Op (be)zoek in de Westhoek...

Sinds enkele jaren krijg ik op school de vraag om tijdens het derde trimester de leerlingen van het vijfde jaar te begeleiden op hun reis naar de Westhoek en de souvenirs aan WO I.
Aangezien ik, qua leeftijd alleszins, het dichtst bij de Groote Oorlog sta verwacht men van mij blijkbaar de beste herinneringen.
Als ik mijn hersenen danig pijnig lukt het nog net. En ook van de reisdag zelf kan ik U, zij het met behulp van enkele foto's, nog een vrij helder beeld voorschotelen.

Na een busrit van ruim twee uren begint de informatieve zoektocht bij de Yzertoren. Achter de restanten van de oude gedynamiteerde toren prijkt de nieuwe in al zijn glorie.

Het valt U misschien op dat de lucht van hetzelfde blauw is als die op de foto's van Canterbury. Klopt: we hebben vorige vrijdag een pakket "blue sky" meegebracht en op slinkse wijze naar het vasteland gesmokkeld. We wisten wel dat die al snel van pas zou komen.
In de toren zelf gingen leerlingen én leerkrachten ijverig aan de slag om de uitgedeelde vragenlijsten zo correct mogelijk in te vullen. Het was "voor punten", en dus zette iedereen het sinds jaar en dag gekende "beste beentje" voor.

Actualiteit en geschiedenis liggen soms dicht bij elkaar, en zoals de oude Romeinen al wisten: "Nihil nove sub sole." De timing was wellicht puur toeval maar wel 100% exact en accuraat.
Als onderdeel van de "rode draad" doorheen het Yzertoren- museum lazen we op de twaalfde verdieping volgende tekst...

Ook wij hebben geen vertrouwen meer in onze oversten. In een land boordevol crisis, zowel op geestelijk als op wereldlijk vlak, blijkt deze slogan biezonder actueel.

In Ieper heb ik mij deze keer beperkt tot een lasagne, een blonde Leffe én een foto van onze autobussen. Inderdaad: het zijn dezelfde die ons een paar dagen geleden naar Canterbury voerden én met dezelfde chauffeurs. Ik heb al een afspraak gemaakt voor volgende week...

Na een korte middagpauze verliep onze queeste verder langs de Duitse begraafplaats in Langemark...

... via het (niet zo denderende) museum van Sanctuary Wood bij Hill 61, om daarna de tocht af te sluiten op Tine Cot, de grootste Britse militaire begraafplaats op het Europese vasteland.

Laat het mij hierbij houden.
Hoewel we ons op de terugweg moesten schikken naar de gekende verkeersperikelen tijdens een doordeweekse avondspits werd het geplande uur van aankomst nauwelijks overschreden. Gelukkig maar, zo bleef er nog tijd voor een Duvel op een zonnig terras...
't Is tenslotte voor iedereen oorlog, hé !?

Marco Polo

C4....

Je ontslag aanbieden of ontslagen worden?
Yves L., onze federale superkluns is voor de vierde keer naar Laken gereden en heeft aan Bert II, Carnavalskoning van Belgarije, nog maar eens het ontslag van de regering aangeboden. Het ging hem de vorige keren niet steeds om dezelfde omstandigheid, maar "de man van 800.000 stemmen" is wel ten vierde male in Laken moeten gaan vertellen dat hij het niet kan. Ondanks de tomeloze inzet tijdens de voorbereidende werkzaamheden van koninklijk arrangeur-dépanneur Dehaene is onze amateur-premier er niet in geslaagd om zijn hofhouding in het gareel te houden.

Dehaene wijst de weg, maar Leterme rijdt zich weeral vast...
Het ventje zou ook beter leren zijn prioriteiten te stellen, te erkennen en zich eraan te houden: tijdens een kernkabinet moet je niet bezig zijn met de matchen van Standard (zie wat daar van komt...) en tijdens een spoedoverleg betreffende B-H-V kan je beter niet op Twitter gaan om je bewondering uit te schrijven over de finale van een Belgische klimkoers als De Waalse Pijl.
De veelvuldige dwaasheden en mislukkingen van Leterme doen mij denken aan koning Midas: alles wat die aanraakte veranderde in goud, wat we zeker niet van Yves Leterme kunnen zeggen, in tegendeel... maar omwille van zijn dom gedrag kreeg Midas van Apollo een stel ezelsoren aangenaaid, en dàt zou wel van toepassing kunnen zijn op onze premier.
Met al zijn gestuntel en gebrek aan leiderschap staan er ons binnenkort weeral verkiezingen te wachten. En wij die dachten dat zonder splitsing van B-H-V er van wettelijke verkiezingen geen sprake meer kon zijn....

Alles op een hoopje, en de schuld niet op een ander afwentelen.
Meteen weten we vanwaar die 4 achter de C komt: Leterme is er het (voorlopig nog) levende bewijs van!

Marco Polo

Sunny Cliffs and Canterbury...

