Zomervakantie 2007 - Deel I

Marco goes Oléron
Vertrokken naar het zuiden: wel in de goede richting, maar niet naar het goede weer. In de buurt van Tours bellen we met Pieter VC, die met vrouw ( jaja, al één maand getrouwd !!) en kinderen kampeert op Ile d'Oléron. Vrienden van Bram die we graag even gaan groeten.

't Is daar redelijk weer, dus pakken beter dan de buien en het grijze wolkenpak dat ons al bijna de ganse dag vergezelt op onze jacht naar de zon en het goeie weer over de Franse autoroutes. Op "le Viaduc" die toegang geeft tot het eiland is het nog steeds grijs, maar al wel droog. Als we de opeenvolgende dorpen doorkruisen op weg naar de uiterste noordwest punt stijgt de temperatuur ... maar wakkert de wind aan. Aankomst en installatie op een ruime plek naast Pieter & Ellen: de tent moet op met wind in de zeilen. Prima weer voor Pieter die z'n plank nog bovenhaalt en een uurtje gaat windsurfen.

Oléron is voor ons een tussenstop met een paar flinke wandelingen, leuke babbels met dat jonge stel en veel aandacht voor Len(2) en vooral Senne(4). We hebben wel direct de vakantiesmaak te pakken en rijden na 3 nachten (bij kamperen tellen ze met nachten, en je begrijpt al snel waarom...) vol goeie moed naar Pamplona.

Pamplona goes crazy
De enige "booking" die we vooraf maakten voor deze zomertrip was een "balcone" op de route die de "encierro"elke ochtend volgt door de straten van het oude stadscentrum in Pamplona. De 6 uitverkorenen (zij die vanavond zullen sterven) worden van de rand van de stad begeleid door evenveel ossen, enkele "pastores" en zo'n 3000 lopers tot in de arena. Wij staan er op 11 juli: vanaf 6.30u voel je de spanning opladen tot om exact 8.00u een eerste vuurpijl het signaal geeft voor de start van de stierenloop. Ik moet mij absoluut eens verdiepen in de werken van Hemingway. Death in the Afternoon, maar vooral The Sun Also Rises moeten op een ongelofelijke manier de sfeer van de San Fermin-feesten weergeven.
Over Ernest H. gesproken: het Grand Hotel La Perla is helemaal gerestaureerd, maar wij drinken onze koffie op een andere hoek van de Plaza del Castillo bij La Dolce Vita, coffee bar.

Terug naar de San Fermin-feesten: 24/24 en 7/7 ... daarmee kan je dit best samenvatten. Een ganse week loopt heel de stad getooid in rood & wit (de liefdevolle kleuren) en is het vooral de drank die hoofdonderdeel is van het feest. De Navarrezen houden nachtelijke picknick's op straat en jong en oud drinkt: jong "zich laveloos" en oud heeft dat al gehad en blijkt de grenzen ervan iets beter in te schatten. Den drank is den Duvel, ook hier, en wat met de stieren...?
Die mogen, telkens uit een andere stal, één dag komen meedoen: 's morgens 2 à 3 minuten in een dolle ren van zo'n 800 meter door de oude stad, en dan wachten om vanaf 18.30u één voor één de arena in te gaan en er een klein kwartier later dood uitgehaald te worden. Traditie: tauromachia !!!

Polo kampeert, en kamperen in de buurt van Pamplona kan je alleen op Ezcabar. Hier is bij momenten van beschaving geen sprake meer: ladderzatte Ieren, straalbezopen Aussie's en last but not least permanent op de rand van delirium tremens verkerende Nieuw-Zeelanders bevolken meer dan de helft van de camping. Voeg daarbij nog een lading Basken uit de Franse Pyreneeën en een stel over-enthousiaste Spanjaarden die hun 24/24 enkel rond de middag onderbreken om hun roes uit te slapen en vanaf 5 uur de kampplaats alweer op stelten zetten tot ze rond middernacht weer de stad induiken... Nu snap ik ook waarom "boxeur Crets" Firmin heet met zijn voornaam: gekker kan niet!
We hebben het erbij genomen, en we hebben het overleefd !!
Meer zelfs: tussendoor hebben we in de buurt de geboorteplaats van Franciscus van Xavier bezocht. Hij zou later bekend worden als Fr. Xaverius, wiens ordegenoten in Borgerhout het Xaverius-college oprichtten en nu onder de naam OXACO allerlei sportcompetities onveilig maken in Antwerpen en wijde omgeving.
Vlakbij gingen we in het Monasterio de Leyre de Gregoriaanse Vespers van de plaatselijke Benedictijnen beluisteren. 45 minuten bezinning midden een danteske Ferminiaanse driedaagse.

Exit Pamplona: via Burgos naar Leon
Het weer lijkt de goede kant op te gaan. In Burgos lezen we al 26 tot 29 graden op de digitale borden. We weten er zo stilaan onze weg en maken een tussenstop om eens lekkere tapas te eten in La Amarilla. Van dan af is het echt zomer geworden: richting Leon overspant een trillend blauwe lucht de autoweg. Slechts hier en daar is een verdwaald wolkje te bespeuren.
De camping-histories bespaar ik jullie, behalve de mededeling dan dat we nu echt rustig zitten als enige buitenlanders tussen de Spanjaarden.
Over de bezoeken aan Leon en Astorga bericht ik jullie later.
Foto's komen later tussen de teksten ...
Marco gaat eten in Astorga ...
Bon provecho !

Marco Polo