Putse Janhagel

Nog nooit van gehoord, en dat ik absoluut niet weet wat ik me daarbij moet voorstellen ligt zo voor de hand aangezien ik van het bestaan dezer helemaal niks afweet.
Maar dan wordt er aangebeld en plots staat daar, out of the blue, collega Katrijn V. aan de deur met een doosje Putse Janhagel...

Jaja, zo "out of" kwam ze daar nu ook weer niet aangewaaid.
We hadden een afspraak, en we zouden ons eerst ten huize Polo tegoed doen aan een heerlijk pastagerecht "a la Pola" om daarna ...
Om ons te verrassen, als presentje en om dus niet met lege handen aan te komen had Putse Katrijn een even Putse specialiteit meegebracht waar ik, zoals in de aanhef van dit geschrift vermeld, nog nooit van had gehoord. Putse Janhagel...!!?
Heel benieuwd doen wij het pakket open, en zie...
De enige echte Putse Janhagel van bij bakker De Schutter.
En omdat een mens, en dan zeker Marco Polo, nooit te oud is om te leren en niet verlegen zit om een vraag... vraag ik om uitleg.
Katrijn: "Putse Janhagel is een soort van geribbelde speculaaskoek met een heel eigen kruidenmengeling. Het recept is al meer dan 130jaar een goed bewaard geheim. 'Janhagel' betekent in het Nederlands 'gepeupel'. Op het einde van de achttiende eeuw werden jonge mannen naar het leger gelokt met onder meer soldatenkoeken. De soldatenkoek van toen evolueerde naar een streekgebonden lekkernij, die nu enkel bij bakker De Schutter te verkrijgen is. Zeker met de Sluitingsprijs gaan er veel doosjes over de toonbank, een bewijs voor thuis dat de wielerliefhebbers wel degelijk in Putte geweest zijn...."

Na deze culinaire inleiding vraagt het enige moeite en lenigheid om de bocht naar het volgende onderwerp te nemen. Ons beider collega, jaja... zo wordt het een hele rij hoor ik U al zuchten, maar toch: collega Jehaan ging met z'n voetbalploeg vandaag op zoek naar puntengewin in de provinciale competitie. Omdat ik een ruime belangstelling heb, van zoveel mogelijk markten thuis wil zijn en geen bijscholing mij te vroeg of te laat valt had ik besloten daar eens een kijkje te gaan nemen. En omdat alleen maar alleen is en ik zin had in Putse Janhagel lag het enigzins voor de hand dat de vraag aan Katrijn zou gesteld worden of ze zin had in een rit naar Mol? En zo geschiedde: de vraag werd gesteld, de Janhagel werd aan huis besteld en wij gingen op zoek naar het voetbalterrein van KFC Ezaart Sport - Mol.
Het werd een heel leerrijke uitstap:
1. goed begonnen blijkt nog steeds half gewonnen...
2. uit een ander vaatje tappen levert nog altijd resultaat op...
3. derop en derover leek ook nog even te kloppen...
4. maar uiteindelijk trokken de Anglofielen deze keer aan het langste eind: "It ain't over until it's over!!"
En daar kon vandaag zelfs geen Gary Lineker tegenop..

2 - 2
Voor een diepgaande wedstrijdanalyse en een commentaar bij het behaalde resultaat alsook over de ambities van de club en de huidige stand in de rangschikking verwijzen we met graagte naar de coach van St Jozef, de Heilige Geest, hij die de Maagd Maria uit haar dromen hielp en ervoor zorgde dat zijn eigen supporters niet lang moeten zoeken naar hun woorden wanneer zij hun verbazing ten goede of ten kwade willen uitdrukken: "Dzjieezuss !!!"

Net als de wielerliefhebbers ter gelegenheid van de Putse sluitingsprijs willen ook Katrijn en ikzelf een bewijs voorleggen aan de achterban en het thuisfront van onze aanwezigheid op de wedstrijd Ezaart - St Jozef. Hieronder ziet U een kopie van de ploegopstellingen, de uitslagen van de speeldag en onze inkomtickets. Van de drank hebben we geen bonneke...

En als dat niet genoeg is, dan verwijzen we naar de Geest van
St Jozef die met de heilige coach van de Maagd ... Dzjieezusss!!

Marco Polo

Een blog aan het been...

Krijgen we weer sneeuw tijdens het weekend?
Wie zal het zeggen??
Bert "den Bleiter" Anciaux zal het pas volgende week zeggen:
of hij naar de sp.a gaat, bij de Vl.Pro blijft, opnieuw Spirit wil opstarten of zelfs de VU vanonder het stof gaat halen...

Wat het wordt heeft eigenlijk geen belang, wat we zeker weten is dat hij wel weer ergens onderdak zal vinden én een rijkelijk belegde boterham zijn deel zal worden.
Politiek wordt bij hem alleen in €€€'s en $$$'s geschreven, van een ideologie of doelstellingen is in de verste verte geen sprake meer. Nooit geweest! Deze ex-advocaat moet het tegenwoordig alleen nog aan zijn Dammienne uitleggen, en da's al moeilijk genoeg. Voorlopig dus geen nieuws van Bert Jozef Herman Vic Anciaux ... en dat op zich zou al goed nieuws moeten heten!

