Zomervakantie 2007 - Deel II

Het heeft heel wat voeten in de Spaanse aarde gehad voor ik weer aan bloggen toekwam. Vooreerst liggen de internet-café's in het Spaanse binnenland, waar wij meestal vertoeven, uiterst dun gezaaid en bovendien gaat het merendeel van mijn tijd naar wandelen, steden bezoeken, eten, rusten, lezen, ... vakantie dus !! Als ik dan eindelijk iets gevonden heb waar je het net opkan, dan mag het nog niet altijd onbeperkt. Hier op de Plaza Mayor van Plasencia mag ik maximum 30 minuten .. ?? Ik zie wel hoe dat afloopt: eerst weer even wennen aan het klavier, met of zonder leesbril werken, de comments lezen en eindelijk zelf beginnen.

Ik was in Astorga gebleven ... daar hebben we na het bloggen, wat behoudens enig protest van la Pola wel zonder tijdslimieten kon, lekker gegeten bij de tonen van een muziekconcours op de grote markt, om een Plaza Mayor maar eens anders te noemen. In deze stad heeft de heer Gaudi ook zijn sporen achtergelaten: het bisschoppelijk paleis werd door hem ontworpen, en wie de Sagrada Familia ooit zag kan zich allicht een beeld vormen van de overdaad aan versierselen waarmee dit bouwsel werd gerealiseerd.
Na 3 zonnige en warme dagen sloeg het weer plots om in Léon en omstreken: regen en koud, van de ene dag op de andere. Dat wordt dus "nat" inpakken en rijden tot we het betere weer treffen. We lezen en horen dat op onze geplande route naar Santiago het nog kouder en nog natter is en blijft: dus draaien we af naar het zuiden. Daar moet het beter worden, maar niet te snel: Salamanca passeren we in de regen en bij 14 graden ...
Uiteindelijk belanden we in Placensia.
"La Chopera" (het populierenbosje) is onze nieuwe standplaats. Van hieruit verkennen we de ruime omgeving ... Càceres, Trujillo, de vallei van de Taag en natuurlijk Plasencia zelf.
We stellen het prima en bekomen van de voorbije drukte op steeds aangenamer en rustiger campings. Voorlopig blijven we hier nog wel even hangen. Tenzij het weer heel erg verbetert in Galicië zal ik het antwoord schuldig moeten blijven op PeterPignans' vraag of de gerookte ham er echt zo lekker is. Ik doe het deze dagen regelmatig met een schotel embutidos en dat lukt ook aardig.
Bij zijn afscheid had directeur Ansoms het over iemand die graag ansichtkaarten van vrienden-op-reis ontving ... ik had de tip natuurlijk direct begrepen: zijn adreskaartje ging mee tussen mijn leesboeken. Blijkt nu dat dit het enige adres is dat we bij hebben: de rest ligt klaar op de hoek van de keukentafel in Hoboken! Dan zal de heer Rik het geweten hebben. Vol goeie moed begin ik aan een reeks "vakantiekaarten voor Rik": gewoonlijk kopen en verzenden wij er zo`n 25 ...
De twee eerste koop ik nog in Léon, een klein winkeltje met een mannetje uit het Franco-tijdperk. Hij heeft ook zegels, wat wil een toerist nog meer? Bij een volgende aanschaf in Trujillo blijkt dat de man mij ook nog het Franco-tarief had aangerekend voor een postzegel ... Kortom, mijn excuses voor het ongemak Rik, en de extra-port die je waarschijnlijk aan de postbode moet betalen retourneer ik je wel als we elkaar zien op de pensioneringsreceptie van Ome Wies en nonkel Fons.
Tot slot nog dit: op 17 juli wilde ik in alle stilte voorbijgaan aan een zoveelste verjaardag op reis. Dit was echter zonder la Pola gerekend: drie dikke kussen en de laatste Aspe samen met "De helaasheid der dingen" van Dimitri Verhulst. Hartelijk dank: "Rebus" wordt weer zo`n echte Aspe-rush en bij Verhulst kan ik zeker mijn taalgevoel wat aanscherpen ! Daarbij waren er echter nog enkele mensen die mij eraan wilden herinneren dat 55 definitief tot het verleden behoort. Sms-jes, telefoontjes en blog-comments van ... Bram, Bieke & co, Anke, tante Mieke, de Britt, Bonnie & Bompa, nonkel Jan, Tante Rita, Bomma & nonkel Guy, de Sven, Gerrit, Maarten, PeterPignans, Aloysius Primus, en hopelijk ben ik niemand vergeten !
Hartelijk dank: zoals beloofd heb ik er ene op gedronken, en dat ga ik nu nog eens doen. `t Is goed meegevallen in dit internetlokaaltje: begonnen voor 30 minuten, anders niet ... en toch rustig mijn artikeltje kunnen afwerken.
Hasta luego !!!

Marco Polo