12 11 10 09 08 07 06 05 04 03 02 "01"

Eén...

Luc Deleu: Orbino/Orban Space  Clean desk ‘13. Tabula rasa. Met uitzicht op een gezond en voorspoedig  2014. Beste wensen.#middelheimpark MP

12 11 10 09 08 07 06 05 04 03 "02" 01

Twee...

Streepjescode op het strand: horizontaal-vertikaal-horizo-horizo-horizontaal. Ensor op een Belgisch briefje van 100fr (1995-2001)#depanne MP

12 11 10 09 08 07 06 05 04 "03" 02 01

Drie...

Enkele uren voor een olifant door Andy’s Camp trok stond deze nog te pronken naast het zwembad. Daarna niets meer. Smakelijk! #krugerpark MP

12 11 10 09 08 07 06 05 "04" 03 02 01

Vier...

Heer Polo brengt heel veel samen in één foto: tussenstop in Vienne, reisbureau, fotografie,  Suid-Afrika, TNT. Onnozel manneke! #allinone MP

12 11 10 09 08 07 06 "05" 04 03 02 01

Vijf...

De “zilver” van toen heet nu Umicore. Een gloednieuw prestigegebouw en vorig jaar 0,5 % belasting betaald. Groenten uit Hoboken. #umicore MP

The Rolling Kaaiman...

"Ai, ai, ai-ai-ai..." hoor ik U al fronsbrauwend denken, "..moet dat nu echt?!" Nu de fotoreeks en de daaraan gekoppelde twitteriaanse berichtvormen eindelijk goed draaien, U er wellicht ook mee vertrouwd bent geraakt en aldus dacht tijdens deze feestperiode een veel rustiger blogparcours te mogen afleggen kan ik het niet laten om weer even in mijn Marco Polo-ego te kruipen en U lastig te vallen met enkele eindejaarsoverpeinzingen. Weet ook dat die meer dan waarschijnlijk gevoed ende geïnspireerd zullen worden door de happen en de beten van de Kaaiman. Blij als een blauwborstje op een zonnige winterdag heb ik tijdens het voorbije weekend de hand kunnen leggen op een exemplaar van het Jaar van de Kaaiman, een gebundelde verzameling uit de voorbije twaalf maanden met de vijftig scherpste uithalen van Koen Meulenaere. Gratis bij de Tijd, en goed om evenveel dagen lang iedere keer één column te verorberen...

Een sjakosj vol voordeel, zo goed als een extra pakje onder de kerstboom. Zo eentje dat mij een groot gemis gaat helpen vergeten: Ruud Joos en haar rondom-de-noense radioprogramma zijn afgevoerd. Waar halen ze zoiets vandaan bij radio1 ? Benieuwd wat er in de vervangaanbieding komt: een consumentenprogramma, een kookprogramma, een groeten- en wensenprogramma? Alles voor de luistercijfers waarschijnlijk. Ook hier Kaaiman/-vrouw met talent gezocht...

Een leuke om, net voor de finale 5 uit de TOP 12, mee af te ronden: hebben jullie ook die heruitzending van het laatste concertoptreden 'Sweet Summer Sun' van de Rolling Stones in Hyde Park gezien. Een groepje bejaarden dat enkele tienduizenden continu en opeenvolgend naar massale hoogtepunten leidt. Voor deze opa's (respectievelijk 66, 70, 70 en 72 jaar oud) geen rusthuis of serviceflat. Dat geeft een ouwe knar als heer Polo weer bergen energie en de moed om verder te boeren: op naar 2014 en de volgende uitdagingen. Ik ben er klaar voor. Met dank aan Ron, Mick, Keith en Charlie!

Marco Polo

12 11 10 09 08 07 "06" 05 04 03 02 01

Zes...

Hoge deuren vangen veel wind. Huh?  Wijnteelt en kunst: een Franse blik op de toekomst. Een open deur ingetrapt?  #commanderiedepeyrassol MP

12 11 10 09 08 "07" 06 05 04 03 02 01

Zeven...