Een andere Sjarel die deze week weer meer dan zijn strepen verdiend heeft is Pieter Frans Norbert Jozef Raymond De Crem: ook nen bleiter, maar deze noemen we bij voorkeur Crembo. U kent hem vast wel, al was het maar uit enkele publicaties op deze blog.
En meteen zijn we waar we moeten zijn: blog, weblog, blogger, bloggen... allemaal termen die deze zwierige strijkplank als aartsgevaarlijk en maatschappelijk bedreigend catalogeert. Hoe is het toch zover kunnen komen dat deze gladjanus, die zich ondanks zijn amateuristische optreden en houterige formuleringen tot hiertoe nog overeind kon houden in het politieke wereldje, nu als een angsthaas tekeer gaat omdat er iemand iets over hem heeft geblogd? In New York dan nog, waar hij en zijn vrienden op "missie" waren...
De rest van dit verhaal leest U wel in de kranten, tijdschriften en heel uitgebreid op allerlei blogs. Wie zijn argumentatie omtrend dit "non-event" wil horen in de Kamer kan nu overschakelen naar Marrek O'Polo, mijn kleine broertje, en zal daar in exact 7 minuten en 46 seconden vaststellen hoe belachelijk iemand zich wel kan maken. Dit kost de man bovendien geen enkele moeite: het is hem op het lijf geschreven. Ondanks, of net dankzij, al zijn gestuntel weten we nog altijd niet of ze nu wel of niet vergaderd hebben in New York... Knap gedaan Crem: "wij" zijn de kiekens en "jij" zal wel weer een nieuwe kans krijgen van je politieke vrienden. Bovendien laat hij onderzoeken in welke mate hij "juridische maatregelen kan nemen om 'mij en mijn integriteit' te beschermen".
"Daar zal veel volk naar komen kijken!!"...
zoals ze hier in Antwerpen zeggen !

Waar ook weer veel volk was komen kijken is in Salamanca:
Anke & Co bezorgden vanavond de competitieleiders een eerste nederlaag.
Perfumerias - Rivas 79 - 67.
Hierdoor blijven zij dit seizoen thuis ongeslagen, en wat meer is: de vooropgestelde 5 op 5 in de Liga is binnen en daarmee verdienen ze 4 extra dagen Nieuwjaarsbreak!!! Dat wordt eindelijk nog eens champagne aan de Scheldekaaien op Oudejaarsavond. Proficiat!!! ... en zie dat jullie al feestend niet op één of andere blog terecht komen vannacht!

Marco Polo

Thank you very much!! Merci beaucoup!!!

Op de vierde donderdag van november, wanneer dank wordt gezegd voor de geslaagde oogst en andere goede dingen, viert men in Noord-Amerika sinds vele jaren hét familiefeest bij uitstek: Thanksgiving. De traditie "zou" teruggaan tot 1621, toen de Pilgrim Fathers in Plymouth, Massachusetts de stichting van hun eerste nederzetting zouden hebben aangegrepen om met de plaatselijke bevolking een feestje te bouwen.

Hoe U het ook draait of keert, het is sindsdien een jaarlijks weerkerend consumptiefestijn geworden waarbij onze Sinterklaas en Kerstmis in het niets verdwijnen. Alles en iedereen moet wijken voor de heilige kalkoen, de stuffed turkey...

Sinds het presidentschap van Harry Truman (1945-1953) is het de gewoonte dat de president gratie verleent aan een levende kalkoen: de National Thanksgiving Turkey.
George W. Bush, die op zijn laatste presidentsbenen loopt en waarvoor de job uiteindelijk wat hoog gegrepen bleek, heeft gedurende zijn twee ambtstermijnen dankbaar gebruik gemaakt van deze traditie, om jaar na jaar alsnog te bewijzen dat hij toch minstens in één ding over bepaalde vaardigheden beschikte: communiceren met kalkoenen....

Opeenvolgend ging het om Liberty, Katie, Stars, Biscuit, Marshmallow, Flyer, May en Pumpkin: acht, toeval of niet, "witte" exemplaren die als gelukkige kwebbelhoenders niet werden opgevuld en in de familie-oven werden geschoven, maar hun dagen mochten gaan slijten in een of ander nationaal pretpark.

Dat kalkoenen, wit, grijs of zwart, ondanks de hoofdrol die hen wordt toebedeeld in het Thanksgiving-gebeuren, evenwel niet te hoog van de toren moeten blazen bewijst onderstaande foto.
De vogelachtige in beeld, een sneeuwuil, moet al van heel slechte wil getuigen als hij "het" deze keer niet wil zien...

Daar heb zelfs ik, Gode zij dank, kaars noch bril bij nodig!!!

Marco Polo

Weervrouw in de kou...

