Verschrikkelijk mooi...

Op de valreep van januari heb ik mij nog verloren in een verschrikkelijk mooie kennismaking met selecties uit het werk van twee aan elkaar gewaagde kunstenaars. In het Raveelmuseum in Machelen aan de Leie loopt een confronterende tentoonstelling met werken van baron James Ensor en ridder Roger Raveel.

Via een zoveelste geslaagde inschrijving bij een actie van de Lerarenkaart maakte La Pola aanspraak op een gratis exemplaar van de expositie-catalogus. Bovendien mogen leerkrachten erin "zonder te betalen". Het koude, maar droge weer en de strakblauwe hemel waren evenzovele stimuli om de auto in te stappen en naar Machelen-, tussen Deinze en Zulte, aan-de-Leie te rijden.

Het werd een aangename kennismaking met het werk van de Vlaamse tachtiger (°1921) dat middels een aantal vergelijkbare werken getoetst wordt aan het oeuvre en de achterliggende gedachtengang en visie van Ensor.
In een vrije compilatie ziet U hierbij enkele fragmenten uit doeken van Raveel: boeken, een landschap, de schilderijenoptocht in Machelen-aan-de-Leie en voorwaar een visionaire impressie die ons de heer B.A. toont in de armen van C.G. Deze laatste windt er geen doekjes om en maakt absoluut duidelijk welke de kleur van haar overtuiging is.

Na het museumbezoek stappen we af in café
"De Afspanning", alwaar ik - hoewel er ook Duvel op de kaart staat - geniet van een Dubbel Buitenlust, een streekbier van hoge gisting en heerlijk van smaak.
Zo ziet U maar: dankzij een doorgedreven time-management vind ik toch de tijd om alsnog een extraatje te consumeren...

Na het geïmproviseerde drinkgelag gaan wij ons vertreden in de nabije omgeving en treffen aan de rand van de dorpskom voorwaar de Muur van de Verbeelding, een werk of noem het een installatie van Roger Raveel. Met zon en blauwe lucht een zeer genietbare realisatie.

Om de dag af te ronden maken we een ommetje langs Oudenaarde. Nog steeds een helderblauwe lucht en de bijhorende zon, en die schijnt op deze taferelen: het stadhuis staat hier (letterlijk en figuurlijk) onder toezicht van de Universus van Johan Tahon...

...terwijl het Centrum "Ronde van Vlaanderen" schuilt onder de toren van de Sint Walburga-kerk.

Een geslaagde uitstap!
Laat februari nu maar komen....

Marco Polo

't Is 5 voor 12 !!!

Gisteravond werd in de Slimste Mens nog maar eens de onbereikbaarheid van perfectie geïllustreerd door Lieven Verstraete, die in zijn elfde deelname gewipt werd door de heer Jan Decorte. Een half uur eerder leek de weg naar eeuwige roem evenwel geheel open te liggen voor de klaarkijkende journalist:
hij zou quasi-zeker als enige leider met twaalf opeenvolgende Slimste Mens-optredens de kwisgeschiedenis van Vlaanderen ingaan. In de finale echter was het "de wijze eminentie van het Vlaams theater" die TerZake het scherpst uit de hoek kwam!
Twaalf deelnames bleek ook voor de Westvlaamse bolleboos te hoog gegrepen. Hij evenaart daarmee wel het topresultaat van Freek Braeckman - dit seizoen - en van Bert Kruismans en
Annelies Rutten in vorige jaargangen.

Allevier strandden zij op elf, één optreden te weinig om de perfectie van de cirkel in twaalf delen te behalen.
Eén spie van de taart die ontbreekt, en plaatsen we de wijzers van de klok daarover... dan is het vijf voor twaalf!
Van een verwittiging gesproken...

Verwittigen wil ik ook U, waarde lezer, en wel voor het volgende: sinds enige tijd kamp ik met een drankprobleem.
"Haha, hoor ik mijn intimi in koor uitroepen: de bekentenis!"
Wat U al lang vermoedde komt inderdaad aan de oppervlakte, maar wellicht niet in de vorm die U verwachtte...
Als ik de verwittigingen van overheden, artsen, zelfverklaarde specialisten en goedmenende naasten op een rijtje zet, dan kom ik tot volgend onthutsend resultaat:
- voor de algehele gezondheid en de waterhuishouding van het menselijk lichaam moet ik elke dag 1,5 liter water drinken.
- enkele jaren geleden kwam ik aan de weet dat twee glazen rode wijn per etmaal gunstig zijn voor de hartfunctie.
- na mijn prostatoir cancerogeen conflict heeft de uroloog mij ten stelligste aangeraden om dagelijks zes tassen groene thee te drinken teneinde voldoende anti-oxidanten binnen te krijgen.
- deze week las ik in een "wetenschappelijk" krantenartikel dat twee glazen appelsap per dag een remmende werking hebben op het ontstaan en verloop van Alzheimer.
- bij mijn sauna-bezoek heb ik geleerd dat een fles Carpe Diem-Ginkgo per dag bijdraagt tot een evenwichtig leven.

