22 december 2007

Relatief ...

Beste Nonkel Fons en Ome Wies,
wees ervan overtuigd dat de schare getrouwen die gisteren present gaf in 't Koetshuis meer dan blij was met Uw beider aanwezigheid. Sinds mensenheugenis bestaat bij de collega's de gewoonte om op het einde van een trimester en tussen de traditionele oudergesprekken door met een uitgelezen keure zielsverwanten uit eten te gaan. De klok tikt echter ook in deze groep genadeloos verder, de gemiddelde leeftijd stijgt onvermijdelijk en de verschillende uitstapregelingen in het onderwijs zorgen ervoor dat steeds meer van onze disgenoten vroegtijdig de kap over de haag gooien, hun pijp aan Maarten geven, ja zelfs de pij aan de wilgen plegen te hangen. Om de traditie levend te houden moet er regelmatig "vers bloed" aangevoerd worden, en dat was deze keer niet anders...

Zeer aandachtig volgde deze frisse nieuwkomer de gesprekken en zijn mond viel open van verbazing telkens hij de wijze praat van de twee nonkels mocht aanhoren.
Het is hem trouwens aan te zien dat hij, ruim voor het afgesproken uur ( 5.08pm ) het licht reeds ziet schijnen, hoewel er op dat moment van duisteris nog absoluut geen sprake was...
Die was er echter in ruime mate en reeds een hele tijd toen jullie uiteindelijk besloten om huiswaarts te keren.
Uw passage in de gebouwen van ons Instituut leidde tot heel wat "Oooh's!!" en "Aaaah's!!?" bij het ontmoeten en herkennen van oud-collega's, en dit tot meerdere eer en glorie van U beiden en tot ons aller opperste genot.
We mogen hopen en veronderstellen dat de terugweg vlot en veilig werd afgelegd, zodat we U op 9 januari 2008 weer in ons midden mogen ontvangen ter gelegenheid van de Nieuwjaarsreceptie.

De langste, de koudste en de volle-maanste!
Toen Wies en Fons de nacht indoken hadden wij er geen vermoeden van dat het wellicht de koudste van 2007 zou worden. Wel dat het de langste was, maar da's ieder jaar zo tussen 21 en 22 december. Ook de volle maan was aangekondigd, maar die kwam vooral tijdens de ochtenduren te voorschijn en tot haar volle recht tegen een knetsblauwe hemel. In de Hobokense Polder, net als overal elders in het Vlaamse land, staat in de voormiddag heel de natuur er berijpt bij. De plassen ogen strak-wit en voelen krakend-bevroren, de rietkragen trekken krom van de kou en onder een kille winterzon strijden schaduwpartijen en witte coalities om de meerderheid.

Schaadt overdaad inderdaad?
De beelden van de rode Q-Santa meute zijn nog niet geheel uit mijn lopersgeheugen gewist. Integendeel, elke dag ontdek ik op het wereldwijde web nog nieuwe blog's of site's die een hele resem foto's en/of filmkes publiceren van dit evenement.
Wist U trouwens dat de prijs voor de meest originele deelnemer naar een secretariaatsmedewerker van PITO is gegaan?
Anthony, een boom van een kerstman!!

Voor vandaag stond er al opnieuw een Kerstmannenrace op het programma: winkelcentrum "den Tir" & de Abdijstraat wilden een rode golf door de winkelende massa jagen. Het bleef bij een druppel op een hete(?) plaat ... Slechts 4 deelnemers. Event afgelast. Wel een leuke troostprijs voor elke ingeschreven kerstman: € 40 - aankoopbonnen !!!
Toch had ik liever gelopen en niks gekregen, maar ja...
Zou trop dus echt teveel zijn, en schaadt overdaad inderdaad?

FOTO 3...

De pastel-huisjes bij Utah-Beach hebben weinig te maken met het D-Day verhaal, maar blijken na goed een half jaar het mooiste beeld op te leveren uit onze Normandië-trip. Alles is echter relatief, ook het feit dat ik deze foto kies als beste herinnering ...

Marco Polo

Geen opmerkingen: