14/10: Politiek & Sport...

14/10, de langverwachte provincie- en gemeenteraadsverkiezingen in Belgikistan zijn achter de rug. Als burger hebben we onze plicht gedaan. Onze rol is weer eens uitgespeeld. In de telbureau's moeten ze hier en daar hun laatste bakskes nog ledigen en zijn er zelfs die vanavond opnieuw moeten natellen. Daarna is het aan de verkozenen om hun beloften waar te maken. De tijd zal ons leren of we de juiste keuze hebben gemaakt en of er inderdaad iets gaat veranderen.
Ook de week van de nobele prijzen ligt alweer achter ons. De Europese Unie wint de prijs voor de vrede. Knap gedaan hé. Maar wie gaat die medaille in ontvangst nemen? Onzen Herman...?? Of gaat hij toch weer de simpele Vlaamse ziel spelen en de Oude Brugse kaas vantussen zijn volkoren brood laten halen. In Italië, Duitsland, Frankrijk... staan ze al aan te schuiven. Her en der zijn er ook suggesties te rapen over wat men in Europa met die 930.000 euro aan prijzengeld kan doen. Persoonlijk had ik gedacht om er treinkaartjes voor de Euro-parlementsleden van te kopen en aldus de kosten van hun maandelijkse transfers tussen Brussel en Straatsburg binnen de perken te houden. Zal wel op behoorlijk wat tegenstand van de grootverdienende Eurocraten stuiten. Tant pis...

Genoeg geleuterd: over naar het belangrijke nieuws. Na een jarenlange afwezigheid in de Belgische basketbalzalen is heer Polo weer op stap gegaan. Niet om zelf nog een balleke te ketsen en al evenmin om hier of daar al coachend een team op de al dan niet juiste rails te zetten, maar gewoon om plaats te nemen in de tribune of bij gebrek daaraan tegen een muur aan de zijlijn en een oog te werpen op hoe het er ondertussen aan toe gaat op de basketbalcourts in ons landje. Vorig weekend volgde ik het Willebroekse derby tussen de gelijknamige ploeg en hun tegenstanders van 'Tussen Rupel en Kanaal' - Turuka '90. Stevige en zeer genietbare pot ketsenbal. Jos C nog steeds in grote doen en een verdiende overwinning voor die van Klein-Willebroek, ja tussen....
Daags nadien waren Polo & Pola op de afspraak in Lubbeek om Wout & Witse aan het basketwerk te zien. Die mannekes doen dat goed! Voor Joke moeten we nog even geduld hebben: eerst de tijd nemen om volledig te herstellen van de elleboogkwetsuur en dan weer aan de slag. We vermoeden dat het december zal worden...

Gisteren zat ik dan weer in de enige echte Arenahal van Deurne. Sint Jan - Gembo, en dus opnieuw een echte derby. Hier zijn mijn oudspelers Domien L en Maarten G nog actief, in elke ploeg één, en dus zat heer Polo op de punt van zijn Arena-zitje.Het geleverde spel was niet altijd even hoogstaand, maar uiteindelijk werden we toch nog vergast op een spannend slot. En wat nog belangrijker is: Charlotte, mijn petekind, heeft heel erg genoten van haar kennismakingsavond met het basketbal. Een mens, in dit geval een Polo, moet soms met minder tevreden zijn. Voor Marco zelve is er dan nog het meer dan aangenaam nevenverschijnsel van de ontelbare babbels en nabeschouwingen met vrienden en kennissen, spelers, bestuursleden en supporters van toen. Teveel om op te noemen, en het doet enorm deugd. Een klein wereldje waar ik mij goed heb gevoeld, en dat blijkt nu nog steeds...

Als nu de Rode Duivels de lijn van de overwinningen blijven doortrekken dan kunnen we het wielrennen als kijksport definitief klasseren bij het groot vuil, want daar hoort dat laatste nu echt wel bij. En dan niet alleen om wat Armstrong & Co nu weer hebben uitgevreten, maar omdat - zolang de imbeciele hypocrieten die aldaar de dienst uitmaken hun doping-negationisme blijven ten tonele voeren en halsstarrig vasthouden aan een zogezegd 'proper' imago - er van enige eerlijkheid in het bedrijven van deze sport in competitieve vorm al decennia-lang geen sprake meer is. En zeg niet dat het vanaf nu anders wordt: het bloedpaspoort is iets dat te laat kwam voor wat er in het verleden gebeurd is, vanaf nu moet men op zoek naar gendoping. En dat opzoeken, dat is nu net iedere keer weer het grote probleem. De heren Smeets, Wuyts, Vannieuwkerke en andere wielercommentatoren zouden best met enige schroom en ingetogenheid melding maken van de zogenaamd heroïsche prestaties tijdens hun verslaggeving. De Cauwer weet wel beter, die zwijgt meer en meer tijdens de rechtstreekse uitzendingen en zijn stiltes spreken dan meestal boekdelen. De boswachter en de stroper...??

Marco Polo