Vier jaar geleden, en nu weer...

Voor alles is er een eerste keer, en met een beetje geluk - afhankelijk van het moment waarop, de omgeving waarin, noem het gerust de situatie ofte omstandigheid waaronder - volgt daarop ooit ook een tweede gelegenheid. En uitgerekend vandaag biedt zich zo'n occasie aan. Voor de tweede maaal in zijn blogbestaan kan Marco Polo overgaan tot het plaatsen van een schrikkelbijdrage. In tegenstelling tot vorige keer, toendertijd de eerste in het Mededelingen-tijdperk, kan ik nu niet uitgebreid verwijzen naar de klassieke media en de daarin verschenen verwijzingen naar deze uitzonderlijke 29ste. Blijkbaar zijn er andere zaken die primeren en moet men de krantenkaternen niet vullen met komkommer- noch bloemkoolberichten. Exact vier jaar geleden was er van de laatste financiële crisis nog geen sprake en moest de term 'anno Dexia' nog van een desastreuse inhoud worden voorzien. Lang zou dat evenwel niet duren, want nog in datzelfde 2008 gingen de bankaire poppen aan het dansen en de gevolgen daarvan slepen we tot op heden en wellicht nog ver in de toekomst met ons mee. En laten die oelewappers van een crapuleuze directieleden nu net de schrikkeldag van 2012 uitgekozen hebben om hun nieuwe merknaam, de schuilnaam voor het instituut dat ons eerder zo slecht behandelde en op de kap van de Belgische fiscus en de daaraan bijdragende burgers zijn liederlijke leventje verder wil leiden, te laten uitlekken. Nog geen logo, zeker geen kleur, maar wel een naam: Belfius! Weinig originele verwijzing naar waar zij op hun plundertochten de meeste poen gaan scheppen: inderdaad, nog maar eens 'de Belgische fiscus'.

Polo van zijn kant maakte er zich vandaag niet te druk om, da's trouwens niet goed voor die andere druk... in de bloedvaten, en maakte van het ons door Julius Caesar in zijn naar hem genoemde kalender extra aangeboden etmaal gretig gebruik om in alle rust en kalmte de uitdaging aan te gaan met een verse sudoku. En met succes: het resultaat ziet U hieronder!

Verder valt er weinig voor de openbaarheid bestemd nieuws te rapen in de Polder. Laat ons samen met U hopen dat we het bij een schrikkeljaar kunnen houden, en 2012 achteraf geen verschrikkelijk jaar moeten noemen. Laat ons hopen...

Marco Polo

Schoenmaekers geklopt in de sprint...

Ik moet eerlijk toegeven dat je als blogger niet gewapend bent om het op te nemen tegen de hedendaagse twitterkanonnen. Niet dat zoiets ooit mijn bedoeling zou geweest zijn: toen Marco Polo er op de tweede zomerdag van 2005 mee begon was er van twitter nog lang geen sprake, en wanneer vorig jaar plots de internetlucht vol tweets hing wist ik meteen dat dit fenomeen geen spek voor Polo's bek was. En dus kan ik zelfs niet enigzins verrast zijn door wat zich vandaag in de wijde media voordoet.
In de auto hoor ik toch de verspreking van de dag in het radionieuws van tien uur: een warrige madame die weleens mag opdraven als minister van cultuur komt haar fierheid tentoon spreiden over de Belgische resultaten bij de Oscaruitreiking van afgelopen nacht. Zij roemt daarbij de uitstraling van ene Matthias Schoen..euh...maekers!! Schoenmaekers?? Ik heb hem: de quote waarmee ik vandaag mijn blog ga opfleuren. Voor ik echter goed en wel achter mijn klavier ben beland, zelfs een op rust gestelde heeft toch nog één en ander om hande op een maandagochtend, staat het item al wijd en zijd verspreid en uitgeschreven op de diverse internetpagina's van onze nationale pers, met verwijzingen naar en replieken op de verschillende twitteraccounts. Heel leuk, en in dit geval voor mij voldoende om er een link naar te leggen. Hier, hier en zelfs hier  kan U het meeste nog eens rustig nalezen, ik had ook zo van die dingen in m'n hoofd... maar voor ik wat op de blog kreeg zag ik mijn ideeën al door de schouw vliegen. Graptje.

Dan maar een eresaluut aan onze eigen indoor-bananenplant die gisteren zijn eerste nieuwe blad in 2012 te voorschijn draaide.

Met voldoende zon en water, en af en toe een goed gesprek... zullen er nog heel wat volgen.