Na het winteroffensief van afgelopen weekend en de daarbijhorende ijskonijnenshow op deze blog is het weer helemaal gekeerd, zij het via een ijzelachtige dinsdagochtend met een hoop verkeershinder erbovenop. Vanmiddag heb ik, voor de vierde keer na mijn "jogging"-heropstart, genoten van een PITO-polderloop. Heerlijke atmosferische omstandigheden, weinig tot geen wind en daardoor een aangename gevoelstemperatuur. Voor de volgende ochtenden worden weliswaar lagere temperaturen aangekondigd, maar het waarachtige wintergevoel moeten we voorlopig nog even missen. Wie de echte koude wil gewaarworden moet naar de Oost-kantons, de Hoge Venen, de Ardennen... of gaat zoals VRT-weervrouw Sabine Hagedoren: uit de kleren!!!

Uiteraard speelt in het vermaledijde brein van Marco Polo onmiddellijk een idee tot mogelijkse combinatie van deze weergave en een prent uit de vorige blogaflevering.
Geef mij 10 minuten, en aangezien het Europees voetbal voorlopig niet het aankijken waard is gaan we binnen de kortste keren voor een kaart "in stijl" met de weersvooruitzichten voor deze week...

Brrrrr !!!!
Wat een koudefront??!
Maar wel met hogedrukgebieden !

Marco Polo

Winterprik houdt aan...

Waar het gisteren af en toe nog om een geïsoleerde bui ging, dan werden we vanaf vanmiddag getracteerd op aanhoudende sneeuw die het grootste deel van ons land van een wit tapijt voorzag.
In Hamme-Zogge vertrokken de cyclo-crossers tussen wat lichte vlokken, maar 8 rondjes later waren ze middels de zoemlenzen van de camera's bijna niet meer te onderscheiden tussen en achter het sneeuwgordijn. De verkeersredacties draaien vandaag overuren, en doen niets anders dan waarschuwen voor gladde wegen, slippartijen en moeilijk tot onmogelijke traffiek wegens verse sneeuw en de daaropvolgende ijzelvorming.

Ook over Polderstad hing vele uren lang een dikke sneeuwbui.
Het ging hier van: "Hé kijk, het is aan 't sneeuwen!!"
Over: "Amaai, al goed dat ik vanmorgen gelopen heb, want nu zou dat niet simpel zijn... 't Wordt glad, zenne!"
En: "Zie nu mannekes, dat stopt maar niet. Ge kunt zelfs geen witte konijnen meer zien lopen..." De overkant van de vijver zien we wel nog net, en dat levert dit sfeervol plaatje op.

En dan: "Kijk, een bruin konijn!! Met dit weer, da's geen gewoon hé, da's een echt ijskonijn!!?" Aangezien er van onze konijnenvoorraad niks meer overschiet na de smulpartij van gisteren, is er geen tijd te verliezen en schiet ik snel naar buiten en het donker in.
"Ha, hier heb ik hem bij z'n lurven!! Hebbes!!!"
"Hou vast papa, dan neem ik de camera...."
En flits !!!!

Nu het toch zover was, kon ik evengoed snel een sneeuwbad nemen. Zoiets doet geweldige deugd... en tintelen daarna!!!
't Is alsof ze er een nieuw vel opzetten!!
Voor mij helpen alle beetjes, dus waarom ook niet??

Marco Polo

Konijn, maar niet met pruimen...

Vandaag vieren wij de 32ste verjaardag van de Bramminator, en net als elk jaar is er dan wel iets speciaals te beleven.
Om het nu maar eens met zijn eigen woorden te zeggen:
"Verdekke, da's waarschijnlijk de eerste keer dat er sneeuw valt op mijne verjaardag!! Waaawww !!!"
Misschien wel, misschien ook niet...??!
Hoe dan ook, er zijn nog altijd "de drie van Holsbeek" (waarvan 2 op de foto) om hem met cadeautjes te verrassen... Proficiat!!!

We werden vandaag wel vergast op de allereerste winterprik van het seizoen en de wegen en skipistes lagen er al wit bij.
't Was ook de eerste keer dit najaar dat ik overdag de melding
" ***1°C - Kans op ijzel " op de auto-boordcomputer kreeg.
Hier viel het allemaal nog mee: af en toe een forse winterse bui, maar de tussenpozen waren lang genoeg om niet van echte verkeershinder te moeten gewagen. In de Ardennen was er meer van het witte spul, en dus iedereen de auto in en allen daarheen: winterpret voor een paar minuten na enkele uren in de file...

Daar kon Marco Polo zich niet aan begeven vermits de festiviteiten nog andere gasten uit de familiekring hadden aangetrokken.
Aangezien "de hongerigen spijzen" één van de werken van barmhartigheid is weet iemand met een diep christelijke achtergrond als Uw dienaar wat er van hem verwacht wordt op zulk moment: eten maken en zorgen dat ze genoeg hebben!!
Daar was al meteen de kans om die twee blote konijnen ten tonele te voeren: de moten gaan door de bloem en worden alvast bestrooid met wat peper en zout...
Dan gaan ze de hete pot in en worden een bruin korstje aangemeten, terwijl spekblokjes en ajuin in een aangrenzende pan hetzelfde ritueel ondergaan. Om wat reclame te maken voor het konijnen kweek- & afmestprogramma van ons dierbaar Instituut gun ik U een aanblik op enkele van de smakelijke vleesporties die zo'n twee keutelfretters opleveren. Bekijk zelf het resultaat...