Wanneer moet ik dan mijn tas koffie,met of zonder cognac, mijn Duvel, Palm of Leffe nog nuttigen? Om maar te zwijgen van een cappuchino en de proefbeurt voor die Rodenbach GrandCru...
Bovendien is een verwittigd man er twee waard!!
Dat worden dan 3 liters water, 12 koppen thee...

Marco Polo

Deus Nobiscum... !

Mijn vriend Pjottr, U allen welbekend als PeterPignans, stuurde mij enige tijd geleden een "Re:"-mail als antwoord op één van mijn stemmenwervende berichten naar aanleiding van Anke's All Star-ambitie: "Of ik ook de goedheid wilde hebben om eens te passeren via de website van De dichter des Vaderlands...
En of ik, aangezien toch druk bezig met stemmen ronselen en uitbrengen, daar meteen een stemverrichting zou willen plegen?"
Si Deus nobiscum quis contra nos...
"Zo God met ons is, wie zal tegen ons zijn?" speelde er stante-pede biblo-poëtisch door mijn gedachten en ik klikte Ramsey Nasr aan. En zie, wie komt er uit de bus als absolute winnaar?
Met een straat voorsprong, wat zeg ik: met vlag en wimpel, de concurrenten op een hoopje gespeeld... de Ramsey himself!!!

Als diezelfde God nu ook nog even tijd heeft om de uitverkiezing van Anke te behartigen, dan staat ze er goed voor.
Blijven stemmen ... und Gott mit uns !!!

Aansluitend op de bovenstaande aanhef betreffende de gezagvoerende poëet der lage landen en gebruikmakend van het feit dat het vandaag gedichtendag is laat ik hieronder een caramellenvers op U los, vers van mijn eigen caramellenpers...
en op de met winterzon overgoten voorgevel van mijn tuinhuis.

Om deze spirituele activiteiten te ondersteunen heb ik mij gisteren van een reserve geestesverruimende vloeistoffen voorzien.
Met een groep toegewijde collega's, zeg maar de overlevenden van de vorige DUVEL-uitspatting, heb ik een bezoek gebracht aan Brouwerij PALM in Steenhuffel. Na de rondgang in de brouwerij, een bezoek aan de stoeterij en een met overtuiging uitgevoerde proeverij heb ik mij van de nodige fluïde liquiditeiten voorzien. Niet overdreven, maar de oogverblindende oogst oogt ogenschijnlijk oogstrelend mooi...

Palm Royale kende ik al. De Brugge Tripel heb ik gisteren geproefd en goed bevonden. De Rodenbach GrandCru is mij nog niet bekend, maar lang kan dat niet meer duren.

Dat ik nu nog voor de vuist weg een aantal namen van Brabants vosse trekpaarden kan opnoemen die we aantroffen in de stoeterij Diepensteyn bewijst dat Uw dienaar zichzelf onder controle wist te houden en veilig naar de huiselijke sponde is teruggekeerd. Geloof het of niet, maar tussen die prachtige beesten bevond zich zowaar een BIEKE, en geheel achteraan in de stal stond... ALOUIS !!!
Et cum spiritu tue !!!

Marco Polo

Geen woorden voor ....

Soms zijn er inderdaad geen woorden voor.
Voor wat er gebeurt in onze maatschappij, voor wat er zich afspeelt op een sportterrein, voor wat er in onze gedachten omgaat of voor wat dan ook...
Soms kom je echter ook mensen tegen die met een minimum aan woorden kunnen meegeven waar het om gaat, en als dat ook nog in een mooie en ondersteunende vorm wordt gegoten dan zitten we in de buurt van de kalligrafie. Deze kunstvorm zijn we tijdens het voorbije weekend gaan bewonderen in het kasteel Sorgvliedt van ons eigenste Hoboken. Kasteelvrouw van dienst en creatrice van al dat schoons is Carry Wouters, lesgeefster voor Witruimte, die wel een heel begeesterende inleiding neerpent op haar "curriculum vitae" in het bijhorend overzichtsboek:

Zien.
Lijnen vormen tot letters.
Letters lezen om woorden te begrijpen.
Kijken naar woorden om de zin te herkennen.
Zoeken naar ruimte die tussen lijnen blijft hangen.
Herinnering in kleur en beweging vertalen.
In dialoog gaan met beeld, expressie en mensen.
Werken met woorden die onuitgesproken blijven.
Begrijpen.

Aangestoken door wat ik op deze tentoonstelling onder ogen kreeg heb ik mij met m'n eigen beperkte fotobewerkingsvaardigheid op een hocus-pocus stripje geworpen...

