Zeebaars en gelakte eend...

Het WK voetbal is alweer 'ver verleden tijd'. Ik moet zelfs twee keer nadenken om U zo uit de losse pols de nieuwe wereldkampioen te kunnen noemen. Argentinië knikkerde de Duivels eruit ja, maar wonnen zij ook de finale? Als U weet dat ik daarnet mijn broer sms-te om hem een late gelukkige verjaardag te wensen en hij mij daar stante pede op  antwoordde dat ik zo'n twee weken geleden op de dag zelve reeds een felicitatiebericht had gestuurd... dan mag het U niet verwonderen dat ik onnozelheden zoals de uitslagen van een WK voetbal niet meer en stock heb op mijn harde hersenschijf. Zo rap gaat het allemaal.
Ondertussen is de Tour de France ook al passé. Daarover iets onthouden is gewoon zinloos: voor we enkele weken verder zijn worden er weer een paar geschrapt van de tabellen wegens gebruik van ongeoorloofde middelen. Straf toch dat het wantrouwen zo sterk aanwezig blijft als het om ongelofelijk heroïsche pedaalprestaties gaat op de flanken van Alpen- en Pyreneeën-cols of over de fantastische snelheden die sommigen bereiken en volhouden op hun vélo tijdens kilometerslange tijdritten. Hoezo wantrouwen? We horen het binnenkort wel, tenzij de UCI er evenveel geld en macht tegenaan wil smijten als de FIFA om dopingschandalen uit de pers te houden.

Laat dus na die aandachtzuigende en tijdverslindende tornooien en wedstrijden de zomer maar beginnen. Dacht ik..., en daar was meteen de eerste klimatologisch zeer twijfelachtige week van het zomerreces: grijze luchten, buien, onweer en dies meer. Tijd dus voor iets anders. Wat dacht U van een goed boek? STONER van John Williams. Met dank aan mijn kinderen die voor dit juweeltje plaats en budget regelden om het in mijn verjaardagspakket te stoppen. Het is weer zo'n exemplaar dat ik moeilijk ter zijde kan leggen.

Toen ik op Facebook melding maakte van mijn nieuwe leesverslaving kwamen daarop direct verschillende positieve reacties: prachtig boek. heel goed boek, bijna uit. ligt klaar op de plank. mijn favoriet. heb er erg van genoten. pakkend, aandoenlijk verhaal. Toeval dat die reacties allemaal van FB- en/of levende lijve-vriendinnen komen? Wellicht toont dit nog maar eens dat ook heer Polo een vrouwelijke kant heeft, en da's niet alleen de achterkant.

En tenslotte de verwijzing in de titel: vanavond zat ik met 'ons Bie' op een Chinees terrasje in Leuven. Ook nog een kadootje, maar dan nu uit het nieuwjaarspakket. Naast de heerlijke hapjes en verrukkelijke voorgerechten hebben we ons tegoed gedaan aan een flinke gestoomde zeebaars en een gelakte eend met sinaasappelsaus. Lekker én bedankt!
Het moet niet altijd 'zeester met koffie' zijn... (BP)

Marco Polo

Breaking KING & KONG News: Will Polo Go Triathlon...???

Heeft het zwoele zomerweer U ook in zijn greep, dan moet U zich net als heer Polo wellicht hoeden voor de onvoorspelbare gevolgen die de vele uren zonneschijn op Uw verstandelijke vermogens - voor zover die nog intact zijn na het regelmatig lezen van deze zottigheden - mogelijks kunnen hebben. Bij mezelf joeg dat vandaag een zoveelste kogel door de Anglikaans orthodox streng Lutheriaans-gereformeerde kerk: na de wilde ervaringen van het duo BOERS & BOERS, ook en misschien ondertussen wel beter ge- en bekend als KING & KONG,  stak ook bij mij na vele jaren de triatlonmicrobe weer de neus aan het venster. Waarschijnlijk is het eerder een nostalgisch gevoelen dat bij het zien van de Roth 2014 livestream weer de marathonherinneringen opriep en mijn sporthart - weliswaar onder medische controle - ook sneller deed kloppen. Toch zijn het de toevalligheden van het leven en de bijhorende samenloop van omstandigheden die mij naar een dwingende beslissing zullen sturen. Veel is er niet nodig om de immense bewondering voor de prestatie van Vader & Zoon Boers en de lichte toets van jaloezie op hun doorzettingsvermogen en volhardendheid te laten culmineren in een eigen dwaze droom: zou ik dat ooit kunnen? Twijfel en ongeloof, de realiteit onder ogen zien en de woorden van Willem Elschot indachtig - dat tussen droom en daad, in dit geval, de anatomisch fysiologische wetten in de weg staan en een hele hoop motorisch dynamische problemen en bezwaren te verwachten zijn. Dus stuur ik mijn vraag enigszins bij:"Zou ik het ooit gekund hebben?" Terug naar af dan maar, en blijven dromen en bewonderen. En toen kwam FB- en BB-vriend Werner H. op de proppen met deze foto op zijn status...