En er was nog veel meer.
Als alle brokken klaar zijn gaat het hele zootje de grote pot in,
een - of was het anderhalf? - flesje Palm Royale eroverheen en dan sudderen tot het vlees net niet van de botjes valt...
Ondertussen zijn de appelen gaar en de veenbessen opgewarmd. Nog even de kroketten in het vet en dan: "Iedereen aan tafel!!"

't Heeft weeral gesmaakt, en van de konijnen schiet er echt niets meer over. Prima kwaliteit, en dus kunt U wel raden dat mijn volgende bestelling al klaar ligt.

De bezoekers zijn vertrokken, Bram is naar 't Stad... en Marco groet 's avonds de dingen: een bruin konijn dat nog wel even stand houdt, een wijnvoorraad waar meer dan regelmatig naar wordt gegrepen, een overdaad aan achterstallige Knack's die nog moeten gelezen worden en waarin de Sudoku's een ware uitdaging zullen blijven, het Godverdomse groene boekje van Dimitri Verhulst waar ik me eindelijk heb doorheen gewroet en twee recyclage-aanwinsten uit het containerpark: Slisse én César...

Als ik nu opbiecht dat net voor het slapen gaan mijn laatste zapbeweging naar BBC1 een wedstrijdverslag van Stoke City tegen West Bromwich Albion als "Match of the Day" opleverde, dan weet Jan en alleman, en één onder U in het biezonder, dat hier een zeer gelukkig mens het woord tot U heeft gericht en diezelfde nu tevreden gaat slapen.
Oogjes dicht en snaveltjes toe...
Slaap lekker!

Marco Polo

Leuke avond....

Jazeker, dit verdient weer een aparte vermelding!
Op een doordeweekse dag, en stoemelings ne jeudi-soir, was er een culinaire dubbel-"tête-à-tête" gepland ten huize Polo.
Hiervoor hadden wij deze keer beroep gedaan op de diensten van onderstaand duo, altijd in voor een goed gesprek: Chantal en Noël.

Het hele gebeuren was op touw gezet teneinde heer Polo nog eens de kans te geven zijn cuisinaire driften op vertrouwd terrein bot te vieren, of te botvieren, of te vijven ... Veel vijven en zessen dan? Neen, stipt om kwart voor zeven, zoals afgesproken, verschenen onze gasten op het granaatappel-appel.
Appel, hoewel zonder granaat, was er al van aanvang bij:
een glaasje cava om te starten en daarbij enkele rood-witte beulinghapjes versierd met een gebakken appelschijfje.
Het voorgerecht was een echte try-out. Nog nooit eerder vertoond, noch genuttigd ten huize Marco Polo:
Soya-slaatje met gerookte palingfilet, lychees en geroosterde pistachenootjes. De heren des huizes, me - myself - and I, hadden hun vrije donderdag goed gebruikt om dit nummer degelijk voor te bereiden en het resultaat was er dan ook naar.
Voor de hoofdschotel werd echter op zeker gespeeld: struisvogelfilet met sjalottenconfit. Hier is voorheen al enkele malen mee gescoord in de Graspolderlaan. Kwestie van een beetje geluk met de vleeskwaliteit en U niet laten afleiden tijdens het braden van de steaks.

Om het geheel af te ronden hebben wij ons nog vergrepen aan een verwaarloosbaar peuzeltje kaas van diverse variëteiten om tenslotte bij het nuttigen van een mok verse muntthee een klein maar ijzig crème brûlée-ke soldaat te maken.
De heren van de schepping hebben, onder het goedkeurend oog van de aanwezige dames, dit alles weggespoeld met een slok ...

Edoch, té snel was 't uur van scheiden aangebroken: onze gasten hebben op vrijdag nog een schooloptreden ter afsluiting van de werkweek en dus hebben wij niet gewacht tot de klok één of ander onchristelijk uur zou slaan, maar hebben op tijd en stond het keun ten afscheid doorgegeven....

Twee ontpelsde soortgenoten hingen toen reeds te versterven in de garage, zijn vandaag in moten gehakt en maken kans om in één van de komende blogs te figureren in de kokerellen-column.

Marco Polo

Crembo scoort !!!

Gisteren al gehoord in het nieuws, vandaag in de krant en nu ook bij Marco Polo: Pieter De Crem, de onversaagde CD&V-krullebol uit Aalter en bij de gratie van Leterme & Co Minister van Defensie, heeft aangekondigd dat België een fregat zal sturen naar de Golf van Aden om de kapers aldaar een lesje te leren.