Willem en Bonaparte omarmen met hun dokken het MAS. Vlakbij stroomt de Schelde, en dus mag U ook “lichtjes kijken” à volonté. #willemdok MP

12 11 10 09 "08" 07 06 05 04 03 02 01

Acht...

Sneeuwstorm in je eigen achtertuin: vlokken, oh als eieren zo groot. Een ijskoude Polder op een rechaufferende aardbol. #belgianblizzard MP

12 11 10 "09" 08 07 06 05 04 03 02 01

Negen...

De zon stopt ermee voor vandaag. Ook ik ben aan rusten toe. Kijk, daar staat een bank. Kom er even bij. Zin in een babbel ? #scheldedijk MP

12 11 "10" 09 08 07 06 05 04 03 02 01

Tien...

Stille waters, statige molen, loodgrijze lucht. Donkere reflecties vernauwen de vaart tot een slootje. Dat wordt drummen. #damsevaart MP

12 "11" 10 09 08 07 06 05 04 03 02 01

Elf...

No time to waste. Een sprankel  tijds gevangen tussen 9u01’16” en 9u01’17”. Mirakel. Daar kan geen vijf-voor-twaalf tegenop.  #frozentime MP

"12" 11 10 09 08 07 06 05 04 03 02 01

Twaalf...

Laatbarok in de avondzon. Blauwe lucht in glad beton. Hertekend perspectief. Zoiets zet mij aan het denken. U ook?  #sintandriesreflexion MP

Mooie dromen...

Rondom mij zie ik veel mensen, waaronder ook vrienden en kennissen, ja zelfs familieleden van de eerste graad tot en met het elfendertigste knoopsgat, zich het vuur uit de sloffen lopen om toch maar tijdig alle kerst- en nieuwjaarscadeautjes te kunnen verzamelen. Van de ene winkel naar de andere shop, van de kerstmarkt naar het grootwarenhuis, van de Lidl naar den Aldi, heel het shoppingcenter afdweilend van beneden naar boven en dan weer naar beneden. Heer Polo neemt er zijn tijd voor: vanachter de computer kan er héél veel, dat weet ik al jaren, en dus beperk ik mij tot het besurfen van het wereldwijde web. Het spaart mij uren aan verplaatsing, parkeerplaats zoeken, wachten op bus of tram, aanschuiven aan de kassa's. Daags nadien, of hooguit enkele dagen later staat een vriendelijke bPost-, TNT- of privé-koerier aan de deur met het gevraagde. No stress...

Dat levert mij de tijd om mooie mijmeringen, illusies, visioenen, fantasieën, rêverieën... en zoveel andere vrije inspiraties de middagdutjes-revue te laten passeren. Ik kan er alleen maar van dromen, want om het maar meteen toe te geven: de prenten van deze toffe madammen hebben de langverwachte TOP 12 niet gehaald en zijn er in de voorrondes uitgebonjourd. Jammer, maar het is nu eenmaal zo. 
Daarmee is meteen gesteld dat de selectieprocedures achter de rug zijn. Op de meest individuele wijze heeft Uw dienaar zich van de voorkeurknop bediend en een hoogst eigenzinnige lijst samengesteld van de ultieme 12 lichtbeelden die in het bijna voorbije 2013 zijn lenzen zijn gepasseerd en op de sensoren van zijn camera's een blijvend Drückmahl hebben achtergelaten. Het is nog even wachten op de stapsgewijze bekendmaking van het resultaat: nog 3 keer slapen, en dan beginnen we eraan. Daarna komt er tot het einde van dit jaar elke dag één foto aan bod, waarbij tweetmatig een korte situatieschets van de prent in kwestie zal gepubliceerd worden. 140 karakters.Wat een uitdaging! Ik mag er niet aan denken. Dan nog maar even 'onbeperkt' dromen...  

Marco Polo

Drie monumenten-dag...