Marco Polo

De Omloop & Kuurne....

Nu ik naast een aantal uren Van Kooten & De Bie tijdens de afgelopen week ook al de aanloopfase in De Zwarte Zwaan heb verteerd, begin ik de zaken op een geheel aangepaste manier te bekijken. Of zou de oorzaak daarvan liggen in een tijdelijk flink opgelopen bloeddruk? Dit laatste speelde mij de voorbije dagen met tussenpozen wel behoorlijk parten, en wat daar dan weer de oorzaak van mag zijn ga ik morgen aan de dokter vragen. Ondertussen heeft de nodige rust én het bezoek van mijn goede 'College-vrienden van toen' de toestand gunstig beïnvloed en hoeft U zich geen zorgen te maken. Den Herre, de Peet en den Theo waren gisteravond samen met hun vrouwtjes naar de Hobokense Polder afgezakt om mij ter gelegenheid van onze eerste trimestriële reünie van 2012 een hart onder de riem te steken. In de loop van de avond was het mij niet steeds even duidelijk of het hart dan wel de riem er ondergestoken werd, maar finaal hebben wij het er allemaal goed vanaf gebracht. Sta mij toe alhier en op dit eigenste moment geheel eigenzinnig ende uit persoonlijke naam een label te plakken op deze bijeenkomsten: vanaf vandaag zal er op deze blog en in de betreffende context steeds sprake zijn van 'The Rommezoef-69-Quartet'. Om mijzelf het verslaggeversleven nù en in de toekomst iets makkelijker te maken en tevens de kurieuze-neuze-mosterdpotten onder U van antwoord te dienen geef ik meteen deze klassieker mee als leidraad bij eventuele debatten of netelige vragen dienaangaande:
"What happened in the Quartet stays in the Quartet!"
Dit kan ons en de onzen alleen maar ten goede komen.

Verder resten mij op het einde van dit weekend nog enkele voorlopig onbeantwoorde vragen, waarop ik van Uwentwege dan weer respons verwacht via onderstaande reactie-opportuniteit:
1. Valt Rundskop vannacht in de prijzen of kaapt Bullhead een Oscarbeeldje weg in het Kodak Theatre in Hollywood, LA?
2. Weet iemand al de eindstand van Antonia-Houtvenne?
Bij de rust was het volgens de FB-clubaccount 1-0 voor de thuisploeg, maar wat is er daarna gebeurd met de jongens van succescoach Johan L.?
3. Hoe zien de poules eruit voor de Final Eight in Istanboel, of kunnen we dat nog niet weten?
4. Wat is het verschil tussen de kwadraten van 6788 en 6789?
5. Is er een bonus voorzien voor de gepensioneerden van 2011, waartoe ikzelf behoor, en die ervoor zorgden dat er met 34.000 nieuwe steuntrekkers een absoluut jaarrekord werd gevestigd? CEO's en kaderleden krijgen er voor veel zwakkere resultaten al snel een flinke portie bovenop.
6. Er was dit weekend iets met een Omloop in de buurt van Kuurne, of heb ik dat fout begrepen? Er was alleszins heel wat om te doen, maar wat, dat hoor ik later wel...
7. Wat is de voornaam van Witse?
8. Hoe heet de Spekpater?

Geheel los van die bonuskwestie wil ik hier al mijn lezers en lezeressen/-innen bedanken die nog aan de arbeid zijn en door hun sociale bijdrage voorzien in de middelen waaruit geput wordt om mijn pensioen te betalen. Hartelijk dank.

Marco Polo

Standard én Wisla gaan door...

Het Standard van de tandem 'Leterme-Reynders' had gisteren nog genoeg aan een kleurloos 0-0 in eigen huis om de voetballers van Krakau uit de Europa League te kegelen. In Polen was het vorige week 1-1 geworden, zodat men op voorhand al kon weten dat het een inspiratieloos avondje ging worden op Sclessin. Maar zo zijn de regels van de Uefa, en zo wordt het spelletje dan maar gespeeld. Spanning zat, maar helaas geen ene fluit aan te zien.
Niemand gewonnen, niemand verloren... en toch moet er een ploeg afhaken. Ze zouden beter allebei uitgeschakeld zijn na zo'n platte prestatie, maar neen...want: zo zijn de regels van de Uefa, en zo wordt het spelletje gespeeld.

