Puin ruimen...

Ramen en deuren staan weeral wijdopen om de eerste avondkilte binnen te laten. Veel kilte is er echter nog niet bij, want na een sappige ochtendbui brak de zon al snel terug door, verjoeg alle wolken en trakteerde ons voor de rest van de dag op een blauwerste-blauwe hemel.
Ondertussen was ik geheel in beslag genomen door de strijd met een klassiek geworden praktisch-organisatorische puinhoop die mij na elke zomervakantie wacht. Gras dat dient gemaaid, een lamp die het niet doet en moet vervangen worden, een hele partij lampen die het ook niet doen en waar meer bij zal komen kijken, een computer die op zijn laatste benen loopt en er nu helemaal de brui aan geeft, rekeningen die liggen te wachten, post die moet gesorteerd en gelezen worden, e-mail die recht heeft op eenzelfde behandeling, kampeerspullen die weer een plaats moeten krijgen in het berghok en rommel die nu eindelijk maar eens uit datzelfde hok moet verwijderd worden zodat de kampeerspullen...
En ondertussen laadt la Pola de droogkast in terwijl de volgende wasmachine al draait en de vorige was aan de lijn hangt.
Ware het niet dat we er allebei om reden van diverse fysische problemen de voorkeur aan gaven om enkele dagen geleden dan toch maar een punt te zetten achter onze vakantiereis en huiswaarts te keren, we zouden voorwaar wensen dat we nog in het zuiden zaten en ons van de hele heisa hier niks hoefden aan te trekken, edoch ... uit de weg gaan kan je die dingen toch niet, dus bijten we nu meteen door de zure appel heen maar doen het allemaal rustig aan. Zuur...??
De eerste week is al goedgevuld met aangename afspraken: gisteren zaten we al aan de BBQ bij Bieke & Co, morgen eten we bij "de Bonnie", woensdag bezoeken we Bram & Anke op "hun" basketbalkamp, donderdag schuiven we de beentjes gezamelijk onder tafel bij en met Noël & Chantal, vrijdag komt de Bomma van Essen aan de beurt en zaterdag gaat het richting Brugge waar we een reünie-weekend met de oude basketgarde hebben.
Zo vliegt de tijd! Gelukkig heb ik ook nog de opdracht om de vakantiefoto's op de PC te laden, te selecteren, te ordenen en er een bruikbare dia-presentatie van te maken. Zo beleef ik die vakantie minstens nog eens een tweede keer en kan ik een keuze maken uit de momenten die ik met U wil delen.
Tijdens ons verblijf in de Ardèche viel mijn oog op deze "stonemen" aan het keienstrand van Les Templiers ...

La Pola van haar kant viel enkele dagen later dan weer met haar poep op déze rotsplaat bij La Pastière ...

... en zorgde er aldus voor dat zij haar pijnlijkste zomervakantie tot hiertoe beleefde.
Troost en bekommernis kwam er uit een geheel onverwachte hoek, en hiermee zal ik een aantal lezers/essen met PITO-roots al dan niet aangenaam verrassen: uit een ver en duister verleden kwam Koen "V" terug aan de oppervlakte en liep mij tegen het naturale lijf. Hij die destijds menigeen van ons het bloed van onder de nagels haalde door zijn onhebbelijk gedrag heeft zich ontpopt tot een aangename, zij het nog steeds onconventionele veertiger... want zo lang is dat al geleden !!!

Voor alle zekerheid: Polo links en Koen rechts!
Het mag U en mij een troost wezen: hij kent nog al zijn leerkrachten van toen met naam en toenaam, hun kwaliteiten en hun eigen-aardigheden en het werd een dolle avond als we aan de PITO-anecdoten begonnen. Zo ziet U maar: met wat geduld en goede wil komt alles en iedereen op zijn pootjes terecht.
Wie had dit gedacht???

Nog een nieuwsje van het thuisfront om af te sluiten voor vandaag: vrienden en bekenden blijven zich voortplanten en zorgen ervoor dat we ons nooit alleen zullen voelen. Felicitaties aan de moeders én de verwekkende vaders van ROEL en NOAH!!!

Marco Polo