitvalsbasis. De tent staat in de uiterste noordoost hoek van een blote-poepen-camping, heel rustig, maar ook buiten het bereik van de camping-Wifi. Aan de rand van het zwembad en op het terras is de verbinding echter prima, en dus blijft Uw dienaar beschikbaar en open voor communicatie.

In de planning van deze naar onze normen vrij korte zomervakantie speelde 'den trouw' van Liesbet & Jef een allesbepalende rol. Zeer vereerd met de uitnodiging en heel blij dat we erbij mochten en konden zijn! Familie, vrienden, bekenden en nog veel meer nieuwe gezichten voor ons: dat alles gespreid over een feestelijke tweedaagse met een heuse huwelijksviering in de kerk van Puyloubier en daarna een fantastisch avondfeest op een unieke locatie tussen de wijngaarden van Trets en met een enig panorama op de Montagne Sainte-Victoire van Cezanne. Daags nadien volgde op dezelfde plek een Grand Concours de Pétanque met aansluitend paëlla en een live-band optreden om het geheel af te sluiten. Fantastische ervaring en wat een genoegen erbij te mogen zijn: merci Jef! Heer Polo was behoorlijk onder de indruk van dit alles, daarvan getuigt onderstaande foto.


Bij aanvang van dag twee passeerden wij het centrum van Trets en streken ter verpozing even neer op een terrasje. Deze vorm van verfrissing neem ik slechts in uitzonderlijke omstandigheden tot mij, en dit was héél uitzonderlijk...

De tijd noch het daaraan gekoppelde leven laten zich echter leiden door vakanties, waar dan ook. Op de terugweg van de feestelijkheden bereikten ons trieste en blijde berichten. Eerder onverwacht was nonkel Maurice, vader van Wim, onze Morris... zoals de Bonma altijd zei, 'dé noenkel' overleden. Mijn jongste oom, de nonkel die daardoor ook het dichtst bij ons stond, die de heleboel telkens zo goed op sleeptouw kon nemen. De laatste jaren kreeg ook hij het wat moeilijker, maar als ik hem af en toe nog eens zag en er lichtte weer wat deugnieterij op in zijn ogen... Hij die de wenskaarten steeds ondertekende met een wijds en zwierig tant' Ellène en... de noenkel!!! Vanuit het diepe zuiden wensen wij tante Hélène, Wim en Hilde en heel de familie veel sterkte toe en bieden jullie onze innige deelneming aan. En U noenkel, U ga ik missen...!!
Het leek wel of het zo moest zijn en de uitersten elkaar, zeker in het Franse zuiden, zouden raken: les extrèmes se touchent... Binnen hetzelfde uur kwam er een sms-je binnen met de mededeling dat er een stukje hemel op aarde was neergedaald, en Céleste was geboren... Blijdschap in de Boers-clan!! Dikke proficiat aan mama & papa Wes, en mijn maatje Chocolate Jacques en Frieke mogen natuurlijk delen in deze virtuele toejuichingen.

Voor het dagdagelijkse leven bestaat er geen vakantie. Teneinde daar een luchtige mouw aan te passen neem ik aan de rand van de pool of in de schaduw van de tent af en toe een boek ter hand. Deze keer neem ik bij tussenpozen mijn toevlucht tot een zeer genietbare stukjesverzameling...

 

En vind soelaas bij de Ballenjongen van Filip Joos.
Warm (33°C in de schaduw...) aanbevolen.

Marco Polo

André doet het wéér...

Uit liefde voor zijn sponsor.

En den Thejoo weeral content!!!

Marco Polo

Greipel grijpt de macht...

Tijdens de Tour de France 2012 is het er vandaag dan toch eindelijk van gekomen: Greipel wint rit vier na een degelijke sprint in Rouen...

... en maakt Theo DB héél blij.

 

Of om het met diens eigen woorden te zeggen: "Ik ben content!!!"

Meer moet dat niet zijn...

Marco Polo

Groen...

Voilà, we hebben juni achter ons gelaten en zitten al mee te genieten van de eerste week 'schoolvakantie'... met twee ploddervoetjes in de regenrestanten van de voorbije weken. De natste junimaand sinds...? Wie zal het zeggen, en wie gaat er om malen? Ik alvast niet. Dankzij de regelmatige plensbuien, waarbij we gelukkig nog steeds van de meest extreme situaties gespaard bleven, ligt mijn gazonneke er heerlijk groen bij. Vorig jaar om deze tijd had ik na het plaatsen van de grasmatten mijn jaarrekening van de watermaatschappij zowat verdubbeld door het dagdagelijkse sproeien. Geen water, geen groen... Het is en blijft een levenswijsheid als een andere, maar groen in de eigen tuin spaart een mens van de verlokkingscomplicaties aan de andere kant van de heuvel. Een wereldvreemde keikop zal het misschien 'niet' of anders zien, maar toch...

Dan maar even langs het sportieve groen van de laatste tijd: de televisiebeelden van wat er op en rond  de voetbalvelden in Polen en Oekraïne te beleven viel hebben onze huiskamers tijdens het afgelopen EK 2012 van de schitterendste kleurenpracht voorzien, met als steeds weerkerende achtergrond dat strakke groene speelveld. Mooi hé...

 

Helemaal anders zien de tennisweien in Wimbledon eruit: kan er misschien iemand een groen graffiti-handje toesteken om die pokdalige velden wat te onderhouden en het aldus iets makkelijker te maken om de in traditioneel wit verpakte tennishelden terug te vinden...

 En daar moet nog een week gespeeld worden. Als het niet teveel regent tenminste, want dan kan het nog een paar dagen langer duren...

Hier in de Polder werd er zondag verzameling geblazen om een jarige te vieren. En niet zomaar één: de 'Bonnie' is geboren in 1927 en wordt vandaag vijfentachtig! Voor wie last heeft met de lettervorm van dit getal geef ik een educatief verantwoord prentje mee om het duidelijk te maken...

Niet echt meer een 'groen' blaadje natuurlijk, maar laat U vooral niet verrassen als U het pad van deze dame kruist: zij weet nog van aanpakken en staat absoluut haar mannetje. Wie uit is op een stevige pot pétanque of de uitdaging wil aangaan in het kaarten weze gewaarschuwd: 't is een winner, en ze slijpt voor ieder spelleke haar messen. Voor een cruise, een weekje strandvakantie of een paar fikse wandelingen draait zij haar hand niet om: zie maar dat ge kunt volgen, want mijn schoonmoeder houdt nog steeds van een goed tempo én een fris pintje!! Gelukkige verjaardag, Bonnie!!                                      

Marco Polo