Aantwaarpe ...

Gisteravond al voor de tweede keer naar de Kerstmarkt geweest in 't Stad. Vorige week op een zonnige zondagmiddag, nu op een zaterdagavond: koud maar niet kil, vochtig maar niet nat, donker en prachtig verlicht. Het is zo mooi, dat we er straks met Kuki weer van gaan genieten. Dan zal ik ook foto's maken, om iedereen te tonen hoe schoon deze stad wel kan zijn.

Als geboren Essenaar lag in 1951 "de koekestad" wel heel ver van m'n bed. Ik leerde Antwerpen eerst kennen als tussenstation op onze "trein-tram-bus"-expedities naar Boom: kerst- & nieuwjaarsbezoek bij vava & moemoe, grote va & grote moe, nonkels en tantes. Later gingen we er met de wolfkes of de scouts zwemmen, of kampeermateriaal kopen voor de zomerkampen. Zelfs toen ik al een flapoor tiener was, waren uitstappen naar Antwerpen steeds weloverwogen en goed voorbereide "reizen". Nog later ging ik wel eens winkelen in 't stad: een halve dag verloren lopen of de weg zoeken! Dan was er daarna meestal afspraak op 't bureau van den bompa, bij Josi. Als ik dat eindelijk gevonden had kon ik gerust zijn: hij wist zonder nadenken de weg naar 't station, en ik moest alleen maar naast hem stappen en kijken ...
Die grote stad, waar ik eigenlijk altijd maar tegenop zag.

't Is allemaal veranderd toen we trouwden en in Deurne, en later in Hoboken gingen wonen.
Antwerpen binnen handbereik: winkelen werd in die jaren "shoppen", de restaurants waar we onder ons of met vrienden gingen eten zijn niet meer te tellen, de verkeersdrukte hoort erbij en de stad zonder werken zal ik nooit meemaken ... De grote stad, 't centrum van de wereld, waar de Red Star en de Congoboten vertrokken, op ne steenworp van m'n voordeur.


En zo moeilijk ik het er vroeger mee had, zo fel ik er tegenop keek, zo graag loop ik er nu rond.
Da's toch ook integratie, inburgering, aanpassing, ...
Boerke van den buiten werd nen boer van Hoboken, en sinds de grote fusiewet van gemeenten ben ik gratis (8% gemeentetaks) en voor niks Antwerpenaar geworden.
En om je goed in te burgeren spreek je de taal van de autochtonen: ik doe m'n best, en m'n Aantwaarps mag er zo stilaan zijn.

Dus sebiet goan we noar 't stad mè Koeki, we goan noar de Kerstmart, glühwein en jeneverkes drinken, misschien nog wa kadookes kopen, foto's moaken, in d' Hoogstraat over de koppe loope en dan poar menuutjes in den otto en noar hoas, oan 't vuur en derna home-made cannelloni eten... Lakker !!!!

Marco Polo ( Lost in Antwerp )