Wat denken die gasten wel? Dat zij na een overvalleke ter zee zomaar die grote boten kunnen meenemen naar hun baaike van Aden om er daar schoon fotoke's van te trekken die ze dan tegen grof geld kunnen verkopen? Da's zonder Crembo gerekend !!!
Met alle Oegandezen, Canadezen, de gekende Chinezen, maar niet met den deze! De kans is zelfs groot dat "onze" Crembo de leiding zal krijgen over de internationale anti-piraat activiteiten in de Indische Oceaan en omstreken. Onlangs heeft hij een vertrouwelijk gesprek gehad met een Vlaams expert ter zake...

Zoiets ontgaat de internationale leiders natuurlijk niet, en vandaar dat de Pieter meer dan waarschijnlijk zelf een lapke voor zijn linkeroog zal mogen aanbrengen (hij moet uiteraard rechts blijven zien en denken!!) om aldus onopgemerkt te infiltreren in het piratenkorps. Op die manier kan hij de maritieme wereld helpen te verlossen van die Somalische kwajongens...

Marco Polo

Eindelijk nog eens...

Het is er dan toch nog eens van gekomen: op bezoek bij Bram in Amsterdam. 't Was al een hele tijd geleden. Begin juni moet het geweest zijn, toen mijn eerste postprostataire buitenlandse trip ... Deze keer hebben we ginder "en petit comité" de verjaardag van
La Pola gevierd. Na een vlotte heenrit zijn we samen met Bram gaan lunchen in een Bagels & Beans bij hem in de buurt. Daarna een fikse wandeling in het Amsterdamse bos. 114 bruggen...

Daar hebben we er deze keer maar een tiental van "gedaan".
Dan naar huis voor de match van Salamanca: Feb.TV op het grote scherm, lekker wazig, maar dankzij haar lange zwarte kousen(!!!)
is Anke goed te traceren en te volgen tijdens de acties.
Vlot gewonnen, en wij de stad in: diner in Caffe Oslo.

'k Heb het hier al eens eerder gezegd en geschreven:
meestal eten we goed in Amsterdam, en dat was ook deze keer zo.
De hertenbiefstukjes zijn hier én nu een aanrader, de huiswijn meer dan degelijk en de desserts zijn al evenmin te versmaden.
Resultaat: gelukkige mensen, tevreden klanten en een lekker-gevulde maag! Op weg naar de auto even aanbellen bij Tim & Elke, maar de Oesjmachara-companen waren blijkbaar niet thuis. Volgende keer meer geluk, of toch maar een seintje geven.
Heerlijk geslapen in het waterbed van de heer des huizes, die dat bij elk bezoek heel vriendelijk afstaat aan zijn oudjes.
Bedankt Bram!

Zondagontbijt thuis met de "klassieke" Sade-dvd op de achtergrond: schitterende muziek, lekkere sapjes, dampende koffie en smakelijke broodjes.

Om dat alles te verteren trekken we erop uit: in het Tropenmuseum is vanalles te zien uit ... de Tropen natuurlijk, en nu is er een tentoonstelling over Vodou in Haïti bovenop.

Na de musea in New York zijn we wel één en ander gewoon, maar ook dit exemplaar spreekt tot de verbeelding: prachtige collectie die ruim tentoon wordt gesteld en de "special" over de magische en duistere religie van de Vodou is gewoonweg fantastisch.

Aansluitend en om een beetje in de sfeer te blijven van het ruimer etnografisch denken zijn we op analoge wijze de innerlijke mens gaan versterken en verwennen. Hotel Bazar in de Albert Cuypstraat ligt midden in volkswijk de Pijp. Heerlijk Turks eten in een heel ruim en typisch decor met een gezellig drukke sfeer.

Prima afsluiter van een geslaagd en voor herhaling vatbaar weekend. En inderdaad: La Pola is er niet jonger op geworden tijdens dit weekend, maar geen mens die dat ziet, geen haan die daar naar kraait !!! Alleen André, die had iets in de smiezen...

Marco Polo

De pot verwijt de ketel...

Na een ochtendloopje rond Polderstad zat ik vanmorgen aan m'n fruitontbijt en hoorde tussen de appel en de peer in het negen-uur-journaal op de radio een wel heel biezondere nieuwsflash. Nadat verslag was uitgebracht over de speciale ministerraad betreffende het Dexia-dossier, en tussen een item over de aanhoudende heisa rond de al dan niet benoeming van drie burgemeesters in de Brusselse rand en de wereld-"diabetes-dag" kwam de nieuwslezer van dienst met de mededeling dat het aandeel Dexia bij de opening van de beurs +4,68% noteerde...
En hop, zonder verdere commentaar over naar het volgende item.


Een uur later, op weg naar het vandaag wel geopende recyclagepark, wegens géén staking, hoor ik op hetzelfde radiostation dat het Dexia-aandeel volle 10% lager noteert dan de slotkoers van gisteren. Als dit geen verhaal van voorkennis wordt, dan weet ik er niks meer van. Karel De Gucht gaan ze wat aan z'n vel zitten omdat hij misschien eventueel door niks te zeggen tegen ons Mireille, meisje... de onuitgesproken tip heeft gegeven om vorige maand de aandelen Fortis van zijn schoonmoeder te verkopen, terwijl nu een door de openbare omroep betaalde journalist het nationale signaal geeft: Dexia staat nu in de plus,
als U het verlies wil beperken is 't nu de moment om te verkopen!
En blijkbaar hebben de aandeelhouders begrepen waar het op staat: massaal verkopen, en pffft... zoals te verwachten viel:
alle hete lucht uit het Dexia-ballonnetje!!
Handel met voorkennis...?? Niet echt, maar wel even nefast!
De pot en de ketel, en dan maar verwijten dat hij zwart ziet...