 

En toch gaat Wisla Krakau ook door, en nog verder dan de Rouches: de basketvrouwen van Krakau, waaronder 'ons klein' hebben daarnet de maat genomen van Praag en gaan naar de Final Eight in Istanboel. In de achtste finales voor de Euroleague haalden ze het dinsdag in eigen huis met 66-52 en vandaag versloegen ze de Tsjechen voor de tweede keer : 60-74.
2-0 en dus op naar de eindronde.Voor Anke al de derde keer: tweemaal Final Four met Salamanca en nu dit weer.
Proficiat, en in naam van al mijn lezers en lezeressen wens ik haar en het team heel veel succes volgende maand tijdens hun verblijf aan de oevers van de Bosporus...

 Marco Polo

Black Swan's Simplicity

In mijn vorig leven viel carnaval steeds samen met een welverdiende krokusvakantie, maar zo is dat nu niet meer. Sinds mijn op ruste stelling wordt er geen tijd meer uitgetrokken voor apart te catalogeren vakantionele bezigheden. Men gaat ervan uit dat de gepensioneerde over voldoende vrije tijd beschikt om zich te ontspannen en dus geen extra congé van doen heeft. Terecht natuurlijk, maar voor Uw dienaar is het toch even afkicken. Gelukkig stond er voor La Pola een solo-weekje Krakau op het agenda. En dus werd er hier, net als met de duiven, op tijdelijk weduwschap gespeeld. Het daardoor ontstane isolement gaf mij dan toch het gevoel dat ik net als eertijds in een vakantie nog méér mijn eigen goesting kon doen. Sta mij toe op deze plek nog snel mijn tevredenheid dienomtrent te uiten. Snel, want morgen is het gedaan: dan pik ik mijn 'duifje' weer op in de luchthaven van Charleroi. Als ze op tijd 'vallen' tenminste...

Ondertussen heb ik de overstap gemaakt van de fictie-thrillers naar een best-seller van een heel ander allooi. Als nieuwjaars-cadeau gekregen van mijn petekind, moest De Zwarte Zwaan wel even wachten op de boekenplank tot de spannende Knack-box de revue en de vele leesuren gepasseerd was. Maar nu is het zover: na één leesloze avond heb ik mij met hoge verwachtingen op deze kanjer geworpen. Een boek over het onvoorspelbare, het geheel onverwachte dat een grote invloed heeft op het verloop van ons aller leven en voortbestaan. Een boek dat mij belooft alles te verklaren wat ik weet over wat ik niet weet. Een boek over management, besluitvorming en toekomst. Ik ben benieuwd...

En naast het lezen (...en het poetsen, de was en de plas, het winkelen en het koken, de administratieve rompslomp, de zorg om sociale contacten en het aanhouden van familiale en andere vriendschapsbanden) is er natuurlijk de homeo-draad die door mijn dagelijks leven loopt en waarvoor ik ter ondersteuning van het perpetueel pedaleren steeds op zoek ben naar een goede serie of dito film. Ook hierin ben ik, net als bij mijn lectuurselectie en ten voorlopigen titel, een hele andere toer opgegaan. Het zat er een beetje aan te komen, ik had er nog wel eens zin in, en dus werd het.... de TerugKeek op de Week. Vier uren "Ons kijkt Ons" met Van Kooten en De Bie: drie 'Hele Keken' en 59 'losse plakjes Keek' laten zien hoe weinig er in Nederland is veranderd: zo satirisch, hilarisch én profetisch was Keek op de Week.

Ik heb er nu twee ritten van een uur opzitten. Niet gemakkelijk: na zestig minuten op de stopknop drukken en de rest voor morgen laten. Discipline! Fantastisch goeie televisie, en elk item blijft actueel. Niet te geloven dat al die stukjes werden uitgezonden, en dus ook gemaakt, tussen 1977 en 1998. Meteen weet ik weer voor de volle 100% zeker waar Marc Uyterhoeven zijn mosterd haalde toen hij de 'Alles kan beter'-reeksen concipiëerde. En inderdaad, alles kan simpelweg beter door het Simplisties Verbond. Wat een zaligheid, en welk gevaar loert er om de hoek, neen welk een rijkdom ligt er voor het oprapen: de typetjestaal verdient in de nabije toekomst zeker mijn aandacht en af en toe een plaats in deze blog. Wat dacht U hiervan: "Welaan, teneinde het milieu alsmede het straatbeeld niet langer te vervuilen met een overdaad aan verkiezingsposters, menen wij een eind te moeten maken aan deze verouderde campagnevorm. Onzes inziens is mond-op-mondreclame veel effectiever, in dier voege dat door levendige discussies onder het electoraat de politiek waarlijk tot leven komt. Welaan: gaat heen, zegt het voort en zoek een andere manier om lekker te plakken."  
Met dank aan Jan & Cora voor het welwillend en op uitleenbasis ter beschikking stellen van deze DVD, Simpel Schijf 9.