Wegens familiale bezigheden en verplichtingen kom ik vandaag pas aan bloggen toe. Er is ondertussen vanalles gebeurd wat zeker het vermelden waard is, maar een mens - en bij uitbreiding zelfs Marco Polo - moet af en toe zijn prioriteiten stellen.
Ik heb het hier dus alleen over een uitstap naar Canterbury.
Als bijkomend begeleider heb ik mijn vrije vrijdag gespendeerd aan een groepsreis met leerlingen van ons geliefd Instituut.
Het was een lange dag: voor dag en dauw op pad en na middernacht terug thuis. Maar het loonde de moeite: geen mooier weer was denkbaar om bij het einde van de bootovertocht Calais-Dover de White Cliffs van deze laatste te bekijken...

... en daarna te bewandelen. Lekker uitwaaien onder een blauwe hemel en bij een aangename temperatuur. Hierdoor werd de eetlust dusdanig geprikkeld dat na een korte verbindingsrit naar Canterbury iedereen blij was te kunnen aanschuiven voor de lunch onder de magnolia's op het terras van de oudste pub van deze stad, The Parrot.

De lucht was van het blauwste blauw, en dat bleef ze ook toen we
's namiddags een gegidste rondleiding door de oude stad kregen onder leiding van Lenny "Decorte", lid van de gilde der Official Tourist Guides of Canterbury.

Hij loodste ons langs de meeste bezienswaardigheden van de stad, nam uitgebreid de tijd om ons wat straffe verhalen te vertellen over de kathedraal en haar geschiedenis, trakteerde ons op de meest bloederige beschrijvingen van moorden en middeleeuwse terechtstellingen en wees ons af en toe ook nog op een goede opnamehoek voor een geschikte foto.
Deze studenten van The King's School liepen na hun lesuren evenwel zomaar in het vizier van mijn Limux en dus...

Om ons verblijf op Engelse bodem af te ronden vonden we tijd en nog een plaats op de zonovergoten Butter Market. Geheel in de stijl van Louis Neefs himself liet ik mij daar vangen aan de zon in een glas... Guinness!

Ideaal om de drukte van de voorbije uren weg te spoelen en meteen het vochtigheidsniveau van het menselijk lichaam op peil te houden. Drinken doe je met mate(n)...

Marco Polo

B-H-V...

Een prachtig voorbeeld van een esthetisch verantwoorde splitsing. Ik vind dit persoonlijk een heel goed idee, maar geen haalbare kaart voor Leterme.
Die biedt voor veel minder zijn ontslag aan...

Marco Polo

"Potten" tot de uitputting...

Van 17 april tot 3 mei liggen de witte, rode en andere gekleurde ballen weer in het middelpunt van de wereldwijde Snooker-belangstelling. U en de Uwen, die al meerdere jaren tot de trouwe volgers van deze blog behoren, weten uiteraard waar het om draait als ik hier The Crucible Theatre in Sheffield vernoem.
Er wordt massaal afgedrukt, de bellen rinkelen in koor en het juiste antwoord (voor 50 punten in de Blokken van Crabé) luidt:

The World Snooker Championship

April 17 - May 3, 2010
The Crucible Theatre, Sheffield

Ik beperk mij vandaag tot de loutere aankondiging van dit evenement. Het tornooi is al vijf dagen aan de gang en verdient dus stilaan wat aandacht. Bij mij was die er eergisteren al:
veteraan Steve Davis haalde het met 10-9 in een razend spannende eindfase van Mark King, en ik keek ernaar...

Dat ondertussen Inter Milaan een serieuze voetbaltik uitdeelde aan Barcelona in de halve finales van de Championleague heb ik maar "van horen zeggen". Niks gemist vermoed ik, behalve dan een hoop opgeklopte frustratie bij supporters, spelers en coaches en ja, vier doelpunten... In hetzelfde tijdsbestek zie ik "good old" Steve & Co wel zo'n vier-honderd keer scoren! Super, toch!?
Het hele kampioenschap duurt meer dan twee weken, en ze blijven daar "potten" tot ze geen pap meer kunnen zeggen.
U moet niks, maar zeker ook eens kijken!

Wie zeker de tijd zullen hebben om uitgebreid te kijken zijn onze nationale belastingambtenaren. Wegens de populariteit(?) van de formule kan tax-on-web de online-aangiften niet volgen.
Het systeem lag enkele uren na de openstelling al plat.
"Slachtoffer van zijn eigen succes" noemt Financiënbaas Reynders het, en doet verder geen moeite om aan een oplossing te werken. Ik blijf de ontvangst van mijn "bruine enveloppe" met blijdschap tegemoet zien: lekker creatief invullen en vóór 30 juni eigenhandig in de bus gooien bij de Belastingendiensten zelf.

Heerlijk "old school"...
En morgen splitsen we hier B-H-V !!!

Marco Polo

"Putten" op uitnodiging...

