De laatste van 2012...

Hier is ie dan: de laatste post op deze blogpagina voor 2012. Na het inzetten van de eigenlijke eindsprint gisteren, gooit heer Polo zich vandaag - zonder Stybar-move - als eerste over de jaarlijkse aankomstlijn van Marco's Mededelingen. Er moet wel nog een twaalfde foto aan toegevoegd worden, en wederom is er hier een multimediale link te vinden tussen commentaar en beeld. Dat is althans mijn interpretatie...

1. Deurtje open? Deurtje toe!

Deze gammele poort aan de boorden van een Pools meertje in de buurt van Krakau deed mij alleszins denken aan de overgang tussen oud en nieuw. We sluiten af wat achter ons ligt, en kijken al uit naar wat het volgende jaar te bieden heeft. Dat er een spijl ontbreekt in het kader en een andere behoorlijk gehavend uit de strijd lijkt te komen mag ons niet verwonderen: het afsluiten van een Maya-kalender gaat niet zonder slag of stoot en laat uiteraard zijn sporen na. Morgen duwen we met z'n allen het hek open, doe maar ineens 'van de dam', en stappen we het nieuwe jaar in. Of mag het iets meer zijn? Dan gaan we voor een volgende Maya-periode, mét een nieuwe kalender. De wensen volgen later.

Marco Polo

Sandy in Dublin?

De laatste bocht is genomen en de eindspurt ingezet: toen heer Polo onlangs in Dublin vertoefde om te supporteren voor zijn vriend Serge bij de marathon aldaar, viel zijn lodderig fotografenoog op een al even flodderig Amerikaans getooid achterwerk. Als mijn stilaan tanend geheugen mij niet in de steek laat, dan heb ik U dit welgevormd en kleurig verpakte kontje reeds eerder voorgeschoteld in deze blog. Dientengevolge passeerde deze elegante derrière ook meermaals mijn blikveld tijdens de selectieprocedure voor de TOP 12, en aangezien niet alleen mijn, maar ook ieder Marco Polo-publieksoog er iets aan mag hebben trakteer ik U op een...

2. American Pie?

Geheel in de traditie van Sebastiaan (U weet wel: de spin die niet kon weerstaan aan de drang vanbinnen, de drang tot het spinnen van een web) moet ik bij deze bekennen dat ook mijn vlees zwak is en ik na mijn Notelaer-verhaal ten tweede male ben gevallen voor de charmes van weer een onbekende vlam. Het zal je maar gebeuren op mijn leeftijd, én op de drempel van 2013! Toch vond ik dat deze aanblik U niet mocht onthouden worden. Geniet ervan 'mannekes', maar laat U niet vangen in een of ander web...

Marco Polo

Reflections...

Heeft bij U vandaag de zon ook enkele uren geschenen, het wolkendek doorbroken en voor enige verdamping gezorgd van wat de hemelse stortbuien de afgelopen tijd over ons heen hebben gekieperd? Laat ons de pluviale pauze nemen voor wat ze waard is, en hopen dat op deze manier het grondwater misschien een centimeter wil zakken en de oppervlaktewateren een weg vinden naar veiliger gebieden. Het werd de hoogste tijd voor een droog moment, en om op die manier een tweede Arklegende voor te blijven. Toeval of niet, maar ook voor vandaag - met eindelijk weer wat blauwe lucht en bij ontstentenis van enig sneeuwtapijt nog voldoende achtergebleven groen in de tuin - stond er een behoorlijk toepasselijke foto te wachten.

3. Reflections of my life...

Dat weerspiegelingen in allerlei vormen en situaties tot mijn favoriete foto-onderwerpen behoren hoef ik de trouwe volger al lang niet meer te vertellen. En al evenmin dat weerspiegeling en bespiegeling een nauw bij elkaar aanleunende en in mijn gedachtenkronkels zelfs sterk overlappende inhoud en betekenis hebben. Heer Polo op de filosofische toer: in bovenstaande prent, geschoten tijdens een lentewandeling door het Middelheim Openluchtmuseum in Antwerpen, vind ik meerdere seizoenen terug en bij uitbreiding dus ook diverse perioden uit mijn leven. Sta me toe dit gegeven à la Marcus Kraft naar een Yellow Snowachtige quote te vertalen, en ik kom uit bij The Marmelade en hun 'Reflections of my Life':

The changing of sunlight to moonlight 

Reflections of my life, oh how they fill my eyes  

The greetings of people in trouble 

Reflections of my life, oh how they fill my eyes

En nu nog twee...

Marco Polo

De dag der Onnozelen...

Het wordt een race tegen de tijd. Hoewel de dagen sinds de voorbije winterzonnewende weer aan het 'lengen' zijn levert dat laatste weinig extra tijd op om van deze natte periode iets vruchtbaars te maken. Zeker met het oog op de beloofde fotopublicaties kan ik mij slechts met de allergrootste moeite aan deze afspraak houden. Een Polo is echter van geen kleintje vervaard,en al evenmin voor één gat te vangen. Daarom pleeg ik hieronder nummer vier, ter ere van zij die op 28 december het levenslicht mochten zien.

4. Bloemenzweet en -tranen...

Dat heeft het mij niet gekost, maar voor de opname, de bewerking, de selectie en de finale uitverkiezing voor deze TOP 12 zijn er toch flinke, zij het tevens uiterst zelfbevredigende, inspanningen geleverd. Alvorens ik morgen begin aan 'de laatste drie' wil ik eerst nog even al die Onnozele Kinderen uitwuiven: "Dwaze oogjes dicht en zotte snaveltjes toe! Welterusten!!"

Marco Polo

Onbekende vlam...

Als ik er hier elke dag nog één kan posten, dan is oudjaarsdag de target en haal ik het net! Vandaag neem ik jullie nog eens mee naar de Verstilde Beelden in het domein De Notelaer in Bornem. Waar ik enkele dagen geleden de Idioot nog ruggelings kon identificeren, zij het met behoorlijk wat Google-werk, dan is het mij met deze pronte madame niet gelukt. Ook zij maakte haar opwachting in de openluchttentoonstelling aan de boorden van de Schelde, kreeg er zelfs een mooie plek toegewezen, maar wie haar kunstzinnige vader of moeder is kan ik niet meer achterhalen. Ze heeft wel indruk op mij gemaakt, net als de hele expositie trouwens..., want haar afdruk vond ik blindelings terug in mijn 2012 collectie.

5. Mijn onbekende vlam...

Als om het goed te maken begeef ik mij hier op het hoofdzondelijk pad van de overdaad, en gun U én mezelf een tweede blik op deze bronstige schone. Iemand die haar herkent, of weet waar zij zich heden ten dage bevindt?

Nog vier te gaan...

Marco Polo

Driving home for Christman...

Kerstavond, Kerstmis en tweede Kerstdag... we hebben het weer allemaal gehad, en dus zend ik U bij deze ook mijn beste wensen. Voor Uw bloggende dienaar betekenen deze dagen steeds extra druk op de ketel: pakjes geven en krijgen, feestjes voorbereiden en vieren en ondertussen niet vergeten dat er nog een en ander moet gepost worden. Zoals deze volgende foto uit de TOP 12.

6. French Connection...

Tijdens een late lentewandeling langs een dijk in het Amsterdamse achterland viel ons oog op deze oldtimer. De auto ja, met de alomgekende Citroënneus! Polo Junior, beter bekend als The Braminator, was er als de kippen bij om te poseren naast deze ganster-bak van zijn dromen. Het zou hem niet misstaan, en met de ouwe Polo op de achterbank lijkt een remake van The Godfather I weer tot de mogelijkheden te behoren. Nu nog een poging wagen om de eigenaar op te snorren en een prijsje af te spreken, en dan kunnen we de baan op: 'driving home for Christmas' en/of een foto met een verhaal.

Marco Polo

Sssst, stilte...