Marco Polo

(Tussen)stand van zaken....

The Pillars of the Earth staan er weer allemaal: Uw dienaar heeft de acht afleveringen bekeken terwijl hij gezond en wel en zonder enig rikketikprobleem de pedalen van de homeo-apparatuur bleef beroeren om uiteindelijk vandaag de finale aflevering uit te rijden. Opdracht volbracht. Volgende series liggen al te wachten: ga ik voor Deadwood, America-The Story of the US of eerst toch maar even voor 'Ons Kijkt Ons' door Van Kooten &  De Bie...? Ze komen allemaal aan de beurt, wees ervan overtuigd en dus gerust in de zaak. Ik weet alleen zelf nog niet in welke volgorde: het mag toch een beetje spannend blijven, niet?!
En over spannend gesproken: vanochtend heb ik de laatste 30 bladzijden van het vierde en tevens laatste boek uit de Knack-box-verzameling 'MØRD & DØDSLAG' tot en met de laatste regel van de nabespreking uitgelezen. Spannend én schitterend geschreven. Alle vier. Voor wie van Scandinavische politie-thillers houdt is deze box een absolute aanrader.
En inderdaad, de Ø's spreekt U uit als 'eu' in 'deur'... en dus wordt het 'MEURD & DEUDSLAG'!

  

Daarna heb ik het klavier van m'n pc gereinigd, want bij wat er nu volgt kan de minste foute aanslag verstrekkende gevolgen hebben. Zoals mijn trouwe volgers weten maken de katholieken er overmorgen een 'kruis' over: "Van stof zijt gij, en tot stof zult gij wederkeren" of zoals de heer De Wever het liever hoort: "Pulvis es, et in pulverem reverteris". Met dat stof pleegt een dienaar Gods dan een kruis over het leutige leven te maken en gaan de volgelingen gedurende veertig dagen aan het vasten, of wat daarvoor tegenwoordig nog door mag gaan. Het geheel zou zowaar aan onze aandacht ontsnappen, mocht er niet telkenjare een stevige carnavalsviering aan vooraf gaan met mooie beelden en leuke lijven, waardoor de focus dan toch wordt vastgehouden. Een wereldwijde greep uit het gebeuren...

 

Rio: nog ergens plaats voor een pluimke...? 

Venetië: amore...

Aalst: de enige echte 'torenpoeper'...

Niet te missen, geen van de drie...!!!
Marco Polo

Antwerpen (onderste)boven...

AZ - Anderlecht op televisie...
Maar met alle respect: het kan mij niet echt boeien want er is weer geen éne flikker aan te zien en dus heb ik plaats genomen achter het pc-klavier om mijn allerindividueelste emoties te luchten en mijn actuele gevoelens aan het web toe te vertrouwen. Toeval of niet, maar deze dagen bereikten mij aardig wat Antwerpse nieuwsberichten die de Koekestad niet echt in een goed daglicht plaatsen. Zo waren er de voorbije etmalen weer enkele verkeersongevallen te melden als gevolg van totaal onaangepast rijgedrag. Iedereen was nochtans verwittigd en wist dat het na de lange vriesperiode spekglad ging zijn bij de eerste regenbuien. Maar dat was zonder de autostradecowboys gerekend: of zij nu in een bedrijfs-, personen- of vrachtwagen rijden... ze lappen elke vorm van verantwoord rijgedrag aan hun laars en veroorzaken accidenten dat het een lieve lust is, met als resultaat monsterfiles op de ring en op de aansluitende snelwegen. Het leek er zelfs even op dat men hier maandag ll.beter wilde doen dan op de Brusselse ring, waar een lading glas op het wegdek er diezelfde dag voor zorgde dat men in Machelen zo'n goeie zes uur file mocht noteren met, om het zacht uit te drukken, héél lange wachttijden tot gevolg. Maar goed, ik had het over Antwerpen en haar (im)mobiliteit...