Het werd een snelle "één-twee-drie" die over het bruggetje van de dubbelzinnigheid gespeeld wordt en gebruik maakt van actuele situaties en personen om mijn droombeelden op een virtuele manier in de openbaarheid te brengen en met U te delen. Bovenstaande triptiek was pas afgewerkt, benoemd en opgeslagen als mij de laatste boute uitspraak van "den Bleiter" ter ore kwam: "Iedereen zou tegenwoordig een arafatsjaal moeten dragen..."

't Is maar een woord, hé Bert !!!

Marco Polo

Geen fabeltje...

Deze keer moet ik stilstaan bij wat er vanmorgen gebeurde in Sint-Gillis bij Dendermonde. Die dwaze steekpartij in het kinderdagverblijf Fabeltjesland tart elke verbeelding.
Het speelt zich dus niet alleen af aan de andere kant van de wereld, of in onze buurlanden, of in Wallonië ... het gebeurt vlakbij, in de volgende gemeente, om de hoek van de straat, aan de overkant.
Niet ver van mijn bed!

Verschrikkelijk, maar niets meer aan te doen.
Levens weggenomen en andere levens kapotgemaakt, jong geluk verwoest, geen tweede kans voor de slachtoffers...
Dat is de harde realiteit.
Helemaal geen fabeltje...

Marco Polo

Nieuwe interesse...

Elk jaar rond deze tijd staat het televisietoestel ten huize Polo meer dan anders op de Euro-sportzender afgestemd.
Vooreerst zijn er, vooral sinds Kim Clijsters en Justine Hénin "down under" het mooie weer maakten, de tennisuitzendingen van de Australian Open. Het is een opeenvolging van wedstrijden tussen meisjes in weinig verhullende pakjes die er luid kreunend om het hardst een lap op geven.Tussendoor zijn er ook jongens die willen tennissen, maar dat is dan eerder als programmavulling bedoeld en bij gebrek aan goede reclame-filmpjes.
La Pola vindt het schitterend en slaat weinig wedstrijden over. Uiteindelijk heb ik ermee leren leven, en als Maria Sharapova van de partij is wil ik ook wel eens blijven hangen voor de buis...

Als ze maar niet in Qatar speelt, want daar is het volgens de moslimregels...

... net niet in een boerka !!!

Kunstrijden op de schaats is nog zo'n favoriet programma van mijn wederhelft. Daar was echter, naar mijn bescheiden mening, tot voor kort helemaal niets te rapen: slechte akoestiek voor meestal matige muziek, dubbele en driedubbele sprongen waar ik het verschil niet tussen zie. Een Lutz, een Axel of een Salchow: heel moeilijke dingen, maar niet aan mij besteed...

Totdat het Russische danspaar Ekaterina Rubleva en Ivan Shefer op het ijs verscheen: zij zouden anoniem in de middenmoot geëindigd zijn op het EK 2009 kunstschaatsen in Helsinki, ware het niet dat de vrouwelijke helft van het duo zowel mijn aandacht als die van een groot publiek wist te trekken.
Zij het per ongeluk.
Tijdens hun oefening loste het schouderbandje van de jurk van Rubleva waardoor gaandeweg een niet onaardige rechterborst ontbloot werd.
De Russische wist tegen het einde van de dans de jurk weer wat recht te trekken, maar ze was de fotografen toch niet snel genoeg af: Nipplegate II. Vanaf nu blijf ik er af en toe voor zitten...

Dat deed ik ook vanavond, en zag dat Kevin Van der Perren naar een bronzen plak reed. Proficiat !!! Geweldige prestatie in een hier te lande (ook door mijzelf) zeer onderschatte sportdiscipline. Vanaf nu meer respect, meer kijken en wie weet... vallen er nog appelen uit de kast!?

Marco Polo

Hope & Change...

Is er iets mooier om de gevolgen van de meest deprimerende dag van het jaar te verdrijven dan een inauguratie, eedaflegging of gewoonweg het aantreden van een nieuwe president in de USA?
Zeker nu het om de heer Obama gaat: nog maar eens de hoop van de natie vertegenwoordigend, de eerste gekleurde president van de Verenigde Staten, ne knappe vent die goed kan praten, iemand die warlord Bush moet doen vergeten, liefst de kredietcrisis, de automobielcrisis én de immobiliëncrisis tegelijkertijd gaat aanpakken en zorgt voor een humanitair aanvaardbare oplossing voor het Gaza-conflict. (Bijna) Iedereen hoopt dat het zal lukken, maar laat ons toch maar met de voeten op de grond blijven: "Terwijl in Washington hoop centraal stond, heerste in Wall Street de dagdagelijkse crisisangst", aldus een handelaar op de New Yorkse beursvloer, en in plaats van een "Obama-rally" kende de Dow Jones een steile daling.