Op weg naar de donkerste dagen van het jaar en de daaropvolgende festiviteiten kost het mij af en toe moeite om de pedalen niet te verliezen. Is het altijd zo druk geweest of trek ik het mij tegenwoordig allemaal wat meer aan? De etmalen ontglippen mij en de daguren worden gerantsoeneerd. Geen greep op 't spelleke en nog minder op 't verloop van de tijd. Het lijkt of het gisteren was, en toch heb ik al meer dan een week nagelaten U in te lichten over mijn ontmoeting met Sinterklaas. Op des heiligen Klaas zijn verjaardag had de 'Bende van Jef' afgesproken in Merksem, ten huize Rudiman. Naar goede gewoonte schoven we met de voltallige groep aan de welgedekte tafel, deze keer van gastvrouwe Frieda. Maar kijk wat de jaren én de ervaring ons hebben opgeleverd...

Vier op een rij. Nooit had ik, noch een van mijn kompanen in deze, zich kunnen voorstellen dat we nog eens onze toevlucht zouden nemen tot dit materiaal om de winnende lijnformatie te vormen. Water...??!
Ook de Sint zelve was blijkbaar blij verrast door ons goed gedrag, hoewel hij het niet kon laten een vinger te heffen en ons te wijzen op onze verantwoordelijkheden. Meneer Konijn stond erbij, keek ernaar en zag dat het goed was.

Na het Goedheilig intermezzo was het aan onze gastheer om zijn beste serveerbeentje voor te zetten. Hij heeft het misschien niet direct verwacht, maar deze portretmatige publicatie moet doorgaan als huldeblijk aan en waardering voor zijn onverdroten inzet en toewijding. Merci Rudiman: de bloemen en de kussen zijn voor Frieke, de foto's van jou en de Sint.

Naast de Sint kruiste in de loop van de voorbije week nog een tweede grijsaard mijn pad. In de Roma, weeral de Roma, was ik samen met Pjottr & Co getuige van een Arno-optreden. Van een daverende performance gesproken: vuur en vlam, boenke-boenke is er niks tegen, knoer- en loeiend hard. En toch was er plaats voor een, zij het ruw, toch bijna breekbaar 'Les yeux de ma mère'. Toekomstmuziek? Meer dan 40 jaar gerijpt op vat. Ma how, man!

En dan was het de beurt aan een ander tijdloos monument, ditmaal uit de basketwereld. Deze week werd dé Willy, onze Keizer, Steveniers 75. Geen mens die dat gelooft als je hem bezig ziet en/of hoort, maar dat geheel terzijde. Canvas/Sporza hebben er een mooie reportage over gedraaid en samen met archiefbeelden en interviews aangeboden als hommage aan deze grootste kleine Europese basketter, Antwerpenaar pur sang, sportief oertalent, jongen van 't Veemarktje, Keizer...

Ik heb ervan genoten en samen met mij, dat blijkt uit de vele Facebook-reacties, nog heel wat basketballiefhebbers hier te lande. Mooi stukje televisie. Hopelijk wordt het nog een keer herhaald want ik vergat de digiboxopname in te stellen. Als ze 'De Kampioenen' tot in den treure blijven heruitzenden, dan moet dat voor dezen topper ook kunnen. Dan mag Willy zijn laatste hemelse zinnen nog eens uitspreken en met glinsterende ogen in de camera kijkend vertellen over een magisch moment waar die kleine jongen in de laatste seconden van de wedstrijd de groten te grazen neemt, scoort en de wedstrijd wint. Happy Birthday 'knappe gast'!!!

Marco Polo

One very special day...

11.12.13

elf - twaalf - dertien

  

   
Marco Polo

Exit Mandela...

Vandaag werd er wereldwijd gekeken naar de afscheidsplechtigheid voor Nelson Mandela. Veel schoon en vooral bekend volk daar in Johannesburg om eer te betuigen aan het leven van Madiba...

Voor de 'gewone' Suid-Afrikanen duurde het uiteindelijk wat te lang en wanneer Desmond Tutu, zoals steeds uitermate bevlogen, aan de slottoespraak begon waren er al heel veel lege plekken op de tribunes. Het zij zo...