Na vijf vliegtuigloze dagen ziet het ernaar uit dat het gedaan is met de rust en dat de megalo- mane modialiseringsdrift weer stilaan kan gaan rekenen op het voor haar zo belangrijke internationaal en intercon- tinentaal luchtverkeer. Tijdens mijn middagloopje door de Stabroekse Polder zag ik vandaag om 13.30 u het eerste toestel vanuit het noordoosten overvliegen. Kort daarna kwamen er twee vanuit het zuidoosten en kruisten naar noordwest. Het spel zit terug op de wagen. De druk werd natuurlijk te groot om het vliegverbod nog langer vol te houden. Als Pipo De Crem al dreigt met het inzetten van C 130-toestellen van de Belgische luchtmacht om landgenoten te repatriëren, dan is het de hoogste tijd om andere maatregelen te nemen. "Desnoods vliegen ze maar door de aswolk" moet Etienne Schouppe gedacht hebben...
Maar weet wel, het is dankzij die verDuvelde aswolk en de halsstarrigheid van een ter plaatse trappelend hogedrukgebied dat de voorbije dagen hier te lande tot een prachtig voorjaarszomertje werden omgebouwd. Zondag genoot ik met dit schitterende weer van de Start to Golf-dag. Op uitnodiging van mijn broer Jan trok ik met hem en de rest van zijn gezin naar de Brabantse Golf, sinds jaren hun vaste clublocatie. Tijdens deze opendeurdag-formule kon elk lid een "vreemde eend" uitnodigen om samen de 18 holes van een golfbaan rond te maken. Het aangesloten lid speelt telkens van de afslag tot de bal op de green ligt en de rest is voor de genodigde: die mocht "putten" tot de bal in het gaatje lag...

Op onderstaande beelden kunt U de techniek van mijn broer bewonderen: elegant én geconcentreerd bij de afslag...

Eén en al aandacht en toewijding bij het soepele overbruggen van de lange afstanden ...

En hoe hij het balletje vanuit de bunker met een sierlijke beweging op de green dropt tart elke verbeelding en slaat mij bij het aanschouwen van de fotografische neerslag ervan nog telkenmale met verstomming...

Dan was het aan mij: in zo weinig mogelijk beurten "putten".
Soms viel het mee, soms had ik er wat meer nodig...

En als het echt te lang duurde, dan mocht ik in een onbewaakt moment ook wel een doorstoot plegen...

Het was een heerlijke ervaring.
We hebben er samen van genoten.

En wie weet...

Marco Polo

Overruled !

Ik kon het niet laten.
Foto's maken, ze bewerken en erover bloggen is blijkbaar sterker dan mezelf. Op deze tweede vliegtuigloze ochtend boven Belgikistan heb ik de LUMIX nog eens ter hand genomen en het adembenemende en compleet onbevlekte blauwe spansel boven de Polder in vele megapixels vastgelegd.
Het resultaat deel ik met U en kan U hieronder aanschouwen ...

Voor het nageslacht.
Met dank aan IJsland, de nog steeds pruttelende Eyjafjallajökull en de stofwolk die daar het gevolg van is en maar blijft hangen...
Gevoelens van erkentelijkheid gaan voor een keer ook naar de zo dikwijls verguisde heer Etienne Schouppe, Staatssecretaris voor Mobiliteit, die het vliegverbod boven U-weet-wel heeft verlengd en ons nog een dag langer zo'n heerlijke streepjesvrijeloze lucht aanbiedt. Speciale dank ook aan de merels, meeuwen, spreeuwen en meesjes die even niet in beeld vlogen en de realisatie van deze perfect blauwe lucht-foto mogelijk maakten.
Hebt allen dank, in naam van al de mijnen..

Marco Polo

CANCELLED...

Te laat! Iedereen die dit weekend nog een snipper-citytrip in gedachte had, wilde vertrekken op vakantie of net uit verlof zou terugkeren is eraan voor de moeite. Sinds gisteren is ons luchtruim, en dat van onze buurlanden, gesloten voor alle vliegverkeer, maar dat wist U al!! Er hangt een stof-, as- en rommelwolk boven het noordwestelijk deel van Euopa. En waar komt dat zootje vandaan? Van IJsland. Maar ook dat wist U.
Na de ineenstorting van de Kaupthing Bank, de economische implosie van het geisereiland en het virtuele staatsfailliet dat erop volgde was IJsland dringend aan enige vorm van rehabilitatie toe. De aandacht hebben ze alleszins getrokken, maar of het op de gewenste manier gebeurde is sterk de vraag!

Voor de tweede keer in minder dan een maand kwam woensdag een vulkaan onder de gletsjer Eyjafjallajökull tot uitbarsting. Een gigantische stof- & aswolk is het gevolg. Met de toen heersende noordwest circulatie dreef de hele handel naar West-Europa toe en werden uit voorzorg de meeste luchthavens gesloten en dus de verkeersvluchten afgelast. Met de huidige quasi afwezigheid van wind zit er echter niet veel beweging in de hoge luchtlagen en spreidt de asstroom zich wel gestaag uit, maar is er van een snelle oplossing of verplaatsing geen sprake. Als gevolg daarvan blijven hoe langer hoe meer luchthavens gesloten. Ryanair gaat voor geen € 5,00 nog de lucht in en houdt zijn vloot aan de grond...