 

Via deze foto maak ik naadloos de overstap naar het volgende item, of anders gezegd: van de dagelijkse file naar het Antwerps Sportpaleis. Er was vandaag in het nieuws immers ook sprake van het grote zwemdebacle. Geef toe het was redelijk hoog gemikt: twee tijdelijke competitiezwembaden bouwen in het Sportpaleis om in mei het Europees kampioenschap te organiseren. Wie eertijds na de aankondiging van dat plan grote ogen trok werd meteen teruggefloten met het argument dat dit nu echt iets was om Antwerpen als Europese sportstad op de kaart te zetten. Het ware mooi geweest, maar de electorale overmoed van onze lokale politiekers heeft het organisatiecommittee duidelijk 'financiële' parten gespeeld. Over de 'gevolgen van' en de 'hang naar' megalomanie gesproken... Een smet op het Antwerps blazoen: 'wie zijn gat verbrandt moet op de blaren zitten' terwijl die van Debrecen(Hongarije) na Londen als derde met het been gaan lopen!

Komt daarbij dat sinds enkele dagen de 'Port of Antwerp' zowat plat ligt als gevolg van de loodsenstaking. In een conflict omtrent de pensioenhervorming voeren loodsen en maritiem personeel een 'kantoorurenactie'. Gevolg: veel schepen wachten om de haven in te varen, wachten op verwerking van hun vracht en mogen dan nog eens extra wachten om uit te varen, als dat al lukt. Resultaat: rederijen wijken uit naar concurrerende havens in het buitenland, met alle gevolgen vandien voor die van 't Stad.

En nog is het niet gedaan: de Walter is falliet! Slecht nieuws hé!? Ook Van Beirendonck heeft zich bezondigd aan de typisch Antwerpse zonde van hoogmoed en vergat de tering naar zijn eigen niet meer zo geweldig draaiende nering te zetten.
Et voilà, c'est fini... op onderstaande foto heeft hij al een plaatske versierd tussen de 'witte producten'.

 

AZ - Anderlecht is 1-0 geworden. So what...?
Gelukkig is er een positieve noot om deze bijdrage af te sluiten: gisteren werd 'ons klein' in het districtshuis van Hoboken uitgeroepen tot lokale sportvrouw 2011. Goed hé?!
'Wie het kleine niet eert, is het grote niet weerd.' Laat dat een les zijn voor al die anderen waarvan hierboven sprake was...

Marco Polo

Blue Watership Down...

Ik heb er geen idee van of U, waarde lezer/lezeres/lezerin of lezeruit, er notie van hebt genomen, maar mij valt het op dat de konijnen het recente winterweer blijkbaar goed verteerd hebben en zich 'en masse' aan het opmaken zijn voor het betere werk. Het begon allemaal met een ogenschijnlijk zeer onschuldig optreden van zo'n knabbelende viervoeter in een Facebookstatus van Marrek De Mondt, wie dat ook mag zijn. Flapoor was in goed gezelschap en trok meteen de aandacht waar het hem om te doen was. Niet meer, maar ook niet minder en de 'Vind ik leuk'-hits waren niet te tellen...

Het konijnenoptreden leek eenmalig en van korte duur, maar eergisteren was hij er weer. Nog steeds met een vraagstelling, hoewel nu niet op onze curieuze onwetendheid gericht dan wel in een poging om aanspraak te maken op Uw en mijn vergetelheid en desbetreffend hulpvaardigheid aan te reiken. Bereid om, in dit geval vooral mannelijke én vergeetachtige lezers een gewillige Valentijnspoot toe te steken...

 Ook nu werd er positief gereageerd. Of de aandacht naar de Oryctolagus cuniculus in de linker benedenhoek ging, dan wel naar het stel stiletto's in het midden van de prent...: het zal de wit-bruin gevlekte lieverd worst wezen. Starende lezersogen en zijn stukje van de publiciteitskoek, waar 14 februari al goed voor is! En nog meer van dat: morgen wordt ons door de Vlaamse milieuadministratie weer een Dikke truiendag aangesmeerd. Een graadje minder moet kunnen, zeker na de voorbije ijstijd, en daarom draaien de XXL'en in alle scholen de verwarmingsthermostaat een ietsje lager. Niet dat ik er ooit veel van gewaar werd, maar men geeft de raad een dikke trui te dragen. En raad eens wie de reclamecampagne alhier en in hetzelfde 'spannende' gezelschap mag aanvoeren...

 

Nu is het wel genoeg geweest. Teveel hooi op één paar konijnenschouders kan niet goed zijn, daar moeten malheuren van komen. Het is de hoogste tijd om nieuwe krachten aan te werven. Ons Caninchen werd opgevoerd in een landelijke wervingscampagne. Blijkbaar op het juiste moment, want kijk wie er zich als eerste kwam aanmelden: une lapinette bleue van de Blauwe Maandag (of Dinsdag-) Companie. Soyez la bienvenue!