Tussen de voorbereidingen óp en het feestvieren zelf gun ik mij een paar verloren minuten om toch maar de volgende foto van de TOP 12 te kunnen posten. Met de rug in de zon, niet teveel om het oude lijf, de voeten bij het koele water, en de blik die over het water dwaalt: een stil moment van bezinning. Dat zijn de indrukken die dit beeld op mij heeft achtergelaten toen ik het zag tussen de Verstilde Beelden in domein De Notelaer in Bornem. Als ik nu lees dat dit werk van Peter Kempenaers door zijn schepper als 'Idioot' aan het publiek wordt voorgesteld, dan blijkt nog maar eens dat kunst op diverse manieren kan gesmaakt worden en vooral ook dat die individuele impressie aan geen regels hoeft gebonden te zijn.

7. Op een stil moment... 
 

Meer en meer begin ik ook te beseffen dat de keuze van de foto's jaar na jaar meer zeggen over heer Polo en zijn belevenis van de afgelopen periode dan over de inhoud van het daguerrotype in kwestie.
Het zij zo, en hopelijk kijken al mijn lezers en lezeressen/-innen ieder voor zich ook nog eens op hun eigenste manier naar deze foto's. Zo kan het palet met interpretaties alleen maar ruimer en rijker worden. Nu even opfrissen en een proper hemd aantrekken. Het volgende feestje komt eraan.

Marco Polo

Pick it up...

Ik mag aannemen dat U allen het einde van het afgelopen Maya-tijdperk hebt overleefd. Blij dat we het gehaald hebben, en wellicht nog blijer dat de nieuwe zesde periode zich aankondigt. Heer Polo wil op deze plek het voortouw nemen: niet zozeer een nieuwe start, dan wel de juiste draad opnieuw oppikken lijkt mij op dit moment van wezenlijk belang. Daarom ga ik vandaag voort bij waar ik enkele dagen geleden was aangekomen. De volgende stap in de foto TOP 12 - 2012, en dus...

8. Zoutelandse wellust !

 
Een wandeling door het dorp van Zoutelande deed ons deze zomer belanden tussen ringstekende Zeeuwen en hun stralende knollen. Aangezien heer Polo niet alleen oog heeft voor de eigenlijke feiten, maar zoals U allen weet ook bij regelmaat aandacht schenkt aan de keerzijde van de medaille levert dit wel eens minder verwachte beelden op. Dit lijkt wel reclame voor een of ander chocolademerk: wit, puur en melk in een gespannen compositie van blinkende blote billen of geeft U de voorkeur aan wellustig wemelende waggelpoepen...? Het maakt eigenlijk niet zoveel uit, als de blogtrein maar weer op de rails staat! Tot morgen, voor meer foto-nieuws.

Marco Polo

Eind goed...?

Ook na het intermezzo van gisteren wil ik het verderzetten van Polo's foto-TOP 12 nog minstens voor één dag aan de kant laten. En daar zijn meerdere goede redenen voor, leest U even mee...
'Zeker is zeker', en om dus ook de Maya's voor te zijn ben ik vanochtend in alle vroegte naar de carwash gereden. Als 21 december 2012 dan toch de laatste dag zou zijn, dan wil ik er wel met een propere auto in rondrijden. Er zijn mensen met veel gekker wensen opgestaan vandaag! Dat was dus één, en omdat er nog iets recht te zetten viel vandaag ben ik aansluitend maar meteen naar de MASshop gepeddeld. Met open armen ontvangen: Mia in de wolken, en ik... op een wolk. Iedereen content, alle pakjes weer bij de juiste koper en dan kwamen de verhalen. Blijkt dat de wereld, die vandaag dan toch niet vergaat (?!), nog maar eens veel kleiner is dan hij lijkt. Hebben we zelfs gezamelijke kennissen in de Noord-Antwerpse regio: Maurice & Miek, wie had dat nu gedacht? En dan mag ik nog een cadeautje kiezen in plaats van samen op de koffie te gaan, want Mia kan de winkel niet uit: haar zoon komt meteen op de radio bij Hautekiet in de 'Foto van je leven'-rubriek, en dat wil ze natuurlijk horen. We horen het interview samen, en hier gaat het over....

Een foto met een verhaal, maar wat ze op de radio niet kunnen vermoeden is dat er voor heer Polo nog een heel ander verhaal aan vastzit. Het leven hangt aaneen van toevalligheden, en als de wereld nu echt niet vergaat vanavond dan loop ik in het komende voorjaar nog wel eens langs de MASshop. Dan màken we tijd voor de koffie.
En dan nu terug naar vandaag: heer Polo is blij dat bij het einde van zijn Mayanees bestaan de bloginspiratie weer de kop heeft opgestoken en dat hij, mochten we vanavond laat finaal toch tegen een of andere losgeslagen komeet knallen, op de valreep nog een 'blogske met inhoud' heeft kunnen plegen.

Eind goed, al... zo tikt het klokje ten huize Polo voor een nieuw begin. En da's toch mooi meegenomen, niet?!

Marco Polo

Kan gebeuren hé...

Een niet-alledaags bericht om de alhier lopende foto-show even te onderbreken en die exhibitie meteen te reduceren tot wat het eigenlijk is: niet meer dan een door-de-weeks evenementje dat de donkere dagen-periode mag helpen oplichten. Niets meer, en ook... neen: misschien zelfs minder. Het berichtje dus, of hoort U hier liever 'Mededeling'? Gisteravond waren Polo & Pola in meer dan goed gezelschap aanwezig bij het laatste 'Unplugged/Less Is More'-concert van Milow.

Aangezien La Pola, net als de 4.546.223 andere Belgische vrouwen tussen 14 en 64, een hevige fan is van deze allercharmantste en daarenboven zoetgevooisde singer-songwriter waren wij zeer opgetogen toen bleek dat er bij m'n oud-collega's van Pito nog kaarten beschikbaar waren. Het werd een mooie avond in den Arenberg: een straffe madam in het voorprogramma, een solied swingende en zeer genietbare hoofdact met een geniaal einde tussen het publiek, en in dat publiek... wij met onze vrienden in 'loge 6'. Polo heeft weeral genoten en is maar al te blij dat hij 'van de partij' was, want 'Coming of Age' op mijn leeftijd is absoluut niet te versmaden.

En dan nu een wel-alledaags bericht om de alhier lopende.....
Vandaag geraakte heer Polo na een moeizame autorit door het dichtslibbende stadsverkeer uiteindelijk op de plek waar hij een gedeelte van zijn kerstaankopen zou doen: de in deze blog al eerder vernoemde MASshop. Echt geen drukte aldaar, een aanrader dus, evenwichtig uitgezocht, ruim de tijd voor genomen, nog een leuke babbel met de verkoopster, en dan terug de aankomende avondspits getrotseerd om huiswaarts te keren. Zo fier als 'ne gieter' met mijn geslaagde onderneming. Het resultaat mag gezien worden...

Tot mij opvalt dat bepaalde vormen van pakjes helemaal niet overeenkomen met wat er zou moeten inzitten, en dat ook het aantal pakjes niet helemaal klopt, en dat ik dus de verkeerde zak heb meegekregen aan de kassa. Nu zie ik ze in alle kleuren van de regenboog...

Telefoontje brengt raad én levert de oplossing: morgen de tassen gaan ruilen, en om het goed te maken met 'Mia uit Kalmthout' op de koffie in het MASCafé. Kan gebeuren hé...

Marco Polo

Kunstzinnige potsenmakerij...

Heer Polo wil het deze keer met een kloksgewijze regelmatigheid doen. Om de 48 uur schotel ik U, in aanloop naar de jaarwende, een exemplaar voor uit mijn foto TOP 12 - 2012. Het als dusdanig zeer discutabele resultaat van een allerpersoonlijkste, hyper-individueelste en uiteraard super-subjectiefste  keuze.
Vandaag neem ik U mee naar midden-mei van het lopende jaar. Met 'ons gezessen', wij met die van Ieper en Eksaarde dus, hebben we toen Lyon verkend. Iedereen rijdt er vele keren doorheen of langs op weg naar en terug van het Franse zuiden, dus ook wij, maar deze keer zijn we er echt neergestreken en hebben we er vier boeiende dagen/nachten van gemaakt. Onze laatste uren voor de terugkeer brachten we door in het Musée des Beaux Arts de Lyon. Een museum met een hele reeks topstukken, maar Marco zou geen Polo heten als hij niet voor een 'gewone' eigenwijze keuze zou gegaan zijn...

