Brazil 2011 - Part Three

Het werd de hoogste tijd dat Uw dienaar zich nog eens onttrok aan de dagelijkse routine van weinig tot niets doen. Het thuisfront verdient nog steeds de nodige aandacht en in dit geval mag U, als lezer van deze blog, zich uiteraard daartoe rekenen.
Polo & Pola zijn vandaag exact drie weken onderweg. Drie van de vijf, dat is en blijft nog steeds 60% en daarvoor doen de dames onder U tijdens de solden de gekste dingen. Wij van onze kant zijn in een heerlijke periode van rust en kommerloos far niente terecht gekomen. Ons verblijf in Praia do Forte had, behoudens een short of zwemslip en bij uitbreiding een bikini, niet veel om het op rust gestelde lijf. Dag per dag nemen we er een beetje kleur bij, en dat kon zelfs wanneer de zon zich achter een massa Atlantische wolken verstopte. We hebben het dan maar op z'n Blankenbergs gedaan: veel slenteren door de straatjes van het al bij al kleine dorpje, af en toe een poging tot zonnen op het niet onaardige maar evenmin spectaculaire strand en behoorlijk wat wandelen en tussendoor wat 'leuke' foto's maken...

Daarnaast moet ik zeker even melding maken van het feit dat wij bij een stel zeer vriendelijke mensen logeerden: Luc en Marissi baten de Pousada Aquarela uit en doen dat met Frans hart en Braziliaanse ziel. Warm aanbevolen. Getuige daarvan Pola's zeer brede glimlach op onderstaande prent...

Wat het eerder aangehaalde concert betreft ga ik kort zijn: blijkbaar ken ik niks, maar dan ook helemaal niks van de Braziliaanse muziek. De Caetano & Maria waarvan sprake in vorige bijdrage zijn grote namen in de wereld van het Braziliaanse levenslied. Als U echter net als Polo geen Portugees van Chinees weet te onderscheiden, en dan heb ik het niet over de mens maar wel degelijk de taal, dan maakt het niet zo'n indruk. De Brazilianen, en tot mijn grote verwondering niet alleen de vrouwen, zijn er echter wild van: geluk maar liever veel ongeluk, liefde maar ook veel bedrog, sex of wat wij er ons zoal van voorstellen in deze hete zuiderse nachten, heel veel saudade en in tegenstelling tot een boel sambaknallers bijna geen alegria.
Leuk dat we Fernanda & Paula konden trakteren op een ticket voor hun beider verjaardag, maar wij zijn toch maar iets vroeger gaan slapen. Na een stevige nachtwandeling...

Eergisteren hadden we dan een afspraak met de zus en schoonbroer van Fernanda in Salvador. Bezoek aan het historisch centrum van de stad, slenteren en winkelen door Pelourinho en een bezoek aan de Mercado Modelo.

Net als acht jaar geleden laten we ons hier gaan in het souvenirs- en cadeautjes kopen. En ook nu doen we het Laranjeiras Hostel aan, maar dit keer enkel voor een koffie. Na twee nachten in de eerste hoofdstad van Brazilië laten we deze smeltkroes van rassen en godsdiensten achter ons.

Een catamaran-overtocht brengt ons naar Morro de São Paulo, alwaar ik nu in de vroege uurtjes zit te tokkelen op een stilaan minder onbekend klavier. Dat resulteert in iets minder tikfouten en dus een behoorlijk beter redement aan blogpublicatie. Nieuws over dit tropische toeristeneiland krijgt U in een volgende bijdrage. Ik haal nu even warme koffie, ga m'n mail checken, la Pola wekken en een tweede ontbijt nuttigen. Daarna een tandenborstel kopen. De mijne vergeten in Salvador: het leven van een aposentado, een gepensioneerde in Brazilië...

Muitos beijos e abraços para voces !!!

Marco Polo