Als het over die kleur gaat moet ik onwillekeurig terugdenken aan de ZAK-cartoon in De Morgen van voorbije maandag(?)...

Natuurlijk zijn we daar in Belgarije nog lang niet aan toe: we hebben het te druk met andere landen te wijzen op hun tekortkomingen, verwijten te versturen aan eertijdse bondgenoten of voormalige kolonies de les te lezen.
Maar even in de spiegel kijken...: ho maar, da's niks voor ons!!
Het ontwikkelingsland bij uitstek, de Verenigde Staten van Amerika, heeft zopas een nieuwe president verkozen en uit de werkzaamheden aan het Witte Huis mag blijken dat zij wel bereid zijn om kleur te bekennen...

Marco Polo

De man van de match

Als het om voetbal gaat richt mijn belangstelling zich vooral en bijna uitsluitend op de EK- en WK-tornooien, de Premier League en de eindfase van de Champions League. Zelden loop ik warm voor ons vaderlands voetbal, behalve gisteravond... Wat anders door mij als verloren televisietijd wordt afgedaan haalde gisteren op Canvas een hoog entertain-gehalte.
De 1/16 Finale-wedstrijd voor de Beker van België tussen Kortrijk en Standard verliep voor de neutrale toeschouwer volgens een droomscenario: de underdog scoort, de favoriet maakt gelijk,
de underdog houdt stand, en overleeft zelfs de verlengingen.
Dan gaan we penalties trappen, en kijk: "Pinantie is pinantie..." maar de ene keeper is de andere niet. Om een doelman van 2,08m te passeren moet je al goed naar de zijkanten van het doel mikken. Tot zelfs op de zijkant, en daar staat de paal... Dan is er een speler die pas in de laatste minuut van de verlengingen op het terrein komt en geen bal meer raakt, behalve zijn penalty in de reeks die hij fris en helder trapt én feilloos omzet.
Een gouden ingreep van een vaak onderschatte coach.
KV Kortrijk wint en wipt Standard uit de bekercompetitie.
Een voordeel voor de vaderlandse politiek nu Leterme toch een paar keer minder als Standardsupporter in een voetbaltribune zal moeten plaatsnemen, of net niet...?
De man van de match: keeper Van Hout, one-minute guy William met zijn penalty of toch coach Vanhaezebrouck ??!

Op 't Kiel was het dan weer een heel ander verhaal, hoewel: Racing Mechelen was heer en meester, de Beerschotspelers veegden er hun voeten en het onderste deel van hun rug aan, en de coach heeft de boter gegeten. Niks te "man van de match" hier: zitstaking voor het stadion, "gijzeling" van de spelers en Harm Van Veldhoven die zijn biezen moet pakken...


En in Berlare zal het ook wel niet de man zijn die het verloop van de match bepaalt, maar wel madam Schreurs. Deze foto heeft niks met de Fortis-affaire te maken, maar getuigt van het Halloween-ritueel, genre Matroesjka's,
dat zich korte tijd geleden voltrokken heeft tussen de echtlieden De Gucht. Hij komt tussen twee buitenlandse reizen even zijne vuile was afzetten, houdt zijn lippen stijf op mekaar om toch maar niks te verklappen over Paribas en dan denkt zij ....
"Waarom klapt die niet tegen mij??"
Haar ogen schieten vuur en van 't één zal dan wel 't ander gekomen zijn. De volgende morgen zat Karel al terug op de vlieger richting Kinsjasa, met proper ondergoed in zijn valies. Schoon, hé!?
Liefde maakt blind. En in Berlare ook doof en stom en doofstom...

Marco Polo

Exit Wannes

Vandaag blijkt dat 11 november 2007 de laatste Poppy's-day geweest is in het leven van Wannes Van de Velde.
Gisteren heeft de Wannes, de muzikale Don Quichote - zoals hij ironisch over zichzelf zingt in Hier is em terug uit 2006, de strijd tegen de kanker verloren. Twee jaar geleden zag het ernaar uit dat hij na een lang "ziekteverlof" sterk genoeg was om weer aan de kunstenaarsslag te gaan. Het heeft niet lang mogen duren: vanaf nu zal hij niet meer op het podium stappen, hier toch niet...
Merci Wannes, bedankt veur al uw schoon' liekes.
Ik zal uwe muziek nog dikwijls draaien deze winter en het volgend' stukske gaan ik proberen van buiten te leren.
As m'n memorie... , wette wel !!?

A'ge me vraagt: is er dan zoveel aan verloren,
en is dat LEVEN al die nobele moeite weerd?
Dan zeg ik ja, al kund'er anders over peinzen.
't Is een mirakel waardat w'hier zijn in beland,
een monument vol onbegrensde paradijzen,
misschien absurd, maar juist daarom zo interessant.