Ook wij spoeden ons vanaf vandaag naar de uitgang. Het einde nadert met rasse schreden en voor we het goed en wel beseffen hangt alleen nog het laatste blaadje aan het 2013-kalenderblok. Voor het zover is moet er nog een en ander gepost worden op deze blog. Na een hartverscheurende selectieprocedure zullen er naar goede gewoonte ook deze keer finaal 12 Top-prenten overblijven. Dat wordt urenlang  kijken, herbekijken en vergelijken, ordenen, selecteren en  kiezen. Proberen het overzicht te bewaren, het buikgevoel respecteren en heel veel 'goede' foto's naar de prullenbak verwijzen. De eerste ronde is achter de rug en dus staat er een 'Longlist 2013' tussen mijn bestanden. Die bestaat uit 73 prenten. Nu laat heer Polo alles even bezinken. Daarna gaat het mes/de botte bijl erin. Onvermijdelijk, want in de shortlist is slechts plaats voor 24. Dat wordt meedogenloos fileren.
Gelukkig was het mooi weer vandaag, en dat mag zo nog enkele dagen blijven. Meer moet dat, op weg naar de uitgang, niet zijn...

Marco Polo

90+ is een hele kunst...

Tijdens de voorbije week deed zich alweer een last minute-opportuniteit voor: 2 kaartjes voor een optreden van het Toots Thielemans Quartet in de Roma. Daar kon ik geen 'neen' tegen zeggen al was het maar om, en ik geef het hier ootmoedig toe, de heer Thielemans voor het eerst in levende lijve te aanschouwen. Foei toch! Maar ik zou dat mankement in mijn muzikaal cultuurbeleven gaan goedmaken en, middels de genereuze geste van Katelijne dW, samen met broer Guy aanwezig zijn bij het optreden van een 91-jarig jazz-monument.

Ware het niet dat bovenstaande ouwe knar voor zijn laatste en geheel uitverkochte optreden van 2013 te kampen kreeg met een gezondheidsdipje en voor alle zekerheid het hospitaal inging. Niet in staat om met zijn drie compagnons de route het podium te beklimmen en een volgelopen Roma te entertainen ging Toots aan de hart- en longfunctiemeters en werd uitgebreid gecheckt op zijn fysische capaciteiten. Het zou nu al beter gaan met hem, en dus hopen we op een spoedig maar vooral volledig herstel. Leut aa mo goe swanjère, ket!!

De kaarten werden ter plaatse cash terugbetaald en Toots' management had samen met de organisatoren van de Roma voor een gratis vervangprogramma gezorgd: Bert Joris nam de honneurs waar en zou, geruggesteund door het vaste begeleidingstrio van Toots, een knappe prestatie neerzetten.

Broer Guy, die behoorlijk goed thuis is in de muzikale wereld, wist me te vertellen dat deze Vlaamse jazz-trompetist een echte topper is. Voor mij was het een ontdekking, waar ik erg van heb genoten. Een geslaagde avond!

Later op de week kwam het grote nieuws vanuit Suid-Afrika: Nelson Mandela, 95 jaar oud, is vrijdag overleden. Een leider van een niet te evenaren caliber. Alle grote media staan er bol van, en dus ga ik mij hier beperken tot een respectvol uitwuiven van Madiba...

Marco Polo

Gewoon Buiten...

Reden we zondag nog 200 km - oftewel tweehonderdduizend meter - noordwaarts om in een 'Nieuwe Wildernis' getuige te zijn van een buitengewoon spektakel, dan volstonden 200 enkelvoudige meters om twee dagen later dit exemplaar diep in de bevallige ogen te kijken.

 

Zoals U weet ligt mijn stulpje op zéér korte wandelafstand van het natuurdomein 'Hobokense Polder'. Bij regelmaat gaan Polo & Pola zich aldaar vertreden teneinde een frisse neus te halen, de dagdagelijkse beslommeringen te vergeten en/of tussentijds een daguerreotypisch oefenmoment in te lassen. En dan gebeurt het dat paard en mens letterlijk 'mekaars pad kruisen'.