Ja, als het zo zit. Dan moet ik het er misschien toch maar eens op wagen: de wisselzone tussen zwemmen en fietsen lijkt mij een mooie doelstelling voor een eerste deelname. Als motivatie kan het zeker tellen!!

Tweede zottigheid van de dag: hebt U dat ook gelezen over Real Madrid en FC Barcelona? Bij de eerstvolgende classico kunnen die samen voor meer dan 1 miljard aan spelersmateriaal binnen de lijnen zetten. Eén miljard! Eén miljard Europese dollars!! Ja, U leest het goed: ik meen wat ik zeg en schrijf wat ik bedoel. Die mannen worden op de wereldmarkt verhandeld in dollars, die door een diep in de economische afgrond hangende Spaanse staat worden voorgeschoten aan twee virtueel failliete voetbalverenigingen om de nationale en internationale competities te ontregelen. Dollars die hun beschikbaar worden gesteld middels de Europese ondersteuning aan noodlijdende deelstaten van de monetaire unie. Europese dollars dus!! Of is dit allemaal een beetje te kort door de subsidie-bocht? Man, man, man...

Marco Polo

2589 en 3200 - KING & KONG

Als een klein kind heb ik gisteren aan het internetscherm gehangen voor de online livestream van de Ironman in Roth. 'Onze' mannen zaten nog op de fiets toen ik mijn vorige bijdrage op jullie losliet. Daarna kon ik het bijna niet meer houden. Het was in Duitsland, net als hier trouwens, weer zo'n hondshete julidag terwijl mijn 'favorieten' alles uit de kast moesten halen om de triathlon-klus te klaren maar evenzeer bezig waren met verantwoord doseren in een door hen nooit eerder geleverde inspanning en ervoor dienden te zorgen dat hun hoofd en de rest van hun niet-onaardige lijf van voldoende vocht werd voorzien en afgekoeld. Het werd een aangrijpende belevenis, zelfs op 600 km afstand van de feiten, en het was heel lang geleden dat ik nog zo heb meegeleefd met het verloop van een sportprestatie. Kippenvel toen Wesley na 3,8 km zwemmen en 180 km fietsen eindelijk zijn loopsloefkes mocht aantrekken. Nog meer van dat toen Rudiman eindelijk aan zijn laatste demarrage op de vélo begon en ik zag dat Wes het meer dan behoorlijk deed in de marathon. Er moest een kiekenpoelier aan te pas komen om de pluimen van mijn armen te plukken toen 't zeuneke na 11 uur en 42 minuten de finish bereikte. Dan moest het ergste nog komen: na 31,50 km op het loopparcours bleef de teller van deelnemer 3200 een poosje stilstaan. Mijn rikketik dreigde uit solidariteit hetzelfde te gaan doen. Wat doet er zich voor: rustpauze ingelast, een hapje eten, kakske doen..?? Met Boerske weet je maar nooit! Spanning is te snijden. Oef, eindelijk opnieuw beweging 31,51... 31,52... 31,53...  Maar 't is nog meer dan 10 km en daar kan nog van alles in gebeuren.  Laatste kilometers gaan vlot, althans op het scherm en om 20u 38, na exact 12 uur en 53 minuten strand het schip van Chocolate Jacques op het aankomststrand van Roth. Ook Boers senior is binnen, wat een prestatie!! Na een nachtje stappen, mag ik aannemen, poseerden mijn twee helden vanmorgen voor de afreis huiswaarts voor de huisfotograaf. Sjiek jongens, knap gedaan.