Toch werd er vandaag geschiedenis geschreven in Washington,
en iedereen wilde erbij zijn of zijn graantje meepikken.
De 2 miljoen inauguratiegangers moesten om 5 uur in de ochtend al zowat 30 minuten aanschuiven voor de metropoortjes op weg naar de National Mall en in Starbucks was het nog erger: daar stond je voor een koffie ruim drie kwartier in de rij.
Hier, in het Belgische Hoboken gaf heel dat presidentiële gedoe een compleet ander resultaat: toen ik rond zes uur naar de supermarkt reed was er van de klassieke avonddrukte in het straatbeeld niks te merken, was slechts de helft van de parkeerplaatsen bezet, waren er winkelkarretjes "zat" en zaten
de Delhaize-cassières zowaar met hun duimen te draaien.
Als Barack Obama zo'n twee speechkes per week zou kunnen geven, dan kon ik altijd in alle rust gaan winkelen.
Ik hoop dat hij dit leest...

Voor wie er nog aan mocht (mocht aan ??) twijfelen: hij is de vierenveertigste president van de Verenigde Staten van Amerika.
Da's weer eens iets anders....

Marco Polo

Blue Monday overleefd ??

Volgens Cliff Arnall, een in depressies gespecialiseerde Engelse psycholoog en vader van de Blue Monday, was gisteren maandag 19 januari de meest deprimerende dag van het jaar. Hij bedacht een paar jaar geleden een wetenschappelijke formule waaruit bleek dat de derde maandag in januari de dag is waarop de meeste mensen zich treurig, neerslachtig of weemoedig voelen. Het begin van de werkweek, het slechte weer, de lege portemonnee en de binnenkomende rekeningen met bovenop het besef dat de vakantie nog ver weg is zouden ervoor zorgen dat dit het etmaal is dat het zwaarst op onze schouders weegt.
Bij mij is het al met al nog meegevallen. En bij U ???

Hebt U het overleefd...?

Marco Polo

Bertje bekent....

Marco Polo

Crisisberaad bij sp.a

Maar hier gaat "ons Damienne" niet mee lachen, hé Bert !!!
Misschien beter zelf eens van naam veranderen?!
Allez: suXXes, suc-6, suckz'es, succes met uw nieuw partijke...
en de groeten aan Willy I, Louis, Willy II, Mia & Maya
en al de anderen die je liever zien gaan dan komen.

Marco Polo

De moeite waard...

Nu de Euroleague-kiesperiode ervoor zorgt dat basketbal weer iets meer plaats gaat beslaan op deze blog en weer tijd opeist in mijn dagelijkse bezigheden, is het ook gepast om nog eens aandacht te besteden aan een ander basket-item wat onze familie nauw aan het hart ligt, met name GameTime.

Deze organisatie, gedragen door zoon Bram en zijn kameraad Sven, is aan haar derde werkjaar toe, en beschikt sinds kort over een geheel vernieuwde website. U vindt er de aankondiging van hun basketbalkampen in 2009, verslag en foto's van een heel aparte belevenis in Los Angeles, én... U kan er op een gemakkelijke manier naar de FIBA-website om te stemmen op Anke !!!
Een ommetje is de moeite waard! Zeker doen!!!
... en blijven stemmen !

Marco Polo

Waarden en waarheid...

Wat heb ik mij weer op m'n nek gehaald...?
Toen ik gisteren mijn fierheid niet meer meester was, en in een vlaag van ouderlijke trots besloot om U, Jan, klein Peerke en nog vele anderen uit te nodigen om Uw stem uit te brengen op de nominatie van Anke, jongste telg uit onze Polo-stal, voor een plaats in het EuroLeague Women All-Star Team, had ik geen idee van welke respons hierop zou volgen.
Ik zal kort zijn: 't is een overrompeling!
Mijn mailbox staat bol van de leesbevestigingen en commentaren. Er zijn mensen die hun eigen adresboekbestand bestoken met regelrechte FW:'s of door henzelf aangepaste uitnodigingen om te stemmen. Heel leuke reacties zijn erbij!
Als iedereen dit nog 22 dagen volhoudt zal "Littl' Sis'" niet ver van een selectie zijn op 9 februari. Maar inderdaad, eerst wachten U, mij en ons allen samen nog 22 drukke dagen van ...
"Vergeet niet te stemmen!!"
Maak er desnoods een dagelijkse electorale training van, zodat U tegen 7 juni 2009 klaar bent om met de juiste ingesteldheid naar het kieshokje te gaan. Ook dan zal het (onder andere) over plaatsen gaan in een Europese selectie.

Bij wie het naar eigen leugenachtig zeggen nooit om een plaats of een "postje" zou gaan is Bert Anciaux. Enige tijd geleden had ik het hier over zijn tranfert naar de sp.a. Toen, volgens den Bleiter, nog helemaal niet aan de orde. Er moest eerst grondig over nagedacht worden. Zo'n beslissing gaat hem door het onbetrouwbare hart en wat is erger dan een populistische opportunist...?? Een politieke hoer die zich om de zoveel tijd verkoopt aan de meest biedende !!!