9. Potsenmakers...

Blijkbaar zijn deze twee niet zo belangrijk voor de conservator, want bij nader inzien en een uurtje zoeken op het internet is er niets over terug te vinden op de website van het museum. Mij een zorg. Ik werd daar ter plekke meermaals getroffen door, en viel dus vóór, de inspirerende dubbelopstelling van sculpturen en peinturen. En dan vooral deze: met een al even goedgemutste jongen op de achtergrond verkoopt een gepolierde Pierrot zijn potsenmakerijen in een mooi uitgelichte presentatie. "Enchanté!" en meteen mijn keuze voor nummer negen...

Marco Polo

The Bridge...

Ten huize Polo trachten we ons nog aan een zeker tijdsbesef en de daarmee gepaard gaande geplogenheden te houden. Hoewel Sinterklaas sinds enkele jaren geen deel meer uitmaakt van het plaatselijk decemberritueel, willen wij niet toegeven aan het alsmaar stringenter opdringen van een vervroegd kerstgevoel. Sint én Piet hebben het recht om hun ding te doen tijdens de laatste maand van het jaar. 't Is niet omdat hun intocht reeds wordt aangekondigd bij het begin van het schooljaar en hun boot in de lokale havens aanmeert ergens begin november, dat zij op 6 december hals over kop moeten vertrekken. Uiteindelijk moet er ook door en voor hen een balans van de activiteiten opgemaakt worden, en moet hun uittocht ordelijk verlopen. Hier heeft alles zijn tijd, en dus komen de dennenbomen ten vroegste 10 dagen voor kerstmis hun opwachting maken in ons interieur. Vandaag is het zover. Sinds enkele jaren zijn we aan de artificiële slag, en dus zijn P & P vanmiddag gezamelijk overgegaan tot het assembleren van twee seizoensbomen die de eindejaarssfeer in huis moeten ondersteunen. Maar dat is niet het enige wat mij bezig houdt dezer dagen: terwijl La Pola de kerstbomen optuigt kost het Uw dienaar weer bloed, zweet... maar gelukkig geen tranen om de volgende foto te selecteren voor de '2012 TOP 12'. Hier is hij...

10. Een brug te ver...?

 De Bosporusbrug in Istanboel

De link tussen twee continenten.
Waar een wil is, is een weg...

Marco Polo

A van Afscheid...

Vandaag afscheid genomen van Fons Van de Perre, bij leven een begeesterend collega en goede vriend op het Pito. We hebben ooit wat afgelachen samen! Nu kan dat niet meer. Gelukkig zit er in de foto-shortlist een prent die voor deze gelegenheid lijkt voorbestemd. Hoewel Fons helemaal niks te maken heeft met het beeld als 'Nomade', des te meer kan en mag dit kunstwerk aan hem opgedragen worden als symbool voor de woordkunstenaar die hij is geweest. Met een open blik op wie en wat hem omringde en met veel gevoel voor humor...

11. De 'vanAatotZet'-man...

 

 Nomade van Jaume Plensa, Antibes

Deze is dus voor U, Fons.
De staande ovatie vanochtend was meer dan verdiend.
Met respect!

Marco Polo

Nummer 12...

12.12.12 ... een goed moment voor Marco Polo om aan de voorstelling van zijn jaarlijkse definitieve 'twaalf' te beginnen. Twaalf foto's uit een in de loop van het voorbije jaar zelf bijeengeschoten archief die Uw bloggende dienaar de moeite waard vindt om ze ter afsluiting van het kalenderjaar nog een keer de Mededelingen-revue te laten passeren. Het heeft weer heel wat voeten in de mij omringende aarde gehad. De keuzes waren menigmaal hartverscheurend, en de daaruit volgende eliminaties soms nog pijnlijker. Maar zoals een welbekend schrijver en literatuurcriticus, wiens naam mij nu net niet te binnen wil schieten, ooit met veel stelligheid verklaarde: "You have to kill your darlings!"  Aan het einde van deze inleiding wil ik er U nog eens op wijzen dat de volgorde van de twaalf foto's niets te maken heeft met een kwalitatieve rangschikking. Geen chronologie, geen hiërarchie, geen voorkeuren onderling.
Hier gaan we dan...

12. Tweezit...
 

(achterkant van Het Huis, Middelheim, Antwerpen)

Twee zitplaatsen...
Hebt U even tijd?
Neemt U rustig plaats.
Uitzicht op niks, niet méér maar daarom ook niet minder.
'Nu of Nooit' van De Kreuners op Spotify...

Marco Polo

Ieder zijn goesting...

Sinterklaas heeft zijn jaarlijkse job er weer opzitten en sprak bij zijn vertrek naar Spanje nog even de Belgische goegemeente toe...

En om te begrijpen, dan wel te snappen wat de brave man daarmee bedoelde nam buurman Raymond ons op sleeptouw voor een zeer geslaagd nocturaal bezoek aan de hoofdstedelijke kerstmarkt. Op de Grote Markt van Brussel is deze keer een modernistisch staketsel gemonteerd dat de traditionele "sapin de Noël" moet vervangen.

Met steeds wisselende kleuren: rood, wit, paars, blauw, ... af en toe, en met een beetje geluk, is het zelfs mogelijk om hem in het aloude groen te aanschouwen. Iedereen zijn goesting, maar ik volg de gedachtengang van onze Goedheilige Kindervriend wel: "Géén tweede keer!!" En sfeervol is anders...

Marco Polo

December wake-up call...

Een betere foto om aan deze laatste maand van het jaar te beginnen kon ik mij niet voorstellen: een beeld uit de presentatie door Marcus Kraft in de concept store WALDRAUD in Zürich, met quotes uit zijn laatste werk. Inderdaad, dat hebt U goed gezien: het boek dat ik op de novembervalreep nog wist te scoren in de MAS-shop: Don't eat the yellow snow...

Mooi, hoewel geheel onbewust, dat ik daarmee toch de Zappa-link wist te leggen en dat de verwittiging net op tijd kwam met die plotse winterse neerslag in ons eigenste Belgikistan. Je zal daar op het Signal de Botrange maar uitgehongerd in het spoor van een stel Hollandse huskies lopen... Met bovenstaande  prent wil ik dan weer mijn bijdrage leveren aan het onderhouden van een positieve gedachtengang die ons doorheen de donkerste periode van het jaar moet helpen. Wat er ook gebeurt, volg de raadgeving op die in het eerste kader linksonder te lezen staat. Eens dat voor mekaar, gooi dan een "twee" en hou U aan de richtlijn in het derde kader. Deze keer wel in letterlijke zin? Voor wie het graag wil weten: het komt uit het album Chocolate and Cheese van Ween.

Marco Polo

Don't eat the yellow snow...

Heb er vandaag gewoon wat dagelijkse bezigheden opzitten. Voor dagelijkse kost gezorgd. Peekesstoemp met spekskes. En niet vergeten: eindelijk nog eens een pot pompoensoep gemaakt. De vuilbakken buiten gezet, en eens ze geleegd waren ook weer op hun plaats achter de haag. En ja, het was weer tijd voor een babbeltje in de buurt van 't MAS. Maar mijne maat was deze keer wat later, en dus... liep ik even de MAS-shop binnen. Moest er niet zijn, had niks nodig, maar heb mezelf toch maar een eerste kerstcadeautje gekocht. Moet stilaan kunnen, want voor november is het nu over and out. Dus gaan we X-MAS shoppen....

Dat gaan jullie geweten hebben: inspiratie voor 250 blog-publicaties. Of toch iets in dien aard. En daarna niet naar de Duvelse kroeg, maar bij de buren van Waanzee. Helemaal anders, gene zever, beetje retro, toch wat echter, en vooral... veel rustiger. De leeftijd, hé!