Op de terugweg moest, net als gisteren tijdens hun zwem-fiets-loopkoerske, bij regelmaat de inwendige mens versterkt worden. Anders houdt ge zoiets niet vol...

Ik ben zeker dat ze ervan genoten hebben: van gisteren én van vandaag! En dat ik voor de rest van mijn leven iedere keer ik een Boers op mijn weg verwacht een strooien hoed zal opzetten, zodat ik die kan afnemen en diep buigen als ik één van hen tegenkom. Hoedje af..!!!

Marco Polo

Liever 2589 / 3200 dan 911 / 717 ...

Het lag in mijn bedoeling om op donderdag ll. een blogske te plegen over mijn 17 juli-ervaringen. U weet wel, het telkenjare eentje-meer-op-de-teller gevoel waarmee het gezien de niet te voorziene omstandigheden toch iedere keer een beetje behoedzamer en minder evident omgaan is. Enfin, Polo is 63 geworden en zou zich maar al te graag 36 voelen. Tussen beide oren lukt dat nog behoorlijk, en daar gaat hij het dan ook bij houden. 36 forever!! Met dank aan alle sms-ers, bellers, facebookers, rooksignaalverzenders, knuffelaars en -sters, mailers en andere wensverzenders. Uw complimentjes en commentaren hebben mij een boost gegeven en het hart onder de riem is wederom in goede doen.

Het voornemen was dus hierna een gedetailleerd verslag te geven van hoe Uw bloggende medemens op psychosociaal en emotionele wijze omgaat met zijn ouder-worden. In de loop van de avond bereikten mij echter berichten die de vinger naar de knip & delete-knop leidden en het hele verjaarverhaal naar de achtergrond verdrongen. Na 911 in de USA mag er in de Europese geschiedenis 717 worden aan toegevoegd. De details zijn ons ondertussen bekend, de feiten zijn dramatisch en wat de verdere gevolgen gaan zijn zal de min of meer nabije toekomst uitwijzen. Ik heb al het andere nieuws voor mezelf naar een ver achterplan verbannen en dus was er van reageren of bloggen geen sprake tijdens de voorbije hondshete dagen.

Vandaag echter ben ik er weer klaar voor. En dat dankzij mijn maatje Rudiman en zijn zoon Wesley. Die twee zijn op dit eigenste moment bezig aan de 1/1 - VOLLEDIGE  Triathlon Challenge in Roth. 
Helden zijn het! Daar kon ik vandaag niet omheen en dus: waanzinnig veel respect voor de Iron-Rudi-man en zijn nakomeling en bedankt om mij door dit gebeuren uit de blogimpasse te halen.

Wie hen nog wil volgen heeft nu alvast de startnummers of kan 'Boers' intikken op de zoekfunctie naar eigen favorieten in de wedstrijd. 't Zeuneke heeft er nu exact 165 km fietsen opzitten, nog 15 te gaan en dan volgt nog een bloedhete marathon. Mijn grote vriend passeert zo dadelijk het 150 km-punt  en is héél goed bezig. Dat is voor mij het nieuws van de dag, en laat ons het daarbij maar houden...

Marco Polo

Autour du quatorze juillet...

Wat ik bij het einde van de vorige blog vreesde is gelukkig maar deels bewaarheid: we kregen nog wel wat tussentijdse regen en grijze luchten, maar gisteren hebben we toch al kunnen genieten van een aanvaardbaar mooie zomerdag. 't Was dan ook de enige echte quatorze juillet en daar hebben wij hier te lande de klimatologische uitlopers van mogen ondervinden. Zon, aangename temperatuur en net niet teveel wind om probleemloos naar Linkeroever te kunnen fietsen en ons aller 'Julleke' met een bezoek te vereren. Jules Van der Veken, vele jaren lang de materiaalman en verzorger bij RBA en het huidige Antwerp Giants. Nu hij in de woonzorg zit kan een bezoekje af en toe geen kwaad. Zijn achterkleinzoon Jules geeft alvast het goede voorbeeld. Nog iemand die zich geroepen voelt??