De tijd staat dan even stil, en als ook Uw portrettentrekkende dienaar op de wandelrem gaat staan komt er uitgebreid ruimte in zijn sowieso zeer rekbare dagplanning om over te gaan tot het schieten van close-up's en andere prenten. Wat en hoe er wordt vastgelegd is in hoge mate afhankelijk van het model. Bijknippen en een beetje  bewerken kan, indien nodig of wenselijk, thuis op de pc nog gebeuren. Deze liet zich alvast, ook zonder aandrang, van haar meest verleidelijke kant zien.

 Gewoon buiten kan dus ook buitengewoon intressant zijn.
We want more! Ook al is dat 'less'...

Marco Polo

BuitenGewoon...

Met een daguitstap naar de Oostvaardersplassen, jazeker die van de 'De Nieuwe Wildernis',  hebben Polo & Pola alvast hun december-start niet gemist. Luigi VB gaf de aanzet, zorgde voor het transport en dus sprongen wij heel gewillig op de ons voorgereden kar. Alhoewel de dagportie zonneschijn geheel en al werd opgebruikt tijdens de heenrit en wij maar één (stuk van een) dag en geen twee jaar (zoals de filmmakers) ter plekke waren is en blijft het een geweldig natuurgebied en een toffe ervaring om er te vertoeven. De echte zeearend hebben we niet gespot, maar vanuit de gelijknamige observatiehut hadden we wel een goed uitzicht op de omgeving en wat er zich daar afspeelde.

Héél in de verte (en dus niet vatbaar voor een gewone Polo-camera) liep een groot gedeelte van de duizendkoppige Konik-kudde. Véél te ver voor een foto, maar het zoeken naar en uiteindelijk vinden met een sterke kijker is een belevenis op zich. Ook massa's watervogels: op de aarde, bij de plassen en bij regelmaat een vlucht doorheen het grijze zwerk.

En waren het nu reeën of edelhertenmadammen, het zal deze brave jongen Polo-worst wezen: het is gewoon de moeite als er plots zo'n meute hertachtigen door je blikveld draaft en niet van ophouden weet. Zo met de hele wereld voor zich...

Later op de dag, tijdens een tweede wandeling, kwamen we veel dichter bij de paarden. Een kleine deelkudde stond zich vol te vreten en reserve op te slaan om de komende winter te trotseren. Onverstoorbaar bleven ze verder grazen, no time to waist...

Wij moesten er wel wat voor over hebben om de viervoeters van de goeie kant in beeld te krijgen: door de blauwe klei ploeteren vergt heel wat van de wandelende homo sapiens en laat zijn sporen na. Reinigen en poetsen is voor later.

Af en toe een bruggetje maakt het geheel wat makkelijker en biedt meer comfort aan de wandelaar. Dat weten wij naar waarde te schatten, zolang het maar geen brug te ver is...

Marco Polo

Wieder gut gemacht?