Marco Polo

Polish November Impressions...

De terugreis uit Polen is vlot verlopen en zonder enige moeite hebben wij de Hobokense draad alweer opgenomen. Gisteren kregen we, blijkbaar als zachte overgang, ook hier in de Polder de vertrouwde grijze luchten nog voorgeschoteld. Het Poolse gevoel was niet veraf. Misschien is dit het juiste moment om 'ons klein' nog even op te voeren: nààst de basketbal-arena, en voor de deur van haar appartement. 33 it will be !
Een verblijfplaats op leeftijd...??

En voor wie even mee wil proeven van onze Krakoviaanse ervaringen heb ik hier wat foto's, die aan meer dan 1000 woorden per prent een vlotte lopende band draaiende kunnen houden en U een idee geven van...

 De vrouw met de hermelijn...

weer niet gezien: een volgende keer??

 "Grijs" uitzicht over Kraków

vanuit nummer 33...

 La Pola in het Schindler Museum

Aangrijpend én goed gebracht: allebei...

Een achterpoortje...???

Pools impressionisme

 

En om te eindigen nog dit: gisteren hebben we voor en na het virtueel-statistisch opvolgen van de Wisla-game in Madrid, gewonnen met 62-66, de laatste drie afleveringen van De Slimste Mens door de digibox gedraaid. Dikke proficiat en alle respect voor Tomas Van Den Spiegel !!! En ja, wij hebben de drie afleveringen gezien met 64x sneller doorgespoelde reclameblocs. Zaaalig...!!

Marco Polo

Op de valreep nog wat november...

Mocht U als trouwe lezer al enige onrust voelen opkomen bij het lange uitblijven van een nieuwe publicatie alhier, dan kan ik U bij deze geruststellen. Aangezien er in november ten huize Polo tot tweemaal toe verjaard wordt en bovendien ook door meerdere vrienden en vriendinnen, heb ik het tijdens de elfde maand behoorlijk druk met wensen formuleren en cadeautjes versturen of geven. La Pola op 15 en El Braminator op 22: laat het mij daar qua openlijke vermelding voorlopig bij houden. De anderen moeten echter niet wanhopen: ook hen zend ik mijn oprechte wensen en felicitaties. Voor iedereen dus een stevig "Hiep, hiep, hiep... Hoera!!!!"
En dan nu de ware reden van mijn uitgestelde mededeling: vorige week hebben wij ons gepakt en gezakt richting Kraków begeven. Omdat 'ons klein' nog steeds haar basketbalboterham in den vreemde verdient trekken ma en pa er af en toe op uit om een wedstrijd mee te pikken en de dochter eens in levende lijve te groeten. Dat we daarvoor de finaleweek van de Slimste Mens moeten missen nemen we er graag bij. Dat zien we overmorgen wel via de Telenet-digibox. Voor Pola heb ik het nog stil kunnen houden, maar zelf ken ik het resultaat van 't spelletje al wel. Ssssttt...!!!
We zijn anders wel op een goed moment naar hier gekomen. Woensdag kregen we een knappe overwinning van Wisla Can Pack Kraków voorgeschoteld. Spartak Moskou, toch ook geen meelopers in de Europese competitie, moesten eraan geloven met vlotte 76-64 cijfers. Anke zelf was ook in bloedvorm. Tot mijn grote frustratie ben ik echter nog niet zo goed thuis in het iPad-werk en lukt het linken en prenten publiceren nog niet. Nog even geduld dus voor foto's en statistieken. Of toch niet...?Verder is het hier een behoorlijk grijze bedoening: heel af en toe komt de zon er even door en is er een zweem van blauwe lucht te zien. Meestal echter houden ze het ook hier bij die bewuste vijftig tinten waarvan in de vorige afleveringen al sprake was. We vullen onze dagen met hier en daar een wandelingske, moeder en dochter gaan op winkel-trooptocht, we proberen wat restaurantjes uit en heer Polo is plichtbewust én geïnteresseerd toeschouwer van enkele trainingen. Ook het fotografisch oog heeft weer dienst gedaan, maar de resultaten daarvan bewaar ik voor een volgende keer. Morgen vliegen wij terug en Anke met de ploeg naar Madrid voor hun volgende Euroleague-match. Nu een goede serie neerzetten en ondertussen aandachtig blijven in de eigen competitie. Man, man, man... wat is het toch een boeiend leventje. Vraag dat maar aan die van Gembo: Domien & Co hebben met Mons een tweede eersteklassersscalp aan de gordel bengelen. Schitterend mannen, en stilletjes hopen op... Of gewoon luidop zeggen? De heren van de Liga kunnen zich beter even terugtrekken in conclaaf want het ziet er echt niet goed uit aan de zogenaamde top van de piramide. Met de groeten van,

Marco Polo

Novembersprokkels....

Heeft de novemberblues jullie ook te pakken?
De vijftig tinten grijs, waarvan sprake in de Big Air-bijdrage, hebben al flink wat in de meteorologische novemberpap gebrokkeld. Wie het op een rijtje wil zetten, maar daartoe net als heer Polo de tijd ontbeert, kan hier een kijkje nemen. Vooral het item over de nachtelijke mistvorming sprak mij aan: gisteren waren we samen met nonkel Michel te gast bij Heidi en Erwin, drie Jokervrienden sinds 2000. Het werd, net als al die vorige keren, een leuk weerzien en een fijne dag. De nonkel was aan beurt als chauffeur van dienst om de weg naar Leffinge-Middelkerke heen en terug af te malen. Waar we tijdens de heenrit vanuit een miezerig nat en uiteraard grijs Antwerpen vanaf Brugge in grote opklaringen terecht kwamen en later in de namiddag tijdens een wandeling in Leffinge-city onder een knalblauwe hemel genoten van een deugddoende herfstzon, moest onze voerman bij de terugtocht bijzonder attent zijn op de baan wegens van licht tot dicht variërende mist en dat de hele weg lang. Met een stramme heup en een stijve rug kon ik op de bijrijderszetel niet meteen de slaap vatten, en heb mij dan maar half wakend door de grijze nevels laten voeren. Meteen weet U waar mijn novemberblues zijn oorsprong vindt. Koude en vochtige lucht, krakende knoken, tanende souplesse en grijze luchten alom. Dat tijdens deze periode van het vallend' blad ook menig medemens het voor bekeken houdt in dit aardse tranendal en de rol moet lossen is een gegeven dat wij met het oplopen van de jaren ook meer en meer in onze nabije omgeving moeten ondervinden. Toeval of niet, maar in de aanloop naar meervuldig afscheidnemen zagen Pola & Polo tijdens de voorbije week een zeer beklijvende prent dienaangaande: The Broken Circle Breakdown, van Felix van Groeningen. Een aanrader, voor wie kan omgaan met sterke emoties en houdt van bluegrass en americana. Een en ander heeft er op dit eigenste moment voor gezorgd dat heer Polo weer een virtuele stap zet, en middels het downloaden van en zichzelf registreren bij Spotify tijdens het intikken van dit epistel naar de aanbevelenswaardige soundtrack van deze film zit te luisteren. Toch weer een vooruitgang in mijn dagdagelijks beleven. Als Veerle Baetens en Johan Heldenbergh straks uitgezongen zijn klik ik door naar Irish Music: eens kijken wat dat gaat geven...

Een sfeerbeeld van onze passage door Temple Bar in Dublin brengt mij weer op het rechte blogpad: vooruit met de geit, 'hop on, hop off' en immer bergop. Het weinige verstand op nul, wat niet zo moeilijk is, en de blik op oneindig. Zelfs die van Club Brugge blijven sjotten, en wat veel belangrijker is: ten huize Polo zijn we, herfst of niet, blues of grass, niet warm niet willen, aan de opkweek van Banaan 3.0 begonnen. Beelden volgen...

Marco Polo

Big Air met Maltezer...