Om nog even halt te houden bij die veertiende juli: in la Grande Boucle was het feest voor mijne maat Theo DB die Tony Gallopin een feestdag lang in het geel zag rijden met zijn BELISOL- reclame op de meest geviseerde trui uit het peloton. Dat het allemaal wat zwaar ging worden over die zeven cols wisten ze op voorhand, maar de publicitaire aandacht was er en dus kregen ze waar voor hun sponsorgeld.
Een dag eerder ging het om nog veel meer geld. Of het nu na 90 of na 120 minuten is, als 't om voetbal gaat winnen de Duitsers op het einde altijd. Of toch bijna. Behoudens hun 7-1 uitschieter tegen Brazilië werd ons evenwel niet veel spetterend voetbal voorgeschoteld door onze oosterburen. Naast het veld viel er bij momenten meer te rapen...

Dat vond ook deze Argentijnse supporter. Zijn verdriet om de verloren finale kon hij allicht verzachten met een portie Deutsches Qualitätsfleisch. Aangezien hij op de eerste rij staat heeft hij er zeker een goed oog in. Opmerkelijk dat oude mannen met grijze snorren steeds in goed gezelschap verkeren. Is het zijn broer, een look-a-like of is hij het gewoon zelf weer...?

Na de pandoering in de halve finale wordt hij hier getroost door een Braziliaanse schone. Hij heeft zeker meer dan één supporters-outfit. Ik wil die gast zijn kleerkast wel eens zien, en ook zijn telefoonboekske...

Maar ere wie ere toekomt, Jan Mulder met de Sporza-quote van het tornooi: "Fuck the system!" Merci Jan, ge hebt dat goed gedaan.
En dan nu terug naar de orde van de dag: hebben we al een regering? Of moet ik het omzetten naar Belgisch normen en vragen:"Hoeveel regeringen hebben we al?" Geen idee. Voorlopig rekenen onze politiekers er op dat wij ons nog wat onledig houden met de Tour de France en kopen zij voor nog een portie brood en spelen wat extra speeltijd. Quatorze, quinze, seize...

Als afsluiter een bericht uit Spanje. Dus heet van de naald, of gewoon nieuws van de hete naald: naast steeds meer wolven in de Iberische gebergten wordt nu ook gewag gemaakt van kannibalisme in Barcelona. En daar hebben ze weer heel veel geld voor betaald, failliet of niet. Schijnheilig wereldje...

Marco Polo

Na zon komt regenschijn...

Ligt het aan de komkommers en de daarnaar vernoemde tijd, speelt het bouwverlof mij parten of moet ik het zoeken in een teruggrijpen naar oude vakantiegewoontes uit ver vervlogen jaren en het daaraan inherent gekoppelde 'nixen'? Feit is dat er weeral elf volle dagen zijn heengetieten sinds ik hier mijn vorige ontboezemingen aan U presenteerde en dat zoiets blijkbaar niet goed is voor de gemoedsrust van mijn volgers. Ook de kijk- en leescijfers lijden eronder. De hoogste tijd dus om weer wat aan klantenbinding te gaan doen of er resten mij na de zomer geen lezers/-essen/-innen meer.
Wees dus maar gerust, heer Polo heeft het wederom overleefd en deze keer zonder 'speciallekes'. Hoewel ik me bij het neerpennen van mijn vorige notities ten stelligste had voorgenomen het lopende WK voetbal en de daarbij horende prestaties van onze Duivels als rode draad te gebruiken om de eerste vakantieperiode door te komen is er van dat hele voornemen echter bijzonder weinig in huis gekomen. Een mens moet zijn prioriteiten stellen, en dat geldt ook voor Marco Polo (hoewel sommigen aan dat mens-zijn wel eens plegen te twijfelen). Zeker nu ik die vorige post lees lijkt het me nog veel langer geleden. Die uiting van  contentement na eindelijk een frisse pot Belgisch voetbal komt mij redelijk onwezenlijk voor. Heb ik dat zelf ooit uit dit klavier getoverd?