Allez vooruit, november zit er ook al op. Nog één maand voor we 2014 schrijven, maar wat voor één. 't Zal er weer zijn voor we het goed en wel beseffen. Zo gaat dat, zelfs voor een teruggetreden "leraar L.O."die zichzelf quasi absolute rust wilde opleggen zijn er zoveel dingen te doen en niet te laten dat de tijd als een razende voorbij vliegt. Ik wil dat tijd-racen niet zomaar en met lede ogen aanzien en besliste enkele dagen geleden om weer een tandje bij te schakelen en in het wiel van een mij voorbij stormend peloton te kruipen: de homeo-draad terug opgepikt en dus af en toe een uurtje op de hometrainer met een stukje film voor de neus. Gaat goed voorlopig: zachtjes aan, dan breekt het lijntje niet en kan ik in de toekomst weer wat opbouwen. Daarnaast blijf ik het alledaagse om mij heen met een net niet alledaagse aandacht in ogenschouw nemen om het geheel ten dienste van U, mijn zeer gewaardeerde lezer-, -es- en innen alsnog en met geregelde tussenpozen de blogrevue te laten passeren. (Een zin waarbij al minstens één kwissende lezeres, ik noem geen naam/namen, de kriebels heeft gekregen. Een pilleke kan helpen, om het daar maar bij te houden...)
Nu ik, zelfgestuurd óf geheel ongewild en dus en stoemelings, in de aardrijkskundige buurt ben aangeland ga ik deze geografische wending meteen gebruiken als naadloze overgang naar volgend item.
Een jaar geleden, tijdens de Van Cauwelaert-Meulenaere heisa, besliste ik om de Knack te laten voor wat hij was. In april zei ik mijn abonnement op en van dan af hoefde ik niet meer te wachten tot woensdag... om een beslissing te nemen. Daarmee was het echter niet gedaan: er volgden een informatief schrijven, een abonnementsvoorstel met hoge korting en nu ligt hij gedurende twee maanden opnieuw 'gratis' in mijn brievenbus. Ongevraagd, zomaar, helemaal voor niets. Een poging tot Wiedergutmachung. Bijna geslaagd zou ik zeggen, totdat ik het volgende artikel onder ogen krijg.

Jeroen De Bruyn schrijft (ik schreef bijna 'blogde') over een triviaal onderwerp in wat zij daar hun 'Wereld'-hoek noemen. Mooi meegenomen, niet te zwaar op de hand, vlot uit de pen. Maar als de Knack de Knack wil zijn en blijven, dan moet ook een lichtvoetig journalist zich aan de algemeen aanvaarde geografische afspraken houden en in zijn geschriften de heersende wereldoriëntatie respecteren. Of is Jeroen het noorden kwijt? Jong en onervaren? Maar wat dan te denken van de senior-writers die naast hem werken en allicht over zijn schouder meegluren, de hoofdredacteurs die over de aparte bijdragen gaan en de eindredactie die finaal haar fiat moet geven? Niemand van de hele Knack-vestiging die nog thuis is en/of de weg weet op de Europese landkaart?
Nederlanders zijn 'onze' Noorderburen, wij zijn 'hun' Zuiderburen en de Fransen de 'onze'...
Het zal bij die twee gratis maanden blijven!

Marco Polo

Suid-Afrika 2013 'Finale'

Er is weeral een hele maand voorbij sinds ik na een elf uren lange vlucht voor het eerst voet op Suid-Afrikaanse bodem heb gezet. De reis begint zich meer en meer af te spelen tussen mijn verre herinneringen. En wat 'erger' is: ik ben al meer dan twee weken terug in ons eigenste kouwe kikker-land. In die periode heb ik mij gelukkig 'kunnen' maar ook 'moeten' warmen aan het af en toe schrijven en posten van enkele reisimpressies op deze blog. Lang niet alles is hier aan bod gekomen, maar vandaag is het toch tijd om dit 'ver van mijn bed'-hoofdstuk af te sluiten. De actualiteit, privé en publiek, verdient weer mijn aandacht. Maar nu eerst nog enkele laatste mededelingen...

Tijdens onze reis kwamen de meest uiteenlopende zaken aan bod. Zoöok een bezoek aan Born in Africa. Een project dat 10 jaar geleden werd opgestart door Isabelle de Smul en ondertussen aan een gestage opgang bezig is. Doel: onderwijsmogelijkheden bieden aan kinderen in sociaal-economisch achtergestelde wijken rond Plettenberg Bay. Meer en beter dan ik hier uit mijn klavier kan tokkelen vindt U alle informatie door op hun website te klikken.