Dat doen ook de old-timers, waaronder deze ZODIAC 601 HDS...

De laatste die er zich nog aan waagde en het "in beeld" kan verder vertellen is een modelvlieger die vlak na de uitbarsting nog wat rondjes in de buurt mocht draaien van zijn baasje.
Uiteindelijk nam die toch ook het zekere voor het spectaculaire en meteen de benen. Go West, weg van de rookpluim.

Ondertussen is beslist dat het luchtruim boven onze goddelijke driehoek, soms ook het zwerk van Belgikistan genoemd, gesloten blijft tot morgenochtend 10.00 uur. Geniet ervan om nog eens zonder oordopjes te slapen, Uw gehoorapparaat op +5 i.p.v. "max" te gebruiken, wakker te worden bij het geluid van fluitende merels en het zachte ruisen van de ochtendbries... Morgen kan het nog!
Ik ga er alleszins maximaal van profiteren, want op het grote bord in mijn vertrekhal staat voor 17.04.2010...

"Mededelingen van Marco Polo" vlucht 791 CANCELLED

Marco Polo

Nagekomen berichten...

Aangezien de schepper-schrijver-presentator van deze blog het leveren van kwaliteit hoog in het vaandel draagt moet de berichtgeving alhier qua inhoud en vorm aan een vastgestelde standaard en hoge norm voldoen. De ons omringende media leveren voortdurend strijd om de lat minstens even laag te leggen als de concurrentie, zodat het de kijker-lezer-luisteraar geen ene moer meer kan schelen of het nieuws nu objectief, correct of zelfs maar eerlijk is. Als de show en het spektakel maar verzorgd worden en er voldoende drama en sensatie worden opgelepeld is het al lang goed voor Jan met de Pet en zijn broer Modaal.
Een onvolkomenheid of tekort aan informatie mag de pret dan ook niet verstoren en dus tillen noch de nationale, noch de lokale radio-televisie of geschreven pers aan dit veelvoorkomend euvel.
Uw dienaar Marco wil niet meedoen aan deze vervlakking en levert U datgene waar U recht op heeft: informatie op niveau en bovendien voorzien van degelijk omlijstend beeldmateriaal.
Wie dacht dat de voorbije week in Anzère alleen maar vakantiekiekjes en dito verhaaltjes heeft opgeleverd is eraan voor de moeite. Heer Polo heeft vanop de reeds eerder vernoemde Terrasse du Pas de Maimbré een reeks vergezichten geschoten, dewelke hij vervolgens thuis en met de hand samengevoegd heeft tot een breedspectrisch panorama van de Anzèriaanse Overkant.

Op regelmatige tijdstippen zal deze prent, geschoten op 6 april 2010 en 5 dagen later zuhause geassembleerd middels nauwkeurig knip- en plakwerk op Microsoft Digital Image 2006 Standard Edition, getoetst worden aan later te maken compilaties om aldus een breed overzicht te geven van de evolutie in de sneeuwlijn en de gevolgen van de opwarming van de aarde voor dit Helvetiaans landschap. Een gedetailleerd panorama met een spanwijdte van minstens 15 km, als dat geen verantwoord wetenschappelijk studiemateriaal is...?!

Om met zo'n exposé scientifique niet al teveel lezers te verliezen sluit ik, het lichtere voetvolk terwille, toch maar af met een item dat overloopt van trivialiteit. Tijdens de Zwitserse week was er sprake van een Chinees tornooi. Het werd een traditie en iedere avond was de drang groot om de kaarten ter hand te nemen en ons te begeven aan het Chinese Pokerspel. Op onderstaande prent kunt U aflezen dat het niet om te lachen was.

De resultaten werden nauwgezet bijgehouden, het potlood-gommetje kwam goed van pas, tussenstanden en eindscores werden vermeld en ondanks menigvuldige en nietsontziende controles won de "schrijver" bij regelmaat...
Of wat had U anders gedacht??

Marco Polo

Another Swiss Masterpiece...

"Fabian Cancellara heeft een week na de Ronde van Vlaanderen opnieuw een ijzersterk nummer laten zien. Op bijna Merckxiaanse wijze won de Zwitser Parijs - Roubaix door op 50 kilometer van de streep solo in de aanval te trekken..." Zo stond het vandaag te lezen in de digitale Sportwereld van Het Nieuwsblad.
En dan nu mijn verhaal...
Vorige week zag ik de Ronde van Vlaanderen vanop Zwitsers grondgebied en via de plaatselijke televisie (TSR). De Franse helletocht van gisteren, Parijs-Roubaix bekeek ik dan weer vanop Vlaamschen grond, maar grotendeels "op den Hollander" (NED1). Grensoverschrijdende eindterm van televisioneel sportbeleven...
Dankzij straalverbindingen via schotelantennes, kabels en satellieten en de heksentoeren van cameramensen en motards was ik iedere keer getuige van een schitterende prestatie.
Vorige week deed de heer Cancellara het op de mooiste plek van het parcours, in de laatste knik op de Muur van Geraardsbergen. Op een weergaloze manier reed hij Tom Boonen uit het wiel en trok meteen daarna door voor een solo van ruim 15 km om alleen aan te komen in Meerbeke.