Na een eerste passage bij de Big Air-schans op vrijdagavond, is Uw rapporterende blogscribent zaterdagmiddag opnieuw richting de Scheldekaaien gereden. Graag had ik mij een echte kaaiman gevoeld, maar na de lezing van Koen Meulenaere's eerste column onder die naam in De Tijd was het scherpste er wel vanaf. In deze bijdrage van heer Meulenaere vond ik niet de echte puntigheid terug uit zijn Kwaad Bloed van weleer, noch het door de opgevoerde kwantiteit sterk verdunde maar toch nog steeds rake sarcasme uit de laatste jaren met Bladspiegel. Zo sterk zijn statement bij het stante pede verlaten van de Knack-redactie, zo flauw vind ik zijn entrée in De Tijd. De vorm blijft goed en zeer herkenbaar, maar dat hij het voor de inhoud al direct over de landgrenzen gaat zoeken vind ik zwak. Heeft Kaaiman al meteen een vingerwijzing gekregen van de grote bazen om niet te roeren in het vaderlandse potje? Er is toch materiaal genoeg en reden te over om de Ford-, NMBS-, begrotings-, en zovele andere carroussels, om nog maar te zwijgen over de post-electorale formatieproblematieken van "A", onder de loupe te nemen en de daarin figurerende acteurs een veeg uit de Meulenaere-pan te geven. Hopelijk komen den Baard, de Potager, de Loftsocialist en de Marketeer binnenkort ook om de Kaaiman-hoek kijken. Die kapstokken passen veel beter om het landelijk verankerd sarcasme van Meulenaere aan op te hangen en ten Tijdelijke tonele te voeren...
Maar goed, ik begaf mij via de boorden van onze meesterlijke stadsrivier naar de plek die ik gisteren alleen maar in de donkerte en met veel kunstlicht had kunnen aanschouwen. Vandaag kreeg ik er een heel andere kijk op...

En ik niet alleen. 't Allenkant hadden snowboardfanaten zich geposteerd om, gewapend met hun favoriete portrettentrekker, de jumpende collega's op de pixelgevoelige sensor te registreren. De nieuwste en hoogste springschans uit het Big Air-circuit naast enkele pre-historische havenkranen uit de jaren stillekes, straatgras tussen de kaaikasseien, een hoek van de "26" waar ATV zijn thuisbasis heeft en de rivier die overstoord en traag naar zee toe schuift...

Ze sprongen dat het een lieve lust was. Seppe Smits genoot van het thuisvoordeel, en de door hemzelf mee ontworpen schans, en werd de verdiende winnaar van deze eerste manche in het wereldbekercircuit. Voor Uw dienaar gaat het allemaal wat snel en een juiste kwaliteitsbeoordeling van de uitgevoerde sprongen moet U van mij dus niet verwachten. Ik ben al blij dat ik een paar, toch min of meer gelukte of zijn het eerder net niet mislukte, actiefoto's aan U kan voorleggen. De vijftig tinten grijs krijgt U er gratis bovenop...

Een ingeving van het moment leidde me daarna nog naar het dakterras van het nabijgelegen MAS. Van daarop had ik een mooi overzicht, hetwelk ik U uiteraard niet wil onthouden. Met wat slechte, respectievelijk goede wil lijkt het zelfs een heel klein beetje op een vrij bewerkte versie van de Lange Wapper-brug, die er wellicht nooit gaat komen. Indien toch, gaan we wel winterbanden met daaroverheen een stevig stel sneeuwkettingen nodig hebben...

Om mijn uitstapje af te ronden ben ik nog even binnen geweest in de MAONA. Maltezer-coffee... een prima opwarmer. Mmmm, lekkerrrrr !!!

Marco Polo

Friday Night Lights in Antwerp...

Dit weekend vindt in onze Koekenstad, op het terrein aan de Waagnatie, een wereldbekermanche Big Air snowboarden plaats.Tijdens de voorbije twee weken werd er alles aan gedaan om een gigantische schans neer te poten. Vanop Linkeroever levert zoiets schitterende beelden op: Bobbejaanland, of geeft U de voorkeur aan Walibi, aan 't Scheld...

Vandaag begonnen ze eraan. In de vooravond waren er een aantal opwarmingssprongen en konden het Antwerpse publiek én Marco Polo zich vergapen aan de stunts, maar ook aan de lichtjes. Hoewel we hier, wat dat laatste betreft, wel een en ander gewoon zijn vond Uw dienaar het toch de moeite om er een foto van te maken en die hier aan U te presenteren...

Natuurlijk hebben we in de buurt van 't Eilandje nog andere lichtjes, maar toch... toch plaats ik hieronder een uitzicht vanop de Londenbrug over het Kattendijkdok. Schoon hé...?!

En op de terugweg naar huis kreeg ik vanop een rustige plek nog geheel gratis en als toetje een uitzicht over een feëriek verlichte Antwerpse Ring, met druk verkeer aan de Kennedytunnel. Vooral richting Gent moesten de autobestuurders nogal wat geduld oefenen.

 't Was dan ook niet voor niets vrijdagavond...

Marco Polo

Van Dublin naar Amsterdam...

Voilà, heer Polo is terug thuis en kan opnieuw aan de blogslag. Bij nader inzien blijkt het al volle tien dagen geleden te zijn dat er hier nog iets gepost werd, te rapen en dus ook te lezen viel. Lang genoeg om mij vooreerst, in onvervalste 'falende voetbaltrainersstijl', uitgebereid te excuseren bij mijn fans en het bestuur van Blogspot.com. Aan deze kant van het klavier begint doorheen een massa niet-gepubliceerde ideeën en verslagen stilaan een schrijversconstipatie te dreigen. Daar moet snel verandering in komen. Toch is heer Polo ook maar een mens, mocht U daaraan twijfelen, en mijn dagen tellen tot nader order net als de Uwe slechts 24 uren. Vooruit met de Brugse geit: ik stop het geleuter en doe U kond van wat er mij sinds 26 oktober zoal heeft beziggehouden. Om te beginnen heb ik mijn vriend Serge gevolgd op zijn queeste naar een vijfde marathonmedaille.

Dit keer ging het richting Dublin. Hij was er helemaal klaar voor en poseerde dan ook ontspannen voor de 'funny wall of fame' toen hij in de inschrijvingshal zijn nummer ging ophalen. Daags nadien was hij nog steeds in grote doen en haspelde onder het goedkeurend oog van zijn supporters de 26,2 miles af in minder dan 4 uur en 30 minuten. Hij kwam, hij zag, hij overwon (zichzelf)... en genoot van zijn prestatie.

Aangezien we niet elke week in Ierland vertoeven en we samen met nog vier anderen een zeskoppige reisgroep vormden (Serge & Bea, Roger & Rita, Pola & Polo) was besloten om er een volwassen city-trip van te maken. Dublin was ons door velen aangeraden en we hebben er geen spijt van gekregen: na de marathon restten ons nog twee leerrijke dagen in de Ierse hoofdstad en daar hebben we meer dan het beste van gemaakt. Uiteraard werd de plaatselijke godendrank meermaals genuttigd en aan vergelijkende beoordelingstests onderworpen.

 Maar ook het aloud vrouwelijk schoon ontsnapte niet aan onze aandacht. Hoewel de bus op de achtergrond niet de onze, maar van een concurrerende firma is klonk de 'Hop on, Hop off'-slogan unisono, was alomtegenwoordig en spoorde ons menigmaal aan om toch maar een volgende bezienswaardigheid aan te doen. Wij 'volgden' dus in onvervalste Canvascrack-stijl... der'op en der'af!!

Molly Malone staat er al vele jaren haar 'Cockles and Mussels' te slijten en de ontelbare handopleggingen hebben duidelijk hun sporen achtergelaten. Uw handtastelijke dienaar moest jammer genoeg de vinger aan de ontspanknop van zijn kodakske houden en vond geen van zijn kompanen bereid tot enige gespeelde vrijpostigheid met deze bronzen lady. Wel gingen we vlak in de buurt een kopje koffie drinken om te bekomen van de emoties. Tijdens onze passage aldaar hield een andere dame, Sandy, een eind verderop lelijk huis in New York en omstreken. Was het een magisch realistische wenk van Hubert Lampo, of was het gewoon dom toeval: vlak naast mijn tafeltje passeerde deze gerafelde versie van de 'Stars & Stripes'. Versleten en gescheurd, maar wel nog in staat een frisse jonge bilpartij te verhullen en aan al te begerige blikken te onttrekken. Hoewel: de aandacht was meer dan gewekt...