 Die gaat binnenkort haar handen vol hebben als alle knappe venten van de Oscar-festiviteiten hun opwachting komen maken in deze blogkolommen. Verbaal weerwerk zal noodzakelijk zijn en met pruimen alleen gaan onze konijnen het niet redden, zeker als er Rundskop aan te pas komt...

Bright Eyes en blauwe konijnen kunnen hoge ogen gooien!

Marco Polo

Einde van een koud tijdperk...

Geen nieuws, goed nieuws...?
Er is deze dagen alleszins heel weinig te vertellen, en volgens heer Polo zou dat wel eens zijn reden kunnen vinden in het feit dat we aan de langste koudegolf in zeventig jaar bezig zijn. Al vijftien dagen komt de temperatuur niet boven het vriespunt uit, en dat heeft zo zijn gevolgen. Sinds de centrale verwarming goed twee weken geleden tijdens een bitterkoude nacht is uitgevallen leef ik in een verhoogde staat van allertheid waar het de werking van de 'chauffage' betreft. Meer dan anders controleer ik handmatig de temperatuur van zowat alle radiatoren in ons huis en voor de waterdruk van de installatie is dat zelfs een dagelijks ritueel geworden. Het vraagt wat aandacht, maar de gevolgen zijn er gelukkig ook naar. De kamertemperatuur gaat richting normaal en ook de draad van de dagelijkse bezigheden wordt weer opgenomen als voorheen. Na een lange rustpauze vindt de homeo-routine opnieuw een plaats in het weekschema, en nu ben ik aan The Pillars of the Earth begonnen.

Acht keer 50 minuten en een zeer bescheiden belastingsgraad om te starten. Het gaat zo goed dat ik er soms een kort stukje crosstrainer achteraan doe en stilaan ook mijn reeksen buikspieren weer ga opbouwen. Het gaat de goede kant uit.
Ondertussen heb ik mijn tweede les fotografie achter de rug en begint de inhaalrace (ik miste de eerste twee sessies) zo stilaan haar vruchten af te werpen. Foto's maken met oog voor detail, het toestel leren gebruiken en mijn weg vinden in de organisatie- en bewerkingsmodules van Photoshop Elements 10... ik weet écht wel wat te doen met m'n tijd. Ik slijt heel wat uren bij de computer en met de handleidingen van de camera's, maar bij regelmaat ga ik het geleerde uitproberen en trek ik erop uit voor mijn  foto-opdrachten. Dat levert mij naast de nodige lichtdrukmalen ook telkens een frisse neus op, en daarvoor moet ik momenteel niet écht lang buiten zijn...

 'Eenvoud' is een van de cursustips die mij al erg heeft aangesproken. Vroeger zou ik bovenstaande foto waarschijnlijk niet gemaakt hebben. Nu wel, en ik vind hem zelfs iets hebben. Het valt natuurlijk nog af te wachten of anderen daar ook zo over denken. Volgens mij is er in de hoge lucht genoeg plaats voor de geest van Whitney Houston.... en voor haar Bodyguard!

Marco Polo

Tuesday at the movies...

Ze hebben het zichzelf aangedaan, die Hollanders met hun Elfstedenkoorts. Al die verhitte toestanden door de gekende en nu duidelijk overhaaste Oranjegekte deden de o zo noodzakelijke vriestemperaturen te snel terug oplopen naar positief, beletten dat het ijs op de moeilijke plekken voldoende kon aangroeien en hebben ervoor gezorgd dat het langverwachte en sterk verhoopte "It giet oan!!" vandaag (nog) niet geklonken heeft en voorlopig nog wel even in de kast blijft. Jammer, jammer, driewerf jammer... maar daarom niet getreurd. Uw dierbare blogleverancier heeft ondanks deze tegenvaller toch nog goed nieuws gesprokkeld. Gisteravond hebben Polo & Pola 'een cinemake gedaan'. Niks op tv, ook niet op die digitale, zelfs tussen de drie reeds opgenomen programma's zat geen ***** of 'must see', maar we hadden ons van horen zeggen de nieuwe van Nic Balthazar laten aanpraten. Dus dan maar de deur uit, de koude avond in en naar Tot Altijd gaan kijken. Mooie film. Sterke acteerprestaties. Knappe inleving. Vlaamse cast die er mag zijn, en Balthazar weet blijkbaar dat er vlak om de Gentse hoek ook mosterd te halen valt. Ik zou er nog veel meer over kunnen vertellen en schrijven, maar beter is dat U hem gaat zien. Doen, en U gewoon laten meevoeren door o.a. Geert Van Rampelberg. Wat een acteur. Voor mij, onwetend als ik ben wat betreft het aanstormend acteertalent in ons taalgebied én daarbuiten, dé ontdekking van de avond. En misschien loopt U na afloop en op weg naar de parking, de bus- of de tramhalte ook wel een bekende tegen het lieve lijf.