Bert Anciaux dus !!! Maar Caroline G. en de haren(!) zijn geen haar(!!) beter: in de hoop de Vlaams-Brusselse stemmen van Anciaux binnen te rijven ondergraven zij hun eigen geloofwaardigheid, of wat daarvan na heel de TeleTubbie-affaire nog mag overschieten. Eergisteren was ik getuige van een gelijkaardige situatie: in aflevering 7 van ROME ... trappend op de homeo ... waar Brutus eerst Caesar verlaat om met Pompeius gemene zaak te maken, deze na de nederlaag in Griekenland weer verlaat, om ... opnieuw zijn kans te wagen bij Caesar, dewelke hij in een volgende aflevering mede een dolk in de rug zal planten. Politiek dubbelspel, opportunisme, kazakdraaierij, eigenbelang.
Nihil nove sub sole!

Waar ook niet veel nieuws te rapen viel was op de tentoonstelling "Dit is onze aarde": de eco-klok tikt onverbiddelijk verder en onze systemen gaan naar de kl*ten. De aarde warmt op en voor de mens zal het te laat zijn om er nog iets aan te veranderen, als we al zouden veronderstellen zoiets te willen proberen.
Een lofwaardige poging tot sensibilisering, maar o zo broos...
Laat mij het maar houden bij die tikkende klokken aan het begin van de expositie...

En bij mijn welgemeende complimenten en felicitaties aan de ondernemers die van de T&T-site een wondermooie plek willen maken: ze zullen er zelf zeker niet slechter van worden, maar het is een opsteker dat er in een zwaar verloederde buurt aan de rand van het kanaal iets moois wordt heropgebouwd...

Marco Polo

Your vote for Anke !!!

Vandaag begint de EuroLeague Women All-Star Voting, oftewel de uitverkiezing van de speelsters die op 8 maart, Internationale Vrouwendag, in Parijs zullen deelnemen aan de EuroLeague Women All-Star Game. Voor deze selectie kan U deze keer ook stemmen op de jongste Pola, oonz' Anke...

Klik hier, en als alles goed gaat komt U rechtstreeks op de stempagina van FIBA Europe terecht. Doorscrollen voorbij "Centers" en "Forwards" naar "Guards" en daar het derde vakje aanvinken voor ...
Anke De Mondt.

Onderaan de pagina je gegevens invullen en "VOTE!".
Als hevige supporter en fiere papa heb ik natuurlijk ook een poging gewaagd met een tweede e-mail adres, maar dat lukte niet vanaf dezelfde computer: volgens de FIBA-site you are allowed to vote only once per day.
Geen nood echter: de stemming loopt tot en met 9 februari.
Als U dus elke dag even de moeite neemt om deze procedure te doorlopen dan mag ik ieder van U namens Anke 23 keer bedanken... Op naar de selectie !!!

Marco Polo

Verloren maandag...

Deze keer niet het minste probleem in de Antwerpse regio met Verloren Maandag. Vorig jaar viel Driekoningen op een maandag, en was er heel wat te doen over het feit of de worstenbroden & appelbollen toen op 6 dan wel op 13 januari moesten genuttigd worden. Nu is er echter geen twijfel mogelijk: vandaag 12 januari is de eerste maandag nà Driekoningen en dus de enige echte Antwerpse Verloren Maandag.

Op school leverde collega Lode J de traditionele lekkernijen uit de ouderlijke bakkerij voor de L.O.-clan. Lekker !!!

Maar eigenlijk kan ik mij geen verloren dag, zelfs geen maandag permitteren. Sinds één week ben ik, dankzij het nodige geluk bij een spelletje onder de leden van Kunst in Huis, de ontvanger van een gratis abonnement op De Standaard. Gedurende een maand valt Vlaanderens kwaliteitskrant nr 1 dagelijks helemaal voor niets in mijn postbus. Maar o wee, wat moet ik vaststellen? Dat een Knack per week doorworstelen én een Standaard per dag lezen voor mij veel te hoog gegrepen is, zelfs met een halftijdse lesopdracht in PITO.

Op een week tijd stond ik al snel een dag of vier achter met m'n krant, en ondertussen krijg ik ook maar met moeite een deftig artikel gelezen in de Knack. Foei!
Als naar gewoonte zoek ik de oplossing in de verkeerde hoek, en probeer m'n leestekort weg te werken door de homeo-draad weer op te pikken en zo'n drie keer per week een uurtje te pedalleren voor m'n pc-scherm. Of door wekelijks een tweede sauna-beurt in het schema te persen, of nog door met een hogere frequentie het bloggen te onderhouden... Allemaal uitvluchten !!!
Maar o wee (bis): als ik dan toch eens een inhaalbeweging riskeer en snel door enkele katernen blader valt mijn oog toch wel op een mankement hetwelk ik absoluut niet in deze "kwaliteitskrant" had verwacht...

En dat op Verlooren Maandach....

Marco Polo

Niet overal tegelijk...