De school ligt midden in de township, waar nu ook al Mandela-huisjes staan. En inderdaad, er ligt ook een basketpleintje op het schoolterrein. Iemand interesse om er een basketstage te gaan geven? Ik wens iedereen daar veel succes toe, want ze kunnen het gebruiken. Opleiding verzorgen en kansen bieden aan kinderen die hun talenten willen gebruiken, ervoor willen gaan en zich ontwikkelen tot rolmodellen in de plaatselijke samenleving en dat alles ondersteunen met een pak vrijwilligers. Dat verdient onze aandacht en steun: mogelijkheden zat om er een steentje aan bij te dragen. 

En dan is het nu tijd om op Poloiaanse wijze afscheid te nemen van Suid-Afrika: in het geel van Stellenbosch! Want dat is de kleur waarmee ik deze reis het meest zal blijven associëren in mijn dromen...

 Bobbejaan klim die berg, so haastig en so lustig
Bobbejaan klim die berg, so haastig en so lustig
Bobbejaan klim die berg om die Rooinek te vererg
Hoera vir die Boer, hoera !
Je moe nie huil nie, je moe nie treur nie
Die Stellenbosse kerels kom weer

Baie warm groete van een in 'Oome Samie se Winkel'

welgemutste Stellenbosche kerel.

Marco Polo

Suid-Afrika 2013 'Pierre sy reëls in beeld'

Gisteren kwam er via e-mail een blog-reactie binnen van de heer Vermeulen, U weet wel: de beste gids van Suid-Afrika. Hij heeft er weer een tour opzitten en had dus even de tijd genomen om de laatste Marco Polo-bijdrage te lezen. Met een fijne waarderingsuiting als gevolg. Baie dankie, Pierre! Dit geeft mij de gelegenheid om even stil te staan bij wat hij ons aldaar de eerste dag in het busje als dé 'toeristenregels' van Suid-Afrika heeft aangereikt. Ik wist niet wat ik hoorde.

Reël 1: Die enigste ding wat jy kan neem in Suid-Afrika is fotos.

Bovenstaande  prent, geschoten door Eddy J. getuigt van het feit dat Uw schrijvende dienaar zich daar inderdaad ook als actief portrettentrekker heeft gedragen. Baie goeie punten, nie!!?

Reël 2: Die enigste ding wat jy kan agterlaat in Suid-Afrika is voetspore, en niks meer as dat.

Heer Polo heeft daartoe zijn 'stinkende best' gedaan, maar dan zijn er in onze Blauwe Vogel-groep duidelijk enkele die méér dan dat hebben achtergelaten! Ik kon er niet omheen om bovenstaand beeld daarvan vast te leggen in een pixelmatig opgebouwde bewijsvorm. Zoiets kan tellen, niet...?!

Misschien heb ik die twee regels enigermate en in aangepaste vorm kunnen combineren met elkaar: bij de close-up die ik nam van Georges heb ik ook een reflectie van mezelf genomen in zijn oogbol. 't Is dan wel geen 'footprint' die ik achterliet, ik maak er met dezelfde letters zeker een 'fotoprint' van...

Marco Polo

Suid-Afrika 2013 'Die groot vyf'

Is het omdat gisteravond hier in de Polder al de eerste sneeuw van het late najaar is gevallen, omdat de buitentemperatuur met een smak naar beneden is gegaan, omdat het ondanks de aanpassing naar het winteruur 's morgens al zolang donker blijft, of omdat ik de indruk heb dat twee weken, thuis of op verplaatsing, steeds sneller voorbij vliegen...?? Het lijkt allemaal al zo lang geleden. Snel, voor ik het vergeet nog even verder vertellen wat er in Suid-Afrika te beleven viel. Vandaag toon ik U de kijk-trofeeën, en dus de beeldekens die Uw dienaar aldaar geschoten heeft van 'die groot vyf'. In chronologische volgorde zoals ze zich voor mijn oog presenteerden.Gelukkig had ik mijn ouwe Lumix mee en de daaraan onlosmakelijk verbonden Leica 35-420 mm. Daarmee valt meestal wel een deftig portretje vast te leggen.

 Buffels in een gezamelijk herkauwmoment...