Inderdaad, de enige echte en alom gekende A.L., alias 'Annickske Luyten'...als dat geen goede reden is om nog even de kroeg in te duiken. Een verDuveld goede reden! En dat van die 'blauwe maandag' een paar weken geleden moet U niet zo strikt nemen: zoals U ziet kan het ook op een dinsdag.

Marco Polo

Ice Age 7...

Het felle vriesweer van de afgelopen dagen laat zo zijn sporen na in het dagelijkse leven van Uw blogleverancier en die barre winterkoude zorgde tegelijkertijd voor een opstoot van extra bekommernissen. De meeste verwarmingsradiatoren in onze casa zijn vorig jaar bij de komst van een nieuwe 'grote broer' in de laaggelegen eetkamer op zuiniger doorstroomdebiet gezet teneinde die nieuwkomer zijn nodig rendement te laten halen. Hier en daar is er wellicht iets te drastisch teruggeschroefd, want in de loop van de voorbije zaterdag konden de binnenhuistemperaturen niet voldoen aan de alhier gestelde minimumeisen en moest er ingegrepen worden. Heer Polo gaf het hele bataljon regelbouten een paar forse draaien naar links en dat was voldoende om de boel op zaterdagavond weer warm te krijgen. De volgende ochtend bleek echter dat ik iets te vlug victorie had gekraaid: ketel 's nachts uitgevallen wegens te weinig druk en de 'ruimtetemperatuur' hing tussen 13 en 14 graden Celsius, wat zelfs voor een Polo-beer aan de frisse kant is. Water bijvullen, systeem ontluchten, en net als de andere bewoners/bezoekers van het pand beslissen om hun bedstee te verlaten... draait alles weer quasi normaal. Met de inbreng van enkele extra verwarmingstoestellen, mij welwillend in bruikleen gegeven door Raymond & Denise -onze ultra hulpvaardige buren, komen we iets dichter in de buurt van luie warmte. Vandaag ben ik dan overgegaan tot een planmatig herstelbeleid waarbij de verschillende radiatoren stap voor stap werden bijgeregeld. Voorlopig succesvol. Nu de waterdruk nog even blijven checken en zorgen dat die onder controle blijft. Hopelijk houdt het boeltje stand, want voor vannacht voorspelt men weer ijskoude toestanden.
Met de eerste felle koudeprik was er ook een dieptepunt waar te nemen in de bezoekersstatistieken van heer Polo's blog. Op vrijdag 3 februari bleef de teller steken op 43, een absoluut laagterecord sinds deze verslaggeving ook bij wijle via Facebook te consulteren is. Zoals in deze kolommen reeds meermaals aangehaald, zou Polo geen Marco heten, als hij niet binnen de kortste keren weer uit zo'n dipje zou kruipen. En kijk, de lezers en ook de lezerinnen zijn na enkele dagen alweer met meer dan 100 per dag op post. Zelfs zonder dat daarvoor straffe toeren moesten uitgehaald worden. 'Den aard van 't beestje', zoals ze dat in Essen & omstreken zeggen? Wees maar gerust, ook tijdens een koudeperiode valt er meldenswaardig nieuws te rapen hetwelk ik dan weer graag doorspeel aan mijn hooggeëerd publiek:

1. De Elfstedentocht komt dichterbij, maar de ultieme datum zou zoals bij een eerdere gelegenheid wel eens net in de dooiperiode kunnen vallen. Jammer, of toch niet helemaal? Ik wilde een kamer boeken in Leeuwarden maar was te laat. Dus ga ik, als de tocht der tochten doorgaat, de zaak bekijken op televisie.

2. 'Ons klein' heeft er gisteren nog eens een serieuze lap op gegeven. In de gewonnen competitiewedstrijd tegen Pruszków (56-90) was ze goed voor 30 punten. Dat was even geleden,maar ze bewijst meteen dat het nog kan en dat er op een dertiger geen leeftijd staat...