Een verwittigde Boonen was er gisteren op weg naar Roubaix helaas geen twee waard. Nadat hij zich middels wat blufpoker en pedaleus forsballengerol een paar keer geheel onnodig en dus misplaatst in de kijker had gereden, liet Tommeke zich tot achteraan in de groep afzakken om een boterhammeke met choco te eten. Moment voor Fabian om zijn net aangebeten reepke Suchard in de berm te gooien en er vandoor te gaan. Ging het op de Muur in 4 à 5 stevige pedaalstoten, dan had hij er hier toch wat meer nodig om ... Bjorn Leukemans kwijt te raken. Van Boonen ondertussen nog geen spoor, want die moest eerst àl zijn boterhammen opeten van ons ma. En van Lore ook de korstjes.
Toen hij kort daarop toch terug in gang schoot was dit het enige wat hij voor de rest van de dag nog te zien kreeg van Cancellara...

De Zwitserse machine bleef nog volle 50 kilometer beuken en kwam alleen aan op de piste van Roubaix. Naar het einde toe moest hij wel een deel van zijn bijeengereden voorsprong inleveren en werd zijn overwinning iets minder Merckxiaans dan verwacht. Toch was het een fantastische prestatie. Nu maar hopen dat de dopingcontrole geen malafiede praktijken aan het licht brengt, maar dat hij inderdaad gewonnen heeft dankzij dat fabuleuze nummer 51 en op Zwitserse chocolade met noten.
Net als Rolex, Gruyere en de enige echte koekoeksklok:
another Swiss Masterpiece...

Marco Polo

Dat hebben we weer gehad!

Was het donderdag een frisse en mistige bedoening in het Süd-orientierte Anzère, dan kregen we gisteren een klimatologische Wiedergutmachung van de allerhoogste kwaliteit. Zon, blauwe lucht en bijna zomerse temperaturen. Voor de skiërs onder ons de gelegenheid om de omliggende pistes nog een laatste keer af te schuimen, en dat met goede sneeuw en verder niets dan gunstige omstandigheden. Een mooie afsluiter van een prima ski-week. Nolleke was aan zijn derde fietsrit toe en deed het goed. Net als Jeroen Brouwers weet hij hoe het moet… Mocht “De Panne” ooit in zijn schema passen dan zal hij daar zeker hoge toppen scheren! Uw dienaar zelve trok er nog eens wandelend op uit, en verkende deze keer de GO-tour. Dit nog steeds ruim van sneeuw voorziene wandelpad slingert zich langs de bovenrand van het dorp en biedt op het einde een prachtig uitzicht op de achterliggende en niet aan ski-toerisme onderhevige, want te steile, berghellingen.

”Only the rocks live forever…”

Dankzij de zelfontspanner van m’n Limux en een snelle hinkstapsprong van mijnentwege om alsnog in beeld te komen kunt U delen in een extatisch moment van aanbidding voor de de besneeuwde alpenwanden. ’t Werd een heel genietbare tocht tijdens dewelke ik voortdurend getuige was van de strijd tussen twee seizoenen. Het resultaat is op voorhand gekend, maar het is verdomd prachtig om die eerste krokussen door de oude koeienvlaaien te zien breken.

Ik kan ze bijna horen groeien, zo stil is het hier...
Iets verderop komen de vorig jaar gehoutveste boomstammen stilaan vanonder de smeltende sneeuwlaag tevoorschijn.

Massa’s hout in hoge stapels langs het bospad: zou het volgend jaar weer een strenge winter worden?

Na de buitenactiviteiten komen wandelaar, fietser en skiërs samen om aan de grote opruim van het appartement te beginnen. Vele handen maken licht werk, en in geen tijd is de klus geklaard. Na een laatste en, hoeft het nog gezegd, overheerlijk en gezond avondmaal stort de ganse groep zich een laatste keer op het kaartspel. Deze week is nog maar eens gebleken hoe snel een verslaving kan toeslaan. In ons geval gaat het om Chinese Poker. Voor de vijfde keer op rij is de avond gevuld met het langdurig nadenken of twijfelen bij het voorspellen van de te halen slagen, de al dan niet gelukte pogingen om ze inderdaad binnen te halen, de vergoeilijkende uitleg na elke gespeelde ronde om de flaters goed te praten of het eigen geluk in vakkundige spelstrategie om te bouwen, het opmaken van de tussenstand en de ultieme gok-ronde met de laatste kaart op het voorhoofd… Slapen.

