Terug uit verlof ...

Na bijna vier weken zit ik opnieuw in mijn eigen bureau achter het vertrouwde azerty-klavier. De Zuid-Europese vakantieperiode zit erop. Met veel moeite ben ik aan één blogske toegekomen vanuit Spanje, en daarna niets meer. Geen tijd, geen mogelijkheden, en dan blijkt dat het ook even zonder kan ...
Tot ik terug thuis ben.
Gisteravond heb ik nog de klassieke post doorgenomen: een tiental overschrijvingen die moeten uitgevoerd worden, de mailings van mijn banken die nóg betere beleggingen voorstellen, de klassieke "persoonlijke" aanbiedingen van enkele top-automerken, deze keer géén overlijdensberichten en de zomer-edities van Knack.
Het weer valt hier overigens best mee ... om de zwoele warmte te bestrijden heb ik mij na middernacht (en na het uitladen van de auto: éérste werk !!) teruggetrokken in een veredelde vakantie-ligstoel-positie op het terras in het gezelschap van onze Graspolderpoes Simba. Twee uur later gaan de druppels heel gedisciplineerd te werk: van traag, via rustig naar regelmatig ontwikkelt zich een beschaafde regenbui die niet meer doet dan mij aanmanen om toch maar terug onder dak te gaan en de omgeving onderwerpt aan een lichte afkoeling. Voldoende om de nacht rustig af te ronden, en de eerste dag thuis goed te beginnen.
Gordijnen sluiten aan de zonnekant, deuren en ramen open aan de schaduwkant, alles open om een zuchtje wind te vangen, de personal-portable airco 800 in de beste positie opstellen, een frisse passage onder de tuindouche ... het ontwikkelt zich onmiddellijk tot een heus ritueel: beat the heat !!!
Ik hoor al vier weken niets anders dan "cannicule" en "gran calor" en nu kom ik terug in ons eigenste platte land en 't is nog steeds van dattum ... maar geen nood, de warmte is voorlopig nog steeds mijn vriend en houdt mij op ideale bedrijfstemperatuur (cfr. Arne van Liesje van tante leen & nonkel nolle !! ) Wie zich ondanks de lokale hittegolf of vanop buitenlandse lokaties tijdens vorige week reeds op dit blogforum gewaagd heeft, en ontgoocheld was bij het ontberen van de naar gewoontevorming wel aanwezige foto's, kan ik nu geruststellen en een herbekijken van de vorige "blog" aanraden: er zijn enkele foto's toegevoegd, zodat alles niet meer alleen uit het voorstellingsvermogen van de lezer moet komen !
In die vorige editie was er sprake van week 1 & week 2 ...
Welnu: daarop volgt week 3, en die vond plaats in Spanje.
Vanuit de camping in Taradel bezochten wij Monserrat ...

Vic (zeg "Bic")...
Rupit ...
en het klooster van Sant Pere de Casseres ...

om daarna af te zakken naar de buurt van 69, euh .. Chateauneuf du Pape: Leen & Nolle hebben ons uitgenodigd om enige tijd bij hen en de familie te vertoeven.
In regelrechte Sus Verleyen-stijl wordt er genoten van het leven: gesprekken, muziek, zwembad, uitstappen en ... eten & drinken ... het is er allemaal, en zoals ik wel eens pleeg te zeggen in deze blogregels: "en abondance" !!!

Voorheen vermoedde ik enigzins wat "la dolce farniente" inhield: nu weet ik het zeker !!
Zelfs ons uitje naar het festivaleuze Avignon mag onder deze noemer geplaatst worden: lui op de achterbank werd ik door Arnold in zijn CC-Mercedes door de smalste wandelstraatjes naar de parking onder het Palais des Papes gereden. Meer dan waarschijnlijk de verkeerde weg, zeker niet de aangewezen route, maar ... absoluut voor herhaling vatbaar.

Het vrijblijvende bezoek aan deze Pauselijke stad had iets onwezenlijks: links en rechts een straatoptreden meepikken, een wandeling door de achterliggende faubourgs, het hier dan toch niet op de (on)verwachte bekende botsen, een lekker menu wegprikken op een weliswaar toeristisch, maar evengoed genietbaar terras ...
Later op de avond, na een terugrit via de normale weg, een verfrissende duik in het zwembad met Bert & Arne ...
De volgende dag is er nog even tijd om onze kleinkinderen en hun ouders te bezoeken in de van ouds bekende camping "La Plage des Templiers" aan de boorden van de Ardèche.
De wandeling naar de top levert vuurwerk op : letterlijk, want net als we de vlag bereikt hebben breekt het onweer los, en dalen we met bliksemschichten en onder roffelende donders terug af naar de rivier.
Het vakantieverhaal nadert zijn einde: nog een snelle slaap-tussenstop in Montélimar en dan rechtstreeks naar Hoboken ....
Vanaf nu zijn het weer de gewone berichten, voorzover er in deze wereld nog over gewoon gesproken wordt.... ??!

Marco Polo