Ondanks hun stevige aanpak en een oeverloos geloof in eigen kunnen, hun flitsend aanvallend voetbal, een trukendoos die zijn gelijke niet kent en meestal pas op een fractie van het einde opengaat zodat de tegenstander er geen raad mee weet en zich bij de situatie, de feiten en de uitslag moet neerleggen, een overlevingsdrang en strijdlust die niet door gele of rode kaarten, uitsluitingen of blessures te blussen is ... ondanks dat alles zal het niet Turkije zijn dat zondag voor de titel speelt.
In een adembenemende partij tegen Duitsland leken zij het weer te gaan doen: het gekende concept werd hun bij wijze van spreken aangereikt door een matig spelende Mannschaft die achteruitleunend op het Bazelse pokkentapijt de Turken helemaal in hun geliefde spel liet komen. Ging het enthousiasme van de Turken het halen van de aan arrogantie grenzende Duitse zelfzekerheid? Het ware mooi geweest, edoch ...
Ter staving van deze vaststelling haal ik mijn mosterd bij enkele historische uitspraken die elkaar op een schitterende wijze aanvullen en de Turks-Duitse lading van gisteravond, mits enkele inventieve zijsprongen, quasi perfect dekken.
Als het om de Mannschaft gaat is daar telkens dé Lineker-quote: "Football is a simple game. Twenty two men chase a ball for ninety minutes and at the end, the Germans win."
Zo was het ook gisteravond, en meer wil ik er nu niet over kwijt.
Verder bakten diezelfde Germans hun Turkse opponenten een koekje van eigen deeg: drie keer op rij haalden de Turken het op een miraculeuse wijze, en nu was het de beurt aan de Duitsers.
Blijkbaar was orakelman bij uitstek, Johan Cruyff, er ook weer dichtbij geweest met zijn "Elk nadeel heb z'n voordeel!",
want dankzij al zijn gekwetste en geschorste spelers had Bondscoach Fatih Terim helemaal geen selectieproblemen gehad, en kon hij zijn ploeg rustig voorbereiden op de clash...
Ware er niet die Duitse fan, die de geroutineerde en door menig heet strijdvuur gelouterde Fatih op (over)speelse wijze benaderde: de bondscoach was op slag van zijn melk. Door hem ongeneerd beide kanten van haar medaille te tonen bracht de Germaanse diva de brave man uit evenwicht en van slag, en bereidde hem voor op wat er komen zou:
winst of verlies, net wel of helemaal niet?
Aan elke medaille is een keerzijde !!
Of op zijn Cruyffiaans: Elke foorkant heb een achterkant!
Maar ook die mag gezien worden...
Marco Polo
Geen opmerkingen:
Een reactie posten