Een hint voor de Obama-campaigners? Leuke verpakking, maar zorg ervoor dat de vlag de lading dekt en dat ook de inhoud de moeite loont. Zo zou ik nog even kunnen doorgaan, want de dame in kwestie moest wel heel lang wachten om af te rekenen. Geen nood, mijn koffie was nog heet en ik had alle tijd. Ook het Dublin-verhaal zou ik nog veel verder kunnen uitsmeren, maar sta mij toe niet al te zeer in detail te treden. Dit moet voorlopig volstaan. Zij die meer informatie wensen mogen gerust op audiëntie komen. Indien U zich aanmeldt met enkele flesjes Guinness kan ik U onmogelijk de toegang tot mijn huisstee weigeren, en bij een knetterende open haard zal ik mij allicht laten gaan en U verder op de hoogte brengen van wat er zoal gebeurde in Dublin.

Veel tijd was er niet om te bekomen van de trip, want de dag na aankomst vertrokken P & P al terug: langs de snelweg naar het Hoge Noorden ging het dit keer Amsterdamwaarts. Een bezoek aan Bram en Shanthi! Lang.., te lang geleden alweer.  Het werd een 'leuk', afwisselend, goedgevuld maar wel op eigen tempo, speels ontspannen weekend. Heerlijk. Samen thuis eten met Sofie en Hans erbij: een avond vol met goede gesprekken en Zwartse (en da's géén typefout!) humor. Een mens moet het eens meemaken! Zaterdag met z'n vieren naar het Tropenmuseum: we komen hier al voor de vierde/vijfde keer, en telkens is het boeiend, zijn er nieuwe collecties en de aanpak spreekt ons aan. Dit keer zijn de tijdelijken 'In het land van de keizer', een reisreportage uit 1930 over een trektocht door Ethiopië en 'Dankzij de Bruggen', een verzameling uitvergrote landschapsfoto's uit het museumarchief. Heel speciaal...

We zijn wat laat, maar 'Fred' schrijft op onze kaartjes dat we zondag ook nog binnen mogen. Dat doen we dan ook, want er valt zoveel te bekijken. Zaterdag gaan we na het korte museumbezoek iets langer vertoeven in De Biertuin. Zoals de naam het zegt: lekkere bieren allerhande, maar ook een menukaart zonder kapsones. De halve boerderijkip, waarbij heer Polo een Columbus nuttigde, is een aanrader. Als we zondagmiddag een tweede ronde hebben gemaakt blijven we eten in het museumrestaurant: een snelle hap met tropische accenten. Maar het belangrijkste tijdens dit weekend was het samenzijn met onze kids, en ja natuurlijk... een potje Guillotine en een Catanneke horen er ook bij! Ook dit verhaal is nog lang niet afgerond, maar bier of geen bier: over dit weekend wordt verder niet uitgewijd/uitgeweid. What happened in Amsterdam, stays in Amsterdam.

En nu vergat ik nog bijna te melden, maar U wist het allicht al, dat Georges Leekens dan toch het deksel op zijn ruim ontwikkeld reukorgaan heeft gekregen. Eigen schuld (van de Club), dikke bult (geld voor de wolf). Meer woorden gaan we er hier niet aan vuilmaken, behalve dit: het is een schande...

Marco Polo

1111...

De voorbije week hebben de weergoden er nog eens een unieke patat op gegeven. Maandag en dinsdag werden de hoogste temperaturen voor de tijd van het jaar gemeten: sinds 1937 was het geleden dat het hier nog zo warm was op 22 oktober. In onze eigen Hobokense Polder steeg het kwik tot 25,5 °C. Hierbij een oproep aan lezers van deze blog die de bewuste 'op één na warmste 22 oktober' nog in levende lijve hebben meegemaakt: Heer Polo komt naar U toe voor een levendig interview. Na Uw goedkeuring volgt een publicatie mét foto op deze blog en uit erkentelijkheid zal een verDuveld frisse verrassing Uw deel zijn. Aanmelden graag.
Wat die eerder vermelde patat betreft: daar hangt een deftig prijskaartje aan tegenwoordig. Om diverse redenen van laat geplant, over te droog en nu weer te nat en wellicht ook nog snel wat vroege vorst aan de grond, zullen er weinig aardappelen geoogst worden en wat er is zal duur betaald worden: twee tot drie keer de huidige prijs. Lang leve de patattenboeren! Wellicht langer, of alleszins tijdelijk onder betere omstandigheden dan de vele duizenden die nu getroffen worden door de sluiting van Ford Genk. Vermits heer Polo niet veel zin heeft in een gepolitiseerd economische uiteenzetting neem ik nog maar eens mijn toevlucht tot de 1000 woorden vervangende afbeelding...

Wat moeten Jan en Cora, de ouders van Shanthi, die op haar beurt dan weer de levensgezellin van Polo Junior is die bij U beter gekend is als the Braminator..., wat moeten zij gedacht hebben bij hun bezoek aan Antwerpen? De stad zelf in een post-electoraal vacuum, de Belgische economie of wat daar onder alle multinationale druk nog voor moet doorgaan in hoge ademnood en wat de weersomstandigheden betreft: van hoog Indiaans-zomerse omstandigheden naar de klimatologische variant op 50 Shades of Grey. Hoe dan ook, het zijn leuke dagen geweest en het gezamelijk tafelen mocht er ook best zijn. Voor herhaling vatbaar!

Geheel los van de Ford-saga, maar op zijn eigen manier al even hallucinant, werd vandaag officiëel medegedeeld dat er tussen 1999 en 2005 geen eindwinnaars waren in de Tour de France. 'Le négationisme du vélo', of hoe moet ik dat anders interpreteren? Er was in die periode wellicht evenmin een voorzitter van de UCI in actieve dienst en de Tour, de Giro en de Vuelta deden het waarschijnlijk allemaal zonder 'grote bazen'...? In dezelfde context werd eergisteren ook de Tour 2013 voorgesteld: 'zwaarder dan de vorige edities' klonk het in de aankondiging en ook de kenners in het journalistengild waren het daarover eens. Nog hogere eisen op het fysieke vlak en dus een uitgelezen argument voor ploegleiders en coureurs om toch maar weer naar de spuit, de pil, het verrijkte bloed, het gemanipuleerde genetisch materiaal of andere dopingmiddelen te (doen)grijpen. Onvoorstelbaar toch?!

Gelukkig is er nog het offerfeest om deze duizend honderd en elfde Mededeling van Marco Polo een feëriek tintje mee te geven. De schapen zullen het ook nu weer geweten hebben...

Marco Polo

Blijven stoten...

Om met een statement van start te gaan: "Ik heb weinig tijd vandaag..." En daarom houd ik het bij een heel korte editie. De stoot van het weekend? De 4-1 van Oud Heverlee - Leuven tegen Club Brugge. Zonder enige discussie. Als stunt kan het aan Leuvense zijde zeker tellen, de strafte van de stoot is dan weer voor de Bruggelingen weggelegd. Of toch niet? In Bordeaux was het ook al eens opendeur dag, maar dat werd toen nog door Sir Georges weggewuifd als zijnde gespeeld hebbende tegen een ploeg van een andere orde. Deze keer dus blijkbaar ook: tegen de Dominikanen-orde of zoiets...?