Net niet trompettende olifant die gestoord werd tijdens zijn avondlijke schransperiode: 250 kg plantaardig voedsel per dag haal je niet snel 1-2-3 even binnen...

Omdat de foto's in het ook al omheinde natuurpark niet echt van goeie kwaliteit bleken te zijn moet U het hier stellen met deze getopte neushoorns in een beschermde kijkarea bij een stopplaats langs Highway 62...

 Moeder de leeuwenvrouw neemt een pauze: gisteren pas gegeten, vandaag geen jacht...

En ook deze jonge cheetahs waren niet echt actief. Wat schaduw opgezocht, en als het echt moet dan maar wat poseren voor de 'Blauwe Vogeltjes'...

'Die groot vyf' staan allemaal op de gevoelige sensor-plaat. Opdracht volbracht. Bij een volgende gelegenheid is het de beurt aan de rest van de fauna en komt de flora ook nog aan bod. Zoals U samen met mij kan vaststellen is er nog heel wat werk aan de blogwinkel...

Marco Polo

Mud in Plugstreet...

Om te beginnen volgt hier een dienstmededeling: wie vanaf nu in de buurt van Park Spoor Noord plots een hongertje voelt opkomen kan ik met zekerheid Zum aanbevelen. Een pretentieloos én (h)eerlijk eethuis waar het goed toeven is. Bedankt Katrijn en Egon voor de tip, de uitnodiging en het gezelschap tijdens een zeer geslaagde zaterdagbrunch. Daar zien ze mij nog terug...

Vandaag onderbreek ik even mijn Suid-Afrikaans relaas om U mee te nemen naar een van God vergeten regio die zowat weggemoffeld ligt in de Belgisch - Frans-Vlaamse grenszone ten zuiden van Ieper. Hoe ik daar nu weer terecht gekomen ben? WO I-kameraad Eli heeft WO II-makker Arnold en Uw dienaar zelve, samen met onze respectievelijke vrouwen, een rondleiding gegeven langs de minder bekende oorden uit onze vaderlandse '14-'18 geschiedenis in de Westhoek. We passeerden door Vlamertinge, reden naar Dikkebus, kwamen langs Wijtschate en vervolgens door Mesen. Daarachter ligt in een federale spreidstand, die naast de landsgrens met onze zuiderburen ook de scheidingslijn tussen Vlaams en Waals gewest tracht te overbruggen, Ploegsteert-Queue de Charrue.

Een naam als een klok. Un nom comme une cloche.
Letterlijker kan toch niet, en dus hebben ze er ook maar enkele potige lokale brouwsels naar vernoemd. En inderdaad, het dorp van Frank Vandenbroucke en Het Zesde Metaal: "God is van ons' parochie en rijdt met de fiets..." Maar daar was het ons deze keer dus niet om te doen. Wij gingen er voor de 'Plugstreet '14-'18 experience': een recent geopend museum over de strijd, het front en het leven aldaar tijdens de Groote Oorlog.

Bleek daar toch een link met Suid Afrika te zijn: vlak in de buurt ligt het Hyde Park Corner (Royal Berks) Cemetery en het bijhorende Memorial Extension. SA Infanterie-soldaten hebben hier hun laatste rustplaats. En zou private J.Barnard de vader of de grootvader van die bekende hartchirurg geweest zijn? Of hoe heer Polo middels een inventieve draai toch enigzins in de buurt van zijn blogverhaallijn poogt te blijven...

Gids, leider en voortrekker Eli zorgde daarna voor de echte experience: een wandeling bij valavond door de Ploegsteertse velden. Een kleine 100 jaar geleden was het hier allemaal te doen en lag de ruime omgeving er heel anders bij met al die bom- en mijnkraters over en doorheen de frontlinies en loopgrachten.

Van zachtglooiende lijnen in een idyllisch avondschemer was er toen wellicht geen sprake. Wel van modder en slijk en zwaar doorploegde akkers, en die zijn er nu nog steeds...

Mud in Plugstreet, the real experience...

Marco Polo