Hoewel de buitentemperaturen hier te lande al aan een langzame klim begonnen waren, leverde een blik op de achtertuin gisterochtend toch nog een "blauw-van-de-kou" tuinhuis-vensterraam op...

En als ik van daaruit een blik wierp op de nabije omgeving dan leverde dat voorwaar een grijsblauwe variant op van een reeds eerder gepubliceerde smog-collage. Men mag dan al het autoverkeer aan banden willen leggen, onze schouwen leveren nog steeds een substantiële bijdrage tot de lokale luchtvervuiling...

Vandaag was het misschien ook de laatste kans om zonder onverantwoord risico over de bevroren Polderplassen te wandelen. Hoewel het een prachtig-witte zondag was bleek de Polder bijna even verlaten als op een door-de-weekse grijze werkdag. Gelegenheid zat dus om een vorige opname zonder sneeuw te toetsen aan een waarachtige winterversie vanuit dezelfde opnamehoek...

Deze prent kon er alleen maar komen omdat ik vandaag geen deel uitmaakte van volgende massabijeenkomsten:
- de 10.000 die ter gelegenheid van de Antwerpse Nieuwjaarsdrink een "A"-muts, een jeneverke én ne friet met of zonder mayonnaise gingen halen op de Grote Markt van 't Stad
- de 20.000 die in Ruddervoorde met verschillende mutsen, met jenever óf bier, maar zeker met een friet in de hand zagen hoe
Sven Nys voor de zesde keer Belgisch kampioen cyclocross werd
- de 30.000 die in Brussel van Zuid naar Noord wandelden in een protestbetoging tegen het Israëlisch offensief in de Gazastrook
- de 50.000 schaatsers op de Damse Vaart tussen Brugge en Sluis
Een mens kan niet overal tegelijk zijn, en trouwens...
misschien was het net daarom ook zo rustig in de Polder!

Marco Polo

Kijkpunt 685

In de (v)ijver van het nietsdoen
gaan hele grote daden schuil
Maar vóór, of op, of na de noen
krijg ik daarvoor wat rust in ruil
Dan zet ik mij gemakkelijk
en geef mij helemaal
voor een boek of een sudoku
of voor een blogverhaal...

Zo was het ook vandaag, hoewel de grote daden met even groot gemak naar de toekomst werden verwezen en de dag vooral bestond uit een winterwandeling langs de plassen van de Hobokense Polder, U allen wel bekend, en een hemelse sauna met heus rollebollen in de sneeuw ter afkoeling. Een superb genot, hetwelk ik - als het de Here belieft - volgende week en ook nog later met graagte en opnieuw wil ondergaan.
In beide gevallen ben ik er vandaag weer helemaal en ten gronde voor gegaan: tijdens de wandeling werd niet op een ommetje gekeken en de ene bevroren plas werd, met de omringende begroeiing en eventuele passanten op de koop toe, al vaker op de gevoelige plaat vastgelegd dan de andere.
Het is en blijft een zeer genietbaar tijdverdrijf, en dus zal het meer dan waarschijnlijk niet de laatste keer zijn dat ik U met een natuurcompilatie bestook op deze blog...

De blauwe luchten, met wit onderlijnde vergezichten en onbekommerd schaatsende jongeren konden evenwel de actuele smogproblematiek niet geheel uit mijn gedachten bannen.
Meer zelfs, het kostte mij geen enkele moeite om in onze eigenste Polderstad bewijzen van de alom heersende luchtvervuiling te verzamelen en in een collageke te gieten...

Elk schouwtje rookt naarmate het gestookt wordt, maar de kleurschakering op de achtergrond is telkens de weerkaatsing van de koperen ochtendzon tegen een behoorlijk met smog beladen hemel. Wie dacht dat zoiets alleen in Mexico, China of het Ruhrgebied te fotograferen viel kan ik geruststellen, of net niet: deze foto's zijn allemaal in het Hobokense Polderstad gemaakt. Helemaal niet ver van mijn bed...

Van het saunagebeuren moet ik U de beelden schuldig blijven.
Ik reken evenwel op Uw aller bekwaamheid en vermogen tot verbeelding en inleving en weet dat aldus geen potten zullen gebroken worden, maar net daardoor de kruik nog heel wat langer te water zal kunnen blijven gaan.

Dus bleef er van de hogerop bezongen planning voor deze vrije vrijdag enkel de sudoku en het blogverhaal over.
Sudoku: eentje van de Knack en een "doorbijter" uit De Standaard.
Allebei zonder kladwerk.
Wat het blogverhaal betreft: dat hebt U net gelezen, of toch niet helemaal...?! Voor ik het vergeet: vandaag is het 685 jaar geleden dat degene wiens naam ik sinds enkele jaren op deze blog als ondertekeningspseudoniem gebruik een punt zette achter zijn ontdekkingstochten en een kijkje ging nemen Uber den Wolken...

Marco Polo

And now for real...