Om half zes uit de veren. Vertrekken. Eerste 200 km slaapdronken op de achterbank. Terwijl een kille ochtendzon door de nevelslierten probeert te breken horen we dat politiek Polen zowat onthoofd werd bij een vliegtuigongeval in Rusland. Onze reis verloopt goed. Vlot verkeer.

Koffie op de laatste stopplaats in Zwitserland. Terug de auto in, en nadat ik de Isiah Thomas-story in The Book of Basketball heb uitgelepeld staan we al bij de Duits-Franse grens aan te schuiven. Eli is onvermoeibaar en Katie moet het stellen met amper een uurtje om het stuur even over te pakken.

Nog één plaspauze, en dan hebben we het weer gehad…

Marco Polo

In een klein hoekje?

We zijn een dag verder in onze "Swiss Holidays" en de verhaallijn van deze Historia Helvetica moet wederom enigzins bijgestuurd worden.Na de ochtendlijke blogschrijverij van gisteren was ik met Nolle naar La terrasse du Pas de Maimbré getrokken om er samen met onze skiënde vrienden een pic-nic te verorberen. Schitterend weer, helderblauwe lucht en genieten van het prachtige uitzicht en de gezonde berglucht. Na de lunchpauze togen de skiërs weer aan de slag, bleven wij nog even chillen op de panoramische overhang en namen dan de lift terug naar het dal. Bedoeling was om aan onze acties van de vorige dag een verlengstuk te breien: Nolle zou een nieuwe fietsroute uitproberen en Uw dienaar zag een tweede natuurwandeling ook wel zitten. Daarna zouden we inkopen doen en tenslotte wat er nog restte van de ons toebedeelde "private hours" besteden aan het vervolg van de eerder vernoemde lectuur. Deze planning nam een totaal andere wending toen we telefoon kregen vanop de piste. Er was een accidentje gebeurd: La Pola had zich te grazen laten nemen door een Oude Belg. De man in kwestie was de controle over zijn latten verloren en had Niekol met hoge snelheid langs achteren gepakt. Niemand heeft het echt goed gezien, maar mijn wederhelft heeft blijkbaar een serieuze smak gemaakt en dan kan je maar beter even afwachten wat het resultaat is.
De hulpdiensten kwamen eraan te pas en daarover wil La Pola om mij onbekende, maar blijkbaar zeer voor de hand liggende redenen geen kwaad woord horen, integendeel!

Ze mocht mee met Alain, de knapste en liefste en vriendelijkste redder van het hele team. In de banaan en langs de sleeplift naar de hulppost om aangifte te doen en aangezien het nogal mee leek te vallen daarna met Leen naar de dokter. Ethias Assistance is op de hoogte en indien nodig wordt er een repatriëring voorzien.
Dat zien we later wel.

Ondertussen is iedereen hier druk in de weer om haar goed te verzorgen en te helpen: een gespreksgroep om de omstandigheden van het ongeluk te verwerken en van zich af te praten, een privé-consultatie met veelvuldige suggesties en adviezen ter revalidatie en verdere opvolging van de mogelijke lichaamsschade, de regelmatige aanvoer van natuurlijke icepacks bestaande uit vers bijeengeschraapte sneeuw en bovenal een dagelijkse ronde Chinese Poker, haar favoriete kaartspel waar iedereen zich nu spontaan voor aanmeldt opdat La Pola zich in de avonduren niet te ongelukkig zou voelen. We zijn uiteindelijk toch op de wereld om mekaar te helpen, nietwaar...

Vandaag waren de skiërs dus nog met vier. In Les Eperviers steeg de "9 to 5"-bezettingsgraad met 50% van 2 naar 3 en planden wij onze activiteiten zo dat ons Pola niet teveel alleen moest blijven.
Voor mij werd het de uitgestelde wandeling door de sneeuw naar de rand van de grote piste...

...terwijl Nolle op zijn stalen ros sprong om de omliggende hellingen op en af de racen. Hopelijk blijven we de komende dagen van verder onheil gespaard, want een ongeluk zit toch dikwijls in een klein hoekje. Voor zover ik weet was er deze keer echter geen sprake van een hoekje, zelfs geen klein, integendeel: op een quasi verlaten piste moet je al redelijk mikken om een eenzaam vrouwtje overhoop te skiën... Wass sein muss, muss sein!

Marco Polo

To blog or not to blog...

