Er even tussenuit geweest...

 

Liepen wij de voorbije week, net als de konikpaarden in de Hobokense Polder, nog prinsheerlijk te genieten van de toen alomtegenwoordige Belgische zon en was donderdag de sollaneske kers op de indiaanse zomertaart, dan zijn we daags nadien opnieuw met beide voeten op de kletsnatte Franse aarde beland. Dat is ondertussen een hele week geleden. Vroeger plachten wij vanuit een somtijds verregend Belgenland op zoek te gaan naar warmte en zon tijdens een Franse of Spaanse vakantietrip. Deze keer echter kregen we net het tegenovergestelde voorgeschoteld. Oktober is natuurlijk niet te vergelijken met een hoogzomerse julimaand, maar toch. En dus mag het visionair gehalte van de laatste halve zin uit mijn vorige bijdrage als biezonder hoog worden ingeschat. Zelfs heer Polo had niet gedacht dat de paraplu zo snel en zo broodnodig uit het foedraal zou gehaald worden. Op weg naar het diepe Franse zuiden voor een helpende hand bij de verhuis van mijn vriend Pjottr planden we een tussenstop in de buurt van Lyon. Het werd uiteindelijk Vienne. Normaal aan de boord van de Rhône, en die avond tengevolge van de aanhoudend gietende regen er bijna in. Net niet zwemmen naar het hotel en daarna schuilend onder moeders regenscherm op zoek naar een restaurantje. Lekker gegeten, een verkwikkende nachtrust en de volgende ochtend onder de regenboog door op weg voor een iets uitgebreider kennismaking met de oude stad.

Dat leverde wat mooie beelden op en hier en daar een goeie babbel. Mijn recente fotografische bezigheden en de daardoor alsmaar eigenzinniger ontwikkeling van mijn optisch vermogen zorgden onder andere voor deze reflexmatig geschoten prent op weg naar het centrum.

Een reisbureau dat l' Afrique du Sud in z'n etalage had gezet en daarvoor een fel in het oog springende portrettentrekker uit de kast had gehaald. Fijn toch dat TNT die dag ook in Polderstad actief was om een camera te bezorgen. Daarover horen jullie later meer. We sloten de passage in Vienne af met een toevallig bezoek in de 'galèrie' van Olivier Brunot.

 

Mooie etsen, intrigerende beelden, een fijne man en een gedreven artiest. Bovendien een hele leuke babbel en dat alles resulteerde in een aankoop. Wat, wanneer en hoe? Ook dat horen jullie een volgende keer: de kersverse aanwinst moet eerst nog helemaal uitdrogen onder een stapel sprookjesboeken. Maar beloofd, ooit vertel ik jullie en meer over en wellicht hoort er dan ook een daguerreotypische copie bij.

Daarna ging het rechtstreeks naar Pignans toe, alwaar we ons enkele dagen onledig hielden met het selecteren, organiseren, emballayeren, stockeren en reorganiseren van kaders en schilderijen, prenten en afdrukken, boeken, dvd's en cd's tot zelfs een aantal audiocassettes toe zodat finaal de auto en een geleende remorque behoorlijk gevuld en rijklaar stonden voor de terugreis naar le plat pays. Tussendoor was er echter tijd voor de nodige ontspanning. Ik noem en toon er maar twee. Vooreerst nam Peter ons mee voor een wandeling door de wijngaarden van de Commanderie de Peyrassol, een wijndomein in de nabijheid van zijn stek 'Les Aludes'. Het was ons, op aanraden van gastheer Pjottr, niet te doen om de commanderie zelf en al haar gebouwen maar vooral om de kunstwerken die tussen de verschillende druivenvelden te bewonderen zijn. Dit is er één van...

 Ik heb het niet nagevraagd noch opgezocht, maar zouden ze in de Var ook spreken van "een open deur intrappen"? Maakt niet uit: 't is een prachtig idee en een al even mooie uitvoering ervan op een ideale locatie. Meer moet dat voor mij niet zijn.

En meteen de tweede vorm van ontspanning er achteraan: heerlijk genieten van een zuiders zonnetje.Wat daar allemaal bij komt kijken laat ik aan Uw verbeelding over...

Marco Polo