Maandag waren we er al aan begonnen, maar net als bij onze collega's "de ambtenaren" wordt door leerkrachten pas écht weer aan werken gedacht na de eerste personeelsvergadering, annex nieuwjaarsreceptie. Die hebben we dus gisteren gehad.
Een personeelsvergadering die geheel voorspelbaar is, zich in één richting afspeelt en mij met de jaren steeds minder gaat boeien.
Heeft iemand daar een uitleg voor? Ik werk toch graag op 't PITO, rijd er zelfs fluitend naartoe en geniet van al m'n dagen daar...
Maar een personeelsvergadering in januari, ho maar jongens...!!!
Niet teveel geklaagd evenwel, heer Polo, want vanaf drie uur wordt het hele andere koek: dan worden de echte wensen uitgewisseld met de ware vrienden en vriendinnen voor het leven en dies meer, en tegelijkertijd wordt een lading oudgedienden afgeleverd die zich moeiteloos in het receptiegeroezemoes onderdompelen en zich als vanouds overgeven aan liefdevolle omhelzingen en deugddoend weerziensgeknuffel.
Het werd genieten van dranken, hapjes en gezelschap, en meteen zat mijn eerste werkweek er ook op. Als ik er de afscheidsdrink van Herman & Yolande - onze buren die tijdelijk naar de kust migreren om daarna op een hoger niveau in onze buurt terug te keren - bij optel, dan heb ik deze week meer gefeest dan gewerkt. En 't weekend moet nog komen!!!

Ondertussen lijkt ook het winterweer serieus stand te houden: niet steeds even koud, maar constant lage temperaturen en bar genoeg om Nederland aan de kook te krijgen met wat Elfstedenkoorts.
't Zou mooi zijn als het nog eens mocht lukken: bijna 23 jaar geleden was Evert van Benthem voor de tweede keer op rij winnaar van de Tocht der Tochten... een held des vaderlands!!

En wie toen ook ter plekke was, op de voorgrond, rechtsonder en goed herkenbaar aan zijn "kroontje": Aloysius Primus !!!
Net als van Benthem, uiteraard vele jaren jonger dan vandaag:
dat blijkt zelfs duidelijk uit dit achteraanzicht...
In 1997 werd de laatste Alvestêdetocht verreden, maar wie won er toen alweer? Inderdaad: Henk Angenent, een kleine volksheld.

Terwijl de sneeuw onze buxusbollen blijft sieren, een overgebleven bloemstuk dapper standhoudt na de feesten,
de spinnen hun witte webben weven aan de kille postbus,
het gevleugeld vreemdelingenlegioen alsmaar meer moeite heeft om het wak open te houden en mijn kerstgeurkaarsgeschenk in zijn eindfase de wonderlijkste vormen aanneemt...

... heb ik mij op deze winteravond gewaagd aan de bereiding van "kwartels op grootmoeders wijze". Los van het feit dat mijn grootmoeders wellicht de koopkracht ontbeerden om zich de aankoop van zulk fijn gevogelte te veroorloven, en ik mij dus moest tevreden stellen met een grootmoederswijze van derden, heb ik toch weeral genoten van het keukenritueel en het gezamelijk verorberen van deze piepkuikenachtigen.
De aanwezigheid van Bieke, op weg naar een semestriëel samenzijn met haar AFS-partners Kathleen V. en Steven "Snow" VDB, maakte de nuttiging dezer spijzen alleen maar gezelliger.
Wat de dag van morgen gaat brengen weet ik niet, maar wel dat we bij deze eindelijk echt van start zijn gegaan in het nieuwe jaar.
Er is geen weg terug...

Marco Polo

Terug bezig...

Eindelijk is het dan zover: de kerstvakantie zit er echt helemaal op en het tweede schooltrimester is begonnen.
Dus trok Marco Polo weer blijgezind en goedgemutst naar het enige echte PITO-instituut in Stabroek om de kinderen te vermaken, de collega's te ondersteunen en zijnen boterham te verdienen. Voor de helft althans...
Toeval of niet, maar alleszins perfect voorspeld door Sabine, Frank en de andere meteorologen: we startten vanmorgen in een witte wereld, die het gezien de lage temperaturen nog wel even blijft uitzingen. Morgenvroeg wordt het weer bibberen!!

Voor ik aan de hogervermelde startprocedure toewas werd het winterreces afgesloten met, hoe kan het ook anders, een aangenaam en goedgevuld weekend. Alles begon met een zonnige ochtendrijmwandeling in de Polder op zaterdagochtend:
weinig kleur, wel wat wit en grijs én veel licht en schaduw...

's Avonds volgde een bezoek aan de Borgerhoutse ROMA voor een optreden van Dos Trovadores, Raymond Van het Groenewoud en Fernando Lameirinhas. Genieten.... en dus een aanrader.

