Van "3x19" naar "2x29"...

Aan de vooravond van mijn 58ste verjaardag doe ik mezelf een uurtje internet cadeau in de rusige en geklimatiseerde receptie van Camping International de Aranjuez.
Ik moet zowat in de helft van mijn Spaanse zomertrip zitten: vertrokken op 2 juli en verwachte terugkeer in de Graspolderlaan voor de eerste dagen van augustus. Wat mijn levensloop betreft moet ik met aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid vaststellen dat ik hierin ruim de helft ben gepasseerd.
't Heeft in deze meer met keerpunten te maken, vind ik.
Je ware leeftijd zit in het gevoel en tussen de oren, en dus "speel" ik met de naakte cijfers. Tot en met vandaag had ik het voordeel om mijn volle 57 in drie lengtes van 19 te verdelen: de speelse tiener mocht in drievoud zijn en mijn dagen vullen. Vanaf morgen wordt de rekening geheel anders opgemaakt: twee keer 29 staat dan voor 58. Ook niet gek trouwens, als ik terugdenk aan die tijd: in 1980 waren de voortplantingsactiviteiten achter de rug, Graspolderlaan 6 was een feit en ik stond aan de voordeur van het échte leven... Genoeg gerekend en gefilosofeerd, back to reality.
Vandaag zit ik in Aranjuez,op de derde camping van deze reis. Prima stek: voldoende schaduw, ruim zwembad, goede kampwinkel en aangename bediening. Uitbater is een jonge (vijftalige!!!)Belg uit Charleroi die zijn vrouw gevolgd is naar het zuiden. Hij wil de vroegere Municipal terug tot leven wekken en op een hoger niveau tillen. Hij lijkt goed op weg: wie ooit deze stad komt bezoeken kan gerust zijn tent, caravan of campingcar neerpoten op deze kampeerplaats. Er zijn trouwens ook een aantal apartementen ter beschikking. Aranjuez zelf is een leuke stad met veel groen en parken. Het Palacio Real en zijn omgeving doen denken aan Versailles en de bijhorende tuinen. Veel pracht en praal, maar veel minder toeristen. Die zitten natuurlijk allemaal op een hoopje aan de costa's en de playa's...
Die plekken vermijden wij stelselmatig en blijvend: onze stand-plaatsen liggen in het binnenland. De eerste was in Agüero, een keuteldorp in de buurt van Jaca, niet zo heel ver van Pamplona. Rust, rust, rust...
In het dorpje aan de voet van de Mallos vond ik één bakkerij, één slagerij, één bar(reke)en één kerk. Als ik 's morgens om brood ging en 10 keer goeiedag zei had ik met alle families van het dorp gesproken. Wandelen, zwemmen, lezen...
Volgende stop was Nuevàlos: iets groter dorp, een ruime camping en héél veel plaats. Ook hier schaduw, prima zwembad en vriendelijke mensen. Prachtige (maar ook warme) wandelingen gemaakt. Vlak in die dorre buurt ligt een echte oase: de tuinen van het Monasterio de Piedra zijn een weldaad voor de wandelaar en verhitte toerist. Tientallen grote en kleine watervallen bevoorraden de vele stroompjes en beekjes die door het park lopen. Die paters wisten wel waar ze moesten kruipen...
En dus nu in Aranjuez: al even goed ingekwartierd en een luilekker leven. Om mijn verjaardag voor te bereiden ben ik vanmorgen een Anis de Chinchon gaan drinken op de Plaza Mayor van het gelijknamige dorp, zo'n 20 km van hier.
Een spaanse pastis, zeg maar!
Verder lees ik dagelijks en plichtsbewust het ritverslag van de Ronde van Frankrijk...1969! Zo beleef ik van dag tot dag nog eens de triomfen van "onzen" Eddy. Hier is de huidige Ronde niet echt te volgen, en naar ik af en toe toch kan opvangen is het ook geen hoogstaande editie. Ik lees het later wel als ik terug ben...
Mijn tijd aan de computer zit er bijna op. De tekst nog even nalezen, publiceren... en dan naar het zwembad!

Marco Polo