J'suis de retour...

Gisteren hebben Polo & Pola, veel sneller dan wat heel lang hun gewoonte is geweest, een einde gemaakt aan de jaarlijkse kampeervakantie. In een niet zo ver verleden trokken we er meestal voor zo'n vier weken op uit om ons katoenen buitenverblijf her en der neer te poten en de mediterrane contreien van Europa te verkennen. Deze keer zag het er echter anders uit, en geprangd tussen een niet te missen zestigste verjaardagsfeest van mijn goede vriend Eli én een lang verwacht heroptreden als coach op de GameTimeCamps van zoon Bram restten er mij slechts twee schamele weken om mijn tent nog eens op te zetten in het Zuiden. De weergoden, of zijn het dit jaar duivels(?), hebben ervoor gezorgd dat die kortere periode geen al te zware domper op de vakantiële planning heeft gezet.
Waar men ook ging langs Vlaamse of Europese wegen... kwam men zelden Maria, maar steeds weer regen tegen. Uw schrijvende dienaar pleegde op een zonnige dag toch nog een uitstap naar Aix-en-Provence om aldaar in de voetsporen van Cezanne een rondje te lopen door een al bij al armtierig ogende stad...

De koperen wandelwegmarkeringen, die er dan wél mooi bij lagen, lokten mij ertoe m'n beste beentje voor te zetten. Het daarbijhorende voetexemplaar is wel niet het elegantste noch het mooist-ogende, het is wel het beste wat ik in voorraad heb. De linker is helemaal het aanschouwen niet waard. Eens deze uitstap achter de rug en de hogervermelde stortregens getrotseerd viel de beslissing om donderdagochtend de terugreis aan te vatten en eventueel een tussenstop te maken op de route naar het noorden. Beaune, Macon en Dijon behoorden tot de mogelijkheden, maar toen het ook daar tijdens onze doortocht pijpestelen, honden, katten én oude wijven regende beslisten we om maar in één trek huiswaarts te rijden. Om het geheel toch enigzins positief af te ronden trakteerden we onszelf op mosselen & frieten à volonté in het baanrestaurant van Wanlin. Er zijn slechter dingen om een terugkeer naar dit nog steeds regeringsloos apenland te vieren, zelfs op een 'nationale' feest(?)dag...

En over een terugkeer gesproken: ook het ruimteveer Atlantis is gisteren weer op aarde geland na zijn 33ste en allerlaatste vlucht. Daarmee komt er na 30 jaar een einde aan het tijdperk van de spaceshuttles. Een lang verhaal met up's en down's: het leven zoals het leven is. Om het regenseizoen van antwoord te dienen heb ik mij tijdens deze blogschrijverij voorzien van enkele Best Of's... The Rolling Stones & Dire Straits. Daar kan geen schijtweer tegenop !!!

Marco Polo