Drie monumenten-dag...

Op weg naar de donkerste dagen van het jaar en de daaropvolgende festiviteiten kost het mij af en toe moeite om de pedalen niet te verliezen. Is het altijd zo druk geweest of trek ik het mij tegenwoordig allemaal wat meer aan? De etmalen ontglippen mij en de daguren worden gerantsoeneerd. Geen greep op 't spelleke en nog minder op 't verloop van de tijd. Het lijkt of het gisteren was, en toch heb ik al meer dan een week nagelaten U in te lichten over mijn ontmoeting met Sinterklaas. Op des heiligen Klaas zijn verjaardag had de 'Bende van Jef' afgesproken in Merksem, ten huize Rudiman. Naar goede gewoonte schoven we met de voltallige groep aan de welgedekte tafel, deze keer van gastvrouwe Frieda. Maar kijk wat de jaren én de ervaring ons hebben opgeleverd...

Vier op een rij. Nooit had ik, noch een van mijn kompanen in deze, zich kunnen voorstellen dat we nog eens onze toevlucht zouden nemen tot dit materiaal om de winnende lijnformatie te vormen. Water...??!
Ook de Sint zelve was blijkbaar blij verrast door ons goed gedrag, hoewel hij het niet kon laten een vinger te heffen en ons te wijzen op onze verantwoordelijkheden. Meneer Konijn stond erbij, keek ernaar en zag dat het goed was.

Na het Goedheilig intermezzo was het aan onze gastheer om zijn beste serveerbeentje voor te zetten. Hij heeft het misschien niet direct verwacht, maar deze portretmatige publicatie moet doorgaan als huldeblijk aan en waardering voor zijn onverdroten inzet en toewijding. Merci Rudiman: de bloemen en de kussen zijn voor Frieke, de foto's van jou en de Sint.

Naast de Sint kruiste in de loop van de voorbije week nog een tweede grijsaard mijn pad. In de Roma, weeral de Roma, was ik samen met Pjottr & Co getuige van een Arno-optreden. Van een daverende performance gesproken: vuur en vlam, boenke-boenke is er niks tegen, knoer- en loeiend hard. En toch was er plaats voor een, zij het ruw, toch bijna breekbaar 'Les yeux de ma mère'. Toekomstmuziek? Meer dan 40 jaar gerijpt op vat. Ma how, man!

En dan was het de beurt aan een ander tijdloos monument, ditmaal uit de basketwereld. Deze week werd dé Willy, onze Keizer, Steveniers 75. Geen mens die dat gelooft als je hem bezig ziet en/of hoort, maar dat geheel terzijde. Canvas/Sporza hebben er een mooie reportage over gedraaid en samen met archiefbeelden en interviews aangeboden als hommage aan deze grootste kleine Europese basketter, Antwerpenaar pur sang, sportief oertalent, jongen van 't Veemarktje, Keizer...

Ik heb ervan genoten en samen met mij, dat blijkt uit de vele Facebook-reacties, nog heel wat basketballiefhebbers hier te lande. Mooi stukje televisie. Hopelijk wordt het nog een keer herhaald want ik vergat de digiboxopname in te stellen. Als ze 'De Kampioenen' tot in den treure blijven heruitzenden, dan moet dat voor dezen topper ook kunnen. Dan mag Willy zijn laatste hemelse zinnen nog eens uitspreken en met glinsterende ogen in de camera kijkend vertellen over een magisch moment waar die kleine jongen in de laatste seconden van de wedstrijd de groten te grazen neemt, scoort en de wedstrijd wint. Happy Birthday 'knappe gast'!!!

Marco Polo