En als afsluiter volgde nog een mini-uitstap naar wat tot nader order onze nationale hoofdstad is. Tot mijn grote en oprechte schande moet ik erkennen dat deze Sinjoor absoluut Brussel-onkundig is. Gelukkig mocht ik een beroep doen op de alwijze Luigi Lamoroso, alias Louis VB, studiegenoot tijdens mijn passage aan de Leuvense Alma Mater en nu bereid gevonden om zijn geschiedkundige en artistieke kennis betreffende Brussel met ons te delen.

Dat we door de Rue des Bouchers zouden gaan stond quasi vast voor vertrek, dat we toch op de Gote Markt zouden eten lag ook min of meer voor de hand, en dat we nog heel veel niet gezien en gedaan hebben staat als een paal. We moeten dus zeker nog eens terug naar de stad van Manneke & Jeanneke Pis...

Marco Polo

Dankoe... en wintervrede !

Waar ik U gisteren liet delen in de emoties die een wulpse wensen wuivende Sabine Hagedoren in mij heeft opgewekt, dan is het vandaag de beurt aan alle wenskaartschrijvende familie, vrienden, vriendinnen, collegae en kennissen ...
Als blijk van erkenning en omdat U mij ook deze keer weer niet vergeten zijt tijdens de eindejaarsdrukte, stuur ik U een oprecht
"DANKOEWEL VOOR DIE KAAAARTEN !!"

Ondertussen blijft de winterkou aanhouden.
Het gevogelte uit de omgeving verzamelt in en rond het steeds kleiner wordende wak in onze vijver. De beurtregeling loopt vlot als een shiften-systeem: 10 minuten trappelen, 10 minuten kwetteren en dan als pauze een wandelingske over het ijs.
Eerder deze week zei ik al dat onze eierleggende achterburen met enthousiasme de vleugels in elkaar sloegen en met verkrachte eenden en kippige waterkiekens de ijsvorming te lijf gingen.
In de nasleep van Kerst & Nieuwjaar en mogelijks onder invloed van de vele vredevolle wensen ontstond er daarenboven en geheel spontaan een pax hiemalis op het bevroren water.
Zelfs Minneke Poes, de niet altijd even zachtmoedige straatkat uit de Graspolderlaan is sinds vandaag van de partij: toezicht houden bij winterse werkzaamheden lijkt wel de gedroomde job voor een kouwelijk kattige kater.

Volgende keer hoop ik hem/haar te knippen tijdens het drinken aan de steeds kleiner wordende waterrand...

Marco Polo

Rust...

Op het einde van een meer dan gevulde kerstvakantie ben ik er vandaag eindelijk in geslaagd om tot rust te komen.
Vanmorgen was ik airport-driver voor Anke. Zij moest tegen half elf in Charleroi zijn, waar haar vlucht naar Valladolid om 11.25 zou vertrekken. "Zou" zeg ik, want na een eerste uitstel tot 12.40 werd 14.20 aangekondigd als vertrekuur, terwijl ze uiteindelijk om 15.00 de lucht is ingegaan. Maar dit geheel terzijde.
Mijn taak bestond erin om dochterlief door het nog steeds tot maximum 90 km per uur gelimiteerde smogverkeer naar Brussels South Airport - Charleroi te voeren. Om zeker op tijd te arriveren vertrokken wij al om 9 uur in de Graspolderlaan. Na dik anderhalf uur stonden we voor de ingang van het luchthavengebouw, en nog eens zoveel later zat ook de terugrit erop. Drie uren cruisen door smog-mistig België gaf mij wel de gelegenheid om mijn eerste muzieklijst van deze jaarwisselperiode te beluisteren: de Eindlijst van Evert Venema op radio 1. Oude krakers, stoere klassiekers, evergreene oldies en gedurfde nieuwkomers: een muzikale smaak-staalkaart van de modale "1"-luisteraars. Het maakte mij zowaar kalm en bedaard, ontspannen, rustig en relaxed.
Om in dezelfde trend door te gaan, en omdat er eindelijk tijd voor was, ben ik daarna met la Pola naar de Mirage gereden om van onze eerste sauna in het nieuwe jaar te genieten. Zes gevarieerde, maar telkens stevige transpiratiebeurten later stapte ik grondig gereinigd en volledig uitgezweet op wolkjes naar de auto.
Het traagzame autoverkeer viel mij niet eens meer op.
De rust is weergekeerd...

In mijn super-individueel beschermde mailbox vond ik nog een nieuwjaarskaart. Ik beschouw het als mijn blogger-plicht U te laten delen in het genot dat mij overspoelt bij de aanblik van deze compilatie. De meteorologische redactie van onze nationale zenders heeft de grote kanonnen bovengehaald. Het zware geschut heet dit keer niet "Dikke Bertha" zoals in WO I, maar Sabine.
Met zo'n wenskaart komt het opgebouwde evenwicht natuurlijk onder vuur te liggen en de rust in het gedrang...

Marco Polo

Beste wensen...

Marco Polo