Ik vroeg mij af of de dinsdag na Pasen ook over een periode-gebonden benoeming beschikt. Paasmaandag kennen we allemaal, Paasdinsdag evenwel lijkt er mij lichtelijk overheen.
Ik houd het dus maar bij "de dinsdag na Pasen"...
Op dit eigenste moment, 10 uur in de voormiddag van die bewuste eerste dinsdag na het feest van de Verrijzenis, zit ik met mijn brother in crime, Arnold - Nolleke voor de vrienden- op het zonneterras van Les Eperviers in Anzère. Mijn vakantieadres, zijn pied à terre in het anti-islamitische en moskeefobische Zwitserland. Ik laat deze korte opwelling van correct politiek denken voor wat ze is en doe waarvoor ik hier in de zon ben gaan zitten: bloggen!
Onze skiërs hebben er nu ook al een dag Nax opzitten, hier recht tegenover aan de andere kant van de vallei. Gisteren was daar de laatste dag van het seizoen en werden de pistes nog een keer aan halve prijs vrijgegeven. Om 17 uur stopten de liften en zat de Naxeense ski-winter 2009-2010 erop. Die van ons, La Pola met haar skivarende vriendinnen en begeleider Eli, hebben er echt van genoten. Zon, goede sneeuw, aangename pistes, terrasje boven en "en-dessous" gingen ze nog een "apéritif fin de saison" meepikken. Of was het toch "au-dessus"...?
Nolle en Polo hebben de dag op hun manier ingevuld: hij een fietstochtje, ik een wandeling en aansluitend samen in rasechte Stratford & Waldorf-stijl een paar saunabeurten tijdens dewelke we de actualiteit én de geschiedenis de relativerende revue lieten passeren. Daarna bleef er nog tijd over voor wat beschaafd leeswerk. Nolleke verorbert momenteel Blijven proberen, OBAMA!! van Björn Soenens. Knap geschreven en zeer vlot leesbaar, met bovendien een ruim beeld over wat Amerika's eerste zwarte president nog allemaal te wachten staat. Yes we can... maar blijven proberen! Niet vergeten hé, Mr President... Zelf zit ik tot over m'n oren in The Book of Basketball van Bill Simmons. Voorlopig behoeft dit geen commentaar...

's Avonds zit heel de bende samen aan tafel en geniet van de beurtelingse kookkunstresultaten van een der groepsleden.
Lekker én gezond! Tegelijkertijd hebben we uitzicht op het pastelkunstwerk dat de ondergaande zon tevoorschijn tovert op de tegenoverliggende bergen...

Met dit beeld nog op mijn netvlies moet ik de titel van deze bijdrage enigzins aanpassen en uitbreiden:
To blog or not to blog: no question about!!
Just do it, en dat geldt ook voor Mr President OBAMA...

Marco Polo

Goeie Vrijdag, Stille Zaterdag en Pasen

Vrijdag 2 april

Of het echt een goede dag gaat worden hangt in eerste instantie af van Gustaaf W., Staf voor de vrienden en de trouwe patiënten, die sedert 1 april 2008 door het chirurgenleven gaat als “mijn” uroloog in St Augustinus en dus mijn toeverlaat in wat U sinds enige tijd bekend is als Marco’s PPP (=post-prostatoire perikelen). Om 9 uur, sinds enkele dagen volgens het zomerschema een aannemelijk moment maar vorige week nog 8 uur (!!!) in de morgen, heb ik een afspraak met hem om dat dubieuze 0.12 te bespreken. Het lange en redelijk complexe verhaal zal ik hier bondig samenvatten: in deze is 0.12 een goed resultaat waar Staf wel degelijk mee kan leven, wat hij dan ook van mij verwacht. De zonnebanksessies hebben volgens hem het verwachte effect gehad en dat gaat zich tijdens de komende maanden alleen maar uitdiepen. Ik wil hem graag geloven en besluit daarmee maar meteen dat het echt een goede vrijdag is geworden en het Paasweekend een aanvang kan nemen. Eerst moet ik nog even door een laatste schooldag die er, zo diep in de week, normaal voor mij niet meer is. Wat amusementswaarde betreft staat de invulling echter op een zeer hoog niveau: eerst een genietbaar Polderloopke in schoon gezelschap, daarna een heerlijke lunch in ’t Koetshuis en aansluitend nog een namiddagvullende vakvergadering waarbij middels de internetverbinding in het klaslokaal niet alleen onze conferentienota’s direct in het Smartschoolarchief worden opgeladen, maar wij ook uitgebreid genieten van NCAA basketbal en een hele rist Youtube-voetbal-videofragmenten de revue laten passeren. Op die manier vliegt de tijd en kan ik mij finaal nog tijdig in de Antwerpse avondspits storten, thuis nog een boterhammeke nuttigen en mij samen met La Pola Ieperwaarts begeven, alwaar wij een B&B hebben geboekt bij K&E als tussenstop op weg naar Anzère, bestemming van onze eerste Paasvakantieweek in 2010.