Bij Club zitten er een paar ezels in het bestuurslokaal: hoewel, die stoten zich maar één keer aan dezelfde steen. Of zou het daar telkens met het hoofd tegen dezelfde balk zijn? Natuurlijk gaan de spelers ook niet vrijuit, maar die paljassen zijn wel binnengehaald door datzelfde bestuur als slippendragers van der Opportunist I. Aangezien we het verhaal-Leekens zo stilaan beginnen te kennen mag het U en mij niet verwonderen dat de Georges zijn valiezen al aan het pakken is en klaar staat om richting het verre buitenland te vertrekken. Paar oliedollars opstrijken voor de winterkoude in alle hevigheid toeslaat! Blijven stoten Georges. Heer Polo blijft stoken...

Marco Polo

Straffe stoten...

Het moet van pure alteratie en deswegen van de daaropvolgende weeromstuit zijn dat Uw schrijvende dienaar qua publiceren enkele dagen op apegapen heeft gelegen. Aan de basis van dit alles liggen een hele resem straffe stoten, de ene al gekruider en dus heftiger dan de andere, dewelke zich de voorbije dagen aan ons allen hebben voorgedaan. Pik ik de draad even op bij het einde van de vorige blog: das er etwas los ist im Radfartwelt... Yes we know!! En dat het bij het minste roeren in dat wielerpotje enorm gaat stinken, daar waren we met z'n allen al behoorlijk stevig van overtuigd. Komt daar nog eens bovenop dat nu blijkt dat onze Amerikaanse meestertovenaar alles en iedereen om zijn vinger wond en zelfs de dikste sponsors liet opdraven om de grote bazen ter wille te zijn, met andere woorden dat hij Nike & Co liet opdraaien voor het spijzen van des heren Hein Verbruggens Zwitserse bankrekening. Straffe stoot, Lance...
Bovenstaande mededeling doorkruiste de nieuwsberichten en rechtstreekse uitzending van een duivelse prestatie, geleverd door een groep voetbalspelende landgenoten die zich in ons aller naam trachten te plaatsen voor het komende WK 2014 in Rio de Janeiro. Blijkbaar is mijn oproep uit de vorige blogbijdrage aan het adres van de Rode Duivels betreffende het voortzetten van de overwinningsreeks niet in dovemansoren gevallen en heeft die zelfs de kleedkamers van het Koning Boudewijnstadion gehaald. Bedankt gasten: geladen match, behoorlijk voetbal en een knap resultaat: België - Schotland  2-0.

Kijk eens aan: elf straffe stoten op een hoop...
En dan kondigen onze weermannen opnieuw hogere temperaturen aan. Er gaat dit weekend zelfs behoorlijk wat zonneschijn aan te pas komen. Als de wind blijft liggen zit er misschien zelfs een ultieme BBQ aan te komen en dan zullen we de resterende rosé rigoureus rantsoeneren.Dat zou nog een straffe stoot kunnen zijn...

Maar de strafste stoot van al werd gisteren afgeleverd in Borgerhout. In de 1/8ste finales voor de Beker van België Basketbal heeft Gembo de maat genomen van de Antwerp Giants: 96 - 87. Onvoorstelbaar! Tijdens het voorbije weekend geraakte Gembo met veel moeite aan zijn eerste winst in de huidige competitie door de Jantjes in hun eigen Arena te gaan verslaan. Heer Polo was er getuige van en zag samen met vele anderen dat het nog niet zo fantastisch was en dat het vertoonde spel op vele vlakken voor verbetering vatbaar was. Laat die verbetering er dan toch ineens gekomen zijn zeker, en hoe...! De eersteklassers werden het slachtoffer van hun hoogmoed en hadden, ondanks het recentelijke Houthalen-Charleroi scenario, toch enige vorm van niet uit te sluiten onderschatting in hun kopkes laten binnensluipen. Om de boel recht te trekken en de heren profs op hun tekortkomingen te wijzen werd er blijkbaar ook redelijk gescrispeerd gereageerd vanop de bank. Organisatorisch bijsturen tegen de wisselende zone-opstellingen van de thuisploeg was er aan Antwerp-kant niet bij. Achter de feiten aanlopen des te meer en slag om slinger wisselen van spelers die op de duur niks meer durven, laat staan kunnen... Enfin, dit was niet het probleem van Gembo. Die mannen hebben er een schitterende avond van gemaakt en naar ik mag aannemen is er nog ferm gefeest in de Luysbekelaar. Straf. Heel straf, en zo stoten zij door naar de kwartfinales: uit en thuis tegen Bergen...
Proficiat Gembo !!!

Marco Polo

14/10: Politiek & Sport...

14/10, de langverwachte provincie- en gemeenteraadsverkiezingen in Belgikistan zijn achter de rug. Als burger hebben we onze plicht gedaan. Onze rol is weer eens uitgespeeld. In de telbureau's moeten ze hier en daar hun laatste bakskes nog ledigen en zijn er zelfs die vanavond opnieuw moeten natellen. Daarna is het aan de verkozenen om hun beloften waar te maken. De tijd zal ons leren of we de juiste keuze hebben gemaakt en of er inderdaad iets gaat veranderen.
Ook de week van de nobele prijzen ligt alweer achter ons. De Europese Unie wint de prijs voor de vrede. Knap gedaan hé. Maar wie gaat die medaille in ontvangst nemen? Onzen Herman...?? Of gaat hij toch weer de simpele Vlaamse ziel spelen en de Oude Brugse kaas vantussen zijn volkoren brood laten halen. In Italië, Duitsland, Frankrijk... staan ze al aan te schuiven. Her en der zijn er ook suggesties te rapen over wat men in Europa met die 930.000 euro aan prijzengeld kan doen. Persoonlijk had ik gedacht om er treinkaartjes voor de Euro-parlementsleden van te kopen en aldus de kosten van hun maandelijkse transfers tussen Brussel en Straatsburg binnen de perken te houden. Zal wel op behoorlijk wat tegenstand van de grootverdienende Eurocraten stuiten. Tant pis...

Genoeg geleuterd: over naar het belangrijke nieuws. Na een jarenlange afwezigheid in de Belgische basketbalzalen is heer Polo weer op stap gegaan. Niet om zelf nog een balleke te ketsen en al evenmin om hier of daar al coachend een team op de al dan niet juiste rails te zetten, maar gewoon om plaats te nemen in de tribune of bij gebrek daaraan tegen een muur aan de zijlijn en een oog te werpen op hoe het er ondertussen aan toe gaat op de basketbalcourts in ons landje. Vorig weekend volgde ik het Willebroekse derby tussen de gelijknamige ploeg en hun tegenstanders van 'Tussen Rupel en Kanaal' - Turuka '90. Stevige en zeer genietbare pot ketsenbal. Jos C nog steeds in grote doen en een verdiende overwinning voor die van Klein-Willebroek, ja tussen....
Daags nadien waren Polo & Pola op de afspraak in Lubbeek om Wout & Witse aan het basketwerk te zien. Die mannekes doen dat goed! Voor Joke moeten we nog even geduld hebben: eerst de tijd nemen om volledig te herstellen van de elleboogkwetsuur en dan weer aan de slag. We vermoeden dat het december zal worden...

Gisteren zat ik dan weer in de enige echte Arenahal van Deurne. Sint Jan - Gembo, en dus opnieuw een echte derby. Hier zijn mijn oudspelers Domien L en Maarten G nog actief, in elke ploeg één, en dus zat heer Polo op de punt van zijn Arena-zitje.Het geleverde spel was niet altijd even hoogstaand, maar uiteindelijk werden we toch nog vergast op een spannend slot. En wat nog belangrijker is: Charlotte, mijn petekind, heeft heel erg genoten van haar kennismakingsavond met het basketbal. Een mens, in dit geval een Polo, moet soms met minder tevreden zijn. Voor Marco zelve is er dan nog het meer dan aangenaam nevenverschijnsel van de ontelbare babbels en nabeschouwingen met vrienden en kennissen, spelers, bestuursleden en supporters van toen. Teveel om op te noemen, en het doet enorm deugd. Een klein wereldje waar ik mij goed heb gevoeld, en dat blijkt nu nog steeds...