Marco Polo

Volgen...

Vanaf nu kunnen zij die deze blogverhalen volgen zich kenbaar maken en een plaats krijgen in het volgerscompartiment: in de rechter kolom onderaan, tussen de chatbox en de counter.
Ben eens benieuwd wie daar de moeite voor gaat doen...
Ze heten niet allemaal Ilse !!!
Van haar, Vlaamse huismoeder met een Amerikaans gezin en regelmatige lezeres van deze blog, komt trouwens het initiatief. Gisteren zag ik op m'n "dashboard" dat er een volger was aangemeld. Waar mag die dan wel wezen??
Ik kijk, iets moeilijker vanwege een latent aanwezige en stilaan toenemende stijfheid in de nekspieren en artroporosotitis in de buurt van C6 en C7, over m'n rechterschouder en ik zie niets.
Ik kijk, op gelijkaardige manier gehinderd maar aan deze kant wel iets minder manifest, over m'n linkerschouder en ook daar: niets.
Wanneer de volger zich niet fysisch aanwezig meldt dan weet ik dat hij of zij zich in dit geval wel via het internetkanaal en de wereldwijde informatiesnelweg aan mij zal vertonen.
Zo geschiedde het ook: na wat aanpassingen in de "indeling" van mijn blogruimte ben zelfs ik erin geslaagd om een luik te openen waar gelijkgezinden zich kunnen melden met min of meer informatie over zichzelf en/of hun blog(s).
En kijk ... daar beneden rechts dus, onderaan ja, staan als eersten:
Steven, Ilse, Ella and Miles!!

En zoals het in de internetcommunicatie gaat is het nu aan U: aanklikken op de foto, keuze maken welke blog je wil openen en kijken hoe het gaat met de vrienden van je vriend... want ja:
dat zijn nu ook uw vrienden!
We zien wel wat ervan komt en wat de gevolgen zullen zijn...

Geloof het of niet, maar toen ik daarmee bezig was zaten de broers Walschaerts, U weet wel van Essen en Kommilfoo, in de radio 1 studio en brachten een nummer dat ik een paar jaar geleden in de auto had gehoord, en... daarna nooit meer.

Bij een van hun optredens sprak ik ooit met vader Jef, en die liet mij verstaan dat er inderdaad een heel sterk nummer in de schuif lag, er even was uitgeweest, maar op aandringen van... of om de timing geen geweld aan te doen direct weer in de veilige map der vergetelheid was opgeborgen. Noemen ze zoiets niet preventieve, of misschien zelfopgelegde censuur?? Is iets "niet" zeggen (of zingen) dan ook een vorm van vrijheid ... van meningsuiting!?
Geen idee, maar in Belgarij verschieten we van niets meer.
Nu is het er weer en komt in "WOLF" helemaal tot z'n recht:
de volgende...!!.
Nog nooit heb ik in zo'n korte tijd en zonder respijt zo'n ongemeen getormendeerd en beklijvend drijvende tekst gehoord als hier
( of het moet bij Freek de Jonge geweest zijn...)
Marrek O'Polo, mijn multimediaal alter ego, doet op een onderafdeling van deze blog ook zijn duit in het informatieve publiciteitszakje: lezen en beluisteren dus!!!

Volgen ...
Gevolgd worden ...
De volgende ...
Wordt vervolgd !!!

Marco Polo

Colours...

Verandering op komst??
Na twee dagen Obama is de Dow Jones-index met 10% gedaald:
dat is dus nog geen directe verandering hé?!
Waar velen gedacht hadden dat zijn verkiezing voor een ommekeer in het beursklimaat zou zorgen zien we echter dat de wereldwijde nefaste invloeden van kredietcrisis, dalend consumentenvertrouwen en tegenvallende omzetcijfers nog steeds hun stempel blijven drukken op en de richting aangeven voor de aandelenkoersen. Bush heeft beloofd om de komende twee maanden samen te werken met Obama (als stagebegeleider ???), McCain is absoluut tevreden dat hij de hete aardappelen niet uit het vuur moet halen, en Barak himself zit nu met de gebakken peren. Smaakt in deze tijd van het jaar natuurlijk heerlijk bij hertefilet of een of ander stukje wildgebraad.
Mijn voorkeur gaat naar Gieser Wildeman...

Om de heleboel wat op te fleuren ben ik vanmiddag de Polder ingetrokken en heb mij tegoed gedaan aan de kleurenpracht die de herfst ons telkenjare weer voorschotelt. Om U, eerbiedwaardige lezer ook te laten genieten van dit palet heb ik mijn "kodakske" meegenomen en enkele prentjes geschoten. Die enkele zijn er al snel een heleboel geworden, zodat het kapmes werd bovengehaald om tot de broodnodige selectie over te gaan.
Vooreerst geef ik U een staalkaart van wat er aan tinten en varianten te bekijken valt. Zeer beperkt weliswaar, maar het geeft U een beeld van de wereld die zich heden ten dage in de Hobokense Polder voor mij opent. Dat het op andere plekken in ons land even mooi, zoniet nog veel prachtiger kan zijn laat mij Siberisch koud: zo ziet het er hier uit, en zo vind ik het prima....

