Nieuwe bushalte...

De blogstart van deze maand verliep zeer vlot. Inspiratie, timing, discipline... Alles klopte, het was te mooi om waar te zijn. Maar zie, na een paar dagen sputterde de motor. Hoewel de wisselende weersomstandigheden mij met de regelmaat van een regenvlaag en plensbui naar binnen joegen en ik maar plaats te nemen had achter het pc-klavier kwam er van bloggen weinig in huis. Links en rechts vond ik 'dringende' opdrachten op mijn weg, en als ik die ontweken had waren er de samenvattingen of rechtstreekse beelden van Roland Garros en/of de NBA-finales, om van de sp.a saga en Lieten-gate maar te zwijgen. Uw dienaar heeft het enorm druk dezer dagen, maar toch moest ik ergens tijd zien vrij te maken om een blogske te plegen. Tot overmaat van ramp en desastreuze samenloop van omstandigheden werd afgelopen maandag uitgekozen om in onze buurt enkele herstellingen uit te voeren aan het Telenet-kabelnetwerk. Resultaat: een kleine halve dag uit de circulatie en van het scherm. Tegenwoordig ervaar ik zoiets als een complete isolatie, en in dit geval alles behalve 'splendid'...
Maar goed, na enkele dagen pik ik als naar gewoonte de draad weer op teneinde melding te maken van de wereldschokkende gebeurtenissen die mijn dagen kleuren. Zo is hier in Polderstad een einde gekomen aan de infrastructuurwerken ter verbetering van de terminushalte van de bussen 13, 140 en 141 van de Lijn. Ruim een jaar geleden is men begonnen aan het herleggen van het voetpad, waarna men diezelfde wandelstrook ging verbreden tot een volwaardig passagiersplatform. Dientengevolge moest er een pand straatasfalt opgeofferd worden: breekwerken, noodsignalisatie, een dito 'halte' achter de hoek, verkeershinder, gevaarlijke situaties, stilleggen van de werken wegens burenprotest in verband met de plaatsing van het wacht- en schuilhuisje, en toen.... bleek dat de resterende asfaltbaan niet breed genoeg meer was om een bus met vertraging toe te laten een inhaalmanoeuver uit te voeren. Boordstenen terug uitbreken, busperron versmallen, oude asfaltlaag afschrapen, nieuw asfalt aanvoeren en leggen, nieuwe laag enkele dagen laten rusten en uitharden en na net geen dertien maanden bleek de klus geklaard.

Chauffeurs die het voorbije jaar op deze 'tijdelijk' vervormde locatie alle mogelijke fratsen mochten uithalen om hun rommelend gedrocht te parkeren of draaiende te houden moeten zich nu weer aanpassen aan een iets normaler situatie. Dat ook daarbij alle begin moeilijk is heb ik al meteen kunnen vaststellen én voor mijn lezers/-essen en/of -innen digitaler wijze op foto vastgelegd. Na lang zoeken meen ik de enige echte reden ontdekt te hebben waarom deze brave man zich zo schots en scheef en ver voorbij het bushokje op het voetpad heeft geparkeerd. Kijkt U ook even naar de stand van zijn rechter buitenspiegel. Volgens mij is dit voor hem de ideale positie om gedurende de vijf minuten terminuspauze op quasi onopvallende wijze een oog te houden op de Hannelore Knuts-poster achter hem. Hoe die van lijn 13 en 141 het er vanaf brengen heb ik nog niet op foto, maar geen nood: de maand is nog lang, en als het Telenet belieft breng ik U nog voor het grote zomerreces verslag uit van hun prestaties...

Marco Polo