De volgende en tevens laatste WK-'prestatie' van onze nationale koorknapen heb ik niet gezien wegens tegelijkertijd en met de hele familie in de lucht hangend tussen Eindhoven en Bodrum. Polo & Pola hadden de 'Hunnen' uitgenodigd om samen hun 40 jarig huwelijksjubileum te vieren middels een weekje all-in aan de Turkse zuidwest kust. Van prioriteiten gesproken! Onderweg kregen we via de captain de ARG-BEL 1-0 tussenstand door. Verder geen details. Na de landing volgde de bevestiging en de eindstand: 1-0. Case closed. Met de Duivels eruit en in de Turkse tijdzone nog een uur later op tv ging voor mij het WK bijna onopgemerkt voorbij. Holland wrong zich diezelfde avond nog voorbij Costa Rica, maar heer Polo haalde maar net de 90ste minuut. Geen verlengingen en ook geen penalty's voor mij. Een paar dagen later was het nog erger: na 30 minuten en 0-5 voor de Duitsers hield ik BRA-GER voor bekeken. En terecht bleek later. Daarna kwam nog het oersaaie HOL-ARG. Met veel moeite de 90 minuten rond. Daarna goed geslapen en weinig gemist hoorde ik de volgende ochtend aan het ontbijt.

De klemtoon lag ginder op het familiegebeuren. Meer familie dan gebeuren, en dat was helemaal niet verkeerd: iedereen is goed uitgerust en met herladen batterijen teruggekeerd. Dat was dan ook de bedoeling. Veel lezen, liggen, luieren, loom zijn... waar hebt U dit nog gelezen? Heer Polo had een Houllebecq'ske bij voor de tweede lezing van Elementaire Deeltjes, maar scoorde op Eindhoven Airport voor vertrek ook nog Kieft en Herman Finkers. Eerst kwam de biografie van Wim K aan de beurt: in twee felle rukken moest hij eraan geloven. Polo in de ban van... Vanaf dag drie ging het er iets rustiger aan toe, Michel Houllebecq vraagt dan ook wat meer concentratie. De 'stukjes' van Herman Finkers liggen klaar om mij door de Belgische regendagen te halen.

Het is een zalige week geworden en volgens alle deelnemers voor herhaling vatbaar. Onze visa voor Turkije zijn dan ook nog een hele tijd geldig, en als het de komende dagen zo blijft regenen...

Marco Polo

The Day after D-Day...

Wat een plezier om naar te kijken, wat een genot om aan te zien. Twee voetbalploegen die willen spelen en daartoe ook de toelating dan wel de opdracht krijgen van hun coach. Geen statisch potje passen plegen, geen afwachtende egelstellingstrategie, geen irritante vertragingsmanoeuvers, geen smerige fouten en op het sporadisch gemekker van één rijzige krullebol na zo goed als geen gebleit. Dat was dan ook de enige reden voor de scheidsrechter om eens echt kordaat op te treden. Met een paar rake Maghrebijnse volzinnen wist de heer Fellaini waar het op stond. Einde gepruttel.
En dus weet U het en heb ik het verklapt: het gaat wel degelijk om de match die de Rode Duivels gisteren speelden tegen/met de voetballers van het USA-team. Het leek wel of Herr Klinsmann en zijn maatje Wilmots elkaar de avond voordien gevonden hadden in een breed overleg en besloten de kijkers, ook op het thuisfront, nu eens waar voor hun geld te geven. Twee aanvallend ingestelde ploegen die durfden uitgaan van hun eigen kwaliteiten, want versta mij wel: die zijn er 'en abondance', daar is ook Heer Polo voor de volle 100% van overtuigd, maakten er een even boeiend als genietbaar spektakel van. Niet enkel de alom aangehaalde spanning als hoofdingrediënt van het voetbal op zich, maar een aaneenrijgen van kwalitatief hoogstaande spelsituaties wat ervoor zorgde dat het geheel uitdraaide op een thriller van wereldniveau. En dat, beste lezers/-essen en -innen, dat werd ons geserveerd door ons nationale voetbalteam. Diezelfde Rode Duivels die er in de groepsfase met oersaai voetbal in waren geslaagd het maximum van de punten te halen. Vooral 'tegen tegen tegen' tegenstanders die niet bereid waren om te voetballen, maar waarbij het geleverde weerwerk al even troosteloos en WK-onwaardig was. Als de toeschouwer een mooie pot schaken wil zien dan vindt hij echt wel de weg naar dat andere wereldkampioenschap waar namem als Fischer, Karpov, Kortsjnoj en Kasparov op de tabellen staan. Daarom was het geen dag te vroeg dat coach Wilmots besliste om 'zijn' jongens - en niet die van Sir Georges Leekens - groen licht te geven om aan de wereld te tonen wat zij nu echt in hun mars hebben. Daarom ook kwam de ontmoeting met de USA op een uitgelezen moment. Zowel hij als Klinsmann hebben hun nek uitgestoken onder omstandigheden waar niks meer te winnen maar alles te verliezen was. En zoiets straalt af op een spelersgroep: fantastisch! Merci Duivels, merci Wilmots, merci USA en merci Jürgen Klinsmann! Merci scheids en assistenten omdat ook jullie lieten spelen en niet zelf de show wilden stelen. Na zo'n match hou ik weer van voetbal, 't heeft héél lang geduurd voor ik er nog eens voluit van kon genieten.