3. Wie op zoek is naar een originele naam voor een dochtertje: in Kroatië is een nieuw 'Sneeuwwitje' geboren. Een ingesneeuwde moeder beviel er onlangs zelfstandig van een meisje dat ze Snjezana noemde, inderdaad: Sneeuwwitje. Dwergen mogen zich alvast komen melden op het gemeentehuis van Vitsuas.
Niet meer dan zeven...

4. En tenslotte verdient deze hulpvaardige buurvrouw een prentje op mijn blog: heel stijlvol en 'in de kleren van de keizer' veegt zij voor haar eigen deur. Zo blijft de hele straat netjes...

Voorlopig moet U het hiermee doen: heer Polo gaat nu zijn derde Knack-thriller uitlezen en morgen is er weer een nieuwe (koude) dag...

Marco Polo

Voor het nageslacht...

Februari is weeral drie volle dagen oud en hier was, om allerlei nóg niet terzake doende redenen, tot nu toe niks te rapen. De hoogste tijd dus om mijn blogschrijvende schouders er nog eens onder te zetten: "Actie!" Dit mag niet bij een ijdel woord noch sloganeske oproep blijven, maar moet U en mij effectief tot daadkracht aanzetten en ervoor zorgen dat we onze krakkemikkige lichaamswagens in beweging en dus op temperatuur houden. Nadat de seizoenen een beetje verstoppertje speelden tijdens de afgelopen maanden zijn we eindelijk bij de zekerheid der zekerheden aangeland: februari, de koudste maand van het jaar. Na een droge oktober- en novembermaand en aansluitend kleddernat herfstweer in december kregen we een redelijk zachte januari. Goedgelovige medemensen en andere hete planeet-believers dachten dat het al zover was: anarchie en chaos alom in de seizoenenwereld en de Damarrekes terug in de kast. Maar dat was zonder februari én een hieperdepiep trotse Frank Deboosere gerekend. Hij had het deze keer toch wel voorspeld zeker. Heel Europa ligt al dagenlang in een winterse wurggreep en dus kwam onze meteorologisch geschoolde helderziende deze week met de mededeling dat het vrijdag wellicht ging sneeuwen...

Wat hij er toen nog niet bij vertelde, de mens heeft tenslotte ook geen glazen bol..., maar wij met onze blote ellebogen en in onze kleine tenen reeds aanvoelden was dat ons landje op die bewuste sneeuwmomenten weer helemaal plat zou liggen. Meer dan dat zelfs: toen gisteren de vlokjes elkaar sneller en sneller gingen opvolgen en de avondspits in zicht kwam was het voor iedere Belg, zelfs voor de 'Oude' onder ons, klaar en duidelijk dat we een bijzonder moment gingen beleven. Zij die toen in de auto zaten kunnen er van meespreken en deelden vanop de eerste rij in een glorieus gebeuren. Nadat we eind vorig jaar het wereldrecord 'regeringsloos aanmodderen' op het Belgisch conto mochten plaatsen, was het nu tijd voor een nieuwe, zij het 'slechts' Belgische topprestatie. Midden in de avonddrukte stonden er 1275 km file op onze hoofdwegen en werd er via Touring-Mobilis melding gemaakt van in totaal 4083 km aanschuifverkeer op ons nationaal grondgebied. Een absoluut record! Siberische kou en sneeuw spelen ons natuurlijk parten, en ook de verwarmingsinstallatie draait krampachtig overuren. De redding komt evenwel en wederom van boven: in Nederland stijgt de Elfstedenkoorts met de minuut, en dat kan alleen maar in het voordeel van de heersende Absolut-lage omgevingstemperaturen uitdraaien. Zou het er dan toch nog eens van komen? In afwachting van de sloten Berenburg die daarmee traditiegetrouw gepaard gaan doe ik het nu maar met een Veusseltje, ook niet slecht hé 'noenkel'...

En bij een koude februari hoort natuurlijk nog een tweede zekerheid: kou..., Moskou..., Jan Baljauw!! In lang vervlogen tijden was hij ons ankerpunt in de aftakelende Sovjet Unie, en daarna al evenlang zo goed als van de mediatieke aardbol verdwenen. En nu, nu het ook in Moskou nog eens echt berekoud is, nu is Jan terug in Moskou om ons kond te doen van de voor- en tegenbetogingen omtrend de positie van de heer Poetin aldaar. Speciaal voor het nageslacht maak ik hier alsnog melding van de zekerheden in het leven: 'barre koude in februari' en 'Jan Baljauw in de kou in Moskou'. Zeg nooit dat ik U niet verwittigd heb. Bij deze bent U er twee waard...

Marco Polo