Af en toe biedt de omgeving de kans om één kleur tegen een contrasterende achtergrond te isoleren. Proberen dan maar,
en hier en daar lukt het nog ook: United Colours of Benetton zouden binnenkort wel eens concurrentie kunnen krijgen....

Isolated Colours of Marco Polo !!

Marco Polo

Days of Changes

11/4 : Barak Obama wordt verkozen !!! Inderdaad, en de toekomst zal uitwijzen of 4 november 2008 als een historische dag de geschiedenis in gaat. Wat nog niet algemeen bekend is, maar zeker stof zal doen opwaaien in en om Washington, is het feit dat Professor Obama al overleg heeft gepleegd met Bill Cigar Clinton en op diens aanraden meer dan waarschijnlijk Sarah Palin een job als stagaire zal aanbieden in het Witte Huis...

11/5 : Tuinkabouter Marco verdient vandaag zijn strepen op en om het terras!! Een kordate aanpak levert altijd resultaat op, en wat een verschil na amper een uurtje manueel bladvegen...

Vandaag lijkt alles helemaal anders, maar na de eerste windvlaag ligt de tuin weer onder de herfstbladeren en zien we het verschil nauwelijks met voorheen. Behalve als we naar boven kijken: dan blijkt dat de bomen er al veel kaler bijstaan en dat er waarschijnlijk binnenkort toch een einde zal komen aan al dat bladjesvegen.
Zo zullen we misschien het komende jaar ook niet direct veel verschil zien in het dagdagelijks reilen en zeilen van de Verenigde Staten. Maar alleen al als we Obama horen spreken zullen we weten dat er verandering op komst is...

Marco Polo

Election Day

Het is er net als vier jaar geleden, en vier jaar daarvoor, en daarvoor... eindelijk van gekomen: de Amerikanen gaan naar de stembus om via het aanduiden van 538 kiesmannen een nieuwe president te kiezen voor de komende regeerperiode.
In Manhattan hebben ze tijdens de laatste campagnedagen de heren Obama en McCain door een finaal kleurbad gehaald, en dat gaf dit flitsend resultaat.

De poster is al meteen een gewild collectorsitem en dus bijna niet meer te vinden. Behalve bij Marco Polo natuurlijk: geniet ervan!

Zodadelijk beginnen ze hier in West-Europa aan de rechtstreekse verslaggeving bij de kierresultaten: wie alles op de voet wil volgen en dus het nachtje door moet zal zeker en bij regelmaat een beker sterke koffie kunnen gebruiken...

Dit brengt me bij de slotzin van LOFT, de film die gisteren mijn avond kleurde, en waar U alle kanten mee uitkan:
"Ik ben óók veranderd ..., maar ik drink nog altijd koffie!"

En voor morgenvroeg staan natuurlijk de bubbels klaar!!!
Hopelijk dienen ze dan niet om een kater door te spoelen...

Marco Polo

Alloween en Hallereiligen....

Willen of niet, als je eind oktober doorbrengt in de USA dan word je geconfronteerd met Halloween of de voorbereidselen ertoe.
Wat ze er tegenwoordig van maken grenst aan het ongelooflijke: gekke jongens (en meisjes!!) die Amerikanen. Natuurlijk was er nu de ultieme eindfase naar de presidentsverkiezingen die ook met een beetje van de aandacht ging lopen, maar toch ...
Ze gooien daar alles op een hoopje als het op Halloween aankomt, of wat dacht U van deze uitrusting ?

Regelrecht uit de vitrines van New York en wijde omgeving:
een ware hype, maar toen wij er waren reeds "uitverkocht".
Naast 9/11, de oorlog met Irak en de zoektocht naar Osama Bin Laden is de uitvoer van het Halloween-gebeuren naar en de integratie ervan in de rest van de Westerse wereld waarschijnlijk een van de meest in het oogspringende feiten onder het Bush-regime. Maar daar word ik niet echt vrolijk van...

Hier te lande houden we het bij het traditionele kerkhofbezoek, hier en daar een verloren gelopen pompoen en natuurlijk de GvA-trofee veldrijden/cyclo-cross...

De terrasmeubelen staan er ook nog, maar tafelen in de natte novemberkilte is niet direct de bedoeling. Toch kan ik eindigen met een positieve noot: toen ik eergisteren, eerste werk na de thuiskomst, mijn mailbox opende was er een uitnodiging tot inschrijven voor de Q-Santa Run 2008 in Antwerpen. Na de leuke ervaring vorig jaar heb ik maar meteen toegehapt: 't is een goede motivatie om terug de loopsloefen aan te trekken en ook dat stuk van mijn revalidatie deftig aan te pakken. Resultaat: gisteren en vandaag een "rondje Polderstad" gelopen... Iets meer dan 2 km. Gene stoef, maar ook niet niks: wie het kleine niet...

Marco Polo