Als nu de Rode Duivels de lijn van de overwinningen blijven doortrekken dan kunnen we het wielrennen als kijksport definitief klasseren bij het groot vuil, want daar hoort dat laatste nu echt wel bij. En dan niet alleen om wat Armstrong & Co nu weer hebben uitgevreten, maar omdat - zolang de imbeciele hypocrieten die aldaar de dienst uitmaken hun doping-negationisme blijven ten tonele voeren en halsstarrig vasthouden aan een zogezegd 'proper' imago - er van enige eerlijkheid in het bedrijven van deze sport in competitieve vorm al decennia-lang geen sprake meer is. En zeg niet dat het vanaf nu anders wordt: het bloedpaspoort is iets dat te laat kwam voor wat er in het verleden gebeurd is, vanaf nu moet men op zoek naar gendoping. En dat opzoeken, dat is nu net iedere keer weer het grote probleem. De heren Smeets, Wuyts, Vannieuwkerke en andere wielercommentatoren zouden best met enige schroom en ingetogenheid melding maken van de zogenaamd heroïsche prestaties tijdens hun verslaggeving. De Cauwer weet wel beter, die zwijgt meer en meer tijdens de rechtstreekse uitzendingen en zijn stiltes spreken dan meestal boekdelen. De boswachter en de stroper...??

Marco Polo

Nobelprijs voor Koffie...

Hoort U het ook weer iedere dag tijdens het radionieuws van één uur? Met een half oor, niet helemaal alert maar net voldoende om het mee te hebben. Elke dag maakt het Nobelcomité een nieuwe winnaar bekend van deze prestigieuse prijs, en dat kan meestal nog net als laatste item in 'het gesproken dagblad'. Dat er wel degelijk aandacht naar uitgaat is klaar: voor de bookmakers en uitbaters van grote gokkantoren is het zelfs een reden om tussen paarden- en hondenrennen en naast voetbalwedstrijden tot en met vijfde provinciale plaats te ruimen voor Nobele weddenschappen. Maandag zijn ze eraan begonnen met geneeskunde, dan volgde natuurkunde en vandaag kwamen we te weten wie de trofee voor scheikunde in de wacht sleept. Stuk voor stuk échte bollebozen en wetenschappers van het hoogste niveau. En telkens met z'n tweeën. 't Is ook hard labeur, al dat opzoekingswerk. In de tweede helft van de week wordt het geheel andere koek. Morgen is literatuur aan de beurt. Deze keer geen Streuvels, Claus of andere Boontjes bij de genomineerden en dus moeten wij ons niet zitten afvragen of er nu eindelijk toch eens een opvolger voor Maurice Maeterlinck uit de bus zou komen. Weet U het nog? 1911! Ja, inderdaad: dat is van voor den oorlog. Van voor de grooten Oorlog, WO I!! Maar kom, kijken we liever verder en vooruit in de week: vrijdag maakt men de Nobelprijswinnaar voor de vrede bekend en tot slot die voor economie. Daar laten ze een weekend overheen gaan. Er kan nog spoedberaad nodig zijn om bezuinigingsmaatregelen te analyseren die kunnen leiden tot het redden van de euro, het creatief heruitvinden van de wereldwijde handelsbalansen of een reddingsplan van de wereldbanken op de kap van Jan 1, Jan 2 en Piet, respectievelijk de heren Lul, Met de Pet en Snot. 

Wat literatuur aangaat hebt U van mij nog enige actuele informatie tegoed. Na mijn hoogst aangename en al even leerrijke verkenningstocht door het oeuvre van Tim Krabbé heb ik mij laten verleiden tot een kijkje in de meer recente publicaties van de heer Van Kooten Kees, ook gekend als 'Koot' van het vroeger alhier opgevoerde duo Koot & Bie hetwelk mij middels dvd-afspeling tijdens menig homeo-trainingsuur de meest hilarische ondersteuning heeft geboden. Het hierbij afgebeelde werk,Tijdloos Ouderwets, is een verzameling van 9 verhalen die ons, in deze U en mij, een heerlijke blik laten werpen in de achteruitkijkspiegel des levens. Mocht ik deel uitmaken van het hoger genoemde comité, dan zou ik deze schrijver absoluut voordragen als kandidaat winnaar van een Nobele Prijs, te weten in de categorie 'Ik lul maar wat af en klets dientengevolge haast oeverloos uit m'n nek...' De bekendmaking van deze prijs mag voor mijn part tijdens een weekenduitzending, of zelfs tijdens de nachtlus op Vier, Vijf, Acht of Twaalf. U zegt het maar. En bij nader inzien: als koffiemadam kan deze dame zeker de concurrentie aangaan met Madame Arrabel. Ook daarvoor kan een budget uitgetrokken worden en reiken we een Nobele medaille uit. Dat mag dan op VTM, voor één keer nog eens op Zondag, Josdag.... mét koffie.

Marco Polo

Alle machinerie loopt vast...

Veel later dan naar mijn door de jaren heen opgebouwde gewoonte, maar daarom niet minder routineus, nam ik afgelopen weekend dé Knack ter hand.  Na alle tumult omtrent het mogelijke opstappen van Meulenaere & Van Cauwelaert, om ze nu maar eens in mijn persoonlijke voorkeur van volgorde te vernoemen, was er naar Uw dienaars aanvoelen deze keer geen haast meer bij en dus werd het weekend alvorens ik tijd maakte om de lectuur van het mij zo vertrouwde weekblad aan te vatten. De ene had zich ziek gemeld en de tweede was met vakantie. Er werden geen bijdragen verwacht van beide heren in Knack nr. 40 van 3 tot 9 oktober 2012, 42ste jaargang en meteen was ik klaar voor een duik in de leegte....
 

Voor het eerst in al mijn jaren als abonnee moest ik aan het standaardprotocol sleutelen: waar ik tot 1997 mijn wekelijkse magazine-lectuur steevast begon met Frans 'Sus' Verleyen's Woord vooraf en na het heengaan van de oud-directeur mijn aandacht met absolute prioriteit naar Meulenaere's Kwaad Bloed liet uitgaan is het sinds diens Van den Bossche-copygate-aanvaring met de bestuurlijke Knack-macht en de Bladspiegel-switch die daarop volgde wekelijks een loterij of Van Cauwelaerts Van de redactie dan wel de dagboek-uitwuiver van Koen M. eerst aan bod komt. Niet deze keer: eergisteren vond ik het welletjes, of zoals we het alhier wel eens plegen te formuleren:"G' hebt al 100 zenne mannekes!!", en dus ging ik naar pagina 100... voor de sudoku. Pas nadat ik m'n eerste cijfermatige hersenfoltering achter de rug had nam ik een kijkje vooraan in het blad, benieuwd naar wie of wat het Van de redactie-item voor zijn rekening nam. Johan Van Overtveldt, huidig hoofdredacteur, had zijn verantwoordelijkheid opgenomen of is het toch eerder zo dat hij van de opportuniteit gebruik, dan wel misbruik heeft gemaakt om zijn journalistiek territorium uit te breiden? Het opiniestuk gaat over de wereldwijde impasse op beleidsvlak als gevolg van de hyperspecialisatie op alle vlakken, zodat beleidsmakers zelf er geen ene moer meer van snappen en dus... Maar nog veel straffer is de hoofding: De machinerie loopt vast. Op wereldvlak, maar ook binnen de Knackmuren loopt een en ander stroever dan ze willen toegeven. Het ergst van al is dat net nu er een Belg golfgeschiedenis schrijft dit niet kan verwoord én gepubliceerd worden in een Meulenaere-column. Natuurlijk heeft Koen dit artikel ergens achter de hand, maar waar en wanneer we het gaan te zien krijgen is maar de vraag. Zoals we Meulenaere kennen zal het méér dan waarschijnlijk 'niet' in Knack zijn. Gevolg van dat alles is dat ook heer Polo, net als zovele anderen, zijn laatste abonnementsbijdrage aan Knack betaald heeft en dat er nu wordt uitgekeken naar een alternatief. Voorlopig komt er dus veel tijd vrij om te bloggen. U zal het geweten hebben, als tenminste mijn machinerie niet vastloopt...

Marco Polo