Zaterdag 3 april

Heerlijk geslapen. Om 5.30 u kwijt Eli zich vlekkeloos van zijn wek-taak: een bescheiden klopje op de deur, een zacht gefluisterd “Goeiemorgen!” en de meester zelf gaat voor het ontbijt zorgen. Ondertussen maken Polo & Pola misbruik van de sanitaire faciliteiten en dus verschijnen we enige tijd later fris aan de ontbijttafel. Katie gaat weer voor als een niet te evenaren orgasmatrice en gastvrouw. Lekker en gezond ontbijt, en op dit moment zeker even belangrijk: op tijd klaar en in de auto, op weg naar het afspraakpunt met L, N & C. ’t Is nog stikkedonker, maar als we buitenkomen geven de Ieperse merels even hard van Jetje als hun Hobokense soortgenoten, waarvan acte. De rit naar de grensovergang gaat door WO I-gebied: Eli is specialist ter zake en geeft mij nuttige informatie die ik binnenkort kan gebruiken bij een Pito-Westhoek uitstap. Met deze tips zal ik weer scoren bij collega’s en leerlingen: zeker weten! Op de parking aan de grensovergang wachten we in stilte op onze companen. We wachten te lang of te stil, want Nolleke “vliegt” ons onopgemerkt voorbij en vraagt iets later per gsm waar we uithangen. Hijzelf is 1 km verder tot stilstand gekomen. Korte begroeting, afspraken voor de volgende stop en we zijn terug op weg.

Voorlopig zitten we met regelmatig aanschuiven wegens pannes , accidentjes en péages nog niet echt op schema, maar de chauffeurs blijven rustig en mijn offline verslag kan op die manier ook stilaan vorm krijgen. Ik las een schrijfpauze in bij de tonen van Santana’s Black Magic Woman: het is ooit anders geweest op de Franse Radio Info, maar dat is lang geleden….

Een paar uur later, bijna geheel gevuld met aanschuiven voor een wegversmalling in de buurt van Reims bij wegeniswerken waar net als in België dus niet gewerkt wordt, zijn we hopeloos achter op de dagplanning. Daar wordt echter niet over gezeurd, wat zouden we? Nog een stopke om te plassen en waar zijn L, N & C ondertussen gebleven? Nadat Katie het aanschuifwerk in de file heeft gedaan neemt Eli het stuur weer over en kijk, geen vijf minuten later dendert Nolleke ons alweer voorbij. We horen straks wel hoe hun trip verlopen is. Hopelijk kunnen we nu even ongehinderd verder rijden, maar het plan om voor het donker ons doel te bereiken moeten we definitief opbergen. Geen nood, we hebben een hele week om op de latten te staan (La Pola) en op de lappen te gaan (Il Polo) en daar gaan we allebei op onze manier van genieten. Ik ben al blij dat ik de volgende dagen niet moet aanschuiven bij de skiliften, dat hebben we vandaag al genoeg gedaan. Ik zal met Nolle wel in de dagelijkse ochtendfile gaan staan bij de bakker…

Zondag 4 april

Een zalig Paasfeest aan alle getrouwe én toevallige lezers , -innen en -essen van deze in den vreemde geposte blogpagina’s.

Vanuit een tijdelijk wit Anzère strooi ik mijn “Urbi et Orbi” over de hele wereldkloot, het moet niet altijd enkel en alleen van die Pipo uit Rome komen. Gisteren hebben we het na een lange dag nog net gehaald: dankzij een vlotte tweede helft van de rit zijn we zelfs nog voor het invallen van de avondschemering op de plaats van bestemming geraakt en konden we onze spullen uit de auto’s halen. Een volksverhuizing had er niets aan, want het uitladen en binnen dragen bleef maar duren: sporttassen, valiezen, rugzakken, provianddozen, koelboxen (we zijn toch niet in Knokke??), massa’s reserveschoeisel, skibotten, -stokken en –latten, boeken, dvd’s en cd’s, kranten en tijdschriften en de heden ten dage onmisbare laptops… Kamers verdelen, installeren, verfrissen, koken en aan tafel: een behoorlijk uitgetelde bende deed zich tegoed aan een heerlijke portie stoofvlees met appelmoes en gekookte patatten. Veel was er daarna niet meer nodig om de een na de ander naar zijn en/of haar kamer te zien verdwijnen.

Vandaag is iedereen weer fit. Paasontbijt achter de kiezen en de skiërs zijn al op stap: de buitenlucht opsnuiven, extra materiaal huren, bespreken en overleggen hoe de dag verder wordt ingedeeld en dus is het hier in Les Eperviers B-10, Route de Bonnefilleheel even super-rustig.

Dat was echter van korte duur, want de bende is terug…. Straks is er de Ronde van Vlaanderen, en dat ga ik bekijken samen met Nolle, zonder discussie dé specialist ter zake! Eindelijk een keer Boonen??

Marco Polo

Maar niet met "den deze"...

Begin deze week stond het vooraan in het economische nieuws:
Ford verkoopt dochter Volvo aan de Chinezen...

Niet in het nieuws, maar simpelweg meegedeeld via de telefoon: na 33 beurten onder de stralen van Saturnus & Jupiter is volgens een recent bloedonderzoek mijn PSA-waarde gedaald naar 0,12....
Of dat genoeg is zal ik vrijdag vernemen tijdens de raadpleging bij de uroloog-specialist. Ik had het liever anders gewild, edoch dit is niet het einde van de wereld noch van Marco Polo.
Als Ford een spelleke speelt met de Chinezen dan is het ginder, en niet met "den deze"... Ik heb voorlopig een ander katje te geselen!

Marco Polo