En ook merci 'hierboven' blijkbaar: Witsel had het meteen door bij het eindsignaal, toen hij tussen de 'gevallen' tegenstanders de armen ten hemel hief. Af en toe was er een 'deus ex machina' nodig om de bal niet in de Belgische netten te laten verdwijnen: een goddelijke ingreep van Courtois of een van boven uit gestuurde verstoring van een Amerikaanse doelpoging.  Misschien dankt Axel hier wel de programmeurs van Fifa World Cup Brasil voor een of ander zalig spelletje dat zij aan hun games-arsenaal hebben toegevoegd. Da's niet aan mij besteed, maar evengoed: "Merci!"

Marco Polo 

From D-Day to DDD-Day...

Zou het kunnen dat de enige echte zomervakantie vandaag begonnen is? Mooi weer, relaxen en wat rust inbouwen om de nodige energie bij te tanken voor een probleemloze zomer. Zo mag ik het hopen. Toch hebben enkele mensen hun uiterste best gedaan om mij vandaag een lui wammes-schuldgevoel aan te naaien. De schrijnwerker die na de Pinksterstorm stante pede in de bres sprong om de gehavende dakkoepel te komen afdekken en het huis te vrijwaren van enige waterschade had eindelijk zijn bestelling mogen ophalen en heeft vanmorgen een nieuwe kroon op het werk geplaatst. Dank voor de snelle interventie en de keurige afwerking. We zijn er weer klaar voor, of toch gedeeltelijk. Op de nieuwe dakbedekking is het allicht nog even wachten.

Ondertussen waren ook de klussende sanitairmannen aanwezig om in de eindfase en afwerking van de te renoveren douchekamer te voorzien. Het heeft heel wat voeten in de Hobokense Polderaarde gehad voor alle klussen geklaard waren, maar nu is het zover. Ze hebben er vandaag nog een ultieme lap op gegeven en dus kan Uw dienaar vanaf morgen weer netjes en hygiënisch verantwoord plaatsnemen aan het klavier. Dat gaat deugd doen.

Als nu ook die Rode Duivels van ons zich vanavond aan de afspraak houden en het voetbalteam USA een poepje laten ruiken, dan mogen we in dit geval voor 1 juli spreken van een driedubbele D-Day: een DDD-Day. Het is nog maar net zes uur en het dagelijkse straatleven begint zo langzaam aan stil te vallen. Wat gaat dat straks worden als dé match begint? 't Zal voor de buren het moment zijn om de landsgrenzen over te steken en het kleine landje aan de Noordzee te bezetten. Leg vooral de Ricola-kruidenpastilles maar gereed. Zij die niet voor de buis zitten kunnen dan dubbel gelukkig in hun blote kont over straat lopen. Geen kat gaat het merken...

Marco Polo